Gesignaleerd 508 (nieuws, 2021)

Bart Debbaut - Rauwkost  



Bij uitgeverij Lannoo is een nieuwe thriller van Bart Debbaut verschenen, getiteld Rauwkost. Het is een en al dood en moordslag in de wereld van de tv-koks.

Wanneer moord dagelijkse kost wordt… en een aantal bekende tv-koks op een gruwelijke manier aan hun einde komen.

Tv-kok en kijkcijferkanon Wout Dumoulin wordt na een lange opnamedag plotseling ontvoerd. Wanneer kort nadien zijn lijk opduikt, wijzen alle signalen in de richting van een collega-kok.

Maar als ook hij even later vermoord wordt teruggevonden, beseffen de speurders dat er meer aan de hand is: een seriemoordenaar met een verdorven zin voor symboliek en ritueel blijkt het op bekende chefs gemunt te hebben.

De Vlaming Bart Debbaut is de auteur van de thrillerreeks rond de Leuvense speurders Johan Leyssens en Mieke van Cattendyck.

In 2018 publiceerde Debbaut zijn tiende thriller De Mol, over sabotage bij het ook in België succesvolle programma De Mol. De bankier annex schrijver, hobbykok en wielerliefhebber nam daar ooit zelf aan deel en vloog er in de eerste aflevering al uit.  

Met de kennis van nu #24 (interview, 2021)

Bram Dehouck: 'Als debutant durf je wel eens te overdrijven'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Bram Dehouck. 'In Vlaanderen was het een frisse wind in een genre dat versmacht werd door commerciële politiethrillers.' 

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw thrillerdebuut De minzame moordenaar?
Bram Dehouck: 'De laatste keer dat ik De minzame moordenaar inkeek, zal bij de herdruk van Uitgeverij De Geus geweest zijn. Als een boek eenmaal gepubliceerd is, sla ik het doorgaans niet meer open.'

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Ik schreef het tijdens de avonduren en in het weekend, het duurde ongeveer negen maanden tot een jaar. Halfweg het schrijfproces stuurde ik het concept en de eerste hoofdstukken naar een fictie-uitgeverij, maar die heeft het geweigerd. Even twijfelde ik om ermee te stoppen, maar mijn vriendin stelde voor het af te werken en te bezorgen aan Uitgeverij Van Halewyck, waar ik al een non-fictieboek had gepubliceerd. Gelukkig wilden zij het wel publiceren.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'Er zijn verschillende edities verschenen bij verschillende uitgeverijen, waardoor ik de tel kwijt ben geraakt na 11.000 exemplaren.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Het publiek reageerde enthousiast, de pers reageerde verdeeld. De positieve reacties deden deugd, uit de negatieve recensies probeerde ik verbeterpunten te halen voor mijn latere werk.'

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eersteling? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Nog altijd met trots, ook dankzij het succes dat het gekend heeft. Maar vooral omdat het een slim verhaal is over een man die op een ingenieuze manier wraak neemt. In Vlaanderen was het ook een frisse wind in een genre dat versmacht werd door commerciële politiethrillers. Ik denk dat het in Vlaanderen mee de deur heeft geopend voor een ander soort misdaadroman.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Ik sla een boek liever niet meer open na de publicatie, net omdat ik dan de neiging heb om allerlei dingen aan te passen. Dat is geen leuk gevoel. Bij de herdruk van De Geus heb ik feitelijke fouten verbeterd en hier en daar de stijl wat soberder gemaakt, want als debutant durf je wel eens te overdrijven. Maar dat is ook net de charme van een debuut. Met de kennis van nu zou ik bepaalde stukken anders schrijven, maar dan zou het niet meer zo’n charmant debuut zijn.'

Over De minzame moordenaar: 

De Vlaamse schrijver Bram Dehouck groeide op in Poperinge. Hij volgde daar lessen op het Sint-Stanislascollege. Op zijn achttiende ging hij studeren in de Arteveldehogeschool in Gent. Hij volgde een artistieke opleiding en deed daarna journalistiek. Behalve auteur is hij sinds 2002 communicatieadviseur bij verantwoordelijke bij zorgverzekeraar CM.

In 2007 publiceerde hij het non-fictieboek Het meisje dat vergeet. Het verhaal gaat over zijn zus die na een verkeersongeval niets meer onthoudt. Het boek toont de impact ervan op het gezin en belicht de kracht en levenslust van zijn zus. In 2009 debuteerde hij als romanauteur met De minzame moordenaar, bekroond in 2010  met de Schaduwprijs en de Gouden Strop. Geen enkele misdaadauteur slaagde er eerder in beide prijzen in hetzelfde jaar te veroveren. In tegenstelling tot de meeste detectives gaat het niet om de vraag wie het gedaan heeft, maar waarom.

Na het succes kwam in 2011 Een zomer zonder slaap. Knack nomineerde hem voor de Hercule Poirotprijs waarvan hij de publieksprijs wint. Ook kreeg dit boek De Gouden Strop.

Op 12 november 2012 lag zijn derde roman Hellekind in de boekhandel. Zowel Hellekind als Een zomer zonder slaap werd in het Duits vertaald door uitgeverij btb Verlag. Een zomer zonder slaap verscheen ook in het Engels bij World Editions. In september 2016 verscheen Witte Raaf, Dehoucks vijfde roman.

In De minzame moordenaar teistert een seriemoordenaar Ieper, de stad waar nog elke avond de doden van de Eerste Wereldoorlog worden herdacht. Binnen het team van de gerechtelijke politie dat de misdrijven moet ophelderen, weet alleen rechercheur Rondelez wie de dader is: hijzelf. Een noodlottige gebeurtenis heeft hem enkele jaren daarvoor veranderd. Hij is begonnen met moorden, maar kan hij ermee stoppen?

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster
Willem Asman vertelt hier over zijn debuut De Cassandra Paradox
Ingrid Oonincx vertelt hier over haar debuut Nickname

Wordt verwacht 493 (nieuws, 2021)

Tijd voor wraak    



 

Op 6 juli brengt uitgeverij A.W. Bruna een nieuwe thriller van Sharon Bolton op de markt, getiteld Die zomer. 'Deze Sunday Times top 10-bestseller is de ultieme summer read', belooft de uitgeverij.

Die zomer deden ze een belofte. Haar leven voor dat van hen. Nu is het tijd voor wraak.

Een oneindige, gouden zomer, zes tieners zien een prachtige toekomst tegemoet. Tot een roekeloos spel zodanig uit de hand loopt dat een vrouw en twee kinderen verongelukken.

De achttienjarige Megan neemt alle schuld op zich, zodat haar vrienden hun dromen waar kunnen maken. De afspraak is dat zij ieder van hen na haar vrijlating om een gunst mag vragen.

Pas twintig jaar later staat Megan weer buiten. En haar spel kan beginnen…

Sharon Bolton (Lancashire, 1960) won de Mary Higgins Clark Award en werd genomineerd voor o.a. de ITW Thriller Award, de CWA Gold Dagger en de Barry Award. Ze werkte in marketing en pr voordat ze fulltime ging schrijven. Ze woont met haar man en zoon in de omgeving van Oxford.

Toch erkenning (nieuws, 2021)

Esther Verhoef plant eigen boom  



Tegenwoordig heeft iedere BN'er een eigen tulp. Maar een eigen boom, dat is toch voor maar een klein groepje uitverkorenen weggeglegd. Zoals voor Esther Verhoef. Die kreeg afgelopen zaterdag in Den Bosch een naar haar vernoemde boom. Ze mocht de boom, een tegen allerlei klimaatveranderingen opgewassen vleugelnoot, zelf planten. 

De boom was een geschenk ter ere van haar zilveren jubileum, meldt het Brabants Dagblad. Als schrijfster is Esther Verhoef al sinds 1995 bezig: toen verscheen haar eerste non-fictieboek: De Engels en Franse bulldog. Haar eerste fictietitel werd gepubliceerd in 2003 en dat was de thriller Onrust. Als we het goed uitrekenen is Verhoef al 26 jaar als auteur actief. 

Maar een kniesoor die daar op let. De boom was overigens een cadeau van haar uitgeverij Ambo|Anthos. 'Ik heb een mooie historie met de uitgeverij', zegt Verhoef in een reactie. 'Die had me niet blijer kunnen maken dan met dit gebaar. Juist in een tijd waarin we er met zijn allen steeds meer van doordrongen raken dat we onderdeel zijn van de natuur, en die natuur ook keihard nodig hebben om zélf te kunnen overleven. Ik ben ontroerd. Dit voelt toch als een erkenning.'

Binnenkort verschijnt Verhoefs nieuwe thriller De Nachtdienst. Verhoef: 'Centraal in het boek staat dierenarts Emma van Eerd die met haar veertienjarige dochter boven de praktijk woont. Tijdens haar nachtdienst wordt zij gedwongen om een levensreddende operatie uit te voeren op een zwaargewonde man. Ze zet alles op alles, zich er niet van bewust dat dit nog maar het begin is van...'

(Bron: Brabants Dagblad)

De scheids is dood (nieuws, 2021)

David Lagercrantz schrijft thrillerreeks over verhoorexpert  



Hij schreef een bestsellerbiografie over de voetballer Zlatan Ibrahimović en een verdienstelijk vervolg op de thrillerserie van Stieg Larsson. Op 4 november verschijnt bij uitgeverij A.W. Bruna Obscuritas, het eerste deel in een nieuwe serie van David Lagercrantz. 

De nieuwe misdaadserie zal volgens de uitgever zeker drie delen krijgen. De reeks draait om het illustere en onwaarschijnlijke duo Hans Rekke, een excentrieke professor, en de gedreven jonge politieagente Micaela Vargas.

Obscuritas begint in de zomer van 2003. In Hässelby, net buiten Stockholm, wordt het lichaam van een voetbalscheidsrechter gevonden. Giuseppe Costa, de vader van een van de spelers en een heethoofd, wordt voor de moord gearresteerd.

Costa beweert echter dat hij onschuldig is en de hoofdinspecteur van de politie besluit om de hulp in te roepen van professor Hans Rekke, een befaamde expert in ondervragingstechnieken. Maar Rekke gedraagt zich vreemd en verwerpt zelfs het al gedane onderzoek. Costa wordt vrijgelaten en de politie blijft met lege handen achter.

Alleen Micaela Vargas, een jonge agente, weigert om het hierbij te laten. Onder dramatische omstandigheden ontmoeten ze elkaar en ze besluiten, hoe verschillend ze ook zijn, de zaak samen op te lossen. Wat was de scheidsrechter voor man, een slachtoffer of een dader?

David Lagercrantz is journalist en internationaal bekend geworden door de bestseller Ik, Zlatan over Zlatan Ibrahimović en zijn succesvolle voortzetting van de Millennium-serie van Stieg Larsson. Naast zijn schrijverschap zit hij in het bestuur van de Zweedse PEN.

Beladen en fel (nieuws, 2021)

In aantocht: de laatste spionageroman van John le Carré  



Een jaar na zijn dood komt in oktober nog een nieuw boek uit van de Britse grootmeester John le Carré. Het boek krijgt de titel Silverview en is een spionagethriller met een Engelse badplaats als decor.  

Toen John le Carré op 12 december 2020 aan de gevolgen van een longontsteking overleed, had hij 25 boeken op zijn naam staan, gepubliceerd over een periode van zes decennia. En op zijn 89ste was hij nog steeds aan het schrijven. Hij liet nog één voltooid manuscript achter. Zijn uitgeverij Viking liet deze week weten dat Silverview in oktober op de markt komt. 

'Dit is de authentieke Le Carré, die nog één verhaal vertelt', stelt Nick Cornwell, de jongste zoon van de schrijver en zelf auteur onder het pseudoniem Nick Harkaway. 'Het boek is beladen, forensisch, lyrisch en fel. Het is een zoektocht naar de ziel van de moderne inlichtingendienst. Het is een fantastish en passend laatste boek.'

Silverview volgt de handel en wandel van Julian Lawndsleyh, die een baan in de grote stad heeft verruild voor een rustiger werkomgeving. Hij bestiert een boekwinkel in een Engelse kustplaats. Na een paar maanden krijgt hij bezoek van Edward, een emigrant uit Polen, die een ongemakkelijke hoeveelheid kennis bezit over Julians familie en een ongebruikelijke interesse heeft in zijn boekwinkel. Tegelijkertijd krijgt een inlichtingenchef waarschuwingen binnen over 'een verraderlijk lek'. Onderzoek hiernaar leidt naar het kustplaatsje. 

John le Carré werd geboren als David John Moore Cornwell in het Engelse Poole. Le Carré begon zijn werkzame leven als een spion voor MI6, de Britse buitenlandse inlichtingendienst en MI5, de binnenlandse geheime dienst. MI6 stond niet toe dat hij zijn eerste boek, Call for the dead, onder zijn echte naam publiceerde. Daarom koos Cornwell voor John le Carré.

(Bron: New York Times)

Don Quichot (nieuws, 2021)

Thrillerauteur strijdt tegen windmolens  



Thrillerschrijver en drievoudig Gouden Strop-winnaar Charles den Tex begint een politieke partij. De naam is Bronckhorst Windturbine-vrij en heeft maar één doel: het plaatsen van windmolens in het Achterhoekse Bronckhorst zien te voorkomen. 

Charles den Tex (69), die sinds 2017 in Varssel, een buurtschap bij Hengelo, woont, is de voorzitter van de partij die hij samen met Ton Schaapveld uit Zelhem opricht. De partij Bronckhorst Windturbine-Vrij wil volgend jaar haar entree maken in de raad van Bronckhorst. Met als streven ‘de wens van de inwoners hard maken: geen (mega)windturbines in de gemeente’.

Dat een thrillerschrijver leider van een politieke partij wordt, vindt de verslaggever van De Gelderlander die Den Tex hierover sprak niet erg logisch. 'Waarom zou het logisch moeten zijn?', reageert Den Tex. 'Wij constateren dat het politiek niet goed gaat. Over de windmolens proberen we al lange tijd onze mening te laten horen, maar naar ons als inwoners wordt niet geluisterd. Een eigen partij oprichten is kennelijk de enige manier om te zorgen dat je aan tafel komt. Zodat je wél kunt meepraten en direct invloed hebt.'

De partij streeft naar twee à drie zetels in de 25 zetels tellende gemeenteraad. Den Tex: 'Dat is haalbaar, gezien een enquête die door 3500 mensen is ingevuld en waaruit bleek dat driekwart tegen windmolens is. Daarnaast haalden we vorig jaar binnen drie dagen 1200 handtekeningen op tegen windturbines.

Bronckhorst Windturbine-Vrij vindt ook iets van andere belangrijke zaken, stelt Den Tex. 'In ons programma komen ook standpunten over huisvesting, de steun voor verenigingen en de economische ontwikkeling van de regio. De Achterhoek is sinds lange tijd gelukkig geen krimpregio meer en dat moeten we vasthouden. Het risico bestaat dat de regio leegloopt als megagrote windmolens worden gebouwd. Dan zijn we terug bij af.'

(Bron: De Gelderlander) 

Gesignaleerd 507 (nieuws, 2021)

Anders Roslund - Drie jaar

Op 27 mei verschijnt bij uitgeverij De Geus de thriller Drie jaar van de Zweedse schrijver Anders Roslund. Voor de lezers van Jo Nesbø, Stieg Larsson en Samuel Bjørk, zo typeert de uitgever het boek. 

Twee meisjes van slechts vier jaar oud verdwijnen op dezelfde dag. Ze rusten voor altijd op hetzelfde kerkhof. Alleen liggen ze geen van beiden daadwerkelijk in hun graf.

Rechercheur Ewert Grens en undercoveragent Piet Hoffman gaan op onderzoek uit. De zoektocht naar een verband tussen de twee meisjes leidt hen naar een gruwelijke, perverse wereld. Kunnen ze de meisjes levend terugvinden? De tijd dringt.

Anders Roslund (Zweden, 1961) schreef tien misdaadromans als deel van de succesvolle schrijversduo’s Roslund & Hellström en Roslund & Thunberg. Er zijn miljoenen exemplaren van zijn boeken verkocht en zijn werk werd bekroond met talrijke prestigieuze internationale prijzen.

Drie jaar is het tweede boek dat hij schreef onder eigen naam. Hij behoort tot de meest toonaangevende thrillerauteurs van Zweden. 

Wordt verwacht 492 (nieuws, 2021)

Ze was toch gelukkig?    



Bij uitgeverij HarperCollins Holland verschijnt op 13 juli de thriller De stille vriend van de Britse schrijver Charlie Gallagher. Het boek was in zijn geboorteland een bestseller: er werden 500.000 exemplaren van verkocht. 

Het verhaal: Danny en Sharon zijn wanhopig op zoek naar antwoorden nadat hun dochter een poging tot zelfmoord heeft gedaan. Ze was toch gelukkig, waarom zou ze een einde aan haar leven willen maken?

Als enige tijd later iemand Danny benadert en beweert een schuldige aan te kunnen wijzen, staat hij in tweestrijd. Moet hij ervan weglopen, of het aanbod aannemen?

Danny heeft echter geen idee dat hij onderdeel is van een gruwelijk spel. Een spel dat niet alleen levens verandert, maar ook beëindigt…

Ondertussen moet rechercheur Joel Norris zich vastbijten in twee moorden die met een tussenpoos van enkele dagen zijn gepleegd. De zaken schijnen geen verband met elkaar te hebben, maar er is twijfel. En Norris staat er om bekend dat hij zijn 'gut feeling' volgt, ook al is er gevaar. Een waarschuwing vooraf: deze thriller draait om het thema kindermisbruik. 

Charlie Gallagher (een pseudoniem) schrijft al twintig jaar, maar dat was voornamelijk hobbymatig en met een droom in het achterhoofd om ooit eens voor het echie te gaan. Er moest ook brood op de plank komen, dus daarom werkte Gallagher dertien jaar bij de politie. Eerst als straatagent, later als rechercheur en lid van een antiterrorisme-eenheid. Gallagher woont in het zuidoosten van het Verenigd Koninkrijk met zijn vrouw, twee dochters, een hond, een schildpad en een kat met enorm veel Twitter-volgers. 

De kanshebbers (nieuws, 2021)

 

Saskia Noort in de race voor Gouden Strop  



Een week later dan de reglementen voorschrijven, zijn vandaag de genomineerden voor de Gouden Strop bekendgemaakt. Vijf auteurs, onder wie een tweevoudig winnaar, maken kans op deze nog steeds Nederlands belangrijkste thrillerprijs. Het zijn drie Nederlandse auteurs, een Vlaamse en een - volgens Wikipedia - Belgisch-Nederlandse schrijver. Onder de kanshebbers is bestsellerauteur Saskia Noort, die een paar jaar geleden nog geen eurocent gaf voor de Strop.

Saskia Noort, in 2003 en 2004 genomineerd voor haar eerste twee thrillers (Terug naar de kust, De eetclub), had het in de zomer van 2017 helemaal gehad met de Gouden Strop. De uitreiking die binnen een vloek en een zucht werd afgeraffeld in de talkshow van Humberto Tan, vond ze een aanfluiting. 'Het spannende boek is terug bij af', liet ze weten. De uitreiking was 'neerbuigend naar auteurs en genomineerden. Dat kan anders.' Ze wilde het ook anders en speelde serieus met de gedachte een nieuwe thrillerprijs in het leven te roepen. Dat plan belandde echter in de ijskast en daar ligt het nog steeds.

Noort is ook de schrijfster die in 2012 nog via Twitter liet weten te betwijfelen of ze ooit nog een boek zou inzenden voor de Gouden Strop. 'Waarom insturen als je per definitie geen kans maakt? 'Ik heb er weinig vertrouwen in. Kijk maar eens naar de juryrapporten van de afgelopen jaren, waarin voortdurend wordt gesproken over Saskia Noort-klonen.'

Maar het kan verkeren. De achtste thriller Bonuskind van de AD-columniste is toch ingezonden en maakt kans op een cheque van 10.000 euro. Haar thriller gaat over de 15-jarige Lies die op een ochtend wakker wordt en het gevoel heeft dat haar moeder iets ernstigs is overkomen. 

Dreigtelefoontje
Noort moet het opnemen tegen tweevoudige Strop-laureaat René Appel die in Overschot schrijft over een makelaar die een dreigtelefoontje krijgt van een man die claimt dat zijn stiefzoon hem duizenden euro's schuldig is. Ook genomineerd is Bernice Berkleef met haar tweede thriller Bloedsteen. Hierin onderzoekt de jonge Ella de geheime geschiedenis van haar vader op Java. In De moord op Arno Linter, de genomineerde misdaadroman van de Vlaamse Toni Coppers, waart er een seriemoordenaar door Antwerpen. Het is Coppers' achttiende misdaadroman rond commissaris Liese Meerhout. De vijfde schrijver op de shortlist is de Belgisch-Nederlandse schrijver Hugo Luijten. Zijn boek heet Undercover, een bekende titel voor Netflix-kijkers. Ook in deze thriller speelt undercoveragent Bob Lemmens de hoofdrol, maar Luijten schreef een hagelnieuw avontuur. Nu infiltreert Lemmens in een gokkastenimperium. 

De vijf genomineerden werden vandaag in het AD bekendgemaakt. De jury koos deze vijf titels uit 80 inzendingen van in totaal 24 Nederlandse en Vlaamse uitgeverijen en imprints. De winnaar wordt op 5 juni bekend gemaakt. Onder de titel ‘De Nederlandse thrillerprijzen 2021’ worden die dag vanuit de Bibliotheek Utrecht Neude via een livestream vier thrillerprijzen uitgereikt. Naast de Gouden Strop zijn dat de Hebban Thrillerprijs, Schaduwprijs en Zilveren Strop. De uitreiking vormt het startschot voor ‘De week van het spannende boek’ die op maandag 7 juni begint.

De uitreiking van ‘De Nederlandse thrillerprijzen 2021’ is zaterdag 5 juni 2021 van 13.30 tot 14.40 uur live te zien op bibliotheekutrecht.nl/thrillerprijzen. Het laatste deel, de uitreiking van de Gouden Strop, is ook live te volgen op AD.nl. Jury Gouden Strop Naast voorzitter Koen Voskuil (verslaggever en misdaadjournalist AD) bestaat de jury uit Arno Ruitenbeek (freelance journalist en recensent oa VN’s Detective & Thrillergids), Rolf Bos (freelance recensent), Ellis Gielen (gepassioneerd thrillerverkoopster bij boekhandel Stevens in Hoofddorp) en Amber Martensen (‘Stoerste thrillerverkoopster van Nederland 2020’, van boekhandel Thomas in Bergen NH). 

Gesignaleerd 506 (nieuws, 2021)

Alex Pavesi - Het achtste boek   



Bij uitgeverij De Fontein verschijnt op 18 mei het boek Het achtste boek van Alex Pavesi. De uitgeverij noemt de thriller 'een verrassend, intelligent en origineel debuut'. Lezers van De waarheid over de zaak Harry Quebert en De dood van Harriet Monckton zouden dit boerk kunnen waarderen, verwacvht de uitgeverij. 

Dertig jaar geleden schreef Grant McAllister zeven moordmysteries die samen de bundel The White Murders vormden. Sindsdien heeft hij zich teruggetrokken op een afgezonderd eiland.

Maar dan staat de jonge, ambitieuze redacteur Julia voor zijn deur. Zij zal een nieuwe uitgave van zijn boek verzorgen en wil Grant interviewen over het boek, maar stuit op een man die zijn verleden liever verbergt.

In hun gesprekken wijst Julia Grant op details in de verhalen die niet kloppen. Zaken die lijken te verwijzen naar een echte moord, al dertig jaar onopgelost. Naarmate hun samenwerking voortduurt, stapelen de inconsistenties zich op en langzaam wordt duidelijk dat Julia met een dubbele agenda naar het eiland is gekomen…

Alex Pavesi studeerde wiskunde en werkt momenteel als software engineer voor Microsoft in Londen. Eerder werkte hij als boekverkoper, met een voorliefde voor thrillers.

Lees hier alvast een fragment uit Het achtste boek. 

Met de kennis van nu #23 (interview, 2021)

Ingrid Oonincx: 'Ik denk dat het nog steeds een meeslepend verhaal is'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Ingrid Oonincx. 'Ik dacht tijdens het schrijven helemaal niet aan genres.'

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw debuut Nickname?
Ingrid Oonincx: 'Jaren geleden. Het boek ligt ergens in een doos in een kast. Er is nog steeds een e-book beschikbaar en er is later zelfs nog een luisterboek van gemaakt, maar naar je eigen boeken luisteren lijkt me nog erger dan je eigen boeken herlezen. Bovendien vermoed ik dat er dan een enorme redigeerdrang naar boven komt en daar kan ik nu toch niets meer mee.'

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Toen ik jonge kinderen had, was ik in de avonduren aan huis gebonden omdat mijn partner als docent beeldend vormen ’s avonds vaak les moest geven. Meestal sukkelde ik dan voor de tv in slaap. Dat vond ik wat al te treurig.'

'Ik had tijdens mijn opleiding journalistiek een cursus creatief schrijven gevolgd. Overdag werkte ik voor een hogeschoolkrant. Ik besloot in de avonden een poging te doen om een fictief verhaal te schrijven. Ik begon en werd steeds serieuzer. Ik denk dat ik er ongeveer twee jaar over deed. Ik kreeg wat feedback via de uitgever van een vriendin en stuurde mijn manuscript vervolgens in voor een schrijfwedstrijd. Tot mijn verbazing won ik die wedstrijd. De prijs was een auteurscontract.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'Rond de vijfduizend exemplaren.'

Ingrid Oonincx op de Antwerpse boekenbeurs in 2010

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Ik werd genomineerd voor de Schaduwprijs voor het beste thrillerdebuut, dat was meteen een mooie erkenning. Nickname was geen echte thriller, eerder een spannende roman. De lezers waren enthousiast, want het boek ging over een thema dat destijds redelijk nieuw was: chatten en zodoende met wildvreemden allerlei intimiteiten uitwisselen. Tegenwoordig is dat natuurlijk doodnormaal.'

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eersteling? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Ik ben er trots op, want ik heb dat toen toch maar mooi voor elkaar gekregen. Het boek opende deuren. Ik heb het ontspannen, zonder verwachtingen, en zonder vooraf bedachte structuur geschreven. Dat zou ik nu niet zo snel meer doen, omdat je daardoor achteraf veel moet corrigeren. Ik denk dat het nog steeds een meeslepend verhaal is. Het past bij een bepaalde leeftijdsfase en gaat over de angst dat er iets met je kinderen gebeurt. Omdat het boek nog steeds verkrijgbaar is, krijg ik soms nog reacties. Een enkeling vindt het zelfs mijn beste boek.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Het ‘probleem’ van Nickname was dat ik het nooit als een thriller had bedoeld. Ik dacht tijdens het schrijven helemaal niet aan genres. Maar toen ik die oproep voor die thrillerwedstrijd zag, ontdekte ik dat mijn verhaal aan de meeste eisen voldeed. Toen bleek ik dus ineens een thriller te hebben geschreven. Met de ervaring van nu zou ik mijn debuut waarschijnlijk meteen als een thriller hebben benaderd.'

Over Nickname: 

Ingrid Oonincx (Baarle-Nassau, 1968) publiceerde bij The House of Books vier goed ontvangen thrillers: Nickname, Botsing, Sluipweg en Medicijn. Oonincx studeerde journalistiek en is persvoorlichter en adviseur op het gebied van onderzoekscommunicatie bij een grote hogeschool in het zuiden van het land. Van 2015 tot 2017 schreef ze een wekelijkse column voor het Brabants Dagblad.
In 2015 heeft Ingrid zich aangesloten bij schrijverscollectief Moordwijven waarin een aantal Nederlandse thrillerschrijfsters zich verenigd heeft.

In 2017 stapte ze over naar uitgeverij De Crime Compagnie, waar een jaar later haar vijfde boek, Pretty Boy, verscheen. In februari van dit jaar kwam haar nieuwste thriller Verdwenen uit. Oonincx is bestuurslid van  de sectie misdaadauteurs van de Auteursbond.

Nickname gaat over intimiteit en intimidatie op internet. Noor, Dagmar en Roos leren elkaar kennen via een chatbox. Al snel delen ze elkaars dagelijkse belevenissen. Ze blijken alledrie zo hun eigen geheimen te hebben die ze tijdens het chatten aan elkaar toevertrouwen. Noor wil dolgraag moeder worden, terwijl Dagmar juist niet weet wat ze met haar plotselinge zwangerschap aanmoet. Roos is op haar beurt het huisvrouwenbestaan met twee kleine kinderen zat en verdenkt haar echtgenoot van overspel. Voor ze het beseffen zijn de levens van Noor, Dagmar en Roos op een verontrustende manier met elkaar verweven en worden ze geconfronteerd met hun grootste angsten.

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster
Willem Asman vertelt hier over zijn debuut De Cassandra Paradox

Doelwit (nieuws, 2021)

IT'er neemt wraak  

Bij Uitgeverij Vrijdag verschijnt op 26 mei de nieuwe thriller van Rudy Soetewey. De opdrachtgever is volgens de uitgeverij een thriller die je aandacht tot de laatste pagina vasthoudt. In dit verhaal zint een IT'er op wraak.

Peter Loukens, IT'er in de kerncentrale van Doel, leidt een doodnormaal leven. Maar hij gaat na een terreuractie met verregaande gevolgen op zoek naar de opdrachtgever. Wie heeft zijn gezinsleven verwoest?

Zijn speurwerk wordt niet door iedereen in dank afgenomen. Voor hij het beseft, wordt hij helemaal opgeslokt door nieuwe criminele verwikkelingen..

Rudy Soetewey (1955) werd geboren in Wilrijk. Hij werkte zijn hele leven in het onderwijs, als leraar en als coördinator. In 2011 won hij de Hercule Poirotprijs met Getuigen, in 2013 De Diamanten Kogel met 2017. Zijn werk onderscheidt zich door exquise karaktertekening, herkenbaarheid en drama's van de kleine man.

In 2018 verscheen bij Vrijdag zijn thriller Salami waarin beginnend klusjesman Bart Colenbunders een gestolen sensationele uitvinding moet terugvinden dat in een salami verwerkt is. Sinds het voorjaar van 2020 ligt Bericht van de overkant in de boekhandel. Op De Spanningsblog blikt hij terug op de totstandkoming van zijn debuut: 

Onder de radar (nieuws, 2021)

Marion Pauw liet zich inspireren door zaak-Ruinerwold   



Gouden Strop-winnaar Marion Pauw liet zich voor haar nieuwste thriller, Vogeleiland, inspireren door de zaak-Ruinerwold.  'Ik zag er meteen een thriller in', zegt ze in een interview met het AD. Mijn dader in het boek ontdekt dat hij met veel zaken wegkomt; als hij zich verder maar normaal gedraagt, gaan veel mensen daarin mee.’

Het Drentse Ruinerwold kwam in oktober 2019 wereldwijd in het nieuws: op een boerderij woonde een vader met zes volwassen kinderen, die samen in afzondering wachtten op het Einde der Tijden.

Pauw: 'Ik vond het bizar dat je in Nederland blijkbaar op die manier onder de radar kunt leven. Kinderen die niet zijn aangegeven bij de burgerlijke stand en die nooit naar school gaan. Hoe is het mogelijk? Misschien letten we toch minder op elkaar dan we denken.'

In Vogeleiland duikt de 15-jarige Marianne onder met de veel oudere Berend op een onbewoond eiland in de IJsselmonding, waar het aanvankelijk idyllische verblijf ontaardt in een jarenlange nachtmerrie. Marianne verdwijnt en de impact van haar vermissing blijkt enorm: zus Nicole kampt met zo’n schuldgevoel dat ze verhuist naar een dorp in Spanje in de hoop het trauma van zich af te schudden. Maar ook daar achtervolgen angst en waandenkbeelden haar. Door een mysterieuze bezoeker laait de hoop van Nicole jaren later op dat Marianne toch nog leeft.

Vogeleiland is het elfde boek van Marion Pauw (48), die ook scenario’s schreef van tv-series als In therapie en Dagboek van een callgirl. Een deel van het verhaal van haar nieuwe thriller bedacht zij in het huis dat ze samen met haar man kocht in Andalusië. Nu wonen ze er het grootste gedeelte van het jaar.


Bron: AD

Doorbraakboek (nieuws, 2021)

Heruitgave van klassieker van R.J. Ellory  



Bij uitgeverij De Fontein verschijnt op 21 mei Een stil geloof in engelen van de Britse thrillerauteur R.J. Ellory. Het is een oudje, waarvan destijds in Nederland meer dan 25.000 exemplaren werden verkocht. De uitgeverij vond dat het tijd werd voor een heruitgave van deze 'spannende klassieker'. Het boek ligt straks voor 15 euro in de winkel en dat noemt de uitgeverij 'voordelig'. 

Vijf boeken moest R.J. Ellory schrijven, voordat hij dan eindelijk internationaal doorbrak. Dat boek, A quiet belief in angels, verscheen onder de titel Een stil geloof in engelen begin maart 2009 in Nederlandse vertaling. Van het boek werden in Ellory's geboorteland zo'n 350.000 exemplaren verkocht. 

Het verhaal speelt zich af in Augusta Falls, Georgia. Het is 1939 als de 12-jarige Joseph Vaughan hoort dat een meisje uit zijn klas op wrede wijze is omgebracht. Zij blijkt het eerste slachtoffer te zijn in een reeks van gruwelijke kindermoorden die het kleine dorp decennialang in de greep zullen houden.

Joseph voelt zich moreel verplicht iets te doen en richt The Guardians op, een groep kinderen die vastbesloten is om de inwoners van Augusta Falls te beschermen tegen het kwaad dat hun dorp is binnengeslopen. Maar de moordenaar wordt niet gevonden en machteloos moeten ze toezien hoe het ene slachtoffertje na het andere uit hun midden wordt weggerukt.

Het dorp is gebroken van verdriet. Pas vijftig jaar na de eerste moord volgt er een ontknoping. Dan gaat Joseph ook de confrontatie aan met datgene wat hem zijn hele leven heeft achtervolgd.

Roger Jon Ellory werd op 20 juni 1965 geboren in het Sorento Hospital in Birmingham, Groot-Brittannië. Ellory's leven zelf zou al genoeg stof voor een aardige roman opleveren. Zijn vader nam de kuierlatten voordat de kleine R.J.werd geboren. Zijn moeder, een actrice en danseres, overleed toen hij zeven was aan de gevolgen van een longontsteking. Zoonlief ging toen wonen bij zijn moeders moeder. Zijn opa verdronk acht jaar voor Roger Jons geboorte, oma overleed in 1982 aan een hartaanval.

Toen Ellory zeventien was zat hij een celstraf uit wegens stropen. Daarna speelde hij als gitarist in The Manta Rays, de ruigste band tussen Manchester en Londen. Hij begon op 4 november 1987 te werken aan zijn eerste roman en onderbrak het schrijfproces tot aan juli 1993 slechts voor drie dagen om te scheiden van zijn eerste echtgenote. Ondertussen had hij tal van min of meer vriendelijke afwijzingsbrieven van uitgeverijen gekregen.

Uit pure frustratie ging hij niet eerder schrijven dan in augustus 2001. Tijdens zijn eerste kantoorbaan ooit kwam hij in aanraking met een computer. Ellory leerde hoe hij een Word-document moest creëren en besloot weer te gaan schrijven in zijn lunchtijd. In 2003 werd zijn eerste boek Candlemoth gepubliceerd.

Gesignaleerd 505 (nieuws, 2021)

Maria Grund - De hoofdzonde  



Bij uitgeverij Volt is de thriller De hoofdzonde van Maria Grund verschenen. De uitgeverij omschrijft het als 'een donkere Zweedse politiethriller'. 

De hoofdzonde speelt zich af op een desolaat eiland voor de Zweedse oostkust, waar onverklaarbare gewelddaden plaatsvinden. Een veertienjarig meisje wordt dood aangetroffen, haar polsen zijn doorgesneden en in haar haar zit een dik stuk touw verstrengeld. Op een heup staat in blauwe stift het getal 26 geschreven.

Haar dood wordt al snel als zelfmoord beschouwd. De dag daarop wordt aan de andere kant van het eiland het verminkte lichaam gevonden van de eigenaresse van een antiquariaat. Ze heeft talloze messteken in haar borst en in de hals zijn twee snijwonden zichtbaar die een kruis vormen.

Hoe meer inspecteur Sanna Berling en haar nieuwe collega Eir Pedersen ontdekken over de slachtoffers, hoe duidelijker het wordt dat de achtergrond van deze zaken gruwelijker is dan ze ooit hadden kunnen vermoeden. Al snel blijkt dat deze twee gebeurtenissen slechts het startschot zijn van een hele reeks gewelddaden op het eiland.

Maria Grund groeide op in de omgeving van Stockholm. Ze is afgestudeerd aan New York University en heeft het grootste deel van haar carrière in de film- en mediabranche gewerkt. Na periodes in New York en Londen woont ze nu op het eiland Gotland. De hoofdzonde is haar eerste boek, een thriller die al ruim voor de verschijningsdatum brede internationale belangstelling heeft gewekt. De vertaalrechten zijn al aan negen landen verkocht. 

Welgemikte trappen (nieuws, 2021)

Terug naar de echtelijke woning   



De nog jonge uitgeverij Brooklyn deed de thrillerlezer die wel eens iets anders wil, vorig jaar een groot plezier met de publicatie van Het is te koud om te sterven, de eerste detective van de Italiaanse kinderboekenschrijver Christian Frascella. Een boek in een speelse stijl, een stevig tempo en geraffineerde karakters. Privédetective Contrera is een hoofdpersoon om van te houden. Wat bijzonder is, is de humor en de zelfspot van deze antiheld. Zelden leidt een thriller tot schaterlachen, maar Het is te koud... is er zo een.

Christian Frascella keert op 20 mei terug met Al is de misdaad nog zo snel..., het nieuwste deel in de reeks over Contrera. Deze keer worstelt Contrera, die kantoor houdt in een wasserette, niet met één maar met drie zaken die tot het eind onoplosbaar lijken.

Tijdens een wijkfeest ontmoet hij Catherine, een jonge Italiaans-Amerikaanse vrouw die, kort na de ontmoeting, een dodelijk ongeluk veroorzaakt en spoorloos verdwijnt. Als Contrera naar haar op zoek gaat riskeert hij zijn leven.

Dan is er Long Lai, een Chinese restauranthouder die zijn gezin in de steek heeft gelaten. Contrera krijgt de opdracht hem op te sporen en terug te brengen naar huis maar wordt al bij de eerste ontmoeting met de man met twee welgemikte trappen gevloerd.

En er is Danilo Roggia, die Contrera’s ex-vrouw en ook zijn ‘ex-dochter’ – zoals hij haar zelf noemt – lastigvalt. Noodgedwongen keert Contrera terug naar de echtelijke woning, met alle tragikomische gevolgen van dien. Het decor blijft onveranderd: de smoezelige maar springlevende wijk Barriera di Milano in Turijn.

Turijn is ook de stad waar Christian Frascella (1973) werd geboren en opgroeide. Hij schreef meerdere succesvolle romans en kinderboeken. Frascella woont en werkt in Rome.

Droomlocatie (nieuws, 2021)

Vier thrillerprijzen op één hoop  



De uitreiking van de Gouden Strop was de afgelopen jaren weinig spectaculair. Vorig jaar was, due to corona, de bekroning van de winnaar (wie weet nog wie er won?) een ultrakort online evenement, het jaar daarvoor was de prijsuitreiking ook al niet om over naar huis te schrijven. Maar daar komt verandering in, belooft de Stichting Gouden Strop. Over ruim vier weken worden maar liefst vier thrillerprijzen verdeeld. Bovendien is het podium waarop dat gebeurt voor de komende drie jaar vastgelegd.  

Onder de titel ‘De Nederlandse thrillerprijzen 2021’ worden op zaterdag 5 juni vanuit de Bibliotheek Utrecht de vier belangrijkste thrillerprijzen (Gouden Strop, Hebban Thrillerprijs, Schaduwprijs en Zilveren Strop) uitgereikt. De uitreiking vormt het startschot voor ‘De Week van het Spannende Boek’ die op maandag 7 juni begint.

Met ‘De Nederlandse thrillerprijzen 2021’ bundelen de Bibliotheek Utrecht, lezersplatform Hebban.nl en de Stichting Gouden Strop de krachten voor een jaarlijks thrillerevenement. De vier prijzen bestrijken allen een ander segment van het thrillergenre: de Gouden Strop is de vakjuryprijs voor de beste Nederlandstalige spannende roman, de Hebban Thrillerprijs is een lezersjuryprijs voor de beste Nederlandse thriller, de Schaduwprijs is een vakjuryprijs voor het beste spannende Nederlandstalig debuut en Zilveren Strop is de prijs voor het beste Nederlandstalig korte spannende verhaal.

Evenals vorig jaar zal door de coronamaatregelen de prijsuitreiking dit jaar online te volgen zijn. Maar in 2022 en 2023 zal er onder de werktitel ‘de nacht van het spannende boek’ een bruisend thrillerevent van gemaakt worden, beloven de initiatiefnemers. 'De fantastische nieuwe bibliotheek op de Neude (zie foto) leent zich bij uitstek voor een aansprekend publieksevenement', zegt Mariken van Meer, manager programmering van de bibliotheek.

Hebban.nl, dit jaar ingelijfd door de Stichting CPNB, zag af van de beloofde Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur, maar organiseert dit jaar wel voor het eerst de Week van het Spannende Boek. 'Een aansprekend nationaal thrillerevenement staat al lange tijd hoog op mijn lijstje en daarom hebben we de Stichting Gouden Strop benaderd om de krachten te bundelen', aldus hoofdredacteur Sander Verheijen van Hebban.nl. Schrijver Michael Berg, voorzitter van de sectie Misdaadauteurs van de Auteursbond, is razend enthousiast. 'Om de Nederlandste thriller de aandacht te bieden die ze verdient waren we op zoek naar een geschikt podium. De Bibliotheek Utrecht is een droomlocatie. Kortom: volgens mij is het een win-winsituatie voor alle partijen. En zeker voor de thrillerliefhebbers.'

De uitreiking van ‘De Nederlandse Thrillerprijzen 2021’ is zaterdag 5 juni 2021 van 13.30 tot 14.40 uur live te zien. Het laatste deel, de uitreiking van de Gouden Strop, is ook live te volgen op AD.nl. Volgens het reglement wordt de shortlist in de week van 10 mei bekendgemaakt. 

De thrillerprijzen
De Gouden Strop, de prijs voor de beste oorspronkelijk Nederlandstalige spannende roman, bestaat sinds 1986. Met een geldbedrag van € 10.000 voor de winnaar is het de belangrijkste thrillerprijs van Nederland. Een vakjury bepaalt de winnaar. Diezelfde vakjury bepaalt de winnaar van de Schaduwprijs, de prijs voor het spannendste (oorspronkelijk) Nederlandstalig debuut. De winnaar van de Schaduwprijs ontvangt € 1.000.
De Hebban Thrillerprijs bestaat sinds 2020. Lezers in combinatie met een vakjury bepalen de uitslag. De winnaar ontvangt een promotiepakket op Hebban ter waarde van € 2.500,-.
De Zilveren Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige korte spannende verhaal, wordt dit jaar voor de eerste keer uitgereikt. De prijs is een samenwerking van Hebban en de Stichting Gouden Strop. De winnaar ontvangt € 500 en de beste spannende verhalen verschijnen in een e-book dat gratis gedownload kan worden.

Dit was het (nieuws, 2021)

Een kleurrijke broodschrijver  

Met het overlijden van Pieter Aspe verliest de Vlaamse thrillerscene een spraakmakend fenomeen. Politieke correctheid was hem vreemd: Aspe maakte van zijn hart geen moordkuil. Hij was niet alleen een schepper van een indrukwekkend oeuvre, met Aspe was het nooit saai, zo laat dit verre van volledige overzicht zien.

2008
De VTM-televisieserie Aspe is ook te zien in Duitsland. De Duitse zender ZDF heeft de uitzendrechten gekocht van het eerste seizoen van de reeks, gebaseerd op de politieromans van Pieter Aspe. Het is uitzonderlijk dat een Vlaamse televisiereeks zijn weg vindt naar de Duitse markt, laat staan naar één van de grootste nationale zenders. Producent Skyline Entertainment is dan ook zeer tevreden met deze deal. Eric Wirix: 'Dit is een enorme opsteker, voor ons en voor de hele ploeg, voor Pieter Aspe en natuurlijk ook voor de stad Brugge.'

Blijven drijven
Pieter Aspe wordt in oktober de trotse eigenaar van een speedboot die hij samen met zijn 23ste thriller Bankroet in Zeebrugge voorstelde. 'Ook mijn boot (Op drift, vernoemd naar zijn 21ste thriller) komt in het verhaal voor. Een van de verdachten slaat op de vlucht voor de zeevaartpolitie en weet te ontkomen omdat zijn boot iets kan wat die van de agenten niet kunnen: hij vaart het strand op. Al is dat niet meteen de bedoeling, toch kun je dat met mijn boot echt doen aangezien hij geen schroeven maar straalaandrijving heeft. Aspe bestelt de Op drift bij scheepsbouwer Jan Vandamme uit Zeebrugge.

2009
Hartchirurg
Samen met zo'n 400 fans viert Pieter Aspe de verschijning van De cel, zijn 25ste thriller. Niet zoals gebruikelijk in Brugge, maar op de Pier in zijn nieuwe woonplaats Blankenberge. Pieter Aspe neemt nooit het woord tijdens zijn eigen boekpresentaties, maar ditmaal maakt hij een uitzondering. Zo richt hij zich tot de hartchirurg die hem drie jaar geleden opereerde na zijn hartaanval. 'Zonder hem was het bij negentien boeken gebleven', zegt Aspe. Dokter Albert Rocher had op zijn beurt nog een verrassing bij voor de schrijver. 'Toen ik vlak na Pieters operatie zei dat hij rustig een tweetal glazen wijn of een Duvel per dag mocht drinken, leidde dat tot nogal wat commotie. Maar ik blijf bij mijn mening en daarom bied ik hem vandaag 25 flesjes Duvel aan, een voor elk boek.'

Duvelloos
Begin november wordt Pieter Aspe op de Antwerpse Boekenbeurs gesignaleerd zonder een glas van zijn vertrouwde biermerk Duvel binnen handbereik, maar wel met een glas vruchtensap. Enkele weken eerder krijgt hij van zijn hartchirurg nog een krat Duvel bij de presentatie van zijn nieuwste thriller De cel. Maar Aspe heeft even genoeg van de alcohol. 'Ik plak er geen termijn op. Voor hetzelfde geld raak ik nooit nog een druppel alcohol aan', zegt hij in de krant Het Belang van Limburg. De schrijver benadrukt dat het zijn eigen besluit is. Hij heeft een emotioneel zware tijd achter de rug: zijn zus die in Frankrijk woonde, is overleed. 'Een paar Duvels of glazen wijn waren volgens de dokter zelfs goed voor mij cholesterol. Maar de laatste tijd is het een beetje veel geweest. Daarom hebben Bernadette (de vrouw van Aspe, red.) en ik zelf beslist een pauze in te lassen.'
Die pauze is van korte duur. Een verslaggever van het Nieuwsblad die Aspe interviewt trof de auteur aan met een glas wijn in de hand. De alcoholvrije periode is weer voorbij. 'Ja en het was ook niet de bedoeling dat ik geheelonthouder zou worden', aldus Aspe. 

Populariteit
Pieter Aspe heeft twee miljoen boeken verkocht en daarmee doet hij beter dan welke naoorlogse Vlaamse schrijver ook. Meer zelfs, geen enkele auteur uit Vlaanderen slaagde er ooit in zo populair te worden in nauwelijks vijftien jaar tijd. In totaal zijn er volgens uitgeverij Manteau zowat 1,6 miljoen exemplaren verkocht van het Van In & Versavel-oeuvre. 

2010
Ereburger
Op vrijdag 11 juni krijgt Pieter Aspe de titel van ereburger van de Vlaamse badplaats Blankenberge. Veel fans van de bestsellerauteur zijn naar het casino gekomen voor de huldiging van de schrijver. Aspe krijgt de oorkonde uit handen van burgemeester Ludo Monset, die de auteur een ambassadeur voor de stad noemt, omdat hij thrillers schrijft waarin de kustgemeente ruim aan bod komt. 'Het ereburgerschap streelt mijn ijdelheid, maar ik heb slechts weinig gedaan om die titel te verdienen', reageert Aspe. 

Entertainment
'Mijn eerste bedoeling is om mensen te amuseren. Dat is entertainment en daar is niks mee.' Dat zegt Pieter Aspe in een interview met De Standaard. De krant vraagt hem te reageren op de kritiek die er op zijn werk en andere thrillers van Vlaamse bodem wordt gegeven. Zo gaat Aspe in op de stelling dat misdaadromans geen literatuur zijn. Hij erkent dat hij geen politieke pamfletten schrijft. Evenmin zijn er van zijn hand diepzinnige analyses over wereldproblemen te verwachten. 'Dat wil echter niet zeggen dat wat in de echte wereld gebeurt nooit in mijn boeken sluipt.'  Aspe weerlegt voorts de kritiek dat hij 'altijd hetzelfde boek' met de redenering dat hij aan een reeks werkt en vanuit vaste personages schrijft. 'Misschien ben ik inderdaad soms wat braaf, maar ik hoor van lezers heel vaak dat ze eerder in de evolutie van de personages zijn geïnteresseerd dan in de specifieke plot van het boek.'
Aspe is een broodschrijver en daar is hij trots op, zegt hij. 'Toen ik pas begon, wilde ik gewoon aan mezelf bewijzen dat ik het kon. Tot mijn grote verbazing werd ik gepubliceerd. Toen vroeg de uitgever of er een opvolger kon komen. Ik had daar geen minuut over nagedacht. Nu zit ik aan nummer 27 te schrijven en geloof ik dat ik het zelfs uithoud tot nummer 40.'

2012
Toch niet de politiek in 
Het scheelt niet veel of Pieter Aspe gaat de lokale politiek in. Voormalig burgemeester Ludo Monset heeft de bestsellerauteur gevraagd zich kandidaat te stellen voor de lijst van Open VLD in Blankenberge. Monset had rondgebazuind dat Aspe op zijn lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen zou komen te staan. 'Maar nu blijkt dat ik het politieke werk onmogelijk kan combineren met boeken schrijven', zegt Aspe tegen het Nieuwsblad. 'Als ik verkozen zou worden als gemeenteraadslid zou ik erg veel politieke zaken missen. Ik zou nooit de tijd vinden om overal aanwezig te kunnen zijn, laat staan te kunnen zetelen als raadslid.'

2013
Naar de VS
Met vertraging van ruim een jaar komt deze zomer een misdaadroman van Pieter Aspe op de Amerikaanse markt. Eind 2011 worden de vertaalrechten op de boeken van Aspe gekocht door de Amerikaanse agent Peter Riva. Die zegt over Aspe: 'Een groot schrijver zal een nieuw huis vinden op de wereldwijde Engelstalige markt. Het succes dat we hebben geboekt met de Detective Winter-reeks van Ake Edwardson en de 'Millenniumtrilogie' zal een vervolg krijgen met de serie van Aspe.' Riva sloot vervolgens een deal met de uitgeverij Pegasus Books om de thrillers in het Engels uit te geven. Het was de bedoeling dat Aspes debuut 'Het vierkant van de wraak' ('The square of revenge') uit 1995 al in het voorjaar van 2012 in de VS zou verschijnen. Dat wordt nu 1 juni van dit jaar.

2015
Eigen prijs
Pieter Aspe lanceert dit jaar zijn eigen prijs: de Aspe Award. Daarnaast krijgt de schrijver ook zijn eigen imprint bij uitgeverij Manteau, Aspe NV. De naar Aspe vernoemde award is een idee van Karel Dierickx, zijn uitgever, vertelt de schrijver in Knack. De prijs loopt parallel aan de lancering van een eigen fondslijn: Aspe NV. 'Het doel is auteurs aantrekken en ze uitgeven', aldus Aspe. 'Bij Aspe NV zouden ook andere genres dan misdaadverhalen komen. We zien het ruimer en denken niet per se uitsluitend aan Vlamingen.'

Een roman
In juni verschijnt nieuw werk van Pieter Aspe. Het is ditmaal geen nieuw misdaadverhaal waarin hoofdinspecteur Van In een moord oplost in Brugge, maar een 'gewone' roman. De roman met de titel De Oxymoron Theorie is eigenlijk al een kwart eeuw oud. Het manuscript ligt al die jaren stof te vergaren bij Aspe thuis en verdwijnt naar de achtergrond. Als bij toeval komt de roman ter sprake bij Manteau, de uitgever van Aspe. Die is erg nieuwsgierig en wil het boek graag publiceren. Aspe had vijfentwintig jaar geleden met een vriend gewed dat hij een boek kon schrijven. Zijn vriend krijgt geen boek af, Aspe wel. 'Ik heb dat boek uitgewerkt, maar nooit met de intentie om het uit te geven', vertelt Aspe aan VTM Nieuws. 'Ik weet dat als je in Vlaanderen van schrijven je beroep wilt maken je dan meer populaire boeken, zoals thrillers, moet schrijven, dan zwaar op de hand liggende. De Oxymoron Theorie is een verhaal over de zoektocht van iemand naar de Graal, het Onmogelijke.'

2016

Wat als
Hij verafschuwt terreur. Beelden en berichtgeving over aanslagen zoals op vliegveld Zaventem achtervolgden hem tot in zijn schrijfkamer, meldt Pieter Aspe via zijn uitgeverij. Hij laat het thema overigens niet buiten zijn boeken. In de thriller Import bedient hij zich van het 'wat als'-principe. Wat als er tussen de massa's vluchtelingen die in België aankomen een mol zit met alleen maar slechte bedoelingen. 

2017
Licht
Pieter Aspe, wiens vrouw vorig jaar overlijdt, ziet na een donkere periode weer licht aan het einde van de tunnel. Maanden heeft hij niet willen schrijven. Niet kunnen schrijven. Maar de wil is er weer. 'Het idee voor het boek is klaar, maandag begin ik te schrijven', laat hij aan De Standaard weten. 

'Ik zal een nieuw ­ritme moeten vinden', beseft de auteur. 'Ik begon altijd ’s ochtends, zette 1.700 woorden op papier en hield er dan mee op. Dan had ik de namiddag vrij met mijn vrouw. Nu zij er niet meer is, begin ik wellicht pas in de namiddag met schrijven. Anders oogt de dag zo leeg.'

Eigen uitgeverij
Pieter Aspe wil op 1 januari 2018 starten met een eigen uitgeverij, laat hij weten aan De Standaard. 'Boeken drukken en vormgeven is niet zo moeilijk. De belangrijkste job van een uitgever is het contact met auteurs’, zegt Aspe. Sinds enkele jaren verschijnen de boeken van de thrillerauteur onder de naam Aspe NV, maar onder de vlag van Uitgeverij Manteau. Aspe nv zou toen, naast het op de markt brengen van boeken, een digitale ontmoetingsplaats creëren. Aspe: 'Uitgeverijen werken nu meer voor hun aandeelhouders, dan voor hun auteurs. Ze zijn me te log geworden. Auteurs zijn mensen van vlees en bloed, geen product uit de supermarkt.'

Schimmige organisatie
Pieter Aspe is uiterst kritisch over boekpromotor Boek.be, die elk jaar de Boekenbeurs in Antwerpen op poten zet. organiseert. Hij noemt het 'een heel schimmige organisatie'. Aspe wijt het teruglopende aantal bezoekers van de beurs deels aan de forse toegangsprijs. 'Ik vind het een schande dat mensen tien euro inkom moeten betalen', aldus de auteur voor de Vlaamse radio. Aspe begrijpt niet waarom het toegangsgeld integraal naar Boek.be moet vloeien: 'De uitgevers betalen al een fortuin om er een stand te hebben. De mensen betalen eigenlijk om een boekenwinkel binnen te gaan. Ik vind het een schande.'

2018
Aandeelhouders
Samen met de cartoonist Marec heeft Pieter Aspe de uitgeverij Aspe NV opgericht. Aspe wil graag dat lezers aandeelhouder worden van de NV: wie in de buidel tast, kan lid worden van De Loge van Marec. 'Ik word op 3 april 65 jaar',  zegt Pieter Aspe in de Gazet van Antwerpen. 'Normaal gaat een mens dan met pensioen, maar ik wil nog andere dingen doen. Ondernemen, bijvoorbeeld.'

Met pensioen
Pieter Aspe begint met een nieuwe serie thrillers rond zijn aloude protagonist Pieter Van In. De reeks bestaat uit tien boeken. Na 39 misdaadromans vond Pieter Aspe het tijd worden om iets nieuws te doen. Hoewel, iets nieuws? Van In I heet het eerste deel van de kersverse serie en daarin blijft commissaris Van In toch de hoofdpersoon. 'Maar zijn situatie is totaal anders', meldt Aspe op zijn website. Pieter Van In is met pensioen, maar zit duidelijk niet lekker in zijn vel. De reden? Zijn geliefde Hannelore Martens en de kinderen zijn verdwenen. En ook van Van Ins naaste collega Guido Versavel ontbreekt ieder spoor.

2019
Pieter Aspe schittert in 2018 door afwezigheid op de Boekenbeurs in Antwerpen. De misdaadschrijver vind de ticketprijs van tien euro te hoog. Dit jaar zit hij er wel en hij doet iets terug voor de fans. De auteur betaalt het toegangsbewijs van zijn fans deels terug.

2020
Longproblemen
Pieter Aspe verblijft al twee weken in ziekenhuis AZ Sint-Jan in Brugge, in quarantaine. Niet omdat hij het coronavirus te pakken heeft, wel omdat hij longproblemen heeft. In een videocall met Het Laatste Nieuws vertelt de schrijver vanuit het ziekenhuis dat hij een dikke maand geleden met roken gestopt is. Dat deed hij voor zijn vriendin Tamara, sinds twee jaar de liefde in zijn leven. Zij verhuisde vanuit de Kempen naar de kust om bij haar partner te zijn. In het ziekenhuis vreesde Aspe voor zijn leven. Toen hij de foto's van zijn longen zag, wist hij het wel zeker: longkanker. 'Eén long volledig zwart, de andere met allemaal vlekjes. Ik dacht: het is mijn beurt. Het is gedaan. Hier kom ik niet meer buiten. Dit was het. Pieter Aspe, 1953-2020.'

Geld en roem
Pieter Aspe is een tiener als hij zijn vriendin zwanger maakt. Dat staat allemaal te lezen in het boek over zijn leven. Pieter Aspe: Levens en liefdes verschijnt bij zijn eigen uitgeverij Aspe NV.  De biografie neemt de lezer op sleeptouw door het Brugge uit lang vervlogen tijden, waar de kleine Pierre misdienaar werd en als tiener zijn liefje zwanger maakte. Niets wees erop dat de man die in zeven sloten tegelijk liep op zijn tweeënveertigste een boek zou uitbrengen dat zijn leven grondig zou veranderen. Maar geld en roem leidden niet automatisch tot geluk: Pierres eerste huwelijk liep slecht af, zijn tweede vrouw verloor hij aan kanker.