Thomas Harris - Cari Mora (2019)

Terugverlangen naar Hannibal



(Door Peter Kuijt)

Het heeft dertien jaar geduurd voordat de tamelijk publiciteitsschuwe Amerikaanse schrijver Thomas Harris met een nieuwe thriller kwam. Cari Mora is zijn eerste boek sinds 1975 waarin niet het onvergetelijke karakter dr. Hannibal Lecter voorkomt.

Het is Caridad Mora die het verhaal moet dragen. In Colombia geboren, op haar elfde ontvoerd door rebellenbeweging FARC die haar als kindsoldaat inzette, gevlucht naar de VS, waar ze zich in leven houdt met het doen van allerlei klusjes. Nu past ze op een groot huis in Miami Beach, dat ooit van Pablo Escobar was, maar af en toe wordt gebruikt als filmset.

Het verhaal gaat dat Escobar ooit onder het huis voor miljoenen aan narcogoud heeft opgeslagen. Dat trekt gespuis van allerlei pluimage aan. De meest weerzinwekkende is Hans-Peter Schneider die zijn ouders in een vrieskelder liet sterven en er groot plezier in schept om zijn tegenstanders in een loogbad te ‘ontmantelen’.

Ook Cari Mora als het moet. Maar die is niet voor één gat te vangen.

De lezer constateert verheugd dat Harris’ flamboyante schrijfstijl is gebleven, met zinnen die het herlezen waard zijn. Wat echter mist is een verhaal dat de lezer geraffineerd op het verkeerde been zet met verrassende plotwendingen. De vele personages zijn onvoldoende ingekleurd en blijven bordkartonnen karakters. Cari Mora doet terugverlangen naar de intrigerende kannibaal dr. Hannibal Lecter die smaakvol kon genieten van gebruinde hersenplakjes op platte croutons.

Hopelijk is de 78-jarige schrijver nog genoeg tijd gegeven om zich met een volgend boek te revancheren.

Thomas Harris - Cari Mora. Uitgeverij Volt, 322 pag.

Deze recensie is eerder verschenen in het AD.

Weggegooid geld (nieuws, 2019)

Investeerder schrijft thriller over beroerde beleggingen



Alexander van Ketwich geeft zijn tekstverwerker de sporen. Acht maanden na zijn tweede thriller Het Pact ligt zijn nieuwste al weer in de winkel, Titanium. Een thriller met een internationale setting, waarin hebzucht de overhand heeft. 

In de tuin van een prachtige villa aan het Italiaanse Comomeer wordt een man op gruwelijke wijze vermoord. Zijn lichaam verdwijnt spoorloos. De keurige eigenaar van de paleisachtige villa blijkt een gewetenloze oplichter ze zijn: Emilio Dragos.

De man lokt rijke investeerders door ze een geweldig rendement voor te spiegelen. Bij een titaniummijn in een Afrikaans land ligt het goud bij wijze van spreken voor het opscheppen. Talloze goedgelovige miljonairs investeren miljoenen in hun 'eigen goudmijn'. Maar daarna horen ze niets meer en lijkt het of hun belegging weggegooid geld is.

Ook de Engelse multimiljonair Peter Lewis investeert in het project. Maar als hij een bezoek aan de mijn in Afrika wil brengen, ontsnapt hij ternauwernood aan de dood. Het was de bedoeling van de oplichters hem te vermoorden.

Terug in Engeland schakelt Lewis zijn vriend en advocaat Harry Gibson in om Dragos te ontmaskeren en voor het gerecht te brengen. Tijdens zijn onderzoek ontdekt Gibson dat de Oekraïense onderwereld bij de zaak betrokken is. En moet hij een onmenselijk hoge prijs betalen voor zijn betrokkenheid. Uiteindelijk sluit Harry Gibson een verbond met de duivel om het recht toch te laten zegevieren.

Alexander van Ketwich Verschuur, zoals zijn volledige naam luidt, heeft een loopbaan in de bankierswereld achter de rug. Zo was hij werkzaam voor Veer Palthe Voute NV, Generale Bank Nederland en Credit Lyonnais. Ook was hij korte tijd de rechter hand van oud-minister Rita Verdonk in haar pogingen om de politieke partij Trots op Nederland van de grond te krijgen. Tegenwoordig woont de schrijver annex consultant op Malta, waar hij een financieel adviesbedrijf runt. Volgens de uitgever 'bestuurt hij regelmatig zijn vliegtuig over het Europese continent'.

'De nieuwe Van Ketwich: on-Nederlands goed!', stelt uitgeverij Gopher. Wat natuurlijk een opmerkelijke maar ook merkwaardige uitspraak is. Het impliceert indirect dat er van Hollandse bodem niets goeds kan komen. 'Het gebruik van het woord `on-Nederlands’ houdt over het algemeen een diskwalificatie in van een gebeurtenis of eigenschap, die zodoende wordt uitgesloten van het Nederlands-zijn', schreef Nelleke Noordervliet veertien jaar geleden. 'Het wordt heden ten dage vooral gebezigd bij nare dingen als onverdraagzaamheid, geweld en opwinding.' En dat kan toch niet de bedoeling zijn geweest van Van Ketwichs uitgever.

Gooische thriller (nieuws, 2019)

De schrijfster van 'de verhaalelementen' 



Liselotte Stavorinus zal de geschiedenisboeken niet ingaan als de schrijfster die zo verdienstelijk debuteerde met de thriller Het reservaat. Nee, haar naam vestigde ze als de schrijfster die bestsellerauteur Saskia Noort in de rechtbank bakzeil liet halen. 

Ook Stavorinus' uitgeverij De Crime Compagnie maakt er nog steeds 'goede sier' mee. In een overzicht van nieuwe thrillers die van de Larense uitgeverij in aantocht zijn, wordt ze bestempeld als 'de auteur die de rechtszaak tegen Saskia Noort won'.

De Spanningsblog helpt graag lezers die driftig in hun geheugen aan het graven zijn en zich afvragen waar dat proces ook al weer over ging, met een korte samenvatting: In september 2013 verschijnt bij  De Crime Compagnie het eerste boek van Liselotte Stavorinus, getiteld Het reservaat. 'Een leuk herkenbaar boek', meldt schrijfster Linda Jansma op de achterflap, 'Een soort Gooische Vrouwen meets De eetclub'. Van het boek zijn enkele duizenden exemplaren verkocht.

Twee maanden na verschijning laten Saskia Noort en haar toenmalige uitgeverij Ambo|Anthos aan De Crime Compagnie weten dat Het reservaat volgens hen wel heel erg veel lijkt op De eetclub. Van dit boek verkocht Noort zo'n half miljoen exemplaren. Ambo|Anthos verzoekt De Crime Compagnie dringend om van eventuele herdrukken van Het reservaat af te zien. Mocht Stavorinus' uitgeverij daartoe niet bereid zijn, dan zou het uitgeefhuis van Noort voor de rechter vorderen dat Het reservaat uit de handel wordt gehaald. Het komt uiteindelijk op een rechtszaak aan.

Voor de rechter voeren Ambo|Anthos en Noort 29 verhaalelementen uit De eetclub aan die volgens hen ieder voor zich auteursrechtelijke bescherming genieten en waarop door Stavorinus inbreuk wordt gemaakt. Een paar van die verhaalelementen zijn het decor (een chic dorp), het gevoel van eenzaamheid na een verhuizing naar een andere plaats, dorpsbewoners die rondrijden in grote en dure terreinwagens, de twijfel over wat aan te trekken bij het eerste feestje van een nieuwe vriendin en de hoofdpersoon die stiekem seks heeft met een 'foute man'.

De rechter maakt een dag voor Kerstmis 2014 gehakt van de argumenten van Ambo|Anthos en oordeelt dat Stavorinus geen inbreuk gemaakt op het auteursrecht van Saskia Noort. Het reservaat en De eetclub vertonen volgens de rechter enige gelijkenis, maar het auteursrecht van Noort is niet geschonden.

Zes jaar na de publicatie van Het reservaat komt Liselotte Stavorinus met een tweede thriller, getiteld De verleiding. Niet echt een originele titel want schrijfster J.D. Robb gebruikte Verleiding (weliswaar zonder lidwoord) vorig jaar voor een thriller en Stavorinus eigen uitgever plakte hem ook al op de cover van een verhalenbundel.

Waarom het zo lang geduurd heeft voordat Stavorinus met een nieuw boek op de proppen komt, is onbekend. Wellicht heeft ze extra lang de tijd genomen om zich ervan te vergewissen dat verhaalelementen uit haar boek niet overeenkomen met die uit thrillers van anderen, maar dat is giswerk. Hoe dan ook, evenals Het reservaat is De verleiding volgens een stempel op de cover een 'Gooische thriller'. En namens de website Thrillzone.nl laat een recensente alvast weten: 'De verleiding is opnieuw een heerlijke thriller vol Gooische vrouwen, rijke mannen, mysterieuze achterkamertjes en grote geheimen die het daglicht niet kunnen verdragen'.

De verleiding, die op 23 september in de winkel ligt, gaat over Edward De Mol van Otterloo. Hij is fotograaf en komt uit een rijke familie. Hij is altijd het zwarte schaap geweest, maar daar lijkt verandering in te komen als hij wordt genomineerd voor de World Press Photo. Zakenman Robert Ambrosius is onder de indruk van Edwards werk en heeft een bijzondere opdracht. Is dit puur vanwege de kwaliteit van de foto's of speelt er iets anders? En wat heeft de bloedmooie echtgenote van Robert hiermee te maken?

Geen prooi meer (nieuws, 2019)

Rest in peace, Salander 



Een Millennium-thriller zonder Lisbeth Salander is als een hittegolf zonder code geel, een Donald Trump zonder Twitter en Formule 1 zonder Max Verstappen. Voor het einde van de thrillerreeks moeten we gaan vrezen nu de uitgever de slogan R.I.P. Salander heeft verspreid.

Uitgeverij A.W. Bruna kondigt het ook zonder omhaal van woorden aan: 'Op 22 augustus 2019 verschijnt het langverwachte en laatste deel van David Lagercrantz in de Millennium-serie: Zij die moet sterven – Millennium 6.'

In Zij die moet sterven maakt onze hackende heldin, de tamelijk contactgestoorde Lisbeth Salander zich op voor de finale strijd met haar zus... Op een morgen wordt een dakloze man dood aangetroffen in een park. Mikael Blomkvist, naast Salander de andere held in de Millennium-reeks, die vastloopt in een artikel over Russische trollenfabrieken, wordt door lijkschouwer Frederika Nyman gebeld omdat zijn nummer bij deze man is aangetroffen. Weet hij wie de onbekende dode is?

Lisbeth Salander bevindt zich op dat moment in Moskou. Ze heeft haar uiterlijk aangepast en heeft besloten om nooit meer de prooi te zijn, maar de jager. Op een feest in een restaurant waarvan de eigenaar ook het brein achter een aantal trollenfabrieken is, wil ze eens en voor altijd met haar tweelingzus Camilla afrekenen...

Inmiddels zijn er wereldwijd 100 miljoen exemplaren verkocht van alle delen in de Millennium-serie, die ooit bedacht werd door de Zweed Stieg Larsson, die de eerste drie thrillers schreef, maar nooit het succes heeft kunnen proeven. De schrijver stierf in 2004 op 50-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartaanval. Lagercrantz zette met de delen 4, 5 en 6 de serie voort.

Journalist David Lagercrantz scoorde een regelrechte bestseller met het boek Ik, Zlatan over de voetballer Zlatan Ibrahimović.  Naast zijn schrijverschap zit hij in het bestuur van de Zweedse PEN. In 2017 zei hij tegen The Bookseller dat hij nog een Millennium-thriller zou schrijven en dat zou Zij die moet sterven zijn. 'Voor mij is het belangrijk om aan iets nieuws te beginnen.'

De redactie van De Spanningsblog houdt nog een slag om de arm. We achten het heel goed mogelijk dat de commercieel aantrekkelijke serie alsnog door een andere auteur wordt gecontinueerd. En slaat de slogan R.I.P. Salander wellicht niet op Lisbeth....  Ook de reactie van A.W. Bruna mag niet onvermeld blijven: 'In ieder geval is dit het laatste boek van David Lagercrantz, verder is het nog open!'

Van zijn voetstuk (nieuws, 2019)

De mislukte aanslag op  John F. Kennedy 



Op 22 november 1963 werd de Amerikaanse president John F. Kennedy vermoord in Dallas, Texas. Maar stel nou dat de kogel zijn doel had gemist? Dat is de vraag die de Britse thrillerauteur R.J. Ellory zichzelf stelt in zijn thriller De derde kogel die in september bij uitgeverij De Fontein verschijnt.

De what if-thriller is geen nieuw fenomeen. Zo schreef Tony Schumacher twee thrillers met als uitgangspunt dat Engeland in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers was bezet, publiceerde Tomas Ross na zijn bekroonde De zesde mei (over de moord op Pim Fortuyn) het boek De marionet waarin de kale roerganger van de LPF een aanslag ternauwernood overleeft. In Ultiem bewijs speelt Peter James met de gedachte dat het bestaan van God aangetoond kan worden en in De laatste dagen van Amerika schrijft Brendan DuBois over een nieuwe 9/11-achtige aanslag die de VS treft en het land komt de klap deze keer niet meer te boven.

De Ierse auteur Glenn Meade fantaseerde in Brandenburg over nakomelingen van Adolf Hitler en Robert Harris laat in Vaderland de nazi's de Tweede Wereldoorlog winnen. In De Vos schrijft Frederick Forsyth over een angstaanjagende situatie die zomaar werkelijkheid kan worden: een 17-jarige jongen met het Aspergersyndroom is in staat om de firewalls van geheime diensten neer te halen. 'Als de 'wat als'-vraag maar intrigerend of schokkend genoeg is, kun je de spanning in de jacht naar het antwoord zo opbouwen dat die blijft voortduren tot aan de laatste pagina', aldus de Britse thrillerschrijver Matt Rees.

Ook een thriller over John F. Kennedy is niet nieuw. In De Kennedy Code van Gé Bosschee heeft een elitaire splinterbeweging binnen de vrijmetselarij de moord op het staatshoofd op haar geweten. Alkmaarder Bob Nooij schreef de thriller Babushka, genoemd naar de vrouw met hoofddoek die getuige was van de aanslag op de 35ste president van de VS. In The tears of autumn van Charles McCarry zijn het de Zuid-Vietnamezen die de aanslag op hem hebben beraamd. De bekendste Kennedy-thriller is natuurlijk 22-11-1963 van Stephen King, waarin onderwijzer Jake Epping de kans wordt geboden om de moord te voorkomen.

In De derde kogel van R.J. Ellory overleeft Kennedy de aanslag en staat hij aan de vooravond van een tweede termijn als Amerikaanse president. Fotojournalist Mitch Newman heeft twijfels bij de vermeende zelfdoding van zijn ex-verloofde Jean. Zij was bezig met een groot onderzoek naar de handel en wandel van JFK, een onderzoek dat zo dicht bij de waarheid kwam dat het haar fataal werd. Mitch is vastbesloten haar werk voort te zetten, ook al betekent dat dat hij goed bewaakte geheimen over de machtigste personen van het land aan de kaak moet stellen.

'Met R.J. Ellory deel ik een fascinatie voor de Amerikaanse politiek van de jaren 60', schrijft Ester van Lierop, brandmanager van De Fontein, in de najaarsprospectus van de uitgeverij. 'Jaren geleden al, hoorde ik dat hij met 'iets rondom JFK' bezig was, een boek dat JFK van zijn voetstuk zou laten valllen. Ellory stelt nergens teleur.'

Stationair (nieuws, 2019)

Hartaanval treft Italiaanse schrijver Andrea Camilleri



De Italiaanse misdaadschrijver Andrea Camilleri verblijft in kritieke toestand in een ziekenhuis in Rome nadat hij maandag 17 juni werd getroffen door een hartaanval. De 93-jarige geestelijk vader van commissaris Montalbano wordt in een kunstmatige coma gehouden. Twee dagen geleden werd zijn toestand omschreven als 'stationair, maar kritiek'. De schrijver ligt op de reanimatieafdeling van het Santo Spirito della Capitale ziekenhuis. 

Een dag na zijn opname had de nieuwsbrief van de artsen enige hoop gegeven aan de vele fans van Andrea Camilleri. Van medewerkers van professor Roberto Ricci werd vernomen dat de toestand van Camilleri 'stationair' was geworden, mede dankzij het 'sterke gestel' van de patiënt.

Geboren in Porto Empedocle op het eiland Sicilië vergaarde wereldwijd roem met zijn serie van zo'n dertig whodunits met inspecteur Salvo Montalbano van het fictieve plaatsje Vigata in de hoofdrol. De boeken werden bewerkt tot een tv-serie die in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en Australië werd uitgezonden. In Italië heeft Camilleri twintig miljoen boeken verkocht. Zijn boeken zijn in zo'n dertig talen vertaald.

Camilleri, die pas debuteerde toen hij 57 was, had toen al een lange carrière in het maken van films en radioprogramma's achter de  rug. In 2017 zei hij het volgende over zijn gezondheidstoestand: 'Ik ben blind maar het kwijtraken van mijn zicht heeft mijn andere zintuigen weer tot leven gewekt. Zij hebben mij gered. Mijn geheugen is verbeterd en ik herinner me meer dingen met grote helderheid dan voorheen. Bovendien schrijf ik nog steeds.'

Bronnen: The Local, Open.online, foto auteur: Marco Tambara

Linwood Barclay - Niemand hoort het (2019)

Een typemachine met een eigen wil



(Door Hans Knegtmans)

Wie uit haast of ongeduld het voorwoord van Niemand hoort het overslaat, mist de helft van het verhaal. Dat is dus niet verstandig.

Op een rustige avond in Connecticut ziet professor Paul Davis zijn bevriende collega Kenneth Hoffman voor zich uit tuffen. Hoffmans stationcar slingert over de weg en verandert voortdurend van tempo. Dichterbij gekomen ziet Paul wat het probleem is. Uit de kofferbak steken twee paar vrouwenbenen, verpakt in plastic. Als Davis hem benadert, slaat Hoffman zijn collega met een spade buiten westen.

Acht maanden later. Een patrouillerende politieman heeft Hoffman aangehouden en al doende Davis' leven gered. Hoffman zit in het gevang voor meervoudige moord, Davis wordt geplaagd door een posttraumatisch stresssyndroom. Gelukkig heeft hij het getroffen met zijn therapeute: Anna White kent haar vakliteratuur en is prettig in de omgang.

Maar psychotherapie lost de aanleiding van de dubbele moord niet op. Waarom vermoordde Hoffman twee onschuldige vrouwen? En waarom liet hij hen (ongetwijfeld onder dwang) een groteske 'schuldbekentenis' ondertekenen?

Bij wijze van therapie bedenkt Paul dat het geen kwaad kan alles wat hem van de recente gebeurtenissen te binnen schiet, op te schrijven. Zijn vriendin Charlotte ondersteunt dit initiatief door hem een fijne ouderwetse Underwood-schrijfmachine cadeau te doen, dat moet het typen extra voldoening geven.

Deze surprise blijkt echter geen succes. De Underwood lijkt een eigen wil te hebben en tikt en ratelt dat het een aard heeft. Daarnaast heeft het ding de hebbelijkheid alleen in actie te komen als er geen getuigen aanwezig zijn. Wanneer het apparaat ook nog in machineschrift begrijpelijke zinnen gaat produceren, lijkt Paul een nieuwe inzinking nabij.

Lezers die een hekel hebben aan bovennatuurlijke rimram houden hun hart vast. De anders zo oordeelkundige auteur zal zich toch niet onverhoopt met het fantasygenre hebben ingelaten? Wees gerust. Niemand hoort het is geen griezellectuur.

Linwood Barclay - Niemand hoort het. Uitgeverij Boekerij, 320 pag.

Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool.

In tijden van Netflix (nieuws, 2019)

Gouden Boek voor 'Huidpijn' 



Saskia Noort heeft sinds het verschijnen in 2016 200.000 exemplaren verkocht van haar thriller Huidpijn. Dat is genoeg voor de Gouden status. Van de Stichting CPNB kreeg zij - een dag voor het einde van de Spannende Boeken Weken - een oorkonde. Die werd haar overhandigd in het tv-programma Zomer met Art op RTL4.  

Saskia Noort reageerde verrast op het nieuws: 'Ik vind het een hele grote eer, en ben supertrots op mezelf en mijn boek, dat het het zo goed doet in deze tijden van Netflix en social media. Mijn dank aan de lezer is groot, zonder lezers geen boeken!'

In Huidpijn heeft iedereen een duistere kant. Ook Anne, Nederlands populairste televisiepresentatrice en journaliste. Als ze haar grote liefde – en daarmee haar droom – dreigt te verliezen en het verdriet hierover breed wordt uitgemeten in de pers, moet ze alles op alles zetten om niet ook nog door haar vrienden, familie en eigen verstand in de steek gelaten te worden.

Huidpijn is de meest rauwe, pijnlijke en schurende thriller van Saskia Noort tot nu toe, meldt  haar uitgever. 'Ze weet als geen ander een hedendaags tijdbeeld te vangen, met treffende beschrijvingen van onder andere het BN'erschap, het hebben van een kinderwens en het leven in de schaduw van een verslaafde.'

Schrijfster en columniste Saskia Noort (1967) verkocht ruim 3 miljoen exemplaren van haar boeken.  Haar werk werd in vijftien talen vertaald en werd bewerkt voor televisie, film en theater. Noort ontving in 2013 de GNM Meesterprijs voor haar gehele oeuvre. Huidpijn behaalde dit jaar ook de eerste plaats in de meest uitgeleende Spannende Boeken Top 60.

Sinds 2012 worden, analoog aan het gebruik in de platenindustrie, Gouden, Platina en Diamanten Boeken uitgereikt. Oorkondes worden uitgereikt aan boeken waarvan meer dan respectievelijk 200.000, 350.000 en 500.000 exemplaren zijn verkocht.

Hobbels en schommelingen (nieuws, 2019)

Aantal inzendingen voor Gouden Strop daalt gestaag 



Met de uitreiking van de Gouden Strop begonnen zo'n drie weken geleden de Spannende Boeken Weken. Bijna aan het eind is het tijd voor een terugblik en een duidelijke conclusie: het aantal inzendingen voor de thrillerprijs is de laatste jaren aan het dalen. De oorzaak is echter minder duidelijk. Daalt het animo, wordt er minder uitgegeven of is de financiële drempel te hoog?

In de geschiedenis van de Gouden Strop is het twee keer voorgekomen dat de prijs niet werd uitgereikt: in 1988 en 1990. Tomas Ross, destijds een van de drijvende krachten achter de prijs, moet graven in zijn geheugen om te reconstrueren hoe het er destijds aan toeging. 'Voor zover ik me kan herinneren: een van beide keren was de jury van mening dat de kwaliteit van de boeken dermate tinnef was dat een prijs te gênant zou zijn. De andere keer, maar zeker ben ik er niet van, ging het waarschijnlijk om gebrek aan kwantiteit: simpelweg te weinig titels.'

Het is nauwelijks voor te stellen dat er nu te weinig thrillers worden uitgegeven, die niet genoeg kwaliteiten herbergen om te kunnen meedingen naar de thrillerprijs. Maar het harde feit ligt er wel: de laatste jaren daalt het aantal ingezonden spannende boeken voor de Gouden Strop gestaag. Dat blijkt uit een inventarisatie van de juryrapporten. Was 2006 nog een 'mager' jaar met 50 titels waarop de jury zich mocht storten, al ras werden de stapels steeds hoger. In 2007 ging het om 68 titels, in 2008 waren het er 77, een jaar later 81, in 2010 stond de teller op 87. Het recordaantal is 111 en werd gehaald in 2011. Een jaar later werden 98 boeken aangeboden.

Nog één keer werden meer dan honderd boeken ingezonden (106 in 2013), maar daarna zette het verval in. In de jaren 2014, 2015 en 2016 werden ongeveer negentig boeken verdeeld over de juryleden, maar in 2017 ging het om 83 titels. De laatste twee edities deden respectievelijk zestig en 'circa zeventig' thrillers mee aan de strijd om de Strop.

Of het een structurele daling betreft, moet de komende jaren blijken. Maar opmerkelijk is wel dat de 'neergang' werd ingezet toen werd bepaald dat uitgevers met ingang van de editie 2014 160 euro per deelnemende titel moesten ophoesten. Uitgeverijen die lid zijn van de Groep Algemene Uitgevers (GAU) kregen overigens een korting van 85 euro op het aanmeldbedrag. Volgens Isabel Willemsen van de CPNB geldt nu overigens voor alle uitgevers (dus ook niet-GAU-leden) dezelfde prijs van 85 euro.

Willemsen kan geen duidelijke oorzaak aanwijzen voor het dalen van het aantal inzendingen. Volgens haar is er (nog) geen sprake van een trend. 'Wat ik me kan voorstellen, is dat het wellicht wel zo schommelt, omdat het aantal gepubliceerde oorspronkelijk Nederlandstalige thrillers ook schommelt per jaar. Daarnaast zou je het ook moeten afwegen ten opzichte van alle trends in het boekenvak. De hele boekenmarkt (en dus ook daarbij de spannende boeken)  heeft de afgelopen jaren best wat te verduren heeft gehad.'

Het zou volgens Tomas Ross best goed kunnen dat de 85 euro aanmeldgeld per titel een hobbel is voor sommige uitgevers. 'Ik kan me goed voorstellen dat met name de kleinere uitgever wiens auteurs doorgaans toch al geen kan maken, daarvoor past. Voorts zou het me niet verbazen als sommige grote uitgevers dat ook wel beseffen. Ik neem aan dat bijvoorbeeld Steven Maat van A.W. Bruna geen Suzanne Vermeer inzendt. Misschien denkt De Fontein ook wel zo in het geval van de Baantjer-boeken van Peter Römer.'

Ross tipt om in de Detective & Thrillergidsen van Vrij Nederland het aantal Nederlandstalige spannende boeken te turven. Een tijdrovend klusje, maar de redactie van De Spanningsblog draait nergens haar hand voor om. In de gids van 2013 telden we 127 thrillers. De editie van 2014 sloegen we over omdat VN later dat jaar met een update kwam waarin een aantal dubbelingen voorkwam. De gids van 2015 publiceerde 'slechts' 113 spannende boeken van Nederlandse of Vlaamse bodem, in 2016 blijft het aantal steken op 97, in 2017 gaat het om 104 boeken, een jaar later om 108 en in de gids van dit jaar werden Nederlandstalige 98 thrillers geteld.

Ook hier lijkt dus sprake van een daling, maar volgens Ross moet de gids allesbehalve als heilig worden beschouwd. 'In de laatste gids ontbreekt namelijk mijn Blonde Dolly. Hoofdredacteur Ward Wijndelts van Vrij Nederland zei dat het boek te laat was verschenen - onzin, het kwam uit op 4 februari. Ook een andere titel van uitgeverij Cargo, Een duister pad van Corine Hartman, ontbrak.

Complot?'

Blockbuster (nieuws, 2019)

Walter Lucius voltooit Hartland-trilogie



Hij heeft er zes jaar gedaan om zijn trilogie te voltooien. En op 19 september verschijnt dan het slotstuk van het Hartland-drieluik van Walter Lucius. De stad en het Vuur is 'een blockbuster van internationale allure', belooft uitgeverij Luitingh-Sijthoff.

Met De vlinder en de storm zette Walter Lucius zichzelf in het voorjaar van 2014 nationaal en internationaal op de kaart als schrijver van een gelaagde thriller. Hij won er de Schaduwprijs mee, en internationale vertalingen (o.a. in het Duits, Frans en in Engeland (Penguin)) stapelden zich op. Het debuut werd ook genomineerd voor de Franse thrillerprijs Prix du polar Europeen du point en de inmiddels ter ziele gegane Vlaamse prijs De Diamanten Kogel.

Lucius' uitgever A.W. Bruna sprak destijds van 'een actiethriller van John le Carré-klasse'. Volgens een bericht in Boekblad van september 2011 was er 'een spannende aanbiedingsronde' tussen diverse uitgevers om de rechten van de Hartland-trilogie te verwerven. Het tweede deel, Schaduwvechters, zou eind 2014 verschijnen bij A.W. Bruna. Maar de wegen tussen deze uitgever en Lucius scheidden zich en de auteur koos voor Luitingh-Sijthoff die het boek begin 2016 uitbracht. Nu, ruim drie jaar later, verschijnt de finale van deze trilogie.

Onderzoeksjournalist Farah Hafez keert terug in De stad en het Vuur. Meer dan dertig jaar geleden ontvluchtte ze haar vaderland, nadat haar vader tijdens een coup werd vermoord. Nu is Hafez weer op Afghaanse bodem en begint ze een gevaarlijke zoektocht naar een crimineel netwerk waarin jongens worden verhandeld. En dan stuit ze op een geheim dat haar leven voorgoed zal veranderen… De uitgever bestempelt het boek als 'een verhaal waarin feit en fictie naadloos in elkaar overlopen en hartstochtelijke liefdes contrasteren met politieke manipulaties'.

Walter Lucius is het schrijverspseudoniem van scenarist en producent Walter Goverde (Den Helder, 1954). Hij werkte als scenarist, regieassistent en regisseur voor theatergroep Affect, het Zuidelijk Toneel en de Blauwe Maandag Compagnie. Als televisieregisseur maakte hij dramaproducties, documentaires en items. Bijna tien jaar lang was hij ook regisseur van Het Klokhuis. Met zijn eigen audiovisueel bedrijf Odyssee Producties realiseerde hij voor een aantal ministeries projecten zoals de inburgeringsfilm Naar Nederland. 'Ik was de drummer van een band die daarna regisseur werd van theater en televisie, toen zijn eigen scripts begon te schrijven en eindigde als auteur van spannende boeken', meldt Lucius op zijn website. 'De dingen konden heel wat minder verrassend lopen.'

Enthousiast (nieuws, 2019)

Thrillerauteurs schrijven winters luisterverhaal 



Het moet nog zomer worden en er zullen wwldra geheid dagen aanbreken dat we zullen zweten onder een tropische zon, maar sommigen zijn al in gedachten bij ijskristallen, sneeuwvlokken, pekel op de weg en rap dalend kwik. Dat zijn de acht thrillerauteurs die zijn uitverkoren om mee te doen aan het initiatief Twaalf minuten. 

Het project behelst een samenwerking tussen het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs, de VPRO en uitgeverij Ambo|Anthos. Wat de auteurs moeten doen is het schrijven van een kort verhaal dat zich afspeelt in de winter. Het verhaal moet zo'n 1600 woorden tellen wat overeenkomt met twaalf minuten spreektijd. Het verhaal zal op gepaste wijze worden voorgelezen door een acteur of een actrice.

Er zouden veel schrijvers enthousiast op het project hebben gereageerd, maar er konden er maar acht meedoen. Voor hen die niet zijn geselecteerd is er een schrale troost: de kans is aanwezig dat het project een vervolg krijgt in 2020 en dan maken de afvallers een kans.

Van de volgende auteurs wordt een winters voorleesverhaal verwacht: Edward Hendriks, Loes den Hollander, Ilse Ruijters, Nicolet Steemers, Charles den Tex, Carla Vermaat, Jacob Vis en Jeroen Windmeijer. Zij moeten hun tekst uiterlijk 16 september hebben ingeleverd. Later wordt bekendgemaakt wanneer en waar de verhalen worden uitgezonden.

Impact (nieuws, 2019)

Als je kind even uit beeld is



In de openbare bibliotheek van Hardenberg wordt zaterdagmiddag 29 juni de nieuwe thriller van Jacqueline Coppens gepresenteerd. Omdat ik je mis is na Evenwicht de tweede thriller van de Overijsselse recensent en ghostwriter.

De schrijnende situaties van vermiste kinderen in het algemeen en vooral de kinderen die niet zijn teruggevonden inspireerden Jacqueline Coppens tot het schrijven van haar nieuwe thriller. 'Ik ben zelf moeder en ik ken de angst als je je kind even niet in beeld hebt. Dat is vreselijk', aldus Coppens in een persbericht van haar uitgeverij Ellessy Crime.

Niet alleen schrijft Coppens vanuit het perspectief van een doodongeruste moeder, ook wordt het verhaal verteld door iemand die zijn overleden zusje mist. 'Ik had het tweede perspectief in het boek al een tijdje klaar. Het paste goed bij een verhaal over de impact van de vermissing van een kind.'

Thrillers zijn Coppens' favoriete genre. Ze schrijft ze niet alleen, ze leest en recenseert ze ook. Die liefde ontstond al in haar jeugd. 'Als jong meisje was ik al gek op spannende verhalen. Op mijn achttiende had ik nagenoeg alle Agatha Christies gelezen. Mijn lichte voorkeur is dan ook een whodunit, maar psychologische thrillers vind ik ook mooi. In mijn thrillers probeer ik beide elementen te combineren. Mij gaat het om de psychologie, het waarom. De mens achter de misdaad en wat een misdrijf emotioneel teweegbrengt bij slachtoffers.'

Ook in haar eigen boeken is dat haar uitgangspunt. 'Omdat ik je mis gaat over de impact van een vermissing van een kind op de moeder en het gezin, maar ook over de achterliggende drijfveer van de dader. Zonder oordeel probeer ik het waarom zichtbaar te maken. Dat wil overigens niet zeggen dat er niet af en toe gruwelijke dingen gebeuren in mijn boeken', aldus Coppens.

Behalve de fictieve gebeurtenissen in haar thrillers beschrijft ze als ghostwriter waargebeurde levensverhalen. 'De inhoud hakt er vaak wel in. Het is best dubbel om enerzijds een plot te verzinnen en anderzijds een waargebeurd verhaal te bewerken dat veel heftige episodes kent.'

Overboord (nieuws, 2019)

'Rebound' in de rebound



Met Enter, deel 1 in de Rebound-trilogie, won Willem Asman vorig jaar de Gouden Strop. Dat succes smaakt naar meer. Hoewel het drieluik inmiddels is voltooid, komt er nog een vierde deel aan in deze reeks. 'Los te lezen van de eerdere delen', belooft Asmans nieuwe uitgeverij Gloude Publishing. 'De verschijningsdatum van Return wordt deo volente februari 2020', aldus Wanda Gloude.

Voor wie 'rebound' alleen kent als sportterm, onderwijsbegrip of verschijnsel bij medicatie, volgt hier een korte uitleg over de uitdrukking van het begrip in de Asman-lexicon: De particuliere Rebound organisatie is een instituut dat mensen tegen betaling helpt te 'verdwijnen'. Van de radar, uit administraties, uit databestanden. Na drie 'Rebound'-delen zijn Tyler en Oz overgebleven als de leidende figuren.

In Return valt een man overboord tijdens een zeiltocht op de Middelandse Zee… Een zeemansgraf voor de in opspraak geraakte scheepvaarttycoon Paolo Costa. Dat klinkt als een standaard Rebound-ingreep.

Sterker nog: het klinkt als een operatie die jaren geleden al werd uitgevoerd. Op dezelfde plek, onder dezelfde omstandigheden, met dezelfde tragische afloop… én met hetzelfde slachtoffer.

Verschillen tussen toen en nu zijn er ook. Zo waren er ditmaal drie opvarenden Paolo’s echtgenote Aleksa en zijn zakenpartner Demitri Lenghi vergezelden Paolo op zijn reis. Hun getuigenissen klinken in eerste instantie waterdicht, alles wijst op een noodlottig ongeval. Maar het verschil dat Tyler en Oz nog het meest verontrust, is dat er ditmaal geen enkele sprake lijkt van Rebound-betrokkenheid. Heeft Paolo zichzelf een doe-het-zelf-rebound gegeven? Is er een onbekende concurrent actief? Of is er iets heel anders aan de hand? "

Van de Rebound-trilogie werden in totaal meer dan 50.000 exemplaren verkocht. De uitgever van Willem Asman (1959) wist de rechten voor de reeks ook aan een Duits uitgeefhuis te verkopen.

Voor de uitgave van Return stapte Asman over naar Gloude Publishing, de uitgeverij die Wanda Gloude, na 22 jaar ervaring bij Ambo|Anthos en Prometheus, begin dit jaar oprichtte. De Rebound-trilogie wordt nog uitgegeven bij Ambo|Anthos. Daarnaast gaat Gloude Publishing de boeken die Asman eerder bij uitgeverij Cargo publiceerde, opnieuw uitbrengen. Deze maand verscheen al Asmans krachtige en intelligente politieke thriller Wondermans eindspel tegen een schappelijke prijs. En eind dit jaar ligt zijn debuut uit 2006, De Cassandra paradox, in de winkel.  

Behoudend (nieuws, 2019)

Bekende namen doen het ook nu weer goed



Wat een boer niet kent, dat vreet hij niet. Iets soortgelijks gaat op voor de thrillerlezer. De Nederlandse liefhebber van de spannende roman is er een van het behoudende soort. Aan onbekend werk, waagt hij zich niet of nauwelijks. Dat blijkt eens te meer uit het overzicht van de zestig meest verkochte spannende boeken van het afgelopen jaar.

Traditiegetrouw verspreidt de Stichting CPNB zo halverwege de Spannende Boeken Weken een overzicht van de zestig bestverkochte en zestig meest uitgeleende thrillers van het afgelopen jaar (mei 2018 tot en met april 2019). En elk jaar is het als het intrappen van een deur die al wijd openstaat: de bekende namen verkopen het best, van debutanten en eendagsvliegen moet de consument nauwelijks iets hebben. De enige vreemde eend in de bijt lijkt Nicolien Mizee op plaats 28 met Moord op de moestuin, een pastiche op de aloude detective.

Het bestverkochte en dus populairste spannende boek van het afgelopen jaar is Gespleten van Karin Slaughter. De Amerikaanse thrillerschrijfster komt in totaal zes keer in de  bestverkochte Spannende Boeken Top 60 voor. De nummer een van afgelopen jaar, Oorsprong van Dan Brown (Luitingh-Sijthoff), staat dit jaar op de tweede plaats. M.J. Arlidge, de bedenker van kleutertitels voor zijn thrillers is met acht boeken het populairst in de top 60.

Suzanne Vermeer, een pseudoniem van de in 2011 overleden auteur Paul Goeken dat daarna door een andere auteur is overgenomen, staat als hoogste Nederlandse auteur op de derde plaats met Super de Luxe (A.W. Bruna). In totaal staan er vier boeken van Vermeer in de top 60. Linda van Rijn, ook al een auteur van vakantiethrillers heeft met zes titels de meeste oorspronkelijk Nederlandse titels in de top 60 staan.

In totaal staan er zeven Britse, zeven Amerikaanse, 11 Nederlandse en vijf Scandinavische auteurs of auteur duo's in de bestverkochte Spannende Boeken Top 60. Van de Nederlandse auteurs zijn er slechts drie man: Willem Asman, de Gouden Strop-winnaar van 2018 staat op plaats 59, Peter Römer neemt met een deel uit de De Cock-serie plek 50 in. Jeroen Windmeijer, 'de Dan Brown van de Lage Landen', staat er twee keer in: op 30 en 47.

De top 60 telt 15 mannelijke en 10 vrouwelijke auteurs, er staan 4 duo's in. Er zijn 36 nieuwe titels verschenen in de top 60. 24 boeken stonden dus vorig jaar ook al in de bestverkochte Spannende Boeken Top 60

Huidpijn van Saskia Noort (Ambo|Anthos) is het meest uitgeleende spannende boek. De dag van de doden van Nicci French (Ambo|Anthos) staat op de tweede plaats, De doorbraak van Simone van der Vlugt (Prometheus) staat op de derde plek van meest uitgeleende Spannende Boeken Top 60.

Super de luxe van Suzanne Vermeer staat op plek vier en is tevens de meestvoorkomende (Nederlandse) naam in de top 60, met 7 titels. Loes den Hollander en Linda van Rijn staan op de gedeelde tweede plaats met beide 6 titels.

Voor de liefhebbers, de complete Top 60 van bestverkochte boeken is hier te vinden.

Op veel plekken (nieuws, 2019)

Gouden Strop leidt (nog) niet tot hitnotering



Samantha Stroombergen won eind mei de BookSpot Gouden Strop met De witte kamer. De thriller is volgens de jury 'beklemmend en levensecht' en 'een mooie mix tussen mens en misdaad'. Ondanks deze loftuitingen is er nog geen sprake van een bestseller.

Twee weken na de uitreiking van de Gouden Strop komt de naam van Samantha Stroombergen nog steeds niet voor in de Bestseller60, de officiële verkooplijst die wordt samengesteld door de Stichting CPNB.

Begin deze maand vroeg het vaktijdschrift Boekblad aan enkele boekhandelaren welke van het grote aantal (46!) te verschijnen boeken ze zeker in huis zouden halen. Die van Karin Slaughter werd genoemd, evenals de nieuwe 'Hendrik Groen'. Slaughters Laatste weduwe kwam deze week binnen op 1, op de voet gevolgd door Een kleine verrassing van Hendrik Groen.

De winnaar van de Gouden Strop werd door de boekhandelaren niet genoemd. Dat lijkt wat in tegenspraak met wat Stroombergen zelf op 8 juni meldde via Twitter: 'Vandaag alweer precies een jaar geleden dat de boekpresentatie was van mijn debuut De witte kamer. En nu ligt hij weer op veel plekken in de winkel dankzij de winst van de BookSpot Gouden Strop en is er een tweede druk in de maak. Ben een gelukkig mens.'

Een langdurige en hoge notering van een thriller die is bekroond met de Gouden Strop, lijkt eerder uitzondering dan regel. Willem Asmans winnende boek Enter stond na de toekenning van de prijs vorig jaar vijf weken lang in de Bestseller60, met plaats 23 als hoogste positie. De winnaar van 2017, Felix Weber, zag zijn thriller Tot stof helemaal niet in de bestsellerlijst terug. Toen Felix Weber nog onder zijn echte naam Gauke Andriesse publiceerde, won hij in 2011 de Gouden Strop met De handen van Kalman Teller. Dat boek haalde evenmin de CPNB-hitlijst.

Hetzelfde lot trof Jo Claes. Wie? Jo Claes. Deze Vlaming mocht in 2015 de prijs in ontvangst nemen voor zijn thriller De mythe van Methusalem. U raadt het al: geen notering in de Bestseller60. Donald Nolet, die een jaar eerder zowel de Schaduwprijs als de Gouden Strop won, scoorde wel, zij het bescheiden. Zijn winnende boek, Versleuteld, stond vier weken in de Bestseller60, de hoogste positie was 22.

Michael Berg won in 2013 de Strop met Nacht in Parijs. Vervolgens stond het boek veertien weken in de hitlijst, met als hoogste positie plaats 30. Bram Dehouck zag zijn twee winnende thrillers, Een minzame moordenaar (1 week, op plek 48) en Een zomer zonder slaap (drie weken, hoogste positie: 21) ook in de Bestseller60 opduiken.

De enige die dit decennium écht het verkoopsucces van een bekroonde thriller proefde,was Esther Verhoef. Toen het programma nog bestond vertelde de Brabantse schrijfster in RTL Late Night aan Humberto Tan dat haar boek Lieve mama na het winnen van de Gouden Strop in 2016 weer in de bestsellerlijst te vinden was. Haar thriller stipte toen nog even de toptien aan. Lieve mama heeft van 2015 tot 2017 meer dan zeventig weken in de Bestseller60 gestaan.

Bron: CPNB

Bordkartonnen personage (nieuws, 2019)

De teller van Jo Nesbø staat op 1 miljoen 



In België en Nederland is de Noorse thrillerschrijver Jo Nesbø mateloos populair. Zijn boeken vliegen als de spreekwoordelijke broodjes over de toonbank. Deze week heeft de auteur de mijlpaal bereikt van één miljoen verkochte boeken in Nederlandse vertaling.

Uitgeverij Cargo heeft het nog eens nageteld en een dag later een persbericht verzonden: dinsdag 11 juni werd de miljoenste 'Nesbø' verkocht. Of dat in een Vlaamse boekhandel gebeurde of bij een boekwinkel in Nederland is onbekend. Maar vrijwel zeker was ging het om de nieuwste thriller van de schrijver: Het mes.

In Het mes is Harry Hole terug naar waar het ooit begon. Hij is weer aan de drank, zijn grote liefde Rakel heeft hem verlaten, voorgoed dit keer, en hij woont opnieuw op zijn oude adres aan de Sofies gate. De politie in Oslo biedt hem een baan aan, maar hij mag alleen nog cold cases onderzoeken. Als na meer dan tien jaar gevangenis Svein Finne, de serieverkrachter en -moordenaar, weer op vrije voeten komt, is Hole ervan overtuigd dat hij opnieuw zal toeslaan.

Het is slechts de opmaat tot een veel grotere ramp. Want wanneer hij op een dag in zijn appartement ontwaakt na een nacht vol alcohol, ontdekt Harry dat hij besmeurd is met bloed. En dan begint pas echt zijn nachtmerrie.

Jo Nesbø ziet zijn boeken in meer dan 50 landen worden uitgegeven. Het mes is Nesbø's twaalfde thriller met Harry Hole in de hoofdrol. Wereldwijd zijn er meer dan 40 miljoen exemplaren van zijn boeken verkocht.

In samenwerking met vijftig Nederlandse boekhandels organiseert uitgeverij Cargo de komende tijd een social media-winactie. In de winkels staat een bijna echte Jo Nesbø: het is een lifesize displaypop. Deelnemers aan de actie kunnen een selfie nemen met de auteur. Bij plaatsing van deze foto op Facebook of Instagram onder vermelding van #nesboselfie maakt hij of zij kans op het gehele oeuvre van Jo Nesbø in Nederlandse vertaling te winnen. Cargo kiest op 15 juli 10 winnaars uit.

De mistige toppen van de Andes (nieuws, 2019)

Moorden bij het Titicacameer



Als student antropologie woonde Jeroen Windmeijer (Delft, 1969) een half jaar lang in een klein dorpje aan de oevers van het Titicacameer in Bolivia. Daar kwam hij in aanraking met de natuurgodsdienst van de indianen. Zijn ervaringen komen terug in zijn nieuwe thriller De offers, die op 13 augustus bij HarperCollins Holland verschijnt. 

In een gesloten gemeenschap in de buurt van het Titicacameer worden in korte tijd drie kinderen vermoord. Alles wijst erop dat ze op rituele wijze zijn omgebracht.

De Nederlandse student Luc en zijn vriendin Nayra raken bij de zaak betrokken. Is de uitgestorven gewaande traditie van het kinderoffer nieuw leven ingeblazen? Wat waart er rond in de buurt van de mistige toppen van de Andes?

In Latijns-Amerika is het christendom, dat de rooms-katholieke conquistadores met zich meebrachten, diep verweven met de oorspronkelijke natuurgodsdienst. De indianen zien Moeder Aarde als een zorgzame moeder, die de mens van alles in overvloed schenkt. Offers zijn nodig om het evenwicht in stand te houden. Maar soms is een wel heel groot offer nodig…

'Antropoloog Jeroen Windmeijer weet feit en fictie op onnavolgbare wijze met elkaar te verbinden', zegt zijn uitgever. 'Hij vindt witte vlekken in de Bijbelse en wereldgeschiedenis en kleurt deze op overtuigende wijze in.'

Eerder schreef Windmeijer, die tot 1 januari van dit jaar nog drie dagen per week voor de klas stond als leraar godsdienst, de thrillers De bekentenissen van Petrus, Het Pauluslabyrint en Het Pilgrim Fathers Complot, de zogeheten Leidse trilogie, die met behoorlijk wat enthousiasme werd ontvangen.

In 2001 promoveerde Windmeijer op een onderzoek naar de Otavalo-indianen, die je in die tijd ook in Nederland vaak op straat muziek zag maken. Zijn proefschrift is nog in een gepopulariseerde pocketeditie uitgekomen onder de titel Poncho’s, panfluiten en paardenstaarten. 

'Het succes van De bekentenissen van Petrus heeft me compleet overvallen', schrijft de auteur op zijn website. 'Inmiddels zijn er circa 12.000 exemplaren van verkocht en in oktober 2018 kwam al de 8e druk uit. Trots ben ik op de recensie in de Vrij Nederland: 'Ambitieus debuut (…) een intelligent intrige (…) meer respect voor religie en subtieler dan De Da Vinci Code'.

Scheiding (nieuws, 2019)

Uitgever wijst Linda Fairstein de deur

Linda Fairstein zit dezer dagen in de hoek waar de klappen vallen. De Amerikaanse thrillerschrijfster die er als openbaar aanklager in de Netflix-serie When they see us allesbehalve goed uitkomt, heeft te maken met een boycot van haar boeken en dringende verzoeken om uit diverse besturen te stappen. En nu heeft uitgever Dutton haar ook al bij het grofvuil gezet.

De voormalige aanklager in New York, die een glanzende carrière als thrillerschrijfster opbouwde, is de deur gewezen door haar uitgever. Dat gebeurde in de nasleep van de Netflix-serie When they see us, waarin Linda Fairstein als de drijvende kracht wordt geportretteerd, die vier zwarte jongens en één latino achter de tralies weet te krijgen voor een verkrachting waar ze part noch deel aan hadden.

Dutton, een imprint van het uitgeefconcern Penguin Random House, bevestigde tegenover NPR (de Amerikaanse publieke omroep) dat zij en Fairstein 'hebben besloten hun relatie te beëindigen'. Een woordvoerder van Dutton weigerde verder in te gaan op dit besluit. Fairsteins uitgever in het Verenigd Koninkrijk, Little, Brown, liet in navolging van Dutton weten geen nieuwe titels van haar meer op de markt te brengen.

Het nieuws over de abrupte scheiding komt twee maanden na de publicatie van Fairsteins jongste thriller Blood Oath en een kleine twee weken na de première op Netflix van de miniserie When they see us. De reeks dramatiseert de beruchte zaak waarin autoriteiten vijf tieners zo ver weten te krijgen dat ze bekennen schuldig te zijn aan een verkrachting van een vrouwelijke jogger in Central Park in 1989. De vijf worden veroordeeld tot gevangenisstraffen tot veertien jaar. Pas in 2002 bekent een serieverkrachter de vrouw in het park in New York te hebben mishandeld, verkracht en voor dood achtergelaten. De vijf krijgen een schadevergoeding van in totaal veertig miljoen dollar.

In de serie, geregisseerd door Eva DuVernay, wordt Linda Fairstein afgeschilderd als de grootste schurk aan de kant van het openbaar ministerie. Ze dwong als aanklager rechercheurs om bekentenissen af te dwingen en bewijs achter te houden. Na de première van de serie ligt Fairstein, die meer dan twintig thrillers heeft geschreven, voortdurend onder vuur. Op Twitter wordt onder de hashtag #CancelLindaFairstein opgeroepen haar boeken te boycotten.

Fairstein werd vorig jaar door de Mystery Writers of America de titel Grand Master toegekend. Maar na fel verzet van collega-auteur Attica Locke werd dit besluit teruggedraaid. Saillant detail: Locke is één van de scriptschrijvers van When they see us.

Bron: NPR, Zie ook: Linda Fairstein mikpunt van kritiek door Netflix-serie

Na Tolkien (nieuws, 2019)

Thrillerschrijver Anthony Price overleden 



De Britse thrillerschrijver Anthony Price is donderdag 30 mei overleden. Price heeft negentien spionageromans geschreven over een groep geheim agenten die werkten voor een op de MI5 gelijkende organisatie. Hij won zowel een Silver Dagger als een Gold Dagger voor zijn werk. Price is negentig jaar geworden.

Als jonge verslaggever van de Oxford Times werd Anthony Price in het begin van de jaren 50 gevraagd of hij het leuk vond om een boek te recenseren voor zusterkrant Oxford Mail. Het zou gaan om 'slechts een kinderboek door een lokale auteur'. Die schrijver bleek J.R.R. Tolkien te zijn en het boek het eerste deel van de serie In de ban van de ring. De carrière van Price als recensent had zogezegd een fraaie start.


Price specialiseerde zich in misdaadliteratuur. Met zijn recensies in de Oxford Mail werd hij een van de meest gewaardeerde recensenten en - in jury's - scherprechters van het genre. Hij werd zelfs door uitgever Livia Gollancz gevraagd om een naslagwerk over thrillers te schrijven. Price bedankte voor het aanbod want hij had het gevoel dat hij er te veel tijd in moest steken. Maar hij had wel een idee voor het schrijven van een roman, mocht de uitgever interesse hebben.

De uitgever hapte toe. In 1970 verscheen de eerste thriller van Price: The Labyrinth Makers. Het boek kreeg juichende kritieken en de schrijver won er meteen de Silver Dagger Award mee. In de thriller introduceerde Price zijn twee protagonisten: de academicus dr. David Audley en de militair kolonel Jack Butler. Zij zouden in negentien thrillers figureren.

In zijn kritieken behandelde Price de thriller met hetzelfde respect dat door zijn collega-recensenten gewoonlijk aan de traditionele detective was gegund. Hij was een enthousiast fan van de eerste James Bond-boeken van Ian Fleming. En in de jaren 60 begroette hij de komst van schrijvers als Len Deighton, Dick Francis, Gavin Lyall en John le Carré. 

Twee decennia lang combineerde Price zijn functies van krantenredacteur, boekrecensent en schrijver. In 1978 won hij de Martin Beck Award van het Zweedse gilde van thrillerschrijvers.

In 1989, gelijktijdig met de publicatie van zijn negentiende thriller, zijn pensionering bij de Oxford Times en de val van de Muur in Berlijn, kondigde Price aan dat hij zou stoppen met het schrijven van fictie. Zijn besluit leidde tot vele protesten van critici, lezers en zijn redacteuren bij uitgeverij Gollancz, maar Price was niet te vermurwen en trok zich terug op het platteland in Oxfordshire.

Van zijn thrillers zijn, voor zover bekend, slechts twee in Nederlandse vertaling verschenen: Een ander veld van eer (1974) en zijn debuut, getiteld Spionnen (1970).

Bron: The Guardian

Triviale lectuur (nieuws, 2019)

Koninklijke Bibliotheek krijgt duizenden misdaadromans



Boekencollectioneur en kenner van het thrillergenre Wim van Eyle heeft zijn grote collectie Nederlandse misdaadromans uit de twintigste eeuw geschonken aan de Koninklijke Bibliotheek (KB).

Het gaat om circa 3.500 Nederlandse uitgaven, waaronder een exemplaar van De leproos van Molokaï, een van de vier titels in de thrillerserie die W.F. Hermans vlak na de oorlog publiceerde onder het pseudoniem Fjodor Klondyke. De schenking is een belangrijke toevoeging aan de collectie triviale lectuur van de KB.

Wim van Eyle (1936) heeft decennialang Nederlandstalige misdaadromans verzameld en onderzocht. Hij stelde zelf in 2008 een lexicon van Nederlandstalige misdaadauteurs op, waarin hij alle moderne Nederlandstalige ‘spannende’ boeken nauwgezet in kaart bracht. Onder het label Plaat van de Maand belichtte hij op De Spanningsblog tussen mei 2010 en augustus 2014 tientallen schrijvers van de vroege misdaadroman.

Tegenwoordig grossieren vrijwel elke boekhandel en bibliotheek in ruime collecties met moord en doodslag, maar vroeger werd nog sterker dan nu op dit genre neergekeken. Veel uitgaven zijn daarom niet goed bewaard. Daarmee was een belangrijke bron van kennis over de populaire Nederlandse cultuur in de (vooral vroege) twintigste eeuw maar beperkt toegankelijk.

De schenking van Van Eyle is een belangrijke toevoeging aan de collectie ‘pulp’ en aanverwante lectuur van de KB, genres die vroeger niet zo goed bewaard werden. Arno Kuipers, collectiespecialist bij de KB, verklaart op informatieprofessional.nl: 'Als nationale bibliotheek dient de KB alle Nederlandse publicaties te bewaren, óók als dat publicaties zijn op het terrein van triviale lectuur of ‘pulp’. Met terugwerkende kracht vullen we de collecties aan van dit soort genres, die in het verleden verwaarloosd zijn.'

De schenking bevat veel eerste drukken van vroege Nederlandse misdaadauteurs, zoals Ivans (pseudoniem van Jacob van Schevichaven), G.H. Priem, Herman Middendorp, Jules van Dam en Willy Corsari. Ook de tientallen romans van de veelschrijvers Edward Multon (Herman N. van der Voort) en Francis Hobart (Cor Docter) zijn nu zeer ruim voorhanden in de KB.

Naast Nederlandse misdaadromans had Van Eyle ook een omvangrijke collectie Vlaamse misdaadromans. Deze Vlaamse uitgaven gaan op verzoek van Van Eyle naar Vlaanderen, waar de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience in Antwerpen ze onder haar hoede zal nemen.

Bron: Informatieprofessional.nl

Handen op elkaar (nieuws, 2019)

Respect voor de thriller



(Door Peter Kuijt)

Spanning voor ontspanning. Thrillers worden het hele jaar door gelezen, maar zijn uitermate populair wanneer de vakantie lonkt, blijkt uit onderzoek. Boeken vol gruwel, verraad, moord en doodslag zijn de kurk waar de uitgeefbranche op drijft. Toch krijgt het genre niet de waardering die het verdient. ‘Het spannende boek kan niet veel meer zijn dan een niemendalletje.’

Je kon over de nauwkeurig gestylede kapsels lopen, begin mei in restaurant MaMa Kelly in Amsterdam. De Zweedse schrijfster Camilla Läckberg hield er haar nieuwste thriller Gouden kooi ten doop. Op dringend verzoek van de uitgever was een flink aantal BN’ers op het evenement afgekomen. Daphne Deckers interviewde de schrijfster, Anna Drijver citeerde passages uit het boek voor een gehoor met onder anderen Susan Smit, Isa Hoes, Simone van der Vlugt en Inge Ipenburg. En schrijfster Heleen van Royen was er, ze hoopte wat van de Zweedse op te steken, want haar volgende roman bevat ‘thrillerachtige elementen’.

De 44-jarige Läckberg is een van de kroonjuwelen van de thrillerindustrie. Haar werk wordt in 55 talen op de markt gebracht. Met ruim 23 miljoen verkochte boeken is de van huis uit econome een grote naam in de branche. Maar ze doet er ook wat voor: ze is actief op Twitter en Facebook, verschijnt in glossy bladen en deed zeven jaar geleden zelfs mee in een Zweedse versie van het tv-programma Dancing with the stars. Ze eindigde als vierde. ‘Auteurs, zeker van mijn generatie, worden steeds vaker ‘celebrities’’, zei ze destijds in een interview. ‘Als je publiek wilt bereiken, móét je naar buiten treden.’

Met haar landgenoot David Lagercrantz gaat het niet anders. Met de nodige toeters en bellen zal in augustus de lancering van zijn Zij die moet sterven plaatsvinden. Het is het zesde deel in de succesvolle Millennium-thrillerreeks, die Lagercrantz van de in 2004 overleden landgenoot en bedenker Stieg Larsson heeft overgenomen. En een maand eerder zullen we het via een groots opgezette landelijke marketingcampagne weten dat Huis vol leugens, de nieuwe ‘Nicci French’ is verschenen. Traditiegetrouw zal het Britse echtpaar her en der signeren en meets en greets moeten ondergaan.

Minder tromgeroffel was te horen toen vorige maand Cari Mora wereldwijd op de markt werd gebracht, na dertien jaar de nieuwste thriller van Thomas Harris, de schrijver die de onvergetelijke kannibaal dr. Hannibal Lecter schiep. Hier was van een grootscheepse presentatie geen sprake, want de Amerikaan prefereert het kluizenaarsbestaan en geeft zelden een interview..

Thrillers zijn big business voor uitgeverijen, alleen al in Nederland gaat het om bijna de helft van alle verkochte fictie. Dat succesverhaal duurt al zeker twintig jaar. Waren eind jaren 90 nog de buitenlandse thrillers die een breed publiek aanspraken, in het begin van dit decennium eisten in het kielzog van Nicci French enkele Nederlandse schrijfsters van ‘literaire thrillers’ hun plek op de tafels van de boekhandel op: Saskia Noort, Simone van der Vlugt, Esther Verhoef, Loes den Hollander. Tot op de dag van vandaag staan zij garant voor hoge verkoopaantallen. Waren het voor dit millennium de mannelijke auteurs die de markt bepaalden, tegenwoordig zijn hun vrouwelijke collega’s er de baas.


Koude Oorlog
Dé thriller bestaat overigens niet. Je hebt voor echt elke lezer wat wils: er zijn boeken waar het bloed en de hersenresten van de pagina’s sijpelen, maar er zijn er net zo veel die het van een broeierige, onderhuidse spanning moeten hebben. De techno- en de legal thrillers die in de jaren 90 populair waren, zie je niet zo vaak meer. In plaats daarvan doen complotromans à la De Da Vinci Code het nog steeds goed, evenals historische thrillers. Bestsellerauteur David Baldacci verwacht dat de onder meer door president Donald Trump veroorzaakte politieke onrust leidt tot een nieuw soort Koude Oorlog-thriller. ‘Er waren veel thrillerauteurs die het betreurden dat het Tom Clancy-tijdperk voorbij was’, zei hij eind vorig jaar in een interview. ‘Maar nu scherpen ze hun pennen met een nieuwe lichting politieke thrillers.’

Scandi-noir is een genre apart: elk land uit het hoge noorden kent inmiddels meerdere gelauwerde schrijvers die de lezer laten kennismaken met verknipte seriemoordenaars en hem meeslepen naar plaatsen delict in besneeuwde bossen, verlaten ijsvlakten of de achterbuurten van Oslo en Stockholm. We kennen daarnaast de vakantiethrillers met moord in brandend zand of op een ijzige skipiste. De laatste jaren is er een aanwas van boeken met ‘zusje’, ‘vrouw’ of ‘meisje’ in de titel of een kinderversje (‘kiekeboe’, ‘iene miene mutte’). Ook de eerste thrillercovers waarop de uitgever verwijst naar de #MeToo-discussie zijn inmiddels gesignaleerd en er is zelfs een prijs in het leven geroepen voor de beste thriller waarin geen geweld tegen vrouwen voorkomt.

‘Domestic noir’ is dé trend van vandaag. Zoals het enge klokje thuis tikt, tikt het nergens. Het zijn thrillers die zich achter de voordeur of op de werkvloer afspelen. Thrillers over de man die vreemdgaat en de vrouw die terugslaat (of andersom), thrillers over buren die toch niet zo vriendelijk zijn dan ze aanvankelijk bleken, thrillers over stalkers die geduldig bij het tuinpad posten. Ze geven je een ongemakkelijk gevoel, je controleert nog even of het nachtslot erop zit, voordat je je met zo’n boek op de bank nestelt.


Starheid
De thriller is een succesverhaal, maar op het genre wordt in Nederland nog altijd neergekeken. Er is niet of nauwelijks belangstelling voor in boekenprogramma’s en -panels op tv en literatuurrecensenten bestempelen het neerbuigend als ‘pulp’. Schrijvers kunnen met een literatuurprijs wel 50.000 euro winnen, de winnaar van de Gouden Strop moet het ‘maar’ 20.000 euro doen.

Peter Römer

Het is tegen het zere been van acteur, regisseur én thrillerschrijver Peter Römer. ‘Voorop staat natuurlijk dat cultuur in het algemeen niet erg hoog in het vaderlandse vaandel staat’, aldus de voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. ‘Zeker het Nederlandse boek heeft daar onder te lijden. Als het dan ook nog spannend is, als je er niet voor hoeft te knielen op een bed violen op het harde, homofobe Zeeuwse platteland, dan kan het niet veel meer zijn dan een niemendalletje.’

‘Het heeft geen enkele zin om te wijzen naar de ons omringende landen als Duitsland, Frankrijk of Spanje, landen waar de gereformeerde starheid de volksaard niet of minder heeft geïnfecteerd, en waar men wel het vereiste respect kan opbrengen voor het spannende boek. Waar een auteur als Pierre Lemaitre het werk aan beide genres moeiteloos kan combineren en tevens de grootste Franse literaire prijs, de Prix Goncourt, in de wacht kan slepen. Dat zou bij ons ondenkbaar zijn. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’

Een merkwaardig minderwaardigheidscomplex, dat is volgens Römer waaraan wij lijden. ‘Wij willen eenvoudigweg niet geloven dat een Nederlands boek beter, of op z’n minst net zo goed kan zijn als een buitenlands succesnummer. De eenzame uitzondering (die de regel bevestigt) daargelaten. Voor het goedgeschreven spannende boek krijgen we inderdaad weinig handen op elkaar. Het wordt doorgaans door de media en de kritiek genegeerd. Gelukkig weet de lezer ons nog steeds te vinden.’


+++++++++++++++++++++++++++++++++


Feiten over fictie


Op 1 juni zijn de Spannende Boeken Weken begonnen. Tot en met 21 juni staan thrillers, misdaadromans en ander adrenalineverhogend leesvoer in de schijnwerpers. Thrillers zijn in trek, blijkt uit diverse onderzoeken:

- Spannende fictie blijft met 48% nog altijd het meest gekochte genre.
- De vakantie is voor 40% van de Nederlanders hét moment om méér boeken te lezen dan normaal.
- De helft van de Nederlanders neemt spannende fictie mee op vakantie. In 19% van de koffers wordt een literaire roman gestopt. Elf procent van de vakantievierders leest romantische dan wel erotische fictie in de hangmat.
- In de aanloop naar de zomervakantie zorgen thrillers voor 32% van de totale omzet uit de verkoop van fictie
- Een op de zeven boekenlezers leest wekelijks in een thriller of detective.
- Jongeren tot 35 jaar geven vaker dan de andere leeftijdsgroepen aan dat ze spannende boeken makkelijk vinden lezen.
- Het aandeel van het genre spannende boeken in totale omzet van de gehele boekenmarkt (dus álle soorten boeken) is zo’n 13%.
- Na jaren van dalingen trekt de boekenmarkt de afgelopen drie jaar weer aan. Het thrillergenre groeide in 2016 en 2017 veel harder dan de algemene markt.
- Het succes van het thrillergenre zit vooral in het ondergedompeld worden in het verhaal en het ervaren van onverwachte wendingen in het boek, blijkt uit enquêtes.
- Niet alleen in de zomer maar gedurende het hele jaar geldt dat ruim een derde van de gekochte e-boeken een spannend boek is. Dit percentage stijgt jaarlijks een beetje.
- Veel lezers hebben een favoriete thrillerschrijver. De top vijf met meest populaire auteurs wordt aangevoerd door Karin Slaughter. Daarna volgen David Baldacci, Nicci French, Tess Gerritsen en John Grisham. Van de ondervraagden zei overigens 53% geen favoriete schrijver te hebben.
(Bron: GfK, KVB Boekwerk)



++++++++++++++++++++++++++


Droog brood

‘Met het schrijven van boeken valt geen droog brood te verdienen’, aldus GNM-voorzitter Peter Römer, De meest recente cijfers geven hem gelijk. Van de 27.000 auteurs in Nederland die tussen 2008 en 2017 een boek publiceerden, waren er 10.000 die nul euro aan royalty’s ontvingen. Uit die grote groep houden slechts 55 auteurs er een bovenmodaal inkomen aan over, zeker elf van hen publiceren thrillers, vermoedt schrijver Tomas Ross.

Er zijn – vooral buitenlandse - auteurs die met kop, schouders en bankrekening flink boven het maaiveld uitsteken. De Amerikaanse thrillerfabrikant James Patterson (wereldwijd 240 miljoen boeken verkocht) en zijn Schotse collega J.K. Rowling (die als Robert Galbraith ook misdaadromans schrijft) stonden twee jaar geleden als enige auteurs tussen popmuzikanten en sporthelden in de Forbes-lijst van meestverdienende beroemdheden.

In een ander Forbes-toptien van uitsluitend goedverdienende schrijvers doken eind 2018 naast Patterson en Rowling ook de namen van Stephen King, John Grisham en Dan Brown op. Leuk detail: Patterson kreeg medio jaren 70 van 31 uitgevers afwijzingen op het manuscript van zijn eerste boek.

Kijken we naar verkoopcijfers in Nederland, dan zijn het met name auteurs uit de VS, Engeland en Scandinavië die het goed doen. Een greep uit de namen die de afgelopen vijf jaar de hoogste plekken van de bestsellerlijsten bezetten: Dan Brown, Karin Slaughter, Nicci French, David Lagercrantz, Jo Nesbø, Paula Hawkins, Samuel Bjørk, David Baldacci, Jussi Adler-Olsen, Terry Hayes, Lars Kepler.

In de hogere regionen is slechts een handvol Nederlandse schrijvers te vinden. En het zijn allemaal vrouwen: Esther Verhoef, Suzanne Vermeer, Saskia Noort, Simone van der Vlugt en – als true crime buitenbeentje – Astrid Holleeder. Slechts drie Nederlandse mannen slaagden er vorig jaar in om, ergens in de achterhoede, een plek op de lijst met 60 bestverkochte boeken te bemachtigen: Thomas Olde Heuvelt, Jeroen Windmeijer en Peter Römer.


++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Zoveel soorten, zoveel smaken


De thriller kent talloze gedaanten. Hieronder een verre van volledig overzicht van de verschillende genres:

Thrillers met seriepersonages: De misdaadromans van Appie Baantjer met rechercheur De Cock kennen we natuurlijk allemaal. Na Baantjers dood in 2010 is de serie voortgezet door Peter Römer. In september komt deel 85 uit. Andere auteurs die thrillers met een regelmatig terugkerende held schrijven, zijn o.a. Dan Brown (personage Robert Langdon), Michael Robotham (Joe O’Loughlin), David Lagercrantz (Lisbeth Salander), M.J. Arlidge (Helen Grace), Charles den Tex (Michael Bellicher). Philip Kerr (Bernie Gunther) en Donna Leon (Commissario Brunetti).

Scandi-noir: Alle Scandinavische landen kennen succesvolle thrillerschrijvers. Een greep: Gunnar Staalesen, Jo Nesbø, Jørn Lier Horst (Noorwegen), Jens Lapidus, Lars Kepler, Håkan Nesser, Hjorth Rosenfeldt (Zweden), Jussi Adler-Olsen, Søren Sveistrup (Denemarken), Arnaldur Indridason, Yrsa Sigurðardóttir (IJsland), Annti Tuomainen, Matti Rönkä (Finland).

Ecothriller: Het klimaat is hot. Gouden Stropwinnaar Gauke Andriesse schreef in Nu ik er niet meer ben over de verdwijning van een klimaatwetenschapper. Ecoloog Ruben van Dijk heeft inmiddels drie klimaatthrillers op zijn naam staan. En Erik Betten debuteerde vorig jaar met Quarantaine, waarin een oude, dodelijke bacterie het noorden van Nederland in zijn greep houdt en won er vorige maand de Schaduwprijs mee.

Vakantiethriller: Suzanne Vermeer (pseudoniem van Paul Goeken) is met ruim 2,5 miljoen verkochte boeken de koningin van zinderende spanning op een tropisch eiland of tijdens een wintersportvakantie. Na de dood van Goeken in 2011 wordt de thrillerreeks door een onbekende auteur voortgezet. Ook Linda van Rijn en Kiki van Dijk zijn bekende namen in dit subgenre.

#MeToo-thriller: Sommige uitgevers verwijzen op de cover van of in persberichten over thrillers rechtstreeks naar het #MeToo-fenomeen. Van Loes den Hollander verscheen vorig jaar Mij zie je niet, waarin volgens haar uitgever ‘actuele kwesties als #MeToo en milieuonvriendelijke houtkachels’ worden belicht. In De echtgenote van Alafair Burke wordt een hoogleraar ervan beticht grenzen te hebben overschreden. Seksuele intimidatie komt ook ter sprake in De nachtploeg van Michael Connelly waar een agente nachtdiensten moet draaien nadat ze over haar chef had geklaagd.

Spionageroman: De grootmeester van het genre, John le Carré, is inmiddels 87 jaar, maar weet nog steeds niet van ophouden. In oktober verschijnt zijn nieuwste, Agent running in the field, over de politieke turbulentie die de wereld vandaag de dag in zijn greep houdt. Mick Herron publiceerde eerder dit jaar zijn boek Dode leeuwen, over een weinig benijdenswaardige onderafdeling van MI6. Een andere naam die flink aan de weg timmert is Daniel Silva, geestelijk vader van Gabriel Allon, kunstrestaurateur en meesterspion.

Faction-thriller: Tomas Ross is de ongekroonde koning van de vaderlandse faction-thriller. Over veel historische gebeurtenissen heeft de drievoudig Stropwinnaar een fictieboek gepubliceerd: de moord op Pim Fortuyn, de Bijlmerramp, de moord op Theo van Gogh en Mata Hari. Zijn jongste thriller gaat over de moord op de Haagse prostituee Blonde Dolly. Collega-auteur Jacob Vis schreef over Desi Bouterse, malversaties door projectontwikkelaars, IRA-terroristen en aardbevingen in Groningen. En Willem Asman zag in de aanslag op Koninginnedag 2009 aanleiding voor het schrijven van een thriller.

Historische thriller: Een spannend boek dat zich in het verleden afspeelt. Dat kan bijvoorbeeld het decor van de Tweede Wereldoorlog hebben, zoals Wolfsangel van Aslak Nore. Esther Teunissen gaat in haar thrillerdebuut Duimkruid terug naar de zestiende eeuw en laat een 15-jarige jongen verdachte zijn in een moordzaak op het Haagse Binnenhof. Almar Otten en Jacob Vis publiceerden vijf jaar geleden bijna gelijktijdig een historische thriller over een opvallend bouwwerk: het Ronde Huis in de bossen bij Nunspeet waar prins Hendrik aan orgiën zou hebben deelgenomen.

Domestic noir: Het spannende verhaal dicht bij huis is aan een opmars bezig. Een greep uit de vele titels: De dagen (Anita Larkens), Leugens (T.M. Logan), Wat jij niet ziet (Sarah Pinborough), Mama is hier (Mariette Zweers), Sluipend gif (Corine Hartman), Toen het donker werd (Simone van der Vlugt).

Legal thriller: Schrijvers van rechtbankthrillers hebben veelal een juridische achtergrond. Dat is het geval bij de aartsvaders van het genre Scott Turow (advocaat), John Grisham (advocaat) en Phillip Margolin (advocaat), maar ook de nieuwe lichting, zoals Max van Olden (advocaat), Boris O. Dittrich (advocaat en rechter) en Steve Cavanagh (advocaat).

De CSI-thriller: De Amerikaanse Patricia Cornwell schrijft al sinds de jaren 90 gewilde thrillers rond patholoog-anatoom Kay Scarpetta. Landgenote en forensisch antropoloog Kathy Reichs bouwde een succesvolle thrillerserie op rond onderzoekster Temperance Brennan. In eigen land heeft forensisch rechercheur Carina van Leeuwen een drietal thrillers in de serie Plaats Delict gepubliceerd.


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Doorleestips

Vindt u de boeken van Charles den Tex leuk? Probeer dan eens De man die zijn baas liet verdwijnen (Karakter Uitgevers) van Jaap Stroosnier. In dit debuut van headhunter en schilder Stroosnier ontdekt de jonge zakenman Jack dat zijn baas hem wil laten opdraaien voor forse zakelijke misstap. Jack zint op wraak. Soepel geschreven, vol absurde scènes en bizar geweld.

Bent u fan van de boeken van Corine Hartman? Probeer dan eens Voor de meisjes (uitgeverij Cargo) van Heleen van der Kemp. Succesvolle advocaat Leonard wordt voor de deur van zijn huis neergeschoten, het lijkt het werk van een huurmoordenaar. Maar niets wijst erop dat de advocaat vuile handen had. Politie-inspecteur Nina leidt het onderzoek. Thriller waarin thema’s als familiebanden en de drugswereld aan bod komen. Explosief einde.

Genoten van de boeken van Deon Meyer? Probeer dan eens Moord volgens Turner (De Fontein) van Tim Willocks. De thriller van deze Britse psychiater heeft het rauwe Zuid-Afrikaanse landschap als decor. Een jonge, dronken Afrikaner rijdt een zwart meisje dood. Zijn moeder, een machtige zakenvrouw, weigert haar zoons leven te laten ruïneren door het lot van een dakloos meisje. Maar dan krijgt ze te maken met Turner, een zwarte rechercheur van onbesproken gedrag.

Vindt u de boeken van John le Carré leuk? Probeer dan eens Nomade (The House of Books) van de Britse scriptschrijver James Swallow. Marc werkt als geheim agent voor MI6. Vanachter een computer welteverstaan, hij heeft op afstand contact met zijn team. Maar als hij als enige van zijn ploeg een aanslag overleeft en ontdekt dat er verraders in het spel zijn, dan móét hij wel naar de frontlinie.

Houdt u van Scandi-noir? Probeer dan eens De kinderen die het bos in gingen (HarperCollins Holland) van de Zweedse Lina Bengtsdotter. Tegendraadse detective Charlie Lager duikt samen met journalist Johan Ro in de vermissingszaak van een jong meisje. Die verdween dertig jaar geleden uit Lagers geboortedorp, het ingeslapen Gullspång. Hun onderzoek maakt slapende honden wakker.