Geen foto's, geen stem, geen optreden in het openbaar. Dat zijn de eisen die schrijfster Eva Noorlander stelt aan eventuele publiciteit rond haar eerste thriller 'In Dubio'. Noorlanders debuut verschijnt 23 mei bij uitgeverij Lebowski.De auteur beseft dat onder deze voorwaarden publiciteit een probleem zal worden, schrijft ze in een mail aan haar uitgever Oscar van Gelderen. ,,Maar verder dan dat wil ik niet gaan. Misschien klinkt het wat wantrouwend, maar 'better safe than sorry'.''Het valt niet te verifiëren, maar Noorlander stelt dat er zwaarwegende omstandigheden zijn, die haar verplichten haar identiteit angstvallig verborgen te houden. Ze was namelijk een paar jaar werkzaam als undercover agente voor de Nederlandse politie, ,,voordat dit soort acties door de Van Traa-enquête onmogelijk werd''.
Het undercoverwerk (officieel heette dat 'pseudokoop') was volgens Noorlander 'top secret'. ,,Het varieerde van redelijk onschuldige klusjes tot werkelijk levensgevaarlijke infiltraties. Ook voor een vrouw.''
Na een paar opdrachten - ,,waarbij het echt gevaarlijk was'' - besloot Noorlander (uiteraard niet haar echte naam) dat het genoeg was. ,,Voor mijn eigen gemoedsrust (...) ben ik vervolgens naar Amerika verhuisd. Ik had geen zin om iemand tegen te komen, die mij onder een van mijn vele aliassen kende. Bovendien waren er nog wel mensen die het niet goed konden verwerken, dat ze er in getrapt waren tijdens een undercover-actie. Ze hebben mij laten weten mij 'nog wel tegen te komen'.''
Noorlander heeft niet gekozen voor een beschermingsprogramma, dat overigens meer voor burgers is. ,,Ik heb wel een andere naam gekregen en ben uit eigen wil naar Amerika gegaan, met behulp van de Amerikaanse autoriteiten, met wie ik lang en goed had samengewerkt. Vandaar dat ik nu al een paar jaar lekker rustig weg ben. Al met al reden genoeg om dat zo te houden, en iedere vorm van aandacht te mijden.''
13 opmerkingen:
"Vandaar dat ik nu al een paar jaar lekker rustig weg ben. Al met al reden genoeg om dat zo te houden, en iedere vorm van aandacht te mijden.''
En dan ga je een boek schrijven?
Wat een onzin, Garfan. Alsof iedereen nu weet wie de schrijfster is? Ze heeft een boek geschreven, en niemand weet verder wie ze is. En daar zal verder ook niemand achter komen. Prima toch?
Ze geeft in een (volgens mij persoonlijke) mail aan haar uitgever duidelijk aan dat het haar om het boek gaat, niet om de aandacht. Zo moet je het uitleggen, volgens mij.
Ik weet ook niet of ze er wel zo blij mee is dat de uitgever dit zo naar buiten brengt, trouwens. Maar dat is weer een ander verhaal.
De uitgever heeft haar eerst gevraagd of dit zo naar buiten mocht worden gebracht. Zij had daar geen bezwaar tegen. De uitgever trouwens ook niet.
Netjes van de uitgever. Zolang die zijn mond kan houden over de werkelijke naam is er dus niks aan de hand en kan zij rustig een boek schrijven en laten publiceren. Ik kan me voorstellen dat dat interessante verhalen oplevert.
Het maakt mij in ieder geval wel weer nieuwsgierig naar het boek. Al vraag ik mij af of haar achtergrond niet verzonnen is... Dat heb ik bij meerdere Nederlandse auteurs, "all for the publicity".
Beste Jurgen en anderen,
Ik hoorde van Oscar van Gelderen dat dit stukje op dit weblog stond, en kan het niet laten even te reageren. Je mag twijfelen, en de anderen ook, en het frustrerende is dat ik niets kan doen om je twijfel weg te nemen. Ook al zou ik mijn eigen naam noemen, dan nog zou niemand (bij de politie bijvoorbeeld) bevestigen of ontkennen dat ik undercover werk heb gedaan. Simpelweg omdat daar NOOIT mededelingen over gedaan worden, ook niet jaren later.
Geloof me dat het voor de uitgever juist heel frustrerend was om te horen wat ik allemaal NIET wilde doen. Ik wil ook niet dat er een 'big issue' van gemaakt wordt. Het gaat om het boek, om het verhaal dat ik wilde vertellen, en helemaal niet om mij.
Dus ik hoop dat jullie dat willen begrijpen, en gewoon, zoals je zegt, nieuwsgierig blijft naar het boek - en niet naar mij.
Overigens een leuk stukje, meneer Kuijt.
Groeten,
Eva.
En overigens ook een leuke en interessante website. Die kende ik nog niet, maar zo kan ik ook een beetje op de hoogte blijven van de ontwikkelingen op thrillergebied in Nederland.
Beste 'Eva',
Bedankt voor het compliment.Ik blijf me echter afvragen waarom iemand met zo'n 'top secret' vorig leven in de openbaarheid treedt door middel van een boek, ook al is het onder pseudoniem geschreven. Ware het niet beter geweest als je een compleet andere cv had verzonnen. Nu leidt jouw vorige loopbaan alleen maar de aandacht af van de media. Overigens is jouw uitgever daar ook debet aan. Hij gaat er flink mee de boer op.
Bovendien, loop je geen risico met dit project? Je laat toch altijd sporen achter, zelfs met een reactie op deze site.
Het lijkt trouwens wel een trend te worden: auteurs die uit veiligheidsoverwegingen een pseudoniem hanteren en zich schuil houden: wapenhandelaar Eva Maria Staal, Suzanne Vermeer met haar vakantiethrillers vol 'gevoelige informatie' en juriste Tess Franke die ondergedoken zit in Florida, maar af en toe in Haarlem nog gewoon research komt doen.
De reactie van Peter vind ik een voltreffer. Ik geloof niets van het hele onderduikverhaal. Als je werkelijk definitief het land hebt moeten verlaten en er nooit meer kunt terugkeren, ga je geen sporen op internet achterlaten. Dat maak je mij niet wijs. Dit lijkt op een publiciteitstunt. Sommige mensen worden dan nieuwsgierig naar een boek, anderen juist niet.
Beste Peter, Loes.
Eerst maar even Peter. Peter, je hebt helemaal gelijk. Het had gekund, een hele cv verzinnen. Was ook een reële optie, weer een nieuw leven verzinnen. Maar daar had ik geen zin in, ik had een boek, was gecharmeerd van de reacties en heb besloten zoals ik heb besloten. Dat is trouwens eerder een nadeel dan een voordeel voor de publiciteit, want heel erg veel bladen en/of tv programma's kunnen en willen niets doen met iemand die ze niet kunnen fotograferen of in een praatprogramma of op de radio krijgen.
Dank je voor je bezorgdheid, maar of ik wel of niet risico's loop, kan ik zelf erg goed inschatten. Nog steeds. Ja, ik laat misschien sporen achter op internet - maar met een reactie als deze, ach dat valt nog wel mee, volgens mij.
Het spijt me dat een pseudoniem een trend is, dat wel. Dat wist ik niet en dat werkt tegen me, dat snap ik. Je noemt een flink rijtje mensen op die dat ook doen. Maar bijvoorbeeld in tegenstelling tot die juriste, ben ik dus niet ondergedoken uit angst ergens voor. Als ik dat wel was geweest, had ik dit dus gewoon niet gedaan, want dat is inderdaad vragen om problemen. Haar verhaal snap ik dan ook niet helemaal, maar goed.
En Loes....
Zoals je hierboven leest vind ik Peter’s reactie geen ‘voltreffer’, maar die van jou nog minder. Jouw reactie klinkt namelijk niet heel vriendelijk. Heb ik je iets misdaan of zo? Ik vraag je toch helemaal niet om me te geloven? Misschien weet je mijn achtergrond niet helemaal, dus vooruit: ik ben Nederland niet ontvlucht, ben niet bedreigd, heb niet moeten onderduiken en wordt niet gezocht. Ik heb apart werk gedaan en ben daar mee gestopt. Er is dan ook geen sprake van een onderduikverhaal. Ik hoefde ook niet weg. Ik wilde rust en niemand meer tegen komen en dat ging ver weg het allerbeste. Dat heb ik gedaan, meer niet. Nu duikt dat verleden weer even op, en heb ik besloten - na lang nadenken en overleg met de uitgever - om het wel te noemen.
Dit is dus geen publiciteitsstunt, maar als jij wil geloven dat het dat wel is, ga je gang. Ik kan niet anders dan zeggen dat het niet zo is. En dat is een eigenlijk een zinloos welles/nietes verhaal.
Groeten
Eva
Eva,
leuk om jouw antwoord te lezen, maar de vraag is natuurlijk of je nu wel zelf antwoord... ;-)
Maar je hebt gelijk, tot het tegendeel bewezen is moeten we er maar vanuit gaan dat je de waarheid spreekt. Maar Peter heeft zeker een punt in Nederland zijn de laatste twee jaar plotseling zes geheimzinnige auteurs verschenen. Naast de door Peter genoemde Tess Franke, Suzanne Vermeer en Eva Maria Staal, ben jij er en is er dit jaar een boek verschenen van Ruben van Dijk (milieu-geheimen van raffinarderijen) en W.G. van Dorian (uit angst voor terrorisme uit Nederland gevlucht). Verdacht veel pseudoniemen, dus ga je er wat achter zoeken.
Maar totdat we het dus zeker weten, gaan we maar van het gegeven uit.
Ik ga Oscar maar eens mailen voor een recensie exemplaar.
Gr., Jurgen (ezzulia.nl)
Beste Eva,
Het heeft inderdaad geen zin om hier een welles/nietesdiscussie van te gaan maken. Het is ook niet mijn intentie om je te beledigen. Ik kan me alleen niet voorstellen dat iemand die undercoverwerk doet voor de politie en in die zin samenwerkt met de Amerikaanse autoriteiten, de aandacht op zich vestigt door bekend te maken om welke redenen ze onder pseudoniem schrijft. Met alle respect: dat komt op mij niet professioneel over. Uit het verslag op De Spanningsblog meen ik te kunnen constateren dat je vijanden hebt gemaakt tijdens je acties, die er niet voor zullen terugdeinzen met je af te rekenen als ze je nog eens tegenkomen. Reden om anoniem te blijven, dunkt mij en de aandacht niet op jezelf te vestigen. Als er iets is wat nieuwsgierigheid bij mensen opwekt is het wel wie er achter een pseudoniem zit. En als je daar dan nog aan toevoegt dat je het gebruikt voor je eigen gemoedsrust na je undercoververleden, lok je voor mijn gevoel reacties en eventueel acties uit. Vandaar dat ik moeilijk kan geloven dat dit verhaal klopt. Maar als jij vertelt dat het wél de waarheid is, wil ik je op je woord geloven maar kan ik je moeilijk begrijpen. Ik wens je succes met je boek en ik hoop dat je geen vervelende gevolgen van deze publiciteit undervindt.
Vriendelijke groet, Loes
Het is niet zo gek dat schrijvers en anderen die een bepaalde gedachten willen uitten dat in deze tijd onder een andere naam doen. Theo van Gogh had dat ook moeten doen, dan leefde hij wellicht nog. Het zijn gevaarlijke tijden voor delicate onderwerpen. Er lopen te veel extremisten rond die vrijheid van meningsuiting niet op prijs stellen, maar juist alle misstanden die hen zelf treffen, willen verzwijgen. Zolan de overheid daar niet tegen optreedt, maar juist hierin meegaat om deze mensen niet te 'beledigen', zal er een 'ondergrondse' ontstaan en uitbreiden, net als in de oorlog. Nog is het niet zo dramatisch, maar de mens leert niet van het verleden kennelijk.
Een reactie posten