Opofferingen (nieuws, 2017)

Rechterhand Scientology-baas kiest nu voor het thrillerpad



Jarenlang was Mariette Lindstein de rechterhand van Scientologyleider David Miscavige. Na 27 jaar lid te zijn geweest en in de hoogste regionen van de beweging te hebben gewerkt, ontsnapte ze op dramatische wijze. Ze besloot haar ervaringen te gebruiken als inspiratie voor een thrillertrilogie.

De sekte is het begin van deze trilogie, die van uitgeverij A.W. Bruna het stempel 'uiterst verslavend' kreeg. Van de eerste twee delen werden ruim 100.000 exemplaren verkocht en De sekte verdrong Het meisje in de trein van Paula Hawkins (ook al een A.W. Bruna-titel) van de eerste plaats in de Zweedse bestsellerlijst.

Vorig jaar won Lindstein met het eerste deel de Crimetime Specsavers Award voor het beste thrillerdebuut. Ondertussen zijn de rechten aan nog negen andere landen verkocht. Lindsteins debuut verschijnt op 12 september.

Het verhaal: Op een klein eiland aan de Zweedse kust heeft zich een newagebeweging gesetteld. De charismatische leider, Franz Oswald, heeft de doctrine ViaTerra ontwikkeld, die een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op beroemdheden en vooraanstaande politici.

Sofia Bauman, net afgestudeerd aan de universiteit, raakt gefascineerd door de leer van ViaTerra en het inspirerende levensverhaal van Oswald. Ze weet nog niet goed wat ze met haar leven wil, maar is gecharmeerd van Oswald en accepteert de baan die hij haar aanbiedt.

Algauw ontdekt ze welke enorme opofferingen er van haar verwacht worden. En wanneer de idyllische zomer ten einde komt en een ondoordringbare mist het eiland opslokt, vraagt ze zich af of ViaTerra wel zo’n nobele beweging is als ze aanvankelijk dacht. Ook ontdekt ze dat er een groot verschil is tussen het publieke imago van Oswald en zijn daadwerkelijke intenties.

Echter, er lijkt geen weg terug naar haar voormalige leven. Want niemand heeft ViaTerra ooit kunnen verlaten...

Mariette Lindstein (1958) groeide op in Halmstad, Zweden. Op 19-jarige leeftijd raakte ze betrokken bij de Scientologybeweging. Ze klom razendsnel op in de gelederen en werkte uiteindelijk meer dan 20 jaar op het hoogste niveau, direct onder de omstreden leider David Miscavige. In 2004 slaagde ze erin te ontsnappen. Mariette woont tegenwoordig weer in Zweden met haar man Dan Koon, eveneens een schrijver en voormalig Scientologylid.

Exit (nieuws, 2017)

Millennium-acteur Michael Nyqvist overleden

De Zweedse acteur Michael Nyqvist is op 56-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longkanker. Hij werd vooral bekend dankzij zijn rol in de Millennium-reeks, naar de thrillers van de in 2004 overleden journalist Stieg Larsson.

Nyqvist speelde de mannelijke hoofdrol in de Millennium-films. Hij vertolkte de rol van Mikael Blomkvist, de journalist van het kritische tijdschrift Millennium die het opneemt voor computerhacker Lisbeth Salander, een jonge vrouw met een even complex karakter als verleden.

'De uitdaging hier was een uitdaging te vinden', zei hij zeven jaar geleden in een interview. 'Vijftig miljoen mensen hadden mijn script al gelezen. Heel vreemd. Ik voelde me onzichtbaar. Dat klinkt gek voor een acteur. Ik hoefde niets uit te vinden. Dat was ik niet gewend. Iedereen kende Blomkvist, of dacht hem te kennen en iedereen had dan ook ideeën over wat ik wel of niet zou moeten. Ik heb me er niks van aangetrokken. I did it my way.'

In een verklaring laat Nyqvists vertegenwoordiger weten: 'Met veel verdriet kan ik bevestigen dat onze geliefde Michael, één van de meest gerespecteerde en talentvolle acteurs in Zweden, in het bijzijn van zijn familie is overleden.'

Nyqvist brak in de jaren 90 in Zweden door met zijn rol als politieagent in de filmreeks Beck. Hij won in 2003 de Guldbaggen (Gouden Tor), een van de belangrijkste Zweedse filmprijzen.

Ook internationaal had hij succes. Zo speelde hij samen met Tom Cruise in de film Mission: Impossible — Ghost Protocol en met Keanu Reeves in de film John Wick. De komende tijd zullen er nog een aantal films uitkomen waarin Nyqvist speelde, waaronder Kursk van de Deense regisseur Thomas Vinterberg (Jagten) over de ramp met de Russische onderzeeboot Koersk in 2000.

Nyqvist schreef ook een boek. In 2010 verscheen zijn autobiografische boek När Barnet Lagt Sig over zijn zoektocht naar zijn biologische ouders. Nyqvist werd als baby geadopteerd. Hij laat een vrouw en twee kinderen achter.

Op het kruispunt (nieuws, 2017)

Spanje centraal in nieuwe thriller Dan Brown

Op 3 oktober 2017 verschijnt bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff de nieuwe thriller Oorsprong (Origin) van Dan Brown. De thriller zal wereldwijd op dezelfde dag verschijnen. Vandaag werden de thema’s en locaties van het boek bekendgemaakt door Browns Amerikaanse uitgever Doubleday.

Professor Robert Langdon heeft opnieuw de hoofdrol. Ditmaal speelt het verhaal zich volledig af in Spanje – Madrid, Barcelona, Sevilla en Bilbao, de stad van het Guggenheim Museum. In deze steden belandt Langdon op het kruispunt van de twee vragen die de mensheid al eeuwenlang bezighouden: Waar komen wij vandaan? Waar gaan wij naartoe?

Ook de boekcover is aan de openbaarheid prijsgegeven. Op de Nederlandse versie staat vormen de rondingen van het Guggenheim Museum een cirkel waarin de naam van de auteur en de boektitel staat. In de verte zien we de contouren van de door Gaudi ontworpen beroemde kathedraal Sagrada Familia in Barcelona.

Volgens de website The Bookseller begint het verhaal in het Guggenheim Museum. Vervolgens zien we Langdon opduiken in Madrid, Barcelona en Sevilla. Voor het eerst zal Brown nu ook schrijven over moderne kunst.

Naast Langdon zullen ook 'vriend en oud-student' Edmond Kirsch, een 40-jarige tech-ondernemer, en museumdirecteur Ambra Vidal belangrijke rollen vertolken in het boek.

Volgens de binnenflap komt symbolenkenner Langdon aan in het Guggenheim Museum om kennis te nemen van 'een ontdekking dat het karakter van de wetenschap definitief zal veranderen'. De bijeenkomst wordt georganiseerd door Kirsch, die zijn bezoekers een verbazingwekkende wetenschappelijke doorbraak belooft. Maar de avond verloopt niet zoals in de draaiboeken stond en Langdon moet, samen met Ambra Vidal, vluchten voor zijn leven. Ze komen aan in Barcelona om een wachtwoord te achterhalen waarmee Kirsch geheim alsnog kan worden geopenbaard. En dan zijn er ook nog duistere krachten aan het werk die er alles aan doen om Langdon en Vidal te kunnen stoppen.
Dan Brown weeft volgens de uitgever in Oorsprong wederom een mozaïek van codes, wetenschap, religie, geschiedenis, kunst en architectuur tot een mogelijke nagelbijter. 'Maar er wordt een frisse draai gegeven aan de stijl die zijn handelsmerk werd doordat nu moderne kunst en innovatieve technologie een belangrijke rol spelen. Hiermee wordt aan zijn schrijverschap een nieuwe dimensie toegevoegd.'

In de vandaag geüploade trailer (zie hieronder) worden locaties en thema’s zichtbaar. De thrillers van Dan Brown zijn in 56 landen uitgegeven en er werden meer dan 200 miljoen boeken van verkocht. In Nederland en België zijn meer dan 5 miljoen exemplaren in Nederlandse vertaling over de toonbank gegaan. Nieuws over Oorsprong van Dan Brown is met ingang van deze week te volgen via www.lsamsterdam.nl/nieuwe-dan-brown

De trailer:

Arrogant en ongeïnteresseerd (nieuws, 2017)

Uitgever wijst 'ontbijtboek' van thrillerauteur af

Uitgevers zeggen er een dagtaak aan te hebben in het afwijzen van schrijvers in spe. Ze zoeken dan ook vaak hun toevlucht in standaard afpoeierbrieven. Maar sommigen maken het wat al te bont. Eén uitgever liet per brief een thrillerauteur niet geïnteresseerd te zijn in zijn 'ontbijtboek met recepten'.

Dat overkwam misdaadschrijver Tjeerd Langstraat in zijn zoektocht naar een geschikte uitgever voor het publiceren van zijn tweede thriller. Hij schrijft daarover in een opiniestuk voor de website van Villamedia.

Langstraat kwam in 2013 in contact met een uitgever die op zoek was naar een auteur om het vervolg te schrijven in de zogenaamde Vierdaagse Thriller-reeks. Dat resulteerde in zijn eerste boek Villa Gladiola. Afgelopen mei verscheen dan eindelijk zijn tweede thriller, Eeuwig Donker.

Dat de publicatie van het boek zo lang op zich heeft laten wachten, kwam door gedoe met uitgevers', aldus Langstraat. 'Bij de uitgever van Villa Gladiola mocht ik mijn tweede én derde boek uitgeven, maar ik was niet tevreden over de werkwijze. Dus toen ik werd benaderd door The House of Books/Overamstel met de vraag of ik al plannen had voor een tweede boek, en zo ja, of ik dan bij hen in stal wou komen, heb ik toegehapt.'

Al na een aantal maanden ontstonden er echter barstjes. 'De redactrice en uitgever die mij binnen hadden gehaald ‘als jong Nederlands thrillertalent’ werden ontslagen. Contact verliep steeds moeizamer, andere auteurs werden op straat gezet.' In augustus 2016 stond Langstraat op straat en kon hij op zoek naar een nieuwe uitgever.'

De schrijver heeft toen een stuk of vijf uitgevers benaderd. Van een van hen kreeg hij een standaardafwijzing met in de aanhef alleen: “Beste” – zonder zijn naam – en in de tekst dat ze zijn ontbijtboek met recepten niet wilden. Langstraat: 'Ze waren zelfs vergeten de titel aan te passen. Vergissen is menselijk, maar dit toonde voor mij eens te meer de ongeïnteresseerde arrogante houding van veel uitgeverijen aan.' 

Eeuwig Donker verscheen recent bij Jalapeño Books.

Bron: Villamedia. Foto: Twitter

Wordt verwacht 409 (nieuws, 2017)

Haar keel op beestachtige wijze doorgesneden

Onder zijn eigen naam schrijft de Ierse auteur John Banville literaire romans. En niet zonder succes. Zo won hij in 2005 de Booker Prize met zijn boek The Sea. Zijn alter ego is Benjamin Black. Dat pseudoniem gebruikt hij voor de ondertekening van zijn misdaadromans. Zijn nieuwste, Praagse nachten, verschijnt 11 juli bij uitgeverij Querido. Ditmaal geen nieuw avontuur van patholoog Quirke tegen het decor van Dublin uit de jaren vijftig, maar een thriller, vertaald door recensent Arie Storm, die zich aan het eind van de zestiende eeuw afspeelt.

Praag, 1599. Christian Stern, de ambitieuze bastaardzoon van de prins-bisschop van Regensburg, is net in de stad aangekomen. Op de eerste avond vindt hij het lichaam van een jonge vrouw, half begraven in de sneeuw, haar keel op beestachtige wijze doorgesneden. Ze blijkt niemand minder dan de minnares van de keizer, en er zijn allerlei verdachten.

Stern wordt door de keizer zelf in dienst genomen om de moord te onderzoeken. Tijdens zijn speurtocht naar de dader verdwaalt hij in de schimmige wereld van het hof – verzwegen zaken, in code geschreven brieven en bittere rivaliteit. Er is geen weg terug, Stern zit er tot over zijn oren in. De minnares van de keizer is vermoord en de hele wereld wordt door elkaar geschud.

Naast de Booker Prize won John Banville ook de Guardian Fiction Prize en de Irish Book Award. Black is nog niet zo vaak gelauwerd. Maar zijn eerste drie Quirke-boeken werden door de BBC verfilmd. Dat dan weer wel. 

Moord en glimlach (column, 2017)

Oolbekkink, de vergetene



(Door Peter de Zwaan)

Er is hier en daar iets te doen over de Canon van de Nederlandstalige misdaadliteratuur. Die moet hoger op de lijst, die moet lager en dat stuk ongeluk hoort er helemaal niet op.

Alleen al om de reacties is het mooi dat de Canon is gemaakt.

De een vijf keer, de ander nul.

De nul treft een schrijver die ik nog steeds hoog heb: H.J. Oolbekkink, misdaadauteur in de tijd dat het sjiek was om je voornaam (Hendrik-Jan, ik had ’m ook weggelaten) niet op een omslag te laten afdrukken.

Hij overleed vijf jaar geleden en kreeg hier en daar een klein stukje ter herinnering.

De boeken die ik van hem heb, heb ik in het begin van de jaren zeventig aangeschaft en ze hebben alle verwijderingsronden (‘Bij nader inzien is die schrijver toch niet zo goed, naar de kringloop ermee.’) overleefd. Sterker, een enkele keer herlees ik een paar Tim Spender-romans. Omdat ze uitstekend in elkaar zitten, omdat ze in een soepele stijl zijn geschreven en omdat Oolbekkink tot de weinige misdaadschrijvers behoort die vinden/vonden dat er in een thriller gelachen mag worden. Dat zie je niet vaak: humor in boeken met moord- en doodslag. Het hoort, geloof ik, ook niet, want nooit heb ik een recensie onder ogen gekregen waarin humor leek te leiden tot een half sterretje meer. Moord en glimlach?, dat gaat je een ster kosten, vriendje.

Oolbekkink schreef over Tim Spender en over geheim agent Glotz. Zijn boeken zijn uitgegeven bij Born in Assen voor wie hij vertaalde, onder meer schrijvers die bij mij nog steeds in de internationale top 10 staan, zoals Donald Hamilton met zijn mooie serie over Matt Helm, en Richard Stark (is Donald Westlake) met zijn serie over misdadiger Parker.

Dat ze nog steeds te lezen zijn, komt door de vlotte vertaling van Oolbekkink die tot 1967 kunst- en filmredacteur bij Het Parool was. In ’67 dacht hij dat hij van zijn boeken kon leven, maar dat viel blijkbaar tegen, want in 1973 werd hij redacteur bij de Haagsche Courant.

In zijn jaren als fulltime-auteur schreef hij zich wel het schompes. Het is de zeer de moeite waard om zijn lijst met publicaties goed te bekijken: zeven boeken uitgegeven in 1967. Het jaar erna kreeg hij last van slapte op de markt: slechts zes boeken.

Dertien boeken in twee jaar, dan ben je goed bezig ... en dan weet je zeker dat je een veelschrijver wordt genoemd en dat niemand meer naar je omkijkt. Niemand, behalve hardnekkige liefhebbers zoals ik.

Het ijskoude goud, Gifbeker voor een wereldstad, De machteloze mafia, Grafschrift voor een koningin, het zijn titels waar je nu niet meer mee moet komen, maar die staan voor knap schrijfwerk.

Als de Canon ooit wordt verlengd moet H. J. zijn plekje krijgen.

Deze column staat ook op www.peterdezwaan.nl

Na de scheiding (nieuws, 2017)

Volgt na doorstart Steve Hamilton doorbraak in Nederland?

Het is toch nog goed gekomen met de Amerikaanse thrillerauteur Steve Hamilton. Die brak na zeventien jaar met zijn uitgeverij, omdat die volgens de schrijver in de promotie te kort zou schieten. Maar inmiddels is een eerder teruggetrokken thriller toch verschenen en komt er zelfs een Nederlandse vertaling uit. 

Geschillen en conflicten tussen auteurs en uitgevers zijn niet ongewoon, zeker niet waar het gaat om marketing en pogingen om publiciteit rond schrijver en boek te genereren. Maar het komt nauwelijks voor dat de schrijver zijn boek afblaast terugtrekt voordat de uitgever de kans krijgt om het op de markt te brengen. Maar voor de Amerikaanse thrillerauteur Steve Hamilton was twee jaar geleden de maat vol. Hij maakte een eind aan een langdurige relatie met zijn uitgeverij St. Martin's Press.

Minotaur Books, een imprint van St. Martin's Press, liet destijds weten van de publicatie van Steve Hamiltons nieuwe thriller The Second Life of Nick Mason af te zien. Volgens de uitgever had zowel de schrijver als de uitgever besloten na een relatie van 'vele jaren ieder zijns weegs' te gaan. Steve Hamilton liet daarop weten dat de verklaring van de uitgever 'misleidend' was. Het was juist de schrijver, tweevoudig winnaar van de Edgar Award, die had besloten om met de uitgever te breken. De reden? Het ontbreken van een publiciteitscampagne om The Second Life of Nick Mason te promoten.

Hamiltons nieuwe boek gaat over de ex-gedetineerde Nick Mason die tegen wil en dank terugkeert in de onderwereld van Chicago. Op basis van de drukproef had het magazine Publishers Weekly al een sterrenrecensie klaar staan. Ook stonden er blurbs (aanprijzingen) op de cover van collega-auteurs als Michael Connelly, Lee Child en Don Winslow. De uitgever had aangekondigd dat er een eerste druk van 75.000 exemplaren zou zijn. Verder zou de uitgever advertenties plaatsen en een landelijke promotietournee voor Hamilton op touw zetten.

Volgens Hamilton waren dit allemaal loze beloften. 'Er was helemaal geen sprake van een landelijke campagne.' De schrijver ging op zoek en vond een nieuwe uitgever, Putnam. The Second Life of Nick Mason kwam alsnog op de markt en kwam onder meer terecht op de bestsellerlijst van de New York Times. De blurbs van Connelly, Child en Winslow bleven overigens op de cover staan.

En die aanprijzingen zijn ook te vinden op de Nederlandse vertaling, getiteld Deal met de duivel, die op 7 juli bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff verschijnt. Daarin introduceert Hamilton zijn held Nick Mason. Deze zit al vijf jaar onschuldig gevangen voor de moord op een DEA-agent, als hem de kans wordt geboden om weer vrij te komen. Hiervoor sluit hij een deal met de meedogenloze crimineel Darius Cole. De enige voorwaarde: als je telefoon gaat neem je op en doe je wat er van je gevraagd wordt. Nick geniet van zijn hervonden vrijheid en probeert de band met zijn ex-vrouw en dochter te herstellen. Maar dan gaat de telefoon en krijgt hij zijn eerste opdracht.

Steve Hamilton debuteerde in 1998 met A cold day in Paradise, de eerste in een serie rond Alex McKnight, een voormalige politieman uit Detroit. In deze reeks volgden nog tien boeken. Ook schreef Hamilton enkele standalone thrillers. Zijn boek The Lock Artist werd vertaald in zeventien talen, waaronder het Japans. 

Investering (nieuws, 2017)

'Terecht meer aandacht voor buitenlandse thrillerauteur'

De buitenlandse thrillerauteur wordt hier beter verkocht en krijgt meer aandacht dan zijn Nederlandse collega en dat is terecht. Dat schrijft uitgever en redacteur Gert Jan de Vries op zijn Facebookpagina. De Vries was eerder thrillerrecensent bij NRC Handelsblad en publiceerde onder het pseudoniem Tess Franke enkele thrillers. 

Uitgevers in Nederland wagen zich alleen aan succesvolle buitenlandse boeken, die zich al bewezen hebben in hun oorspronkelijke taal, aldus Gert Jan de Vries. 'Op Nederlandse thrillers zijn uitgevers minder kritisch, met mede tot gevolg dat een flink deel ervan commercieel mislukt. Dat sterkt uitgevers in hun overtuiging dat Nederlandse thrillers niet zo’n beste investering zijn.'

Publiek, critici en media ervaren vervolgens dat de Nederlandse thrillers minder goed zijn dan de buitenlanders en besteden er gaandeweg minder aandacht aan. Gevolg: de verkoop loopt terug en uitgevers zijn nog minder geneigd moeite te doen voor het Nederlandse product.

De Vries ziet geen heil in een nieuwe thrillerprijs die Saskia Noort in het leven wil roepen. 'Publiekelijk spelen met de gedachte dat er een nieuwe prijs komt, heeft Saskia Noort nu al weer weken onder de aandacht gebracht. Goeie PR, dus.' Maar de prijs zal het statusprobleem niet oplossen. 

Wordt verwacht 408 (nieuws, 2017)

De controle verliezen

Met haar debuut Het stel van hiernaast stond ze vorige week nog op plek 15 in de New York Times bestsellerlijst. En ook in Groot-Brittannië doet de ex-advocaat Shari Lapena het goed. Eind volgende maand ligt de Nederlandse vertaling van haar tweede thriller, Een vreemde in huis, in de winkel.

Ook haar tweede laat zich plaatsen in de categorie domestic noir. Ging haar eersteling nog over het vertrouwen dat je in je buren kunt stellen, in haar opvolger vormt een gevalletje van geheugenverlies en wantrouwen vanuit je naaste omgeving een gevaarlijke combinatie.

Wat als je mogelijk iets verschrikkelijks hebt gedaan en je kunt het je niet herinneren? Je wordt wakker in het ziekenhuis, zonder enig idee hoe je daar beland bent. Ze zeggen dat je een ongeluk had; je verloor de controle over je stuur terwijl je veel te hard reed in een gevaarlijke buitenwijk.

De politie start een intensief onderzoek en gaat ervan uit dat je iets in je schild voerde. Maar je echtgenoot weigert dat te geloven, je beste vriendin twijfelt en zelfs jij kunt niet achterhalen wat er die nacht gebeurd is...

Shari Lapena (1960) was werkzaam als advocaat en docent Engels voor ze begon met het schrijven van romans. Het stel van hiernaast is haar thrillerdebuut en werd verkocht aan 23 landen. Lapena woont in het Canadese Toronto.

Hartstochtelijk verzamelaar (nieuws, 2017)

Crimekenner Jan C. Roosendaal overleden

In Amsterdam is vorige maand thrillerexpert Jan C. Roosendaal overleden. Hij was een veelzijdig man: publicist, journalist, schrijver, dichter, musicus en hartstochtelijk verzamelaar. Roosendaal, die 95 jaar werd, was ook een crimekenner bij uitstek. Zo was hij samensteller van het boek Moorden met woorden, waarin interviews met ruim twintig Nederlandstalige thrillerauteurs zijn opgenomen.

Jan C. Roosendaal werd op 23 november 1921 geboren in Deventer, meldt een In Memoriam op de site van de Nederlandse bond van schaakprobleemvrienden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij opgepakt en moest hij dwangarbeid verrichten in Duitse werkkampen. Na omzwervingen in Letland en Rusland kwam hij berooid terug in Nederland. 

Roosendaal, een fervent schaker, overleed op 16 mei jongstleden. Hij heeft tot het eind van zijn leven in zijn huis aan de Overtoom in Amsterdam gewoond. Dat huis was een meer dan overvolle opslagplaats van boeken en tijdschriften. Roosendaal is onder andere werkzaam geweest als schaakredacteur voor Het Vrije Volk, maar ook als redacteur van de Spectrum Encyclopedie.

Hij ontpopte zich ook als dé Nederlandse expert van detectives en misdaadverhalen. In 1976 publiceerde hij het overzichtsboek Misdaad in Holland. In 2000 verscheen onder redactie van Roosendaal, journalist Bert Vuijsje en schrijver Chris Rippen het boek Moorden met woorden. Daarvoor schreef Roosendaal een uitermate lezenswaardig verhaal, Moord achter de duinen, waarin hij in vogelvlucht honderd jaar Nederlandstalige misdaadliteratuur behandelde, van Het succes van den rechercheur van P. Tesselhoff Jr. tot de thrillers van Felix Thijssen en Gerben Hellinga.   

Eigen Auteurs Eerst (column, 2017)

Wat is er mis met de Gouden Strop?

(Door Tomas Ross)

Eén ding is mooi meegenomen na die gênante prijsuitreiking, er wordt weer gediscussieerd over de Gouden Strop en de status van de Nederlandstalige thriller. Dat werd de hoogste tijd, het goud allang doublé, de strop vooral een financiële, de status die van een comateuze patiënt.

Opvallend is dat de reacties zich veelal richten op de tv-uitzending. Tenenkrommend, een aanfluiting. Charles den Tex bijvoorbeeld ‘erkent de kritiek op de uitreiking'. Tegelijkertijd prijst hij GNM-voorzitter Peter Römer het graf in vanwege diens inspanningen de uitzending bij RTL onder te brengen. ‘Nooit eerder zo’n podium gehad.’

Dat kun je wel zeggen. Vijf genomineerden als behang voor Esther Verhoef die daar niets anders te zoeken had dan de kijkcijfers op te krikken. Charles vindt de prijs zelf nog levensvatbaar. Ik ken hem als een aimabele, redelijke collega, maar wat moet ik met zijn voorgeschreven ‘medicijn’: ‘Dat we met zijn allen proberen de Gouden Strop weer daar te krijgen waar hij was en waar hij hoort.’ Maar hoe dan, Charles? Waar is ‘daar’, waar was en waar hoort hij dan? Met zo’n arts loop je liever niet mee terug van de intensive care.

Simon de Waal vond het een ‘helder verhaal’. Als iemand ‘helder’ zegt en het niet over het wasgoed heeft, krijg ik het al moeilijk. Simon, net zo’n aimabele collega, is altijd positief, Simon vond de uitzending ook heel leuk, geen onvertogen woord. Een lieverd. (Goed boek trouwens, Nemesis, jammer dat hij er net als de anderen niets over mocht zeggen).

Anderen zijn rigoureuzer en vinden de patiënt terminaal. Tijd voor euthanasie en voor een nieuwe prijs. Saskia Noort grijpt de kans om weer eens haar jarenlange rancune naar de Strop (en het GNM) te ventileren en stelt, altijd bescheiden, de Saskia Noortprijs voor, alvast een voorschotje op haar eigen dood. Peter de Zwaan, ook niet geheel vrij van rancunes, is het er, op de naamgeving na , op zijn eigen cynische manier wel mee eens. Kortom, kindje dood, dan maken we een ander.

Het GNM zwijgt als vanouds in alle talen, idem de CPNB.

Stiefkindje

Alleen Peter Kuijt en Loes den Hollander zoeken het wat dieper en constateren wat ooit de reden was de Strop in het leven te roepen en een jaarlijkse Maand van het Spannende Boek plus geschenkboekje: 'de Nederlandstalige misdaadroman is het stiefkindje van de literatuur.’ Helaas blijkt dat, na een korte opleving, na drie decennia nog steeds het geval. Zoals de aardige Loes schrijft: ‘Het spannende boek heeft opnieuw aan allure en kracht ingeboet.’ Ook de aardige Saskia zoekt het in ‘erkenning van het genre’. Het Nederlandstalige.

Eén van de problemen daarbij is dat de Vlaamse en Nederlandstalige misdaadroman nog altijd wordt overschaduwd door het vertaalde aanbod. Kijk deze spannende dagen in de etalages van de boekwinkels: géén of nauwelijks titels van Nederlandstalige auteurs, laat staan van de genomineerden. Wel Baldacci, Nesbø, French, Hawkins, Cole. In de voorafgaande weken wel advertenties en promotie voor Kepler, Slaughter, Roslund & Helström en Lisa Gardner, niet voor Nolet, Terpstra, Ruijters, Weber en De Waal. Media-aandacht was er vorstelijk voor de buitenlandse auteur van het geschenkboekje, Deon Meyer, niet of nauwelijks voor de genomineerden.

Sowieso een ander groot probleem. Er bestaat vrijwel geen aandacht meer in de media voor Nederlandstalige misdaadromans (ik heb het niet over de talloze sites en blogs met al het gekrakeel van een Poolse landdag). Toonaangevende en invloedrijke tv-programma’s als DWDD schreeuwen om Paula Hawkins, niet om de prijswinnaar van de Gouden Strop. Ik snap de uitgevers wel, en de boekhandelaren, de Grote Buitenlanders verkopen goed, we moeten omzet maken, alle promotie dus op hen. Begrijpelijk op korte termijn, dodelijk zoals blijkt voor de eigen Nederlandstalige auteurs. Een vicieuze cirkel, zo kweek je nooit een Hollandse of Vlaamse Wallander of Grisham. En waarom bloeit het eigen genre dan wel in die buitenlanden, sterker, ook internationaal? Zweden, een taalgebied van 7 miljoen inwoners. IJsland, 400.000, ongeveer de stad Utrecht. Het kán dus wel.

Podium

Ik ben niet van de PVV, maar ik heb geen bezwaar tegen Eigen Volk Eerst, beter Eigen Auteurs Eerst. Zo was het ooit ook afgesproken. In wat toen nog de Maand van het Spannende Boek werd genoemd. Binnen de CPNB zou er voor worden gepleit dat in die ene maand uitsluitend Nederlandstalige thrillers in de etalages en op de leestafel zouden liggen. ‘Koop Hollandse waar.’

Het geschenkboekje diende per definitie door een Vlaming of Nederlander te worden geschreven. Uitreiking van het eerste exemplaar groots gevierd en bij voorkeur op televisie. Ja hoor, dat kon, de eerste, mijn Mode voor Moskou werd zelfs als tv-feuilleton uitgezonden, starring Ischa Meijer. CPNB en NOS. Elke avond vijf minuten voor het Journaal. Een kwestie van geld, zeker maar vooral van connecties. Zeg maar de Peter Römers van toen.

Over een ‘podium’ gesproken. De Strop werd feestelijk in het Rotterdamse Luxor-theater uitgereikt, in het Amsterdamse Amstelhotel, in Frascati. Televisie erbij, tevoren uitgebreide interviews met de genomineerden in NRC Handelsblad en de Volkskrant. De bij het GNM aangesloten leden-journalisten (waar zijn ze gebleven?) garandeerden publiciteit. De meest prominente onder hen deskundige juryleden. Een speciale avond voor genodigden. Fotoshoots van de genomineerden. Dus geen drommen half volwassenen met bestempelde handjes kakelend door de gangen en achterafzaaltjes. Zie de uitreiking van de andere literaire prijzen. Chic, status, allure, publiciteit. Verkoop.

Die tijden lijken helaas voorgoed voorbij.

Schavot 

In de bestsellerlijst van de CPNB deze spannende dagen drie Nederlandse thrillerschrijvers, drie van de 60 auteurs van wie 13 buitenlandse misdaadauteurs. Eén Nederlandse titel, Lieve Mama ook nog eens uit 2015. Geschenkboekje van Deon Meyer, Zuid-Afrikaan. In VN’s Detective & Thrillergids – ooit dé leidraad voor kenners en liefhebbers, nu een vuistdik advertentiemagazine vol meninkjes en sterren - acht pagina's. Deon Meyer, vijf pagina's Daniel Cole van Ragdoll, een Brit, zes pagina’s Sherlock Holmes; geen enkel interview of artikel met of over Nederlandstalige auteurs of de genomineerden. Wel vijf sterren voor acht schrijvers onder wie twee Nederlanders. De jury voorgezeten door een Nederlands auteur, dat dan weer wel, maar daar kun je terecht weer andere vraagtekens bij zetten

Geen feestelijke uitreiking ook namens de CPNB maar als goedmakertje die tien minuten televisie laat op de avond. Een lieve juryvoorzitter die advies kreeg van haar schoonmoeder. Een goedlachse presentator die vraagjes stelde aan een aardige thrillerschrijfster die niet op de shortlist stond. Geen enkel genomineerd boek de week erop in de bestsellerlijst, zelfs niet van de prijswinnaar. Vijf zwijgende auteurs wachtend op het vonnis. Geen podium maar een schavot.

De Zwaan heeft dan ook groot gelijk. Den Hollander net zo hard en ook Noort. We zijn nog steeds het stiefkindje. De Diamanten Kogel (wat een naam!), gesneefd, de Strop allang aan allure ingeboet en met nauwelijks effect, niet qua status, niet qua verkoop. Het mag bekend zijn dat ik het al veel langer roep, hoezeer het me als mede-initiatiefnemer van de prijs, ook aan het hart gaat. Een enkele prijswinnaar heeft er baat bij gehad, in bekendheid, in herdrukken, maar de meesten sappelen verder en méér auteurs konden kennelijk zonder.

Prestige

Den Tex wijt de neergang aan bezuinigingen, dat is gedeeltelijk wáár maar dat zou dan toch ook voor de andere prijzen moeten gelden. Prijzen die nog wél erkenning genieten en effect sorteren. Prijzen die sponsors hebben waar het GNM al jaren mee tobt. Ook dat is een vicieuze cirkel gebleken. Hoe minder prestige, populariteit, free publicity, hoe minder sponsors. Of geen. De Limburgse schrijfster Anya Niewiera pleit ervoor in Brussel aan te kloppen. Tja.

Kuijt meent dat de geldprijs verhoogd moet worden tot 50.000 euro, bijvoorbeeld te betalen door een bierbrouwer. Dat, lieve Peter, is allang geprobeerd. We zijn langs tabaksfabrikanten, autoverkopers, whiskystokers en bijna langs Yab Yum gegaan met de belofte onze helden in het volgende boek Lucky Strike te laten roken, Saab te rijden, Johnny Walker te zuipen en een escortgirl uit de klauwen van de Joegoslavische maffia te redden. Resultaat 0. En waarom? Omdat we, een probleem dat ik nog maar eens herhaal, een klein clubje zijn, al leveren we bijna 100 titels per jaar; een clubje met maar enkele bekende, goedverkopende auteurs; met goedwillende juryleden maar van wie, zoals je terecht opmerkt, steeds vaker de vraag is waar ze te vinden en hoe deskundig ze zijn. Een clubje van wie er veel te vaak dezelfde schrijvers worden genomineerd of de prijs krijgen zodat de buitenwereld, ook al is het ten onrechte, de wenkbrauwen fronst, ondanks alle goedbedoelde initiatieven zoals Hebban Crime of De Spanningsblog.

Is er een oplossing? ‘Hoe brengen we de Strop terug waar hij was, waar hij hoort?’ Tja. Een andere naam? Zou het de HEMA helpen, of Blokker? De enige manier die ik zie is dat ondanks de sombere tijden de grote uitgevers in het genre, net als toen we begonnen, de handen ineen slaan, samen met de CPNB, samen met de boekhandel – zie hierboven – om werkelijk promotie en aandacht aan onze auteurs en hun boeken te geven, al is het maar die paar weken.

Hameren op publiciteit, desnoods betaal je die want dat gebeurt toch ook met de buitenlanders hier. Het geschenkboekje exclusief door een Nederlandstalige auteur te schrijven, advertenties voor de genomineerden van de long- en de shortlist. Ja, dat kost geld maar uitgeven is investeren en waarom die paar weken nou eens niet Karin Slaughter in de abri’s, maar hen? Ik ben ervan overtuigd dat dat vruchten afwerpt en als een vliegwiel de bedding creëert voor meer publiciteit dan die tien minuten. Voor erkenning en status, voor meer verkoop, ook aan de buitenlanden - zie daar - en dus ook voor een prijs die er wel toe doet.

Zo niet, blijf je aan het sterfbed zitten en is het beter de stekker eruit te trekken en, ik herhaal het nog maar, onze betere thrillers - en die zijn er goddank, vaak zelfs stukken beter dan wat ik aan buitenlands aanbod voorbij zie komen - mee te laten draaien in het circus van de andere literaire prijzen. Het is helaas niet anders.

Terug bij af (nieuws, 2017)

'Kritiek op uitreiking Gouden Strop is terecht'

De kritiek op de wijze waarop vorige week de Gouden Strop is uitgereikt, is begrijpelijk, terecht en zal ter harte worden genomen. Dat laat thrillerauteur Charles den Tex, in zijn hoedanigheid als voorzitter van de Stichting Gouden Strop weten.

Er werd vorige week fors uitgehaald naar de organisatie rond de Gouden Strop door schrijvers als Loes den Hollander en Saskia Noort. Zij vonden de uitreiking van de prijs in het programma RTL Late Night ondermaats en neerbuigend naar de genomineerden. Er werd nauwelijks aandacht geschonken aan de auteurs en hun boeken. Noort kondigde daarop aan dat ze een nieuwe thrillerprijs in het leven gaat roepen.

Volgens Charles den Tex, (drievoudig winnaar van de prijs), blijft de Gouden Strop de belangrijkste prijs voor Nederlandstalige misdaadromans. 'Het is de bedoeling dat die prijs de waardering voor het genre in het algemeen en de Nederlandse auteurs in het bijzonder helpt vergroten.'

Maar ook deze thrillerprijs heeft niet kunnen ontkomen aan de crisis. De afgelopen paar jaar heeft de prijs te maken met tegenslagen, ook van financiële aard, waardoor er minder mogelijk werd dan de jaren ervoor. 'Sinds de lancering van The Power of Plots in 2007 in de Melkweg zijn we gewend geraakt aan een almaar grotere en meer indrukwekkende entourage voor de prijs en dat heeft grote impact gehad. Het had smoel, het had allure, het genereerde publiciteit en het had een ruim budget.'

The Power of Plots werd opgevolgd door de Avond van het Spannende Boek die op wisselende locaties in Amsterdam werd georganiseerd. Den Tex: 'Drijvende kracht achter The Power of Plots en de Avond van het Spannende Boek was de samenwerking met de CPNB, die oorspronkelijk van plan was een heus thrillerfestival op te tuigen. Langzaam maar zeker werden de gevolgen van de recessie ook voor de Gouden Strop voelbaar en toen enige tijd geleden bekend werd dat er domweg geen budget meer was voor een feestelijke avond, was de Gouden Strop opeens terug bij af. Er was budget voor de prijs (tienduizend euro) en het beeldje, maar verder leken we te moeten volstaan met een persbericht een besloten borrel.

Podium

Volgens Den Tex is het aan de inspanningen van GNM-voorzitter Peter Römer te danken dat er dit jaar nog een afspraak kon worden gemaakt met RTL Late Night om de uitreiking van de Gouden Strop 2017 in elk geval een podium te geven. 'Laten we eerlijk zijn, een podium zoals de Gouden Strop nog nooit in de media heeft gehad. Dat was een geweldige en zeer alerte actie van Peter Römer, anders was er niets geweest.'

De CPNB probeert op haar beurt actief een nieuwe sponsor te interesseren in het steunen van de Gouden Strop en de Nederlandstalige misdaadroman. De boekpromotor onderzoekt mogelijkheden om eventueel samen met een 'print-medium'  (vermoedelijk is dat het AD) aandacht voor het spannende boek te genereren.

Den Tex: 'Met dit in het hoofd zeg ik nogmaals: de kritiek is terecht. We zijn teruggeworpen en we moeten proberen de positie die we hadden opnieuw te claimen voor de toekomst.' De Stichting Gouden Strop evalueert nog met RTL of de uitreiking van de Gouden Strop een eenmalige actie was of dat de commerciële zender ook de komende jaren met deze prijs verder wil. 'Dergelijke afspraken zijn moeilijk te maken maar daar wordt wel degelijk aan gewerkt.'

Een nieuwe prijs in het leven roepen, is natuurlijk een mogelijkheid, stelt Den Tex. 'Maar elke prijs zal worden geconfronteerd met dezelfde problemen van continuïteit en financiering. Persoonlijk zou ik veel liever zien dat we onze energie niet versnipperen en dat we met zijn allen proberen de Gouden Strop weer daar te krijgen waar hij was en waar hij hoort. Het is een prijs met een mooie historie, het is een prijs die bekend is en waar veel mensen op letten en het is een prijs die onafhankelijk is. Vooral dat laatste is een groot goed.'

Neergedaald stof (nieuws, 2017)

Winnen van Gouden Strop betaalt zich (nog) niet uit

Nog dezelfde avond dat Felix Weber de Gouden Strop won met zijn boek Tot stof kreeg de drukkerij van zijn uitgever opdracht een nieuwe oplage af te leveren. Maar de bekroning met de thrillerprijs zien we een week later niet terug in de Bestseller60.

Esther Verhoef vertelde vorige week in het programma RTL Late Night aan Humberto Tan dat haar boek Lieve mama na het winnen van de Gouden Strop weer in de bestsellerlijst te vinden was. Dat klopt, aldus de factcheckers van De Spanningsblog. Sterker nog, haar thriller stipte toen nog even de toptien aan. |En: het boek staat deze week opnieuw in de CPNB-lijst en telt sinds het verschijnen in 2015 nu al 64 Bestseller60-noteringen.

Hoe anders vergaat het Felix Weber, de winnaar van de Strop van 2017. Zijn Tot stof komt - een week na de weinig glamoureuze uitreiking - niet in de Bestseller60 voor. Wat niet is, kan wellicht nog komen, maar Weber (pseudoniem van Gauke Andriesse) zal zich het minimale effect van zijn eerste Gouden Strop nog wel herinneren. Toen Andriesse nog onder eigen naam publiceerde, won hij in 2011 de Gouden Strop met De handen van Kalman Teller. Dat boek haalde nimmer de CPNB-hitparade.

Andriesse is overigens niet de enige laureaat die dit overkomt. Kent u Jo Claes nog? Deze Vlaming mocht in 2015 de prijs in ontvangst nemen voor zijn thriller De mythe van Methusalem. U raadt het al: geen notering in de Bestseller60. Donald Nolet, die een jaar eerder zowel de Schaduwprijs als de Gouden Strop won, scoorde wel, zij het bescheiden. Zijn winnende boek, Versleuteld, stond vier weken in de Bestseller60, de hoogste positie was 22.

Dat we nu middenin de Spannende Boeken Weken zitten, merk je overigens wel. De dorst, de nieuwste thriller van het Noorse schrijfkanon Jo Nesbø, komt binnen op nummer 1 van de Bestseller 60. Naast het boek van Nesbø staan er nog zeker vijftien andere spannende boeken in de hitparade.  

Bottenoorlog (nieuws, 2017)

'Nieuw' boek van Crichton in aantocht

Een kleine negen jaar diens overlijden verschijnt deze zomer een nieuw boek van de Amerikaanse schrijver Michael Crichton. Het gaat om Drakentand, waarin de Bottenoorlog centraal staat. 

Het nieuwe boek, dat op 7 juli bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff verschijnt, verhaalt over de beruchte rivaliteit tussen de twee paleontologen Edward Drinker Cope (1840-1897) en Othniel Charles Marsh (1831-1899) tijdens een intense jacht op fossielen in het westen van Amerika in 1878. De strijd die de twee uitvochten staat bekend als de Bone Wars (Bottenoorlog). Ondertussen hebben de twee ook rekening te houden met indianenstammen die het gebied beheersen.

Crichton voert ook een fictief karakter ten tonele, William Johnson genaamd, die eerst voor de ene fossielenjager en dan voor de andere werkt en ondertussen ontdekkingen doet van historische proporties. Uiteindelijk groeit hij uit tot een Crichton-achtige held.

Het is aan de weduwe van de schrijver, Sherri Crichton, te danken dat er weer een nieuw avontuur op de markt komt. Met haar bedrijf CrichtonSun heeft ze de Michael Crichton Archives in het leven geroepen. Tijdens het grasduinen in de archieven stuitte ze op het manuscript van Dragon Teeth. ‘Ik was onmiddellijk gefascineerd', liet ze eerder weten. 'Het verhaal heeft Michaels stem, etaleert diens liefde voor historie, onderzoek en wetenschap. Dragon Teeth was duidelijk een belangrijk boek voor Michael.’

Michael Crichton (1942) overleed in 2008 aan de gevolgen van kanker. Hij verwierf bekendheid als de schrijver en regisseur van kaskrakers als ER, Jurassic Park, Disclosure en Prooi. Eerder werden postuum twee boeken van de bestsellerauteur gepubliceerd: Pirate Latitudes (2010) en Micro (2012).

Judas is populair (nieuws, 2017)

Hollandse thriller gewild in bibliotheek


De Nederlandse misdaadschrijvers mogen dan en masse klagen dat ze er niet toe doen, in de bibliotheken zijn ze wel de bom. Van de zestig meest  uitgeleende spannende boeken zijn 35 titels oorspronkelijk Nederlandstalig. Dat blijkt uit cijfers van de Stichting CPNB.

Vooral de vrouwelijke auteurs zijn populair. Loes den Hollander staat met 8 titels in de lijst, Linda van Rijn (pseudoniem van een broodschrijver, we moeten maar aannemen dat deze auteur een vrouw is) volgt met 5 boeken. En ook Saskia Noort (3), Marion Pauw (2), Esther Verhoef (2) en Simone van der Vlugt (2) hebben hoge notities. Noorts Huidpijn werd overigens het meest uitgeleend. Het vrouwelijke pseudoniem Suzanne Vermeer (destijds bedacht door thrillerschrijver Paul Goeken) is na Loes den Hollander het meest populair in de lijst.

Het boek Judas van Astrid Holleeder, dat in 2016 door uitgeverij Lebowski via een uitgekiende pr-campagne op de markt is gebracht, is de bestverkochte titel in de Top 60 van Bestverkochte Spannende Boeken, die elk jaar in juni wordt geopenbaard. Judas was al het bestverkochte boek in de CPNB Top 100 over 2016. Op de tweede plaats staat Huidpijn van Saskia Noort en Karin Slaughter volgt op 3 met Verborgen.

Uitgeverijen boeken volgens de CPNB succes met oorspronkelijk Nederlandstalige thrillers. Van de zestig titels zijn er 22 van Hollandse bodem. Vorig jaar waren dat er vijftien.

Het spannende boek doet het goed, in ieder geval niet zo slecht als een paar jaar geleden. De omzet van Nederlandstalige spannende boeken (in print) nam vorig jaar met 10 procent toe, de afzet met 11 procent. Inclusief de verkoop van e-books in dit genre stegen de verkochte exemplaren zelfs met 13 procent. Een derde van alle verkochte e-books is een spannend boek.

Bron: CPNB

Schrijvende rijkaards (nieuws, 2017)

Patterson en Rowling in toptien meestverdienende beroemdheden

De Amerikaanse thrillerauteur James Patterson en zijn Schotse collega J.K. Rowling staan in de toptien van 's werelds meestverdienende beroemdheden, zo meldt Forbes magazine. Zij zijn de enige schrijvers in het rijtje, dat wordt gedomineerd door musici, atleten en presentatoren.

Het zakentijdschrift heeft berekend dat J.K. Rowling vorig jaar 95 miljoen dollar verdiende aan de tekst van het toneelstuk Harry Potter and the Cursed Child. Het script werd het bestverkopende boek van 2016 met wereldwijd 4,4 miljoen verkochte exemplaren. Rowlings bankrekening werd ook gespekt door het succes van de fantasyfilm Fantastic Beasts and Where to Find Them, geschreven door Rowling en gebaseerd op het gelijknamige boek. De film bracht 800 miljoen dollar in het laatje.

Rowling staat op plek nummer 3 in de toptien, terwijl James Patterson zich tevreden moet stellen met plaats 9. De thrillerschrijver wordt gesandwicht door de band Coldplay en de Amerikaanse basketballer LeBron James. Volgens Forbes verdiende Patterson 87 miljoen dollar in 2016. In de VS alleen al verkocht de auteur 9,5 miljoen boeken, bovendien mocht hij een bedrag met zeven cijfers voor de komma tegemoet zien als voorschot op zijn thriller met co-auteur en oud-president Bill Clinton.

De Forbes-lijst wordt aangevoerd door platenproducer en rapper Sean Combs (130 miljoen dollar), beter bekend als Diddy. Hij wordt gevolgd door zangeres Beyoncé, J.K. Rowling, muzikant Drake en voetballer Ronaldo.

Bron: Forbes.com

Wordt verwacht 407 (nieuws, 2017)

Jubileum voor Lucas Davenport



Lucas Davenport is misdaadbestrijder in Minneapolis. Een probleemoplosser volgens de een, een probleemgeval volgens de ander. Hoe dan ook, Davenport heeft een feestje te vieren, een plopmoment om even bij stil te staan. Hij speelt voor de 25ste keer de hoofdrol in een thriller van John Sandford. Die thriller, Het kwaad geheten, verschijnt 1 augustus 2017 bij uitgeverij A.W. Bruna.

Het kwaad gaat over het fenomeen trekkers, mensen die van de ene staat naar de andere reizen. Ze proberen er wat geld te verdienen, maar plegen geen misdrijven. Ze reizen gewoon graag. En nu is iemand ze aan het vermoorden...

Lucas Davenports dochter Letty is tijdens de zomervakantie thuis van de universiteit, wanneer ze wordt gebeld door een vrouwelijke trekker die ze in San Francisco heeft leren kennen. De vrouw denkt dat iemand haar vrienden vermoordt, dat ze zelfs weet wie dat doet, en nu wordt haar reisvriend vermist. Ze is naar North Dakota gevlucht en weet zich geen raad.

Letty laat haar vriendin naar Minnesota komen en wil haar ophalen. Lucas vermoedt dat Letty wordt bespeeld, maar biedt desondanks aan om met haar mee te gaan. Als hij het verhaal van de vrouw echter heeft aangehoord, begint hij te geloven dat ze wellicht toch de waarheid spreekt.

Hij moest eens weten. In de daaropvolgende dagen wordt hij meegenomen op een odyssee door een subcultuur die volkomen nieuw voor hem is, een reis die niet alleen Letty en hemzelf in gevaar brengt, maar die misschien zelfs zijn hele leven zal veranderen...

John Sandford is het pseudoniem voor journalist en Pulitzer Prize-winnaar John Roswell Camp. Hij is een van de best gelezen thrillerschrijvers ter wereld, van zijn hand verschenen reeds 48 boeken, waarvan dus 25 thrillers in de Lucas Davenport-reeks. Sandford trad in 1971 als journalist in dienst bij The Miami Herald, waar hij tot en met 1978 werkte, en stapte toen over naar de St. Paul Pioneer-Press. In 1986 won hij de Pulitzer Prize.

Foto auteur: John Earle

Verbindende schakel (nieuws, 2017)

DeBoekensalon in de etalage


NBD Biblion, dienstverlener en productleverancier voor de bibliotheken, stopt met ingang van donderdag 15 juni met de website van deBoekensalon. De website heeft sinds de oprichting in 2010 ruim 51.000 leden aan zich weten te binden.

DeBoekensalon is destijds opgericht als verbindende schakel tussen de bibliotheekleden en de rest van lezend Nederland. Eind vorig jaar maakte NBD Biblion bekend te stoppen met haar uitgeefactiviteiten. Het deactiveren van de website van deBoekensalon is het vervolg hierop.

NBD Biblion bekijkt de verkoopmogelijkheden voor de website, zo laat de organisatie weten. Mocht er onverhoopt geen verkoop plaatsvinden dan zal de website offline gaan.

Jokken mag (column, 2017)

De Zoen van Saskia


(Door Peter de Zwaan)

Saskia Noort wil een eigen prijs voor het beste spannende boek in het leven roepen.

Mijn eerste gedachte was: raad eens wie gaat winnen.

Die heb ik soms, een eerste gedachte, en die schrijf ik dan meteen op. Met als gevolg dat mijn schare fans weer met honderden toeneemt en ik een rondje ga lopen: als ik mijn beenspieren niet sterker krijg, kan ik de weelde niet langer dragen.

Mijn benen zijn nu sterk, de fanclub is groot en hecht.

Tijd voor een tweede gedachte, misschien ooit voor een derde, maar dan word ik zo genuanceerd dat lezen geen lolletje meer is.

De tweede gedachte was in dit geval: ze heeft gelijk, een nieuwe prijs is niet alleen welkom, ze is ook nodig. Want kijk eens wat wij, misdaadschrijvers, nu nog hebben.

In België was de Diamanten Kogel. De prijs is opgeheven las ik onlangs, maar Nederlandse schrijvers zullen dat niet voelen in de portemonnee. Een nominatie was leuk voor het cv, de prijs was leuker, maar je had er ook niets aan.

Als je na een nominatie in België meer dan 20 boeken extra verkocht was het veel, in Nederland ging niemand naar de boekwinkel.

De laatste prijswinnaar die ik sprak, vertelde dat het met 30 boeken extra in België helemaal ophield. In Nederland was het aantal nul voor zover hij wist.

Maar we hebben de Gouden Strop toch?

Die hebben we, maar nu even snel: wie won vorig jaar? Het was beslist geen onbekende, maar u kunt er even niet opkomen? Dacht ik al. Wie won vorige week ook weer? Haha.

Ergens heb ik een lijstje liggen dat is gemaakt door Peter Kuijt. Hij zocht uit welke boekenprijzen er waren en hoe de pikorde was. De Strop bungelde onderaan. Buiten een harde kern misdaadboekenlezers kon het niemand een fluit schelen wie aan de strop hing.

‘Ja, maar, je verkoopt maar zo 20.000 boeken meer als je de Gouden Strop wint.’

Dat was zo in het jaar 2000 toen ik ’m won en in de paar jaren erna, maar daarna leek het gebeurd met de invloed. Ik heb zeer wisselende oplagecijfers gehoord, maar de meeste waren somber en de optimistische waren van collega’s die erna een beetje opkleurden: jokken mag, maar het moet geen liegen worden.

Het feest rond de Strop is verdwenen, het geldbedrag is niet bepaald indrukwekkend en als je een boek beoordeeld wilt krijgen moet je uitgever bereid zijn er eerst voor te betalen. Want de kost gaat voor de baat uit, al zou het dan wel leuk zijn als er een behoorlijke baat was; voor de genomineerden die niet wonnen was die vrijwel nul.

De tijd is rijp voor een nieuwe prijs. Saskia Noort heeft dat ingezien en ze gaat zich ermee bemoeien. Ze heeft naam genoeg om sponsors te interesseren en om alle talkshowhosts warme gevoelens te geven.

Tot zover het goede nieuws. Nu, voor u, het treurige. Omdat Saskia tot mijn hartsvriendinnen behoort (het is lang geheim gebleven, maar ooit moet het worden onthuld) is de eerste Saskia-prijs voor mij. Ik weet het, Saskia weet het, en nu weet u het ook, dus hou op me ervan te verdenken dat ik helemaal onbevooroordeeld tegenover het plan sta.

Volgend jaar sta ik te doen of ik kan blozen als ik de prachtprijs (de Zoen van Saskia) krijg voor de Jeff Meeks-roman ‘De dwergbowler’. Vanaf 2019 mag iedere andere misdaadschrijver hopen op meer dan een Strop-strop.

Saskia: bravo.

Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen boeken op zijn naam staan, naast misdaadromans ook vele jeugdboeken. Voor acht van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met Het Alibibureau won hij in 2000 die prijs. In 2013 verscheen zijn jongste thriller De Loverman bij zijn eigen uitgeverij Zwarte Zwaan. Een jaar later publiceerde uitgeverij Conserve In mijn hoofd, een roman over alzheimer.

Op de voorste rij (column, 2017)

De genomineerden op de eerste rij voor de bekendmaking van de winnaar van de Gouden Strop, van links naar rechts: Donald Nolet, Anita Terpstra, Ilse Ruijters, Simon de Waal en Felix Weber. De enige die niet lacht, is de latere winnaar.
Foto (c) Chris van Houts 

Wat het probleem is

(Door Peter Kuijt)



Het gekrakeel begon een dag na de uitreiking van de Gouden Strop, zo rond het middaguur. Bestsellerauteur Loes den Hollander had met gekromde tenen naar de bekendmaking van de winnaar bij RTL Late Night zitten kijken en vond dat elke vorm van allure ontbrak. Later op de dag liet Saskia Noort weten de hele ceremonie te hebben ervaren als ‘neerbuigend naar auteurs en genomineerden’. ‘Dat kan anders.’ Ze kondigde aan met een eigen thrillerprijs te komen. De vaderlandse thrillerscene is verdeeld.

Hij won de award niet, maar beleefde een mooie avond. Simon de Waal prees de organiserende stichting CPNB en vond het een knappe prestatie, zo schreef hij op Facebook, om de uitreiking van de Gouden Strop in een zo populair programma als RTL Late Night (641.000 kijkers volgens de statistieken) voor elkaar te krijgen. ‘Ga niet over elkaar heen buitelen in kritiek. Ik zat er en vond het prima. ’

Nu kan ik me goed voorstellen dat de beleving van een televisieprogramma heel anders is op ‘de plaats delict’ dan thuis voor het led-scherm. De entourage, geluids- en cameramensen, consumptiebonnen, muziek, belichting, krijgen wij ook visagie?, de onweerstaanbare lach en charme van gastheer Humberto Tan, de onnavolgbare humor van Ali B. en natuurlijk de spanning van een strop op je cv of niet.

De televisiekijker krijgt dat allemaal niet mee. Die ziet de uitreiking zich in amper tien minuten voltrekken. Esther Verhoef, de winnares van vorig jaar, krijgt even het woord (‘Ik mocht lunchen met de koning en de koningin!’), de genomineerden glimlachen zenuwachtig op de voorste rij en dan spreekt juryvoorzitter Anniko van Santen zonder inleidende beschietingen het verlossende woord: ‘De winnaar is Tot stof van Felix Weber’. De winnaar krijgt cheque en trofee in handen gedrukt, mag in een paar zinnen uitleggen waarom hij voor een pseudoniem heeft gekozen en dat was het dan. Op naar de commercials.

De verwachting dat de Nederlandse thriller eens goed voor het voetlicht zou worden gehaald, werd niet ingelost. Geen toelichting van Van Santen over of het een goed thrillerjaar was of niet. Zelfs geen uitleg (voor de geheel onwetende kijker) waar de naam Gouden Strop vandaan komt. Ook bleef een verklaring achterwege waarom de jury heeft gekozen voor het volgens het juryrapport minst van spanning zinderende boek.

En de genomineerden zaten er maar, samengedrukt op de voorste rij, Ilse Ruijters en Anita Terpstra hielden elkaars handen vast. Er werd ze, winnaar Weber uitgezonderd, niets gevraagd. Of Simon de Waal bijvoorbeeld zijn boeken componeert als schrijver, scenarist of regisseur. Of Donald Nolet de vergelijking met Dan Brown niet vervelend vond. Hoe Anita Terpstra, vliegangstig, research heeft kunnen doen voor haar in de VS gesitueerde thriller en waar Ilse Ruijters toch haar onderwerpen vandaan haalt.

Verdomhoekje

De uitreiking in RTL Late Night vond Loes den Hollander een aanfluiting. 'Wij mogen niet langer toestaan dat thrillers in Nederland als een ondergeschoven kind behandeld worden', schreef ze. Den Hollander wil dat er initiatieven worden ontplooid om het imago van het spannende boek te verbeteren. De thrillerauteur van vaderlandse bodem wordt volgens haar steeds meer in een verdomhoekje gedrukt. Saskia Noort gooide er nog een schepje bovenop om het al bij haar langer sluimerende idee van een nieuwe thrillerprijs in het leven te roepen. Het genre moet weer op een positieve manier worden benaderd, benadrukt ze.

De een vindt een nieuwe thrillerprijs een goed initiatief, de ander vindt dat de Gouden Strop de strop niet verdient. Sander Verheijen, hoofdredacteur van boekensite Hebban, vindt dat je eerst moet bepalen waar het probleem zit. De uitreiking, de jury, of de aandacht? Hij betwijfelt of de thriller in zijn algemeenheid aan aanzien heeft ingeboet. Per slot van rekening leest de meerderheid van zijn websitebezoekers thrillers, als dat geen bewijs is. Een andere prijs is wat hem betreft geen oplossing. ‘Nieuwe prijs, hetzelfde probleem.’

Er is dus wel een probleem (zelfs volgens Verheijen), maar zie dat maar eens in woorden te vatten. Het probleem met de Nederlandse thriller kent vele kanten, laten we daarmee beginnen. Het ligt aan hoe wij hier tegen het spannende boek van eigen bodem aankijken. Hoe we ermee omgaan.

Pulp

We leven in een land waar het bon ton is om op de thriller af te geven. Waar de ene recensent van literaire romans thrillers nog pulpiger dan pulp vindt en zijn collega-criticus niet kan geloven dat een zo goed geschreven boek Zijn bloedige plan het stempel thriller meekrijgt. 'Dat moet toch literatuur zijn?' We leven in een land waar een auteur van één of twee thrillers zich al ervaren genoeg acht om workshops en schrijftrainingen te geven. We leven in een land waar de grondlegger van Vrij Nederlands Detective & Thrillergids het nog steeds over ‘srillertjes’ heeft. Waar de ene juryvoorzitter van de Gouden Strop zegt de ballen verstand te hebben van thrillers, de volgende de door haar te lezen boeken verdeelt onder collega's en de derde zich ongevraagd over de ingezonden boeken laat adviseren door haar schoonmoeder. We leven in een land waar een paar jaar geleden het enkele uitgevers niet lukte om een Thriller Fest op touw te zetten, een land waar de Maand van het Spannende Boek is veranderd in Spannende Boeken Weken en de Avond van het Spannende Boek de strop heeft gekregen. Waar de oplage van het spannende geschenkboek al sinds 2010 in rap tempo daalt.

De erkenning van de misdaadroman is in Nederland ver te zoeken. De thriller wordt hier niet gevierd, maar slechts gezien als lectuur om de vakantie mee door te komen. En dat terwijl in thrillers met regelmaat actuele maatschappelijke problemen in een spannend verhaal worden gebakerd.

In de ons omringende landen en ver daarbuiten wordt wel volwassen met het spannende boek omgesprongen. In Duitsland vechten steden om het jaarlijkse congres van het genootschap van misdaadauteurs te mogen organiseren, schieten in het Verenigd Koninkrijk de meerdaagse thrillerfestivals als eekhoorntjesbrood uit de grond, won een thrillerschrijfster de belangrijkste literatuurprijs (600.000 euro) van Spanje en gaat de uitreiking van thrillerprijzen in de Verenigde Staten gepaard met chique banketten.

Dertig jaar Gouden Strop heeft er nou bepaald niet toe geleid dat de Nederlandstalige thriller veel aan ontzag heeft gewonnen. Behalve voor een enkeling heeft het winnen van de prijs niet enorme toename van verkoopaantallen tot gevolg gehad, laat staan het opbouwen van een reputatie in het buitenland. Of de nieuwe prijs die Saskia Noort in gedachte heeft, daarin verandering kan brengen, is de vraag. De filosofie erachter verdient echter alle sympathie. Dat ze hiervoor haar nek durft uit te steken, getuigt van moed.  

Het kan anders (nieuws, 2017)

Saskia Noort richt eigen thrillerprijs op

Bestsellerauteur Saskia Noort roept een eigen prijs voor het beste spannende boek in het leven. Dat heeft zij aangekondigd op Twitter.

Saskia Noort heeft het gehad met de Gouden Strop, meldt ze. 'Het spannende boek is terug bij af. De uitreiking van de Gouden Strop (gisteravond bij RTL Late Night, red.) was een aanfluiting', schrijft ze. 'Neerbuigend naar auteurs en genomineerden. Dat kan anders.'

Noort vindt dat de spannende roman als volwassen genre behandeld moet worden, net zoals literatuur. 'Tenslotte wordt in Nederland heel veel literatuur gefinancierd met thrillers.'

De nieuwe award, mogelijk gaat die de Saskia Noort Prijs heten, moet het genre 'op een positieve manier' belichten. 'Met respect voor genre en schrijvers. Wie doet er mee?' Volgens de schrijfster heeft haar uitgeverij al heel enthousiast gereageerd.

Eerder vandaag liet collega-auteur Loes den Hollander weten 'met gekromde tenen' naar de uitreiking van de Gouden Strop te hebben gekeken. 'Het spannende boek heeft niet alleen geen eigen avond meer, het heeft opnieuw ingeboet aan allure en kracht.' Den Hollander vindt dat thrillerauteurs en -lezers samen in actie moeten komen. 'Wij mogen niet langer toestaan dat thrillers in Nederland als een ondergeschoven kind behandeld worden.'

Kromme tenen (nieuws, 2017)

'Het spannende boek heeft opnieuw aan kracht ingeboet'

Bestsellerauteur Loes den Hollander roept thrillerauteurs en -lezers op om met ideeën te komen om het spannende boek beter op de kaart te zetten. Haar actie komt na de bekendmaking van de winnaar van de Gouden Strop, gisteravond in het tv-programma RTL Late Night. Ze is bijzonder teleurgesteld over de gang van zaken. 

'Ik heb het winnende boek niet gelezen, dus kan niet zeggen of ik dit een terechte winnaar vind', stelt Loes den Hollander. 'Wat ik wel kan zeggen is dat ik de uitreiking met kromme tenen heb bekeken. Vijf genomineerde auteurs zaten op de eerste rij, maar kwamen niet aan tafel. Er werd niet duidelijk gemaakt wie precies bij welke naam hoorde, er werd niets verteld over de inhoud van hun boeken, niets geciteerd uit het juryrapport en de bekendmaking was saai en vluchtig.'

Het spannende boek heeft niet alleen geen eigen avond meer, het heeft opnieuw ingeboet aan allure en kracht, vindt Den Hollander, vier jaar geleden auteur van het geschenk van de Maand voor het Spannende Boek. 

De schrijfster vindt dat auteurs en lezers samen in actie moeten komen  'Die roep ik nu op. Wij mogen niet langer toestaan dat thrillers in Nederland als een ondergeschoven kind behandeld worden.' Den Hollander wil dat er initiatieven worden ontplooid om het imago van het spannende boek te verbeteren. 'Bedenk hoe het thrillergenre beter op de kaart gezet kan worden en meld je mening/ideeën bij het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs.' Volgens Den Hollander is de voorzitter van het GNM, Peter Römer, van goede wil. 'Maar hij heeft oppositionele brandstof nodig.'

Het juryrapport (nieuws, 2017)

Uitgevers krijgen weer veeg uit de pan


Het keert zo'n beetje elk jaar terug in het rapport van de jury van de Gouden Strop: een tik op de vingers van de uitgevers. Ook dit jaar was het niet anders. Volgens de jury moeten sommige uitgevers hun publicaties nog kritischer tegen het licht houden.

De jury, die het boek Tot stof van Felix Weber bekroonde, had 'urenlang leesplezier' met de ingezonden thrillers. Maar er werden soms ook droeve zuchten geslaakt. 'Er moest helaas ook geploegd worden door heel wat vermijdbare clichés, subplotjes en wirwarren van personages. De jury had graag gezien dat eindredacteuren de lat hoog blijven leggen wat betreft lengte en plot, daar had een aantal boeken enorm van kunnen opknappen.'

Uit het rapport valt ook op te maken dat er diverse trends in het genre momenteel de dienst uitmaken, dan wel een comeback beleven. Zo is er een fors aantal misdaadromans in de categorie 'oost, west, thuis niet altijd even best' gesignaleerd. Er zijn 'veel schrijvers die nog steeds hechten aan hun woonomgeving, zoals de Hollandse polder en de Belgische vlakten'.

'Domestic noir' doet het goed, aldus de jury, die een sterke tweedeling in de keuze tussen hoofdpersonages waarnam: de gewone man/vrouw versus de rechercheur, officier van justitie, advocaat. 'Met de eerste keuze lijken schrijvers meer aan te willen geven dat een gruwelijk drama ook gemakkelijk in huiselijke kring kan gebeuren. Niks veilige thuishaven.' Voorbeelden:  Sluipend gif van Corine Hartman en Toen het donker werd van Simone van der Vlugt.

Thrillers met een historisch tintje zijn volgens de jury aan een comeback bezig. 'Hoewel Tomas Ross dit al enige tijd doet, waren er ook inzendingen die naast een verhaallijn in het heden ook een vertakking naar het verleden in petto hadden.' Voorbeelden: Het dossier van Anya Niewierra en De verleidsters van Theo en Marianne Hoogstraaten.

Onbegrip

De keuze van de jury om Felix Weber (lees: Gauke Andriesse) zijn tweede Gouden Strop toe te kennen, leidde op social media en op websites tot enige verbazing. Zijn boek was de enige thriller op de shortlist die het niet van zenuwslopende actie moet hebben. 'Tot stof zindert niet van spanning, het knaagt, heel liefdevol', schrijft de jury. Bij de overige genomineerde boeken werd de aanwezige spanning juist wel benadrukt. Zo blijft die in Handschrift van de duivel van Donald Nolet 'tot het einde gehandhaafd', is er bij Later als ik dood ben van Ilse Ruijters sprake van 'onderhuidse spanning' die de lezer 'niet onberoerd' laat, wordt Nemesis van Simon de Waal 'een ijzersterk en bij vlagen ijzingwekkend boek' genoemd en is Samen van Anita Terpstra 'buitengewoon spannend'.

Her en der heerst onbegrip over de keuze van de jury. 'Een boek dat op geen enkel moment spannend wordt, wint de Gouden Strop, dat is bijzonder teleurstellend en vooral onbegrijpelijk', reageert een lezer op de boekensite Hebban.nl. Een ander stelt: 'Aan tafel bij Humberto zegt Anniko van Santen dan de eerste vereiste spanning is en dan wint Tot Stof...ik begrijp het niet.' 'Tot stof is een goed boek, maar mist de spanning van een echte thriller', concludeert een derde. Ook de recensent van dienst van Vrij Nederland Detective & Thrillergids had wat kanttekeningen bij het boek van Weber. Zij schrijft: 'Dat de verschillende verhaallijnen vaak nauwelijks bijdragen aan de ontknoping van de vermeende misdaad ondermijnt het thrilleraspect van Tot stof. Gelukkig maken de mooie sfeertekeningen veel goed.'

De jury van de Schaduwprijs, de aanmoedigingsprijs voor de beste spannende debuutroman, plaatste 'verbeterpunten' bij sommige van de ongeveer twintig ingezonden boeken, maar begon met het goede nieuws. Geen der debuten zakte onder het leesminimum, stelt de jury in haar rapport. 'Bij het vergeven van de, door sommige auteurs zo gehate sterren, was er geen boek dat het moest doen met slechts één ster voor de moeite. Dat zegt iets over het niveau van deze jaargang.' Wat wel opviel was dat veel schrijvers het dicht bij huis zochten. 'Aan de omgeving waarin de boeken zich afspelen kon je veelal de biografie van de schrijver aflezen. Dat hoeft geen bezwaar te zijn, als je weet waarover je schrijft kun je je vervolgens concentreren op de karakters en het plot. Maar daar schortte het helaas in een aantal gevallen wel aan.'

De jury koos uiteindelijk Bling Bling, Diamantroof in Delhi van Jan Van der Cruysse als winnaar van de Schaduwprijs 2017.

Tweevoudig winnaar (nieuws, 2017)

'Subtiele pageturner' bekroond met Gouden Strop

De Gouden Strop is dit jaar gewonnen door Felix Weber met zijn boek Tot stof. Hij ontving de prijs voor de beste Nederlandstalige thriller vanavond uit handen van presentator Humberto Tan in RTL Late Night. De Schaduwprijs, de prijs voor het beste oorspronkelijke Nederlandstalige thrillerdebuut, is gegaan naar Jan Van der Cruysse voor Bling bling. Diamantroof in Delhi. Van der Cruysse won eerder dit jaar ook al de - allerlaatste - Diamanten Kogel. 

Felix Weber is het pseudoniem van Gauke Andriesse, hij won in 2011 ook De Gouden Strop met De handen van Kalman Teller. ‘Een bijzondere subtiele pageturner’, valt in het juryrapport over Tot stof te lezen, In het boek staat oud-verzetsman Siem Coburg centraal. Hij leidt na de Tweede Wereldoorlog een verbitterd, teruggetrokken bestaan op een afgelegen woonboot. Beschuldigd van collaboratie en achtervolgd door herinneringen aan de dood van zijn geliefde Rosa heeft hij zich van de wereld afgekeerd.

In 1949 wordt hij benaderd door een boer die hem tijdens de oorlog heeft gered. Coburg staat bij hem in het krijt en gaat op onderzoek uit: de gehandicapte kleinzoon van de boer is onder verdachte omstandigheden om het leven gekomen in een internaat voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen. Coburg reist af naar Limburg en komt terecht in een wereld waarin iedereen zwijgt. Tijdens zijn onderzoek ontdekt hij dat in het internaat het ene na het andere kind een onnatuurlijke dood sterft. Daarop keren de geestelijken en de inwoners van het dorp zich tegen de al te nieuwsgierige buitenstaander.

De jury schrijft verder over Tot stof: ‘Een van de zeldzame keren dat de term ‘literaire thriller’ geen valse verwachtingen schept. Verhaallijnen dansen om elkaar heen tot ze elkaar vinden, personages gaan onder je huid en in je hart zitten.’ De opmerkelijkste zin uit het juryrapport is toch wel de volgende: 'Tot stof zindert niet van spanning, het knaagt, heel liefdevol.'

De Gouden Strop bestaat dit jaar 31 jaar en is genoemd naar het gelijknamige boek van Joop van den Broek. Er is een geldprijs van 10.000 euro aan verbonden en een sculptuur van de hand van Marianne van den Heuvel. De andere genomineerde titels waren Handschrift van de duivel van Donald Nolet, Later als ik dood ben van Ilse Ruijters, Nemesis van Simon de Waal en Samen van Anita Terpstra. De jury bestond dit jaar uit juryvoorzitter Anniko van Santen (presentator AVRO-Tros), Els Roes (Thrillers & Zo, recensent VN’s Detective & Thrillergids), Marian van Leth (oud-directeur BiblioNu Venray/Horst), Erik de Vries (recensent VN’s Detective & Thrillergids) en Soraya Vink (thrillerredacteur en recensent bij hebban.nl).

De Vlaming Jan Van der Cruysse scoort goed met zijn debuut. Dat werd eerder al bekroond met de Diamanten Kogel en de Hercule Poirotprijs in Vlaanderen en nu dus met de Schaduwprijs in Nederland. Het juryrapport roemt de soepele schrijfstijl: ‘Via unieke, veelkleurige karakters ontrolt zich een plot dat je stevig in de greep houdt. Geen moment heeft de lezer de neiging het boek neer te leggen, ondanks de opmerkelijke dikte van ruim 500 pagina’s.'

De Schaduwprijs beleefde haar 21ste editie en is genoemd naar de legendarische hoofdpersoon uit de detectiveromans van Havank. De prijs bestaat uit een geldbedrag van duizend euro en een kunstwerk van Daan Jippes. De andere twee genomineerden waren Dooie dagen van Pim Hermans en Maakbaar van Mariette Zweers. De jury van de Schaduwprijs bestond uit juryvoorzitter Peter Römer (auteur en voorzitter Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs), John Brosens (auteur, GNM bestuur), Isa Maron (auteur, GNM bestuur), Linda Jansma (auteur, GNM lid) en Marian Lerchbaumer (Bibliotheek Kennemerwaard).

Het Geschenkboek De vrouw in de blauwe mantel is gedrukt in een oplage van 350.000 exemplaren. Auteur Deon Meyer toert tijdens de Spannende Boeken Weken langs tientallen boekhandels door heel Nederland om te signeren en lezers te ontmoeten. Naast auteur is Meyer ook gepassioneerd fotograaf: hij maakt foto’s van de landschappen in zijn boeken. De foto’s die in sommige gevallen ook zijn boekomslagen sieren, worden tijdens de Spannende Boeken Weken in tien openbare bibliotheken geëxposeerd.

Bron: CPNB

Mooi plot (nieuws, 2017)

Tomas Ross: 'Thriller over moord op Wilders zou goed scoren'


Het wordt hoog tijd voor een boek over een aanslag op Geert Wilders, vindt thrillerschrijver Tomas Ross. Dat zegt de drievoudig winnaar van de Gouden Strop in het weekblad Panorama.

Tomas Ross schreef de bekroonde thriller De zesde mei, over de moordaanslag op LPF-voorman Pim Fortuyn in 2002. 'Vóór de moord op Fortuyn had niemand zo'n boek geloofd', zegt Ross. 'Een politicus die werd vermoord. Ik denk dat een boek over de dood van Geert Wilders nu ook goed zou scoren. Niet van pief-paf-poef, maar een mooi plot. Die man wordt zo goed beveiligd. Als je een mooi verhaal maakt van hoe je dat zou doen, zou dat zeker de aandacht trekken.'

Ross verwijst naar de thriller De dag van de jakhals van Frederick Forsyth uit 1971. Dat verhaal gaat over een aanslag op het leven van de toenmalige Franse president Charles de Gaulle. Ross: 'Hij is nooit vermoord, maar dat ga je op het laatst wel bijna geloven. (...) Het is true crime met een beetje fantasie, op een bijna journalistieke manier. Dat vind ik mooi, daar doen we in Nederland veel te weinig mee.'

Bron: Panorama