Wordt verwacht 491 (nieuws, 2021)

Moord op activiste

Zijn eerste thriller De Rus werd genomineerd voor de MAX Bronzen Vleermuis en - ook niet mis - de Thrillzone Award voor Beste Nederlandstalige Thrillerdebuut. Met de thriller De minister, die op 3 juni bij The House of Books verschijnt, hoopt Hans Faber volgens zijn uitgever nog hogere ogen te gooien. 

De jonge politicus Jan de Reuver is voor de duvel niet bang. Als een collega hem vraagt te bemiddelen bij de bezetting van een varkensstal in Markelose Broek aarzelt hij geen moment en gaat hij met een delegatie van Meat is Murder in gesprek.

Na zijn daadkrachtige optreden wordt de stal ontruimd en worden de activisten opgepakt. De media zijn lyrisch over zijn optreden en zijn carrière raakt verder in de lift.

Misdaadjournalist Vince van Zandt heeft niks op met activisten, maar raakt geïnteresseerd als het lichaam van een jonge activiste wordt gevonden. Zeker als ze door geweld om het leven gekomen lijkt...

Hans Faber was journalist voor onder meer de Volkskrant en Het Financieele Dagblad. Voor de Volkskrant schreef hij vaak over het schemergebied tussen onder- en bovenwereld en was hij twee keer genomineerd voor Het Gouden Pennetje, de prijs voor talentvolle journalisten. Hij is tegenwoordig copywriter en eigenaar van een communicatiebureau.

Hans Faber is de oom van de in 2017 vermoorde Anne en treedt namens de familie op als woordvoerder. Geïnspireerd door schrijvers als Stieg Larsson en Tom Wolfe schreef hij De Rus, waarvan De minister het vervolg is.

Gesignaleerd 504 (nieuws, 2021)

Heleen van den Hoven - Het Tango Algoritme  



Bij uitgeverij De Crime Compagnie verschijnt op 6 mei de thriller Het Tango Algoritme van Heleen van den Hoven. Het is de derde thriller van deze docent. 

Tot groot plezier van haar huisgenoten Grace en Florence behandelt wiskundelerares Emmy het zoeken naar een nieuwe danspartner als een wiskundig probleem. Ze besluiten Emmy, die dating-apps verschrikkelijk vindt, een handje te helpen.

Ondertussen verbergen de vrouwen alle drie hun eigen geheim. Tot de aankoop van een paar dansschoenen de verkeerde mensen naar hun huis in Nieuwegein leidt…

Met Het CARPA Complot maakte Heleen van den Hoven (1959) in 2019 haar thrillerdebuut bij De Crime Compagnie. In 2020 verscheen Heleens tweede thriller: De speelgoedman. Eerder kwamen bij De kleine Koning enkele kinderboeken van haar hand uit, en de avonturenroman Halverwege (2015), onder het pseudoniem Helen Dool.

Van den Hoven laat zich volgens haar uitgeverij graag inspireren door bijzondere locaties, of dat nu de Maeslantkering is of een oude monumentale begraafplaats. Ze schrijft in uiteenlopende genres en heeft een liefde voor spanning en avontuur.

Van huis uit is Heleen docent. Na het behalen van het tweedegraads diploma Beeldende Vorming en de omscholing tot docent Kantoorautomatisering, bestond haar werk grotendeels uit schrijven en vormgeven: handleidingen, lesmateriaal, cursussen. Door haar liefde voor typografie en vormgeving startte ze in 1999 De kleine Koning, waarin ze als ‘boekmaker’ aan de gang ging. Ze publiceerde zelf enkele kinderboeken, maar besloot algauw dat boeken maken leuker was dan ze verkopen.

Met de kennis van nu #22 (interview, 2021)

Willem Asman: 'Na de eerste verlies je je onbevangenheid'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Willem Asman. 'Ik heb een jaar lang op verjaardagen aangekondigd dat mijn boek nu echt volgende week klaar was.'

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw debuut De Cassandra Paradox?
Willem Asman: 'Kort geleden nog, ter gelegenheid van de heruitgave bij mijn uitgever Gloude Publishing en als Kobo Original audiobook. Normaal gesproken doe ik liever iets anders; ik ben geen prettige lezer van eigen werk.'

'Als ik aan het schrijven ben', zei Ilja Leonard Pfeijffer, ‘moet ik volslagen overtuigd zijn van de eenmalige genialiteit van wat ik op dat moment schrijf, anders wordt het niks. Maar ja, du moment dat het klaar is en opgestuurd, denk ik: jezus, in mijn hoofd was het een meesterwerk en nu is het dit?!’

'Het zijn troostende woorden, maar ook pijnlijk, ik herken het zeer. Het is liefde die moet, het kan niet anders, maar liefde onder dwang eindigt altijd in het tegenovergestelde.'

Willem Asman ontvangt in december 2005 het eerste exemplaar van De Cassandra Paradox

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Ik startte met opdrachtjes aan mezelf, bijvoorbeeld dat ik moest stoppen met commentaar leveren bij elk woord. Alles kon namelijk altijd beter, puntiger, grappiger. Toen ik constateerde dat mijn personages nogal veel dachten, moest ik een scène schrijven met alleen dialoog. Zo dwong ik mezelf ook landschappen te beschrijven, interieurs van gebouwen, de smaak van eten, het uiterlijk en de houding van mensen op straat.'

'Langzaam vulde ik zodoende een map met verhalen, hoofdstukjes, losse scènes. Toen het een boek moest worden, zijn twee rechercheurs voor me gaan uitzoeken wat al die verschillende personages en gebeurtenissen met elkaar te maken hadden. Deze methode raad ik niemand aan, overigens – de puzzel was enorm, uiteindelijk telde het eerste manuscript duizend pagina’s. Ik heb een jaar lang op verjaardagen aangekondigd dat mijn boek nu echt volgende week klaar was.'

'Ik heb drie uitgevers benaderd met de eerste vijftig bladzijden, twee daarvan wilden verder.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'De teller tot op heden officieel (De Cassandra Paradox komt nog vaak, vaker zelfs dan Rebound, langs op obscure sites): twaalfduizend exemplaren.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Een lawine van lof, het kon niet op. Het Parool was de eerste: ‘Spannend slim en subversief, geen alledaagse combinatie.’ NRC volgde: ‘Een rijk boek, overtuigend, caleidoscopisch, intelligent.’ Trouw schreef: ‘Asman is een aanwinst’.'

'Vrij Nederland vond het uiteraard allemaal maar raar, maar ik had op mijn cover de prachtige quote van Rinus Ferdinandusse: ‘De plot van dit Cassandra-verhaal is gebaseerd op een zó spannend en tegelijk dichtgetimmerd tegendraads tunneldenken dat, paradoxaal genoeg, uiteindelijk elke ordinaire blauwe boon een spetterende lichtkogel blijkt te zijn.’

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eersteling? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Het geheim van schrijven, leerde ik van Charles den Tex, is onbevangenheid. Die raak je kwijt na je eerste. Omdat je te veel lessen krijgt en die te goed in je oren knoopt. Bij je debuut kun je nog zoeken, verdwalen, je hoeft nog niet na te denken over de mogelijke gevolgen van een onbedachte zijstap of van een figurant die onaangekondigd op de voorgrond treedt. Ik vind het tijdens het schrijven vooral leuk mezelf te verrassen, en dat kan per definitie niet als je alles volgens het boekje doet.'

'Dat schrijfplezier lees ik ook nu nog terug in De Cassandra Paradox – het spat als het ware van de pagina’s af. Sommige scènes grepen me bij de keel, en verbazen me hogelijk: Huh heb ik dat geschreven? Heb ik dat gedurfd?'

'Bij elk volgend werk neem je alle lessen uiteraard mee in je reisbagage, wat je hebt geleerd is immers niet meer te ont-leren. Daardoor wordt het functioneler, zakelijker. Als je niet oppast word je professional, wordt je schrijven vakwerk, meer van hetzelfde. Lees Baldacci en/of Grisham, met alle respect, het is te vaak te veel lopendebandwerk geworden. Eerder gezien, eerder gelezen, en beter.'

'Natuurlijk ben je afhankelijk van uitgevers en inkopers, en van hun ideeën over wat lezers verwachten. Maar worden je boeken er beter van? Ik twijfel. Maak ik het mezelf makkelijk door die twijfel? Ik weet zeker van niet.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Vijftien jaar na De Cassandra Paradox is mijn werkwijze niet structureel veranderd. Nog altijd verzin ik opdrachtjes voor mezelf, om steeds weer iets nieuws te ontdekken. Origineel wil ik zijn, mezelf uitdagen tot een volgende stap, tot iets wat nog niet bestaat, tot iets wat ik nog niet eerder deed. Dat speelt me ook parten bij het schrijven van een vervolg op de Rebound-trilogie: ik wil iets toevoegen aan wat er al is, het mag niet meer van hetzelfde zijn, en dat is me niet gelukt – nog niet, moet ik zeggen. Uit het gebaande pad komen kost tijd.'

'Maar om je vraag te beantwoorden: nee, ik zou niets anders hebben gedaan. Mijn debuut had niet beter gekund of puntiger of grappiger, en zeker ook niet eerder, want allemachtig wat ben ik blij dat ik niet debuteerde op mijn achttiende.'

Over De Cassandra Paradox: 

Willem Asman (1959) studeerde Nederlands en voltooide in 1985 zijn studie aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Amsterdam. Hij werkte vijftien jaar bij Oracle Corporation, het op een na grootste softwarebedrijf ter wereld. Hij is oprichter en eigenaar van een adviesbureau voor human resources, change management en communicatie. Met zijn thrillerdebuut De Cassandra Paradox uit 2006 werd hij genomineerd voor de Gouden Strop van dat jaar. Een jaar later volgt zijn tweede thriller Brittannica. Van 2008 tot 2012 was hij voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs en de Stichting Gouden Strop, van 2013 tot 2016 penningmeester van de Stichting Lira en bestuurslid van de Stichting Rechtshulp Auteurs, van 2013 tot heden is hij penningmeester van het PC Boutensfonds. In 2018 won hij de BookSpot Gouden Strop voor Enter – het eerste deel uit de Rebound-serie.  

Twaalf jaar geleden zei hij op De Spanningsblog het volgende over het ambacht schrijven: 'De eerste versies van een nieuw boek zijn voor mij en niemand anders. In die fase mag ik alles – ik rotzooi maar wat an, in de geest van Karel Appel. Tijdens het herschrijven betaal ik de tol voor die grenzeloosheid. Dan wordt schrijven voor mij duwen, breken, vechten, letterlijk – een voortdurende strijd tussen mezelf meer of juist minder serieus nemen.'

In De Cassandra Paradox geeft een keurige man met Arabisch uiterlijk zich aan op een politiebureau in Miami. Hij bekent dat hij een terroristische aanslag wil plegen. Hij moest zich hier melden, zegt hij, al weet hij niet van wie. In een plastic tasje heeft hij de bewijzen: een foto van het Empire State Building en een bouwtekening van iets wat lijkt op een bom.
Even later verschijnt de woordvoerder van het Witte Huis op tv. Hij verklaart dat de afgelopen twee weken zestien arrestaties zijn verricht. In alle gevallen hebben de mannen ­ zware criminelen en terroristen ­­­ zich vrijwillig aangegeven om redenen die nog opgehelderd moeten worden. Verder worden er geen nadere mededelingen gedaan.
Vanaf dat moment ontvouwt zich een verhaal over de wereld van de internationale machtspolitiek na nine-eleven. thriller. In dit debuut combineert Willem Asman zijn liefde voor film, dialoog, antihelden en complottheorieën tot een thriller van internationale allure, geïnspireerd door Ludlum en Forsythe, met onmiskenbaar accenten van Crichton en King.

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster

Wordt verwacht 490 (nieuws, 2021)

De vervloekte state  



Het is al weer drie jaar geleden dat het laatste spannende boerk van Anita Terpstra verscheen. Daarna publiceerde ze een non-fictieboek over volle huizen en een roman. In haar nieuwe thriller Het huis van berouw gaat ze naar het noorden van Friesland, waar een vervloekt landhuis een dorp in zijn greep houdt. Het boek verschijnt 10 juni bij uitgeverij Cargo. 

Ze hoopt op een nieuw leven in de oude state.

Maar dan valt de eerste dode.

Nadat Rens haar verloofde voor het altaar liet staan omdat hij vreemdging, verdween hij spoorloos. Ze richt zich volledig op de renovatie van een vervallen landhuis.

Dorpsbewoners waarschuwen haar dat de state vervloekt is, en dat er onverklaarbare dingen gebeuren, maar Rens gelooft niet in fabels en geesten. Dan wordt het lichaam van haar ex gevonden op het terrein van de state. Als vlak bij het landhuis nog meer doden vallen terwijl Rens in de buurt is, wordt ze het middelpunt van het politieonderzoek.

Ondertussen blijven de vreemde, angstaanjagende gebeurtenissen in de state elkaar opvolgen. Maar Rens weigert zich bang te laten maken, en gaat op zoek naar antwoorden. Wie probeert haar bang te maken? Of zijn er andere krachten aan het werk?

Anita Terpstra (1974) studeerde journalistiek en kunstgeschiedenis. Van haar thrillers werd Samen genomineerd voor de Gouden Strop. Haar thrillers zijn ook in Duitsland en Frankrijk uitgegeven. Terpstra schreef ook een non-fictieboek over grote gezinnen, dat enkele weken in de bestsellerlijsten stond, en de roman De moedermaffia.

Niet passend (nieuws, 2021)

De oude canon doet het nog...  



In december was ineens de aankondiging daar: er komt een nieuwe Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur. Met hulp van lezers, auteurs en kenners van het genre zou website Hebban.nl in juni de lijst publiceren met het beste wat er aan spannende boeken van eigen en Vlaamse bodem is verschenen. Maar de canon komt er niet. 

De aankondiging leidde op deze blog nog tot columns met een meer dan gemiddelde pH-waarde. Tomas Ross vreesde dat er weinig historisch perspectief te vinden zou zijn in de lijst. En Peter de Zwaan vreesde dat de canon blijk zou geven van een hoog RTL-gehalte en vond het merkwaardig dat de jury die de lijst zou samenstellen twee misdaadauteurs telde. 

Maar goed, de canon komt er dus niet. Hoofdredacteur Sander Verheijen van Hebban.nl (tegenwoordig onderdeel van de Stichting CPNB) liet de jury weten dat is besloten om dit jaar af te zien van de organisatie van de Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur. 'De belangrijkste reden is dat de canon niet meer echt past in onze redactionele kalender voor de zomer.' Of er veel Hebban-lezers inmiddels al een lijstje met favoriete thrillers hadden ingeleverd, is niet bekend. Op de website is geen verwijzing meer te vinden naar de canon. 

Peter de Zwaan bracht in zijn column nog de eerdere Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur ter sprake. Die verscheen in 2017 en werd door De Zwaan bestempeld als 'kranig werk' van de samenstellers. Die canon is nog wel op Hebban.nl te vinden. De publicatie leidde overigens tot verschillende reacties: van 'eindelijk een lijst samengesteld door kenners' tot 'wat een bagger'.  

Fair share (column, 2021)

Mijn naam is Brandt, Tom Brandt  




Ik krijg wel vaker e-mail via het contactformulier op mijn auteurspagina, maar deze keer is het wel een heel bijzonder bericht.

Beste Frank,

Onlangs ben ik erachter gekomen dat er boeken worden uitgegeven over een hoofdpersoon met mijn exacte voor-/ en achternaam.

Ik vind dit erg vervelend en was hier graag van tevoren van op de hoogte gebracht.
Dit is niet gebeurd, dus hoor ik graag van je hoe we dit op kunnen lossen.

Met vriendelijk groeten,

Tom Brandt

In eerste instantie schiet ik in de lach en check het mailadres. Welke grappenmaker stuurt mij dit bericht? Vervolgens bekruipt me toch een ongemakkelijk gevoel. Heb ik identiteitsroof gepleegd door zomaar iemands naam te gebruiken in een thrillerreeks?

Hoewel ik het vooral als een probleem van Tom Brandt zelf beschouw, blijf ik toch hangen op de laatste woorden: ‘hoe we – meervoud – dit op kunnen lossen’. Zo word ik opeens mede-eigenaar gemaakt van Tom Brandt zijn probleem.

‘Stuur Tom Brandt op hem af’, krijg ik als tip. ‘Die weet zich altijd uit de meest penibele situaties te redden.’ Eenvoudig gezegd, maar als geestelijk vader van Tom heb ik hierin natuurlijk een eigen verantwoordelijkheid.

En aan wat voor oplossing zou Tom Brandt denken? Stuurt hij aan op een afspraak om dit uit de wereld te helpen? Stelt hij dan voor dat ik de Tom Brandt-boeken uit de winkel laat halen? Moet ik Tom laten vermoorden in een volgend boek? Verwacht hij een koffer vol bankbiljetten voor zijn fair share van de royalty’s? Of wordt het een ontmoeting in een uithoek van het Westelijk havengebied, waar ik in een martelcontainer onder dwang van een vuurwapen mijn eigen laptop met het volgende Tom Brandt-manuscript moet vermorzelen met een voorhamer. Ja, als thrillerauteur heb je maar een kleine aanleiding nodig om een compleet horrorscenario voor je te zien.

De zaak-Tom Brandt blijft lastig. Stiekem hoop ik dat de kwestie niet in der minne geschikt wordt en er een rechtszaak volgt. Dat zou publicitair natuurlijk geweldig zijn. Voorlopig laat ik het bij het volgende antwoord:

Geachte heer Brandt, beste Tom,

Wat een toeval dat uitgerekend uw voor- en achternaam gebruikt zijn als hoofdpersoon in een reeks boeken van mijn hand. Ter geruststelling, de boeken zijn fictie en de betreffende Tom Brandt staat in geen enkele relatie tot uw persoon. Evenmin als de tientallen andere Tom Brandts die op Linkedin en Facebook te vinden zijn in onder andere Nederland, Engeland, Duitsland, Zweden en de VS.

Tja, de combinatie van Tom en Brandt als exacte voor- / achternaam komt toch vrij vaak voor. Vandaar ook dat auteurs bij het gebruik van namen in fictieboeken niet aan enige vorm van inspraak, goedkeuring of kennisgeving gebonden zijn. Het zou auteurswerk onmogelijk maken. Stel dat ik een personage: Willem de Vries zou noemen. In uw optiek zou ik dan waarschijnlijk meer dan duizend mensen vooraf om goedkeuring moeten vragen. U zult begrijpen dat dat niet kan.

Uit uw mail kan ik overigens op geen enkele wijze afleiden dat u daadwerkelijk Tom Brandt bent. Iedere grappenmaker kan een gmail-adres aanmaken, in uw geval met (gefingeerd, FvZ) 'xyz001' en mij een mail sturen. Voor uw vraag is het verder niet relevant, maar het illustreert wel de onmogelijkheid om vooraf mensen te informeren.

Mocht u ondanks mijn toelichting het vervelend vinden uw naam tegen te komen in een boek, dan adviseer ik u de boeken vooral niet te lezen. Dat lijkt me de beste oplossing.

Hartelijke groet,
Frank van Zwol

Met de kennis van nu #21 (interview, 2021)

Gerard Nanne: 'Vier je debuut! Geniet ervan!'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Gerard Nanne. 'Na mijn eerste versie heb ik 30.000 woorden moeten schrappen. Er klopte geen hout meer van.'

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw debuut Het lied van de Lijster?
Gerard Nanne: 'Het lied van de Lijster is recent als ebook verschenen. Voor mij was dat het moment om mijn eerstgeborene nog eens te gaan lezen. En met plezier.'

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Ik werkte toen nog fulltime als metselaar in de bouw. Het schrijven beperkte zich tot de avonduren en wanneer mogelijk in de weekenden. Ondertussen had ik me aangemeld bij schrijversvakschool Script+, waar mij de fijne kneepjes van het vak werden bijgebracht. Ik heb veel gehad aan de feedback die ik daar ontving. Al met al heb ik er anderhalf jaar over gedaan, waarbij gezegd dat ik na mijn eerste versie 30.000 woorden heb moeten schrappen. Er klopte geen hout meer van. Ik zag me toen genoodzaakt het script te gaan herschrijven. Een helse klus. Maar zonder strijd geen overwinning.'

'Ik had het geluk een kruiwagen te hebben. Mijn werk werd door Henk Apotheker, cursusleider bij Script+, getipt bij de uitgever naar wie ik mijn manuscript al had toegestuurd. 'Hij heeft een eigen toon. Een eigen stijl.' Het was dus eigenlijk gelijk raak.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'Het lied van de Lijster haalde de zevende druk. Dat moeten er dan rond de 2500 zijn geweest. Drie nullen minder dan mevrouw Noort, die in hetzelfde jaar debuteerde. Maar je kunt niet alles hebben.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Ik zag daar vreselijk tegenop, maar tot mijn grote opluchting  waren ze louter positief. Bij de VN thrillergids kwam ik binnen met 3 sterren. Naar men indertijd beweerde gold deze gids zo’n beetje als de Michelingids voor het thrillergenre. In ieder geval gaf het mij het nodige vertrouwen om door te gaan op de weg die ik was ingeslagen.'

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eersteling? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Ik kijk er met een warm gevoel op terug. We hebben er een feestje van gemaakt.  En bij deze wil ik alle aspirant debutanten dan ook op het hart drukken: Vier je debuut. Geniet ervan! Debuteren doe je maar één keer.'

'Het lied van de Lijster is een authentiek verhaal met een ijzersterk plot. En dat vind ik nog steeds.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Een onmogelijke vraag. Ja, ik zou het met de huidige kennis en ervaring vermoedelijk anders hebben geschreven, maar het staat dan nog te bezien of het beter zou hebben gescoord. Een debuut heeft toch iets unieks. Misschien juist omdat daarin zichtbaar is dat het de debutant nog aan de nodige ervaring ontbreekt. Zeg maar zoiets als de onschuld van een kind, dat nog een schrijvend leven voor zich heeft.'

Over Het lied van de Lijster: 

Gerard Nanne is geboren in Velsen en verhuisde in 1972 met zijn vrouw naar West-Friesland. Na een studie aannemer werkte hij zestien jaar als zelfstandig ondernemer. Vanaf 1998 is hij zich gaan toeleggen op het schrijven van misdaad verhalen, waarvoor hij ook een opleiding volgde bij Script+ in Amsterdam. In 2002 debuteerde hij met Het lied van de Lijster. Recent verscheen zijn negentiende thriller De dochter van Maria Kalkman.

In Het lied van de Lijster worden inspecteur Frank Benders en zijn assistente Paula van Es belast met een onderzoek naar de moord op een Poolse arbeider, een van de velen die in de kassen werken. De zoektocht naar de mogelijke dader of daders begint in de polder van West-Friesland en eindigt in het Poolse stadje Szydlowiec. Het gerucht over een vermeende liefde van het slachtoffer blijft als een rode draad door het onderzoek lopen. Een frauderend loonbedrijf lijkt tot de ontknoping van dit gruwelijke misdrijf te leiden, maar dan neemt de zaak een onverwachte wending. Frank Benders, die zijn handen vol heeft aan zijn eigen waarheid, wordt geconfronteerd met een waarheid die hem liever gespaard was gebleven.

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena

Je ziet het bijna voor je (nieuws, 2021)

Filmrechten van 'Noorderlicht' en 'Het Spel van leugens' verkocht  

De Crime Compagnie heeft afgelopen week de filmrechten verkocht van de thriller Noorderlicht van Mariska Overman aan Dutch Filmworks. In dezelfde week sloten ze ook een overeenkomst met Stepping Stone Producties voor de filmrechten van Het spel van leugens van Anna West.

Noorderlicht van Mariska Overman gaat over vier jonge mensen die elkaar treffen op een zeilschip dat acht dagen langs de Noord-Noorse Fjorden vaart, op zoek naar walvissen en het noorderlicht. Ze hebben met elkaar afgesproken om tijdens die reis op zoek te gaan naar een slachtoffer om te doden, geïnspireerd door het boek Misdaad en straf van Dostojevski. De simpele achterliggende vraag die ze willen beantwoorden is: kan ik leven met een moord op mijn geweten?

Dutch Filmworks was meteen enthousiast over Noorderlicht, meldt uitgever Ilse Karman. 'Het boek is een soort Wie is de Mol? meets Expeditie Robinson en biedt vanwege het internationale karakter veel mogelijkheden.'

Stepping Stone Producties kocht de rechten van het boek Het spel van leugens van Anna West, een pseudoniem van auteur Marja West. In deze thriller verliest Eva, de vrouw van een veelbelovend politicus, haar tweejarig zoontje door een noodlottig ongeluk. Maar zeventien jaar na die afschuwelijke dag staat haar zoon ineens voor de deur. Vanwege de vele cliffhangers en de sterke ontwikkeling van het hoofdpersonage wil Stepping Stone Het spel van Leugens doorontwikkelen tot een serie.

Ilse Karman is uiteraard blij met de interesse van de producenten voor haar fonds. 'Onze auteurs maken mooie, spannende verhalen die uitstekend verfilmd kunnen worden of heel geschikt zijn om een serie van te maken. Wij geven de verhalen uit als boeken, e-books en audiobooks, maar veel van onze auteurs schrijven zo filmisch dat je het al bijna voor je ziet.'

Verschil van inzicht (nieuws, 2021)

Uitgeverij schrapt nieuwe thriller van Erik Betten 

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff ziet af van publicatie van het nieuwe boek van de Friese thrillerschrijver Erik Betten, de roman die dit voorjaar uit had moeten komen. Schrijver en uitgeverij zijn het, vooralsnog, ‘niet eens over het manuscript’. Betten won twee jaar geleden de Schaduwprijs met zijn eerste thriller Quarantaine. 

Volgens de uitgeverij is het manuscript als ‘nog niet helemaal af’. Zelf denkt Betten dat er sprake is van een verschil in inzicht over het verhaal. Schaduwspoor gaat over een oude stoomtrein waarin mensen spoorloos verdwijnen. Een podcastmaker stort zich op de kwestie en komt achter een merkwaardig mysterie. 

Betten liet onlangs via Twitter weten dat Luitingh-Sijthoff heeft afgezien van publicatie van Schaduwspoor. 'Dat is hun goed recht', meldt hij. 'We hebben het in goed overleg kunnen afwikkelen en daarmee houd ik de vrijheid om Schaduwspoor op een ander moment en op een andere manier met jullie te kunnen delen. Want ik blijf erg enthousiast over dit verhaal.' 

In de thriller, zijn derde na Quarantaine en De prijs, zoekt Betten de grenzen van het genre op. 'Het is wel iets anders dan anders', zegt hij in de Leeuwarder Courant. 'Ik zie thrillers als een ideaal middel om te reflecteren op wat er in de samenleving gebeurt.' In zijn derde boek heeft hij onder meer fragmenten van een fictief negentiende-eeuws dagboek, geschreven door een jonge vrouw opgenomen. Over Schaduwspoor zegt hij: 'Dat kan over een of twee jaar best nog uitkomen…’

Bron: Leeuwarder Courant

Smerige klus (nieuws, 2021)

Amerikaanse verfilming van 'De zaak Alzheimer'  



Er komt een Amerikaanse verfilming van De zaak Alzheimer, het gelijknamige boek van Jef Geeraerts uit 1985. De film gaat Memory heten. De regisseur is Martin Campbell, bekend van de James Bondfilm Casino Royale.

Eerder kreeg De zaak Alzheimer een Vlaamse filmbewerking. De film van Erik Van Looy kwam in 2003 in de bioscoop en was in België met 750.000 bezoekers een echte kaskraker. Jan Decleir speelde toen de hoofdrol. Ook auteur Geeraerts dook even op in de film, zittend naast een advocate, in een gang van het gerechtsgebouw. In de Verenigde Staten werd de film in 2005 uitgebracht onder de titel The Memory of a Killer.

 In de Amerikaanse remake is de rol van Decleir weggelegd voor Liam Neeson (68). Hij kruipt in de huid van Alex Lewis – huurmoordenaar Angelo Ledda. Monica Bellucci (56), bekend van onder meer The Passion of the Christ en The Sorcerer’s Apprentice, kruipt in de huid van de lokale technologiemagnaat Davana Sealman. Guy Pearce (53) speelt FBI-agent Vincent Serra.

Het verhaal van de film blijft hetzelfde. Een huurmoordenaar die de ziekte van Alzheimer heeft, weigert een smerige klus uit te voeren waarna hij zelf een doelwit wordt. Hij raakt betrokken bij een politiek machtspelletje en besluit achter zijn opdrachtgevers aan te gaan. Ondertussen zijn twee agenten hem op het spoor en zitten ze hem op de hielen.

Wanneer de film zal uitkomen in Amerika, is voorlopig nog niet bekend. De opnames zijn momenteel nog volop bezig in Bulgarije. Memory zal ook te zien zijn in Groot-Brittannië, Ierland, Indië en Canada.

Bron: Flair.be

Wordt verwacht 489 (nieuws, 2021)

Dorp onder hoogspanning  



Zijn cadeaunovelle De jaloezieman komt niet in juni, zoals eerder beloofd, maar een aantal maanden later. Gelukkig - voor de hardcore fans - staat er een nieuwe thriller van Jo Nesbø op stapel, die wel in juni (op 1 juno, zou Ferd Grapperhaus zeggen) in de lokale boekhandel ligt. 

Koninkrijk is geen nieuw deel in de Harry Hole-reeks, maar een standalone thriller. Uitgeverij Cargo omschrijft het verhaal als 'een ijzingwekkende tragedie over twee broers, één vrouw en een nooit opgeloste moord uit het verleden'.

Roy Opgard heeft het afgelegen Noorse bergdorp waar hij is opgegroeid nooit verlaten, terwijl zijn jongere broer Carl zo snel hij kon naar Amerika is vertrokken. De jeugd van de broers was verschrikkelijk: hun vader was bikkelhard en hanteerde een strikt ‘wij tegen de rest’-principe. Roy heeft altijd geprobeerd Carl te beschermen, maar net als iedereen in het dorp dacht hij dat zijn broer voorgoed was verdwenen – op de vlucht voor de spoken uit zijn verleden.

Dan keert Carl terug, met een mysterieuze vrouw en een dubieus plan om een luxehotel bij het dorp te bouwen. Oude rivaliteiten steken de kop op en het dorp komt onder hoogspanning te staan, waarbij de broers het mikpunt worden van allerlei verdachtmakingen.

Terwijl ze zich met hand en tand tegen de dorpelingen moeten verdedigen, wordt Roy ook nog eens verliefd op Carls vrouw. De gevolgen zijn niet te overzien; Roys wereld staat op instorten en hij zal moeten kiezen tussen zijn eigen familie of een toekomst waar hij nooit van durfde te dromen.

Jo Nesbø (1960) is de succesvolste thrillerauteur van Noorwegen. Zijn werk wordt in meer dan vijftig landen uitgegeven, is meermalen onderscheiden en van verschillende boeken zijn de filmrechten verkocht. Wereldwijd verkocht hij meer dan 45 miljoen exemplaren. Hij schreef naast de wereldberoemde Harry Hole-serie diverse standalone thrillers en de kinderboekenserie Doktor Proktor. Zijn laatst verschenen boek Het mes (2019) is door The Times verkozen tot een van de top 10 thrillers van het afgelopen decennium. Naast zijn schrijverschap heeft Nesbø succesvolle carrières gehad als profvoetballer, beurshandelaar, musicus (hij is de leadzanger en gitarist in de populaire Noorse band Di Derre), componist en wereldreiziger.

Op de radar (nieuws, 2021)

Netflix streamt nieuwe serie van Harlan Coben   

Netflix en de Amerikaanse thrillerschrijver Harlan Coben kunnen het goed met elkaar vinden. Eerder werden de door Coben geschreven boeken Safe, The Stranger en The Woods al vefilmd door de streamingsdienst. Eind deze maand verschijnt de ook door Coben geschreven Spaanse serie El Inocente op Netflix.

De thriller volgt Mateo Vidal (Mario Casas), een man die negen jaar in de gevangenis zat nadat hij tijdens het sussen van een opstootje per ongeluk iemand doodde. Hij wil weer opnieuw beginnen met zijn vrouw Olivia (Aura Garrido), maar dan belandt hij op de radar van een rechercheur (Alexandra Jiménez) die een zelfmoord aan het onderzoeken is.

El Inocente is de tv-bewerking van het boek The Innocent van Harlan Coben. De schrijver zelf is producent van deze serie. Coben heeft een deal bij Netflix om veertien van zijn boeken te verfilmen.

El Inocente verschijnt 30 april op Netflix. Bekijk hieronder de trailer.

Bron: Delagarde.nl

In een oude vuurtoren (nieuws, 2021)

Rolf en Molly scherpen de pennen   



Samen hebben Rolf Börjlind en zijn vrouw Cilla vijf thrillers geschreven. En niet zonder succes. Maar Rolf heeft nu een andere schrijfpartner gevonden: zijn dochter Molly. Op 4 mei verschijnt bij uitgeverij A.W. Bruna hun eerste coproductie De duisternis tussen ons, bestempeld als 'een intense psychologische thriller over de duistere geschiedenis van een familie'. 

Haar broertje verdween toen ze nog klein waren. Maar zijn lichaam werd nooit gevonden. 

Tijdens een gure week in oktober verrast de 25-jarige Emmie haar ouders in hun huis in de archipel van Stockholm. Ze wil weten wat er echt gebeurde met haar broertje Robin, dat verdween toen ze nog klein waren. Hij zou zijn verdronken, maar zijn lichaam werd nooit gevonden. Ze mist hem nog steeds verschrikkelijk.

Om verder te kunnen met haar leven, heeft ze duidelijkheid nodig, maar haar ouders willen haar vragen niet beantwoorden. Haar moeder reageert kil, haar ouders maken ruzie en het eens zo prachtige huis is in verval geraakt.

De dichtstbijzijnde buurman is een bejaarde kunstenaar, die in een oude vuurtoren woont. Tijdens een bezoek aan zijn studio ziet Emmie een aquarel van twee spelende kinderen. Tot haar ontsteltenis blijkt hierop een portret van Robin en haarzelf te staan, uit de zomer dat haar broertje verdween…

Rolf Börjlind (1943) is naast scenarioschrijver, regisseur, acteur en dichter ook bekend van zijn thrillerserie over Olivia Rönning en Tom Stilton. Die schreef hij samen met zijn vrouw Cilla.  Hun dochter Molly Börjlind (1994) studeerde aan de filmacademie in Stockholm en werkte aan verschillende filmprojecten. Ze woont in Kopenhagen. De duisternis tussen ons is haar schrijfdebuut.

Lees hier een fragment. 

Gesignaleerd 503 (nieuws, 2021)

Steve Berry - Het Maltadocument  



Bij uitgeverij De Fontein is Het Maltadocument verschenen, de nieuwste thriller van de Amerikaanse schrijver Steve Berry. Het is het veertiende deel in de serie rond Cotton Malone, boekverkoper annex agent van het ministerie van Justitie. 

In Het Maltadocument neemt Cotton Malone het op tegen het geheime genootschap van de Secreti en belicht alle geheimen die het Vaticaan beheersen.

De paus is dood en van over de hele wereld reizen kardinalen naar het Vaticaan om zijn opvolger te kiezen. Eén kardinaal echter, reist naar Malta, op zoek naar een eeuwenoud document.

Ook Cotton Malone is op Malta, en hij raakt verwikkeld in de zoektocht naar het document, het daarbij opnemend tegen een nietsontziende kardinaal en een geheim genootschap van de Secreti. De uiteindelijke confrontatie voltrekt zich binnen de muren van het Vaticaan, waar de witte rook al bijna opstijgt…

Steve Berry schrijft op zijn website dat het karakter Cotton Malone werd geboren toen de schrijver in een café zat op Højbro Plads, een plein in Kopenhagen. Cotton is daar eigenaar van een boekwinkel. Voorheen was Cotton een agent van het ministerie van Justitie. Zo nu en dan raakt hij verzeild in de grootste problemen. Daarnaast is zijn huwelijk mislukt, heeft hij een moeizame relatie met zijn puberzoon en kan hij slecht opschieten met vrouwen.

Steve Berry (1955) was dertig jaar lang strafrechtadvocaat. Zijn eerste historische thrillers, The Amber Room en The Romanov Prophecy, verschenen in respectievelijk 2003 en 2004. Berry schreef al fictie sinds 1990 toen hij nog in de advocatuur zat. Het kostte hem twaalf jaar en 85 afwijzingen voordat hij een manuscript wist te slijten aan Ballantine Books. Hij dankt nog steeds de nonnen die hem op zijn katholieke school leerden vooral volhardend te zijn in het schrijven en het zoeken naar een uitgever. Berry heeft meer dan 25 miljoen boeken verkocht. Zijn werk is in 51 landen verkrijgbaar.

Lees hier een fragment

Een Franse sportauto (nieuws, 2021)

Aloysius belandt in een wespennest  



Veelschrijver en bestsellerauteur David Baldacci slaat weer toe. Op 11 mei laat hij zijn nieuwste proeve van bekwaamheid los op de Nederlandse lezer. In Dodelijk spel (een uitgave van A.W. Bruna) komt held Aloysius Archer voor de tweede keer opdraven. 

Onderweg naar Californië maakt Aloysius Archer een tussenstop in Reno. Nog geen 24 uur later is hij de trotse eigenaar van een peperdure, zeer zeldzame Franse sportauto. Daarnaast heeft hij een reisgenoot gevonden in de mysterieuze danseres Liberty Callahan, maar moet hij zich ook enkele zwaar bewapende criminelen van het lijf houden.

Geluk bij een ongeluk: Liberty blijkt niet alleen zeer verleidelijk te zijn, maar ook uitstekend met een pistool overweg te kunnen. Het zijn twee eigenschappen die hun niet veel later uitstekend van pas komen, wanneer privédetective Archer in een politiek wespennest belandt waarin een schatrijke familie, een nachtclub en een mysterieuze militaire installatie de hoofdrollen spelen.

Van David Baldacci zijn in Nederland en Vlaanderen al meer dan 2 miljoen boeken verkocht. Zijn boeken worden in meer dan 45 landen vertaald en wereldwijd zijn er meer dan 130 miljoen exemplaren van verkocht. Zijn debuut Absolute Power werd verfilmd door en met Clint Eastwood. Hij heeft meer

dan dertig thrillers, romans, jeugd- en kinderboeken geschreven. 

Wordt verwacht 488 (nieuws, 2021)

Op de IC  



Slaap maar zacht heet de nieuwe thriller van Linda Jansma. 'Maar dat is waarschijnlijk het laatste wat je zult doen als je deze bloedstollende thriller dichtslaat', meldt uitgeverij De Crime Compagnie. Caristiena heeft als IC verpleegkundige toegang tot alle mogelijke manieren om patiënten naar een andere wereld te helpen...

IC-verpleegkundige Maud heeft de zorg over een comateuze man van wie niemand weet wie hij is. De rechercheur die belast is met het – inmiddels doodgelopen – onderzoek, regelt als laatste mogelijkheid een item over de onbekende man in het programma Opsporing Verzocht, waarna zich een getuige meldt. Maar voordat die gehoord kan worden, overlijdt zij door kwade opzet.

Maud merkt na de uitzending van het programma dat er iemand op zoek is naar haar patiënt – iemand die geen goede bedoelingen heeft.

Linda Jansma (1967) schrijft psychologische thrillers met een maatschappelijk thema. Door haar filmische beschrijvingen en oog voor detail weet zij haar lezerspubliek aan zich te binden, aldus De Crime Compagnie.  Ook gedegen research draagt bij aan de authenticiteit van haar verhalen en zorgt ervoor dat ze als levensecht worden ervaren.

Inmiddels heeft Linda vijftien titels op haar naam staan, waaronder de bestsellers Kwetsbaar en Verbroken. Haar debuut Kwetsbaar won de Schaduwprijs, stond op de longlist van de Gouden Strop en is inmiddels in het Engels vertaald. Houvast en Verbroken kregen een plek op de longlist van de Diamanten Kogel en Schuilplaats werd uitgeroepen tot Beste Vrouwenthriller 2013.

Ook schreef Linda de driedelige thrillerserie Cirkel van het kwaad, over de zoektocht naar de ware toedracht van een twintig jaar oude moord. Na Schaduwkinderen (deel 1) en Uitverkoren (deel 2) werd het laatste deel, Bloedband, weer een bestseller.

Haar laatste boek, In eigen hand, over de ex-rechercheur Nikki Benjamins, verscheen in 2020.

Wordt verwacht 487 (nieuws, 2021)

Oscar is weg  



Op 1 juni verschijnt bij uitgeverij A.W. Bruna de thriller Dodenmasker van de Deense schrijfstser Katrine Engberg. De uitgeverij bestempelt het boek als 'een meeslepende thriller over de mysterieuze verdwijning van een tiener'. 

Op een prachtige lentedag in Kopenhagen verdwijnt de vijftienjarige Oscar spoorloos. Oscar is het middelste kind uit een rijke, excentrieke familie, en men gaat er aanvankelijk van uit dat hij zelf is weggelopen. Toch lijkt het er steeds meer op dat de tiener is ontvoerd.

De enige concrete aanwijzing die rechercheurs Jeppe Kørner en Anette Werner hebben, is een cryptisch citaat uit een roman, dat lijkt te verwijzen naar zelfmoord. Had Oscar aanleiding zichzelf van het leven te beroven?

Dan wordt er een lichaam gevonden bij een vuilverbrandingsinstallatie. Het slachtoffer is gedood op dezelfde avond dat Oscar verdween. Maar waar ís Oscar?

Katrine Engberg (1975) was in Denemarken reeds bekend als danser en choreograaf toen ze doorbrak als auteur. Sinds 2017 schrijft ze fulltime. Haar thrillers belanden steevast in de top 3 van de Deense bestsellerlijst, en haar ster is nu ook internationaal rijzende. In Nederland verschenen eerder de goed ontvangen eerste twee delen van de Bureau Kopenhagen-reeks: De krokodilvogel en Glazen vleugels.  Engbergs specialiteiten zijn haar ijzersterke personage en levensechte karakterisering van Kopenhagen, stelt de uitgeverij. 

Verkoolde overblijfselen (nieuws, 2021)

Na deel 2 volgt... deel 1  



Vorig jaar verscheen bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff de thriller Zwarte zomer van M.W. Craven. Het is het tweede deel in de serie rond rechercheur Washington Poe. Het eerste deel, The Puppet Show, won in 2019 de prestigieuze Gold Dagger. In juni komt dat boek onder de titel Brandoffer uit in Nederlandse vertaling. Veel logischer kunnen we het niet maken. 

'Zo begon het allemaal: Washington Poe op zijn best!', meldt de uitgever nog opgewekt. Maar echt vanzelfsprekend oogt deze volgorde van uitgeven niet. 

Het verhaal dan maar: in het Engelse Lake District blijkt een seriemoordenaar actief. De onverlaat schept er plezier in om mensen levend te verbranden in de prehistorische steencirkels. Hij laat geen sporen na en de politie heeft geen enkele aanwijzing.

Dan ontdekt men dat er in de verkoolde overblijfselen van het derde slachtoffer een naam staat gekerfd: Washington Poe. Tegen wil en dank wordt deze Poe, een afgedankte speurder, gekoppeld aan een briljante maar sociaal onhandige partner: Tilly Bradshaw. Samen ontdekken ze een spoor dat alleen voor Poe’s ogen bestemd is.

Mike W. Craven (1968) groeide op in Newcastle upon Tyne, voordat hij op 16-jarige leeftijd bij het leger ging. In 1995 verliet hij het leger en voltooide hij zijn studie maatschappelijk werk met een specialisatie in criminologie, psychologie en drugsverslaving. In 1999 werd hij reclasseringsambtenaar.  In 2015 publiceerde MW Craven een korte verhalenverzameling en een debuutroman, Born in a Burial Gown, met Avison Fluke, een inspecteur in County Cumbria. Drie jaar later begon hij met The Puppet Show aan een nieuwe serie rond Washington Poe. Craven won met dit boek niet alleen de Gold Dagger Award, hij verkocht ook nog de tv-rechten ervan. Hij is nu fulltime schrijver. 

Wordt verwacht 486 (nieuws, 2021)

 Oogappel verdwijnt in oogwenk  

'Een verslavende en hartverscheurende thriller over een moeder die blijft zoeken naar haar verdwenen dochter.' Zo omschrijft uitgeverij A.W. Bruna de thriller Toen was ze weg van Lisa Jewell. Deze enorme verkoophit in de VS is volgens de uitgeverij geschikt 'voor alle lezers van Paula Hawkins (Het meisje in de trein) en Gillian Flynn (Gone Girl). Het boek ligt op 22 juni in uw lokale boekwinkel. 

Ze was vijftien, haar moeders oogappel. Ze had haar hele leven nog voor zich. En toen, in een oogwenk, was Ellie verdwenen.

Tien jaar later heeft Laurel de hoop nog altijd niet opgegeven dat ze Ellie zal vinden. Als ze een charismatische man leert kennen voor wie ze als een blok valt, brengt dit wat licht in haar leven.

Maar wat haar volledig de adem beneemt is zijn negenjarige dochter. Want dat meisje is het evenbeeld van Ellie. En alle onbeantwoorde vragen die Laurel al zo lang achtervolgen komen in volle vaart terug.

Wat is er met Ellie gebeurd? En wie heeft er nog steeds geheimen prijs te geven?

Lisa Jewell (Londen, 1968) schreef haar eerste roman naar aanleiding van een weddenschap. Het werd in 1998 uitgegeven door Penguin en was dat jaar het bestverkopende debuut. Sindsdien heeft ze zestien boeken geschreven. Enkele jaren geleden is ze van genre veranderd – van chicklit naar steeds donkerder romans naar psychologische thrillers. Ze verkocht wereldwijd al ruim zes miljoen boeken.

Noodzakelijke feiten (nieuws, 2021)

De hond heeft het gedaan     


'Het is niet zo dat ik er telkens naar streef de slachtoffers op een zo origineel mogelijke manier te laten vermoorden', zegt Gerard Nanne over zijn thrillers. 'Het misdrijf, de moord of moorden zijn slechts een onderdeel van het verhaal. Het hangt steeds af van de omstandigheden. Soms past een nekschot beter in een verhaal dan bijvoorbeeld een verwurging. Hoe ik dat verzin is lastig uit te leggen. Het verhaal vraagt om een bepaalde insteek. Mijn taak als schrijver is om me daarnaar te voegen.'

In zijn nieuwste thriller De dochter van Maria Kalkman worden er mensen doodgebeten door een hond.

'Ik heb lang getwijfeld over het idee om in dit boek een hond als moordwapen te gebruiken. Ik hou van dieren en heb jarenlang een hond gehad. Een airedale terriër. Een schat van een beest. Maar omdat het verhaal erom vroeg, besloot ik er uiteindelijk toch voor te kiezen.'

Her rechercheursteam dat de moorden onderzoekt, komt terecht in de wereld van de hondenvechtsport. 'Ik voerde hiervoor gesprekken met een hondengedragsdeskundige en een hondentrainer. En ik ben in de wereld van de hondenvechtsport gedoken door daarover te gaan lezen. Geen wereld waar je blij van wordt, kan ik je zeggen. Ik ben dan ook niet te veel in detail getreden over de gruwelijkheden die zich in deze absurde wereld afspelen, maar heb me beperkt tot de voor mijn verhaal noodzakelijke feiten', aldus Nanne.

Dat in veel van Nannes boeken dezelfde rechercheurs bij de moorden betrokken worden, is een bewuste keuze. 'Het werken met een vast rechercheteam geeft je de nodige houvast bij het schrijven', erkent de schrijver. 'Ik heb ook gemerkt dat lezers het waarderen als je de voor hen oude bekenden weer laat opdraven. Toch schuilt er ook het gevaar in dat de lezer raakt uitgekeken op de telkens weer terugkerende hoofdpersonen. Ik vang dat steeds meer op door niet meer uitsluitend vanuit het perspectief van de onderzoekers te schrijven, maar ook vanuit bijvoorbeeld dader of slachtoffer. En dat werkt goed.'

Gerard Nanne is geboren in Velsen en verhuisde in 1972 met zijn vrouw naar West-Friesland. Na een studie aannemer werkte hij zestien jaar als zelfstandig ondernemer. Vanaf 1998 is hij zich gaan toeleggen op het schrijven van misdaadverhalen, waarvoor hij ook een opleiding volgde bij Script+ in Amsterdam. In 2002 debuteerde hij met Het lied van de Lijster. Sinds 2012 schrijft Nanne ook columns voor het Noord Hollands dagblad.

Boetedoening (nieuws, 2021)

De allerlaatste klus voor de Nowhere Man  



Bij uitgeverij A.W. Bruna verschijnt op 13 april de thriller De verloren zoon van Gregg Hurwitz. Het is het zesde deel uit de Orphan X-reeks, maar volgens de uitgeverij ook heel goed als standalone te lezen. 

Vroeger was hij Orphan X – een geheim agent die moordaanslagen pleegde namens een overheid die zijn bestaan ontkende – maar dat leven ligt voorgoed achter hem. Nu helpt Evan Smoak als de ‘Nowhere Man’ iedereen die in de problemen zit en zich tot niemand anders kan wenden.

Het is een zelfopgelegde boetedoening die van de kille moordenaar langzaam maar zeker weer een man met een geweten heeft gemaakt, waardoor hij begint te geloven dat een normaal leven mogelijk is.

En dus neemt Evan een besluit. Nog één keer zal hij iemand van dienst zijn die zijn hulp nodig heeft, maar daarna zal de Nowhere Man ophouden te bestaan. Een allerlaatste klus. Alleen zou deze hem weleens fataal kunnen worden... De Nowhere Man is de perfecte mix van Jason Bourne en Jack Reacher, aldus de uitgever. 

Gregg Hurwitz is de auteur van 21 thrillers die in dertig talen zijn vertaald en vele prijzen hebben gewonnen. Hij schreef ook graphic novels voor Marvel en DC, scripts voor de grote filmstudio’s en opiniestukken voor The Guardian. In zijn vrije tijd voetbalt hij, waarbij hij regelmatig kwetsuren oploopt. De Blessure Man....

Lees hier een fragment.

En bekijk hier de trailer van De verloren zoon:
    

Met de kennis van nu #20 (interview, 2021)

 

Marion Pauw: 'Ik kies graag voor wat extremere onderwerpen'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Marion Pauw. 'Ik werkte halve dagen aan mijn debuut, als mijn kinderen naar school waren.'


Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw thrillerdebuut Villa Serena?
Marion Pauw: 'Dat kan ik me echt niet meer herinneren!'

(foto: J.W. Kaldenbach)

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Ik werkte halve dagen aan mijn debuut, als mijn kinderen naar school waren. Ik weet nog dat ik 500 woorden per dag schreef, inmiddels zijn dat er meestal meer. Ik had voor mijn debuut een verhalenbundel geschreven en rondgestuurd naar een paar uitgevers. Elsa den Boer van destijds Archipel (imprint van uitgeverij de Arbeiderspers) raadde me aan om een roman te schrijven. Het werd een thriller en dat heb ik toen onder haar begeleiding gedaan.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'In eerste instantie 7500. Dat waren de hoogtijdagen van de thriller! Daarna is Villa Serena nog in pocketvorm verschenen en in special editions. Geen idee waar de teller nu op staat.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Redelijk goed. Niet overenthousiast, maar zeker niet slecht.'

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eerste thriller? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Wat me opvalt is dat ik het met zoveel plezier en zelfvertrouwen heb geschreven. Naarmate ik meer boeken had geschreven, ging ik hogere eisen stellen aan mezelf en werd ook mijn eigen drempel om te schrijven steeds hoger. Uiteindelijk ben ik daar helemaal op stuk gelopen en wilde ik stoppen met schrijven. Inmiddels is dat plezier weer helemaal teruggekeerd en schrijf ik bijna net als toen: vanuit plezier en inspiratie.

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Nog steeds houd ik ervan om het randje van de realiteit op te zoeken in mijn boeken. Ik kies graag voor wat extremere onderwerpen. Dat zie je in Villa Serena ook al. Ik zou nu de personages veel beter uitbouwen en ook stilistisch ben ik enorm gegroeid.'

Over Villa Serena: 

Marion Pauw (1973) werd geboren in Australie en emigreerde op haar zesde naar Nederland. Ze werkte onder meer als freelance journaliste en copywriter. In 2005 debuteerde ze met Villa Serena. Haar doorbraak kwam toen zij met haar boek Daglicht de Gouden Strop 2009 won. Dat boek werd uitgebracht in zes landen. In 2013 werd Daglicht verfilmd. 

Na We moeten je iets vertellen in 2015 kondigde Pauw aan te stoppen met schrijven. In 2017 schreef zij echter samen met Susan Smit Hotel Hartzeer, een zelfhulpboek voor mensen met liefdesverdriet. In 2019 publiceerde ze de roman De Experimenten. Begin mei verschijnt haar nieuwe thriller Vogeleiland. 

Naast schrijfster is Pauw scenariste van televisieseries, zoals In therapie, Project Orpheus en Vlucht HS13. 

Villa Serena draait om Fyllis en Andrew. Zij lijken het perfecte stel en zijn dolgelukkig met elkaar. Tijdens hun huwelijksreis in de Dominicaanse Republiek gebeurt er alleen iets gruwelijks: Andrew probeert Fyllis te vermoorden.

Ze kan ternauwernood ontsnappen en Andrew houdt vol dat stemmen in zijn hoofd hem tot deze daad hebben aangezet. Hij wordt opgenomen in een inrichting, maar Fyllis zit nog met onbeantwoorde vragen. Ze gaat terug naar Villa Serena waar haar huwelijk zo dramatisch eindigde. Samen met de knappe Manolo gaat ze op onderzoek uit en komt erachter dat er een duistere waarheid schuilt achter de serene villa…

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage