Clandestiene streken (nieuws, 2008)

PETER DE ZWAAN 'BOBT' NOG EVEN VOORT

Peter de Zwaan is niet alleen auteur van zeventien thrillers en tientallen kinderboeken, maar na de dood van geestelijk vader Willy van der Heide bouwde hij ook voortvarend de roemruchte Bob Evers-jeugdserie uit. In 2003, na het verschijnen van 'Rumoer in een rustgebied', vond De Zwaan het welletjes. De door cd-producent Weton Wesgram overgenomen uitgeverij De Eekhoorn besteedde toen niet veel aandacht meer aan het in de markt zetten van de Bob Evers-serie.

De Zwaan: ,,Dat maakte het voor mij makkelijker om te zeggen: 'we hebben nu deel 50 gehad, het is genoeg geweest'.'' De Zwaan had zijn aandacht meer en meer verlegd naar de thrillers. ,,Ik had ook genoeg van de BE-serie waarin jongens een bepaald soort taalgrappen maken, die door de eerste schrijver waren bedacht.''

Maar Bob Evers is terug. Niet in boekvorm, maar op de site van Peter de Zwaan. ,,Begin dit jaar vond ik aantekeningen terug voor een B.E.-verhaal'', aldus de schrijver. ,,Omdat ik geen zin had er mee naar de uitgever van de serie te gaan, heb ik een feuilleton gemaakt voor mijn website.'' Het gratis feuilleton gaat in totaal 38 afleveringen krijgen. Daarvan zijn er al twaalf geplaatst.

Er zijn al behoorlijk wat reacties gekomen op zijn nieuwe Bob Evers-avontuur 'Clandestiene streken op een cruiseschip', vertelt De Zwaan. Hij krijgt dagelijks mailtjes van diehard-Bob Evers-fans, 'meest lieden van 55 jaar en ouder'. ,,Kijk voor de lol eens op bol.com onder mijn naam. Daar zie je ook de tweedehandsjes. De prijzen van de Bob Evers-boeken lopen tot 150 euro. Elders liggen de prijzen hoger. Ik krijg berichten van lezers die het hebben over 200 euro.''

STROP

Op de site van De Zwaan staat ook al de titel van zijn nieuwe thriller: 'Een zaak van vrouwen'. Het is de vierde thriller rond de eenling Jeff Meeks. Het boek speelt zich af in Florida, meldt De Zwaan, en komt in september 2009 uit.

Dat zijn nieuwe thriller zo laat op de markt komt, is opzet, zegt de schrijver. ,,Vorig jaar was ik van plan om met 'De Charlsville Jackpot' een jaartje over te slaan. Ik kreeg in de gaten dat juryleden van de Gouden Strop en Diamanten Kogel de neiging hadden om te zeggen 'o, ja ook weer een boek van... laten we met hem maar eens een jaartje wachten'. Door mijn overstap naar De Bezige Bij is 'Jackpot' toch voor maart uitgekomen, vergezeld van het cadeauboekje 'Kelly’s 30.000'.'' De Zwaan vindt 'De Charlsville Jackpot' overigens beter dan 'Duivelsrug', dat in 2007 werd genomineerd voor de Gouden Strop.

Maar 'Een zaak van Vrouwen' is het beste boek van de Meeks-reeks, belooft De Zwaan. ,,Daarom heb ik ook De Bezige Bij voorgesteld nu dus echt een ronde Gouden Strop over te slaan. Dat heeft een nadeel (het duurt erg lang voor een boek dat klaar is in de winkel ligt), maar ik hoop dat het goed uitpakt en dat over 2 jaar de jury van de Strop zegt: 'O, hé, ja, er is gelukkig ook weer een boek van...'.''

Zei hij fel (nieuws, 2008)

FELIX THIJSSEN HEKELT NIVEAU MISDAADLITERATUUR

Meer dan de helft van de Nederlandstalige misdaadboeken is in allerlei opzichten onder de maat. Dit harde oordeel velt schrijver Felix Thijssen (75), de éminence grise onder de thrillerauteurs, in een interview met de Volkskrant. ,,Elke krakkemikkig schrijvende René Appel-epigoon, die zijn karakters opzadelt met vage lustgevoelens voor de buurvrouw in de aangrenzende doorzonwoning in plaats van zich efficiënt bezig te houden met de vermoorde bankier, heeft nu onverhoeds een psychologische thriller gebaard.''

Thijssen zegt zich ook groen en geel te ergeren aan de hype om op elke thriller het etiket 'literair' te plakken. ,,In Amerika staat op een boek van Michael Connelly 'a novel'. Die toevoegingen zijn flauwekul.''

De schrijver vindt wel dat een thriller aan dezelfde kwaliteitseisen moet voldoen als andere literatuur. Hij is kieskeuriger geworden, zeker met de taal. ,,Ik kan heel geïrriteerd raken van een zin als 'snel klikte ik de deur open'. Dat moet zijn: 'ik klikte de deur open'. Of als er bijvoorbeeld een zin eindigt met 'zei ze fel'. Dat 'fel' moet weg. Uit de omstandigheden of uit de dialoog moet blijken welke stemming er is.'' Ook verafschuwt Thijssen onbegrijpelijke uitlatingen. ,,Een collega schreef eens: 'het uitzichtloze vergezicht'. Dat ontgaat veel mensen. Maar ik zou bij god niet weten wat uitzichtloze vergezichten zijn.''

Van Thijssen verscheen onlangs 'Esperanza', de tiende thriller in zijn privédetective Max Winter-serie.

(Bron: de Volkskrant)

Vijftien kilo zwaarder (nieuws, 2008)

BOEK JACOB VIS LEIDT TOT NIEUWE RECONSTRUCTIE IN MOORDZAAK

Het boek 'Het rijk van de bok' van Jacob Vis over de gewelddadige dood van Pim Overzier heeft voor een tweede reconstructie gezorgd in deze moordzaak. Henk H. (63), die een straf van twintig jaar uitzit voor de moord, moet in december onder toeziend oog van justitie het gevecht aangaan met een aanzienlijk zwaardere en sterkere man. In Sportcentrum Papendal bij Arnhem zal worden gekeken of H. in staat geacht kan worden om een tegenstander, die twintig centimeter langer is en vijftien kilo zwaarder, uit te schakelen. Dat meldt het dagblad De Stentor.

Om de reconstructie is verzocht door advocaat Geert-Jan Knoops, die een herzieningsverzoek voorbereidt in de zaak-Overzier. De raadsman heeft twijfels over het bewijs op basis waarvan Henk H. zes jaar geleden is veroordeeld. Hij meent dat de tengere H. nooit een veel zwaardere man kan hebben overmeesterd en gewurgd.
In Papendal zullen ook politiemensen de moordscène naspelen. De bevindingen worden toegevoegd aan het herzieningsverzoek dat Knoops later dit jaar zal indienen bij de Hoge Raad.

In januari werd al een reconstructie uitgevoerd in het Reve-Abbertbos, waar het levenloze lichaam van Overzier in maart 2002 is gevonden. Toen werd gekeken of H. zijn slachtoffer zonder hulp wel negentig meter van de auto naar een graf in het bos had kunnen dragen, zoals justitie beweerde. Bij de proef lukte dat zelfs een getrainde politieman niet. Volgens prof. Backx, hoogleraar sportfysiologie en een expert bij de test, kan H. nooit hebben uitgevoerd waarvan hij werd beticht.

Het is uniek dat het Openbaar Ministerie heeft toegestemd in deze tweede test. De zaak werd aan het rollen gebracht door de schrijver Jacob Vis. In zijn boek 'Het rijk van de bok' uit 2007 stelde hij vast dat het politiedossier op onderdelen niet klopte en dat er weinig deugde van het onderzoek.

Vrijdag 5 december besteedt de actualiteitenrubriek Netwerk aandacht aan de zaak-Overzier. Schrijver Jacob Vis zal daarin aan het woord komen. (Ned. 2, 20.25 uur)

(Bron: De Stentor)

35 kilometer (nieuws, 2008)

DE ANDERHALF MILJOENSTE ASPE

In de Standaard Boekhandel in de Belgische plaats Schelle werd vandaag het anderhalf miljoenste exemplaar verkocht van de thrillers van Pieter Aspe, pseudoniem van Pierre Aspeslag. Valentina De Bruyn had onlangs een boek van Aspe besteld bij de bewuste boekwinkel. Bij het ophalen werd ze 'verrast' door Pieter Aspe, zijn vrouw én cameraploegen. De Bruyn kreeg van uitgeverij Manteau een cheque ter waarde van 1,5 miljoen woorden oftewel twintig boeken, meldt Boekblad.

Het miljoenste exemplaar werd drie jaar geleden verkocht; met zes nieuwe boeken en de verkoop van oudere titels heeft Aspe in drie jaar tijd dus een half miljoen boeken verkocht.

Manteau-uitgever Wim Verheije had uitgerekend hoeveel papier er was besteed aan anderhalf miljoen Aspes: 700 ton. Al die boeken naast elkaar zou 35 kilometer opleveren. Verheije zei ook dat Aspe de redding was van de noodlijdende uitgeverij. Aspe was niet de eerste Vlaamse thrillerauteur, maar het succes van zijn boeken heeft veel andere successen mogelijk gemaakt.

De verkoop in Nederland blijft nog steeds steken op vijf- à tienduizend exemplaren per titel. In Frankrijk doen de Aspe-vertalingen 'Le carré de la vengeance' en 'Chaos sur Bruges' het goed. 'Bankroet', de meest recente Aspe, is zijn drieëntwintigste boek.

(Bron: Boekblad)

Wordt verwacht 70 (nieuws, 2008)

ONSTERFELIJKE KROKODIL

Aanbevolen voor onder anderen vermisten, zionisten, pacifisten en humoristen. Dat stelt althans uitgeverij Ailantus over het in augustus 2009 verschijnende 'Krokodil van de aanslagen' van Assaf Gavron. Als de voortekenenen niet bedriegen gaat het om een spannende roman, politiek incorrect, provocerend, met humor en ironie.

'Krokodil van de aanslagen' draait om Etan Enoch 'Krokodil', een succesvolle yup werkzaam bij een hightech firma in Tel Aviv. Hij gaat met minibusjes naar zijn werk, omdat die nog nooit doelwit van aanslagen zijn geweest. Op een morgen stapt een verdacht uitziende jongen in. Etan maakt hij niet bang, de man naast hem wel. Ter geruststelling belooft Etan de vriendin van de man op te zoeken, mocht het fout gaan. Hij stapt uit en bij de volgende halte explodeert het busje. 'Krokodil' houdt woord; bij de speurtocht naar de vriendin van de man, overleeft hij nóg een aanslag en wordt de held van de media. Dan ontmoet hij de Palestijn Fahmi.

Fahmi komt uit een Palestijnse familie die veel heeft meegemaakt. Zijn broer heeft hem van alles geleerd: hoe je een bom bouwt en een doel kiest. En dat wraak op mensen die je alles ontnemen gerechtvaardigd is. Dan leert hij 'Krokodil' kennen, die inmiddels al drie aanslagen heeft overleefd. Dat irriteert hem mateloos. Alleen: Fahmi overdenkt dit allemaal terwijl hij in coma in een ziekenhuis ligt en buiten demonstranten eisen dat hij als terrorist niet wordt verpleegd. En Etan overleeft inmiddels een vierde aanslag...

Schrijver Assaf Gavron (1968) groeide op in Jeruzalem en studeerde in Londen en Vancouver. Met drie romans, een verhalenbundel en een boekverfilming in de maak is hij een bestsellerauteur in Israël. Hij is zanger en liedjesschrijver voor de Israëlische cultband The Mouth and Foot. Hij maakte deel uit van het schrijfteam voor het computerspel 'Peacemaker', dat het conflict in het Midden-Oosten simuleert.

Weer in de race (nieuws, 2008)

'KIND 44' OPNIEUW GENOMINEERD

'Kind 44' van de Britse auteur Tom Rob Smith is genomineerd voor de Costa First Novel Award 2008. De Costa Book Awards zijn de meest prestigieuze literaire prijzen van Engeland en er zijn vijf categorieën te onderscheiden: beste debuut, beste boek, beste biografie, beste poëziebundel en beste kinderboek. 'Kind 44' is een van de vier genomineerden in de categorie beste debuut. Op 6 januari wordt in elk van deze categorieën een winnaar aangeduid en op 27 januari wordt hieruit een algemene winnaar verkozen.

Eerder dit jaar belandde het boek van de scenarioschrijver - als eerste thriller - op de longlist van de prestigieuze Man Booker Prize, de moeder aller literatuurprijzen. Kort daarvoor had Tom Rob Smith de Ian Fleming Steel Dagger in de wacht gesleept.

Wordt verwacht 69 (nieuws, 2008)

DE VLIEGENDE HOLLANDER BIEDT NIETS HOLLANDS

De eerste aanbiedingsfolder van de nieuwe uitgeverij De Vliegende Hollander is een feit. Uitgever Rienk Tychon (1967) brengt komend voorjaar onder auspiciën van zijn nieuwe vlaggenschip een achttal boeken op de markt. Maar daar zit geen enkele titel van een Nederlandstalige auteur bij.

Tychon was tot eind vorig jaar werkzaam bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff. Zijn grootste succes vierde hij daar met Dan Brown. Hij twijfelde over de acquisitie van 'Angels & Demons', ('Het Bernini Mysterie') dat hij moeilijk vertaalbaar en eigenlijk te duur vond, maar hij ging uiteindelijk toch overstag. Tot grote vreugde van Tychon en niet in het minst van de uitgeverij werd het een enorme bestseller, evenals Browns 'De Da Vinci Code'. Tychon verklaarde eerder in Boekblad ervoor te zullen waken om 'simpele whodunnits' uit te geven. ,,Spannende boeken waar je ook wat van opsteekt: je leert iets meer over een bepaald vak, een cultuur enzovoort.''

De nieuwe prospectus biedt inderdaad een aantal interessante titels. Zoals 'Little Brother' van Cory Doctorow (foto), dat wordt aangeprezen als 'een waardige opvolger van Orwell's 1984', balanceert op de grens van sciencefiction en thriller en in april 2009 verschijnt. Schreven eerder al Charles den Tex ('CEL') en Ton Theunis ('De kluizenaar') over computersystemen, cameratoezicht en de risico's van gewaande veiligheid, Doctorow gooit er nog eens een schepje bovenop. Zijn hoofdpersoon Marcus, alias w1n5ton, is slim, snel en 'wired' met het netwerk. Het kost hem bijvoorbeeld geen moeite de bewakingssystemen van zijn middelbare school te omzeilen. Zijn wereld wordt echter op zijn kop gezet als hij en zijn vrienden te maken krijgen met de naschokken van een grote terreuraanslag. Ze zijn op het verkeerde moment op de verkeerde plek en worden gearresteerd, opgesloten en meedogenloos ondervraagd door Homeland Security.
Wanneer hij eindelijk vrijkomt, ontdekt Marcus dat zijn stad een politiestaat is geworden, waar elke burger wordt behandeld als een potentiële terrorist. Niemand gelofot wat hem zijn vrienden is overkomen en dus heeft hij maar één uitweg: zelf Homeland Security aanpakken.

De Canadese schrijver Cory Doctorow (1971) is co-editor van de populaire blog 'Boing Boing'.

REPUTATIE

'Moordmuziek' is de tweede thriller van de Britse schrijfster Dreda Say Mitchell. Het boek, dat in april 2009 verschijnt, wordt geafficheerd als 'een intelligente thriller over muziek, politiek en geweld'.

De thriller gaat over popartiest Lord Tribulation. Hij staat op het punt een platencontract te tekenen bij het grootste Britse r&b-label, maar net op dat moment sticht een jonge fan van hem brand waardoor twee kinderen ernstig gewond raken. De artiest wordt verantwoordelijk gehouden vanwege zijn opruiende muziek. Aan de andere kant van de stad wordt Tribulations vader dood aangetroffen, in een buurt waar hij sinds de rellen van '76 weigerde te komen.

Samen met een journaliste onderzoekt Tribulation de mysterieuze dood van zijn vader en komt tegelijkertijd meer te weten over de zwarte cultuur en geschiedenis. Tijdens het onderzoek moet hij er alles aan doen om zijn reputatie en carrière te redden.

Dreda Say Mitchell werd in 1965 geboren in Oost-Londen. Haar ouders waren immigranten uit Grenada. Zij studeerde Afrikaanse geschiedenis aan de Universiteit van Londen, werd onderwijzeres en later presentatrice van radioprogramma's. Ook schrijft ze voor The Guardian en The Independent. Haar debuut 'Running Hot' won de CWA John Creasey Memorial Dagger.

Hier met die hamer (nieuws, 2008)

MISDAADSCHRIJVERSCLUB HEEFT NIEUWE VOORZITTER



Het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) heeft sinds zaterdagavond een nieuwe voorzitter. Het is Willem Asman (rechts op de foto), auteur van 'De Cassandra Paradox', 'Brittannica' en het in januari te verschijnen 'Wondermans eindspel'. Hij nam de voorzittershamer over van Gouden Strop-winnaar Roel Janssen (links) tijdens een rumoerige, vrolijke jaarvergadering van het genootschap, waarop verenigingszaken werden gecombineerd met drank, spijs en een hersenbrekende quiz van Tomas Ross en René Appel. Asman grapte de functie alleen te hebben aanvaard zodat hij later ook eens de Gouden Strop zou winnen. Niet alleen Janssen, maar ook díens voorganger Charles den Tex kreeg namelijk de prijs, tot drie keer toe.
(De foto is genomen door Simon de Waal).

Wordt verwacht 68 (nieuws, 2008)

GLAS EN MARMER

Er staat 'roman' op de cover, maar in de aanbiedingsfolder spreekt uitgeverij Prometheus toch mooi van een 'literaire thriller'. Het gaat om 'Stenen', het romandebuut van Mariëtta Nollen (1966), historicus, scenarioschrijver en copywriter. In de zomer van 2007 schreef ze 'Anna's zomer', een dagelijks feuilleton in DAG.

'Stenen', dat in januari 2009 verschijnt, is het verhaal van Melchior van Batenburg, een succesvolle Brabantse projectontwikkelaar en selfmade man. Hij heeft alles wat een man zich kan wensen, maar hij wil meer. Gedreven door blinde ambitie bouwt hij een kolossale toren van marmer en glas aan de Zuidas in Amsterdam. Een project dat eigenlijk te groot is voor een relatief kleine ontwikkelaar uit de provincie.

In zijn overmoed neemt Melchior de verkeerde beslissingen en raakt hij vervreemd van de mensen die hij vertrouwde. Vanaf het begin is zijn naderende ondergang voelbaar. Worden deze problemen veroorzaakt door de mensen die 'hem kapot willen maken' of is hij slachtoffer van zijn eigen paranoïde achterdochtigheid?

VERPLETTEREND

Liefhebbers van het werk van de Italiaanse auteur Gianrico Carofiglio (1961) zullen zich vergenoegd in de handen wrijven: de derde thriller van deze antimaffiamagistraat zal komend voorjaar in Nederlandse vertaling verschijnen. Het boek is getiteld 'Gerede twijfel' en ligt vanaf april 2009 in de winkels.

Ook in deze misdaadroman speelt Guido Guerrieri, de advocaat die nog worstelt met zijn kinderangsten en een zwak heeft voor supermarkten, de hoofdrol. Hij staat een man bij die is veroordeeld tot zestien jaar gevangenisstraf wegens drugshandel. Maar de man zegt onschuldig te zijn. Het bewijs tegen hem is echter verpletterend en aanvankelijk heeft de man zelfs bekend. Maar er gaan geruchten dat zijn eerste advocaat hem in de val heeft gelokt. Er ontstaat een gecompliceerde situatie waarbij Guerrieri in alle opzichten betrokken raakt.

Andere nieuwe titels:

Andrea Camilleri - 'De vleugels van de sfinx' (april 2009)

Gebruiksgemak (nieuws, 2008)

ARIANE IN DE BOX

De thriller 'Koud-Zuid' van Ariane Meijer is het eerste boek dat op bookbox-formaat verschijnt. De bookbox is een mp3-speler met daarop voorgelezen een compleet boek.

De bookbox is in Engeland gemaakt in een oplage van honderd exemplaren. De bookbox-thriller van Meijer is te koop voor 24,95 euro.

,,Het voordeel van de bookbox is het gebruiksgemak'', zegt Sarina van der Ploeg van Meijers uitgeverij Sirene in het Algemeen Dagblad. ,,Je hoeft geen cd’s en cd-speler mee te nemen, maar alleen die mp3-speler met oortelefoon.''

Uitgeverij Sirene heeft deze bookbox gemaakt ter promotie van de schrijfster. Van der Ploeg: ,,Maar we willen ook bekijken of deze vorm voor een boek aanslaat. We hebben nog geen plannen om meer boeken op mp3-speler te publiceren.’’

(Bron: AD)

Phillip Margolin - Recht van spreken (2008)

Margolins jongste moet verfilmd



(Door Arno Ruitenbeek)

Vader Frank en dochter Amanda Jaffe, het advocatenduo in eerdere thrillers, zitten in de wachtkamer van schrijver-advocaat Phillip Margolin. Hij laat ook de rechtszaal even voor wat-ie is in zijn nieuwste thriller Recht van spreken. Die nadrukkelijk uitnodigt tot verfilming.

Het is al meer dan een decennium geleden dat Clint Eastwood en Gene Hackman schitterden in Absolute Power, naar David Baldacci’s Het recht van de macht. We zien daarin hoe meesterinbreker Luther Whitney (Eastwood), verborgen in een kast, ziet hoe de stomdronken president van de VS (Hackman) probeert een jonge vrouw te verkrachten. Een geheim agent schiet vervolgens het meisje dood.

Recht van spreken lijkt zeker in den beginne erg op Baldacci’s enig echt goede roman. De rokkenjagende president heet bij Margolin Chris Farrington, de zwangere first lady Claire en hun beschermengel, naaste medewerker, blinde volgeling en vriend (zelfs ex van Claire) Chuck Hawkins. Privédetective Dana Cutler schiet foto’s van een studente die eerst het bed deelt met Farrington, dan ruzie met hem krijgt en korte tijd later wordt afgeslacht.

Twee seriemoordenaars houden bij hoog en bij laag vol dat ze weliswaar verantwoordelijk zijn voor de meeste misdrijven waarvoor ze de doodstraf zullen krijgen. Maar niet voor de moord op de studente en een van haar voorgangsters. De jonge advocaat Brad Miller, die het voor een seriemoordenaar opneemt, ruikt de geur van het Witte Huis in het dossier. Net als Cutler moet Miller vrezen voor zijn leven.

Margolin geeft aan het thema zijn eigen draai door te focussen op Millers worsteling om de waarheid boven tafel te krijgen. Een tweede glansrol is er voor FBI-man Keith Evans. Evenmin als Miller laat hij zich imponeren door de macht cq het machtsmisbruik. Margolins ontknoping is weer een heel fraaie, die het op het witte doek perfect zal doen.

Phillip Margolin - Recht van spreken. Vertaling: Willem Verhulst. Uitgeverij Boekerij, 352 pag.

Stieg Larsson - Gerechtigheid (2008)

Stieg Larsson boeit wederom honderden pagina's lang

(Door Fred Monsma)

Met het verschijnen van Gerechtigheid is De Millennium Trilogie van Stieg Larsson compleet. Hoewel, misschien lijkt het maar zo. Immers, de partner van de in 2004 overleden Zweedse auteur, Inge Gabrielsson, heeft laten doorschemeren een manuscript met een vierde deel te bezitten. Ze wil het nu nog niet uitbrengen, omdat op geld beluste familieleden van Larsson dan de opbrengst zouden erven, terwijl de auteur in een (betwist) testament zijn geld nalaat aan een communistische arbeidersbeweging, nu de socialistische partij.

Larssons fans moeten dit wel betreuren, want Gerechtigheid, het derde deel van wat dus een trilogie leek te zijn, bewijst eens te meer welk een geweldige misdaadauteur met zijn overlijden voor ons verloren is gegaan. Niet voor niets zijn in Europa al meer dan zes miljoen boeken van Larsson verkocht. In Nederland rond de 50.000 tegenover zo'n 3 miljoen in Zweden.

Ook na zo'n 1800 pagina's - deel 1 telt 560 bladzijden, deel 2 al 580 - is het bijna niet voor te stellen dat iemand genoeg heeft van de avonturen van dat heerlijke duo, het tegendraadse, anarchistische computergenie Lisbeth Salander en de hard en diep gravende financieel journalist Mikael Blomkvist. Een grotere tegenstelling is er tussen twee hoofdpersonages vermoedelijk niet eerder geweest. Maar dat maakt De Millennium Trilogie tot zo'n bijzonder misdaadverhaal.

Alle losse lijntjes worden in Gerechtigheid uitgewerkt, het is weer adembenemend spannend, de dialogen zijn ijzersterk, het plot zo meeslepend als maar enigszins mogelijk is en de vele personen die in het verhaal figureren zijn levensecht. Met een zucht van teleurstelling moet de misdaadroman worden dichtgeslagen na 651 bladzijden. Hoewel, wellicht is er toch licht aan het einde van de tunnel.

Stieg Larsson - Gerechtigheid (De Millennium Trilogie-3). Vertaling Tineke Jorissen-Wedzinga. Uitgeverij Signatuur, 651 pag.

Bron: Brabants Dagblad

Terri Jentz - Vals paradijs (2008)

Overrompelende true crime

(Door Arno Ruitenbeek)

Terri Jentz en haar vriendin Shayna Weiss (pseudoniem) overleven in 1977 een aanslag door een psychopaat. Vijftien jaar later begint Jentz' acht jaar durende queeste naar de nooit berechte dader en de achtergrond van de krankzinnige aanval. Dat levert Vals paradijs op, een overrompelend true crimeboek dat zich kan meten met In koelen bloede van Truman Capote.

De studentes Jentz en Weiss besluiten 31 jaar geleden dwars door de Verenigde Staten te fietsen. Al snel gaat dat faliekant fout. Als ze kamperen in een parkje in Oregon, rijdt een grote pick-up over het tentje van de meiden heen, waarna de bestuurder van die wagen met een bijl op hen inslaat om vervolgens in de nacht te verdwijnen. Als door een wonder ontsnappen Terri en Shayna aan de dood, zij het dat ze ernstige verwondingen aan respectievelijk arm, romp en hoofd oplopen.

De vriendinnen reageren heel verschillend. Shayna lijdt aan geheugenverlies, heeft de moordpoging niet bewust meegemaakt en wil van Terri nooit horen wat er precies gebeurd is. De vriendschap verwatert, mede door haar toedoen.

Terri doet tot 1992 haar uiterste best een gewoon leven te leiden. Ze verhuist naar de andere kant van de VS, wordt scenarioschrijver en vertelt over haar belevenissen op een uiterst afstandelijke manier. Dan dringt het besef door dat ze voor de verwerking van de traumatische gebeurtenissen terug moet naar de plek des onheils, om daar te zoeken naar antwoorden op vele vragen.

Tot 2000 is ze bezig te spreken met iedereen die destijds op een of andere wijze betrokken was bij het misdrijf. Politiemensen, ooggetuigen, familieleden en vrienden van de vermeende verdachte plus de eigenlijke dader. Ze ontdekt dat de politie er zich destijds met een jantje-van-leiden van afmaakte, dat de zaak is verjaard, dat er een valse bekentenis in het schamele dossier zit, maar ook dat na twintig jaar velen nog kennis hebben van en grote compassie voelen met de 'onbekende' slachtoffers Jentz en Weiss. Met behulp van enkele nieuwe vriendinnen en door haar enorme doorzettingsvermogen weet Terri een bevredigend resultaat te boeken.

Ze is geen briljant schrijfster. De wijdlopige passages, overbodige zijlijnen en herhalingen in Vals paradijs worden echter ruimschoots goedgemaakt door de ijzingwekkende feiten en verbijsterende gesprekken. Opnieuw is de werkelijkheid gruwelijker dan de grootste fantasie.

Terri Jentz - Vals paradijs. Vertaling: Roelof Posthuma. Uitgeverij Luitingh, 560 pag.

Niet onopgemerkt gebleven (nieuws, 2008)

ASPE IN HET ITALIAANS

De Italiaanse uitgeverij Faze Editore heeft de vertaalrechten gekocht van 'Het vierkant van de wraak' van de Vlaamse misdaadauteur Pieter Aspe. Faze Editore publiceert de vertaling in april 2009 en nam ook een optie op negen andere Aspe-titels, meldt Boekblad.

Eerder boekte de nu 55-jarige Pieter Aspe (pseudoniem van Pierre Aspeslag) in Frankrijk succes met zijn debuut uit 1995. Uitgeverij Albin Michel verkocht 29.000 exemplaren in Frankrijk en 6.000 exemplaren in Wallonië. ,,Dat is op de Buchmesse niet onopgemerkt gebleven'', zegt uitgever Wim Verheije van Manteau in Boekblad. ,,Voor Italië konden we twee uitgeverijen uitnodigen een bod uit te brengen.''

Naast het Italiaans en het Frans is het werk van Aspe vertaald in het Tsjechisch, Duits en Portugees. En er is volgens Manteau belangstelling uit Polen. In Nederland vertoont de verkoop van Aspe een stijgende lijn. Verheije: ,,Van een nieuwe titel verkopen we er een paar duizend via de winkels. Daarnaast zit hij bij de boekenclub en wordt hij veel gelezen via de bibliotheek. Het zijn geen grote aantallen ten opzichte van Vlaanderen, maar het is fatsoenlijk.''

(Bron: Boekblad)

Via via (nieuws, 2008)

MÁXIMA EN HET MEISJE VAN BUENOS AIRES

Prinses Mabel is al een paar keer het lijdend voorwerp geweest in een thriller. Zo verscheen ze vier jaar geleden in het boek 'Het liefje van Oranje' van Bert van der Veer en was ze de centrale figuur in een internetfeuilleton van schrijver M.P.O Books. En de prinses figureert ook in de vorige maand verschenen thriller 'Risicofactor: Gangstergirl' van ene Liesbeth van der Wels.

Prins Bernhard mocht ook enkele keren opdraven in thrillers van Tomas Ross. Niet tot z'n grote genoegen overigens. En zelfs voor de kroonprins was een actieve rol weggelegd in de overigens verre van briljante thriller 'Operatie Tango' van Kees M. Paling.

Maar nu moet ook prinses Máxima, veruit het populairste lid van de koninklijke familie eraan geloven. Zij zal een prominente rol vervullen in 'Het meisje uit Buenos Aires', een nieuwe factionthriller van Tomas Ross die in mei 2009 in de winkels moet liggen. De thriller gaat over een Argentijnse die op zoek gaat naar haar tijdens de Vuile Oorlog in Argentinië verdwenen vader. Ross: ,,Via via komt ze terecht op het landgoed Eikenhorst bij die andere Argentijnse, wier vader zo'n mysterieuze rol speelde onder het Videla-régime.''

Deze zomer liet Ross op interviewzender Het Gesprek al weten bezig te zijn met een thriller over het koningshuis. Hij kondigde toen aan tot 'aan het randje te gaan'. ,,Want wat kun je wel schrijven en wat niet?'' Smaad en laster moest het niet worden. ,,Ik kan bijvoorbeeld Balkenende niet in een bordeel laten verschijnen. Dat is zo onaannemelijk. Ik heb ook wel eens iets teruggetrokken uit een boek op advies van de jurist van de uitgeverij.''

Ross zegt dat hij altijd zijn manuscript voorleest aan zijn vrouw, die een hele goede graadmeter is voor wat wel of niet door de beugel kan. ,,Als mijn vrouw zegt: denk aan de glas-in-loodramen, dan weet ik dat ik moet oppassen.''

Memorabele memoires (nieuws, 2008)

MOEDER DES DUIVELS OVER MEMOIRES VAN DOCHTER

Een Britse advocate die een bestseller heeft geschreven over haar jeugd die in het teken stond van emotionele en fysieke mishandeling, is door haar moeder voor de rechter gedaagd. De moeder, die schadevergoeding wegens smaad eist, zegt dat de beweringen van haar dochter verzinsels zijn.

Het boek 'Ugly' van Constance Briscoe heeft sinds het verschijnen in 2006 meer dan een half miljoen exemplaren in Groot-Brittannië verkocht. Inmiddels is er een vervolg uitgebracht, getiteld 'Beyond Ugly'.
De nu 51-jarige Briscoe groeide op in armoede in het zuiden van Londen. Uiteindelijk werd ze advocaat en een van de eerste zwarte vrouwen in Engeland die werd benoemd tot part-time rechter. In 'Ugly' beschuldigt Briscoe haar moeder ervan haar herhaaldelijk te hebben geslagen. Ook liet ze haar verhongeren. De moeder verliet haar dochter toen ze dertien was. Briscoe beweert verder dat haar stiefvader een sigaret uitdrukte op haar hand en dat ze een operatie aan haar borsten moest ondergaan vanwege haar moeders gewelddadigheden.

Constances moeder, Carmen Briscoe-Mitchell, zegt dat deze incidenten door haar dochter verzonnen zijn. Ze eist een schadevergoeding van Constance en haar uitgever, Hodder and Stoughton. De rechtszaak die vandaag voor de High Court in Londen van start ging, zal naar verwachting zo'n twee weken duren.

Het is niet de eerste keer dat er memoires worden aangevochten. De Amerikaanse auteur James Frey werd enkele jaren geleden publiekelijk aan de schandpaal genageld als blijkt dat zijn boek 'A Million Little Pieces' over zijn ruige, criminele verleden uit zijn duim is gezogen. Eerder dit jaar verwierp bestsellerauteur Ishmael Beah dat hij zijn memoires over zijn leven als kindsoldaat in Sierra Leone schromelijk had overdreven.

De vijf W's volgens... Loes den Hollander (interview, 2008)

'Een lekker wijf dat boeken schrijft'

Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Waarom en Wanneer. Vandaag: schrijfster Loes den Hollander ('Over mijn leeftijd doe ik graag geheimzinnig'), oud-directeur van een zorginstelling, thans - in deeltijd - buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand in de gemeente Alkmaar. Van haar vijf thrillers zijn in totaal 250.000 exemplaren verkocht. Haar laatste boek Dwaalspoor staat sinds enkele weken in de Bestseller 60. Loes den Hollander schreef al eerder columns en verhalen voor vrouwenbladen. Zij is sinds 2002 hoofdredacteur van Denkbeeld, een tijdschrift voor psychogeriatrie.

(Door Peter Kuijt)


- Wie denkt Loes den Hollander wel dat zij is?
Loes den Hollander: 'Een lekker wijf dat boeken schrijft en daar nog heel lang mee wil doorgaan. Dat zal voorlopig weinig problemen opleveren, want de ideeën blijven binnenkomen. Vooral als ik buiten loop bedenk ik van alles en daar moet ik mee oppassen, merkte ik vanmiddag nog. Ik ga erdoor in mezelf lopen praten.'



- Wat zijn volgens u de overeenkomsten tussen de zorgsector en het thrillergenre?
'Intriges, eigenbelang, valse slangen, angst en afrekeningen. Maar verder heb ik me in de jaren dat ik werkzaam was in de gezondheidszorg prima vermaakt.'

- Waar gaat uw voorkeur naar uit: huwelijken sluiten of relaties doen stranden (in thrillers)?
'De relaties stranden niet alleen, ze krijgen soms ook een lekkere frisse beurt en kunnen daardoor aan het noodlot ontkomen. Dat daarbij links en rechts een paar doden vallen, daar moet je niet moeilijk over doen. Het sluiten van huwelijken zou ik niet graag missen, al was het alleen maar omdat er huisbezoeken aan vastzitten en ik de meest uiteenlopende inspirerende levensverhalen te horen krijg. Maar de thrillers staan wel op nummer 1. Alles wat met schrijven te maken heeft, kan ik beter zeggen.'

- Wanneer is een boek een echte 'Loes den Hollander thriller'?
'Moeilijk om dat over je eigen werk te zeggen. Als ik de reacties van lezers mag geloven moet er tenminste één stevige gek in voorkomen, zit de spanning vooral onderhuids, zetten de heftige onderwerpen je aan het denken en vergeet je alles om je heen als je eenmaal begonnen bent met lezen.'



- Waarom schrijft u specifiek over relaties die in het honderd lopen? Wilt u de lezer(es) misschien het gevoel geven: 'Mwah mijn huwelijk is zo slecht nog niet?'
'Ik raad iedereen aan om dit niet als een vanzelfsprekendheid aan te nemen. Tevreden zijn met je eigen relatie is volgens mij een levensgrote valkuil, die volop ruimte geeft voor verveling en zelfoverschatting. Een relatie onderhouden is hard werken, vaak stug doorzetten en het vergt een grote mate van reflecterend vermogen. Mensen zijn sociale wezens, die contact met anderen nodig hebben en er desondanks vaak een pan van maken. Ik kijk graag naar mensen, ik luister naar verhalen die me verteld worden, ik denk na over wat ik zie gebeuren. Dat doe ik al vanaf mijn jeugd, dat zit in me en daar laat ik dus tegelijk mijn fantasie op los. De ene schrijver heeft iets met seriemoordenaars, de andere met historische gebeurtenissen, met oorlog, met maffia, noem maar op. Ik heb iets met mensen en hun relaties en ik leef me er iedere dag opnieuw in uit.'

Loes den Hollander - Dwaalspoor. Uitgeverij Karakter, 352 pag., 19,95 euro. ISBN 9789061122296

Foto auteur: Marc Moussault

Koerswijziging (nieuws, 2008)

MINDER THRILLERS BIJ ARCHIPEL

Uitgeverij Archipel gaat minder thrillers op de markt brengen. Dat heeft een woordvoerster van de uitgeverij verklaard tegenover Boekblad. De uitgeverij, die tien jaar bestaat, zal zich meer gaan richten op spirituele boeken.

Het tweede lustrum was voor Archipel een mooie aanleiding om het fonds eens tegen het licht te houden. Verkoopcijfers en reacties van de boekhandel speelden een cruciale rol bij de koerswijziging. ,,We deden al veel aan psychologie en breiden dat nu uit met spiritualiteit, maar niet zweverig'', zegt Archipel-woordvoerster Marja Duin in Boekblad.

Archipel zal wel spannende boeken blijven uitgeven, vooral die van auteurs die goed 'lopen'. Volgens Duin zal het accent daarbij op psychologische thrillers komen te liggen.

Archipel heeft onder anderen de thrillerauteurs Frances Fyfield, Sara Paretsky, Dick Francis en Sarah Dunant in haar fonds. Ook gaf ze het debuut van Marion Pauw (nu bij Anthos), 'Villa Serena', uit.

(Bron: Boekblad)

Kritische blik 13

(rubriek over thrillerrecensies in andere media)

FILOSOFIEËN OVER DE DOOD

De Amerikaanse Amy MacKinnon schreef met 'Geschonden' haar eerste thriller. Het boek gaat over begrafenisondernemer Clara Marsh. Ze brengt haar eenzame dagen door tussen de doden, die ze zo mooi mogelijk maakt en altijd een laatste groet meegeeft met bloemen uit haar eigen tuin. Ooit heeft zij op deze manier ook een ongeïdentificeerd meisje begraven, dat vermoord was aangetroffen in de nabijgelegen bossen. Als er jaren later plotseling een verband lijkt te bestaan tussen dit naamloze meisje en Trecie, een verwaarloosd kind dat een tijdlang rondom het huis van Clara speelde maar ineens spoorloos verdwijnt, raakt Clara ongewild betrokken bij het onderzoek. Een onderzoek dat steeds meer vuile en donkere kanten krijgt…

Het is een verrassend debuut met een 'teruggehouden verteltrant', stelt Afra Botman in Trouw. ,,Uit Amerika komen vooral snelle, gewelddadige, complotrijke actiethrillers, maar dit is een 'slow'-verhaal, waarin filosofieën over de dood (...) worden afgewisseld met macabere gruwelen.'' Nog een pluspunt: volgens Botman eindigt 'Geschonden' met een 'indrukwekkend slot'.

INSPIRATIE

Andrew Pyper schrijft in 'De moordkring' over de mislukte, 33-jarige journalist Patrick Rush. Hij droomt van een groots en meeslepend leven als schrijver. En om dat te bewerkstelligen wordt hij lid van een schrijverskring. De wekelijkse ontmoetingen met andere aspirant-auteurs leveren veel inspiratie op. Vooral het horrorverhaal 'The Sandman' van een van hen, maakt indruk. Rush besluit het gegeven van seriemoordenaar 'The Sandman' te 'lenen' als basis voor een roman. Maar de bestseller die dat wordt, brengt hem echteer weinig geluk. De moordenaar bestaat echt en is veel gruwelijks van plan. Irene Start, recensente van Elsevier, is behoorlijk onder de indruk van het boek van de Canadese auteur. ,,Andrew Pyper grijpt zijn lezer vanaf pagina 1 bij de kladden en laat niet meer los.''

DAVERENDE ONTKNOPING

Hij was ooit de gevaarlijkste geheim agent in dienst van de CIA, totdat hij werd verraden door de mensen voor wie hij werkte. Zijn vrouw kwam hierbij om het leven en zijn dochtertje raaktE hij voorgoed kwijt. Nu is Oliver Stone, alias John Carr, de meest gezochte man in Amerika. Wanneer hij eindelijk heeft afgerekend met zijn vroegere bazen, slaat hij op de vlucht voor de politie en de FBI. In het afgelegen mijnwerkersstadje Divine duikt hij onder en raakt bevriend met de jonge weduwe. Ziehier in het kort de inhoud van 'De rechtvaardigen' van de Amerikaanse bestsellerauteur David Baldacci. Op Nu.nl bestempelt Anne Jongeling het boek als 'een opwindende thriller over geheime diensten en dubbele agenda's, met een rits klopjachten als een schakelketting waarbij de een de ander op de hielen zit'.

De hoofdpersonage Carr/Stone is een verfrissing, stelt Jongeling. ,,Geen jonkie meer, (...) maar wel nog altijd met de instincten bezit van een poema en de kracht van Jack Reacher. Dat de ontknoping dan ook nog eens een daverende is, is alleen maar mooi meegenomen.''

BIZAR SPEL

Een groep ouderejaars studenten filosofie heeft zich ingeschreven voor een college Logica en redenering. De onorthodoxe wijze van lesgeven van professor Williams brengt nogal wat teweeg. De man wil dat zijn studenten aan de hand van tips en hun eigen logica een fictieve misdaad oplossen. Als dit niet lukt binnen de zes weken die de cursus duurt, zal het vermiste meisje waar de zaak om draait, worden vermoord. Drie studenten vinden uit dat de zaak helemaal niet zo fictief is en dat ze aan alle kanten worden gemanipuleerd. Al heel snel gaan feiten en fictie zo door elkaar lopen, dat het drietal ook zelf in gevaar komt.

Autoriteit, gezag, gehoorzaamheid, misbruik: daar draait het om in het debuut Het verborgen raadsel van de Amerikaanse docent literatuur Will Lavender. Vier van de vijf sterren noteerde Ineke van den Bergen van de Volkskrant voor dit boek. ,,Onwaarschijnlijk lijkende ontwikkelingen, een bizar spel dat personages en lezers meetrekt in een geraffineerde manipulatie'', is haar conclusie.

Menno Haaijman - De Maskilim (2008)

Chassied verdwaalt in mijnenveld van liefde

(Door Mieske van Eck)

Joden worden steeds opnieuw bedreigd. De verwoesting van de tempel, de holocaust, niets blijft hen bespaard en het lijkt erop dat de geschiedenis zich moet herhalen tot het einde der tijden. De Nederlandse schrijver Menno Haaijman liet zich door dit gegeven inspireren voor zijn thriller De Maskilim.

De Maskilim noemen zich 'de wijzen', 'de intelligenten'. Zij verkondigen in deze roman dat 'het einde der tijden', de eschatos, nabij is en verwachten een nieuwe holocaust.

Als hoofdpersoon koos Haaijman een chassied, die heel zijn leven heeft gewijd aan het bestuderen van de leer van het einde der tijden. Verdiept als hij is in zijn studie, verwaarloost deze Jacob Klein zijn persoonlijk leven en raakt hij in de greep van het noodlot. Hij belandt in de gevangenis wegens seks met een minderjarige en viervoudige moord. Dertig jaar later haalt een vrouw hem op. Hij is nodig om het joodse volk te redden.

Maar tijdens zijn zoektocht raakt de scherpzinnige 68-jarige geleerde steeds meer persoonlijk betrokken. Als kind is Klein geadopteerd en hij herinnert zich niet veel van zijn verleden. Maar zijn geheugen herstelt zich en hij begint na te denken over zichzelf en zijn gevoelens. En hij wordt zowaar voor het eerst in zijn leven verliefd. Zo mondt zijn aanvankelijke race tegen de klok steeds meer uit in een zoektocht naar zijn eigen identiteit en de liefde.

De Maskilim begint geestig en scherpzinnig, maar Haaijman houdt dit niveau niet vast. Zijn roman zwalkt tussen ingewikkelde uiteenzettingen over de joodse leer en een avontuurlijk jongensboek, en mondt uit in een al te sentimentele liefdesgeschiedenis. En 562 bladzijden is ook echt te lang om in dit geval de spanning er in te houden.

Menno Haaijman - De Maskilim. Uitgeverij Prometheus, 562 pag.

Bron: Brabants Dagblad

Wordt verwacht 67 (nieuws, 2008)

ANTHOS LIJFT TESS FRANKE IN

Een opmerkelijke transfer in thrillerland: Tess Franke, auteur van 'De inwijding' (2006) en 'De beproeving' (2008), verhuist van uitgeverij De Geus naar uitgeverij Anthos. De laatste brengt in mei 2009 haar derde thriller 'De bezieling' op de markt, meldt de aanbiedingsbrochure van Anthos.

Tess Franke is het pseudoniem van een in 1970 geboren juriste die samen met haar man en twee dochters enkele jaren geleden uit Amsterdam vluchtte vanwege doodsbedreigingen aan het adres van haar man, eveneens een strafpleiter. Franke woont met haar gezin in Florida.

Nog iets opmerkelijks: in de folder van Anthos staat wervende teksten van Charles den Tex, auteur bij De Geus, over Tess Franke. Die aanprijzingen (o.a. 'Het wachten was op een thrillerschrijver die een overtuigend personage neer kan zetten' en 'waanzinnig soepele stijl') zijn letterlijk overgenomen uit een interview dat Den Tex in maart van dit jaar met zijn toenmalige De Geus-collega hield. Het interview stond lange tijd op de site van uitgeverij De Geus, maar Anthos verzuimde de bron te melden.

Misschien dat Femke Wolzak, de heldin van Franke, dit zaakje tot op de bodem kan uitzoeken. Maar eerst moet de ambitieuze juriste zich over een andere kwestie buigen. Zij staat de Marokkaanse halal slager Moustafa D. bij in een moordzaak. De verdachte is brandschoon, maar de zaak dreigt uit de hand te lopen wanneer dé nationale misdaadjournalist Bas P. Verhoef via zijn tv-show de publieke opinie probeert te beïnvloeden. Wolzaks cliënt wordt tot staatsvijand nummer één uitgeroepen. De advocate ziet zich genoodzaakt niet alleen haar cliënt te verdedigen, maar ook zichzelf, tegenover iedereen, zelfs tegenover haar familie en vriendinnen.

VERBOUWING

Is er nog iets nieuws te melden over Saskia Noort? Nee, niet veel. Anthos wil slechts kwijt dat haar nieuwe, vierde thriller 'De verbouwing' gaat heten. In februari 2009 moet de thriller hoog opgestapeld in de winkels liggen, een kleine drie jaar na de verschijning van haar bestseller 'Nieuwe buren'.

WRAAK

Critici spraken er schande van: een thriller op de longlist van de prestigieuze Man Booker Prize, de moeder aller literatuurprijzen. Toch gebeurde dat deze zomer met 'Kind 44', het debuut van de Britse scenarioschrijver Tom Rob Smith, die kort daarvoor de Ian Fleming Steel Dagger in de wacht had gesleept. Smiths boek was de eerste thriller die op de longlist van de Booker Prize terecht kwam. De keuze voor Smith veroorzaakte heel wat rumoer. ,,Ik kan geen waardering opbrengen voor een jury die besluit om een boek als Child 44 te selecteren, een goed geschreven boek vol vaart maar ook niet meer dan dat'', fulmineerde Jamie Byng van uitgeverij Canongate op een internetforum over de Booker Prize. Overigens haalde Smiths thriller niet de shortlist voor de prijs die uiteindelijk werd gewonnen door Aravind Adiga met 'The White Tiger'.

In maart 2009 brengt Anthos Smiths tweede thriller 'Kolyma' uit. Evenals 'Kind 44' speelt 'Kolyma' zich af in de Sovjet-Unie. Het is 1956, Stalin is dood. Alles raakt in een stroomversnelling als een geheim manifest, opgesteld door Stalins opvolger Chroesjtsjov, algemeen verspreid wordt. Er zal veel veranderen in de Sovjet-Unie, is de belofte. Niet iedereen is echter in staat om de dingen die gebeurd zijn onder de tirannie van Stalin te vergeven of te vergeten. Er zijn krachten aan het werk die op een verschrikkelijke wraak uit zijn.

Ook Leo Demidov, voormalig officier van de geheime dienst, wordt geconfronteerd met verontrustende ontwikkelingen. De twee meisjes die zijn vrouw Raisa en hij hebben geadopteerd, hebben hem zijn betrokkenheid bij de moord op hun ouders nooit vergeven. En ze staan daarin niet alleen.

Andere nieuwe titels:

Ingrid Black - 'Nachtdienst' (maart 2009)
Inger Frimansson - 'Mannen met een groot hart' (maart 2009)
Asa Larsson - 'De woede voorbij' (april 2009)

Koppelteken (nieuws, 2008)

GEEN ZIN IN 'WEER ZIN'

Hij houdt ervan om een beetje verwarring te stichten. Maar schrijver René Appel vindt dat er niet heel handig is omgesprongen met de titel op zijn laatste thriller 'Weerzin'. Met een beetje fantasie kun je de titel van deze Anthos-thriller ook als 'Weer zin' lezen. Hetgeen goed zou kunnen, omdat het boek onder meer verhaalt over de hotelmanager Niels Hulzeboom die weerzin heeft tegen zijn bazin, maar ook weer zin krijgt in de nieuwe assistente die net is aangenomen.
,,Commercieel is het [het afdrukken van de titel] inderdaad niet gunstig'', zegt Appel in een interview met HP/De Tijd. ,,Bij de tweede druk komt er een koppelteken tussen.''

Er is meer concurrentie in het Nederlandse thrillergenre, maar Appel, die nu inmiddels twee thrillers bij het succesvolle Anthos (uitgever van onder anderen Saskia Noort, Esther Verhoef, Simone van der Vlugt, Elvin Post) heeft gepubliceerd, voelt zich er wel bij. ,,Ik profiteer van de toegenomen belangstelling voor het genre. Ik verkoop meer boeken.''

(Bron: HP/De Tijd)

De vijf W's volgens... Tomas Ross (interview, 2008)

'Allemaal geestelijke masturbatie'

Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Waarom en Wanneer. Vandaag: Tomas Ross, pseudoniem van Willem Hogendoorn (1944). Ross is een uitermate productief auteur, op zijn naam staan enkele tientallen boeken. Dit jaar verschenen er twee van zijn hand: De marionet en de Havank-pastiche Caribisch complot.

Ross is niet te spreken over de verkiezing van de beroerdste thriller van het jaar (zie elders op deze site). Hij ziet er nut niet van in om aandacht te besteden aan slechte misdaadromans. De schrijver hangt het standpunt aan van Rinus Ferdinandusse, één van de initiatiefnemers van de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland: 'Als je een boek echt slecht vindt, bespreek het dan niet.'

(Door Peter Kuijt)

- Wie heeft er in hemelsnaam baat bij het niet bespreken van slechte boeken? Daarmee verzwijg je toch het feit dat uitgevers ook rommel op de markt dumpen?
Tomas Ross: ''Slecht' is, net als 'goed' buitengewoon subjectief. De ene mening voor de andere. Zie bijvoorbeeld De Marionet, enerzijds de hemel in geprezen, anderzijds afgebrand. Dus wat stelt het 'voorlichtende' aspect dan nog voor? En waarom zou een lezer afgaan op de voor- of afkeur van die recensent? Zie ook dat absurde sterrensysteem ter 'beoordeling', bij de één vier, bij de ander géén.'

'Er bestaan geen objectieve maatstaven en de recensent schrijft allereerst omdat hij of zij per stukje betaald krijgt en het gas en licht moet betalen. Ik word toch al doodmoe van al die meninkjes in de krant in plaats van gewoon nieuws. Het nieuws is dat er een nieuwe roman is uitgekomen, leuk als ik, lezer, daarbij word geïnformeerd waar het over gaat (dan weet ik of het aansluit op mijn interesse) en dat is het. De lezer oordeelt dus zelf, desnoods ook in de winkel aan de hand van de achterflap of al bladerend.'

'Daar los van staat het interview met de auteur - daarin kan die mening, positief of negatief, van de recensent prima worden weergegeven, en nu fair want, zoals het hoort, 'hoor en wederhoor'. En als dán blijkt dat de interviewer (recensent) het mooi dan wel trifel vindt, is het genuanceerd. Kortom, wie er baat bij heeft, is de recensent die ervoor krijgt betaald, mogelijk de auteur die er aandacht mee trekt maar de potentiële lezer natuurlijk niet. Maar dan nog, het is bekend dat slechte of positieve recensies aandacht betekenen, dus publiciteit en nauwelijks tot niet uitmaken op de verkoop. Als je dus een thriller echt slecht vindt, is er alles voor te zeggen hem alleen al daarom niet te bespreken. Zo werkt de markt dan, geen aandacht spreekt – excuseer de woordspeling – vele boekdelen méér!'




- Wat is uw voornaamste bezwaar tegen de verkiezing van de slechtste thriller van het jaar?
'Wat levert het op behalve wat gegniffel en woede bij de desbetreffende auteur/uitgever? Een promotie voor het genre is het zeker niet. En je zult het met me eens zijn, er verschijnt al genoeg rotzooi dus waarom in vredesnaam daar de nadruk op leggen? Ik vind sowieso dit soort 'verkiezingen' (de grootste, de beste, de leukste) allemaal geestelijke masturbatie. Een hoog Endemol- en Stand.nl-gehalte.'

- Waarmee kan een criticus u op de kast jagen?
'Als hij of zij de zet- of spelfouten in mijn roman gaat opnoemen.'

- Waarom is het goed dat er toch recensenten bestaan?
'Tja, ik verwijt hem of haar niet gebrek aan kennis/deskundigheid maar zou die niet in die subjectieve recensies maar wel in achtergrondartikelen en/of interviews terug willen zien. Je veronderstelt toch een zekere 'liefde' voor het genre. Die mis ik ernstig in afbrekende recensies die bovendien koren op de molen zijn van al diegenen, de 'literatoren', die bevestigd worden in hun vooroordeel jegens het genre. Je kunt wel bijvoorbeeld tegen 'slechte wijnen' waarschuwen, daar bestaan immers objectieve maatstaven voor, maar niet tegen 'slechte' boeken; dat doet het Vaticaan al en dat is al erg genoeg. En nogmaals, je bereikt er alleen maar het omgekeerde mee, je wekt er aandacht voor. Doodzwijgen dus, daar ligt een mooie taak voor recensenten!'




- Wanneer - iets heel anders nu - verschijnt uw nieuwe thriller?
'Mijn nieuwe roman. Voor aanstaande mei: Het meisje van Buenos Aires waarin een Argentijnse op zoek gaat naar haar tijdens de Vuile Oorlog in Argentinië verdwenen vader en via via bij die andere Argentijnse komt, op het landgoed De Eikenhorst, wier vader zo’n mysterieuze rol speelde onder het Videla-regime. En gezien het succes van Havank/Ross' Caribisch Complot denk ik voorzichtig na over het volgende avontuur van de Schaduw.'

Eén van de 147 (nieuws, 2008)

SASKIA NOORT IN DE RACE VOOR IMPAC PRIJS

Saskia Noort is de enige Nederlandse thrillerschrijver die meedingt naar de 2009 Impac Dublin prijs, met honderdduizend Britse ponden (ruim 112.000 euro) een van de meer lucratieve literaire onderscheidingen. Noorts tweede thriller 'De eetclub' moet het wel opnemen tegen boeken van 146 andere kandidaten. Daaronder zijn ook Nederlandse auteurs als Kluun en Heleen van Royen.

De lijst voor de Impac prijs, bestemd voor fictie gepubliceerd in het Engels (inclusief vertalingen), is samengesteld uit nomaties van 157 bibliotheken in 117 steden in 41 landen. De geselecteerde boeken zijn meestal elders ook al onderscheiden of werden genomineerd voor een prijs. 'De eetclub' van Noort ontving een nominatie voor de Gouden Strop 2004.

Bookmakers achten Noort overigens niet erg kansrijk. Zij zien veel eerder Khalid Hosseini, Michael Ondaatje en Ian McEwan de prijs winnen.

De lijst van 147 titels wordt nu voorgelegd aan een jury van vijf auteurs, onder voorzitterschap van de Amerikaanse rechter Eugene R. Sullivan. De prijs werd eerder gewonnen door Orhan Pamuk, Michel Houellebecq en Javier Marías. Dit jaar ging de Libanese auteur Rawi Hage ('De Niro's Game') met de onderscheiding aan de haal.

De shortlist wordt op 2 april 2009 bekendgemaakt. Op 11 juni 2009 volgt de uitreiking van de prijs aan de winnaar.

(Bron: The Guardian)

Mondjesmaat (nieuws, 2008)

LARSSON-TREIN KOMT LANGZAAM OP STOOM

De hype rond de Millenniumtrilogie van de vier jaar geleden overleden Zweedse misdaadauteur Stieg Larsson is hier nu pas een feit. De Larssonmanie die in talloze landen al toesloeg, komt hier maar langzaam op gang, stelt Nelleke Geel van uitgeverij Signatuur in NRC Handelsblad.

Geel was onlangs in Stockholm voor een bijeenkomst met een stuk of twintig uitgevers van de Millenniumtrilogie. ,,Er bleek iets raars aan de hand. In sommige landen waren de boeken meteen een knaller, in de andere landen was de belangstelling mondjesmaat. Maar nergens was sprake van een middenweg.''

De enige overeenkomst was eigenlijk: in alle landen waar de belangstelling mondjesmaat op gang was gekomen, was op een gegeven moment sprake van een omslagpunt. Bij Signatuur was dat punt een paar weken geleden al, aldus Geel. Er gebeurden een paar dingen tegelijk: Deel 1 was langzaam maar zeker toch uitverkocht geraakt en besloten werd tot een herdruk. Op dat moment verscheen een juichend artikel van Stine Jensen in NRC Handelsblad en nrc.next, waardoor er vraag kwam naar een boek dat er even niet was.

Dat merkten boekhandels. ,,Als een boek goed is besproken, komen er opeens veel mensen voor'', stelt een medewerker van een boekwinkel in NRC Handelsblad. De vraag nam verder toe toen Signatuur in een aantal kranten paginagroot adverteerde met de compleet vertaalde trilogie. Signatuur zegt niet het pasklare antwoord te hebben op de vraag hoe je van een boek een bestseller maakt. ,,Je probeert van alles'', zegt Nelleke Geel, ,,en opeens is er dan moment x waarop alle elementen kloppen.''

(Bron: NRC Handelsblad)

In de open haard (nieuws, 2008)

DE BEROERDSTE THRILLER VAN 2008

Het einde van het crisisjaar 2008 nadert. Traditiegetrouw worden er weer talloze 'best of'-lijstjes samengesteld. Hier en daar zie je ook al de eerste aanzetten voor de verkiezing van de beste thriller van het jaar.

De Spanningsblog gooit het over een andere boeg en is op zoek naar de beroerdste misdaadroman van 2008. Het uitverkoren boek zal de door een collega-recensent bedachte titel De Hij-Doet-Het-Goed-In-De-Open-Haard-Thriller van 2008 krijgen.

De verkiezing van de beroerdste thriller is losjes gebaseerd op de Gouden Doerian, de prijs voor de slechtste literaire roman, die helaas een kort leven was beschoren. De bedenkers van de prijs wilden met de Gouden Doerian de aandacht vestigen op het beleid van Nederlandse uitgeverijen, die volgens hen te veel boeken op de markt brengen, waardoor de vereiste aandacht voor het begeleiden van auteurs en het redigeren van hun werk tekort zou schieten.
De Spanningsblog wil met De Hij-Doet-Het-Goed-In-De-Open-Haard-Thriller van 2008 aangeven dat er ook (te) veel kaf onder het thrillerkoren is.

Het zou van al te veel arrogantie getuigen als de redactie van De Spanningsblog zich als enige bevoegd zou voelen deze eretitel toe te kennen. De redactie roept dan ook de hulp in van de bezoekers van deze site. Hieronder staan ruim dertig titels van thrillers, die op de toonaangevende boekensites als Crimezone, Ezzulia en Misdaadromans.nl en deze blog niet meer dan maximaal twee sterren kregen. Welke van deze thrillers is volgens u de slechtste en waarom? Of is er volgens u een nog slechtere misdaadroman op de markt gekomen, die echter niet in deze lijst staat? U kunt uw keuze doorgeven via een mailtje aan de redactie (klik daarvoor op het blauwgedrukte woord redactie in de rechterkolom). Eind december zal de balans worden opgemaakt.

De lijst met kandidaten:

Lori Andrews - De stille moordenaar
Piero Degli Antoni - De nacht van de waarheid
Baantjer - De Cock en moord in de hondsdagen
Benny Baudewyns - De Antarctica Theorie
Krijn de Best - Waaigat
Christian De Coninck - Het Octopuscomplex
Patricia Cornwell - Dodenrol
Patricia Cornwell - Het front
Nicolas d'Estienne d'Orves - Kinderen van het kwaad
David Gibbins - Apostel
Joost Heyink - Proefverlof
Sietse van der Hoek - De man van Trinidad
Dean Koontz - De donkerste nacht
Donna Leon - Droommeisje
Val McDermid - De wrede hand
Elisabeth Mollema - Vergelding
Charlie Newton - Calumet City
Eva Noorlander - In dubio
James Patterson - Je bent gewaarschuwd
Jos Pierreux - La Réserve en de Vloek van het Zesde Gebod
Lennart Ramberg - Het experiment
Tomas Ross - De marionet
Guy Segers - De collectie
Karin Slaughter - Versplinterd
Ake Smedberg - Bloed van mijn bloed
Franck Thilliez - Schaduw van de beul
Martin Walker - Bruno, chef de police
Minette Walters - Schaduwzijde
Inger Wolf - Zwarte nazomer

Ton Theunis - De kluizenaar (2008)

Spannend nawoord

(Door Peter Kuijt)

Thrillerauteur Ton Theunis vond twee jaar geleden een opmerkelijk verzoek in zijn mailbox. Een groep 'verontruste' leden van het Europees Parlement, onder wie SP-senator Erik Meijer, vroeg Theunis een thriller te schrijven over de aantasting van de privacy van de burger door de overheid. De parlementariërs wilden een spannende roman in de hoop mensen te bereiken die zich vooralsnog geen zorgen maken over wat de overheid allemaal van hen weet en te weten kan komen.

Sinds kort ligt De kluizenaar in de winkel, zo'n half jaar na de verschijning van CEL, de prijswinnende thriller van Charles den Tex over identiteitsroof en privacyschending.
Evenals in CEL draait het in De kluizenaar om een eenling, die Het Systeem tegen zich in het harnas jaagt. In Theunis' thriller betreft het een op een zijspoor gezette scheikundeleraar op leeftijd, die een hekel heeft aan de gemeenschap in het algemeen en de allochtone jongeren, die hem het leven op school zo zuur maakten, in het bijzonder.

De kluizenaar opent met een bomaanslag op een overvolle markt. Een tiental doden en een veelvoud aan gewonden is het gevolg. De politie zet meteen vol in op de opsporing van de dader(s). Met hulp van een AIVD-man zonder scrupules wordt alles uit de kast getrokken, het doel heiligt alle - technische - middelen. Het internetverkeer wordt in de gaten gehouden, mails en telefoons worden getapt. De techniek die onfeilbaar wordt geacht, leidt op een gegeven moment naar de scheikundeleraar. Maar heeft hij ook daadwerkelijk de aanslag gepleegd? Hoofdinspecteur Gerard Albers begint te twijfelen als Het Systeem dat niet kan falen zich ook tegen hem keert.

Ton Theunis heeft zich met verve van zijn taak gekweten. Hij heeft van De kluizenaar geen sciencefictionroman gemaakt, maar een thriller waarin technieken voorkomen waarvan de overheidsdiensten nu naar hartenlust gebruik maken. Dat de AIVD bijvoorbeeld politiemensen grondig door de molen haalt, gebeurt in het echt ook. Laatst is er nog een korpschef op buitengewoon verlof gestuurd, omdat hij niet door de AIVD-screening kwam.

Maar De kluizenaar haalt niet het niveau van Den Tex' CEL, dat een met spanning en humor doorspekte dollemansrit door het digitale en het echte leven bleek te zijn. Theunis' boek weet met moeite de aandacht vast te houden als het even geen tijd is voor stevige actie. Er wordt veel verhoord, veel overlegd, veel vergaderd en veel naar beeldschermen gekoekeloerd en dan zakt het in. Vaart krijgt De kluizenaar pas in explosieve scènes - tijdens het toeslaan van een arrestatieteam, bijvoorbeeld, of het vervoer van een gevangene. Dan is Theunis met zijn droge, nuchtere beschrijving van de gebeurtenissen op zijn best.

Het nawoord is op de keper beschouwd het interessantste deel van het boek. Theunis signaleert daarin wat er nu al technisch mogelijk is. Hij schetst dat Nederland aan de wieg stond van het Ausweis, een uitvinding van ambtenaar Jacob Lenz. Hij wijst erop dat je binnenkort bij Albert Heijn met je vingerafdruk kunt afrekenen. Leuk die techniek, maar minder leuk als de grootgrutter straks zijn database met miljoenen vingerafdrukken moet afstaan aan de overheid. Internetproviders houden uw bezoek in cyberspace bij en moeten dat op elk gewenst moment aan de politie geven. En als je leest dat het invoeren van de zoektermen Allah, semtex, Binnenhof en AIVD al voldoende is om jouw digitale brievenbus te lichten, slaat de schrik je pas echt om het hart. Mmm, is dat elektronisch patiëntendossier wel zo'n veilig idee?

Ton Theunis - De kluizenaar. Uitgeverij Mouria, 352 pag.

Kritische blik 12

(rubriek over thrillerrecensies in andere media)

GROOTSE VORM

In 'De laatste adem', de nieuwste thriller van de Schotse schrijfster Denise Mina, krijgt vaste hoofdpersoon Paddy Meehan een flink klap te verwerken: haar gewaardeerde collega - en eerste geliefde - Terry Patterson is vermoord. Alles wijst op een IRA-afrekening. Meehan probeert de waarheid boven tafel te krijgen en voor ze het weet verkeren zij en haar vijf jaar oude zoontje in levensgevaar.

Recensent Elvin Post van het Algemeen Dagblad is zeer te spreken over Mina's laatste. ,,Denise Mina brengt de verschillende lijntjes - er is ook nog een subplot met een vermeende kindermoordenaar - keurig bij elkaar en steekt wederom in grootse vorm.'' 'De laatste adem' krijgt van Post vier van de vijf sterren.

GEMISTE KANS

Matti Y. Joensuu is een politieman in Helsinki, maar ook schrijver van een reeks thrillers rond inspecteur Timo Harjunpää. Hij wordt ook wel de Finse Henning Mankell genoemd.

'Het Duivenritueel' is na 'De honger naar liefde' het tweede boek dat van Joensuu in vertaling is verschenen. Het verhaal: De ouders van Lena zijn liefdeloos en kil, die van Matti zijn net aan het scheiden. De twee scholieren trekken veel met elkaar op, zonder zich ervan bewust te zijn dat ze al lange tijd in het oog gehouden worden door een seriemoordenaar, die heeft besloten dat ze moeten sterven.

Terwijl de moordenaar zijn offerrituelen voorbereidt, probeert inspecteur Harjunpää hem op het spoor te komen. Hij vermoedt dat de man die in het centraal station van Helsinki voor de metro werd geduwd het eerste slachtoffer was, en hoopt dat de bewakingsvideo’s de dader hebben vastgelegd.

Best spannend, stelt Harriët Salm in Trouw, ,,maar de concurrentie met Mankell kan Joensuu toch niet aan.'' De held van Joensuu steekt bleekjes af bij Mankells politieman Wallander, die volgens Salm een echt karakter is. ,,Bovendien is de plot van 'Het Duivenritueel' te simpel. Het is ,,meer dat van een spannend jongensboek: een gek houdt huis, de politie speurt, dat is het. Jammer ook dat het thema huiselijk geweld uit zicht raakt: een gemiste kans.''

WARM BAD

Tana French kreeg onlangs een Edgar voor haar debuut 'De offerplaats'. Dat schept verwachtingen voor haar tweede thriller 'De gelijkenis'.

Om een moordenaar uit zijn tent te lokken, neemt rechercheur Cassie Maddox de plaats in van de vermoorde Lexie Anderson, op wie zij sprekend lijkt. Kandidaat-verdachten zijn de vrouw en drie mannen met wie Lexie samenwoonde. De woongroep voelt gaandeweg als een veilig, warm bad, waarin Cassie alias Lexi zich wat al te graag onderdompelt. ,,Dat is niet goed voor de zaak, niet goed voor Cassie, en ook niet voor de lezer'', concludeert Marcella van der Weg in HP/De Tijd, ,,want daardoor laat French de teugels te veel vieren.''

TREFZEKERE PERSONAGES

,,'Daglicht' is het derde boek van Marion Pauw, maar pas het eerste waarin ze de ijzeren greep van een volwaardige auteur toont.'' Ziehier de eerste zin van recensent Gert Jan de Vries in NRC Handelsblad. Verderop stelt de criticus dat Pauw 'stilistisch sterk gegroeid' is en dat haar 'inleving overtuigt'. Wat wil een auteur nog meer?

In 'Daglicht' vertelt Pauw over Ray, een tbs'er die autistisch is en die vastzit voor moord. Gezien zijn karakter en gezien de omstandigheden kan Ray de moord haast niet hebben gepleegd. Maar wie dan wel? In andere hoofdstukken focust Pauw zich op Lisa, een alleenstaande moeder en advocate met een groot hart. Zij wil Ray's onschuld bewijzen.

Trefzekere personages, uitstekend gedoseerde scènes en frisse sardonische humor, kenmerken volgens De Vries het boek. ,,En toch gaat er iets mis. Pauws voorliefde voor het weerzinwekkende, het grensoverschrijdende duikt in de plot van het boek alsnog op. En dat is zonde, want daar is het schadelijk, terwijl het - mits ver naar voren geplaatst - juist spanning had kunnen opwekken.''

Will Lavender (interview, 2008)

Manipulatie tot de laatste bladzijde

Manipulatie, geheimen, verborgen levens: in zijn debuut Het Verborgen Raadsel is niemand degene die hij of zij lijkt te zijn. Auteur Will Lavender wist het tijdens het schrijven zelf soms ook niet meer. 'Uiteindelijk bepaalde het boek, en niet ikzelf, de ontknoping.'

(Door Monique Brandt)

Zijn debuut Het Verborgen Raadsel was meteen een overrompelend succes. De Amerikaanse auteur Will Lavender had geen betere start kunnen maken met zijn schrijversloopbaan: een nummer 1-notering op de New York Times bestsellerlijst, lovende recensies en belangstelling uit Hollywood voor een verfilming van het boek. Maar een half jaar verder merkt Lavender, voorheen universitair docent Literatuur en Creatief schrijven en nu fulltime schrijver, hoe lastig het kan zijn als de wereld grote verwachtingen van je heeft. 'Mijn opvolger komt niet echt van de grond', verzucht hij, even over in Europa voor een korte promotietrip. 'Ik heb allerlei verhalen in mijn hoofd, maar niet hét plot dat de kern van hét boek wordt. Zo langzamerhand maakt dat me aardig zenuwachtig', bekent de Amerikaan, afkomstig uit het zuiden van de Verenigde Staten.

En dat terwijl zijn eerste werk in een paar maanden geschreven was. Om preciezer te zijn: in de nachtelijke uren, op tijdstippen dat zijn tweejarige zoontje klaarwakker en kraaiend om nog een leuk spelletje, naast hem zat. 'Als een idee eenmaal in je hoofd zit, moet je er op voortborduren alsof het een gewone kantoorbaan is, hield ik mezelf maar voor. En dat is gelukt. Uiteindelijk.'

Het spannende en intrigerende boek speelt zich af in de universitaire wereld, gefascineerd als de auteur is door de hiërarchie en machtsspelletjes die hij als docent in Kentucky zelf ondervond. 'Ik stond helemaal onderaan de ladder, dus had er niet zoveel last van, maar de meer ervaren docenten wél. Ik was dol op hun verhalen', aldus Lavender. 'Maar nog inspirerender was de verhouding tussen docent en studenten. Ik merkte dat ze in principe alles aannamen wat ik ze vertelde. Ik begon erover te fantaseren hoe ver een docent zou kunnen gaan in het manipuleren van studenten, die zich niet, nooit, afvragen of iets wat hun docent vertelt eigenlijk wel wáár is. En dus bedacht ik professor Williams, die alle ethiek overboord gooit en zijn studenten voor de leeuwen gooit.'

ONORTHODOX

Het verhaal draait om een groep ouderejaars studenten filosofie, die zich heeft ingeschreven voor een college Logica en redenering. De onorthodoxe wijze van lesgeven van professor Williams brengt nogal wat teweeg. De man wil dat zijn studenten aan de hand van tips en hun eigen logica een fictieve misdaad oplossen. Als dit niet lukt binnen de zes weken die de cursus duurt, zal het vermiste meisje waar de zaak om draait, worden vermoord. Drie studenten vinden uit dat de zaak helemaal niet zo fictief is en dat ze aan alle kanten worden gemanipuleerd. Al heel snel gaan feiten en fictie zo door elkaar lopen, dat het drietal ook zelf in gevaar komt.

Lavender baseerde zijn boek deels op de beruchte experimenten die sociaal psycholoog Stanley Milgram in de jaren zestig uitvoerde aan de universiteit van Yale. Hij liet een aantal proefpersonen vragen stellen aan een zogenaamde tweede proefpersoon (in werkelijkheid echter een acteur), in een andere ruimte. Bij een verkeerd antwoord moest een stroomschok van oplopende sterkte worden toegediend, zogenaamd om onderzoek te doen naar leren onder druk. Het onderzoek ging in werkelijkheid over de vraag of de autoriteit van een onderzoeker iemand er toe kon zetten om zijn morele grenzen te overschrijden. De conclusie: een ruime meerderheid van de proefpersonen was bereid de stroomstoten op te schroeven tot een dodelijk niveau.

De studenten in zijn boek blijken eveneens ver over hun eigen grenzen te gaan in het blind volgen van de autoriteit van hun leraar. 'Het is een leraar zoals ik die ook heb gehad vroeger, iemand met zoveel charisma dat je bereid bent alles voor hem te doen, al trek je zijn motieven in twijfel. Studente Mary heeft dat zo sterk dat ze haar leven in gevaar brengt om bij hem in een goed blaadje te komen, zelfs terwijl ze zich afvraagt of hij wel is wie hij zegt dat hij is. Ik las eens over een zaak die jaren geleden speelde. Een vreemde man die zich uitgaf voor politieman, belde naar een restaurant, en begon de serveerster allerlei informatie over zichzelf te ontfutselen. Vervolgens moest ze de telefoon aan een collega geven, die haar uiteindelijk mishandelde en verkrachtte, op zijn telefonische aanwijzingen. Het zijn dingen waarover je leest en denkt, wie laat het nu zover komen? Maar het gebéúrt, en je kunt nooit zeggen dat je jezelf niet zo zou laten manipuleren, dat weet je van tevoren niet.'

Lavender schreef het boek terwijl hij nog les gaf in zijn woonplaats Louisville. Hij had het plot in grote lijnen in zijn hoofd, maar uiteindelijk ontspon het verhaal alsof het zichzelf schreef, zegt hij. En dat verhaal is behoorlijk ingewikkeld. 'Wie raadt wie het heeft gedaan, wint goud', schreef een recensent. 'De ontknoping werd bepaald door het boek, niet door mezelf, zo voelt het. Bij de opvolger zal dat verhaal helaas niet opgaan, vrees ik.'

Will Lavender - Het Verborgen Raadsel. Uitgeverij Bruna, 256 pag., 19,95 euro.