Ongebruikelijke aanpak (nieuws, 2021)

Een zwarte engel in de kerk   



Het duurt nog anderhalve maand, maar dan kunnen de thrillerliefhebbers een nieuwe held in de armen sluiten. Het is rechercheur Tom Babylon, een creatie van de Duitse auteur Marc Raabe. Het eerste deel in een nieuwe serie, Sleutel 17, verschijnt - hoe toevallig - op 17 augustus bij uitgeverij A.W. Bruna. 

In de koepel van de Dom van Berlijn hangt een gruwelijk toegetakeld, bebloed lichaam. Met haar gespreide armen lijkt ze op een zwarte engel. Het is de prominente geestelijke dr. Brigitte Riss.

Om haar hals draagt ze een mysterieuze sleutel waarop het cijfer 17 staat.

Rechercheur Tom Babylon heeft een persoonlijk belang bij de zaak: jaren geleden verdween zijn zusje Viola met precies deze sleutel.

Zijn ongebruikelijke aanpak van de zaak strijkt psychologe Sita Johanns tegen de haren in, die iets te veel vragen stelt, tegen de haren in. Wie heeft er meer te verbergen: Tom of de moordenaar?

Marc Raabe (Keulen, 1968) is een Duitse schrijver, redacteur, grafisch ontwerper en manager van zijn eigen filmproductiebedrijf. Zijn serie over Tom Babylon is een enorm succes in Duitsland – alle drie de delen stonden wekenlang in de top 10 van de Duitse bestsellerlijsten.

Het tweede deel uit de serie, Kamer 19, verschijnt op 15 februari 2022. Deel 3, De horzel, volgt op 7 juni 2022. 

Watermonsters (nieuws, 2021)

De Commissario aan het sterfbed

Bij uitgeverij Cargo verschijnt op 5 augustus de nieuwe thriller van schrijfster Donna Leon. Duister water is het negenentwintigste deel in de Commissario Brunetti-reeks. 

De Venetiaanse commissario Brunetti wordt opgeroepen aan het sterfbed van de oude Benedetta Toso. ‘Ze hebben hem vermoord. Het was slecht geld, ik heb hem nog zo gezegd...’ fluistert Benedetta Brunetti toe.

Hij belooft de stervende vrouw de mysterieuze dood van haar man te zullen onderzoeken, die bij leven watermonsters verzamelde voor de instantie die het water van Venetië controleert. Met hulp van zijn collega signora Elettra Zorzi weet Brunetti langzaam de waarheid uit een kluwen van leugens en verduistering te ontwarren, en beseft hij de omvang van de gevaarlijke boodschap die de vrouw hem toefluisterde. |

Een boodschap die gevolgen kan hebben voor de hele regio.|

Donna Leon (1942) is, zegt de uitgeverij, 'grootmeesteres van de sfeervolle crime'. Sinds 1981 woont ze in Venetië, de stad waaraan ze al in haar jeugd haar hart verloor. De Commissario Brunetti-romans spelen zich ook allemaal in en rond Venetië af. Ze zijn in het Engels geschreven en vertaald in veel talen, maar op verzoek van Donna Leon niet in het Italiaans. Elke roman geeft de schrijfster de gelegenheid om de minder prettige kanten van Venetië en Italië te belichten. De intelligente en capabele Brunetti is verantwoording verschuldigd aan zijn baas Vice-Questore Patta, een ijdele kwibus. Sergente (later Ispettore) Vianello en de alwetende Signorina Elettra, de secretaresse van Patta, assisteren Brunetti.

De eerste roman verscheen in 1992 (Death at la Fenice, Nederlandse vertaling Dood van een Maestro). In elke roman speelt eten en koken een belangrijke rol. Er is ook een kookboek van Donna Leon verschenen (A Taste of Venice: At Table with Brunetti). De lezer volgt Brunetti op zijn wandelingen door Venetië en komt zo langs de mooiste bekende en onbekende plekken. Hier is ook een boek van verschenen (Brunetti’s Venice: Walks with the City’s Best-Loved Detective, 2009).

Gesignaleerd 517 (nieuws, 2021)

Leah Konen - Een fatale leugen  



Bij uitgeverij De Fontein verschijnt op 29 juni de thriller Een fatale leugen van Leah Konen. 'Dit verhaal vol leugens en misleiding kruipt onder je huid en laat je niet meer los', belooft (of waarschuwt) de uitgever. 

Het verhaal draait om Lucy, die Brooklyn naar een afgelegen gebied bij Woodstock verhuist om het verleden achter zich te laten. Haar nieuwe buren Vera en John ontfermen zich over haar.

Maar ook zij blijken een verleden te willen ontvluchten en naar eigen zeggen is de enige manier waarop ze met een schone lei kunnen beginnen, het in scène zetten van Johns dood. En ze vragen Lucy hierbij te helpen.

Wat begint als een leugentje tegen de politie, wordt een nachtmerrie wanneer John daadwerkelijk dood wordt aangetroffen. Lucy moet achterhalen wie ze écht kan vertrouwen, voordat zij als dader wordt aangewezen…

Leah Konen studeerde journalistiek en Engelse letterkunde. Ze woont in Brooklyn, NY, met haar gezin. Eerder publiceerde ze een aantal YA-titels. Een fatale leugen is haar thrillerdebuut.

Een fragment van het verhaal kun je hier vinden. 

Met de kennis van nu #28 (interview, 2021)

Esther Verhoef: 'De urgentie lees ik in elke zin terug' 

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Esther Verhoef. 'Het thema raakt hier en daar wat ondergesneeuwd onder het wapengekletter.'

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw thrillerdebuut Onrust?
Esther Verhoef: 'Onrust staat in diverse uitvoeringen in mijn schrijfhuisje in de kast, dus ik zie hem regelmatig, maar ik heb er al jaren niet meer ingekeken. Als ik hem nu weer vast heb, word ik weer ongemakkelijk van die eerste cover. Bij de latere covers had ik inspraak.'

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Toen Onrust zich aandiende werkte ik tachtig uur in de week en zat ik tot over mijn oren in de deadlines. Ik was hoofdredacteur/bladmanager van een magazine over dieren, dierenfotograaf, schreef boeken over dieren en runde een fotostock. ’s Nachts schreef ik als tegenhanger vrij werk: losse scènes, thrillerachtige dialogen en fragmenten. Ik las toen vooral thrillers, met name de op waarheid gebaseerde soldatenromans van Chris Ryan en Andy McNab, maar ook Greg Iles en Felix Thijssen. Ik miste in elk boek iets anders.'

'Zoals ik in 1994 ben begonnen met informatieve dierenboeken te schrijven omdat ik geen boeken kon vinden met antwoorden op de vragen die ik destijds had, schreef ik met Onrust de thriller die ik zelf graag zou willen lezen. Ik heb uiteindelijk anderhalf jaar aan Onrust geschreven, voornamelijk ’s nachts.'

Was het moeilijk om een uitgever te vinden of was het bij de eerste aanbiedingsbrief al raak?
'Dat laatste. Binnen een week nadat ik mijn manuscript had verstuurd, tekende ik het contract.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'Niet precies. Onrust heeft diverse covers gehad en verschillende consumentenprijzen en uitvoeringen, en is ook nog bij twee verschillende uitgevers uitgegeven. In totaal, dus met e-books, buitenlandse uitgaven en luisterboeken erbij, zal het inmiddels wel een mooi aantal zijn, maar in die eerste jaren zijn er hooguit tweeduizend van verkocht. Dat was toen al goed, want Nederlandse thrillers verkochten voor geen meter.'

Esther Verhoef in 2003

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Positief. Onrust kreeg 4 sterren in de VN Thrillergids, de Volkskrant was enthousiast, NRC ook. Mijn debuut werd genomineerd voor de Gouden Strop en vertaald naar het Duits.

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eerste thriller? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Onrust is het eerste deel van de Sil Maier-trilogie (Onrust, Onder Druk en Ongenade), inmiddels heruitgegeven onder pseudoniem Escober. Ik vind Onrust nog steeds een lekkere thriller, en als ik afga op berichtjes van lezers is Sil Maier nog steeds een geliefd personage. Hij is ook een interessant personage; een soort Dexter, terwijl die serie pas jaren later is gemaakt. Inhoudelijk zou ik nu wel andere keuzes maken, er is sociaal-maatschappelijk veel veranderd en ik heb me als mens ook ontwikkeld. Maar de intensiteit, de urgentie, het concessieloze, en zeker ook het schrijfplezier lees ik in elke zin terug.

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Ja, dus. Ik las toen vooral thrillers en dus was het logisch dat ik zelf ook een thriller ging schrijven. Later heb ik ook romans geschreven (Tegenlicht en Nazomer), met evenveel plezier. Misschien was het thema van een man die in oorlog is met zichzelf en in het geheim extreme thrills opzoekt in romanvorm beter tot zijn recht gekomen, want het thema raakt hier en daar wel ondergesneeuwd door al het wapengekletter en de plotlijnen. Maar het is gegaan zoals het is gegaan, en al die stappen en keuzes hebben mijn werk gebracht tot waar het vandaag staat. Een positie waarvan ik in 2003 alleen nog maar droomde.'


Over Onrust: 

Esther Verhoef (1968) groeide op in 's-Hertogenbosch en in het nabijgelegen Rosmalen. Haar eerste publicaties verschenen in 1989: columns in het blad Flair. Tussen 1995 en 2005 schreef ze vijftig informatieve boeken over huisdieren,waarvan er wereldwijd zo'n acht miljoen over de toonbank gingen. Haar dierenboeken zijn vertaald in ruim tachtig landen. Verhoef deed zelf grotendeels de fotografie voor haar boeken.

Bekendheid verwierf zij toen zij thrillers begon te schrijven. In 2003 debuteerde ze met de thriller Onrust, die in 2004 werd genomineerd voor de Gouden Strop. De opvolger Onder druk werd genomineerd voor de Gouden Strop 2005. Op 22 september 2005 won Verhoef met Onder Druk de Diamanten Kogel, de Vlaamse prijs voor de beste oorspronkelijk Nederlandstalige thriller van het afgelopen jaar. Verhoef is de eerste Nederlander die deze prijs won.

In juni 2006 kwam haar eerste literaire thriller Rendez-vous uit, die vrijwel meteen in de bestsellerlijsten belandde. In september 2006 werd het boek genomineerd voor de NS Publieksprijs 2006. Rendez-vous werd in juni 2015 verfilmd door Millstreet Films. De regie was in handen van Antoinette Beumer.

Esther Verhoef schreef het cadeauboek voor De Maand van het Spannende Boek 2009, Erken mij, dat in een oplage van 833.500 exemplaren werd verspreid. Tot dusver zijn ruim 2,6 miljoen thrillers en romans van haar verkocht. In 2016 won ze de Gouden Strop met haar thriller Lieve mama. Komende maand verschijnt haar nieuwe thriller De nachtdienst. Centraal in het boek staat dierenarts Emma van Eerd die met haar veertienjarige dochter boven de praktijk woont. Tijdens haar nachtdienst wordt zij gedwongen om een levensreddende operatie uit te voeren op een zwaargewonde man.

In Onrust spelen diverse personages belangijkre rollen. Een succesvol zakenman die ogenschijnlijk alles heeft, maar niets meer voelt. Een fotografe die een heftige verhouding met een getrouwde man aangaat. Een arts die voor het moeilijkste dilemma in zijn carrière wordt gesteld. Een eenzame overvaller die puur voor de kick leden van een criminele organisatie afslacht. Hun levens en belangen komen met elkaar in botsing. Met dodelijke gevolgen. Iedereen verlegt zijn grenzen. Iedereen gaat de confrontatie aan. Iedereen worstelt met zijn doelen, wensen en verlangens. Maar niet iedereen ontspringt de dans.

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Willem Asman vertelt hier over zijn debuut De Cassandra Paradox
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Bram Dehouck vertelt hier over zijn debuut De minzame moordenaar
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Isa Maron vertelt hier over haar debuut Passiespel
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Ingrid Oonincx vertelt hier over haar debuut Nickname
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Anita Terpstra vertelt hier over haar debuut Nachtvlucht
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Jeroen Windmeijer vertelt hier over zijn debuut Het Petrusmysterie
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz

Gesignaleerd 516 (nieuws, 2021)

Eva García Sáenz de Urturi - Aquitanië, land van water  



Uitgeverij A.W. Bruna publiceert op 22 juni een nieuwe spannende roman van de Spaanse  Eva García Sáenz de Urturi.  Aquitanië, land van water gaat volgens een Spaanse krant met name over Eleonora, die moediger is dan menig man in haar tijd.

1137. De hertog van Aquitanië – de meest welvarende regio van Frankrijk – wordt dood aangetroffen in Compostella. Het lijkt op een complot en zijn dochter Eleonora zint op wraak. Daarom trouwt zij met de zoon van degene die volgens haar de moordenaar van haar vader is: Lodewijk VI, koning van Frankrijk.

Maar de koning sterft tijdens de bruiloft van zijn zoon onder gelijke verdachte omstandigheden. Eleonora en Lodewijk VII zullen samen moeten uitvinden wie hem, als onervaren koning, op de troon wil hebben.

Tientallen jaren voor de dood van de hertog van Aquitanië wordt een onbekende jongen door zijn vijf moeders achtergelaten in een bos. Misschien is hij een monster, of misschien een heilige… maar de kleine jongen overleeft en zal uiteindelijk een van de meest uitzonderlijke mannen van middeleeuws Europa worden.

Deze roman overspant volgens de uitgever een eeuw vol wraak, bedrog en strijd, en beschrijft 'op overweldigende wijze' het mysterie rond de drie personen die het begin vormen van wat later Europa zal worden genoemd.

Eva García Sáenz de Urturi (1972) werd geboren in Vitoria en woont sinds haar vijftiende in Alicante, waar ze aan de universiteit werkt. Haar eerste boek heeft ze in eigen beheer uitgegeven en het werd online een grote bestseller. Inmiddels zijn er al meer dan een miljoen exemplaren verkocht van de trilogie van De witte stad en zijn de vertaalrechten ook wereldwijd breed verkocht.

Geen doel op zich (nieuws, 2021)

Charles den Tex schrijft spionageroman  



Drievoudig Gouden Strop-winnaar Charles den Tex komt in het voorjaar van 2022 met een spionageroman. Hij zegt dat in een interview met De Gelderlander.

Het laatste boek van Charles den Tex, Verloren vrouw, verscheen in oktober 2019. De schrijver zegt in het interview de afgelopen twee jaar enorm productief te zijn geweest.

'Het manuscript voor een nieuw boek heb ik net twee maanden terug ingeleverd bij de uitgever. En ik ben volop bezig met een ander boek. Ook heb ik twee voorstellen uitgewerkt voor tv-series, helaas beide afgekeurd. Maar één daarvan vond ik zo goed, dat ik die bewerkt heb tot mijn nieuwe boek.'

Het nieuwe boek is een spionageroman. 'Voor het eerst in mijn leven', zegt Den Tex.' Of ik al een titel heb? Drie zelfs. Dat zegt dat ik er nog niet uit ben welke het wordt.'

Dertien jaar geleden won Den Tex met CEL zijn derde Gouden Strop. Een vierde zou hij 'natuurlijk mooi' vinden.

'Maar ik heb tegen mijn uitgever gezegd: ‘Je moet er geen rekening mee houden dat ik nog een prijs win’. Ik heb ’m nu drie keer gewonnen, net als collega Tomas Ross. En sindsdien heb ik het gevoel dat we daarin niet meer meetellen. Ze willen andere winnaars. Maar dat is niet erg, want een prijs is geen doel. Wel een enorme eer, maar géén doel. Het verandert bovendien niets aan mijn trots: dat is die rij boeken die daar staat.'

(Bron: De Gelderlander) 

Gesignaleerd 515 (nieuws, 2021)

Eva Reich - Escape Room Thriller  



Bij uitgeverij Cargo verschijnen op 17 juni twee boeken van de schrijfster Eva Eich: Het geheim van de speelgoedmaker en De schaduw van de raaf. Het zijn zogeheten Escape Room Thrillers, waarin de lezer geheimen moet oplossen om de juiste route te vinden. Het is een sensatie in Duitsland, aldus de uitgeverij.  

De uitgever: 'Geniet van een spannend verhaal, los de raadsels op en vind je weg naar de uitgang!'

Over De schaduw van de raaf: Wat een gezellige reünie had moeten worden met oude klasgenoten en vrienden verandert plotseling in een nachtmerrie wanneer Lisa en haar vrienden opgesloten worden in het oude verlaten schoolgebouw.

Iemand is erop uit om hen te straffen, en dat heeft alles te maken met een donker geheim van haar vrienden.

Over Het geheim van de speelgoedmaker: Donkere kelders, gesloten deuren, duistere geheimen.

Journalist Daniel Falk ontvangt vlak voor kerst een mysterieus bericht, dat hem naar een speelgoedmaker leidt die al jaren in coma ligt.

Wanneer hij vervolgens bedreigd wordt, heeft hij maar één keuze: hij zal in de verlaten villa van de man een dodelijk geheim moeten oplossen.

Eva Eich studeerde biologie aan het Fraunhofer Instituut in München. Na een uitstapje in de forensische wetenschap werd ze journalist, waarbij ze werkte voor verschillende dagbladen. Eich woont en werkt in Beieren.

Hoe de Escape Room Thriller te 'lezen' wordt in deze video getoond: 

Alles veranderde continu (nieuws, 2021)

Karin Slaughter schreef thriller over corona  



De Spanningsblog vroeg vorig jaar aan ruim twintig Nederlandstalige thrillerschrijvers hoe zij zich door de coronacrisis heen worstelden en of de pandemie de basis zou kunnen vormen van een nieuw boek. Niemand had vastomlijnde plannen voor een coronathriller. Maar hun Amerikaanse collega, bestsellerauteur Karin Slaughter verwerkte corona in haar nieuwe thriller. 

Niet alleen schreef Karin Slaughter haar nieuwe boek Valse getuige tíjdens de pandemie, maar ze situeerde haar verhaal ook in de pandemie. Dat maakt het een van de eerste boeken ooit waarin corona onderdeel van het verhaal is. Valse Getuige vertelt het verhaal van de zussen Leigh en Callie die vanwege vanwege een vreselijke gebeurtenis in hun jeugd voor eeuwig aan elkaar verbonden zijn.

Tijdens de eerste lockdown was Slaughter allesbehalve productief, vertelt ze in Opzij. 'Toen de eerste lockdown vorig jaar begon had iedereen denk ik het idee dat we heel veel gedaan zouden krijgen, maar iedereen keek alleen maar Netflix en bakte brood. Ik vond het ook heel erg lastig om wat uit mijn vingers te krijgen. Ik dacht dat het makkelijk zou zijn nu ik zoveel tijd om handen had, maar dat viel tegen.'

Slaughter kent ook eigenlijk geen enkele schrijver die wel direct heel productief was. We waren allemaal niet in staat om creatief te zijn omdat wat er gebeurde, vooral in de Verenigde Staten, verschrikkelijk was. Er was een constante verontwaardiging toen er mensen begonnen te sterven. Ik denk ook niet dat dat grote verlies iets is dat we ooit echt zullen begrijpen. Het was daarom ook wel een lastig om een boek te schrijven tijdens de pandemie dat zich ook afspeelt in deze tijd.'

'Alles veranderde ook constant. Eerst werd ons gezegd geen mondkapjes te dragen en het volgende moment droeg iedereen ze. Iedereen was natuurlijk nog alles aan het uitvogelen omdat alles zo onbekend was. Dus bij het schrijven van het boek moest ik continu teruggaan om dingen te veranderen. En toen kwamen er ook nog vaccins! Ik denk dat ik de enige ben die dacht fuck.'

De schrijfster erkent dat er wel eens momenten waren dat ze dacht dat zij besmet was met het virus. 'Ik denk dat we dat we allemaal wel een moment hebben gehad waarbij we dachten van: o God, ik ben aan het hoesten. Heb ik Covid? Wie heb ik blootgesteld? Heel vroeg in de pandemie, nog voor de eerste lockdown, kreeg mijn zus corona. Dat was behoorlijk beangstigend. Iedereen was ook een beetje bang voor haar in het ziekenhuis omdat het nog allemaal zo nieuw was en mensen niet zo goed wisten wat het nu precies was.'

(Bron: Opzij)

Gesignaleerd 514 (nieuws, 2021)

Clare Mackintosh - Gegijzeld  



Bij uitgeverij De Fontein verschijnt op 22 juni de thriller Gegijzeld van de Britse schrijfster Clare Mackintosh. 'Dé thriller van deze zomer!', aldus de uitgeverij. Lee C hild, die om een quote is gevraagd, zegt dat het boek waarschijnlijk een klassieker wordt. 

Stewardess Mina is de hoofdpersoon van deze thriller. Haar huwelijk Mina staat op springen. De zorgen om haar dochtertje zijn groot. Wanneer ze wordt geselecteerd om te werken op de eerste non-stopvlucht van Londen naar Sydney, is dat een welkome afleiding.

Het is een prestigieuze vlucht met aan boord talloze journalisten, bloggers en VIPs die allemaal verslag zullen doen van deze historische vlucht.

Dan krijgt Mina een briefje in handen: 'Volg deze instructies om het leven van je dochtertje te redden.'

Het vliegtuig is gekaapt en Mina staat voor een duivels dilemma want het leven van honderden passagiers ligt in haar handen. Maar ook dat van haar dochtertje. En de kapers blijken meer van haar privéleven te weten dan haar lief is…

Clare Mackintosh werkte jarenlang binnen de politiewereld. In 2011 begon ze als freelancejournalist en inmiddels is ze fulltime schrijver. Haar debuut Mea culpa was direct na verschijnen een grote hit in Engeland. Daarna schreef ze nog twee zeer succesvolle literaire thrillers: Ik zie jou en Valse hoop. Een onmogelijke keuze is haar eerste roman, gebaseerd op een ingrijpende gebeurtenis in haar eigen leven. Gegijzeld is haar vierde thriller.

De schrijfster vertelt hieronder over haar nieuwe boek. 

Eerwraak en discriminatie (nieuws, 2021)

Journalist Bas Haan schrijft Rotterdamse thriller  



Hij is een gevreesde onderzoeksjournalist. Door zijn onthullingen over de deal die Fred Teeven als officier van Justitie sloot met drugshandelaar Cees H., die daarmee zijn in beslag genomen miljoenen weer terugkreeg, moest die later als staatssecretaris opstappen. In zijn kielzog volgden Ivo Opstelten en Ard van der Steur. Zijn boek over de Deventer moordzaak wordt verfilmd. Nu publiceert journalist Bas Haan ook een thriller: Lenoir. 

Lenoir, dat deze maand verschijnt, gaat over de Rotterdamse rechercheur Jacob Lenoir - een samenvoeging van de voornaam van zijn vader en de meisjesnaam van zijn oma - die verstrikt raakt in een ingewikkeld web van drugshandel, corrupte douane, criminele jeugdvrienden, eerwraak, discriminatie en een dubieuze officier van justitie.

Bas Haan spreekt tegen dat Fred Teeven model stond voor de crimefighter in het boek. 'Het is zelfs geen knipoog', zegt hij in een interview met het Brabants Dagblad. 'Mijn thriller is fictie. 'Ik heb er bewust voor gekozen om geen verwijzingen naar bestaande personen op te voeren. Ik wilde dat dit boek los zou staan van mijn werk.'

Haan leest graag thrillers, hij houdt van het genre. 'Toen ik in 2009 een boek schreef over de Deventer moordzaak, bedacht ik me hoe heerlijk het zou zijn om helemaal los te kunnen gaan. Bij non-fictie moet elk detail kloppen anders is het einde oefening voor een journalist, maar in een verzonnen verhaal creëer je een eigen wereld. In dit boek kon ik spelen met de werkelijkheid en hoefde ik niet op mijn hoede te zijn voor de drijfveren van mensen die je informatie toespelen. Bovendien is het een prettig tijdverdrijf om vanuit je hangmat iemand te vermoorden. Het is voor mij een goede manier om te ontspannen van mijn werk.'

Deel 2 van Lenoir zit al in zijn hoofd. 'Al weet ik nu nog niet of die er ook echt gaat komen.'

(Bron: Brabants Dagblad)

In Blackdown (nieuws, 2021)

Wie is de Pinokkio?  



'Als er twee kanten aan een verhaal zitten, is er altijd iemand die liegt.' Deze mooie tegelwijsheid en doordenker staat op de cover van Hij & Zij, de derde thriller van ex-BBC-journaliste Alice Feeney, die 3 augustus bij A.W. Bruna verschijnt. Deze volgens de uitgever 'ingenieuze literaire thriller boordevol verrassende wendingen' wordt uitermate geschikt genoemd voor de liefhebbers van het werk van Gillian Flynn en Ruth Ware.  

Er zitten twee kanten aan dit verhaal.
Jou en mij. Hij en zij.
Eén van ons is een leugenaar.

Wanneer er een vrouw wordt vermoord in Blackdown, een slaperig Brits plaatsje, is journalist Anna Andrews terughoudend als ze verslag moet doen van de misdaad.

Rechercheur Jack Harper vermoedt dat ze betrokken is bij de zaak, tot hij zelf een verdachte wordt in zijn eigen moordonderzoek…

Iemand vertelt niet de waarheid, en sommige geheimen zijn het waard om te bewaren.


Alice Feeney is schrijver en journalist. Ze werkte 15 jaar bij de BBC als verslaggever, redacteur en producer. Ze woonde in Londen en Sydney, maar is uiteindelijk neergestreken op het platteland van Surrey.

Haar thrillerdebuut Soms lieg ik was een internationale bestseller en wordt momenteel bewerkt tot tv-serie, met in de hoofdrol Sarah Michelle Gellar (Buffy!) en als uitvoerend producent Ellen Degeneres. Ik weet wie je bent (2019) is haar tweede boek.

Van Feeneys eerste twee boeken zijn 20.000 exemplaren verkocht in Nederland en Vlaanderen. Hij & Zij wordt verflimd als tv-serie, met Jessica Chastain als uitvoerend producent, bekend van o.a. The Help. 

Gesignaleerd 513 (nieuws, 2021)

Sophie Ester - Terugkeer  



'Wanneer het weten alleen maar pijnlijk is, is de onwetendheid misschien wel de grootste troost...'

Met deze cryptische zin beschrijft Sophie Ester haar nieuwe thriller. Terugkeer, dat verschenen is bij uitgeverij Ellessy Crime, is het derde deel uit een vierdelige serie en sluit aan op Ommekeer en Zijdelings. 'Dit is een echt vervolg op de gebeurtenissen van de twee eerdere boeken. Vincent is een van de belangrijkste personen uit de serie', aldus Ester.

In Terugkeer is Vincent Jones zijn geheugen kwijt. En niet alleen zijn geheugen. De man, die hij in de spiegel ziet, is een onbekende. Hij is alles kwijt: zijn identiteit, zijn verleden, zijn heden en zijn doel in het leven. Er is iets verschrikkelijks aan de hand, maar wat dat is, is voor hem een groot raadsel.

'Het kompas op de omslag van het boek sluit goed aan bij deze toestand', zegt Ester. 'Met een kompas bepaal je de richting die je uitgaat. Dat kan voor Vincent in dit verhaal nog alle kanten opgaan. Hij is stuurloos aan het begin van het verhaal.'

De flaptekst bestaat vooral uit vragen en geeft weinig informatie over het plot. Dat heeft een reden. Ester: 'Op het moment dat Vincent zich weer bewust wordt van de wereld is zijn hele leven een vraagteken. Hij heeft geen idee wie hij is en waarom hij op de plek is waar hij dan verblijft. De lezer staat voor hetzelfde vraagstuk. Wie heeft de aanslag overleeft en hoe?'

Spoiler alert: Uiteindelijk krijgt Vincent zijn geheugen terug, maar dat blijkt ook niet zaligmakend te zijn. Hij wilde het weten, maar wat hij zich herinnert is vernietigend. 'Terugkeer gaat over herinneringen die eigenlijk te pijnlijk zijn om mee te leven. Wat is de waarheid en hoe moet je daar mee leren omgaan?', vat Ester het boek samen.

Sophie Ester is een pseudoniem van Kirstin Rozema. De auteur (1967) woont in Almelo. Ze schrijft niet alleen thrillers, maar is (onder haar eigen naam) ook bekend als schrijfster van kinder- en jeugdboeken en romans.

Gesignaleerd 512 (nieuws, 2021)

Jos Pierreux - Russische poppetjes

Bij Uitgeverij Vrijdag is 10 juni een nieuwe thriller van Jos Pierreux verschenen. In Russische poppetjes vindt in Knokke een reeks verdachte voorvallen plaats. Is dit allemaal toeval of speelt hier iets groters? 

Een pandemie kondigt zich aan, het land stevent af op een lockdown. In die almaar benauwendere sfeer is het voor de politie van Knokke moeilijk werken. Een bejaarde, die flink toegetakeld op een bankje wordt aangetroffen, beweert dat hij is gevallen terwijl nogal wat verwondingen op mishandeling wijzen.

Het blijkt slechts het eerste dubieuze voorval te zijn in een lange reeks. Een afrekening, een autodiefstal en een hoogoplopend dispuut tussen een huurder en een eigenaar...

Het is niet altijd duidelijk wat een misdaad is en wat niet. Maar waarom zou een slachtoffer liegen en waarom worden misdrijven niet aangegeven en aanklachten ingetrokken? Toeval? Of is hier meer aan de hand?

Inspecteur Luk Borré breekt er zich het hoofd over. Tijdens het onderzoek wordt de inspecteur bijgestaan door een ambitieuze nieuweling. Die heeft zo zijn eigen problemen.

Jos Pierreux (1957) was eerst bouwhandelaar, nu professioneel misdaadauteur. De meeste van zijn verhalen, met inspecteur Luk Borré vaak in een hoofdrol, spelen zich in de badstad Knokke af. Hij werd driemaal genomineerd voor de Hercule Poirotprijs en schreef onder meer een Witse-verhaal.

In 2018 won Pierreux met Niets erger dan spijt de Hercule Poirotprijs. De jury noemde het een 'tour de force'. In de zomer van 2019 verscheen al weer een nieuw verhaal van inspecteur Borré met de titel Rot fruit, in 2020 gevolgd door Het tweede skelet.

Geheime seksfeesten (nieuws, 2021)

'Amsterdamned' wordt thrillerserie   



Regisseur Dick Maas gaat een boekenserie schrijven gebaseerd op zijn oude hitfilm Amsterdamned uit 1988. Het eerste deel in de reeks, De Naakte Getuige, verschijnt op 19 juli, meldt Het Parool. In het boek spelen de personages uit de film, zoals rechercheur Eric Visser en zijn dochter Anneke, de hoofdrollen.

Dick Maas wil een ‘Baantjer-achtige’ reeks gaan maken met personages uit de bekende thriller over een moordenaar die de Amsterdamse grachten onveilig maakt. Amsterdamned was eind jaren 80 een grote hit in de Nederlandse bioscopen. De hoofdrollen werden gespeeld door Huub Stapel, Monique van de Ven, en Hidde Maas. 

In De Naakte Getuige vindt de politie twee tieners dood in het bos bij een uitgebrande auto. Het laatste wat ze aan de politie gemeld hebben is dat er een naakte vrouw onder het bloed in de auto lag. De vrouw is echter spoorloos verdwenen. Het onderzoek leidt rechercheur Eric Visser naar de wereld van geheime seksfeesten.

(Bron: Het Parool) 

Beatrice is weg (nieuws, 2021)

Comeback van Zweedse 'Crime Queen'  



'De Zweedse Crime Queen is terug!, kopt uitgeverij HarperCollins Holland boven een persbericht. De uitgever blijkt het te hebben over Lina Bengtsdotter. Wij van De Spanningsblog hadden niet eens in de gaten dat ze weg was... De afgelopen jaren verschenen toch regelmatig thrillers van haar hand. Voortaan beter opletten, dus. Hoe dan ook, op 6 juli verschijnt een nieuwe thriller van deze bestsellerauteur, getiteld De man die een vreemde was.

Hoofdrol in dit boek is opnieuw weggelegd voor Charlie Lager. Als deze tegendraadse rechercheur op een ochtend wakker wordt, kan ze zich de vorige avond nauwelijks herinneren. Toch heeft ze het gevoel dat haar iets ergs is overkomen.

Tijd om de puzzelstukjes in elkaar te passen heeft ze niet, want ze moet halsoverkop naar Karlstad vertrekken om zich op de vermissing van de negen maanden oude Beatrice te storten.

Als de eerste aanwijzingen nergens toe leiden, krijgt Charlie de indruk dat niemand de waarheid spreekt.

Maar de kans om de baby levend terug te vinden wordt elk uur kleiner, dus ze moet alles op alles zetten om de onderste steen boven te krijgen.

Lina Bengtsdotter (1977), docent Zweeds en psychologie, groeide op in Gullspång, een Zweeds plattelandsstadje waar een groot deel van haar boeken zich afspeelt. Het eerste deel in de Charlie Lager-reeks werd in Zweden verkozen tot beste thrillerdebuut én was het bestverkochte debuut van dat kalenderjaar. Haar boeken hebben ook in het buitenland meerdere nominaties gekregen.

Gesignaleerd 511 (nieuws, 2021)

Patrick Conrad - De verdwijningen  



Bij uitgeverij Vrijdag is gisteren een nieuw boek van de Vlaamse schrijver Patrick Conrad. In De verdwijningen raken in het Antwerpen van de jaren 70 mensen vermist die in contact staan met de familie Torfs. 

Valères naam staat in het adressenboekje van oud-vriendin Rina Torfs. Contacten uit het boekje verdwijnen één-voor-één, spoorloos. Valère gaat zelf op onderzoek uit. Kan hij aan de leugens, het geweld en zijn eigen lot ontsnappen?

Nadat op 22 juli 1974 de rode handtas van professor Franse literatuur Rina Torfs wordt teruggevonden op de werf van de premetrowerken, beginnen de speurders van de Antwerpse recherche een routineonderzoek naar haar verdwijning.

Ook haar voormalige vriend, de verlopen hippie en mislukte dichter Valère, begint een zoektocht in opdracht van haar steenrijke grootmoeder 'Medusa' Torfs. Hij wordt meegesleurd in een draaikolk van leugens en geweld waaraan hij niet meer kan ontsnappen. Rina's verdwijning blijkt slechts de eerste in een uitdijende reeks.

'De systematische afbrokkeling, aftakeling en uiteindelijke verdwijning van de machtige familie Torfs is een sprekende metafoor voor de verloedering van onze westerse samenleving, die in de jaren zeventig begon', meldt de uitgeverij. 'Patrick Conrad vat de suspense van dit tijdsgewricht in opnieuw superieure roman noir.'

Patrick Conrad is schrijver, dichter, plastisch kunstenaar en filmmaker. Met zijn roman noirs won hij zowel de Hercule Poirotprijs als de Diamanten Kogel.

Een bosje bloemen ontbrak (column, 2021)

Hardleerse uitgevers

(Door Peter Kuijt)

Voor wie het nog niet weet: de Week van het Spannende Boek is begonnen. Als u het nog niet wist, dan valt u niets te verwijten. Zoveel publicitaire aandacht was er nou ook niet voor. Dat Paris Hilton een contract voor een boek heeft getekend, zal wellicht bij meer mensen bekend zijn.

Hoe dan ook, de week… is begonnen. En die werd afgetrapt in de bibliotheek in Utrecht (filiaal Neude) met de uitreiking van de vier belangrijkste (want enige) thrillerprijzen van Nederland.

Ik heb zelf de uitreiking niet gezien, want ik moest met de teckel naar de puppycursus in Gouda. Maar volgens Tzum vond de uitreiking plaats in ‘een troosteloos zaaltje. Een bosje bloemen ontbrak.’ Waaruit maar weer blijkt dat er bij dit literaire weblog nog grotere zeiksnorren zitten dan bij De Spanningsblog.

Bernice Berkleef won de Gouden Strop, zij is de vijfde vrouwelijke auteur in de 35-jarige geschiedenis van deze prijs die bekroond werd. Floris Kleijne ging er met de Schaduwprijs vandoor. Afijn, dat weet u vast als u De Spanningsblog afgelopen zaterdag heeft gelezen. Niet als u de NOS heeft gevolgd: die vond de uitreiking niet nieuwswaardig genoeg.

Het is altijd leuk en leerzaam om aan de hand van het juryrapport de stand van zaken in thrillerland weerspiegeld te zien. Tachtig boeken lazen de vijf juryleden in totaal. ‘Een mooi aantal. Zeker als je bedenkt dat uitgevers in het afgelopen jaar vanwege corona wat voorzichtig waren.' Zeker ook als je bedenkt dat in 2019 rond de zeventig titels waren ingezonden en vorig jaar 76.

Er was wel kritiek van de jury over het niveau. Het juryrapport: 'Er waren veel 'zozo' inzendingen (of, zoals een jurylid opmerkte: prima voor op het strand!), maar wat extra opviel was veel gebrekkige redactie en een slordig gebruik van de Nederlandse taal. we zullen geen lijst maken met voorbeelden, maar foutieve uitgangen bij persoonsvormen, verkeerd geschreven voltooid deelwoorden, de schier onmetelijke reeks Engelse deelwoordenin de Nederlandse taal; het stoorde nogal eens.'

Nogal eens.

De kritiek van de jury klinkt bekend. Al sinds jaar en dag wordt er geklaagd over de slordigheden in ingezonden boeken. Dat geldt al sinds de jaren 90, maar ook bijvoorbeeld in 2007, de allerlaatste keer dat ik deel uitmaakte van de Gouden Strop-jury. Toen citeerde juryvoorzitter Clairy Polak een tenenkrommende zin uit een van de boeken: 'Haar rug was doorzeefd met kogelgaten.' In editie 2014 zaten er 'ongeloofwaardige thrillers' onder de inzendingen. En in 2017 moest de jury ploegen 'door heel wat vermijdbare clichés, subplotjes en wirwarren van personages. De jury had graag gezien dat eindredacteuren de lat hoog blijven leggen wat betreft lengte en plot, daar had een aantal boeken enorm van kunnen opknappen.'

Bijna jaarlijks krijgen thrilleruitgevers een tik op de vingers en een veeg uit de pan. Maar ze doen er niets aan, blijkt ook nu weer.

De hardleerse uitgevers zouden zich eens moeten realiseren dat in geen enkel ander genre de kritiek zo stevig en fundamenteel is. Bij prijsuitreikingen voor literaire romans, kinderboeken, non-fictie wordt louter en alleen de lof bezongen van hetgeen op de leestafels van de juryleden is beland. Maar in het thrillergenre gooien de uitgevers er met de pet naar. 

Waarom?

Omdat het toch maar 'voor op het strand' is? Is het uit minachting voor de lezer?  Die heeft enkel behoefte aan een snel en spannend verhaal. Slordige zinnen? Boeie...

Wie het weet mag het zeggen.  

Met de kennis van nu #27 (interview, 2021)

Jeroen Windmeijer: 'Trots op de quote van Maarten 't Hart'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Jeroen Windmeijer. 'Ik wil dat mensen niet alleen worden vermaakt als ze mijn boek lezen, maar dat ze er ook nog iets van opsteken.'

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw debuut Het Petrusmysterie?
Jeroen Windmeijer: 'Het grappige is dat ik het nooit meer echt heb gelezen sinds het in druk is verschenen. Ik vraag me eigenlijk af of schrijvers dat überhaupt doen: hun eigen boek lezen. Mijn eigen ervaring is ook dat je het boek tijdens het schrijven – en natuurlijk vooral tijdens het herschrijven en redigeren – zó ontzettend vaak hebt gelezen, dat het op een gegeven moment echt je neus uitkomt. Dan ben je blij dat het klaar is en je eindelijk met een nieuw project kunt beginnen.'

'In september verschijnen de Engelse en Duitse vertalingen: St Peter’s Mystery en Die Petrusverschwörung. Omdat de vertalers vraagjes hadden over specifieke kwesties heb ik het boek weer ter hand genomen. Toen heb ik wel vaak langere stukken zitten lezen en dat vond ik wel heel erg leuk. Het was grappig, omdat het inmiddels al zes jaar geleden was dat ik het schreef, was ik veel alweer vergeten.'



Hoe verliep de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Ik heb altijd veel geschreven, maar dat waren met name brieven, (reis)dagboeken en korte stukjes, maar die stukjes waren altijd losse scènes, nooit echt iets groots. Uiteindelijk heb ik wel twee novelles geschreven, maar daar heb ik verder nooit wat mee gedaan.'

'Ik las – en lees – heel graag religieus-historische thrillers zoals die van Dan Brown. Op een dag bedacht ik me dat het leuk zou zijn als iemand eens een boek zou schrijven dat zich een keer niet in Rome, Istanbul of Parijs zou afspelen maar gewoon in ons eigen landje. En toen zei mijn vrouw: waarom doe je het zélf niet? En dat bleek een goed idee.'

'Sinds mijn studententijd woon ik in Leiden, die de 'Sleutelstad' wordt genoemd omdat Petrus de beschermheilige van de stad is. Ik heb me maanden in hem verdiept en gaandeweg ontstond een verhaal, waarbij ik me baseerde op het standaardsjabloon van dergelijke boeken: een archeoloog vindt iets wat een geheim genootschap al eeuwen zoekt; hij beseft niet precies wat hij heeft gevonden en de rest van het boek is hij op de vlucht voor dit genootschap – meestal in het gezelschap van een heel knappe en intelligente vrouw.'

'Ik was nog leraar godsdienst en had op vrijdag vrij. Als ons dochtertje op school zat – zo tussen 9.00 en 15.00 – had ik tijd te schrijven. Elke vrijdag schreef ik een hoofdstuk en ik heb er net zoveel vrijdagen over gedaan als het aantal hoofdstukken dat het boek telt.'

'Ik stuurde het naar circa dertig uitgeverijen en van de meeste hoorde ik niks natuurlijk. Twee of drie stuurden er een beredeneerde afwijzing, een paar de standaard 'het-past-niet-binnen-ons-fonds'-brief, maar de meesten reageerden niet. Toen suggereerde iemand een Leidse uitgever te proberen omdat het een Leids verhaal is. Ik schreef Primavera Pers aan en die zag het direct zitten eigenlijk. En de rest, zoals ze dan zeggen, is geschiedenis.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'De uitgever van Primavera Pers besloot 1.000 exemplaren te drukken en beloofde me om de hals te vallen als we die zouden verkopen – en dat kon ze na twee weken al doen. Ze drukte er 2.000 bij en die waren ook zo weg. In het eerste jaar verkochten we er 5.000.'

'Dit viel op bij een vertegenwoordiger van HarperCollins Holland die bij een lokale boekhandel op bezoek was. Zij benaderden me en vroegen of ik voor hun wilde komen schrijven. Dat wilde ik wel, want de uitgever maakt deel uit van het Amerikaanse HarperCollins – de op één na grootste uitgever ter wereld.'

'Van Het Petrusmysterie waren er 15.000 exemplaren verkocht toen HC Holland de titel van Primavera Pers overnam. Hij is vertaald naar het Tsjechisch en gaat verschijnen in het Duits en Engels dus. Andere titels zijn inmiddels ook verschenen in het Italiaans en Portugees. Het boek heette bij verschijning overigens De bekentenissen van Petrus, na de overname door HC Holland hebben we de titel veranderd.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Heel erg positief eigenlijk. Ik denk dat mensen het oprecht leuk vonden – en vinden – dat een dergelijk boek zich een keer in een herkenbare Nederlandse setting plaatsvond. En voor Leidenaren extra leuk, omdat de boeken zich altijd daar afspelen – behalve de Offers (Bolivia) en De Genesissleutel (Peru). Iemand vertelde me dat hij het leuk vond dat hij op elke bladzijde exact wist waar de hoofdpersonen zich bevonden.'

'Bij Het Petrusmysterie, Het Pauluslabyrint en Het Pilgrim Fathers Complot, de 'Leidse trilogie', heb ik zelfs stadswandelingen gemaakt. En met een gids loop ik dan door de stad: hij vertelt het echte verhaal en ik lees scènes uit het boek voor op plaatsen in de stad waar die zich afspelen.'

'Trots ben ik op de 4**** die de VN Thrillergids gaf: “meer respect voor religie en subtieler dan de Da Vinci Code. Maar het meest trots ben ik op quote van Maarten ’t Hart die zeer positief over de boeken was: 'Puur vertelplezier, gepaard met groot vakmanschap'.

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eersteling? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
Ik ben er nog steeds heel erg trots op en blij mee. Ik had nog nooit eerder een boek geschreven en schreef binnen zes maanden, op mijn vrije vrijdagen, eigenlijk in één adem een boek. Het is spannend, snel, goed geschreven en zit vol interessante historische en godsdienstige geschiedenis – iets dat mijn handelsmerk zou worden. Ik vind dat ook de pluspunten van mijn boek dat zich onderscheidt van heel veel dat op dit gebied verschijnt. Thrillers zijn vaak recht-toe-recht-aan en op de laatste bladzijde ontdek je dan wie de moordenaar is. Maar ik ben en blijf leraar in hart en nieren, ook al heb ik twee jaar geleden mijn baan opgezegd om voltijds te kunnen schrijven. Ik wil dat mensen niet alleen worden vermaakt als ze mijn boek lezen, maar dat ze er ook nog iets van opsteken.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
Nou, eerlijk gezegd niet. Sterker nog, met Het Evacomplex en ook met De Genesissleutel heb ik juist weer teruggegrepen op Het Petrusmysterie. Het heeft een goede snelheid, een mooie afwisseling tussen feit en fictie, er zit veel haast en urgentie in het boek. Andere boeken zijn wat ruimer opgezet misschien.'

'Inmiddels zijn de filmrechten van het boek verkocht, maar in deze coronatijden is het erg lastig om concrete stappen te maken.'

Wil je verder nog iets kwijt?
In zes jaar tijd heb ik nu zeven thrillers gepubliceerd. De laatste is Het Evacomplex, het tweede boek dat ik samen met Jacob Slavenburg schreef (na Het Isisgeheim). Samen werken we nu aan een boek over Maria Magdalena. Daarnaast schrijf ik aan wat het derde deel van de Latijns-Amerika trilogie moet worden en dat boek speelt op Paaseiland.

Over Het Petrusmysterie: 

Jeroen Windmeijer werd in 1969 geboren in Delft. Na zijn gymnasiumopleiding studeerde hij wijsbegeerte en na het behalen van zijn propedeuse studeerde hij Culturele Antropologie en Sociologie der Niet-Westerse Samenlevingen aan de Universiteit Leiden. Voor zijn afstudeeronderzoek woonde hij zes maanden in een klein dorpje van de Boliviaanse Aymara-indianen aan de oevers van het op 4.000 meter gelegen Titicacameer, op de grens van Bolivia en Peru. 

Windmeijer werkte als reisleider voor de Leidse reisorganisatie Djoser in onder meer Egypte, Mexico, Guatemala, Belize en Venezuela. Daarna was hij zes jaar docent Nederlands als Tweede Taal (NT2). Na een studie Wereldgodsdiensten en de eenjarige postdoctorale lerarenopleiding Godsdienst (ICLON, Leiden) werkte hij als docent godsdienst en als docent maatschappijleer.

Windmeijer debuteerde in juni 2015 bij de Leidse uitgeverij Primavera Pers met de thriller Het Petrusmysterie. In 2017 verscheen van zijn hand bij de uitgever HarperCollins Holland Het Pauluslabyrint, in 2018 gevolgd door Het Pilgrim Fathers Complot. Zowel in Het Petrusmysterie, Het Pauluslabyrint als Het Pilgrim Fathers Complot is de hoofdpersoon archeoloog Peter de Haan, verbonden aan de Universiteit Leiden. In 2019 publiceerde hij De Offers, het eerste deel van wat een Latijns-Amerikaanse trilogie moet worden. Deel 2, De Genesissleutel (2020), speelt in Peru en deel 3 (2021) op Paaseiland. In maart 2020 verscheen Het Isisgeheim, een boek dat hij schreef in samenwerking met cultuurhistoricus Jacob Slavenburg, in april 2021 gevolgd door Het Evacomplex.

In Het Petrusmysterie wordt bij opgravingen in Leiden een spectaculair Romeins viziermasker gevonden. Dan ontstaan er hardnekkige geruchten dat er die dag ook iets anders is aangetroffen. Iets wat angstvallig verborgen moet worden gehouden, omdat de vondst de geschiedenis zoals wij die kennen in een nieuw licht kan stellen – en bovendien de katholieke kerk op haar grondvesten kan doen schudden. Peter de Haan, archeoloog aan de Universiteit Leiden, en geschiedenisstudente Judith Cherev raken toevallig bij de zaak betrokken als ze een eeuwenoud document op het spoor komen. Er blijken veel kapers op de kust te zijn. Sommige zaken kunnen inderdaad maar beter begraven blijven…

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster
Willem Asman vertelt hier over zijn debuut De Cassandra Paradox
Ingrid Oonincx vertelt hier over haar debuut Nickname
Bram Dehouck vertelt hier over zijn debuut De minzame moordenaar
Isa Maron vertelt hier over haar debuut Passiespel
Anita Terpstra vertelt hier over haar debuut Nachtvlucht