Op de camping (nieuws, 2008)

RIPPEN GERIPT

Uitgeverij Eenvoudig Communiceren heeft een 'hertaalde' versie van het verhaal 'De lifter' van Chris Rippen uitgebracht. Het verhaal is nu geschikt gemaakt voor jongeren en volwassenen die moeite hebben met lezen, aldus de uitgeverij.

'De lifter' verscheen eerder in een verhalenbundel onder de titel 'Zuidelijke streken' (1995). Eenvoudig Communiceren brengt het uit in haar serie 'Misdadig'. Deze reeks bevat thrillers van bekende Nederlandse thrillerschrijvers. Chris Rippen won in 1992 de Gouden Strop, de prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman, voor zijn tweede thriller 'Playback'.

De Makkelijk Lezen-versie is korter dan het oorspronkelijke verhaal. Andere verschillen zijn eenvoudiger woordgebruik, grotere letters en overzichtelijkere pagina’s. Wat wel gehandhaafd blijft is de spanningsopbouw en het plot.
,,Met het thrillergenre kun je ook de minder vaardige lezer aan het lezen krijgen en hóuden'', zegt uitgever Ralf Beekveldt. ,,Een thriller leg je niet snel naast je neer, want iedereen wil toch weten wie het gedaan heeft?''

In 'De lifter' gaan Kees en Mia op vakantie. Op de camping gebeuren vervelende dingen. Iemand krast met een mes in hun tent en slaat hun autoruit kapot. Mia blijft vrolijk, maar Kees kan niet meer genieten. Wie valt hen steeds lastig? Is het de lifter die ze onderweg hebben meegenomen? Kees denkt de jongen steeds te zien, maar durft er met niemand over te spreken. Hij heeft zich immers ook niet zo netjes gedragen toen hij de lifter in het donker achterliet.

'De lifter' is de derde thriller in de serie Misdadig. Eerder verschenen 'De verdwijning' van Charles den Tex en 'Hittegolf' van René Appel.
'De lifter' kost 8,50 euro. Voor meer informatie: www.eenvoudigcommuniceren.nl

Blinde paniek (nieuws, 2008)

'PITBULL' BEKROOND

Luc Deflo

De 50-jarige schrijver Luc Deflo is vandaag op de Antwerpse boekenbeurs onderscheiden met de Knack Hercule Poirotprijs 2008 voor zijn dertiende thriller 'Pitbull'. Deflo ontving een geldprijs van vijfduizend euro en een gegraveerde pen.

De bedoeling van de prijs, een initiatief van het tijdschrift Weekend Knack, is de Vlaamse misdaadauteurs een steuntje in de rug te geven. Vorig jaar ging de prijs naar Bob van Laerhoven voor zijn thriller 'De wraak van Baudelaire'.
Naast Deflo waren nog vijf andere auteurs genomineerd: Kisling & Verhuyck met 'Kwelgeest', Toni Coppers ('Niets is ooit'), Jan Lampo ('De engel met de zaag') en Joris Tulkens ('De Shatila erfenis').

In 'Pitbull' staat de gruwelijke moord op een vrouw in Mechelen centraal. Onderzoeksrechter Jos Bosmans is bang dat het provinciestadje zal worden overspoeld door blinde paniek en zet alle beschikbare middelen in om de zaak open te breken. Maar de tijd dringt, de pers staat te trappelen aan de zijlijn en de speurders staan voor een raadsel. Topspeurder Dirk Deleu weet eindelijk een verdachte op te pakken. Hij geeft zelfs gedeeltelijke bekentenissen, maar Deleu blijft twijfelen aan zijn motief. De jury was vooral te spreken over 'meeslepende plot, de overtuigende stijl, het wervelende ritme' in 'Pitbull'.

De Hercule Poirot-prijs werd vrijdag voor de elfde keer uitgereikt. Het was al de vierde keer dat Deflo genomineerd was, maar de eerste keer dat hij de literaire prijs ook daadwerkelijk mee naar huis mocht nemen. Zijn debuut 'Naakte Zielen' werd genomineerd in 1999. Daarna volgden nog nominaties voor zijn roman 'Sluipend Gif' in 2003, en voor 'Ademloos' in 2006.

Stapels en stapels (column, 2008)

KEUS GENOEG

(Door Peter Kuijt)

Keus genoeg.

Nee, dit stukje gaat niet over de gelijknamige biljartvereniging in het Groningse Meedhuizen. Er bestaat trouwens ook een - waarschijnlijk armlastige - biljartclub in Broekland, die 'Weinig keus' heet, maar dit geheel terzijde.

Nee, de oplettende consument van deze column weet natuurlijk dat we het hier over boeken gaan hebben.

Over thrillers, om precies te zijn.

En er is keus genoeg aan thrillers.

Wat heet. Er is te veel keus aan thrillers.

Mijn baas betaalt me onder andere om thrillers te bespreken. En dagelijks krijg ik een telefoontje of een mailtje van een collega die een etage hoger werkt, dat er weer wat is binnengekomen. ,,Echt iets van jouw gading, Peter.''

Zuchtend pak ik dan de lift - of de trap als het Balansdag is - en overzie de in hard karton opgestapelde pakjes. Een literaire thriller van Zus, een bij voorbaat al 'bestseller' van Zo, de nieuwe misdaadroman van die Ene en het debuut van die Andere.

Meenemen of niet?

Toch maar meenemen, je weet maar nooit.

Steeds vaker echter laten mijn eveneens besprekende collega's en ik de boeken links liggen. Die worden dan weer verdeeld onder mijn niet-besprekende collega's. Hebben zij ook wat te lezen. Nog niet zo heel lang geleden gebeurde dat één keer per jaar, zo medio december. Nu is er bij iedere wisseling van de seizoenen een boekenverloting.

Hoeveel ik ook terzijde leg, de NTL-stapels (een stoere term onder boekenkopers die veel meer kopen dan lezen) op en naast mijn bureau worden onvermijdelijk hoger en hoger. Zo valt mijn oog op het boek 'Bestseller' van literair agent Paul Sebes, met als ondertitel 'Wat elke beginnende schrijver moet weten'.

Ik blader er wel eens in, want natuurlijk droom ik ook - te - vaak van een boek met mijn naam erop. Sebes is van de Literatuur die vrolijk de laatste thriller van Simone van der Vlugt als kitsch bestempelt. 'Toch honderdduizenden van verkocht, van dat Blauw water.' Anderzijds is hij ook niet te beroerd om 'Het tulpenvirus' van Daniëlle Hermans aan het buitenland te slijten. Het zijn de wetten van de commercie.

Goed, naast dat boek 'Bestseller' zie ik een stapel met Camilla Läckberg, de Tomas Ross-versie van Havank, een drukproef van Judith Vissers 'Stuk', de nieuwe Nicci French, Loes den Hollanders vijfde, Felix Thijssens 'Esperanza', een thriller van Andrew Pyper, de allerallerlaatste van Stieg Larsson en eentje van John Sandford de hoogte in schieten. Allemaal Nog Te Lezen. Ooit...

En dat is nog maar één boekentoren.

Er valt niet meer tegenop te pageturnen. Je wilt alles lezen omdat je bang bent dat je een 'ster' zal missen of een nieuwe trend in thrillerland. Je zou de uitgevers bijna een kredietcrisis toewensen, zodat ze minder aan auteurs voor te schieten hebben en dus minder nieuwe titels op de markt kunnen gooien. Maar op het moment dat ik dit zit te bedenken, schiet er een persbericht voorbij waarin wordt gemeld dat boekverkopers dit jaar goed geboerd hebben. Alleen al in de eerste negen maanden werden ruim 36 miljoen boeken verkocht. Dus mijn gebed zal wel niet worden verhoord.

Het in alle andere opzichten crisisjaar 2008 heeft nog twee maanden te gaan. Misschien iets te vroeg voor een terugblik, maar nu al achterom kijkend is het qua thrilleroogst toch niet vrolijk stemmend. Het was veel eenheidsworst. Er kwamen drie tbs-thrillers uit van een en dezelfde uitgeverij, er was even een hypeje rond auteurs die allen om veiligheidsredenen onder schuilnaam een thriller schreven (maar dat niet allemaal even goed deden) en groot was opnieuw de aanwas aan broeierige en soms spannende relatiemeuk.

Hoe meer je leest, hoe beter je op den duur kwaliteit gaat onderscheiden van de rest, is mijn overtuiging.

Veel dit jaar verschenen thrillers 'lezen als een trein' en dat is geen compliment. Het zijn geen belabberde boeken, daar niet van. Maar van de meeste boeken die ik dit jaar heb gelezen, is er nauwelijks iets blijven hangen. Ja, 'Ademloos' van Kim Moelands, maar da's geen thriller. En 'Cel' van Charles den Tex en 'De uitlevering' van Roslund & Hellström. Die deden iets met me. En niet alleen vanwege de sterke stijl. Ze zetten me aan het denken, deden me lachen, deden me huiveren.

Een verontrustend klein aantal dat beklijft.

Weinig keus, terwijl er toch keus genoeg zou moeten zijn.

Zal ik toch maar gaan biljarten?

(Deze column verscheen eerder op Ezzulia.nl, afbeelding: tekening van Carl Spitzweg)

True crime (nieuws, 2008)

BOEK OVER MOORDZAAK ILONA NÉMETH

Een uniek kijkje in de recherchekeuken. Zo bestempelt de Utrechtse politie het boek 'Moord zonder grenzen' dat vrijdag verschijnt over het onderzoek naar de moord op NPS-medewerker Ilona Németh uit Utrecht.

Németh werd in juli 2004 op 34-jarige leeftijd vermoord en door de dader begraven in een groenstrook bij station Overvecht. Twee jaar later loste de politie de moord op.
Dader Amin M. werd in Marokko aangehouden en veroordeeld tot de doodstraf, die later omgezet werd in levenslang.

In het boek 'Moord zonder grenzen' reconstrueren rechercheur Paul Hendriks, die als tactisch coördinator het onderzoek leidde, en schrijver Jaap Kwadijk tot in detail hoe de politie het misdrijf wist op te lossen. Politie en justitie zien het onderzoek inmiddels als een goed voorbeeld van hoe solide politiewerk in combinatie met moderne technologie tot het vinden en veroordelen van de dader kan leiden.

In het boek worden volgens uitgeverij Vuyk & Co vrijwel alle onderzoekshandelingen vanaf het moment van haar verdwijning tot en met de onherroepelijke veroordeling van moordenaar Amin M. in februari 2008 gedetailleerd beschreven, zoals enkele 'creatieve' onderzoeksmethoden waarvoor speciale justitiële toestemming noodzakelijk was. De als uniek bestempelde afluisteroperatie bij de Utrechtse privéwoning van de moeder van M. is er één van.

Hendriks vertelt verder hoe de delicate diplomatieke samenwerking met Marokko verliep. Ook legt hij de verlofregeling bloot waardoor Amin M. (25) de dag voor het misdrijf op vrije voeten kon komen. Deze procedure is in ons land nog altijd van kracht.

Dankzij een gouden tip van een Utrechtse burger werd een jaar na de verdwijning het lichaam van Ilona gevonden in een stadspark. Dankzij een groots buurtonderzoek en een vernuftig taptraject kon de gevluchte Amin M. in zijn vaderland Marokko worden getraceerd, gearresteerd en berecht.

Happend naar lucht (nieuws, 2008)

PRIJS VOOR LAURA WILSON

De Britse schrijfster Laura Wilson heeft begin deze week de 2008 CWA Ellis Peters Historical Award gewonnen voor haar thriller 'Stratton's War' (in het Nederlands verschenen onder de titel 'De actrice'. De prijs, ook wel de Dagger genoemd, ter waarde van 3000 Britse ponden (zo'n 3500 euro) wordt elk jaar uitgereikt aan de beste historische thriller. Laura Wilson was dit jaar voor de derde keer achtereen voor deze prijs genomineerd. Ze heeft hem nu voor de eerste keer gewonnen.

'De actrice' speelt zich af in het Londen van 1940. Rechercheur Ted Stratton onderzoekt de als zelfmoord bestempelde dood van de aan lager wal geraakte actrice Mabel Morgan. Zijn niet gewaardeerde gesnuffel brengt Stratton in aanraking met de geheime dienst MI5 en levert verbijsterende ontdekkingen op. Een tweede verhaallijn volgt de rijke, jonge, beeldschone en wat naïeve Diana Calthrop, die eveneens voor MI5 werkt en haar ongelukkige huwelijk probeert te ontlopen. Beide werelden raken verstrengeld.

De jury van de Dagger roemde Wilsons 'complexe en geloofwaardige' personages. Ook de sfeer van Londen in oorlogstijd was volgens de jury uitstekend verwoord.
Laura Wilson (rechts op de foto) zei de prijs absoluut niet te hebben verwacht. ,,De andere genomineerde boeken waren van zulk hoog niveau. Net voor de bekendmaking nam ik nog een slokje van mijn drankje. Toen ik mijn naam hoorde noemen, verslikte ik me erin. Iemand moest me op de rug slaan om mij weer lucht te geven.''

De prijs is vernoemd naar Ellis Peters (pseudoniem van Edith Pargeter, 1913-1995), auteur van tal van historische misdaadromans, die haar doorbraak beleefde met een serie middeleeuwse detectiveromans, waarin de wereldwijze monnik Cadfael de hoofdrol speelde.

Henk van Straten (interview, 2008)

946 euro voor hoofdrol in debuut

(Door Peter van Vlerken)

Dat de debuutroman Ik Ben De Regen van Henk van Straten vrijdag verschijnt, is op zich geen groot nieuws. Er komen immers heel veel boeken uit. Bijzonder is wel de publiciteitsstunt die de jonge auteur (28) uit Eindhoven rondom zijn boek bedacht. Op de internetsite eBay organiseerde hij een veiling voor wie er met naam en toenaam in wilde worden opgenomen. De hoogste bieder, met andere woorden, werd beloond met onsterfelijkheid als romanpersonage.

'Het idee kwam in me op toen ik door Eindhoven fietste', vertelt Van Straten. 'Ik bedacht dat er genoeg ijdele mensen moesten rondlopen die voor zoiets gevoelig zouden zijn.'

Voor zover hij wist, was het bovendien nooit eerder gedaan. Het effect bleef dan ook niet uit. De pers dook er bovenop. 'Dat was even schrikken', aldus de schrijver.

Er reageerden niet minder dan 46 mensen op zijn oproep. De uiteindelijke winnaar had er maar liefst 946 euro voor over om, compleet met wat uiterlijke kenmerken en karaktertrekken een rol te krijgen in de 'hardboiled' misdaadroman die Ik Ben De Regen is geworden. 'Hij is er heel erg blij mee', heeft Van Straten intussen vernomen. 'Het geld is meteen overgemaakt en voor al zijn kinderen heeft hij een boek besteld.'

Bij alle publiciteit die Van Straten ten deel valt, is een niet te veronachtzamen detail dat hij een heel goede, vlotgeschreven en bovenal uiterst vermakelijke roman heeft afgeleverd. Het zowel rauwe als tedere verhaal draait om Chris Hoop (!), een loser in optima forma: als minnaar, jonge vader, schrijver en privé-detective. Maar in een hilarische aaneenschakeling van slapstickachtige taferelen probeert hij zich zo aandoenlijk te revancheren dat lezers met hem te doen zullen krijgen.

Henk van Straten werkt bij het Eindhovense poppodium De Effenaar, waar hij onder meer verantwoordelijk is voor de organisatie van het horecapersoneel. Zijn boek is zonder meer rock-'n-roll te noemen, compleet met de seks en drugs die daarbij horen.

Door het gebruik van clichés als een derderangs hotel met kapot neon, een femme fatale met ogen als respectievelijk wensputten en guillotines, en geweldsscènes die qua klungeligheid niet onderdoen voor een Nederlandse speelfilm, is het niet zozeer een misdaadroman als wel een persiflage op dat genre.

Evenals zijn hoofdpersoon is de auteur een jonge vader. 'Ik heb het boek dicht bij mezelf gehouden. Al mijn ervaringen heb ik kunnen gebruiken.' Van Straten begon met schrijven van teksten voor het punkbandje waar hij destijds in zong. 'Dat vond ik leuk.' Vorig jaar publiceerde hij een kinderboek: Zwarth. Van Charles Bukowski leerde hij dat literatuur niet stoffig en bombastisch hoeft te zijn. 'Ik kan er zelf om lachen als ik aan het schrijven ben.'

Henk van Straten - Ik Ben De Regen. Uitgeverij Lebowski, 304 pag.

Bron: Eindhovens Dagblad, foto auteur: http://vanstraten.blogspot.com

Over de toonbank 2 (nieuws, 2008)

ZEVEN MILJOENSTE BAANTJER VERKOCHT

Bij boekhandel Osinga in Nunspeet is het zeven miljoenste exemplaar van Baantjer over de toonbank gegaan. Schrijver Appie Baantjer was zelf aanwezig om het boek 'De Cock en de Dood in Gebed' te verkopen.

'De Cock en de Dood in Gebed', dat begin deze maand verscheen, is het zeventigste en laatste deel in de serie misdaadromans. De 85-jarige auteur liet vorige maand weten geen nieuwe avonturen meer te schrijven van rechercheur De Cock. Hij is de drive om te schrijven kwijt, nadat zijn vrouw anderhalf jaar geleden overleed.

(Bron: De Telegraaf)

Tana French - De gelijkenis (2008)

Bolwerk tegen boze buitenwereld

(Door Mieske van Eck)

Rechercheur Cassie Maddox krijgt de schrik van haar leven als ze bij het slachtoffer van een moord wordt gehaald. De vrouw lijkt als twee druppels water op haar en ze draagt ook nog de naam Lexie Madison, die Maddox enkele jaren terug gebruikte als undercoveragent.

Maddox werkt nu bij de afdeling zeden, maar na deze moord laat ze de ruziënde echtparen even voor wat ze zijn. Ze is gegrepen door de sterke gelijkenis en laat zich overhalen om als undercover in te trekken bij de vriendengroep bij wie deze Lexie in huis woonde.

Haar vriend Sam O'Neil, die als rechercheur bij moordzaken werkt, heeft moeite met haar vertrek naar de oude villa waar de groep woont. Maar Frank Mackey, de chef van de undercoverafdeling, ziet het als enige mogelijkheid om de moord op te lossen. De huisgenoten krijgen te horen dat Lexie slechts zwaar gewond was en binnenkort naar huis komt. De vriendengroep blijkt een bijzonder hecht en gesloten bolwerk tegen de grote boze buitenwereld, maar Maddox leeft zich zo in in Lexie, dat ze er in slaagt de drie mannen en de vrouw in het huis te misleiden.

Ze voelt zich er ook echt thuis en vraagt zichzelf zelfs af of ze niet liever als Lexie verder wil. Vanaf het begin houdt ze ook dingen achter voor Mackey en O'Neil. Toch werkt Maddox langzaam maar gestaag aan de oplossing van de moord. Ze ontdekt eerst kleine barstjes in de vriendschappen in huis. Barstjes die uitmonden in grote spanningen. Ondertussen komt haar werkrelatie met Mackey steeds meer onder druk te staan en ook de afstand tot haar vriend wordt groter.

Tana French beschrijft het allemaal meeslepend. De gelijkenis is een buitengewoon knap gecomponeerde, boeiende en ook nog spannende psychologische misdaadroman over de risico's van het undercoverwerk, maar ook over vriendschap, liefde en toewijding. De 32-jarige Iers-Amerikaanse schrijfster Tana French woont in Dublin. Voor haar eerste thriller, 'De offerplaats', kreeg ze de Edgar Award 2008 voor het beste Amerikaanse debuut.

Tana French - De gelijkenis. Vertaling Marjolein van Velzen. Uitgeverij Sijthoff, 288 pag.

Bron: Brabants Dagblad

Elizabeth George - In wankel evenwicht (2008)

Sprankelend avontuur van Linley & Havers

(Door Fred Monsma)

'Ze zag eruit als een kruising tussen een zwerver en een vluchteling uit een oorlogsgebied, uitgedost in afdankertjes van het Leger des Heils.' Even verderop beschrijft Elizabeth George haar brigadier Barbara Havers als een speurneus van New Scotland Yard, gekleed als 'overlevende van de orkaan Katrina'. En dit dertig pagina's nadat Havers, de volkse assistente van hoofdpersoon Lord Thomas Linley, opduikt in Georges nieuwste politieroman In wankel evenwicht.

Elizabeth George bewijst met dit Linley & Havers-avontuur op de weg terug te zijn. De vorige twee politieromans met dit opmerkelijke duo - een vrouw uit het volk naast een man uit de adelstand - stelden teleur.

Linley heeft na de dood van zijn echtgenote Helen een punt gezet achter zijn speurwerk voor Scotland Yard. Toch lijft de plaatselijke politie in Cornwall hem in bij een moordonderzoek. Hoewel hij aan de politievrouw ter plaatse meldt dat hij niet meer in functie is, dwingt deze hem zo ongeveer haar bij te staan bij het oplossen van de geheimzinnige dood - ongeluk, zelfmoord of moord? - van een jonge klimmer/surfer. Gaandeweg het onderzoek, waar Linley tegen zijn wil toch door geïntrigeerd raakt, wordt duidelijk hoe de zaak vertakkingen heeft in het verleden van een aantal betrokkenen.

George neemt met dit Linley & Havers-avontuur - Linleys partner Havers schiet pas te hulp even over de helft van deze door-en-door Engelse misdaadroman - afscheid van een periode waarin zij minder wist te boeien. Het heeft er veel van weg dat de reeks van een Amerikaanse, die zich zo goed inleeft in die merkwaardige Britten, nog even verder kan. Immers: Linley lijkt er zowaar weer zin te hebben zijn loopbaan bij New Scotland Yard voort te zetten.

Elizabeth George - In wankel evenwicht. Vertaling: Gert-Jan Kramer & Marga Blankestijn. Uitgeverij A. W. Bruna. 578 pag.

Bron: Brabants Dagblad

Vlot kapsel (nieuws, 2008)

PRODUCER NIET VROLIJK OVER 'THE DA VINCI CODE'

Filmproducent Brian Grazer heeft toegegeven dat 'The Da Vinci Code', de succesvolle bioscoophit uit 2006 waarvan hij de producer was, eigenlijk niet zo'n beste film was. Grazer biechtte dit op in een interview met het dagblad USA Today naar aanleiding van 'Angels & Demons', het vervolg op 'The Da Vinci Code'. Grazer voegde er meteen aan toe dat 'Angels & Demons' uiteraard véél beter gaat worden.

,,Ook al hadden we met 'The Da Vinci Code' een getrouwe verfilming van het boek gemaakt, de film was wel een beetje te lang en te geënsceneerd. 'Angels and Demons' is helemaal anders, veel beter en meer eigentijds'', aldus Grazer. De producent is er dan ook van overtuigd dat dit vervolg vrijwel net zo succesvol zal worden als zijn voorganger: ,,Ook al kreeg 'The Da Vinci Code' geen geweldige recensies, de film deed wel een hoop stof opwaaien en dat droeg bij aan het succes. Deze film heeft die controverse niet, maar goeie recensies kunnen dat weer compenseren.''

Ook niet onbelangrijk: het veel bekritiseerde kapsel van Tom Hanks in zijn rol als Robert Langdon uit 'The Da Vinci Code' is in dit vervolg ingeruild voor een wat vlottere coupe. 'Angels & Demons', net zoals 'The Da Vinci Code' een verfilming van een boek van Dan Brown, verschijnt 14 mei 2009 in de bioscopen.

(Bron: MovieAlert!, foto: scène uit 'Angels & Demons')

Overgave (nieuws, 2008)

NS PUBLIEKSPRIJS VOOR ARTHUR JAPIN

Schrijver Arthur Japin heeft de NS Publieksprijs voor het Nederlandse Boek 2008 gewonnen met zijn boek 'De overgave' (De Arbeiderspers). Hij kreeg een kwart van alle stemmen. In totaal brachten 47.724 mensen een stem uit, 35 procent meer dan vorig jaar.

De overige genomineerden waren: 'De boodschapper en de Koran' van Kader Abdolah (De Geus), 'Eindeloos bewustzijn' van Pim van Lommel (Ten Have), 'Echte mannen eten geen kaas' van Maria Mosterd (Van Gennep), 'Blauw water' van Simone van der Vlugt (Anthos) en 'Het recht op terugkeer' van Leon de Winter (De Bezige Bij). Van der Vlugt eindigde met haar thriller overigens op de tweede plaats. Daarna volgden Kader Abdolah, Maria Mosterd, Leon de Winter en Pim van Lommel.

Arhur Japin won de afgelopen jaren negen literaire prijzen waarvan de Libris Literatuur Prijs voor 'Een schitterend gebrek' (2004) een van de belangrijkste was. Japin brak door met 'De zwarte met het witte hart' dat onder meer de Lucy B. en C.W. van der Hoogt Prijs kreeg.

De prijs bestaat uit een sculptuur van beeldend kunstenaar Jeroen Henneman, een geldbedrag van 7.500 euro en een NS Jaarabonnement eerste klas ter waarde van 5.349 euro. De NS Publieksprijs is een voorzetting van onder meer de Trouw Publieksprijs.
In 'De overgave' komt de Amerikaanse pioniersvrouw Granny aan het woord. In de strijd om grondgebied tussen de Comanche-indianen en de kolonisten moet Granny in het reine komen met zware persoonlijke verliezen. 'De overgave' heeft 17 top 10-noteringen gekend in De Bestseller 60. Inmiddels zijn er van dit boek 180.000 exemplaren verkocht.

De verkiezing voor de NS Publieksprijs vond van 7 september t/m 23 oktober plaats op internet. Boekwinkels, bibliotheken, uitgevers en NS riepen via hun sites lezers op te stemmen. Van het totaal aantal stemmen werd driekwart door vrouwen uitgebracht.
De winnaar van vorig jaar is Joris Luyendijk met 'Het zijn net mensen' (Podium). Andere winnaars waren Kluun met 'Komt een vrouw bij de dokter' (2006, Podium), 'De Nieuwe Bijbelvertaling' (2005), Geert Maks 'In Europa' (2004, Atlas).

Schuilnaam op schuilnaam (nieuws, 2008)

CHRIS RYAN OP DE ROMANTISCHE TOER

Het komt vaker voor dat schrijvers van meerdere walletjes eten, lees: van genre wisselen. Maar nu is er wel een heel bijzonder geval van grensoverschrijding aan het licht gekomen. De voormalige SAS-soldaat Chris Ryan, auteur van militaire actiethrillers met titels als 'Tegenaanval', 'Het laatste wapen', 'Krachtstrijd', 'Executie', 'Hebzucht', 'Geen weg terug' en 'Codenaam: Verkenner', slaat een totaal andere weg in. Hij heeft de liefdesroman 'The Fisherman's Daughter' geschreven. Maar wel onder een vrouwelijk pseudoniem: Molly Jackson. En dan te bedenken dat Chris Ryan zelf al een nom de plume is.

Veel schrijfsters hebben in het verleden een mannelijke schuilnaam aangenomen, al was het alleen maar om serieus genomen te worden. Dat mannelijke auteurs zich voordoen als vrouwen, is tamelijk ongebruikelijk. Misdaadschrijver en stripauteur Peter O'Donnell bediende zich van het pseudoniem Madeleine Brent bij het schrijven van historische romans, Voltaire publiceerde bij tijd en wijle onder de naam Catherine Vadé en L. Frank Baum, auteur van 'The Wonderful Wizard of Oz', schreef als Edith Van Dyne boeken voor meisjes. Maar veel meer van dit soort gevallen zijn er toch niet.

Ryan was als SAS-officier commandant van een antiterreurteam en werd onderscheiden met de Military Medal. ,,Ik blijf graag bij het onderwerp waar ik me gemakkelijk bij voel'', zei hij onlangs tijdens een signeersessie. ,,Maar ik wilde ook eens zien of ik een klassieke familieroman zou kunnen schrijven.''

De roman is gesitueerd in een afgelegen Schots dorp en vertelt het verhaal van een man die op zoek is naar de vader die hij nooit heeft gekend. Op zijn speurtocht ontmoet hij niet alleen veel vijandigheid, maar ook een dorpelinge die haar zinnen op hem heeft gezet.
,,Het heeft me twee jaar gekost om het verhaal te voltooien'', zei Ryan. Zijn genrewisseling ging kennelijk niet zonder slag of stoot gepaard. ,,Ik zal het nooit meer doen. Als dit me iets heeft geleerd, dan is het wel dat je in de 'comfort zone' moet blijven. Ik denk dat ik alleen maar zal schrijven over zaken waar ik verstand van heb.''

Het boek komt in maart in Engeland uit. In Australië is het reeds verschenen. Daar merkte een recensent op ,,dat de auteur zeker kan schrijven. Ik vertrouw erop dat zij bij het schrijven van haar volgende boek meer ambitie aan de dag zal leggen. Het zou verstandig zijn als zij wat meer aandacht aan het criminele element in haar volgende roman zou besteden.''

(Bron: The Guardian)

Tony Hillerman (1925-2008)

EEN GEBOREN VERHALENVERTELLER

De Amerikaanse schrijver Tony Hillerman, auteur van de reeks thrillers over misdaad in de indianenreservaten, is zondag 26 oktober overleden aan een longziekte. Hillerman, geestelijk vader van twee van de meest onwaarschijnlijke literaire helden, de Navajo-rechercheurs Joe Leaphorn en Jim Chee, is 83 jaar geworden.

Hillermans dochter Anne verklaarde tegenover persbureau Associated Press dat haar vaders gezondheid de laatste jaren te wensen overliet. Hij overleefde twee hartaanvallen en genas van prostaat- en blaaskanker. Toch bleef hij op zijn toetsenbord bezig, zelfs nadat zijn visuele vermogens begonnen af te nemen, zijn gehoor slechter werd en zijn handen geteisterd werden door artritis. ,,Ik word oud'', zei hij in 2002, ,,maar ik wil nog steeds schrijven.''

Volgens dochter Anne was haar vader een geboren verhalenverteller. ,,Hij nam de wereld met een wonderbaarlijke nieuwsgierigheid waar'', zei ze. ,,De kleinse details bracht hij tot leven. Niet alleen in zijn boeken, maar ook in zijn gesprekken.''

Hillerman introduceerde Navajo-politieman Joe Leaphorn in 'The Blessing Way' in 1970. Leaphorn was een ervaren rechercheur die het geloof van zijn volk in een rijke spirituele wereld wel begreep, maar niet deelde. De jonge rechercheur Jim Chee, die voor het eerst van zich liet spreken in 'People of Darkness' (1978), studeerde daarentegen vlijtig om een hathaali (sjamaan in Navajo-taal) te worden. Samen probeerden Chee en Leaphorn een brug te slaan tussen de dominante Anglo-Amerikaanse gemeenschap en de arme, Noord-Amerikaanse indianen die zichzelf de Dineh noemen.

Hillermans commerciële doorbraak was in 1987 met de publicatie van 'Skinwalkers', de eerste thriller met daarin zowel Chee als Leaphorn. Het verkocht 430.000 exemplaren en maakte daarmee de weg vrij voor 'A Thief of Time', dat diverse bestsellerlijsten haalde. Hillerman schreef in totaal achttien boeken, de meest recente heette 'The Shape Shifter' en verscheen in 2006.

'Talking God' behoort tot de beste boeken van de reeks. Het boek bevat subtiele en trefzekere sfeertekeningen, een interessant gegeven en een geraffineerd plot. Twee verhaallijnen, de een over een gevonden lijk zonder identiteit, de ander over een militante grafschenner, lopen na een aantal bladzijden fraai in elkaar over. ,,Ik wil dat Amerikanen stoppen met Navajo-indianen te zien als primitieve mensen. Ik wil dat ze begrijpen dat Navajo's gecompliceerde en ontwikkelde persoonlijkheden zijn'', zei Hillerman ooit.

Hillerman werd op 27 mei 1925 geboren in het vijftig zielen tellende dorpje Sacred Heart, Oklahoma. Zijn ouders waren boeren, maar dreven ook een kleine winkel. Daar luisterde kleine Tony naar de verhalen van de lokale bevolking.

Het gerucht ging dat de leraar van de één klaslokaal tellende school in Sacred Heart lid was van de racistische Ku Klux Klan. Daarop besloten Tony's ouders hem en zijn broer te sturen naar een school voor Navajo-meisjes in het nabijgelegen dorp Asher. Daar ontwikkelde Tony een levenslange liefde voor de cultuur van de indianen.

Ach so... (nieuws, 2008)

IN DEN VREEMDE

De vertaalrechten van twee boeken van thrillerschrijfster Nicolet Steemers zijn onlangs aan Duitsland verkocht.

Het gaat om de thriller 'Zachte heelmeesters', die vorig jaar bij uitgeverij L.J. Veen uitkwam, en de nieuwe thriller 'Doodzonde', die vanaf het komend voorjaar in de Nederlandse boekhandel verkrijgbaar is.

Beide boeken worden in Duitsland uitgegeven door Droemer-Knaur in München. De Duitse versie van 'Zachte heelmeesters' verschijnt in 2009.

Lenen en niet meer teruggeven (nieuws, 2008)

OPEN DEUR: SPANNENDE BOEKEN HET POPULAIRST ONDER DE ZON

Wat we allang wisten is voor de zoveelste keer opnieuw onderzocht: Tijdens de vakantie lezen Nederlanders nog liever spannende boeken dan ze normaal gesproken al doen. Ruim 40 procent van de Nederlanders leent de boeken die zij lezen op vakantie van familie en vrienden of van de bibliotheek. Een en ander blijkt uit de meting die Intomart GfK in opdracht van de Stichting Marktonderzoek Boekenvak (SMB) in september van dit jaar uitvoerde naar het lees- en aankoopgedrag van de Nederlandse consumenten.

Intomart GfK concentreerde zich voor deze kwartaalmeting op het lees- en aankoopgedrag in de vakantieperiode. Mensen die tijdens hun vakantie boeken hebben gelezen, komen tot een gemiddelde van 2,6 boeken. Vrouwen lezen in de vakantie meer dan mannen. Lezen is vooral populair bij vakantiegangers tussen 35 en 49 jaar oud en hoger opgeleiden.

Met 37 procent van het totaal vormen spannende boeken het meest gelezen genre tijdens de vakantie. Literatuur komt op 19 procent, romantische fictie op 9 procent en de streekromans op 7 procent. Spanning was in september 2008 met 23 procent ook het meest gekochte genre, tegen 16 procent voor literatuur, 5 procent voor romantische fictie en 2 procent voor de streekromans. Het verschil kan deels verklaard worden door de verkoop van school- en studieboeken, die in september 2008 goed was voor 14 procent van de verkochte boeken.

Beduidend meer mensen dan gebruikelijk lenen hun boeken voor de vakantie van familie en vrienden: 15 procent. Het aantal lezende vakantiegangers dat zijn vakantieboeken in de bibliotheek leent, wijkt nauwelijks af van normaal. Mannen en lezers van 25 tot 34 jaar oud zijn eerder geneigd de boeken zelf te kopen, vrouwen en lezers van 50 jaar of ouder lenen vaker.

Ook jongeren tot 25 jaar lenen relatief vaak. Bijna 40 procent van de lezers spaart boeken gedurende het jaar op. Dat zijn vooral mannen, hoog opgeleiden, 50+'ers en mensen uit de hogere inkomensgroepen. Ruim 60 procent koopt of leent zijn boeken vlak voor de vakantie. In die groep zijn vrouwen en jongeren goed vertegenwoordigd.

Boekhandels waar relatief veel spannende boeken worden gekocht zijn Bruna en ECI. Spanning heeft bij beide boekhandels een aandeel van ruim 30 procent. Bij de lokale boekhandel blijft het genre steken op 18 procent, bij Bol.com op 21 procent en bij Selexyz zelfs op 10 procent. Dat laatste cijfer wordt beïnvloed door de verkoop van studieboeken.

De lokale boekhandel is veruit de belangrijkste aanschafplaats voor boeken, zowel bij de vraag waar het laatste boek is gekocht als de vraag waar de meeste boeken zijn gekocht. Op deze laatste lijst staat Bol.com inmiddels tweede. De internetboekwinkel zit tevens Bruna op de hielen als belangrijkste secundaire aanschafplaats (31 procent tegen 30 procent).

Het geluid van dode schrijvers (nieuws, 2008)

TOT U SPREEKT... ARTHUR CONAN DOYLE

De British Library heeft zeldzame geluidsopnames van 57 Britse en Amerikaanse auteurs op cd bijeengebracht. F. Scott Fitzgerald die Othello reciteert. Tennessee Williams die kritiek spuit. Maar ook Raymond Chandler die dronken lispelt tijdens een interview met zijn vriend Ian Fleming, omdat hij kort voordien in de whisky is gedoken... Het zijn maar een paar voorbeelden van de geluidsfragmenten van bekende auteurs die nu op cd te horen zijn.

De meeste opnames zijn nu pas voor het eerst publiek te horen. In het aanbod zit bijvoorbeeld de opname van Arthur Conan Doyle, de geestelijke vader van Sherlock Holmes, die verwoed het belang van spiritualisme en telepathie verdedigt.

,,We hebben een echte schatkist geopend'', zegt Richard Fairman van het geluidsarchief van de British Library in The Guardian. ,,Mensen luisteren graag naar de cd's omdat ze deze auteurs lezen en via hun werk het gevoel krijgen hen te kennen. Als ze hen daadwerkelijk horen, is het alsof ze hen ontmoeten. Luisteren naar hun stem is weliswaar niet even goed als een echt gesprek, maar het is zeker niet slecht.''

Van Graham Greene, schrijver en agent voor de Engelse inlichtingendienst SIS, zijn ook geluidsopnames bewaard gebleven. Zo vertelt hij in een interview hoe hij als jongen Russische roulette speelde.

Een van de aangrijpendste opnames is die van de theaterauteur Joe Orton, amper een week voordat hij vermoord werd door zijn partner Kenneth Halliwell. Hij legt uit dat hij goed verdiend heeft met het stuk 'Loot', maar zijn geld wil sparen 'omdat hij niet eeuwig jong zal zijn. Ik wil geen grootse uitgaven doen, omdat er niets speciaals is dat ik echt wil, maar ik zou het graag sparen voor wanneer ik niet meer schrijf. Het zal me toelaten het schrijven opzij te zetten en iets anders te doen.'

De cd's zijn de nieuwste in een reeks van historische opnames. Volgens Fairman zijn er nog steeds gaten in het geluidsarchief: mensen die opnames bezitten van DH Lawrence, John Galsworthy en George Orwell, mogen altijd contact met hem opnemen.

(Bron: De Standaard, The Guardian, BBC; foto: Arthur Conan Doyle)

Parallellen (nieuws, 2008)

TULPENGEKTE

'Het tulpenvirus' van thrillerschrijfster Daniëlle Hermans is verkocht aan de New Yorkse uitgeverij St. Martin’s Press, meldt uitgeverij A.W. Bruna. Op de Frankfurter Buchmesse werd het boek ook verkocht aan Duitsland (Piper/Pendo), Spanje (Roca) en Italië (Piemme).

De thriller over de zeventiende-eeuwse tulpenhandel in Nederland en een moord in Londen in 2007 verscheen dit voorjaar bij A.W. Bruna. ,,Het gebeurt zelden dat je een debuut aan het buitenland verkoopt'', zegt literair agent Paul Sebes, ,,en dan ook nog als eerste aan Amerika. Er zijn zekere parallellen aan te wijzen tussen de ineenstorting van de tulpenhandel in de zeventiende eeuw en de financiële crisis van dit moment, maar de Amerikanen hebben het boek toch vooral aangekocht omdat het een geweldige thriller is.''

Deals in Frankrijk, Kroatië, Hongarije, Engeland, Japan, Australië en Taiwan worden spoedig verwacht, aldus Sebes, zelf auteur van het onlangs verschenen boek ''Bestseller. Wat elke beginnende schrijver moet weten'.

De tweede thriller van Daniëlle Hermans heet 'De watermeesters' en verschijnt in mei 2009 bij A.W. Bruna.

Vallende stilte (nieuws, 2008)

LITERAIR AGENT PAT KAVANAGH OVERLEDEN

De Britse literair agent Pat Kavanagh is maandag 20 oktober op 68-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor. Ze vertegenwoordigde naast tal van literaire auteurs ook thrillerschrijvers als Ruth Rendell, Michael Dibdin, Robert Harris en het schrijversechtpaar Nicci French.

Pat Kavanagh werkte veertig jaar voor het literair agentschap Peters, Fraser & Dunlop (PFD). Ze kwam sterk op voor de financiële belangen van haar auteurs. Het geheim van onderhandelen, leerde ze van oprichter A.D. Peters, is een stilte laten vallen.

Vorig jaar oktober zorgde ze voor een rel door PFD met 29 collega's te verlaten en United Agents op te richten. Bijna al haar auteurs volgden haar naar het nieuwe agentschap. De stap had te maken met de overname van PFD door CSS Stellar, een sport- en entertainment marketingbedrijf.

Pat Kavanagh was 29 jaar getrouwd met schrijver Julian Barnes. In de jaren tachtig schreef Barnes onder de schuilnaam Dan Kavanagh (afgeleid van die van zijn vrouw) een aantal thrillers, waaronder 'Duffy' en 'Fiddle City'. Pat Kavanagh had enige tijd een relatie met schrijfster Jeanette Winterson, die hun affaire verwerkte in het boek 'Written on the body'.

(Bron: Boekblad, De Papieren Man)

Niets is ooit (nieuws, 2008)

'KWELGEEST' EN 'PITBULL' DINGEN NAAR VLAAMSE PRIJS

Zes auteurs strijden om de Knack Hercule Poirot-prijs 2008 voor de beste Vlaamse misdaadroman. Daar zit in ieder geval nog een Nederlands tintje aan, want één van de genomineerden is de in Rotterdam geboren schrijfster Corine Kisling. Samen met haar in Antwerpen geboren wederhelft Paul Verhuyck schreef ze de thriller 'Kwelgeest'.

De overige genomineerden zijn Toni Coppers ('Niets is ooit'), Deflo ('Pitbull'), Jan Lampo ('De engel met de zaag') en Joris Tulkens ('De Shatila erfenis').

De winnaar wordt bekendgemaakt op vrijdag 31 oktober tijdens de Boekenbeurs in Antwerpen. De winnaar ontvangt een geldprijs van vijfduizend euro en een gegraveerde pen. De bedoeling van de prijs, een initiatief van het tijdschrift Weekend Knack, is de Vlaamse misdaadauteurs een steuntje in de rug te geven. Vorig jaar ging de prijs naar Bob van Laerhoven voor zijn thriller 'De wraak van Baudelaire'.

Elisabeth Mollema - Vergelding (2008)

Net zo meeslepend als de titel

(Door Peter Kuijt)

Zeker negen auteurs, onder wie Bob Mendes, Jilliane Hoffman en Andy McNab, hadden de titel al eerder gebruikt voor hun boek. En op stapel staat de eerste politieroman van oud-commissaris Joop van Riessen die ook al zo heet. Er zijn dus weinig creatieve geesten aan te pas gekomen die de naam Vergelding hebben verzonnen voor de tweede thriller van kinderboekenauteur Elisabeth Mollema. Kernachtig, dat wel, maar origineel ho maar. Het is illustratief voor het feit dat er in het thrillersegment weinig moeite wordt gestoken in het verzinnen van boektitels die blijven 'hangen'.

De lezer die hoopt dat na de titelpagina van Mollema's Vergelding zich een intrigerend verhaal ontrolt, zal zo'n 270 pagina's later het boek enigszins teleurgesteld terzijde leggen. Het boek is de zoveelste in het rijtje 'relatiethrillers' waarmee de markt tegenwoordig wordt platgebombardeerd.

In Vergelding wordt afgerekend met de rijke ondernemer Willem Pesser. Hij woont met zijn vrouw Hester en vier kinderen in een te grote villa aan de Reeuwijkse Plassen. Pesser, eigenaar van een drukkerij, is ook één van de panelleden in het tv-programma In het hol van de leeuw, een soort Dragon's Den, waarin jonge ondernemers hun onmisbare product kunnen promoten.

Pesser ziet niets in het product van de jonge Matty van Ravenstein. Zij heeft een site ontwikkeld met fiets- en wandelroutes in grote Europese steden, waarvan je de gesproken versie kunt downloaden naar je iPod. Pesser brandt Van Ravenstein én haar site voor het oog van de natie af. De ambitieuze Matty neemt op haar beurt wraak. En ze stelt zich niet tevreden met het uitsluitend bekrassen van Pessers BMW.

Dat is zo'n beetje het verhaal. Tussendoor lezen we in cursief gedrukte flashbacks het levensverhaal van een vrouw die in haar jeugd haar zusje verdronk en later brand stichtte in het tehuis waar ze verbleef. Omdat gaandeweg de thriller er net zo veel slachtoffers vallen als er banken de laatste tijd gered moeten worden, is het niet zo moeilijk te raden wie de vrouw in kwestie is.

Vergelding is een matige thriller. Het boek komt uitermate traag op gang, de personages zijn eendimensionaal en het verhaal ontbeert een verrassende twist. Kortom, Vergelding is net zo meeslepend als de titel.

Elisabeth Mollema - Vergelding. Uitgeverij Arena, 270 pag.

Tijd voor een prijs (nieuws, 2008)

AWARD VOOR SIMONE VAN DER VLUGT

Thrillerschrijfster Simone van der Vlugt heeft vandaag een award ontvangen vanwege het verkoopsucces van haar vierde thriller 'Blauw water'. Van het boek zijn sinds het verschijnen in februari van dit jaar 200.000 exemplaren verkocht. De thriller is ook genomineerd voor de NS Publieksprijs 2008. Simone van der Vlugt ontving de award uit handen van Martine van Os en Sybrand Niessen, het dartele presentatieduo van het tv-programma Tijd voor Max.

Van der Vlugt publiceerde eind 2004 haar eerste thriller 'De reünie'. Eind 2005 verscheen 'Schaduwzuster' en begin 2007 kwam 'Het laatste offer' uit. In januari 2009 zal haar vijfde thriller verschijnen: 'Herfstlied'.

De thrillers van Simone van der Vlugt zijn ook populair in Duitsland. Van 'Klassentreffen' ('De reünie') zijn inmiddels meer dan 93.000 exemplaren verkocht. Daarnaast zijn de rechten van haar thrillers ook verkocht aan Australië, Frankrijk, Italië, Polen, Spanje en Groot-Brittannië.

Aspe op z'n Frans (nieuws, 2008)

'HET ZIJN GEWOONWEG GOEDE BOEKEN'

'Incroyable'. Zo noemt de Franse uitgever het succes van de eerste roman van Pieter Aspe bij de zuiderburen van onze zuiderburen. Er werden al 30.000 exemplaren verkocht van zijn eerste boek, 'Le carré de la vengeance' (in het Nederlands in 1995 verschenen als 'Het vierkant van de wraak').

Het is een sterk resultaat, vindt de commercieel directeur van het Franse Albin Michel, een uitgeverij die al sinds 1900 bestaat. ,,Vooral als je er rekening mee houdt dat het gaat om het eerste boek van een onbekende buitenlandse auteur. En vergeet niet dat we bij een politieroman al van een bestseller spreken als we er vijfduizend exemplaren van verkopen.''

Weten ze bij Albin Michel ook waarom het zo lekker loopt voor Aspe in Frankrijk? ,,Het zijn gewoonweg goede boeken. En in 'Le carré de la vengeance' speelt met Brugge een stad een hoofdrol. Dat soort politieromans doet het goed, dezer dagen. Bovendien hebben we ook hard aan dit succes gewerkt. Zo brachten we speciaal een aantal journalisten naar Brugge.''
Albin Michel smeedt intussen het ijzer terwijl het heet is en brengt in november al een nieuwe Aspe op de Franse markt.

(Bron: De Standaard)

Afdaling (nieuws, 2008)

UITGEVER SLAAT DUBBELSLAG MET OVERLEDEN AUTEUR

Een van 's werelds grootste literaire agentschappen, de Wylie Agency, heeft een dubbele slag geslagen door de rechten te verwerven van het werk van de overleden Chileense schrijver Roberto Bolaño net op het moment dat een onbekend manuscript van hem werd ontdekt. De Wylie Agency behartigt van een groot aantal schrijvers, zoals Elmore Leonard, Elizabeth Gilbert, Dave Eggers en Philip Roth, de belangen.

Wylies agentschap heeft Bolaño's manuscript van het boek 'The Third Reich' vorige week aangeboden op de Frankfurter Buchmesse. Uitgevers stonden in de rij om de rechten te kopen. Bolaño's roman 'Los detectives salvajes' die in 1998 uitkwam, werd pas vorig jaar een bestseller toen de Engelstalige vertaling werd gepubliceerd. De New York Times vond 'The Savage Detectives' een van de beste tien boeken van 2007.

'The Third Reich' is vermoedelijk begin jaren negentig geschreven, voordat Bolaño op een computer begon te werken. Omschreven als 'de afdaling van een man in een nachtmerrie', vertelt de thriller het verhaal van een Duitse kampioen in een gewelddadig computerspel die naar de Costa Brava reist om het op te nemen tegen een Amerikaanse opponent. Hij wordt op de huid gezeten door een privédetective terwijl een vriend van de aardbodem verdwijnt na een ontmoeting met twee duistere figuren.
Carmen Balcells, die Bolaño voorheen vertegenwoordigde, zei dat ze geen weet had van het manuscript. Het was zeker niet op zijn computer aangetroffen toen Bolaño overleed.

De Chileense schrijver Roberto Bolaño was vijftig toen hij in 2003 aan de gevolgen van een leverziekte overleed. Hij had toen meer dan een dozijn romans en verhalen- en dichtbundels op zijn naam staan. Een jaar na zijn dood kwam het 1100 pagina's tellende boek '2666' uit. Vlak voor zijn dood had Bolaño de eerste versie van de roman bij zijn uitgever ingeleverd. '2666' Gaat over de onopgeloste moorden op 300 vrouwen in de fictieve Mexicaanse stad Santa Teresa in de afgelopen tien jaar.

Bolaño won een aantal literaire prijzen in Spanje waar hij zich had gevestigd na zijn geboorteland Chili te zijn ontvlucht. Eerder had hij in Mexico gewoond nadat Chili een militaire dictatuur was geworden. In 1972 keerde hij terug in Chili, maar verliet het land weer toen generaal Pinochet de macht greep. Bolaño woonde de laatste jaren van zijn leven in Blanes aan de Costa Brava.

(Bron: The Guardian, BBC)

Philip Kerr (interview, 2008)

Achteloze details brengen Bernie Gunther tot leven

Hij reist samen met een neuroot die Adolf Eichmann heet, en breekt in via de roze badkamer van Herman Goebbels. Philip Kerrs detective Bernie Gunther jaagt in de nazitijd op de gruwelijkste verpersoonlijkingen van het menselijk kwaad. 'De kunst is om als onmenselijk beschouwde figuren menselijke trekjes te geven.'

(Door Monique Brandt)

AMSTERDAM – Detective Bernie Gunther is terug. Uitgerekend samen met nazi-kopstuk Adolf Eichmann is hij net na de oorlog vanuit Duitsland in Argentinië terecht gekomen, het land dat zijn grenzen zo ruimhartig openstelde voor vluchtende nazi's. Hij ontmoet er de aan lager wal geraakte nazi-arts Joseph Mengele en een op piepjonge maagden gefixeerde Juan Péron. En hij wordt weer meegezogen in een kolk van moorden en complotten die zijn weerga niet kent. Waarbij Gunther zijn eigen hachje maar ternauwernood weet te redden; hij twijfelt zelfs of hij nog wel zo blij is met het leven, na wat hij heeft gezien. De naweeën van de gruwelijke Tweede Wereldoorlog hebben zijn laatste illusies aan flarden gereten.

In Een Stille Vlam weet de Schotse auteur Philip Kerr opnieuw zijn fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog op een weergaloze manier in een 'hardboiled' jasje te gieten, met ex-politieman Bernie Gunther als de Berlijnse uitgave van Raymond Chandlers Philip Marlowe. Gunther probeert zich staande te houden in een helse omgeving, waar haat, geweld en dood de standaard zijn. Kerr beschrijft Gunthers dagelijks leven zo gedetailleerd alsof hij er zelf bij is geweest.

'In mijn hoofd ben ik erbij', zegt de auteur, even over in Nederland. 'Ik ben dol op geschiedenis, en lees er heel veel over, maar heel veel simpele details zijn nauwelijks terug te vinden. Ik moest zelf als een soort detective aan de slag om dingen over die tijd uit te vinden. Of nadenken wat ik zie als meest logische mogelijkheden, als ik geen informatie kan vinden. Dan schuim ik als het ware zelf die straten af.'

Een enorme feitenkennis is niet echt noodzakelijk om een boek als dit te schrijven, zegt hij. 'Ik zie mezelf een beetje als een impressionistische schilder. De grote historische lijnen schets ik uit de losse pols. De details zijn de kleine vlekjes op het doek. Stuk voor stuk betekenen ze niets, vallen ze bijna niet op. Pas als je een paar passen naar achter zet en nog eens kijkt, zie je pas het plaatje dat de schilder je wil voorschotelen. Het komt dus allemaal aan op die kleine vlekjes, de details, maar dat mag niet opvallen. Als ik te veel feiten wil droppen, zit dat mijn verhaal in de weg. Maar als je ze achteloos door je verhaal heen strooit, gaat het pas echt leven.'

ONMENSELIJK

Kerr begon eind jaren tachtig te schrijven over Gunther, of beter gezegd over de naziperiode. Tijdens zijn rechtenstudie volgde hij studiegroepen Duits recht en filosofie, de basis voor zijn interesse in het Duitsland van net voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. 'Het leek me het beste om een detective te gebruiken als een manier om op toegankelijke wijze te schrijven over die periode. Ik vind het een mooie combinatie, het beschrijven van misdaden terwijl zich op de achtergrond de misdaad van de eeuw aan het voltrekken is. De nazi's die terugkeren in mijn boeken zijn een aparte uitdaging: om ze te laten boeien moet ik de menselijke trekjes vinden in die onmenselijke figuren. Hitler? Die zal ik nooit gebruiken. Ik hou hem op de achtergrond, alhoewel Gunther wel enkele keren heel dicht bij hem komt. Hitler blijft de absolute 'bogey man', de griezel waar ouders hun kinderen bang mee maken.'

Zijn kennis van Berlijn baseerde hij op oude landkaarten en tegenwoordig, ook op bronnen die hij via internet vindt. 'En zoals gezegd: mijn fantasie. Op school zeiden leraren tijdens schrijfcursussen altijd: schrijf over wat je weet en kent. Toen vond ik dat al onzin. Shakespeare is nog nooit in Denemarken geweest en misschien ook nooit in Schotland, maar hij schreef de beste toneelstukken over die landen die ooit zijn geschreven. Je hoeft niet naar een plek toe om erover te schrijven. Mijn literair idool, reisschrijver Graham Greene, gebruikte reisgidsjes, hij haatte reizen minstens net zo erg als ik.'

Researchreizen zijn ook nog vaak zinloze exercities, zegt hij. 'Het verleden is vrijwel nergens in Berlijn terug te vinden. De stad bestaat nu voornamelijk uit megalomane, moderne architectonische nachtmerries. Ik heb nog geluk dat toen ik begon met de Guntherboeken, Oost-Berlijn in ieder geval nog redelijk intact was zodat ik me kon inleven in vroeger tijden. Voor Een Stille Vlam was ik in Argentinië, een week was genoeg om te constateren dat ik er niet naartoe had hoeven gaan. Ik ben een luie reiziger. Als schrijver hecht ik me aan mijn routine, die heb ik nodig om te kunnen werken', zegt de man die naast de Gunther-reeks ook kinderboeken en hightech thrillers schrijft. 'Alles wat me uit die routine plukt, weg van mijn boek, geeft me een gevoel van horror of op zijn minst diepe depressie.'

Zijn meest aangename reizen zijn dan ook makkelijk op de vingers van een hand te tellen. Hij verkocht een paar boeken aan Hollywood, boeken die tot script werden bewerkt maar geheel volgens Hollywoodtradities, nog steeds in een la liggen te verstoffen. 'Ik ben ervoor betaald, dus dat is prima, wat mij betreft.'

Het leverde hem in ieder geval wat boeiende ervaringen op. Zo werd hij uitgenodigd door Tom Cruise, die de rechten van één van zijn boeken had gekocht. 'Ik werd uitgenodigd om naar Los Angeles te komen, verbleef in een vijfsterrenhotel, ging met hem eten. Als ik naar buiten liep stond de portier al klaar met een dikke envelop met dollars: zakgeld. Het was geweldig allemaal, maar nadat ik terugkwam heb ik nooit meer wat van hem gehoord. Met Robert de Niro verliep het hetzelfde. Maar goed, niet iedere schrijver kan zeggen dat hij door Robert de Niro op de mond is gezoend.'

Philip Kerr - Een Stille Vlam. Vertaling Herman van der Ploeg. Uitgeverij De Boekerij, 367 pag., 20,90 euro.

Foto: GPD/David van Dam

Blik op Maria (nieuws, 2008)

KATHY REICHS STORT ZICH OP SCHOTSE VORSTIN

Forensisch antropologe en bestsellerauteur Kathy Reichs onderzocht de lichamen van de slachtoffers van de terreuraanslagen van 11 september 2001. Ook was ze getuige van de verschrikkelijke gevolgen van de genocide in Ruanda. Nu hoopt de Amerikaanse haar eigen droom te kunnen waarmaken: de stoffelijke resten bestuderen van Maria I van Schotland.

Nu het Schotse parlementslid Christine Grahame het plan heeft gelanceerd om de overblijfselen van Maria I te laten overbrengen van Westminster Abbey in Londen naar Edinburgh, heeft Reichs aangeboden de geheimen te onthullen die Maria I in haar graf meenam toen ze werd geëxecuteerd in 1587. ,,Uit het skelet kun je veel opmaken'', aldus Reichs, hoe ze heeft geleefd, haar medische geschiedenis en haar leeftijd.''

,,We kunnen bij forensisch onderzoek vaststellen of sommige feiten die over Maria I zijn opgeschreven, wel waar zijn, zoals lengte, doodsoorzaak en of en zo ja ze aan welke ziekten geleden heeft. Het zou interessant zijn om te doen. Ik zou graag een blik op haar willen werpen.'' Maria I regeerde over Schotland van 1542 tot 1567. Ze werd in 1587 na een schijnproces ter dood gebracht. Ze zou betrokken zijn geweest bij een complot om de protestantse Engelse koningin Elizabeth te vermoorden.

Kathy Reichs werkt als forensisch wetenschapper in North Carolina en Quebec. Ze maakt ook deel uit van een Amerikaans team dat wil dat de stoffelijke resten van boeienkoning Harry Houdini. Reichs: ,,Er doen theorieën de ronde dat hij is vermoord. En ook is er de vraag of hij wel in zijn graf ligt. Misschien is hij wel ontsnapt.''

Reichs vormt samen met Patricia Cornwell de top in het segment forensische thrillers. ,,Er heerst geen bittere rivaliteit'', zegt Reichs. ,,Ik zou haar graag eens ontmoeten, maar onze wegen kruisen elkaar nooit.''

(Bron: www.DailyRecord.co.uk)

Voor Obama (nieuws, 2008)

GEORGE PELECANOS HOOPT OP OMMEKEER

Als het aan de Amerikaanse thrillerschrijver George Pelecanos ligt, kan er niet snel genoeg een andere politieke wind door zijn land waaien. De chroniqueur van de onderkant van Washington D.C. is een uitgesproken aanhanger van de Democratische presidentskandidaat Barack Obama.

,,Het is geen toeval dat mijn zestiende roman 'The Turnaround' (de ommekeer, red.) is getiteld'', aldus Pelecanos in The Vancouver Sun. ,,Het boek is geen doodlopende straat. Het gaat over het keren van het schip, het gaat over genezen. Al mijn gedachten over de staat waar in ons land verkeert, zijn samengebald in dit boek.''

Pelecanos maakte van 'The Turnaround' (in het Nederlands verschenen onder de titel 'Geen weg terug' een studie van de verhoudingen tussen de arme zwarten en de blanke arbeiders in Washington D.C. Het is ook zijn meest autobiografische boek tot dusver. Het belangrijkste karakter, Alex Pappas, is, evenals Pelecanos, een Griekse Amerikaan die in zijn jonge jaren in zijn vaders lunchroom werkte. ,,Het hele eerste gedeelte beschrijft mijn tienerjaren en de manier waarop arbeiderskinderen opgroeiden in mijn buurt'', aldus Pelecanos.

Pelecanos beschrijft onder meer hoe Alex met twee vrienden op een zomerse dag in 1972 met de auto een zwarte woonwijk binnenrijden. Daarna volgt er een uitbarsting van razernij en geweld, een gebeurtenis die ook daadwerkelijk toen heeft plaatsgevonden. ,,Ik had makkelijk een van die jongens in de auto kunnen zijn'', aldus Pelecanos.

(Bron: The Vancouver Sun)

True crime (nieuws, 2008)

MISDAADAUTEUR EN GHOSTWRITER VOOR DE RECHTER

Tuula Sariola

De Finse schrijfster Tuula Sariola bekende twee jaar geleden dat ruim een dozijn thrillers die onder haar naam waren verschenen, in feite waren geschreven door een - toen - bevriende ghostwriter. Tuula Sariola, weduwe van de misdaadauteur Mauri Sariola, en haar 'partner in crime' Ritva Sarkola verschenen deze week voor de rechtbank in Helsinki op verdenking van fraude.

Voor de rechter verschilden de twee van mening over de creatieve inzet van beiden bij de totstandkoming van de thrillers, die door uitgeverij Gummerus op de markt werden gebracht. Schrijfster Sariola, wier naam op de covers stond, beweerde dat de twee gezamenlijk aan de boeken hadden gewerkt. Maar ghostwriter Sarkola hield bij hoog en bij laag vol dat zíj de boeken had geschreven. Daarbij was geen noemenswaardige input van de kant van Sariola geweest.

Ritva Sarkola

De officier van justitie verdenkt de twee ervan tussen 1994 en 2006 instanties te hebben opgelicht door bibliotheekgelden te hebben aangevraagd, zonder aan te geven dat de thrillers waren geschreven door Sarkola. Er werd voor 65.000 euro aan subsidie aangevraagd, waarna 46.000 euro was toegekend. Andere subsidie-aanvragen voor in totaal 170.000 euro werden niet gehonoreerd.

Schrijfster Sariola ontkende alle beschuldigingen. Ze zei dat Sarkola het eigenlijke schrijfwerk deed maar dat de verhalen gezamenlijk waren verzonnen. Sariola maakte uiteindelijk het manuscript klaar voor publicatie in samenwerking met een redacteur van een uitgever.

Ghostwriter Sarkola verklaarde dat zij 'uit stommiteit' Sariola's boeken was gaan schrijven. Er lagen geen andere motieven aan ten grondslag. Sarkola zei dat Sariola in een tijdschrift had beweerd dat ze aan een boek bezig was, waarna de ghostwriter aan de slag ging. Ze voegde eraan toe dat ze jaarlijks zo'n drieduizend euro van Sariola kreeg voor haar activiteiten.

(Bron: Helsingin Sanomat)

Sabine Thiesler - De kinderverzamelaar (2008)

De eenzame lustmoordenaar

(Door Mieske van Eck)

De Duitse Sabine Thiesler is geen doorsnee thrillerschrijfster. In haar tweede roman De kinderverzamelaar volgt zij het leven van een man die het voorzien heeft op kwetsbare, blonde jongetjes van rond de tien jaar.

Hij houdt van kinderen, zoveel dat hij ze helemaal wil beheersen en voor zichzelf wil hebben. Na gedane zaken laat hij ze in een haast geruststellende houding achter. Mooie plaatjes, behalve dan dat de kinderen dood zijn.

Thiesler verstaat de kunst zich te verdiepen in de drijfveren van de lustmoordenaar. Alfred is een knappe, vriendelijke man, die mensen voor zich weet in te nemen. Hij bespeelt zijn omgeving op geraffineerde wijze. Niemand vermoedt dat hij om de drie jaar een kinderleven neemt. Hij is vegetariër en doet geen vlieg kwaad. Een eenzame figuur is hij, die na een jeugd met weinig warmte de regie over zijn leven in eigen handen neemt en houdt. Zijn favoriete boek Schuld en boete van Dostojevski is vrijwel het enige bezit waaraan hij hecht, naast een doosje met tandjes van de vermoorde kinderen.

Thiesler vertelt het verhaal van verschillende kanten. We volgen niet alleen Alfred in zijn machtsbeluste jacht op jongetjes, maar ook politie-inspecteur Mareike Koswig, die de onopgeloste kindermoorden niet uit haar hoofd kan zetten. Al zijn ze in Duitsland allang geleden gestopt. Als zij op tv ziet hoe in Italië om de drie jaar blonde jongetjes spoorloos verdwijnen, legt zij onmiddellijk het verband. Met haar vriendin en hun twee kinderen boekt ze een vakantie naar Italië.

Ondertussen is Anne Golombek, wier kind tien jaar eerder in Italië verdween, teruggekeerd naar de onheilsplek om alsnog uit te zoeken wat er is gebeurd. De verhalen van Alfred, Anne en Mareike kruisen elkaar en Thiesler werkt vaardig toe naar een dramatische ontknoping. Geen spanning om de spanning, maar een verontrustend boek van een schrijfster die zich blijkbaar weinig illusies maakt over de aangeboren goedheid van de mens.

Sabine Thiesler – De kinderverzamelaar. Vertaling Harry Naus. Uitgeverij Karakter, 464 pag.

Bron: Brabants Dagblad

Vrolijk kerstfeest 2 (nieuws, 2008)

AUTEUR OP DODENLIJST WIL ITALIË UIT

Roberto Saviano, de auteur van de maffiaroman 'Gomorra', wil Italië tijdelijk ontvluchten, nu bekend is geworden dat de georganiseerde misdaad hem en zijn lijfwacht voor de kerst dood wil. ,,Ik wil een biertje drinken in het openbaar, ik wil wandelen'', aldus Saviano in de krant la Repubblica. De auteur heeft al twee jaar politiebescherming.

Er zijn al 1,2 miljoen exemplaren verkocht van Saviano's boek; de verfilming won in mei een prijs op het filmfestival in Cannes. De camorra, de maffia van Napels, heeft dan ook besloten Saviano te doden omdat hij 'veel lawaai' heeft gemaakt.

Gisteren raakte bekende dat de Casalesi-clan, die een prominente rol toebedeeld krijgt in de op waargebeurde feiten gebaseerde boek en film, de 29-jarige Saviano wil vermoorden. Die doodsbedreiging is de druppel voor de onderzoeksjournalist, die al een tijdje ondergedoken leeft. Saviano voelt zich eerder een gevangene van zijn roem en succes in plaats van dat het hem bevrijdt. ,,Fuck het succes: ik wil een leven, dat is alles'', zegt Saviano. ,,Ik wil gaan wandelen, in de zon zitten en in de regen lopen en mijn moeder ontmoeten zonder haar bang te maken en zelf bang te zijn.''

De rooms-katholieke kerk heeft inmiddels de zijde gekozen van Saviano. Kardinaal Crescenzio Sepe, aartsbisschop van Napels, richtte gisteren bemoedigende woorden tot de journalist.

Sepe haalde gisteren fors uit naar de camorra, de Napolitaanse maffia. ,,Giftige slangen, omdat alles wat zij aanraken giftig wordt'', zo betitelde de kardinaal de camorristi. Hun strijd tegen Saviano acht hij zinloos. ,,Ze kunnen een veldslag winnen, maar niet de oorlog.''

De camorra heeft zich als een kankergezwel uitgezaaid in Napels en omstreken, stelt Sepe vast. Maar de patiënt is volgens hem niet ongeneeslijk ziek. Het recept: burgers van jongs af aan de beginselen van legaliteit en het algemeen welzijn bijbrengen. ,,De camorra kan worden verslagen'', zei hij gisteren in Napels bij de presentatie van zijn boek 'Non rubate la speranza' ('Neem de hoop niet weg') in aanwezigheid van de Italiaanse president Giorgio Napolitano.

(Bron: NRC Handelsblad, katholieknederland.nl)

Michael Connelly - Het laatste oordeel (2008)

De eenzame klasse van Connelly

(Door Arno Ruitenbeek)

De Lincoln-advocaat Mickey Haller en 's werelds beste speurder Harry Bosch in één thriller. In Het laatste oordeel werkt Michael Connelly's synergetische aanpak opnieuw voor de volle 100 procent.

Twee uitzonderlijke en apart opererende romanfiguren bijeenbrengen. Connelly deed het eerder in Donkerder dan de Nacht, waarin hij Bosch en voormalig FBI-man Terry McCaleb (bekend geworden door Clint Eastwoods regie en hoofdrol in Blood Work) het onderste uit de kan van de misdaad liet halen.

Het laatste oordeel is nog een fractie beter, omdat de Amerikaanse topschrijver het beste haalt uit de schijnbaar onmogelijke combinatie van een ex-verslaafde strafpleiter en een gedreven, door het leven geplaagde rechercheur.

Raadsman Haller kreeg de bijnaam De Lincoln-advocaat (uit het gelijknamige boek uit 2005) omdat hij kantoor houdt op de achterbank van een van zijn drie 'hoerensloepen' van dat merk. Net uit de afkickkliniek wegens medicijnverslaving krijgt hij een advocatenpraktijk in de schoot geworpen als zijn collega Jerry Vincent wordt doodgeschoten.

Vincents klantendossiers zijn niet erg opwindend, maar de zaak van Walter Elliot vergoedt alles. Het proces tegen de steenrijke filmproducent die ervan wordt verdacht zijn vrouw en haar minnaar te hebben vermoord, staat op het punt te beginnen. Haller moet zich razendsnel de materie eigen maken. Wat niet helpt, is dat de laptop en de agenda van zijn voorganger zijn gestolen en Elliot niet meewerkt.

Haller moet ook opboksen tegen het wantrouwen jegens juristen bij de norse Harry Bosch. De (woorden)strijd tussen en de toenadering van de twee sterke en daardoor botsende karakters van Haller en Bosch, inclusief de ronduit verrassende ontknoping, bewijzen Connelly's eenzame klasse.

Michael Connelly - Het laatste oordeel. Vertaling: Hans Kooijman. Uitgeverij De Boekerij, 416 pag.

Vrolijk kerstfeest (nieuws, 2008)

MAFFIA WIL SCHRIJVER LIQUIDEREN

De Napolitaanse maffia wil de Italiaanse auteur van het succesvolle boek Gomorra, waarin maffiapraktijken beschreven worden, voor kerst dood hebben. Nu de verfilming van zijn boek 'Gomorra' kans maakt op een Oscar, zijn de bedreigingen van de maffia serieuzer geworden, aldus een woordvoerder van de antimaffia-afdeling van de politie in Napels.

De 29-jarige auteur Roberto Saviano infiltreerde in de Napolitaanse maffia en beschreef uit eigen ervaring hoe de zogeheten 'camorristen' in binnen- en buitenland te werk gaan. Zo brengen ze in Nederland hun kapitaal onder en investeren ze hier in de drugshandel en de bouwsector. In maffiakringen is 'Ik ben de Nederlandse bank niet' inmiddels een gevleugelde uitspraak voor absolute rijkdom geworden, aldus Saviano in zijn boek.

De auteur zit al twee jaar ondergedoken sinds doodsbedreigingen van de maffia door het succes van zijn boek. Het is in 42 talen uitgegeven. In Italië gingen 1,2 miljoen exemplaren over de toonbank.

Saviano's boek heeft al tot politie-acties geleid. Afgelopen zondag arresteerde de Italiaanse politie in Napels zeven vermoedelijke maffiosi. Onder hen is de 53-jarige acteur Bernardino Terraciano, die in de anti-maffiafilm 'Gomorra' een maffiabaas speelde. De film won dit voorjaar de tweede prijs op het filmfestival van Cannes.

De zeven arrestanten zouden behoren tot een clan die verantwoordelijk wordt gehouden voor de moord vorige maand op zes Afrikaanse immigranten, zei de politie in Caserta. De verdachten zouden niet direct bij deze moorden betrokken zijn geweest. Hun vermoedelijke baas, Giuseppe Setola, wist aan arrestatie te ontkomen en wordt evenals drie andere verdachten gezocht.

De moord op de Afrikanen op 18 september leidde tot onlusten in het toch al roerige en gewelddadige gebied. De regering stuurde vijfhonderd militairen om de politie te helpen de orde te herstellen. Onderzoekers denken dat de camorra de Afrikanen met de moorden heeft willen straffen voor hun pogingen zich te mengen in de drugshandel, een van de lucratievere activiteiten van het misdaadsyndicaat.

Tweeënveertig dagen (nieuws, 2008)

SCHRIJVERSPROTEST TEGEN ANTITERREURWET

Britse schrijvers hebben de pen opgenomen uit protest tegen een wetsvoorstel waarmee terreurverdachten 42 dagen kunnen worden vastgehouden zonder aanklacht. Aan de protestactie doen 42 vooraanstaande auteurs mee.

Op de website www.42writers.com zijn 42 korte verhalen te lezen die te maken hebben met de voorgenomen wetgeving. Onder de auteurs bevinden zich Ian Rankin, Julian Barnes, Ali Smith, Philip Pullman en A.L. Kennedy. In het verhaaltje van Rankin komen twee agenten voor die in een kroeg discussiëren over de vraag waarom terreurverdachten in godsnaam 42 dagen moeten worden vastgehouden. ,,Waarom geen 39 of 56?'' Het literaire protest was een initiatief van de mensenrechtenbeweging Liberty.

Maandag wordt in het Hogerhuis gestemd over het wetsvoorstel, dat de periode dat verdachten van terrorisme zonder aanklacht mogen worden vastgehouden wil verlengen met twee weken. Het voorstel is omstreden, ook onder politiemensen. Sommigen menen dat de wet er moet komen, anderen vinden de bestaande regelgeving goed genoeg. Het Lagerhuis keurde het voorstel afgelopen zomer met een nipte meerderheid goed.

Dood in Venetië (nieuws, 2008)

PIETER ASPE 'OP DRIFT' MET 'BANKROET'

Pieter Aspe heeft met 'Bankroet' niet alleen een nieuw boek uit, Vlaanderens meest gelezen thrillerauteur is voortaan ook de trotse eigenaar van een speedboot die hij donderdag samen met zijn 23ste thriller in Zeebrugge voorstelde.

De nog kakelverse Aspe-thriller begint in Venetië waar een Oostendse reder en eigenaar van een visverwerkend bedrijf wordt vermoord. Aspes helden Van In, Versavel en Hannelore buigen zich over de zaak die binnen de kortste keren naar het visserijmilieu in Oostende leidt. ,,Het begon allemaal met een babbel over de visserij met vriend-kunstenaar Don Ken'', zegt Aspe in De Standaard. ,,Ik vond het wel wat hebben voor een misdaadplot en voor ik het wist zat ik een dag in een café met voormalige IJslandvaarders en kreeg ik van de bekende Oostendse reder Willy Versluys uitleg over het reilen en zeilen in het wereldje.''

'Bankroet' is natuurlijk in de eerste plaats een vlotte thriller. ,,Ook mijn boot ('Op drift', vernoemd naar zijn 21ste thriller, red.) komt in het verhaal voor. Een van de verdachten slaat op de vlucht voor de zeevaartpolitie en weet te ontkomen omdat zijn boot iets kan wat die van de agenten niet kunnen: hij vaart het strand op. Al is dat niet meteen de bedoeling, toch kun je dat met mijn boot echt doen aangezien hij geen schroeven maar straalaandrijving heeft.''

Aspe bestelde de 'Op drift' bij scheepsbouwer Jan Vandamme uit Zeebrugge. ,,De boot is een prototype, helemaal uit teak en kersenhout vervaardigd, en hij vaart schitterend'', zegt Aspe. ,,Ik ben er al twee keer mee op zee geweest. Straks komt hij zo ongeveer voor mijn deur in de Blankenbergse jachthaven te liggen.''

(Bron: De Standaard)

Garages van plezier (nieuws, 2008)

AUTEUR VOERT JOURNALIST OP ALS MOORDENAAR

Een columnist van het Eindhovens Dagblad, Jos Kessels, wordt opgevoerd als hoofdpersonage in de nieuwe roman van P.F. Thomése. Het boek gaat 'J. Kessels, the novel' heten en verschijnt in april.

Kessels en Thomése kennen elkaar als oud-collega’s bij het Eindhovens Dagblad en zijn al sinds lange tijd bevriend. Ze maakten een aantal reizen samen, waarvan Thomése verslag deed in verhalen die hij bundelde in 'Greatest Hits'. Daarin stond niet het verhaal over hun verblijf in Hamburg, waar de twee onder meer verzeild raakten in parkeergarages die bordelen bleken te zijn. Thomése zegt daarmee veel succes te hebben bij lezingen in het kader van het theaterprogramma 'Hard Gras'.

,,De mensen moeten er altijd flink om lachen. Hugo Borst en Henk Spaan, die ook in 'Hard Gras' optreden, brachten me op het idee het verhaal uit te bouwen tot een roman'', aldus de auteur in het Eindhovens Dagblad.

Volgens Thomése, die het manuscript reeds heeft ingeleverd bij uitgeverij Contact, gaat het om een op Amerikaanse leest geschoeide 'hard-boiled' misdaadroman, met veel oneliners in de stijl van Kessels en diens helden als Kinky Friedman en Charles Bukowski. Ook komen allerlei liefhebberijen van de columnist aan de orde, zoals film, countrymuziek en roken. ,,Er is geen enkele Nederlandse roman waarin zoveel gerookt wordt als in deze'', denkt Thomése.

Thomése heeft Kessels niet om toestemming gevraagd hem voor zijn roman te mogen gebruiken. ,,Het boek is voor een groot deel verzonnen. Niet elke uitspraak die hij doet in het boek mag Jos worden aangerekend. Hij moet ook zo vrij kunnen zijn het eventueel een slecht boek te vinden.''
Kessels zegt in een reactie dat Thomése hem gerust mag opvoeren als moordenaar. ,,Ik kan er toch niks aan doen. Het gaat buiten mij om.''

(Bron: De Stentor; foto boven: P.F. Thomése, onderste foto: Jos Kessels)

Interessante dingetjes (nieuws, 2008)

KLAAS BRUINSMA 'ALS CRIMINEEL EN ALS MENS'

Ze is bang voor repressailles uit het criminele circuit. Daarom staat niet haar echte naam onder 'Risicofactor: Gangstergirl', een 'factionthriller' over Klaas Bruinsma en Mabel Wisse Smit die 23 oktober bij Just Publishers verschijnt. Ze knijpt 'm. Dat zegt Liesbeth M. van der Wels tenminste in een interview dat door haar uitgever is verspreid. ,,Er zijn in het verleden journalisten bedreigd'', aldus de schrijfster. ,,Iemand is in elkaar geslagen. En er is zelfs gesproken over een huurmoordenaar. Bruinsma is al meer dan vijftien jaar dood. Maar zelfs een paar jaar geleden lag zijn verleden nog gevoelig. Een aantal van zijn medewerkers leeft nog.'' Maar even later relativeert Van der Wels doodgemoedereerd het een en ander. ,,Maar missschien maak ik me druk om niets. Voorlopig bevalt de anonimiteit me.''

Waarmee Liesbeth M. van der Wels aansluiting zoekt bij het groeiende legertje - vooral vrouwelijke - auteurs, dat om 'veiligheidsredenen', want dat staat zo spannend, zich van een schuilnaam bedient: Tess Franke, Eva Noorlander, Ruben van Dijk en Suzanne Vermeer.

Van der Wels' boek gaat over Chantal, een jonge vrouw uit de provincie, Zij ontvlucht het stadje waar ze opgroeide en via haar vriend Jack raakt ze verzeild in het Amsterdamse drugsmilieu. Na de breuk met Jack maakt ze kennis met maffiabaas Klaas Bruinsma en krijgt een relatie met hem. Ze is getuige van megadeals waarbij duizenden kilo´s hasj worden verscheept en maakt achtervolgingen, verraad en liquidaties van nabij mee. Chantal is er ook bij wanneer Mabel Wisse Smit in het leven van Klaas Bruinsma komt. Gezamenlijk verleggen Chantal en Klaas hun grenzen, totdat ze erachter komen dat er geen weg terug meer is.

De uitgever beweert dat 'Risicofactor:Gangstergirl' de vele mysteries oplost die tot op deze dag voortbestaan over Klaas Bruinsma. Hoe kon zijn eens zo machtige imperium instorten? Wat was 'de fatale rol' die Mabel Wisse Smit daarbij speelde? En de uitgever wil de lezer ook doen geloven dat Van der Wels zich heeft ontpopt 'als een expert op het gebied van polderpenoze en Klaas Bruinsma'. Van der Wels zelf hierover: ,,Ik ben op het idee gekomen door het Mabeldrama van vijf jaar geleden. Ik heb toen besloten er een boek over te schrijven. Ik wilde weten wat zich begin jaren negentig heeft afgespeeld. En ik heb overal informatie verzameld. Daarbij kwam ik tot de ontdekking dat Mabel tot en met de laatste brief aan Balkenende eromheen draaide. Uiteindelijk is het een ander boek geworden dan ik oorspronkelijk in gedachten had. Ik wil met 'Risicofactor:Gangstergirl' ook laten zien wie Klaas Bruinsma was. Als crimineel en als mens. Hij is al zolang dood dat ik de behoefte voelde hem te laten herleven. En over Mabel ontdekte ik allerlei interessante dingetjes die ik in het boek wilde verwerken.''

,,Bijna alle gebeurtenissen in het boek zijn echt gebeurd'', vervolgt Van der Wels. ,,Maar ik geef toe, ik ben er heel losjes mee omgesprongen. Elke gebeurtenis is ontleend aan gebeurtenissen die in het leven van Bruinsma hebben plaatsgevonden. Ik heb ze gedramatiseerd en in het leven van Chantal verwerkt.''

Just Publishers noemt 'Risicofactor: Gangstergirl' een literaire thriller. Maar Van der Wels beweert dat dat haar niet interesseert. ,,De ene lezer zal het literatuur vinden, de andere niet. Ik geloof in goed geschreven en minder goed geschreven boeken. Ik heb niet de behoefte mijn boek in een bepaald hokje te plaatsen.''

Volgens de Hilversumse uitgever is Van der Wels in 1968 geboren. Ze studeerde Nederlandse Taal en Letterkunde. Momenteel woont ze samen met haar beste vriendin in Tokio waar ze werkt aan een nieuwe thriller. By the way, Just Publishers is ook de uitgever van 'Woensdag gehaktdag' van Klinkhamer.
Van der Wels is al bezig aan een volgend boek, maar ze wil er niet veel over kwijt. ,,Het onderwerp ligt veel gevoeliger dan bij 'Risicofactor:Gangstergirl'. Ik ben nog aan het aftasten waar de grens ligt tot waar ik kan gaan. De research neemt veel tijd in beslag. Ik hoop in elk geval dat er volgend jaar omstreeks deze tijd een volgend boek in de winkels ligt.''