ALS DE GIDS NIET TE VERTROUWEN IS
In '
Sterf twee keer' heeft de Amerikaanse thrillerauteur
Tess Gerritsen haar ervaringen tijdens een safari in de Afrikaanse wildernis verwerkt. Tegenover Publishers Weekly vertelt ze over cocktails drinken op de savanne en een veilige plek om te plassen.
''Ga niet uit de jeep'', was de eerste mededeling die Tess Gerritsen en haar echtgenoot te verstaan kregen, toen ze arriveerden bij hun lodge in het safaripark Sabi Sands in Zuid-Afrika. Zo lang je in de wagen blijft, zullen dieren jou beschouwen als onderdeel van een '
enorm beest' en zullen ze niet tot de aanval overgaan. Maar op het moment dat je de Landrover verlaat, ben je hun prooi.
Om dat punt te benadrukken vertelde
gids Greg over een stel toeristen dat zijn waarschuwing in de wind sloeg en uit de jeep sprong om een paar leeuwen te fotograferen. Ze werden direct aangevallen en gedood. ''Het is mijn werk om jullie weer veilig terug te brengen, dus doe altijd wat ik zeg.''
''Dat advies redde mijn mans leven'', vertelt Tess Gerritsen aan Publishers Weekly. ''Elke avond dat we in de bush waren, zocht Greg een veilige plek op om cocktails te drinken en de zon te zien ondergaan. Die middag stopten we op een heuveltop vanwaar we een grandioos uitzicht hadden. Er zaten nog vier andere toeristen in onze wagen en terwijl we uit de jeep klauterden, zei mijn man Jacob dat hij gehoor moest geven 'aan de roep van de natuur'. ''Ik ga die kant op'', zei hij, terwijl hij een stel bosjes aanwees. ''Nee, dat zou ik niet doen'', antwoordde Greg. ''Eerder vandaag is een luipaard gesignaleerd verderop in de vallei.'' De gids wees naar de tegenovergestelde richting. ''Waarom ga je niet die kant op?''
Nog geen halve minuut later kwam een luipaard tevoorschijn uit de bosjes waar
Jacob Gerritsen zijn blaas had willen legen. ''De luipaard kwam naar ons toe. Op dat moment waren we allemaal uit de jeep. We klampten ons wanhopig aan onze cocktails vast.''
De gids schreeuwde ineens: ''Beweeg je niet!'' Kalm en beheerst bewoog hij zich tussen de luipaard en de toeristen, zijn armen gespreid. Gerritsen: ''Hij gebruikte zijn lichaam als menselijk schild om ons te beschermen. Enkele eindeloos durende seconden keken Greg en de luipaard elkaar aan. Daarop besloot ze dat wij als prooi niet de moeite waard waren en verdween ze weer in de struiken.''
''Terug in de lodge koesterden we onze cocktails en stelden we vast dat geen enkele plek in de bush echt veilig was. Ik dacht aan het moment dat Greg zelfverzekerd de confrontatie met de luipaard aanging. En hoe wij er op vertrouwden dat hij ons zou beschermen.'' Diezelfde avond ging Gerritsens creatieve brein met de gebeurtenis aan de haal. ''Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als de gids niet de man was die hij zei te zijn. Dat de man die ons begroette op het afgelegen vliegveldje in werkelijkheid een bedrieger was, die een jeeplading vol verse slachtoffers kwam ophalen?'' Zo werkt het brein van een thrillerauteur, stelt Gerritsen. ''We zien beangstigende mogelijkheden achter elk incident. We denken 'Wat als?' en het antwoord leidt ons altijd naar duistere plekken.''
In '
Sterf twee keer' is die duistere plek de Okavanga Delta in Botswana, waar zeven toeristen de safari van hun leven hopen te beleven. Omgeven door talloze gevaren vertrouwen zij op de ervaring van hun gids. Maar wanneer zij enkele dagen op reis zijn, wil hun truck plotseling niet meer starten en stranden zij diep in de wildernis.
Zes jaar later onderzoekt rechercheur Jane Rizzoli van de politie in Boston een serie bizarre moorden. Zij ontdekt dat een zaak een link heeft met de fataal afgelopen safari in Botswana. Rizzoli moet de enige persoon zien te vinden die de moordenaar recht in het gezicht heeft gekeken: de enige overlevende van de safari. Maar die overlevende wil niet gevonden worden.
Sterf twee keer is de elfde thriller met Jane Rizzoli en medisch onderzoeker in de hoofdrol. NB: de foto bij dit artikel is genomen door
Peter Kuijt, jaren geleden tijdens een safari in het MalaMala-wildpark in Zuid-Afrika.
(
Bron: Publishers Weekly)
