Wordt verwacht 135 (nieuws, 2009)

THRILLER VAN NEEF IAN FLEMING

Hij heeft zijn achternaam gemeen met zijn oom, de Britse schrijver Ian Fleming (1908-1964). En net als de schepper van James Bond deed, houdt ook neef James Fleming (1944) van mooie vrouwen (zegt-ie zelf), sterke drank en kleurige sokken. Neef James waagt zich na historische romans nu ook aan het spannende genre. 'Wit bloed' heet zijn thriller die in november 2009 bij uitgeverij Mynx zal verschijnen.

Had oom Ian als alter ego de politiek incorrecte geheim agent James Bond bedacht, die Koude Oorlog-schurken achter de broek zat en na gedane arbeid een Wodka Martini (geschud, niet geroerd, en met een citroenschilletje) nuttigde, James Fleming heeft als fictieve held gekozen voor wetenschapper Charlie Doig, zoon van een Engelse vader en een Russische moeder.

Als natuuronderzoeker die vogels en zeldzame kevers voor musea verzamelt, reist Doig de wereld rond. Wanneer de Russische Revolutie in 1917 uitbreekt, is hij aan het werk in Turkmenistan. Zijn salaris wordt niet langer uitbetaald en hij ziet zich genoodzaakt terug te keren naar het landgoed van zijn moeder, even buiten Smolensk. Daar wordt hij verliefd op zijn nicht Elizaveta en hij trouwt met haar. Maar de dagen van het tsaristische Rusland zijn geteld, de Bolsjewieken komen er aan. En wat doen geliefden dan als alles om hen heen in puin ligt en wraak van alle kanten loert?

'Wit bloed' is het eerste deel in de Charlie Doig-serie. Opvolger 'Cold blood' is al in Groot-Brittannië verschenen.

Andere nieuwe titels:

John Kilgallon - 'Profeet' (oktober 2009). Schrijver denkt de ultieme thriller te hebben geschreven: een mix van de oude voorspellingen van Nostradamus en het hedendaagse terrorisme. Dan wordt hij overvallen door gemaskerde mannen die alle kopieën van zijn boek stelen. De schrijver wordt gered door de CIA, maar dan beginnen zijn problemen pas echt.
Benjamin Black - 'Schimmenspel' (oktober 2009). Nieuwe literaire thriller van Black aka Booker Prize-winnaar John Banville. Het leven van John Glass in New York zou heel comfortabel moeten zijn. Zijn vrouw is vermogend en hij heeft zijn carrière als journalist opgegeven om de biografie te schrijven van zijn schoonvader, mediamagnaat en voormalig CIA-agent Bill Mulholland. Zijn researcher komt echter met informatie over de familie die zijn luxe leventje in gevaar brengt. Vlak daarna komt de researcher om het leven.

David L. Robbins - Schemertijd (2009)

Een Perzische huurmoordenares

(Door Arno Ruitenbeek)

Jager wordt gejaagde in Schemertijd, het nieuwste pareltje van David L. Robbins. Een historische thriller die er vanuit gaat dat de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt geen natuurlijke dood is gestorven. En die geschreven lijkt om te worden verfilmd.

In april 1945 wordt de ziekelijke, door polio gehandicapte president getroffen door een beroerte. Ondanks alle medische hulp die in zijn buitenverblijf, het Kleine Witte Huis in Georgia, voorhanden is, overlijdt Roosevelt.

Robbins bouwt op dat drama een welhaast perfect scenario met een uiterst bedreven, Perzische huurmoordenares. Deze vrouw, die zich Judith noemt, moet het bij haar opdracht om de wereldleider om te brengen niet alleen opnemen tegen de geheime dienst, maar ook tegen een wetenschapper die alles over politieke moorden weet. Professor Lammeck is bovendien trainer van commando's en liefhebber van buitenissige, uiterst dodelijke wapens. Een paar apart, aan elkaar gewaagd in creativiteit en doorzettingsvermogen.

Niet altijd weet Robbins maat te houden en dreigt een slechte aantekening wegens ongeloofwaardigheid. De ontknoping mag er zijn, de epiloog is verhelderend.

Wellicht hebben thrillerfans Robbins' vorige topper, Liberation Road gemist. Dat lijkt nog veel meer dan Schemertijd een oorlogsroman (speelt in juni 1944 en behandelt onder meer de belevenissen van de Red Ball Express, de bevoorradingstroepen van de geallieerden), maar biedt in gelijke mate spanning. Zelfde uitgever (toen nog M), 2005.

David L. Robbins - Schemertijd. Uitgeverij Mynx, 384 pag.

Tomas Ross - Het meisje uit Buenos Aires (2009)

Heel Oranje over de hekel

(Door Peter Kuijt)

Bestaat toeval? De dag nadat Transavia-piloot Julio P. werd opgepakt omdat hij tijdens de 'Vuile Oorlog' in Argentinië dissidenten uit zijn marinevliegtuig in zee zou hebben laten  storten, werd in Amsterdam de nieuwste thriller van Tomas Ross, Het meisje uit Buenos Aires, gepresenteerd. Een boek dat speelt in het min of meer recente hier en nu, maar begint in het Argentinië van Julio P.'s juntaleider generaal Jorge Videla. Volgens Ross, die met het boek zijn dertigjarig schrijverschap viert, is de thriller 'een soort aanklacht' tegen een andere 'Jorge', de vader van prinses Máxima, die als De Boekhouder van het regime werd beschouwd.

De titel slaat - het zal geen verrassing zijn - op het populairste lid van de koninklijke familie, maar óók op een ander meisje uit Buenos Aires, Carmen Lugones. Zij is de dochter van Hugo Lugones. Deze dissident verdwijnt een dag nadat Oranje in de heksenketel van het River Plate-stadion in Buenos Aires de finale van het WK voetbal 1978 verliest. Een kwart eeuw later komt Carmen erachter dat haar vader vlak voor zijn vermissing een pakketje heeft laten verstoppen in de bagage van de persvoorlichter van het Oranje-elftal. Bestemd voor een vrouw in Nederland: vertaalster Pip Delfos. Zij heeft het pakje echter nooit opgehaald, want ze maakt met haar Lelijke Eend een fatale plons in de ringvaart in de Beemster.

Carmen en Pips zoon Hartman gaan samen op onderzoek uit en stuiten op een rolletje compromitterende foto's, die prinses Máxima direct raken. De prinses zelf beschikt in Ross' fantasie ook over explosief bewijsmateriaal, waar anderen gretig op azen.

Elementen genoeg voor flink wat actie. Er vallen doden, er vloeit bloed, hersendrab druipt van de muur, er zijn cliffhangers te over, een zekere eigenaar van een zwarte Suzuki Swift speelt zelfs een rol en ondertussen poneert Ross de theorie dat prins Bernhard de Zorreguieta's veel langer kende dan bekend werd verondersteld.

Het boek speelt zich grotendeels af in de zomer van 2003, een turbulente periode in de geschiedenis van de Oranjes. Edwin de Roy van Zuydewijn en zijn - toen nog - 'Popje' prinses Margarita hebben dan net een boekje opengedaan over het koningshuis, Máxima is enkele maanden zwanger van dochter Amalia, de verhuizing naar de Eikenhorst is nakende en Quote publiceert dat Friso's verloofde Mabel Wisse Smit het in het verleden heeft aangelegd met maffiabaas Klaas Bruinsma. Máxima: ,,Wie is dat?''

Ross, lid van het Republikeins Genootschap, laat het niet na heel Oranje over de hekel te halen. De fiscale handel en wandel van prinses Christina komt ter sprake, evenals vuige roddels over prins Claus en zoon Friso. De kennelijk legendarische driftbuien van Beatrix konden evenmin onbesproken blijven en verder fantaseert de auteur over een zuigzoen in de nek van prinses Laurentien en Constantijns foute grappen. Máxima en Willem-Alexander komen er nog betrekkelijk genadig van af, alhoewel de prins in de ogen van zijn vrouw te meegaand is. Kortom, niet echt een boek dat de leden van de koninklijke familie elkaar snel cadeau zullen doen. Als prins Bernhard nog geleefd had, zou hij er vast alles aan hebben gedaan om Ross, die 16 september de pensioengerechtigde leeftijd bereikte, zijn AOW-uitkering te laten afpakken.

Het meisje uit Buenos Aires is echter wel een van de sterkste thrillers uit Ross' oeuvre, dat inmiddels zestig boeken (waaronder veertig thrillers) beslaat. Door het grote aantal personages en de vele plotwendingen eist het boek de volle aandacht van de lezer, maar die krijgt dan wel een verhaal vol vaart en ondeugende stellingnames voorgeschoteld. Het blijft echter de vraag of deze 'aanklacht' tegen Jorge Zorreguieta nog tot iets leidt. Je weet het nooit, per slot van rekening dacht Julio P. ook dat hij ongestoord van zijn pensioen kon gaan genieten.

Tomas Ross - Het meisje uit Buenos Aires. Uitgeverij Cargo, 367 pag.

Nogal populair (nieuws, 2009)

BROWN VERKOOPT 1,9 MILJOEN 'SYMBOLS' IN EEN WEEK

Van de eerste druk van 'The Lost Symbol', de nieuwste thriller van Dan Brown, zijn in een week tijd bijna een derde van de in totaal 6,5 miljoen exemplaren verkocht. Dat blijkt uit cijfers van Nielsen BookScan, die verkoopgegevens van de boekindustrie bijhoudt.

Sinds de release op 15 september zijn er 1,9 miljoen stuks van de Engelstalige uitgave verkocht. In de Verenigde Staten vlogen in een week tijd 1,2 miljoen gebonden exemplaren over de toonbank. In Australië werden er 127.000 verkocht, terwijl in Nieuw-Zeeland de teller bleef steken op 20.000. In Zuid-Afrika zag men 8500 exemplaren van de planken 'verdwijnen'.

In het Verenigd Koninkrijk en Ierland werden 573.000 exemplaren verkocht, meer dan de helft van de oorspronkelijke eerste druk van de Britse uitgave van één miljoen boeken. De Britse uitgever Transworld heeft inmiddels tot een extra druk besloten, waarmee het totaal aantal gedrukte van 'The Lost Symbol' op 1.250.000 exemplaren komt.

De Engelse editie is niet alleen succesvol in Engelstalige regio's. Volgens The Bookseller kwam het boek op twee binnen in de Duitse bestsellerlijsten. In de Nederlandse Bestseller 60 staat de thriller sinds vorige week op de eerste plaats.

Overigens staat J.K. Rowling nog steeds aan top waar het gaat om het snelst verkopende boek. Haar 'Harry Potter and the Deathly Hallows' uit 2007 verkocht op de eerste dag 2,7 miljoen exemplaren in Groot-Brittannië en Ierland en 573.000 stuks in Australië.

(Bron: Bookseller.com)

Wordt verwacht 134 (nieuws, 2009)

Aspe en Deflo jubileren



De Vlaamse uitgeverij Manteau heeft twee jubilarissen in huis: van bestsellerauteur Pieter Aspe (1953) komt in oktober 2009 zijn vijfentwintigste thriller uit. En in dezelfde maand viert Luc Deflo met de publicatie van een nieuwe misdaadroman dat hij tien jaar 'in het vak' zit.

Nummertje 25 van Aspe, die bij de burgerlijke stand staat ingeschreven als Pierre Aspeslag, heet De cel en heeft ditmaal ook een Nederlands tintje. Op Schiphol landt een vliegtuig afkomstig uit de Dominicaanse Republiek. De politie staat klaar om een drugskoerier, een zogenaamde bolletjesslikker, in te rekenen. Hij werd op heterdaad betrapt in het vliegtuig.

Zes maanden later vindt de politie van Brugge in een kanaal het lijk van een jonge vrouw dat al enkele dagen in het water ligt. Het blijkt te gaan om een Vlaamse stewardess. Via een reconstructie van haar verleden legt commissaris Pieter Van In de link met het vliegtuig uit de Dominicaanse Republiek met aan boord de drugskoerier, in wiens gezelschap het slachtoffer werd gezien.

Is de moord een afrekening in het drugsmilieu? Was de stewardess een handlangster van de ingerekende crimineel en moest zij uit de weg worden geruimd omdat zij te veel wist?

Bij de huiszoeking in haar appartement wordt in haar computer een lijst met de namen van twaalf mannen gevonden. Van In trekt de namen na en wordt daarbij hardnekkig tegengewerkt door een van hen. Wat is het verband tussen de twaalf mensen?

Pieter Aspe is fulltime auteur sinds 1996, een jaar nadat zijn debuut Het vierkant van de wraak verscheen. In 2001 ontving Aspe de Hercule Poirotprijs voor zijn thriller Zoenoffer. Hij heeft inmiddels meer dan anderhalf miljoen boeken verkocht. In Nederland gaan gemiddeld tussen de vijf- en tienduizend exemplaren van zijn boeken over de toonbank.

MET VLAGEN
Schimmen heet de nieuwe thriller waarmee Luc Deflo zijn tienjarig schrijverschap bezegelt. Daarin ontmoet rechercheur Dirk Deleu geheel toevallig zijn eerste lief weer. Hoewel er intussen vele jaren verstreken zijn, is de herinnering aan de breuk, die gehuld was in een waas van mysterie, nog altijd vers. Bovendien vraagt de dame in kwestie, Ingrid Dejongh, hem om een gunst. Ze vraagt of hij haar afscheidsbrief nog heeft, want ze wil die graag terug.

Als Deleu de brief terugvindt, beseft hij dat er iets is wat hij in zijn jonge jaren nooit onder ogen heeft durven zien en dat een schokkend familiegeheim aan de basis heeft gelegen van de plotselinge verhuizing van het gezin Dejongh. Hij wil zijn schuld inlossen bij zijn eerste ex en haar helpen. Maar openlijk kan dat niet, want Ingrid wordt door niemand geloofd. Haar stiefvader, een gerenommeerd psychiater, zoveel jaren later beschuldigen van pedofilie, het is geen dagelijkse kost.

Als de twee tijdens hun clandestiene speurtocht naar bewijzen de eerste tegels lichten, blijkt daaronder een beerput van schokkende intriges schuil te gaan. Gaandeweg komt steeds meer smeerlapperij bovendrijven.

Luc Deflo (1958) is gehuwd met de Zuid-Amerikaanse Maria Marchan, heeft drie kinderen (twee uit een eerdere relatie) en woont in Brussel. Deflo is parttime organisatieadviseur bij de financiële instelling KBC. De rest van zijn tijd wijdt hij aan schrijven. Zelf zegt dat hij niet op strikte uren schrijft, de inspiratie komt met vlagen.

Naakte Zielen uit 1999, zijn eerste psychologische thriller, werd meteen genomineerd voor de Hercule Poirot Prijs. Zijn veertiende thriller Lust ontving dit jaar een nominatie voor de Gouden Strop.

Andere nieuwe titels:

Nellie Mandel - Rode aarde (oktober 2009). Gedeeltelijk autobiografische thriller die zich afspeelt aan de Canadese Atlantische kust. Daar wordt een vakantie vierend gezin in een restaurant vermoord. Alleen de vrouw ontkomt. Als politiechef Arletta Browning de zaak onderzoekt, ontdekt ze dat er heel wat ongewoons is aan de slachtoffers.
Stan Lauryssens - Rijker dan rijk (januari 2010). Sofie Simoens is de nieuwe commissaris van de moordbrigade. Er breken drukke tijden voor haar aan: in de gevangenis krijgt een Marokkaan een vork in de keel geprikt, een pizzakoerier wordt van zijn scooter geschoten en dan is de buit van de spectaculaire overval op de Nationale Bank ook nog steeds spoorloos.

Wordt verwacht 133 (nieuws, 2009)

IN EEN DONKER STEEGJE

'The Darkest Hour' is de eerste thriller van de Australische Katherine Howell die in Nederlandse vertaling verschijnt. Het boek ligt onder de titel 'Het laatste uur' vanaf oktober 2009 in de boekhandel. Het betreft echter Howells tweede gepubliceerde thriller. Aan haar eerste, 'Frantic', werkte ze vier jaar. Ze won er wel mooi de Davitt Award mee, vernoemd naar Ellen Davitt, de schrijfster van de eerste Australische misdaadroman.

Uitgeverij Van Holkema & Warendorf noemt 'Het laatste uur' gesneden koek voor de liefhebbers van het werk van Tess Gerritsen en Jonathan en Faye Kellerman. De thriller speelt zich af in 'de bijzondere wereld' van de medische hulpdiensten in Australië.

Het leven van Lauren Yates, ambulanceverpleegkundige in Sydney, verandert op slag als ze op een avond in een donker steegje getuige is van een moord. Als ze het gezicht van de moordenaar ziet slaat de schrik haar om het hart: het is Thomas Werner, de gewelddadige ex-vriend van haar zus.
Om haar zus en nichtje te beschermen tegen de voortvluchtige Werner liegt Lauren tegen rechercheur Ella Marconi over de ware toedracht van de moord. Korte tijd later steekt die duivelse Werner opnieuw iemand neer, maar ditmaal leeft het slachtoffer lang genoeg om hem te identificeren. Ella ontdekt dat Lauren over de eerste zaak heeft gelogen en probeert de waarheid boven tafel te krijgen. Maar naarmate Ella dichter bij de waarheid, wordt Werner steeds gevaarlijker.

Howell kan zich goed verplaatsen in de wereld van Lauren Yates, want ze heeft zelf vijftien jaar lang als ambulanceverpleegkundige in Sydney en omstreken gewerkt. Ze heeft ook nog een jaar in Nederland gewoond. Momenteel is ze fulltime schrijfster.

ONBEKENDE TOP

'Clive Cussler meets Dan Brown'. Zo wordt 'De verboden tempel' van de jonge Britse bergbeklimmer Patrick Woodhead omschreven. De uitgeverij promoot de thriller onder andere in samenwerking met klimhallen, want het verhaal speelt zich af op grote hoogten, in de Himalaya.

Voor Luca Matthews is het beklimmen van hoge bergtoppen zijn lust en zijn leven. Wanneer hij een onbekende top in de Himalaya ontdekt, is hij vastbesloten deze als eerste te beklimmen. Samen met zijn klimpartner Bill Taylor gaat hij zonder visum naar het door China bezette Tibet. Maar de Chinese geheime politie komt Luca en Bill op het spoor - en de toekomst van Tibet ligt in hun handen...

Naast bergklimmer is Woodhead ook een van de initiatiefnemers van White Desert, een groep mensen die avontuurlijke reizen naar Antarctica organiseert. Woodhead leidde onder andere de eerste oversteek van oost naar west over Antarctica, waarbij in 75 dagen in totaal 1850 kilometer werd afgelegd. Verder bereikte hij de top van nog niet eerder beklommen bergen in Tibet en Kirgizië en kajakte hij dat het een lieve lust was op rivieren in het Amazonegebied. Als hij niet op de Zuidpool bivakkeert, verdeelt Woodhead zijn tijd tussen Londen en Zuid-Afrika, het geboorteland van zijn vrouw.

Andere nieuwe titels:

Michael White - 'De Borgia Ring' (oktober 2009). Als in een bouwput in Londen een eeuwenoud skelet wordt opgegraven, komt er onverwacht een vijfhonderd jaar oud complot om de koningin van Engeland te vermoorden aan het licht. Een bijzonder ring aan de rechterwijsvinger van het skelet geeft aan dat er veel meer aan de hand is dan alleen vertraging bij de bouw van een nieuw flatgebouw.
Laura Lippman - 'Levenslang' (november 2009). Cassandra Fallows heeft veel succes met haar autobiografieën waarin ze met niets ontziende openhartigheid over haar vrienden, familie, minnaars en zichzelf vertelt. Na een mislukt uitstapje naar fictie, is ze vastbesloten haar comeback te maken. Met het verhaal over de moord op haar zoontje.
Jeffery Deaver - 'In memoriam' (januari 2010). Langs de snelwegen van Monterey, Californië, verschijnen met steeds grotere regelmaat herdenkingskruizen. Niet ter herinnering aan de verongelukte doden in het verleden, maar als aankondiging van gruwelijke moorden die nog zullen volgen.
Paul Sussman - 'De geheime oase' (november 2009). Georgië 1988. Bij een pas ontmantelde kerncentrale stijgt een vliegtuig op met Soedan als eindbestemming. Het vliegtuig raakt van zijn koers en verdwijnt ergens boven Egypte. Twintig jaar later stuit een groep bedoeïnen in de Sahara op de stoffelijke resten van de piloot. Bij het lijk vinden ze een notitieboekje volgekrabbeld met onleesbare aantekeningen.
Kate Mosse - 'De wintergeest' (november 2009). Novelle met illustraties over jonge schoolmeester die al tien jaar wordt achtervolgd door de dood van zijn broer, die omkwam in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Nu heeft hij zelf de leeftijd bereikt waarop zijn broer stierf en is hij op de vlucht voor zijn verleden.

Dan Brown - The Lost Symbol (2009)

Langs de lijnen van irritatie

(Door Theo Hakkert)

In een eerste druk van 6,5 miljoen exemplaren is de Engelse editie van The Lost Symbol van Dan Brown verschenen. Eindelijk: de opvolger van De Da Vinci Code. Vooral de aankondiging dat Robert Langdon weer de hoofdrol zou spelen, maakte het boek op voorhand de langverwachte titel van het boekjaar 2009. Eind oktober verschijnt de vertaling. Vier vertalers zijn aan het werk.

The Lost Symbol is geschreven geheel naar de blauwdruk van De Da Vinci Code. Langdon wordt zogenaamd door een goede vriend naar een plek gelokt, die echter een val blijkt. Na Parijs en Rome is dit keer Washington het decor en Brown wordt niet moe om de lezer ervan te doordringen dat Washington echt minstens zo'n spannend verleden heeft als de Europese hoofdsteden waar zijn eerdere boeken speelden.

Vooral schildert hij de ruimtes van Washington. Of wij, argeloze lezers, wel weten hoe groot, groter, grootst en nog enormer de gebouwen zijn. Onder Capitol Hill is plek voor nog wel een wereld. De gewelven en de kelders zijn groot, maar hebben het spookachtige van spelonken. Als ergens een ondergronds vliegveld mogelijk is, dan in Washington.

Daar komt Langdon in aanraking met de Vrijmetselaars, uitgerekend nadat hij tijdens een college veel misverstanden en vooroordelen over de Vrijmetselaars heeft opgehelderd. Juist dit betweterige gestrooi met kennis kan snel gaan tegenstaan. Weer een lesje, dacht ik al snel. Meteen in het begin al gooit Brown er een soort Wikipedia-lemma over de geschiedenis van het tatoeëren uit. Pfff. Dit keer is namelijk niet een zelfkastijdende monnik de vijand, maar een van teen tot top getatoeëerde bodybuilder die zich snel verkleden kan. Het lijken wel broers.

Het boek heeft vaart en cliffhangers per alinea, maar het dwangmatig jongleren met kennis is vermoeiend en leidt af. Langdon moet zowel James Bond als de laatste homo universalis zijn. Formulethrillers: Opus Dei of Vrijmetselaars, monnik of bodybuilder, Washington of Rome. Het maakt niet uit. Mooi vermaak, niets meer.

Dan Brown - The Lost Symbol. Uitgeverij Random House

(Bron: De Twentsche Courant Tubantia)

Vaste thema's (nieuws, 2009)

BALDACCI GUNT NEDERLAND PRIMEURTJE

De nieuwe thriller van David Baldacci verschijnt als eerste in Nederland en Vlaanderen. David Baldacci heeft aan A.W. Bruna Uitgevers toestemming gegeven om 'In het geheim' op 6 oktober te laten verschijnen. Volgens de uitgever is dat drie weken voor de internationale verschijningsdatum van 27 oktober.

'In het geheim' is een nieuwe stand-alone thriller en zal volgens de uitgever 'opvallend' gelanceerd worden. Over enkele weken gaat een abri-campagne van start en zullen er advertenties worden geplaatst in landelijke dagbladen.

Aangekondigd wordt dat Baldacci's vaste thema's in dit boek opnieuw aan bod komen: machtsmisbruik, samenzweringen en de vele gezichten van de waarheid. Mason Perry, bijgenaamd 'Mace', was een zeer succesvolle detective bij de Narcotica-afdeling van de politie van Washington D.C., tot ze werd ontvoerd en vervolgens een misdaad in de schoenen kreeg geschoven die ze niet had begaan. Ze raakte alles kwijt – haar baan, haar carrière, haar vrijheid – en verdween voor twee jaar achter de tralies. Maar nu is Mace weer vrij en vastberaden om degenen te vinden die haar in de gevangenis hebben doen belanden. Dan ontmoet ze de advocaat Roy Kingman, vlak nadat hij het lichaam heeft ontdekt van een vrouwelijke collega. Wanneer Mace en Roy op onderzoek uitgaan, stuiten ze op duistere geheimen die onder het beschaafde oppervlak van de Amerikaanse hoofdstad schuilgaan.

David Baldacci (1960) werd geboren in Richmond, Virginia. Hij studeerde politieke wetenschappen aan de Virginia Commonwealth University, waar hij cum laude afstudeerde, en rechten aan de University of Virginia. Daarna was hij gedurende negen jaar werkzaam als bedrijfsjurist en advocaat in Washington D.C.. In 1996 debuteerde Baldacci met 'Het recht van de macht'. Vanaf dat moment wijdde hij zich geheel aan het schrijven van boeken, waaronder de Camel Club-serie, de King & Maxwell-serie en een aantal standalonethrillers en kinderboeken. Van Baldacci's boeken zijn wereldwijd meer dan 75 miljoen exemplaren verkocht.

Van de transfermarkt (nieuws, 2009)

ALEX VAN GALEN VERRUILT PROMETHEUS VOOR A.W. BRUNA

Scenarioschrijver en thrillerauteur Alex van Galen is overgestapt van uitgeverij Prometheus naar A.W. Bruna Uitgevers. Dat heeft de laatste bekendgemaakt.

Bij zijn nieuwe uitgeverij verschijnt in het voorjaar van 2010 zijn nieuwe thriller 'Duivelssonate'. De thriller gaat over twee pianisten die in de liefde en de muziek een dodelijke strijd met elkaar leveren.

Van Galen debuteerde in 2007 bij Prometheus met 'De opvolger'. Volgens zijn eigen website kocht die uitgever de rechten op de historische thriller destijds 'voor een ongewoon hoog bedrag'.

Van Galen is verder bekend als schrijver van tv-series als 'Rozengeur & Wodka Lime'. Verder werkte hij mee aan de comedy's 'We Gaan Nog Niet Naar Huis', 'SamSam', ''t Zonnetje in Huis', de soap 'Onderweg naar Morgen' en de dramaseries 'Voor hete vuren' en '12 steden, 13 ongelukken'. Twee jaar geleden verkocht hij zijn filmscript 'Bullitz' aan een investeringsmaatschappij in Hollywood. Of en wanneer die film in de bioscoop komt, is niet bekend.

Juliette van Wersch, acquirerend redacteur bij A.W. Bruna, zegt in een persbericht over de overstap van Van Galen: ,,We zijn heel zuinig op onze Nederlandse auteurs en we kiezen ze dan ook met zorg uit. Die luxe heb je nu eenmaal met bestsellerauteurs als Grisham en Larsson. Toen 'Duivelssonate' aan ons werd aangeboden heb ik het meteen gelezen. Alex van Galens achtergrond en zijn sterke debuut waren veelbelovend en het verhaal sprak me onmiddellijk aan. Het is een origineel verhaal met een sterke psychologische spanning en een mysterieuze sfeer die maakt dat je opgaat in het verhaal.''

'Duivelssonate' gaat over de excentrieke pianist Notovich die door zijn virtuoze interpretaties van Franz Liszt een van de meest gevraagde musici ter wereld is geworden. Totdat zijn grote liefde Senna verdwijnt. Die avond geeft hij in trance een recital terwijl hij onder het bloed zit. Hij herinnert zich helemaal niets. Nadat de politie hem wegens gebrek aan bewijs heeft vrijgelaten, stort hij volledig in.

Op een dag ziet hij een vrouw op straat lopen die sterk op Senna lijkt. Zij blijkt de geliefde te zijn van de geheimzinnige pianist Valdin, die Notovich uitdaagt tot een pianoduel. Valdin beweert een meesterpianist te zijn geworden dankzij de Duivelssonate: een mythische sonate die de duivel tijdens een droom aan Franz Liszt zou hebben voorgespeeld. Als Valdin tegen de politie zegt dat hij nieuwe bewijzen heeft over de verdwijning van Senna, besluit Notovich het duel aan te gaan. Hij wil erachter komen wat er precies met Senna is gebeurd.

De overstap van Van Galen werd begeleid door literair agent Willem Bisseling van Sebes & Van Gelderen. A.W. Bruna heeft de intentie om ook 'De opvolger' in haar fonds op te nemen. Overigens heeft het bureau van Paul Sebes recent meer thrillers en auteurs ondergebracht bij diverse uitgeverijen. Zo verschijnt via bemiddeling van Sebes c.s. de thriller 'Kussenman' van Ralf Dukker bij L.J. Veen, publiceert Tess Franke haar nieuwe thriller 'Serpent van de wraak' bij Anthos en worden ook de nieuwe thrillers 'De missie' en 'Bloedverwant' van Daniëlle Hermans door A.W. Bruna uitgegeven. Verder bemiddelde Sebes succesvol voor Anita Terpstra die haar eerste twee thrillers 'Nachtvlucht' en 'Stilzwijgen' bij Cargo ziet verschijnen.

In de bres (nieuws, 2009)

JOHN GRISHAM VERDEDIGT DAN BROWN

John Grisham

De Amerikaanse bestsellerauteur Dan Brown staat niet bekend om zijn meest verfijnde proza. De meeste recensenten roemen eerder de vermakelijkheidsfactor van Browns thrillers dan zijn literaire kwaliteiten. Vorige week kreeg Brown ook een aanval te verduren van collega-auteur Philip Pullman, die Brown verwijt een 'vlakke, onvolgroeide en lelijke' stijl te hebben.

Maar Browns bestsellercollega John Grisham neemt het nu op voor de geplaagde auteur van 'The Lost Symbol', althans in ieder geval voor diens 'lelijke proza'. ,,Ik weet ook dat wat ik schrijf geen literatuur is'', aldus Grisham, die wereldwijd 250 miljoen exemplaren verkocht van zijn thrillers, waaronder 'The Pelican Brief' en 'The Firm'. ,,Wat mij betreft is het belangrijkste onderdeel van fictie de plot. Mijn doel is om de lezer zo ver te krijgen dat hij wordt voortgedreven om zo snel mogelijk de pagina's om te slaan. Als ik dat wil bereiken, kan ik mezelf niet de luxe veroorloven om hen af te leiden. Ik moet ze aan de bladzijden blijven laten plakken. De enige manier waarop dat kan is met gebruik van wapens of suspense. Er is geen ander middel.''

Dan Brown

,,Natuurlijk heb ik ook literatuur gelezen, op de klassieke wijze'', vervolgt de oud-advocaat. ,,We hebben dat soort boeken thuis allemaal op de plank staan. Ik moest ze lezen op school en ik moet toegeven dat ik ze niet leuk vond. Ik begreep ook niet waarom men zei dat die boeken zo goed waren.''

Toen 'The Lost Symbol' vorige week verscheen, zei Pullman (die zelf wereldwijd 15 miljoen boeken heeft verkocht) dat Brown zijn boeken vult met tweedimensionale karakters. ,,Zijn onbekendheid met de manier waarop mensen zich gedragen, is stuitend'', verklaarde Pullman. ,,De personages verhouden zich op een ongeloofwaardige manier met elkaar. Hij heeft geen weet van literaire technieken, hij is er niet geïnteresseerd in, evenals zijn miljoenen lezers. Er is niets mis met de manier waarop hij schrijft, maar het is geen grootse stijl.''

(Bron: The Telegraph)

Ian Rankin - De kunstroof (2009)

Er is leven na Rebus

(Door Fred Monsma)

De nieuwste 'Ian Rankin' is een thriller die er mag wezen. Een origineel misdaadverhaal, meeslepend, boeiende hoofdrolspelers en als Edinburgh als decor.

Er zijn diverse hoofdrolspelers in De kunstroof': de - door verkoop van zijn computerbedrijf stinkend rijke - kunstverzamelaar Mike McKenzie, zijn bij een bank werkende vriend Allan Cruikshank en kunstprofessor Robert Gissing. Ze beramen gezamenlijk de diefstal van een aantal schilderijen uit het depot van de National Gallery of Scotland.

Bij de gewaagde overval krijgt het trio hulp van de Edinburghse maffiabaas Chib Calloway, die wat extra mankracht en wapens levert. Om met de diefstal weg te komen, laten de dieven in spe de te stelen schilderijen namaken door een student aan de kunstacademie. Ze willen de originelen in het depot vervangen door deze versies. En laten na de overval het busje dat ze gebruikt hebben bij de roof achter op de openbare weg met daarin die vervalsingen. Hopend dat de autoriteiten veronderstellen dat dit de echte kunstwerken zijn. Alles lijkt voorbeeldig te verlopen, maar dan gooit een derde partij roet in het eten.

Er is dus leven na Rebus. Aan de overkant van de Noordzee lezen de fans reeds The Complaints, in Nederland moeten we het doen met de vertaling van Open Doors: De kunstroof.

Kan de grote schare fans van Ian Rankin zich nu niet meer laven aan de avonturen van hún Edinburghse inspecteur John Rebus? Nee, in november verschijnt bij ons nog wel Valstrik, de laatste politieroman rond Rebus van Rankin. Met het geschenk van de Maand van het Spannende boek (editie 2006) en het vorige maand voor 2,50 euro verschenen De dood is niet het einde komt de Rebus-productie daarmee op 21 boeken.

Ian Rankin - De kunstroof. Vertaling: Carla Hazewindus. Uitgeverij Luitingh, 336 pag.

(Bron: Brabants Dagblad)

Guillermo del Toro & Chuck Hogan - De meester (2009)

Meesterlijk en monsterlijk

(Door Peter Kuijt)

De Mexicaanse regisseur en schrijver Guillermo del Toro liet deze zomer weten dat het in 2010 te verschijnen tweede deel van zijn vampierentrilogie zich onder andere zal afspelen in Amsterdam. Tijdens een stedentrip raakte hij onder de indruk van vooral de achtergelaten fietsen en de vele boekwinkels in de hoofdstad en die zullen dan ook een plekje krijgen in boek twee, beloofde hij.

Als we moeten afgaan op deel 1, De meester, zal Amsterdam een nog grotere en volslagen reddeloze poel des verderfs worden dan vele 020-haters de hoofdstad al toedichten. Want wat Del Toro en zijn Amerikaanse co-auteur, thrillerschrijver Chuck Hogan, hebben afgeleverd is meesterlijk en monsterlijk.

Del Toro, die een Oscar won voor zijn film Pan's Labyrinth, en Hogan die sinds vier jaar een Hammett Award op de schoorsteenmantel heeft staan voor The Prince of Thieves, vormen een ideale combinatie voor dit project. Del Toro is gezegend met een meer dan gemiddelde kennis van het bovennatuurlijke, terwijl Hogan zorgt voor biologische en historische details en het tempo bepaalt waardoor De meester een pageturner wordt en blijft.

Over de inhoud laat de achterflap niet al te veel los en dat moet ook zo blijven. Feit is dat het boek begint met een scène die leest als een razend spannende film. Een Boeing 777 landt op JFK Airport en wordt door de verkeerstoren naar een van de gates geleid. Maar nadat de cockpitvoicerecorder de woorden van gezagvoerder Peter J. Moldes ('Lekker, bijna thuis.') heeft geregistreerd, valt de elektriciteit uit. Al het radiocontact wordt verbroken. Aan boord van het toestel wordt het angstwekkend stil.

De luchthaven verkeert meteen in de hoogste staat van paraatheid, want zo veel jaren geleden waren die aanslagen op 11 september nou ook weer niet. Is er sprake van een gijzeling? Omzichtig wordt het toestel benaderd en uiteindelijk wordt besloten om gewapende mannen aan boord te laten gaan.

Wat daar wordt aangetroffen, mag hier niet in detail verklapt worden. Laten we het erop houden dat de 'ondoden' de grote plas zijn overgestoken naar de Nieuwe Wereld en dat de mensheid zich moet voorbereiden op een clash met vampiers. Overigens wordt het v-woord pas ruim over de helft van het boek voor het eerst uitgesproken. Het duo Del Toro-Hogan vertelt het verhaal door de ogen van vele personages, waarvan het hoofd van het Amerikaanse centrum voor ziektebestrijding en een Joodse pandjesbaas die Treblinka heeft overleefd, de belangrijkste zijn.

Aan fijngevoelige lezers is De meester niet besteed. De thriller ontaardt al gauw in horror pur sang met witte bloedspatten en de ammoniakstank van hete vampierpis. Soms ver 'over the top', maar zo knap beschreven, dat je er niet over peinst het boek terzijde te leggen. De suspense is onweerstaanbaar. Del Toro en Hogan hebben een weergaloos spannend product afgeleverd, dat eerst nog maar eens overtroffen moet worden door de onvermijdelijke verfilming. De meester leidt tot de beangstigende conclusie: er zit nog volop leven in de vampier.

Guillermo del Toro & Chuck Hogan – De meester. Vertaling: Marjolein van Velzen. Uitgeverij De Vliegende Hollander, 429 pag.

Hoge onkosten (nieuws, 2009)

MARECHAUSSEE HOUDT ROSS TEGEN

Schrijver Tomas Ross vindt dat in zijn factionthrillers zeker tachtig procent van de feiten moet kloppen. De rest mag hij als 'romancier' zelf 'invullen'. In zijn nieuwste, veertigste, thriller 'Het meisje uit Buenos Aires', die woensdag wordt gepresenteerd, komt een inbraak voor in villa Eikenhorst, de woning van prins Willem-Alexander en prinses Máxima en hun drie kinderen.

,,Ik had dus een plattegrond nodig van de villa'', vertelde Ross zondag in het tv-programma Kunststof TV. Maar die tekening is natuurlijk taboe. Dus ging Ross, die in Den Haag woont, op zijn vouwfiets door Wassenaar rondrijden om zo veel mogelijk van de couleur locale rond de villa op te snuiven.

Maar ver kwam hij niet. ,,In één laantje bij de villa werd ik tegengehouden door een uiterst vriendelijke Wassenaarse politieman. In een ander laantje hield de marechaussee in een blauw Peugeootje me staande. Toen heb ik geprobeerd om via de andere kant, langs Voorschoten, bij de Eikenhorst te komen. Opnieuw stuitte ik op de marechaussee, die zei: 'Nou, meneer Ross, nu is het wel genoeg.'''

In het programma vertelde Ross dat hij zich heeft geërgerd dat Máxima (,,een zeer intelligente vrouw'') nooit excuses heeft gemaakt voor de rol van haar vader, Jorge Zorreguieta, in het militaire regime van Argentinië. ,,Er zijn dingen weggemoffeld en ik vind het heerlijk om weggemoffelde dingen weer voor het voetlicht te brengen.''

'Het meisje uit Buenos Aires' is niet alleen de veertigste thriller, maar ook het zestige boek van de schrijver uit Den Haag. Een enorme hoeveelheid, vond presentator Joost Karhof. ,,Maar ik heb dan ook hoge onkosten'', reageerde Ross lachend. ,,Nee hoor, als je tientallen jaren lang elke dag vier à vijf pagina's schrijft, kom je wel aan zo'n productie.''

Kritische blikken (nieuws, 2009)

GEMENGDE GEVOELENS OVER 'THE LOST SYMBOL'

De eerste recensie van 'The Lost Symbol', de nieuwe bestseller van Dan Brown, was als de eerste klap die een daalder waard is: heel positief. Maar daarna volgden critici die gemengde gevoelens hadden over de vrijmetselarijthriller.

In 'The Lost Symbol' wordt wetenschapper Robert Langdon naar Washington ontboden, om aldaar een lezing te geven in het Capitool. Hij is gevraagd door Peter Solomon, zijn oude mentor, die lid blijkt te zijn van de vrijmetselarij. Eenmaal in Washington blijkt er helemaal geen sprake te zijn van een lezing en is Solomon verdwenen. Langdon loopt verdwaasd door het Capitool. Dan wordt er in een van de zalen een afgehakte hand gevonden, met een vinger die naar een groot schilderij van George Washington wijst. Op de hand zijn kleine tatoeages aangebracht, symbolen die puzzelaar Langdon al snel herkent. Hij moet een mysterie oplossen, waarbij de toekomst van de Verenigde Staten min of meer op het spel staat. De arme Langdon heeft daartoe slechts een halve etmaal de tijd.

Recensente Janet Maslin schreef - een dag voordat de verkoop begon van 'The Lost Symbol' - in The New York Times dat veel populaire schrijvers een bestseller laten volgen door een verschrikkelijke teleurstelling. ,,Maar Dan Brown heeft dat niet gedaan'', aldus Maslin. ,,In plaats daarvan blaast hij het genre weer nieuw leven in.'' Maslin was zes jaar geleden ook al zo te spreken over 'The Da Vinci Code''. Haar recensie bracht Browns Jezus-en-Maria-thriller regelrecht naar de top van de bestsellerlijsten.

NACHTRUST

Rolf Bos, recensent van de Volkskrant was wat minder enthousiast. ,,Het is 'The Da Vinci Code' goes to Washington. Brown, die in het verleden van plagiaat werd beschuldigd, herhaalt nu zelf het kunstje dat hij zo succesvol tentoonspreidde in de besteller uit 2003.'' Er wordt ook heel veel uitgelegd in het boek. ,,Alles wat u over de vrijmetselarij wilde weten, maar nooit durfde te vragen.''
'The Lost Symbol' is eigenlijk van hetzelfde laken een pak, stelt Bos, die een lichte voorkeur heeft voor het boek uit 2003. ,,Er is echter één grote overeenkomst: ook 'The Lost Symbol' is slecht voor de nachtrust.''

Robert Gooijer schrijft in NRC Handelsblad: ,,Het meest zenuwslopende van 'The Lost Symbol' is de voelbare, pijnlijke worsteling van de schrijver om een waardig vervolg op zijn onwaarschijnlijk succesvolle 'De Da Vinci Code' te schrijven. Het is hem niet gelukt. Dan Browns gedoodverfde nieuwe bestseller (...) blijkt uiteindelijk te vaal en zelfs bijna saai, ondanks de omstandigheid dat de westerse beschaving zoals wij die kennen wederom aan een zijden draadje hangt.''
Ook Gooijer vindt dat Brown heel veel over de vrijmetselarij vertelt. En: ,,Dat de lezer dit boek voortdurend vergelijkt met zijn voorganger is aan Brown te wijten. Hij heeft zijn vele fans een in essentie gelijke ervaring willen bieden. (...) Dan Browns autoplagiaat maakt 'The Lost Symbol' tot de zoveelste kopie van 'De Da Vinci Code': een boek dat af en toe spannend is maar dat je vooral al gelezen hebt.''
,,Het boek laat daardoor een vijfhonderd pagina’s dikke leegte achter.''

PARADE

Anne Jongeling van Nu.nl schrijft dat het boek veelbelovend van start gaat. Maar dan wordt de thriller ,,een overstelpende parade van antieke geschriften uit oude beschavingen, religieuze exegese en vrijmetselarijlegendes, gecombineerd met de new age van noëtische wetenschappen en hightech foefjes.''
Maar of zijn nieuwste thriller de afgeladen bussen met Browniacs naar Washington D.C. zal weten te krijgen, betwijfelt Jongeling. ,,Het boek leest als onverdunde aanmaaklimonade, dus het zal wel. Men laat zich niet weerhouden door Browns schromelijk gebrek aan zelfrelativering of door zijn poging om wijlen Michael Crichton naar de kroon te steken.''

Mark Moorman geeft in het Parool drie van de maximaal vijf sterren aan Browns boek. Vooral de eerste helft van het boek ontvouwt zich geheel volgens de blauwdruk van 'De Da Vinci Code', is zijn oordeel. ,,'The lost symbol' is met nekbrekende vaart geschreven, met om de pagina slimme cliffhangers, die je zo snel door het boek trekken, dat je er niet bij hoeft na te denken dat het door Brown beschreven Instituut van Noetische Wetenschappen, niet de nieuwe weg van de mensheid is, maar een aan Scientology verwante club is die op de kwakzalverslijst is gezet.''

Dolores Barclay, kunstredacteur van persbureau Associated Press, schrijft opgetogen dat Browns nieuwe thriller dezelfde wendingen heeft die 'De Da Vinci Code' tot een van de populairste boeken ooit maakten. ,,Verwacht echter niet bladzijden vol inspirerende proza of een onverwacht eind. Rijd de rit helemaal uit en vermaak je met alle puzzels en geheimen.''

Ook de recensent van dienst van de Herald on Sunday (Nieuw-Zeeland) denkt dat fans vooral de cryptische raadsels zullen waarderen. ,,Net als met Browns eerdere boeken moet 'The Lost Symbol' meer benaderd worden als een vermakelijk boek dan een literair meesterwerk.''

HERSENLOOS

Jeremy Jehu, recensent van de Daily Telegraph, is teleurgesteld in 'The Lost Symbol' en waardeert het boek met twee sterren. Browns stijl is sinds zijn vorige bestseller niet verbeterd. ,,Nog steeds ondoordacht en hersenloos.''

Nick Owchar schrijft in de Los Angeles Times dat de lezer niet per se een vrijmetselaar hoeft te zijn om te genieten van 'The Lost Symbol'. ,,Browns vertelstijl is razendsnel, behalve op die momenten wanneer personages als encyclopedieën beginnen te praten. Maar niemand leest Browns boeken voor de stijl, toch?'' 'The Lost Symbol' is als een ritje in de achtbaan, aldus de recensent. ,,Spannend, vermakelijk en dan is het voorbij.''

In The Times stelt Andrew Collins dat de balans tussen verhaal, het oplossen van een puzzel en een cursus aan de Open Universiteit in Browns twee voorgaande boeken in evenwicht was. In 'The Lost Symbol' is dat minder het geval. Maar volgens de recensent zal het boek zeker miljoenen lezers afhouden van dringender zaken. ,,We kunnen het ons alleen zelf kwalijk nemen als het laatste voorbeeld van een succesformule niet voldoet aan de verwachtingen.''

Christopher Tayler, criticus van The Guardian, vindt dat Brown 'ongeïnspireerd slecht schrijft'. De schurk Mal'akh is volgens de recensent nog het meest geslaagde karakter in het boek.

Spencer Quinn - Luie hond (2009)

Flauwe hond

(Door Peter Kuijt)

Achter het pseudoniem Spencer Quinn gaat de Amerikaanse misdaadauteur Peter Abrahams (1947) schuil, schrijver van een kleine twintig thrillers, waarvan Lights out in 1995 werd genomineerd voor de prestigieuze Edgar Award. Abrahams had liever gezien dat niemand erachter was gekomen dat hij ook onder de naam Spencer Quinn publiceert. Na lezing van Quinns tamelijk kinderachtige 'debuut' Luie hond begrijp je waarom.

Van de achterflap valt niet meteen af te lezen dat het verhaal wordt verteld door Chet, een hond (merk onbekend), met een wit en een zwart oor. Dol op hondenkoekjes uiteraard, maar ook een half vergane hotdog na een barbecue laat hij niet links liggen.

Chet was bijna politiehond geworden, maar zakte voor zijn examen door een onfortuinlijk incident dat in het boek niet uit de doeken wordt gedaan. Chet laat zich nogal gauw afleiden. Door vrouwtjesgeblaf bijvoorbeeld. En hij valt in slaap als het niet meer zo spannend is. Dat overkomt de lezer trouwens ook vaak met Luie hond.

Wie zijn eventuele aversie tegen pratende honden (zoals die verschrikkelijke Samsom uit België, wie verlost die kwekkende bobtail eindelijk uit zijn lijden?), opzij zet om te ontdekken of Luie hond toch nog enige spanning in zich herbergt, zal na een kleine 300 pagina's het boek teleurgesteld dichtslaan. Het verhaal heeft niet veel om het lijf: Chet is de hond van Bernie Little, stuwende kracht achter een niet al te succesvol detectivebureau. Little wordt benaderd om een vermist meisje weer thuis te brengen. Natuurlijk heeft Chet al lang door wie hier de kwaaie pieren zijn en wie er achter de verdwijning van het wicht zit en dat probeert hij doorlopend duidelijk te maken aan baas Bernie. Maar die verstaat geen 'blafs'. En dus jakkert het beest zelf maar achter het schuim der natie aan, waarbij hij ook en passant even plaatsneemt achterop een van de 'bikes' van een motorclub. Geweldig vindt-ie het als de motorrijder 'wheelies' maakt. Ja hoor, natuurlijk...

Dat het verhaal weinig om het lijf heeft is jammer, wat nog het meest irriteert is dat Chet eindeloos uit zijn hondennek tegen de lezer aankletst. Soms begrijpt hij ook niet helemaal wat de mensen om hem heen zeggen en dan laat hij het maar zo. Daar schieten we veel mee op. Er is niets tegen een spannend hondenavontuur. Lassie bijvoorbeeld was fantastisch. Maar die ouwehoerde niet zo slap. Spencer Quinn (lees: Peter Abrahams) heeft aangekondigd dat er meer avonturen met Chet en Bernie in het verschiet liggen.

Geef mijn portie maar aan Fikkie.

Spencer Quinn - Luie hond. Vertaling: Ralph van der Aa. Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 296 pag.

Hyperdehype (nieuws, 2009)

'THE LOST SYMBOL' NIET AAN TE SLEPEN

Het nieuwe boek van Dan Brown, 'The Lost Symbol', ligt in de Verenigde Staten, Canada en Groot-Brittannië pas sinds dinsdag in de winkel, maar breekt nu al alle verkooprecords. De vrijmetselaarsthriller ging meer dan een miljoen keer over de toonbank, meldde de uitgever donderdag.

Volgens boekhandels en webwinkels is 'The Lost Symbol' niet aan te slepen. Bij webwinkel Amazon.com werden nog nooit zoveel exemplaren van een boek verkocht op de dag na de publicatie.

Ook in Nederland is het Engelstalige boek in trek, zegt een woordvoerster van Nilsson & Lamm, een van de importeurs. ,,Boekhandels hebben heel veel ingekocht. Landelijk gezien zijn er bij de eerste order tegen de 50.000 boeken ingekocht. Dat is te vergelijken met de boeken van Harry Potter, waar nog meer massahysterie bij komt kijken. Bij Dan Brown gaat het er wat rustiger aan toe,'' volgens de zegsvrouw. Ze verwacht komend weekend pas echt de grote stormloop in Nederland.

De Nederlandse vertaling van de nieuwe bestseller van Dan Brown 'The Lost Symbol' wordt onder de titel 'Het Verloren Symbool' op 30 oktober uitgebracht in Nederland en Vlaanderen. De eerste oplage van de Nederlandse vertaling bedraagt een half miljoen exemplaren.

Van de bestseller 'De Da Vinci Code' werden sinds 2003 wereldwijd 81 miljoen exemplaren verkocht, en in Nederland en Vlaanderen meer dan 1,3 miljoen. Andere boeken van Brown zijn 'Het Bernini Mysterie', 'Het Juvenalis Dilemma' en 'De Delta Deceptie'. In totaal werden er meer dan 3,5 miljoen Nederlandstalige exemplaren van Browns boeken verkocht.

(Bron: AD.nl, RTL Z)

Piraterij (nieuws, 2009)

'THE LOST SYMBOL' NU AL TE DOWNLOADEN

De papieren versie ligt koud een dag in de winkel, of 'The Lost Symbol', het nieuwe boek van Dan Brown, is nu al gratis - en illegaal - te downloaden. Het boek van de schrijver van 'De Da Vinci Code' is sinds dinsdag 15 september te koop, maar op internet circuleert al een digitale versie die gratis is te downloaden. 'The Lost Symbol' is op internet verkrijgbaar als pdf-bestand. Volgens stichting Brein, die de belangen van auteurs behartigt, kopieert de boekenmarkt het probleem waar de muziekindustrie mee kampt: mediabestanden die via internet gratis toegankelijk zijn. ,,De markt voor digitaal lezen neemt toe'', zegt een woordvoerder van Brein, ,,dan zijn er automatisch mensen die hiervoor in de illegaliteit springen.''

,,Technologische hindernissen zijn er eigenlijk niet'', zegt Brein-zegsman Tim Kuik over het gemak waarmee een klein bestand (2,7 megabyte in het geval van 'The Lost Symbol') verspreid kan worden.

Het aantal digitale boekenlezers, eReaders, neemt daarnaast hand over hand toe. Zo lanceerde Sony onlangs twee nieuwe modellen, gooit webwinkel Amazon in de VS hoge ogen met de Kindle en verkoopt de Nederlandse boekhandel Selexyz twee verschillende apparaten om 'e-books' te promoten.

Brein heeft er alle vertrouwen in dat de boekenuitgevers en schrijvers baat zullen hebben bij de in augustus gewonnen rechtszaak tegen de Nederlandse downloadsite Mininova. ,,Iedere site is nu verantwoordelijk voor legaliteit van zijn content, ook van boeken. Dan Brown hoeft illegale kopieën van zijn boek dus niet meer zelf op te zoeken en te melden.''

Daniel Ropers, directeur van Bol.com, denkt dat boeken het lot van muziekdownloads bespaard blijven. ,,Wij hebben nu een breed en legaal aanbod van e-boeken die makkelijk op meerdere apparaten te installeren zijn. Dat was toen muziekdownloads opkwamen wel anders, mensen werden bijna gedwongen werden om illegaal te downloaden.''

Het waterdicht afschermen van elektronische boeken is volgens hem niet alleen onmogelijk, maar zou ook afbreuk doen aan het gebruiksgemak. ,,De prijs hiervoor is te hoog'', aldus de directeur. Daarnaast, zegt hij, is de gemiddelde boekenkoper meestal een volwassene met een behoorlijk inkomen. ,,De druk om op zoek te gaan naar illegale alternatieven is hierdoor minder dan bij muziek en films.''

Bol verkocht tot in de twee weken na de lancering van zijn e-boekenwinkel ruim 2000 eReaders. Ropers hoopt dat 'The Lost Symbol' binnen afzienbare tijd ook in zijn winkel te verkrijgen is.

(Bron: Nu.nl, RTL Nieuws)

Niet zo ketters... (nieuws, 2009)

DAN BROWN SPAART VRIJMETSELARIJ

In zijn nieuwe thriller 'The Lost Symbol' van bestsellerauteur Dan Brown is een belangrijke rol weggelegd voor de vrijmetselarij. Internationale media stellen dat de mengeling van feiten en fictie deze keer niet voor evenveel controverse zal zorgen als zijn vorige megaseller 'De Da Vinci Code'. Daarin schreef Brown dat Jezus een relatie had met Maria Magdalena.

,,De vrijmetselaars hebben weinig om over te mopperen'', schrijft de New York Daily News. ,,Brown maakt dankbaar gebruik van de symboliek en speelt in op de controverse rond de orde, maar uiteindelijk komen de vrijmetselaars er goed uit. Behalve eentje dan.''

'The Lost Symbol' bevat weinig 'ketterse' elementen, stelt de krant. Wel is het een extreem spannend boek waarin hij inspeelt op populaire opvattingen rond vrijmetselarij, om de lezer bang te maken en daarna 'zoete opluchting te brengen'.
De BBC ziet eveneens weinig reden tot controverse. ,,Het is moeilijk om iemand te zien struikelen over 'The Lost Symbol'. Het plot rond de vrijmetselarij is onderbouwd met bredere thema's uit de moderne wetenschap en de antieke mystiek.''

Volgens de BBC heeft Brown een succesformule gecreëerd. ,,En daar houdt hij zich aan. En ook al is de setting in Washington niet zo tot de verbeelding sprekend als het Vaticaan of het Louvre, toch haalt Brown genoeg geschiedenis uit zijn decors om er een fascinerende rit van te maken.'' In de L.A. Times klinkt dezelfde teneur.

De Indiase desk van het persbureau Reuters stelt dat Browns nieuwe boek zelfs wordt 'verwelkomd' door de vrijmetselaars. De Australische vrijmetselaar Greg Levenston, noemde 'The Lost Symbol' het werk van een 'schitterende schrijver'. ,,We zijn zeer blij, er is niets in dit werk dat mijn organisatie beledigt. Het geeft ons zelfs de mogelijkheid meer openheid over onze organisatie te creëren.'' De Australische vrijmetselaars zouden zo verheugd zijn met het boek dat ze een boekenclub hebben opgericht die volgende week voor het eerst bijeenkomt. ,,Natuurlijk wordt 'The Lost Symbol' het eerste boek dat we zullen bespreken.''

(Bron: De Standaard)

Voor de snelle beslissers (nieuws, 2009)

BAANTJER MET FLINKE KORTING

Thrillerschrijver Tomas Ross heeft vandaag de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Volgende week woensdag wordt hij daarvoor door zijn uitgeverij De Bezige Bij in de bloemetjes gezet. Dan verschijnt ook zijn nieuwste thriller 'Het meisje uit Buenos Aires'.

Zijn hoogbejaarde collega-auteur Appie Baantjer is ook vandaag een jaartje ouder geworden. De sympathieke oud-rechercheur en bestsellerschrijver uit Medemblik bereikte de gezegende leeftijd van 86 jaar. Reden voor diens uitgeverij Lebowski om een zeer tijdelijke actie te voeren rond zijn laatste boek, 'Een Rus in de Jordaan', dat hij samen met Simon de Waal schreef.

Lebowski biedt vandaag 'Een Rus in de Jordaan' aan met een korting van 86 procent. De actie geldt nog tot middernacht en zolang de voorraad van duizend exemplaren strekt. Volgens Lebowski zijn er van het boek tot dusver zestigduizend stuks verkocht.

(Bron: Boekblad)

Katarina Wennstam - Koekoeksjong (2009)

Intelligente thriller over eerwraak en politieke apathie

(Door Hans Knegtmans)

Maria Allende en haar man Tobias Andersson zijn geen vrolijke flierefluiters. Je kunt Maria zelfs zwaar op de hand noemen. Vaak vraagt ze zich af wat nog over is van de bevlogen studentenactiviste van vroeger. Ze zou zich druk moeten maken om het milieu. In plaats daarvan bekommert ze zich slechts om het leefklimaat van haar dochtertje Alma.

Slecht geluimd struint ze de huizenmarkt af, op zoek naar een rijtjeshuis in een nette buitenwijk. Haar journalistieke werk heeft ze opgegeven na een conflict met haar baas. Tobias verdient te weinig voor een fatsoenlijke koopwoning en weigert een renteloze lening van zijn vader te accepteren.

In het huis dat ze uiteindelijk kopen, blijken vroeger een sadistische politieman en zijn vrouw te hebben gewoond. Jocke Lind sloeg Louise met routineuze vanzelfsprekendheid in elkaar, en uiteindelijk vermoordde hij haar. Nu zit hij veilig opgesloten in de gevangenis, maar toch besluit Maria de achtergronden van de misdaad te ontrafelen. Dan doet ze tenminste iets van maatschappelijk belang.

Officier van justitie Madeleine Edwards is ook al niet tevreden. Ze vervreemdt in rap tempo van haar tienerdochter Alexandra. Veel te druk met haar werk. Dat de samenwerking met commissaris Mats Hjörne intenser en persoonlijker is dan strikt noodzakelijk, dringt nauwelijks tot haar door.

Nu is het ook niet niets wat het duo op zijn bord krijgt. De zelfmoord van een jonge Iraniër - hij verhing zich op de zolderverdieping van een Koerdisch gezin - is overduidelijk geënsceneerd. De kranten spreken zelfs al van 'de eerwraakmoord op zolder', maar bewijs dat maar eens.

Eerwraak, huiselijk geweld, kinderverwaarlozing en politieke apathie, het zijn onderwerpen waaraan een auteur gemakkelijk zijn handen brandt. Maar Katarina Wennstam beseft dat een roman andere eisen stelt dan een journalistiek stuk. Daardoor is Koekoeksjong een intelligente thriller geworden en geen pamflet over het feilen van de welvaartsstaat.

Katarina Wennstam - Koekoeksjong. Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga. Uitgeverij Cargo, 432 pag.

(Bron: Het Parool)

Verbeterpuntjes (nieuws, 2009)

MEER KENNERS IN GOUDEN STROP-JURY

Tomas Ross, drievoudig winnaar van de Gouden Strop, gooide deze zomer de knuppel weer eens in het spannende hoenderhok door zijn - reeds bekende - pleidooi voor afschaffing van deze thrillerprijs in een beschouwing te vervatten. De Strop was in 1986 in het leven geroepen om meer erkenning voor het genre en de auteurs te krijgen en dat is volgens hem niet gelukt. Beter zou het zijn om thrillers in te zenden voor de literaire boekenprijzen, aldus de auteur. Mocht de Gouden Strop toch blijven bestaan, dan pleitte hij voor uitreiking in het najaar vanwege publicitair gewin. Ook had Ross kritiek op de samenstelling van de jury's, die naar zijn mening te weinig leden bevatten met kennis van zaken.

De Strop wordt niet afgeschaft en wordt ook komend jaar 'gewoon' in juni uitgereikt (op de eerste van die maand, in de Melkweg in Amsterdam). Maar Ross scoorde wel een punt wat betreft de jury. Het bestuur van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) heeft besloten dat de jury van de Gouden Strop voortaan minimaal drie vakjuryleden (recensenten) moet bevatten. Elk ingezonden boek wordt gelezen door minimaal twee vakjuryleden. De titels van de longlist (een selectie uit de groslijst) worden gelezen door alle juryleden. Over de groslijst - alle ingestuurde boeken - zal regelmatig worden gepubliceerd.

Verder heeft het GNM-bestuur besloten dat thrillers die in zogeheten 'eigen beheer' zijn uitgegeven, zijn uitgesloten van deelname. Dit jaar liet de jury van de Schaduwprijs (de prijs voor thrillerdebutanten) deze 'eigen beheer'-titels nog toe, maar dat bleek geen succes. ,,Geen van deze uitgaven haalde in de ogen van de jury een voldoende, geen van hen was kanshebber'', staat in het juryrapport.

De uiterste datum van inzending en de data waarop de verschillende long- en shortlists worden bekendgemaakt, zullen later worden vastgesteld.

Elisabeth Mollema (interview, 2009)

Helemaal klaar met de juiste kleutertoon

'Ik denk dat het bij veel kinderboekenschrijvers wel door hun hoofd dwarrelt: ook eens iets schrijven voor volwassenen. Bij mij in elk geval wel.' Elisabeth Mollema zette die gedachte om in daden. In 2007 verscheen haar eerste thriller, Prooi, een jaar later gevolgd door Vergelding. Recent rolde Ladykiller van de persen.

(Door Sonja de Jong)

,,Ik was helemaal klaar met die kinderboeken'', vertelt Elisabeth Mollema. ,,Ik had naar mijn gevoel alle onderwerpen voor alle leeftijdgroepen wel een keer gehad en ik merkte dat ik mezelf begon te herhalen. Het plezier was er ook vanaf. Ik heb een uitdaging nodig. Als ik iets eenmaal goed kan, vind ik er niks meer aan. Natuurlijk schreef ik toen niet van de ene dag op de andere een goede thriller. Ik heb eerst een tijdlang met het idee in mijn hoofd rondgelopen. Toen ben ik voorzichtig voor mezelf wat gaan uitproberen.''

Dat viel nog niet mee, merkte ze. ,,Tot mijn verbazing had ik moeite om de juiste toon te vinden. Bij kinderboeken kostte dat me nooit enige moeite. Voor tien-plus? Okee, een tienplus-toon. Voor kleuters? Hup, de juiste kleutertoon. Ik ging er dan ook van uit dat dit ook bij het schrijven voor volwassenen geen probleem zou zijn. Het leek me eerder makkelijker. Maar dat viel in het begin vies tegen.''

Mogelijk lag dat probleem grotendeels in haar eigen kritische geest. ,,Ik denk dat een beginnend schrijver het niet eens in de gaten gehad zou hebben, die is al lang blij als hij iets op papier heeft. Maar ik heb meer dan vijftig kinderboeken geschreven, ik ben dol op mooie taal en ik vond dat ik absoluut een eigen stem moest vinden in mijn boeken.'' Dat was aanvankelijk worstelen. ,,Er sloop wel eens te veel lolligs in en dat moet je bij een thriller nou net niet hebben. Er mag natuurlijk best wel wat humor in, maar je moet toonvast zijn, een consequente stijl hebben.''

Dat lukte geleidelijk aan steeds beter. ,,Ik vind twee dingen belangrijk: dat het goed is geschreven, met mooie ritmische zinnen en dat de karakters levensecht zijn. Ik ben altijd op zoek naar op het oog heel gewone mensen aan wie diep van binnen een steekje los zit. In een bepaalde situatie gedreven, komen ze dan op een gevaarlijk punt. Verwacht van mij geen boeken vol bloed, geweld en lijken.''

Voordat ze de eerste woorden van een nieuw boek op papier zet, heeft ze al een vrij vastomlijnde structuur in haar hoofd. ,,Dat moet wel als je thrillers schrijft, want alles moet een functie hebben voor je plot. Maar het eindigt zelden helemaal zoals ik me had voorgenomen. Ik sta zelf steeds opnieuw weer verbaasd over wat ik verzin.''

In het net verschenen Ladykiller draait alles om drie vrouwen die met elkaar een vakantie doorbrengen in het huis van een kennis in Zuid-Frankrijk. ,,Met dat idee liep ik al een hele tijd rond. Ik zag ooit een stelletje vrouwen die samen in een huisje zaten en dat intrigeerde me toen. Zelf heb ik ook een soort 'clubje', bestaande uit mijn eerste man, met wie ik kort getrouwd was, zijn tweede - inmiddels ook ex- vrouw, en zijn huidige vrouw. Een paar keer per jaar lunchen wij met elkaar en dat is altijd enorm leuk. Hij zit als een soort pasja tussen 'zijn' drie vrouwen, het is ontzettend lachen altijd. Het idee van zo'n groepje, dat diep ik dan verder uit voor mijn verhaal.''

Dat uitdiepen omschrijft Mollema als 'method acting'. ,,Zoals op toneel gebeurt: om een bepaalde emotie te vinden, ga je op zoek naar soortgelijke emoties in jezelf, zodat het zo levensecht mogelijk is. Ook het samenspel tussen je personages moet realistisch zijn. Je personages zijn wel speelpoppen, maar het moet lijken of ze echt zijn. Ik verdiep me echt in hun psychologie en hun achtergronden.''
Zelf is de Rotterdamse schrijfster fan van Engelse thrillerschrijfsters als P.D. James en Ruth Rendell. ,,Vooral die laatste vind ik geweldig, ze verrast me steeds weer.''

Wat vindt ze van de steeds groter wordende groep van Nederlandse schrijfsters van spannende boeken? Even haalt Mollema diep adem, alsof ze iets wil gaan zeggen, dan komt een twinkeling in haar ogen en zegt ze glimlachend: ,,Ik lees zelden iets van ze. Ik blader erdoor en leg het dan weer weg. Laat ik er maar niet meer over zeggen.''

Ondanks haar afscheid van de jeugdboeken staat er binnenkort toch nog eentje te verschijnen. ,,In het kader van het thema van de kinderboekenweek, eten en drinken, heb ik een boek geschreven waarin het verhaal wordt aangevuld met allerlei recepten van Constance Lataster, Krieltje. Dat vond ik heel leuk om te doen, maar het is waarschijnlijk wel echt mijn laatste kinderboek. Ik heb er gewoon geen tijd meer voor. Want met die thrillers ben ik nog lang niet klaar. Ik kan me daarin nog zo ontzettend ontwikkelen en verbeteren.''

Elisabeth Mollema - Ladykiller. Uitgeverij Arena

(Bron: Noordhollands Dagblad; foto auteur: Patricia Steur)

Wordt verwacht 132 (nieuws, 2009)

DAT ZOEKEN WE OP

Vijf jaar geleden verscheen bij uitgeverij Signature de 'Moordgids', een meer dan uitgebreid overzicht van alle Nederlandstalige thrillers en vertaalde misdaadromans van de afgelopen halve eeuw. Een fraaie encyclopedie voor thrillerliefhebbers, die circa tienduizend titelvermeldingen en tweeduizend namen van auteurs bevat.

De auteur van het kloeke boek, journalist Jos van Cann (1954), herhaalt binnenkort zijn tour de force. In oktober 2009 verschijnt 'De Grote Crimezone Thriller Encyclopedie'. Nu bij uitgeverij Unieboek, omdat ook de website Crimezone.nl, onderdeel van het uitgeefconcern, erbij betrokken is.

Meldde Signature al dat met de Moordgids 'het meest complete naslagwerk' is verschenen, Unieboek doet niet anders met de lexicon die in aantocht is. Van Cann, die al decennia lang gegevens verzamelt over nationale en internationale thrillerauteurs, rangschikt de misdaadauteurs op alfabetische volgorde en voorziet hun werk van commentaar. Daarbij maakt hij ook gebruik van het archief van Crimezone.nl. Het boek bevat ruim tweeduizend auteurs en meer dan twaalfduizend titels.

PERSOONLIJKE TOETS

Op Crimezone.nl, door Unieboek 'een onafhankelijke en interactieve thrillerwebsite' genoemd, staan honderden interviews met misdaadauteurs. In de bundel 'Crimezone.nl interviewt', die in oktober 2009 in de winkel moet liggen, zijn 33 interviews bijeengebracht. En met niet de minste schrijvers: Nicci French, Arnaldur Indridason, Elizabeth George, René Appel, Simone van der Vlugt, Liza Marklund en ga zo maar door.

Interviewer van dienst is Crimezone-hoofdredacteur Kees de Bree, zoon Tom de Bree fotografeerde de auteurs. Volgens de uitgever is met veel van de 33 auteurs meerdere keren gesproken, waardoor het mogelijk werd 'realistische portretten' te schetsen.

De interviews op de site zelf vallen op door hun behoorlijke lengte, waarbij De Bree zich soms verliest in niet ter zake doende bijzaken (,,Haar fragiele verschijning en innemende lach wordt gecompenseerd door twee grote honden die waakzaam, met licht opgetrokken bovenlip, een stille waarschuwing uitstralen.'' Over Judith Visser, overigens niet in de bundel opgenomen). Het maakt het lezen vanaf een beeldscherm er niet comfortabeler op.

Wellicht zijn de verhalen in boekvorm wat beter te behappen. In ieder geval is ook in deze interviews weer gestreefd naar een persoonlijke toets, aldus de uitgever. ,,De auteurs vertallen dan ook vrijmoedig over hun diepste zorgen en angsten, terwijl ook de vreugdevolle en ontroerende momenten niet onbesproken blijven.'' Een fraai citaat van Appie Baantjer: ,,Toen ik met pensioen ging verdiende ik netto meer dan de hoofdcommissaris bruto.''

Gelekt (nieuws, 2009)

NEW YORK TIMES BREEKT DAN BROWN-EMBARGO

De langverwachte thriller 'The Lost Symbol' van Dan Brown is vandaag verschenen. Maar The New York Times gaf gisteren al de grote lijnen van de inhoud prijs.

De krant bracht een eerste bespreking van het boek. Wat de succesroman 'De Da Vinci Code' deed voor Parijs en Rome en voor de Bijbel, zal 'The Lost Symbol' doen voor Washington en voor de thematiek van de vrijmetselarij. En zoals het Louvre in Dan Browns bestseller een spannende plaats delict werd, speelt nu het Capitool die rol.

Zoals al bekend was, wil Browns held, de symboolkenner Robert Langdon, weer een mysterie ontrafelen. Tegenover hem staat de duistere Mal'akh. Een naam die verwijst naar de Hebreeuwse bijbel en naar Tolkien. Langdon wordt bij zijn occulte zoektocht bijgestaand door kennistheoreticus dr. Katherine Solomon.

Recensente Janet Maslin schrijft in The New York Times dat veel populaire schrijvers een bestseller laten volgen door een verschrikkelijke teleurstelling, zoals zij vindt dat Thomas Harris deed met 'Hannibal' na 'The Silence of the Lambs'. ,,Maar meneer Brown heeft dat niet gedaan'', aldus Maslin. ,,In plaats daarvan blaast hij het genre weer nieuw leven in.''

Maslin was zes jaar geleden ook al zo te spreken over 'The Da Vinci Code'. Volgens haar had het boek dezelfde aantrekkingskracht als de 'Harry Potter'-serie. Haar recensie bracht Browns thriller regelrecht naar de top van de bestsellerlijsten. Brown zei later in een interview: ,,Mensen belden me op en vroegen me of Janet Maslin mijn moeder was. Want ze schrijft nooit zulke enthousiaste recensies.''

'The Lost Symbol' verschijnt in een eerste druk van 5 miljoen exemplaren voor de Amerikaanse markt en 1,5 miljoen voor de andere Engelstalige afzetgebieden. De Nederlandse vertaling ligt op 30 oktober in de winkel, in een oplage van 500.000 exemplaren. Uitgever Luitingh-Sijthoff krijgt pas morgen de tekst voor vertaling.

Brown verkocht wereldwijd 81 miljoen exemplaren van 'De Da Vinci Code'. Of 'The Lost Symbol' het net zo goed zal doen, is de vraag. Feit is dat het boek al bijna 150 dagen aan de top van de Amazon-boekenlijst staat. Enkel door de voorverkoop.

Twee weken geleden brak The New York Times ook al een boekenembargo. Het ging toen om de memoires van de pas overleden Amerikaanse senator Ted Kennedy. Uitgever Hachette huurde toen prompt een privé-detective in om na te gaan hoe de lek was kunnen ontstaan.

(Bron: Knack.be, Standaard.be, Timesonline)

Volker Kutscher - De stille dood (2009)

Gezapig op het saaie af

(Door Arno Ruitenbeek)

De stille dood is net zo'n mooie roman en net zo'n treffend tijdsbeeld als Schaduw over Berlijn. En net als in het debuut slaagt de Duitse auteur Volker Kutscher er in zijn tweede niet in om er meer van te maken dan een 'Derrick' of een 'De Cock'.

Niets tegen een ouderwetse policier, of een knappe whodunnit. Maar het risico dat schrijver dan wel (Nederlandse) uitgever neemt, door het als een thriller te afficheren, breekt in elk geval de ware liefhebber van het genre na 150 tot 200 pagina's op. Het duurt allemaal zo godsgruwelijk lang, is gezapig op het saaie af.

Natuurlijk is het leuk om (weer) te lezen hoe het er aan toe ging in de overgangsperiode van stomme naar geluidsfilm, heeft het aller aandacht als er een goede beschrijving is van de sfeer in het Berlijn van de jaren dertig als de nazi-laarzen steeds nadrukkelijker door de straten klinken en 'de Jood' overal de schuld van krijgt.

Maar speurder Gereon Rath doet ons hart niet sneller kloppen, als hij laverend tussen allerhande politieke belangen en misplaatste chefs door, op zoek gaat naar de ware oorzaak van de dood van een actrice.

Volker Kutscher - De stille dood. Uitgeverij Mynx, 464 pag.

Op de loop (nieuws, 2009)

'FOTOFINISH' OP TV

De thriller 'Fotofinish' waarmee Jac. Toes in 1998 de Gouden Strop won, komt op televisie. NOBS Communicating Media, dat in mei van dit jaar de filmrechten verwierf, maakt van de thriller een vierdelige televisieserie. De afleveringen van elk 25 minuten worden komend jaar door TV Gelderland uitgezonden. NOBS Communicating Media denkt de productie ook aan een landelijke publieke omroep te kunnen verkopen.

Toes publiceerde de psychologische misdaadroman in 1997. Het was zijn vierde boek. 'Fotofinish' vertelt het verhaal van de strafrechtadvocaat, Stan Dewende, die tijdens amateur-hardloopwedstrijden het slachtoffer wordt van een serie onbegrijpelijke en pijnlijke belevenissen. De gebeurtenissen dwingen Dewende de confrontatie aan te gaan met een onfris verleden en alle sporen leiden naar een voormalige compagnon, die na een dramatisch ongeluk spoorloos is verdwenen.

Voor de opnamen van 'Fotofinish' wordt gefilmd tijdens enkele loopevenementen in Gelderland. De vijftiende Posbankloop in Velp van zondag 27 september fungeert als opnamelocatie voor promotiemateriaal voor de tv-serie.

(Bron: De Gelderlander)