Ramiro Pinilla - De boekhandelaar en de detective (2011)

Hommage aan klassieke detective

(Door Guido Huisintveld)

De Spaanse auteur Ramiro Pinilla heeft al aardig wat titels en prijzen op zijn naam staan. Zijn Baskische achtergrond is een regelmatig terugkerend thema in zijn werk. In De boekhandelaar en de detective sluimert dit op de achtergrond wel mee, maar Pinilla heeft beduidend meer aandacht aan de spannende plot besteed.

Het is 1945. Boekhandelaar Sancho Bordaberri smijt zijn zoveelste manuscript in zee en besluit zijn literaire aspiraties op te geven. Geïnspireerd door grote misdaadauteurs als Dashiell Hammet en Raymond Chandler is het hem niet gelukt enig misdaadverhaal aan een uitgever te slijten.

Dan herinnert hij zich de twee broers die aan een rots geketend zaten, waarbij één van hen de stijgende zeespiegel niet heeft overleefd. De ander werd op het laatste nippertje gered. Dit alles speelde zich tien jaar geleden af, maar door de Spaanse burgeroorlog is de zaak nooit goed uitgezocht.

De boekhandelaar ziet dit gegeven als laatste mogelijkheid om een succesvolle misdaadroman te produceren. Deze keer geen fictie dus, maar keiharde werkelijkheid. Hij kruipt in de rol van detective, gaat op onderzoek uit en speelt aldus de hoofdrol in zijn eigen spannende roman.

Ramiro Pinilla heeft een uitermate originele hommage aan de klassieke detectiveromans gecreëerd. Het boek staat bol van de verwijzingen naar de oude (Amerikaanse) thrillers. Weliswaar met een knipoog, maar tevens met veel respect.

Het verhaal bevat meerdere lagen – zoals de strijd tussen Basken en falangisten – maar is bovenal een zeer amusante, toegankelijk geschreven en spannende misdaadroman.

Ramiro Pinilla - De boekhandelaar en de detective. Vertaling: Heijo Alting. Uitgeverij Cossee, 274 pag.

Regisseur (nieuws, 2011)

IAN RANKIN TUSSEN DE LIJNTJES

De Schotse thrillerschrijver Ian Rankin heeft zich op een andere tak van sport gestort: het maken van een strip. De bestsellerauteur uit Edinburgh heeft het verhaal 'Someone Got to Eddie' aangeleverd voor de zesde editie van het Britse stripmagazine CLiNT.

Het was een zware klus, erkende Rankin in The Guardian. ,,Als schrijver ben je gewend om alleen te werken. Nu moest ik omschakelen naar een heel ander manier van verhalen vertellen. Ik moest me geheel en al aanpassen aan het visuele aspect.''

,,Als schrijver ben je een beetje scenarist, maar als je voor een stripalbum werkt ben je tegelijkertijd de regisseur. Jij beslist vanuit welke hoek dingen worden getoond en hoe de karakters eruit komen te zien.'' Volgens Rankin is het een thrillerstrip geworden. ,,Er zit een moordenaar in, een slachtoffer natuurlijk en het heeft een verrassende draai aan het einde. Je kunt het in drie minuten lezen, maar het heeft heel wat meer tijd gekost om het te maken.''

Strips zijn een kunstvorm, aldus Rankin. ,,Ik lees ze al mijn hele leven en ben er gek op. Ik ben er ook van overtuigd dat ze kinderen helpen leren lezen.''

Rankin publiceerde in 2007 met 'Exit Music' de laatste thriller rond inspecteur John Rebus. Maar de schrijver sluit niet uit dat Rebus ooit terugkeert. ,,Ik weet wat hij doet. Hij werkt voor een cold case-afdeling, bemand door gepensioneerde rechercheurs. Hij werkt nog steeds als een quasi-speurder.''

(Bron: The Guardian)

Warme broodjes (nieuws, 2011)

STEPHEN LEATHER SUCCESVOL MET E-BOOKS

De Britse thrillerauteur Stephen Leather heeft het e-book ontdekt. Hij verkoopt zijn laatste thriller als digitale uitgave voor omgerekend bijna 80 eurocent en die vliegt als het spreekwoordelijke warme broodje over de toonbank. Alleen al aan e-books verdient Leather zo'n 12.000 euro per maand.

Volgens Leather stond hij voor 90 procent van de laatste drie maanden op de nummer 1- positie van de Amazon.co.uk Kindle e-bookbestsellerlijst. Dagelijks verkoopt hij zo'n tweeduizend e-books en maakt dikke winst. Leather, die de Amazon-lijst topt met zijn thriller 'The Basement', over een seriemoordenaar in New York, staat eveneens op de vierde plek met een andere thriller, 'Hard Landing', en op de elfde plaats met zijn vampierenroman 'Once Bitten'.

Leather is een van de vele auteurs die het e-book zien als een alternatieve route om de top te bereiken. Steeds meer schrijvers omzeilen uitgevers en literair agenten en gebruiken het flexibele prijsmodel van e-books om hun werk direct aan het publiek aan te bieden voor stuntprijzen.

Overigens boert Leather ook goed met zijn thrillers die via de traditionele weg door Hodder & Stoughton worden uitgegeven. Maar in augustus 2010, toen Amazon.co.uk zijn Kindle-filiaal opende, rook hij zijn kansen. ,,Hodder & Stoughton had drie verhalen afgewezen omdat die verschilden van de boeken die ik normaal schrijf'', aldus de auteur in The Observer. ,,Ze waren ook te gering van omvang om als gewone paperbacks uit te geven. Maar ik besefte dat die drie boeken wel voor Kindle geschikt zouden zijn.'' Leather benadrukt dat hij dit niet uitsluitend ziet als een manier om meer geld te verdienen. ,,Op deze manier hoop ik ook mijn lezerspubliek uit te breiden.''

(Bron: The Observer)

Uit Seattle (nieuws, 2011)

AMERIKAANSE REMAKE VAN 'FORBRYDELSEN'

Scandinavië is hot in de Verenigde Staten. Er wordt gewerkt aan een Hollywood-remake van 'De Millenniumtrilogie' van Stieg Larsson. Maar voor die film de bioscoop bereikt, is er een ander product uit Noord-Europa dat met een Amerikaans sausje opnieuw wordt opgediend. De Deense misdaadserie 'Forbrydelsen', bij de veeleisende Nederlandse dvd-kijker beter bekend als 'The Killing', krijgt eveneens een remake. De uitzendingen beginnen al op 3 april.

De Amerikaanse serie volgt in grote lijnen het Deense origineel. Draaide 'Forbrydelsen' rond inspecteur Sarah Lund, die belast is met het onderzoek naar de moord en verkrachting op de negentienjarige Nanna Birk Larsen, in de Amerikaanse reeks gaat het eveneens om de moord op een jong meisje, maar dan een die afkomstig is uit Seattle. Ook in deze serie spelen politici een bedenkelijke rol. Hoofdrol in The Killing is voor Mireille Enos die politie-inspecteur Sarah Linden speelt.

'Forbrydelsen' werd geproduceerd door Danmarks Radio en kwam in 2007 voor het eerst op het Deense tv-scherm. Daarna werd de serie ook uitgezonden op de Noorse, Zweedse, Duitse, Oostenrijkse, Belgische, Australische en Britse televisie.

Daniëlle Hermans - De man van Manhattan (2011)

Machtspelletjes om Manhattan



(Door Peter Kuijt)

Daniëlle Hermans is de witte raaf in het bataljon van de vrouwelijke misdaadauteurs, die zich voor het merendeel braaf aan het onverwoestbare thema van de zogeheten literaire thriller houden: vrouw valt voor foute man en daar komt heisa van.

Hermans pakt het anders aan: zij mixt historische feiten met een verhaallijn die tot in het heden loopt. Ze doet dat niet onverdienstelijk, maar een plaats in de bestsellerlijsten heeft ze er vooralsnog niet mee bereikt. Het is de makke van een auteur die niet in een hokje valt te plaatsen: onbekend maakt onbemind en niet zo goed verkocht als Simone van der Vlugt of Saskia Noort.

De man van Manhattan is na Het tulpenvirus (over opkomst en ondergang van de tulpenhandel) en De watermeesters (over de eeuwige strijd van de Hollanders tegen het water) het derde boek van Hermans, waar geschiedenis, cultuur en een dosis spanning samenkomen. Ditmaal heeft de schrijfster haar vizier gericht op Manhattan, dat zo'n vierhonderd jaar geleden door de Hollanders werd ontdekt en gekoloniseerd.

De hoofdrol in deze thriller is weggelegd voor Kes van Buren, een hyperambitieuze verslaggeefster. Na een journalistieke faux pas kan zij haar baan behouden bij de krant als zij een opdracht van haar hoofdredacteur tot een goed einde weet te brengen: een interview met een Amerikaanse historicus die zijn levenswerk heeft gemaakt van het ontcijferen van duizenden zeventiende-eeuwse documenten. Wetenschapper Donald Christie die zijn onderzoek doet in Amsterdam, bestudeert onder andere de handel en wandel van Peter Stuyvesant, de hardvochtige bestuurder van de Hollandse kolonie op Manhattan.

Dan blijkt er ineens een testament te bestaan dat een heel ander licht werpt op de vraag van wie Manhattan vroeger was. Heeft Holland destijds daadwerkelijk afstand gedaan van wat nu zo'n waardevol stukje aarde is met zijn vele wolkenkrabbers en Wall Street? Diverse partijen ruiken geld en mogelijkheden om hun machtspositie te versterken en deinzen niet terug voor vuile trucs. Zo handelt bijvoorbeeld ook de Nederlandse premier (van de Nationalistische Partij) teneinde wat van zijn verloren prestige terug te winnen.

Hermans haalt in De man van Manhattan niet het niveau van De watermeesters, dat naast een lekkere whodunit ook humor en aansprekende karakters bevat. De rommelige introductie van (te) veel niet tot de verbeelding sprekende personages maakt van haar derde thriller een lastig te doorgronden boek. Er is ook niet zo zeer sprake van een nagelbijtende spanning. De schrijfster slaagt er niet in het belang van vierhonderd jaar oude eigendomspapieren helder voor het voetlicht te brengen. Eerder lijkt Hermans de lezer deelgenoot te willen maken van haar prijzenswaardige standpunten over humanisme, tolerantie en diversiteit. Dat maakt van De man van Manhattan meer een politieke roman dan een messcherpe thriller.

Daniëlle Hermans - De man van Manhattan. Uitgeverij A.W. Bruna, 303 pag.

Tijd van gaan (nieuws, 2011)

LARSSON NA TWEE JAAR GEWIPT

De Zweedse auteur Stieg Larsson staat voor het eerst in meer dan twee jaar niet meer in de fictie-toptien van Standaard Boekhandel. Larsson kwam op 17 januari 2009 met drie boeken tegelijk binnen in de lijst van tien best verkochte fictieboeken in alle vestigingen van de Vlaamse boekhandel. Sindsdien stond er elke week minstens één boek van de auteur in de lijst.

(Bron: De Standaard)

Geld ophalen (nieuws, 2011)

Nederlands acteurs in Zweedse misdaadserie  



De Nederlandse acteurs Bas Keijzer (zie foto, De Eetclub) en Juda Goslinga (Stella's Oorlog) spelen een prominente gastrol in de nieuwe Zweedse politieserie Arne Dahl.

De serie is vernoemd naar de Zweedse misdaadschrijver Arne Dahl. De twee Nederlandse acteurs spelen criminelen die in twee afleveringen van elk negentig minuten te zien zijn. Zij spelen maffiosi, die in Stockholm geld komen ophalen voor een eerder gedane klus. Bij een treffen met de Zweedse politie schieten ze een politieagent neer.

De opnames vonden eerder deze maand plaats in Zweden. In Zweden komt de serie in de herfst op de buis. Of de serie Arne Dahl ook in Nederland zal worden uitgezonden, is op dit moment nog niet bekend.

85 Dozen (nieuws, 2011)

JOHN LE CARRÉ DONEERT ARCHIEF AAN 'SPIRITUEEL THUIS'

Vijfentachtig dozen met manuscripten, jarenlang opgeslagen in een schuur in Cornwall, vormen het eerste deel van het literaire archief dat thrillerschrijver John le Carré heeft geschonken aan de Bodleian-bibliotheek in Oxford. ,,Ik ben blij dat ik in staat ben om dit te doen'', aldus de schrijver in The Guardian. ,,Oxford was het 'spirituele thuis' van zowel mij als George Smiley (de held in Le Carré's boeken, red.). De Bodleian-bibliotheek is waar 'ik' het gelukkigst zal rusten.''

Aan de documenten is af te lezen hoe gedetailleerd Le Carré te werk is gegaan. Zijn met de hand volgeschreven vellen papier werden uitgetypt door zijn vrouw Jane Cornwell. Wijzigingen en herschreven versies zijn vervolgens vastgeplakt of -geniet aan het origineel.

Richard Ovenden, die de speciale collecties van de Bodleian beheert, zegt: ,,Je kunt het hele proces van het maken van een boek volgen. Voor bijvoorbeeld de thriller 'Tinker, Tailor, Soldier, Spy' ('Edelman, Bedelman, Schutter, Spion' uit 1974) zijn er zeventien of achttien archiefdozen die de totstandkoming van het boek weergeven.''

Bezoekers van de Bodleian kunnen op 3 maart, World Book Day, enkele stukken uit de collectie bekijken. Zo zijn er manuscripten te zien van 'The Tailor of Panama' ('De kleermaker van Panama') en 'The Constant Gardener' ('De toegewijde tuinier').

(Bron: The Guardian)

Nieuw criterium (nieuws, 2011)

SCHADUWPRIJS WEIGERT DEBUUTROMAN

Het boek 'Het Overstone Incident' van Johan G. Hahn mag niet meedingen naar de Schaduwprijs 2011, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende debuut. Hoewel het boek aan alle in het reglement genoemde criteria voldoet, weigert Schaduwprijs-secretaris Remco Volkers het boek te accepteren.

Het boek is verschenen bij SKIDIZ Uitgeverij. Dit bedrijf claimt te werken volgens een nieuw concept gericht op maximalisatie van de inkomsten voor de auteur. Bij SKIDIZ, zo stelt men, staat niet de winst van de uitgever voorop, maar de inkomsten van de auteur. Overigens is auteur Johan G. Hahn, die de naam van Volkers in een persbericht consequent verkeerd spelt (met een t), ook eigenaar van de uitgeverij.

Volkers weigert het boek omdat de eigenaar van de uitgeverij in dit geval tevens de debuterende schrijver is. Daarom beschouwt hij het boek als 'in eigen beheer uitgegeven'. Volgens Hahn voegt hij daarmee een nieuw criterium, de eigendomsverhoudingen van de uitgeverij, toe aan het reglement: de auteur en de eigenaar van de uitgeverij mogen van hem kennelijk niet een en dezelfde persoon zijn.

,,Als ik SKIDIZ Uitgeverij op naam van mijn echtgenote gezet had, was er niets aan de hand geweest'', aldus eigenaar Hahn. ,,Kennelijk heeft Volkers nog niet in de gaten dat de uitgeverswereld aan het veranderen is. Steeds vaker zoeken auteurs naar mogelijkheden om meer financiële waardering voor hun werk te krijgen dan de gemiddelde uitgever bereid is te betalen.'' Volgens Hahn is een bij zijn bedrijf een 'auteurswinst' van 40 procent haalbaar, tegen royalty's van hooguit tien tot vijftien procent bij een grote uitgever.

Remco Volkers stelt in een reactie: ,,Het moge duidelijk zijn dat dit boek niet voldoet aan het reglement, anders was het geaccepteerd. Wat kan ik er meer over zeggen?''

Lieneke Dijkzeul - Verloren zoon (2011)

Gruwelijke moorden en nog meer ellende

(Door Maarten Moll)

Verloren zoon van Lieneke Dijkzeul is het vierde deel in de inspecteur Vegter-serie. In deze politieroman draait het om twee brute moorden die in korte tijd zijn gepleegd. Paul Vegter en zijn team onderzoeken de moorden en proberen verbanden te leggen. Parallel aan het onderzoek volgen we een jongeman die in het criminele circuit is terechtgekomen en uit die wereld wil ontsnappen. Uiteraard komen die twee verhaallijnen ergens samen.

Paul Vegter is een sympathieke inspecteur. Hij heeft een relatie met de ondergeschikte, en veel jongere Renée. Hij is net verhuisd en hij tobt - 56 jaar oud - over het leven. Hij is geen mannetjesputter en dat maakt hem alleen maar geloofwaardiger.

Dijkzeul heeft met Vegter een overtuigende hoofdpersoon geschapen die nog wel een paar boeken mee kan. Bovendien schrijft ze goed en weet ze door de afwisseling van verhaallijnen, en de persoonlijke besognes van haar hoofdfiguren een mooi ritme in haar roman te brengen.

Wat iets minder is aan Verloren zoon is de mate van ellende. Er zit heel veel ellende in Verloren zoon. Eigenlijk te veel.
Vegter treurt nog om zijn overleden vrouw.
Renée is net bekomen van een aanslag die op haar gepleegd werd.
Bij de vrouw van Vegters collega Talsma is de kanker teruggekomen.
Ook de jongen die in het criminele circuit terecht is gekomen heeft de nodige sterfgevallen te verwerken gekregen.
Twee gruwelijke moorden.
Een verkrachting.
En dan is er nog de dochter van Vegter die maar niet kan wennen aan pa's nieuwe vriendin, die even oud als zij is.

Een onsje minder had wat mij betreft wel gemogen. Wat niet wegneemt dat Verloren zoon, ondanks de niet al te moeilijke plot, zeer onderhoudend is. En in de enorme hoeveelheid Nederlandse, zogenaamde 'literaire thrillers' duidelijk tot de betere boeken behoort.

Lieneke Dijkzeul - Verloren zoon. Uitgeverij Anthos, 280 pag.

(Bron: Het Parool)

In veertig delen (nieuws, 2011)

LUISTEREN NAAR LARSSON

De HoorSpelfabriek is deze maand begonnen met de opnames van Mannen die Vrouwen haten. In veertig delen zal het eerste boek van de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson door de NTR worden uitgezonden.

Victor Reinier (foto; bekend van 'Flikken Maastricht') geeft zijn stem aan de hoofdrol Mikael Blomkvist, Johanna ter Steege is zijn partner Erika Berger en het opkomende talent Juliette van Ardenne vertolkt de rol van de hacker Lisbeth Salander. Eric van der Donk speelt het hoofd van de Vanger–clan. De productie komt tot stand met steun van het Mediafonds.

Moeizame onderhandelingen (nieuws, 2011)

BELGISCHE POLITICI STORTEN ZICH OP THRILLER

België probeert al meer dan 250 dagen vergeefs een regering te vormen. Volgens demissionair premier Yves Leterme merk je echter niets van deze crisis in compromissen sluiten en wordt er gewoon doorgeregeerd.

Ook de Belgische (ex-)politici zul je hierdoor niet apathisch starend achter een Brugse Zot of Straffe Hendrik aantreffen. Voor hen is er eveneens werk aan de winkel. Voor sommigen zelfs creatief werk. Neem bijvoorbeeld Pol Van Den Driessche, journalist en ex-CD&V-senator. Eind vorige week lanceerde hij zijn tweede thriller 'Mysterie in Laken'. Leterme nam in een hotel in Brussel het eerste exemplaar in ontvangst. ,,Geen commentaar'', grijnsde hij toen zijn exemplaar gesigneerd werd.

In 'Mysterie in Laken' grijpt Van Den Driessche naar het stokpaardje in zijn politieke en journalistieke carrière: het koningshuis. De gepensioneerde tuinman van het paleis ontdekt het lijk van een vrouw in het riviertje van de paleistuin. Tegelijk verdwijnt de pauselijke nuntius in Brussel spoorloos, tot grote ongerustheid van zijn vriend, de deken van de basiliek van Koekelberg. Het verhaal speelt zich af in een nabij verleden met moeizaam verlopende regeringsonderhandelingen en speurders die extra voorzichtig moeten zijn in hun onderzoek naar de nuntius wegens de ophefmakende huiszoekingen in het aartsbisdom. ,,Ik voer een dans uit tussen fictie en werkelijkheid'', aldus Van den Driessche in het programma De zevende dag.

Philippe Moureaux (71), boegbeeld van de Parti Socialiste, haakt in zijn thrillerdebuut 'La Soupière Chinoise' ('De Chinese Soepterrine') eveneens in op de actualiteit. In het boek wordt de voorzitter van een politiek partij vermoord. Moureaux zegt eerder deze maand in een interview met het programma De zevende dag dat hij het boek in zes weken heeft geschreven.

,,De achtergrond is politiek, met partijvoorzitters in moeilijke onderhandelingen, zoals nu, maar met een andere inzet'', aldus Moureaux. ,,Het gaat niet zozeer om geld, als wel om macht en seks.'' In het begin had hij nogal wat moeite met schrijven, zegt de politicus. ,,Maar vanaf het vierde, vijfde hoofdstuk was ik vertrokken.''

(Bron: De Redactie.be)

Vrachtwagenbanddik (nieuws, 2011)

RAAD VAN STATE FILEERT LETTERENFONDS

De drie rechters bij de Raad van State die zich buigen over het proefproces van misdaadauteur Jac. Toes tegen het Letterenfonds maken zich er niet met een jantje-van-leiden van af. Die indruk kreeg de schrijver toen hij donderdag 17 februari met advocaat Ruud Vos zijn zaak tegen de subsidieverstrekker aan dit college voorlegde.

,,Opvallend was de uiterst gedegen voorbereiding van de drie rechters'', aldus Toes. ,,Er lag een dossier ter dikte van een vrachtwagenband op tafel maar het college bleek tot in detail op de hoogte.'' De rechters bestookten het Letterenfonds met een spervuur aan penibele vragen, aldus Toes. Hoe zat het met (de schijn van) de belangenverstrengeling bij de beoordelaars van subsidieaanvragen? Hoe kwamen de adviezen bij een subsidieaanvraag precies tot stand? Waarom was er geen fatsoenlijk eindadvies? Met name was het college kritisch over de onhelderheid en de willekeur van de literaire criteria die waren gehanteerd.

De vragen aan Toes gingen over de onvermijdelijke subjectiviteit die aan elke literaire waardering kleeft en hoe hij daarover dacht. Volgens Toes was het hem niet te doen om de rechter een uitspraak te ontlokken over de vraag wat wél en wat niet literatuur is. ,,Al sinds het allereerste begin van de Nederlandse literatuur, de misdaadroman Karel ende Elegast, vindt de discussie daarover plaats en die gaat nog wel even door.'' Waar het de thrillerauteur vooral om ging was een zo zuivere mogelijke beoordelingsprocedure van subsidieaanvragen, met helder omschreven en inzichtelijk toegepaste criteria.

Spoorloos (nieuws, 2011)

HALSEMA BESTOLEN VAN 'MAN'

Het was niet de bedoeling, maar een brutale straatroof heeft toch wat extra publiciteit opgeleverd voor 'De man van Manhattan', de nieuwste thriller van Daniëlle Hermans. Het boek blijkt namelijk een van de voorwerpen te zijn die donderdagavond zijn gestolen van Femke Halsema. De voormalig GroenLinks-leider was op de fiets op de terugweg van de presentatie van Hermans' thriller toen ze werd overvallen.

De politie heeft de straatrover weten te arresteren in Amsterdam-Oost. Halsema heeft van de politie haar bankpas en portemonnee teruggekregen. Haar mobieltje is nog spoorloos. Ook het met 'Voor Femke' gesigneerde boek van Hermans is niet teruggevonden. Zeer tot het verdriet van Halsema. ,,Het was 'm (de overvaller, red.) vast te doen om het vers gesigneerde exemplaar van #manvanmanhattan van @daniellehermans. Ik wil een nieuwe!'', twitterde Halsema.

Eerherstel (nieuws, 2011)

EDWIN DE ROY VAN ZUYDEWIJN BOOS OP THRILLERAUTEUR

Thrillerauteur en oud-NRC-journalist Roel Janssen heeft zich de woede van Edwin de Roy van Zuydewijn op de hals gehaald met een verhaal uit zijn boek 'Grof geld - financiële schandalen en speculatie in Nederland'.

Een van de affaires die Janssen aanhaalt is de val van bank Teixeira de Mattos. Een affaire die er toe leidde dat het toezicht van De Nederlandsche Bank op het bankwezen werd verscherpt.

Een andere zaak die speelde bij de bank betrof de affaire rond de Wit-Russische natuurkundig ingenieur Alexis Argamakoff. Na de oorlog had deze zich gevestigd in Brussel, waar hij werkte aan een eigen vinding op het gebied van hittezoekende technologie, die gebruikt zou kunnen worden in antiballistische systemen. Tijdens de Koude Oorlog was antirakettechnologie zeer gewild en bedrijven waren er zeer in geïnteresseerd. Argamakoff en Teixeira de Mattos sloten een royalty-overeenkomst.

Gesignaleerd (5)

vers van het mes!

HERMAN DE JONGHE - BLINDEMAN

Bij uitgeverij Houtekiet is woensdag 16 februari de misdaadroman 'Blindeman' van Herman de Jonghe (1941) verschenen. Het is de eerste thriller van De Jonghe, die eerder de romans 'Koppenbergblues' en 'Hongaarse dans' publiceerde.

Sinds hun dochter Inge bij een ongeval een oog verloor, hebben medisch consulent Wim en zijn vrouw het moeilijk met elkaar. Het wordt nog erger als Inges goede oog aangetast blijkt door een verwoestende ziekte. Een nieuw geneesmiddel zou soelaas kunnen brengen, maar uitgerekend dat middel is het doelwit van een nietsontziende strijd tussen twee machtige families uit de farmaceutische wereld.

Bezeten door zijn verlangen het nieuwe geneesmiddel in bezit te krijgen, riskeert Wim vermalen te worden door de gebeurtenissen. Ook de aantrekkelijke docente Carla, op wie hij een oogje heeft, wordt meegezogen in de stroom. En dan is er nog de oude Etienne Perleau, die 's nachts stemmen hoort en die de grootste fout van zijn leven wil rechtzetten, voor hij verantwoording moet afleggen aan zijn voorvaderen en zijn Rechter.

Herman de Jonghe - Blindeman. Uitgeverij Houtekiet, 408 pag., ISBN 978 90 8924 154 2, € 19,95

Onheilspellend (nieuws, 2011)

LITERATUURPRIJS VOOR 'DIJK VAN EEN THRILLER'

Schrijfster Jessica Durlacher heeft gisteravond de Opzij Literatuurprijs gewonnen. Zij kreeg de onderscheiding, een geldbedrag van 5000 euro, voor de roman 'De Held'.

Het feministische maandblad reikt de prijs jaarlijks uit voor het beste literaire werk van een Nederlandstalige schrijfster. Volgens de jury is 'De Held' een
onheilspellende roman over een allesbepalend en onontkoombaar verleden. ,,'De Held' is een compleet en genereus verhaal, met een intrigerende literaire thematiek. Naast een aantal zeer ontroerende scènes biedt Durlacher de lezer een dijk van een thriller.''

Gesignaleerd (4)

vers van het mes!

MARIANNE EN THEO HOOGSTRAATEN - SCHIJNWERELD

Bij uitgeverij Boekerij is dinsdag 15 februari de thriller 'Schijnwereld' van Marianne en Theo Hoogstraaten verschenen. 'Schijnwereld' is na 'Een middag aan zee', 'Kruisgang', 'Lokvrouw' en 'Machteloos' de vijfde thriller van het schrijversechtpaar.

Wanneer journaliste Francesca 's nachts na een trouwfeest naar huis rijdt, wordt de weg geblokkeerd door een groep jongeren die ambulancepersoneel bedreigt. Francesca ziet er een artikel in en stapt uit om beter te kunnen zien wat er gebeurt. Haar oog valt op een dvd'tje dat op de grond tussen de struiken is beland. Voordat ze het de volgende dag aan de politie geeft, bekijkt ze de inhoud: portretfoto's van kinderen, met daarachter een aantal bestanden met een toegangscode die ze niet kan kraken. De daarop ontvangt ze een dreigbrief met de tekst 'Dvd vernietigen, geen verder onderzoek'. Dat is tegen dovevrouwsoren gezegd. Voor ze het weet bevindt de journaliste zich in een wespennest van maffiosi en handelaren in kinderporno.

Marianne en Theo Hoogstraaten - Schijnwereld. Uitgeverij Boekerij, 254 pag., ISBN 978 90 225 5879 9, € 18,95

Gesignaleerd (3)

vers van het mes!

KATJA SCHOONDERGANG - BEWEZEN DIENSTEN

Bij uitgeverij Q verschijnt vrijdag 18 februari de thriller 'Bewezen diensten' van Katja Schoondergang (1961). Het gaat om het thrillerdebuut van deze copywriter en scenarioschrijver, van wie in 2005 de roman 'Het grote feest' verscheen.

In de duinen van IJmuiden wordt het skelet van een grote man opgegraven. Er zit een kogelgat in zijn schedel, hier is zo goed als zeker sprake van een misdrijf. De man in de duinen laat Onno Braks, journalist van de plaatselijke krant, niet los. Zijn speurtocht brengt hem naar hij IJmuiden en Amsterdam van begin jaren zeventig, de tijd dat Italiaanse gastarbeiders op schepen in het Noordzeekanaal woonden en dat Amsterdam op het strand van IJmuiden een immense voorhaven wilde aanleggen. Onno begint in een verleden te spitten dat ook zijn verleden is. Niet iedereen zit erop te wachten dat het verleden wordt opgerakeld.

Katja Schoondergang - Bewezen diensten. Uitgeverij Q, 285 pag., ISBN 978 90 214 3959 4. € 18,95.

Vier dagen en nachten (nieuws, 2011)

COP VS KILLER WORDT VERFILMD

'Cop vs Killer', de debuutthriller van rechercheur-schrijver Simon de Waal uit 2005, wordt verfilmd. Dat heeft de schrijver vandaag, op zijn vijftigste verjaardag, meegedeeld via Twitter. De producent van de film is Shooting Star, de regisseur is Hans Pos, heer en meester over de visuele aspecten van de film is Erwin Steen. Pos maakte met Steen én met De Waal (als scenarist) in 2002 ook al de succesvolle Telefilm 'Bella Bettien'.

'Cop vs Killer' vertelt over vier dagen en nachten uit het leven van een meedogenloze crimineel, op wie door iedereen jacht wordt gemaakt. Mirko Narain moet anderen vermoorden om zelf in leven te blijven. Hij leeft in een wereld van ‘hij of ik’.

'Cop vs Killer' vertelt ook over vier dagen en nachten uit het leven van een rechercheur, die jaagt op een keiharde crimineel. Frank Spinola werkt met zijn rechercheteam aan een onmogelijke opdracht: pak Mirko en zijn groep. Maar Frank heeft een verrader in zijn team, die alle informatie doorgeeft aan Mirko. Er is maar een manier waarop Frank Mirko kan pakken.

'Cop vs Killer' werd genomineerd voor zowel de Gouden Strop als de Diamanten Kogel. De Waal heeft nog meer filmplannen, zo schrijft hij met Thomas Acda aan het scenario van een film. En verder is er een scenarioklus voor de film 'Good Cop, Mad Cop', met hoofdrollen voor Beau van Erven Dorens en Jeroen van Koningsbrugge.

De aanstaande verfilming van 'Cop vs Killer' wordt als een van de zes Telefilms van 2012 aangekondigd en uitgezonden door de AVRO. De overige films die ook alle het thema misdaad hebben zijn: 'Black Out' (schrijver Melle Runderkamp, regisseur Arne Toonen, producent Hazazah Pictures & Orange Film), 'Doodslag' (Marcel Lenssen, Pieter Kuijpers, Pupkin Film), 'Laptop' (Carel Donck & Ger Poppelaars - de laatste istevens regisseur -, Waterland Film), 'Oom Henk' (Bert Bouma, Elbert van Strien, Stetz Film) en 'De Overloper' (Jan Harm Dekker & Henk Apotheker, Pieter van Rijn, Eyeworks).

Gesignaleerd (2)

vers van het mes!

LUCA DI FULVIO - DE TINSELTOWN-MAFFIA

Bij uitgeverij Karakter is deze week 'De Tinseltown-maffia' verschenen. Deze roman van de Italiaanse schrijver Luca Di Fulvio wordt gepresenteerd als 'een wervelwind van emoties over de veranderlijkheid van het leven'. Het boek speelt zich af in Amerika tegen de achtergrond van de opkomst van de filmindustrie.

Cetta Luminita is het zoveelste kind uit een arm boerengezin en leidt een uitzichtloos leven in het Italiaanse dorpje Aspromonte. Als ze op haar veertiende zwanger blijkt te zijn van een bastaardzoon, besluit ze naar Amerika te vertrekken. Ze betaalt met haar lichaam voor de overtocht per boot. Eenmaal in de VS aangekomen, registreert de immigratiedienst haar zoontje Natale als 'Christmas'.

De kleine Christmas groeit op in de smerige straten van Lower East Side in Newy York. Samen met zijn vriend Santo richt hij een bende op, de Diamond Dogs. Als de jongens op zekere dag een meisje redden dat slachtoffer is geworden van een brute verkrachting, neemt Christmas' leven een andere wending. Het meisje - Ruth Isaacson - is de enige dochter uit een rijke joodse familie, die bezig is zich in de filmindustrie in Hollywood in te kopen. Er bloeit iets moois op tussen deze twee zo verschillende jonge mensen. Maar wanneer Ruth met haar ouders naar Californië verhuist, verliezen de twee elkaar uit het oog.

Lucia Di Fulvio - De Tinseltown-maffia. Vertaling: Anneke Panella-Drijver. Uitgeverij Karakter, 575 pag. ISBN 978 90 6112 608 9, € 22,95

Harlan Coben - Vals spel & Tegenwerking (2011)

Een meester in het verzinnen van complexe intriges

(Door Hans Knegtmans)

Harlan Coben wordt door velen gezien als een van de beste thrillerschrijvers van dit moment. Geen wonder dat zijn Nederlandse uitgever jaren na dato alsnog de twee eerste avonturen van sportmakelaar Myron Bolitar uitbrengt, Vals spel (1995) en Tegenwerking (1996). Najaar 2011 verschijnen de delen Vermist en Ontwricht.

Bolitar kent de sportwereld op zijn duimpje. Zelf was hij ooit een basketbalster in de Amerikaanse universiteitscompetitie NCAA. Zo goed zelfs dat hij een contract kreeg aangeboden bij de vermaarde Boston Celtics. Nog voor het seizoen begonnen was, liep hij in een oefenwedstrijd een ernstige knieblessure op. Weg carrière.

Na een tijdje voor de FBI te hebben gewerkt, werd Myron sportmakelaar. Dat lag ook meer voor de hand, gegeven zijn sportverleden en zijn studie in de rechten. In 'Vals spel' heeft hij footballsupertalent Christian Steele onder zijn hoede, tot chagrijn van een clubeigenaar die meende Steele al half en half onder contract te hebben. Dat is niet Milo's enige zorg: zijn klant krijgt een onthutsend telefoontje van zijn vroegere, doodgewaande vriendin. Ongewild bevindt Myron zich plotseling in de rol van amateur-detective.

De volgende delen volgen een vergelijkbaar patroon. In 'Tegenwerking' wordt op de US Open, terwijl Milo's beschermeling Duane Richwood gehakt maakt van zijn tegenstander, buiten het stadion een jonge vrouw vermoord. Het is een kleine wereld: het slachtoffer, de voormalige topspeelster Valerie Simpson, was onder Milo's begeleiding net begonnen aan een comeback. Als ook nog blijkt dat Valerie en Duane elkaar kenden, staat Milo in de schijnwerper van het politieonderzoek.

Vergeleken met Cobens latere succesromans knarsen en piepen deze jeugdwerken aan alle kanten. Net als andere privédetectives uit die tijd heeft Myron een sidekick. Windsor Horne Lockwood III is de rotte appel in een steenrijke patriciërsfamilie. Hij praat in archaïstische zinnen, kleedt zich fatterig, en heeft een zwarte band in taekwondo. Bovenal is hij een psychotische moordenaar. Myron heeft leren leven met die hebbelijkheid, omdat zijn vriend uitsluitend slechteriken vermoordt. Irritanter nog dan Windsor is Myrons onbedwingbare drang naar grappen en grollen. Anders dan Raymond Chandler, het boegbeeld van dit subgenre, heeft Coben weinig tot geen gevoel voor humor: 'Wit truitje. Myron zag dat het een beetje doorzichtig was. Wat een opmerkingsvermogen; het kenmerk van de meesterspeurder.' En dat maal honderdvijftig.

De vroege Coben mag dan een stijl van likmevestje hanteren, hij toont zich hier al een meester in het verzinnen van complexe intriges en een onverwachte ontknoping. Daardoor zal de lezer die literair geen hoge eisen stelt en het thrillergenre alleen leest voor de spanning, zich ook met deze delen volop amuseren.

Harlan Coben - Vals spel. Vertaling: Martin Jansen in de Wal. Uitgeverij Boekerij, 352 pag.
Harlan coben - Tegenwerking. Vertaling: Martin Jansen in de Wal. Uitgeverij Boekerij, 336 pag.

(Bron: Het Parool)

Michael Koryta - Koude rivier (2011)

Koude douche

(Door Arno Ruitenbeek)

Wat een koude douche, Michael Koryta's nieuwste. Koude rivier heeft niet de schijn van een thriller, kan niet in de schaduw staan van zijn meesterwerkjes Begraven en Erfenis. Dit is een verzameling nachtmerries (ook wel visioenen genoemd), opgewekt door brak mineraalwater.

De hoofdpersoon is een geflopte filmmaker die zijn kostje bijeenscharrelt door in opdracht zogenoemde levensportretten te maken. Video's met herinneringen aan een overledene die worden afgedraaid voor, tijdens of na de begrafenis of crematie.

Hij krijgt een grotere opdracht en verzeilt zo in een dorp dat wanhopig probeert zijn populariteit bij toeristen te herwinnen. Onder meer met het plaatselijke Plutowater, waaraan allerlei genezende krachten werden toegeschreven. Een schietgrage maf met te veel bier op, een student geschiedenis die in een Porsche Cayenne rondtoert en een hoogbejaarde amateurweerkundige maken het circus compleet.

Michael Koryta - Koude rivier. Vertaling: Fanneke Cnossen. Uitgeverij De Boekerij, 399 pag.

Op naar Den Haag (nieuws, 2011)

SLUITSTUK IN PROCES LETTERENFONDS

Donderdag 17 februari zal de Raad van State in Den Haag het hoger beroep in behandeling nemen in het proefproces dat misdaadromancier Jac. Toes tegen het Nederlands Letterenfonds voert. Het is het sluitstuk van een twee jaar durende juridische strijd.

Wat voorafging: Eind 2008 deed Jac. Toes, ondersteund door uitgeverij De Geus, een aanvraag voor een werkbeurs bij het – toenmalige – Fonds voor de Letteren. Inzet was een eind maken aan de discriminatie van misdaadauteurs bij de toekenning van subsidie. Gesprekken daarover in de voorgaande jaren tussen het bestuur van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) en de directie van het Fonds voor de Letteren, in de persoon van Sylvia Dornseiffer, hadden niets opgeleverd. Aanvragen van misdaadauteurs voor enigerlei subsidie werden structureel afgewezen onder het motto 'geen literaire kwaliteit'.

De aanvraag van Toes onderging dezelfde behandeling, ook in de daaropvolgende interne bezwaarprocedure. Daarin kwam aan het licht dat de argumenten die tot het begrip 'literaire kwaliteit' leidde, zich volgens de auteur kenmerkten door ondoorzichtigheid en willekeur. De ondoorzichtigheid kwam niet alleen tot uiting in de weigering van het Fonds om inhoudelijk op de argumenten in te gaan. Ook gaf het Fonds geen inzage in de leesrapporten die tot de afwijzing hadden geleid. Slechts voor een deel maakte het Fonds bekend wie de beoordelaars waren.

Eeuwige rust (nieuws, 2011)

CHANDLERS HERENIGD OP VALENTIJNSDAG

De wens van detectiveschrijver Raymond Chandler om voor eeuwig te rusten naast zijn geliefde echtgenote, werd op Valentijnsdag vervuld toen haar stoffelijke resten werden bijgezet in zijn graf in San Diego.

Meer dan honderd Chandler-fans zagen de stoffelijke resten van Cissy Chandler op Mount Hope Cemetery arriveren in een karavaan van auto's uit de jaren twintig. Een dixielandband speelde ondertussen 'When the Saints Go Marching In'. De predikant die Raymond Chandler in 1959 naar zijn laatste rustplaats begeleidde, had nu opnieuw de leiding over de plechtigheid, waarbij een nieuwe grafsteen werd onthuld die de hereniging van de twee vermeldt.

,,Het was fantastisch, iedereen was opgetogen'', zei Chandler-kenner Loren Latker die jarenlang inspanningen heeft verricht om het koppel te herenigen. Ruim een halve eeuw waren de twee gescheiden - Chandler in zijn graf en zijn vrouw in een metalen kast in de kelder van een mausoleum. Dat kwam doordat Chandler zijn zaken niet geregeld had toen hij stierf. Hij had geen instructies nagelaten wat te doen met de resten van zijn vrouw, die werden bijgezet in het mausoleum, nadat zij in 1954 was gestorven.

De twee waren nooit samengebracht als Latker geen verwijzingen had aangetroffen dat Chandler begraven wilde worden naast zijn vrouw. Latker wist een rechter in Los Angeles zo ver te krijgen dat deze toestemming gaf voor een herbegrafenis.

Een van de gasten bij de plechtigheid was acteur Powers Boothe, die de hoofdrol speelde in de tv-serie 'Philip Marlowe, Private Eye', gebaseerd op Chandlers detectiveromans. Op de nieuwe grafsteen staat naast de namen en geboorte- en sterfdatum van Raymond en Cissy Chandler ook een beroemde zin uit de roman The Big Sleep: 'Dead men are heavier than broken hearts' (Dode mannen zijn zwaarder dan gebroken harten).

Beneden peil (nieuws, 2011)

TROUWEN OP HET DIEPTEPUNT

Het Appie Baantjermuseum in de Warmoesstraat in Amsterdam is vanaf vandaag officieel een trouwlocatie. Omdat het is gevestigd in een kelder op 4 meter beneden NAP is het de diepst gelegen trouwlocatie van Nederland.

Directeur Raoul Serrée: ,,Als je in ons museum trouwt begint je huwelijk meteen op een dieptepunt... daarna kan het alleen maar beter gaan.'' De hoogst gelegen trouwlocatie van Nederland is de Euromast met 92 meter boven NAP.

Het Appie Baantjermuseum is sinds 2008 gevestigd in de Warmoesstraat, vlakbij het beroemde politiebureau. Het herbergt privéspullen van schrijver Appie Baantjer en andere oud-rechercheurs. Daarnaast veel informatie over de Amsterdamse penose in de jaren '50 en '60. Tevens starten hier diverse criminele rondleidingen. Appie Baantjer schreef in 1995 'De Cock en kogels voor een bruid'.

(Bron: Webregio.nl)

Buitenhuwelijks gedoe (nieuws, 2011)

PLATINA VOOR 'LOFT'

De Nederlandse remake van de Vlaamse speelfilm 'Loft' van regisseur Antoinette Beumer heeft de grens van 400.000 bezoekers gepasseerd. Het is de eerste keer dan een regisseur binnen een jaar tweemaal de platina status behaalt. Beumers speelfilm 'De gelukkige huisvrouw' ging op 24 mei vorig jaar over de grens van 400.000 bezoekers heen.

Loft ging op 16 december in première en draait nu in 101 zalen. De thriller vertelt het verhaal van vijf getrouwde mannen, die in het grootste geheim een loft delen voor hun buitenhuwelijkse activiteiten. Op een ochtend vinden ze er het lijk van een jonge vrouw. De hoofdrollen worden vertolkt door onder anderen Barry Atsma, Fedja van Hûet, Jeroen van Koningsbrugge, Anna Drijver en Kim van Kooten. Voor de Nederlandse remake herschreef Saskia Noort het scenario.

Gesignaleerd (1)

vers van het mes!

STEPHEN KING - EENMALIGE ZONDE

Bij uitgeverij Luitingh is 9 februari de bundel 'Eenmalige zonde' van de Amerikaanse succesauteur Stephen King verschenen. Het boek bevat twee verhalen.

In het eerste verhaal voelt een oude predikant dat zijn einde nadert. Hij roept de vrouw die hem verzorgt bij zich en vertelt haar zijn grootste wens: nadat hij jarenlang deugdzaamheid heeft gepredikt en zijn kudde voor dwalingen heeft proberen te behoeden, wil hij nu wel eens ervaren hoe het is om te zondigen. Hij biedt haar 200.000 dollar om in zijn naam een zonde te begaan. Als ze het verzoek van haar patiënt inwilligt, zal haar leven nooit meer hetzelfde zijn.

In het verhaal Blockade Billy heeft een honkballer een heel bijzondere manier gevonden om zijn tegenstanders in het veld te verslaan.

Stephen King - Eenmalige zonde. Uitgeverij Luijtingh, 160 pag., ISBN 978 90 245 3328 2, € 9,95

Niksigheid (column, 2011)

FACEBOOK

(Door Peter de Zwaan)

Ik zit op Facebook en ik moet zeggen, het woord vriend heeft een geheel nieuwe betekenis gekregen. Binnen twee weken had ik er meer dan honderd. Honderd vrienden, ongelooflijk.
In 66 jaar tijd heb ik, ik doe nu een ruwe schatting, vijf vrienden verzameld. Dan bedoel ik ook: vrienden. Voor het geval u dat weinig vindt wijs ik erop dat mijn definitie van vriend misschien verschilt van die van u. Alle klap-op-de-schouder-en-wat-hebben-we-gisteren-lekker-zitten-drinken mannetjes vallen af. Hetzelfde geldt voor de we-zien-elkaar-nu-al-18-jaar-met-regelmaat-dus-misschien-kunnen-we-iets-voor-elkaar-betekenen mannen en vrouwen. Prima volk soms, maar geen vrienden. Nijvere netwerkers sluit ik uit van vriendschap, net als alle andere mensen die bij nader inzien iets van me willen.
Vijf in 66 jaar. En nu meer dan 100 in twee weken.
Daar moet iets achter zitten.
Dat bleek toen ik tientallen volkomen wildvreemden uitnodigde om vriend van me te worden. Ik pikte ze lukraak uit een lange lijst die Facebook je razendsnel aanbiedt. Meer dan 90 procent werd vriend.
Omdat ik zo’n beminnelijke persoonlijkheid ben? Waarschijnlijk, maar een beetje twijfel bleef.
Toen nam ik een tweede proef. Facebook gaat in hoofdzaak nergens over. Dat schreef ik en ik schreef erbij dat ik een serie zou gaan beginnen onder de titel Niksigheden: kleine invallen, mini-columns, notities, spul uit de prullenbak, alles in maximaal 410 tekens.
Op Facebook kwamen positieve reacties. Via mijn website kwamen een paar negatieve van vrienden die ineens niet vriendelijk waren. Ze vonden dat Facebook er niet was voor schrijfsels waar een literair luchtje aan hing en dat ik me moest houden aan… ik vat het samen met: de Code van Facebook. Daar mocht ik beslist geen loopje mee nemen, met die Code. Ook al gaat het over niks, het is blijkbaar een bepaald soort niks. Een ander niks dan Twitter dat gaat over plannen voor het ontbijt, Hyves, over de plannen voor een schoolfeest en Linkedin, over plannen met de zaak.
Elke uitingsmogelijkheid heeft haar eigen regels en wetten, haar eigen niks. Blijkbaar is er een enorme behoefte aan niks. Aan heel veel niks. En hoe komt het nou toch dat me ineens meer boektitels te binnen schieten dan me lief is?

(Deze column is ook te lezen op: www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. In april verschijnt bij uitgeverij Cargo zijn thriller 'De vuurwerkramp van Harmen Saliger'.(Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

Lotte & Søren Hammer - Misbruik (2010)

Lijken in de gymzaal

(Door Maarten Moll)

We lezen: 'De misdaad in Denemarken zal nooit meer hetzelfde zijn.' Dat staat op de cover van 'de nieuwe thrillersensatie' uit Denemarken. Broer en zus Søren en Lotte Hammer schreven met Misbruik deel één in de hoofdinspecteur Konrad Simonsenreeks.

De Scandinavische thriller heeft een hoge vlucht genomen. Alsof men daar niets anders te doen heeft dan over misdaad schrijven. In Nederland wordt veel vertaald en veel van dat vertaalde werk heeft een redelijk tot hoog niveau.

Misbruik begint ijzersterk. Op een maandagochtend vinden twee kinderen in de gymzaal van een school vijf mannen. Ze zijn opgehangen en vreselijk verminkt.

Dan verschijnt hoofdinspecteur Simonsen ten tonele. Hammer en Hammer hebben het zich gemakkelijk gemaakt. Simonsen is gescheiden, heeft één dochter, is te zwaar en heeft diabetes en lijkt dus heel veel op inspecteur Kurt Wallander van de Zweedse schrijver Henning Mankell.

In zijn manier van optreden is hij echter anders. Barser, autoritairder. Hij bijt zich vast in de zaak, die om gestrafte pedofielen blijkt te draaien. De daders bespelen de pers en de publieke opinie. Een groot deel van het volk sympathiseert met de daders en eist van de regering dat de wet wordt aangepast om zwaardere straffen voor kindermisbruik mogelijk te maken. De politie wordt belemmerd in het onderzoek, omdat veel Denen eigenlijk niet willen dat de daders worden gepakt.

Waar Wallander in gedachten de hulp van zijn gestorven leermeester Rydberg inriep, gaat Simonsen te rade bij de gepensioneerde Kasper Planck. Dat zijn fraaie scènes.

Hammer en Hammer hebben met dit eerste deel een prima politieroman geschreven. 'Een thrillersensatie' is het (nog) niet. Daarvoor is het verhaal net iets te rechtlijnig en komt Simonsen nog onvoldoende uit de verf. Maar hij en zijn team zijn neergezet en geïntroduceerd. Niets staat een vlammend tweede deel in de weg.

Lotte & Søren Hammer - Misbruik. Vertaling: Geri de Boer. Uitgeverij A.W. Bruna, 335 pag.

(Bron: Het Parool)

Wordt verwacht 227 (nieuws, 2011)

OUD-KAMERLID SCHRIJFT POLITIEKE THRILLER

Oud-Kamerlid Boris Dittrich beweegt zich vanaf april 2011 in het thrillergenre wanneer zijn politieke misdaadroman 'Moord en brand' verschijnt. Volgens uitgeverij Nieuw Amsterdam belooft Dittrich met zijn boek 'een bijzondere inkijk in wat er zich achter de schermen in Den Haag afspeelt.

Nederland schudt op zijn grondvesten wanneer een vooraanstaand politicus wordt vermoord. Het onderzoek van politie en justitie loopt dood. Hoofdpersoon Redouan Fouali, werkzaam bij de AIVD, wordt ingeschakeld om de dader in de val te lokken. Tegen de achtergrond van falende overheidsdiensten, een kabinetscrisis, de koninklijke familie en hijgerige media, sluit het net zich langzaam rond de dader. Zal het Fouali lukken de moordenaar te ontmaskeren voordat deze opnieuw toeslaat?

Boris Ottokar Dittrich (1955) werkt sinds 2007 in New York als advocacy director seksuele minderheden voor Human Rights Watch. Hij is jurist, werd advocaat in Amsterdam, rechter in Alkmaar en was ruim twaalf jaar Tweede Kamerlid voor D66. Op zijn website vermeldt hij wat zijn favoriete boeken zijn. Veel literatuur (o.a. 'Max Havelaar' van Multatuli), maar hij heeft ook de nodige thrillers verslonden. De formule van Nicci French vindt hij sleets geworden, evenals de legal thrillers van John Grisham. 'De Da Vinci Code' van Dan Brown beoordeelt hij als een mager verhaaltje. ,,Onwaarschijnlijk en erg steriel. Wat ik er goed aan vond was de manier waarop over de katholieke kerk werd geschreven en hoe en passant kunst en architectuur in het verhaal werd verweven. Geen aanrader.''
Dittrich is overigens niet de eerste oud-parlementariër die zich aan het schrijven van een spannende roman heeft gezet. Van de hand van voormalig VVD-Kamerlid Theo Joekes verscheen in de jaren tachtig een vijftal misdaadromans.

Andere nieuwe titels:

Joop van Riessen - 'De bonusmaffia' (mei 2011). Derde politieroman van oud-hoofdcommissaris. Over witwassen, vastgoedfraude én echte liefde.
Jan & Sanne Terlouw - 'Hellehonden' (april 2011). In deze thriller, waarin het religieus erfgoed van Twente centraal staat worden veel hoofden van lichamen gescheiden.

Harry Kramp - De commercial (2010)

Reclameman laat te weinig zien

(Door Peter Kuijt)

Met bestsellerauteur Kluun heeft Harry Kramp (1949) een flinke golvende haardos gemeen en het feit dat ze uit de reclamebranche afkomstig zijn. Ook hebben de twee hun jongste boek met verschillende covers op de markt gebracht. Kluuns 'Haantjes' is er in twee kleuren, De commercial van Kramp is maar liefst in groen, roze en geel verkrijgbaar.

Maar daar houdt elke gelijkenis tussen de twee op. Kluun heeft de status van veelverkoper bereikt, maar Kramp, geestelijk vader van slogans als 'Melk, de witte motor' en 'Drum, de ware halfzware', zal dat kunstje voorlopig niet flikken. In ieder geval niet met het te lang uitgesponnen De commercial.

Kramp heeft de branche die tientallen jaren zijn habitat was gekozen als decor voor zijn eerste thriller. Hij introduceert daarin Paul Hollak, een 35-jarige vrijgezelle creative director bij reclamebureau Grace Kelly, die met zijn moeder een groot pand in Amsterdam bewoont. Hollak heeft het nogal getroffen met zichzelf en op zijn palmares prijkt een groot aantal veroverde vrouwenharten. Die lijst wil hij aanvullen met Magdalena Moons, de aantrekkelijke casting director die hem vergezelt tijdens een shoot voor een telecommaatschappij in de Chileense havenstad Valparaiso. Hollak heeft zichzelf twee doelen gesteld: de commercial moet een succes worden en Moons moet zo snel mogelijk bij hem tussen de klamme lappen.

Maar de casting director heeft zo haar eigen missie en die heeft met de strijd tegen vrouwenhandel te maken. In die business zitten lieden die het niet zo nauw nemen met mensenlevens. En zo belandt Hollak van de ene in de andere penibele situatie.

Van een man die beroepshalve zijn hele leven in pakkende en compacte taal ('KPN. Altijd dichtbij' en 'Op een dag drink je geen bier meer, maar...') denkt, verwacht je een soortgelijke thriller. Strak, geen woord te veel. Maar niets van dit alles bij De commercial. Kramp heeft de ouwehoertoets op zijn tekstverwerker ingedrukt en kletst maar door. Zo laat hij Hollak, die zich gaandeweg het boek ontpopt als een irritante wijsneus, over zichzelf zwetsen: 'Ik had ook een veel te groot ego. Hoewel mijn ego het daarmee weer niet eens was. Wat ik juist kenmerkend vond voor een te groot ego'.

Kramp heeft het (nog) niet in de vingers om een verhaal vaart mee te geven. Waar een auteur als Charles den Tex een meester is in het uitvoeren van de filmwet 'show, don't tell', vertelt Kramp te veel en laat hij te weinig zien. De commercial zou met op zijn minst honderd pagina's minder aan kracht én spanning hebben gewonnen. Naar het schijnt publiceert Kramp dit jaar zijn tweede thriller, De pitch. De hoop is gevestigd op een strenge redacteur die tegen deze oud-reclame-CEO durft op te treden.

Harry Kramp - De commercial. Uitgeverij Luitingh, 432 pag.

Jacob Vis - De Imker (2010)

Uitgevers, haal deze parel binnenboord!

(Door Daan van 't Westeinde)

Jacob (Job) Vis, bosbouwer in ruste uit Kampen, is ooit door zijn collega Tomas Ross ontdekt en debuteerde in de Sterrenreeks bij Het Spectrum die Ross samen met Maj Sjöwall redigeerde.

Hij kwam sterk binnen met een snoeiharde, actuele factionthriller over Bouterse: Prins Desi. Ross had een waardige opvolger, zoals Jef Geeraerts ooit Bob Mendes verwelkomde.

Vis vertilde zich hierna aan de ABP-vastgoedfraudezaak met Het Herenakkoord dat te ingewikkeld was om spannend te blijven. Jammer, want Vis kan namelijk bloedverziekend spannend schrijven.

Hierna is het een veel te lange tijd stil gebleven rond deze onverdiende Geheimtip. Blijkbaar is dat het lot van schrijvers van goede, actuele thrillers met een afgewogen dosis straatrumoer en soms een stevig verpakte boodschap...

Vis bedrijft geen mode, laat zijn oren niet hangen naar mooischrijverij. Van zijn bladzijden spatten bloed, zweet, tranen, vloeken, wraak, lust en hoog oplopende withete woede.

Hij wist toch weer een thriller onder te brengen bij Ellessy, waarna tot heden een mooi gevarieerd oeuvre tot stand kwam met vaak als hoofdpersoon Ben van Arkel die zowaar veel overeenkomsten vertoont met Jack Reacher.
Voorwaar een prestatie.

Vele borden

De Imker is het laatste in de Morren-trilogie die verder bestaat uit Morren en De Erfgename. De rijke familie Van Walsum is weinig bespaard gebleven: Ontvoeren en misbruiken van meisjes, moord, bankencrisis (bij de eigen familiebank), bastaardbroer blijkt huurmoordenaar. Absolute bitch van een dochter keert terug uit Zuid-Afrika en moet de bank redden. Vis praat je meteen ook daarover bij en houdt de vaart er toch stevig in.

Van Arkel heeft het druk: Huurmoordenaar uit De Erfgename wordt voor dood in zijn cel gevonden en het lijk verdwijnt. Bitchy dochter vraagt hem haar te helpen de bank te redden en hij moet ook nog even de veiligheid bij het bezoek van de koninklijke familie aan het stadje op Koninginnedag regelen. Vis heeft zelfs een aanslag op Máxima in dit dikke boek verwerkt en hij weet deze zo te beschrijven dat je onwillekeurig schrikt.

Om aan te geven hoe goed Vis zijn vak beheerst: Toen Vis het eerste hoofdstuk van De Infiltrant over de waargebeurde moord op prostituees in Terneuzen liet lezen aan de Zeeuwse rechercheur die de zaak had behandeld, werd hij bijna vastgehouden want de man dacht dat Vis op een ingewikkelde manier kwam bekennen. Hij had de fictieve zaak zo dicht tegen de werkelijkheid van de echte moordzaak beschreven dat de politieman pas na veel praten het idee losliet dat Vis de dader was.

Vis jongleert met vele borden en krijgt het toch heel netjes voor elkaar om alle verhaallijnen tot tevredenheid af te ronden. Van Arkel mag blijven, maar mag ook best eens een titel overslaan.

In een genre waarin je ook een man met een pistool kan laten binnenkomen als je het niet meer weet is Vis een verfrissende uitzondering. Hij maakt zich er nergens makkelijk van af en houdt de lezer gevangen in een strakke cadans van afgemeten zinnen en dialogen. De Imker leest als een trein en verveelt geen moment. Nergens kreeg ik het gevoel dat actuele feiten er met de haren zijn bijgesleept, hét kenmerk van een ware factionthrillerschrijver.

Absurd dat Vis nooit de Strop gewonnen heeft en zeer, zeer jammer dat hij niet bekender is.

Het is erg moeilijk om mijn punt te maken zonder uitgeverij Ellessy te raken en hiervoor bied ik bij voorbaat mijn excuses aan aan dit aardige fonds... Maar de site van Ellessy is een initiatief van enkel auteurs van deze uitgeverij en is te lelijk om lang naar te kijken. Met zulke publiciteit zal het nog wel even duren voor er iemand doorbreekt. Schrijvers als Vemde, Brosens (inmiddels verkast), Van Hout (RIP) verdienen echt beter.

Ellessy zelf is niet veel hoopgevender. Wie meer wil weten over het boek De Imker en op de site van Ellessy doorklikt, ziet: ,,Er is geen uitgebreide omschrijving van dit boek.'' Pardon? Vis heeft zelf een acceptabele site, maar om het publiek te bereiken dat hij verdient is meer nodig.

Bij deze een oproep aan Vis: Neem afscheid van Ellessy en zoek een fonds dat je beter in de markt zet. De oproep is ook aan uitgevers: Benader Vis en doe hem een aanbod. U weet al lang dat hij een van de beste is in ons taalgebied, honoreer dat!

Voor goede Nederlandse thrillers zijn er eigenlijk maar een paar fondsen die in aanmerking komen: Cargo/Bezige Bij, De Geus (Jac. Toes, Aad van den Heuvel), Sijthoff (waar ook Felix Thijssen zit, past Vis zeker naast). Anthos heeft niet mijn voorkeur voor Vis, maar daar zit wel ook George Pelecanos die net als Vis zeer sterk schrijft, maar niet verkoopt, getuige zijn laatste titel die smadelijk door de Bruna verramsjt is. En dan hebben we nog The House of Books... Kom op dames en heren redacteuren, lijf deze parel in!

Jacob Vis - De imker. Uitgeverij Ellessy Crime, 250 pag. (Genomineerd voor de Gouden Strop 2011)

(Daan van 't Westeinde is ICT'er, oud-boekverkoper en al een kwart eeuw fan van het thrillergenre)

Waar zijn Den Tex, Ross, Appel? (nieuws, 2011)

LARSSON DOET STAPJE TERUG VOOR DE ROSNAY

Met 496.287 exemplaren is 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay het best verkochte boek van 2010. De titel stond vorig jaar op de tweede plek en is in Nederland in twee jaar bijna een miljoen keer over de toonbank gegaan, zo heeft de Stichting CPNB vandaag bekendgemaakt.

Het best verkochte boek van 2009, 'Mannen die vrouwen haten' van Stieg Larsson, staat nu op de 2e plek met 281.063 exemplaren. De andere twee delen van Larssons Millenniumtrilogie, 'Gerechtigheid' en 'De vrouw die met vuur speelde', nemen respectievelijk de 3e en 4e plaats in. 'Op klaarlichte dag' van Simone van der Vlugt belandde op de achtste plaats. Verontrustend detail: de mannelijke Nederlandse thrillerauteur komt in de top 100 niet voor. Je zou bijna de hoop koesteren dat achter Suzanne Vermeer een man van vlees en bloed schuilgaat...

De bestverkochte thrillers van 2010:

281.063 exemplaren
Stieg Larsson - Mannen die vrouwen haten - Stieg Larsson: 281.063 exemplaren
Stieg Larsson - Gerechtigheid - 227.081
Stieg Larsson - De vrouw die met vuur speelde - 222.926

150.000 - 200.000 exemplaren
Simone van der Vlugt - Op klaarlichte dag

100.000 - 150.000 exemplaren
Dan Brown - Het verloren symbool
Karin Slaughter - Verbroken
Saskia Noort - Afgunst & Een goed huwelijk

75.000 - 100.000 exemplaren
Henning Mankell - De gekwelde man
Esther Verhoef - Déjà vu
Suzanne Vermeer - Après-ski

60.000 - 75.000 exemplaren
Karin Slaughter - Genesis
Suzanne Vermeer - De suite

50.000 - 60.000 exemplaren
David Baldacci - Verlos ons van het kwaad
Suzanne Vermeer - Cruise
Jussi Adler-Olsen - De vrouw in de kooi
Nicci French - Medeplichtig
John Grisham - De bekentenis

40.000 - 50.000 exemplaren
Lars Kepler - Hypnose
Saskia Noort - De verbouwing
Jodi Picoult - Het verdwenen meisje
Ruth Newman - Schaduwkant
Esther Verhoef - Alles te verliezen

30.000 - 40.000 exemplaren
David Baldacci - Rechteloos
Saskia Noort - De eetclub
Loes den Hollander - Wisselgeld
Jens Lapidus - Snel geld

minder dan 30.000 exemplaren
John Grisham - De wettelozen
Elizabeth George - Lichaam van de dood

(Bron: CPNB)

Plaat van de maand (10)

Schepper van Lange Jerry en Joe Silent



De Spanningsblog besteedt met recensies, interviews en nieuws voornamelijk aandacht aan de hedendaagse thriller en de auteurs daarvan: Tess Franke, Stieg Larsson, Roel Janssen, Jeffery Deaver, noem maar op. De vroege Nederlandse misdaadroman is op deze site een ondergeschoven kindje. Maar verzamelaar Wim van Eyle biedt uitkomst. Uit zijn rijke collectie richt Van Eyle eens per maand de schijnwerper op het werk van een - soms vergeten - Nederlandse misdaadschrijver uit vroeger tijden. Vandaag de tiende aflevering uit de serie Plaat van de Maand. Over Fred Dickson.



Inspecteur Jeremiah Marfield, bij vriend en vijand beter bekend als Lange Jerry, wordt voor een van de moeilijkste problemen in zijn loopbaan gesteld. Hem wordt opgedragen een tot levenslang veroordeelde misdadiger, die uit de gevangenis is ontsnapt, weer in handen te krijgen. Aanvankelijk lijkt het er op dat Lange Jerry voor een hopeloze taak staat, doch tenslotte lukt het hem, dank zij zijn combinatievermogen en de hulp van een mooie bendekoningin de misdadiger onschadelijk te maken in een gevecht van man tegen man. Een boeiende detective-roman, die U in een adem zult uitlezen. Zo luidt de flaptekst van Vrouw in doodsgevaar.


In de jaren zestig van de vorige eeuw moest een spannend boek een 'Amerikaans gezicht' hebben (zie de covers), er moest een mooie vrouw in voorkomen, een of meer moorden en de auteur moest natuurlijk een Amerikaanse naam hebben. De uitgever van het merendeel van deze boeken (Anton Beuving, Edward Multon, Fred Dickson, Jules Moran en vele anderen), A.L. (Aat) van Kersen uit Den Haag, zag er dan ook geen been in Amerikaanse covers te pikken van obscure pockets en zijn Nederlandse auteurs kregen allemaal (behalve Beuving) een Amerikaans klinkende naam. De uitgever gebruikte zijn initialen voor de slogan Alleen Lectuur Van Klasse.

Van Kersen zorgde er dan weer voor dat duizenden van zijn boeken in de buurtbibliotheken terecht kwamen naast hier en daar wat boekwinkels. Tegenwoordig zijn dit zeldzame boeken, moeilijk te vinden.

Fred Dickson is het pseudoniem van Abraham Frederik Pastoor die in 1920 in Eelde geboren werd, opgroeide in Groningen en later in Amsterdam ging wonen. Hij stierf in 2000. Onder de naam Fred Dickson schreef hij 22 detectives/politieromans en avonturenromans:


1958 - Het dodend oog
1958 - Vrouw in doodsgevaar
1959 - Lange Jerry helpt een handje
1959 - Finale in Cuzco
1959 - De zevende man
1960 - Zwanezang in nylon
1960 - Het meisje en de gangster
1960 - Geen terugkeer voor Captain Davis
1960 - Vreemde lading uit Havana
1961 - De kat mauwde drie maal
1961 - De shawl des doods
1961 - In de macht van Li Chien Cheng
1962 - Hoog duel
1962 - Karak de geweldige
1962 - De laatste getuige
1962 - De vijand kwam als vriend
1962 - Een man, een man, een moord, een moord
1963 - De middernachtmaniak
1963 - De man met de gele sokken
1963 - Het huis der gehangenen
1964 - Drie dolle dokters
1966 - Afgezant des duivels


Pastoor schreef ook nog een twintigtal westerns, ditmaal onder de schuilnaam Ray Hunter, verhalen waarin Joe Silent de hoofdrol speelde. Verder vertaalde hij uit het Frans, Duits, Engels en Russisch. Een flinke reeks vertalingen betrof de cowboyboeken van Conrad Cobbe, boeken die in Nederland onder Conny Coll op de markt en in de bibliotheek kwamen.
Met zo'n uitgever die alles aanpakte kon je er inderdaad op los blijven schrijven.....

(Bronnen: Wim van Eyle, Jaap Pastoor)

Damage control (nieuws, 2011)

NA '#ACHTERBAKS' VOLGT AL FLUKS 'ZAND EROVER'

Zaterdag nog reageerde Simone van der Vlugt via Twitter met een '#achterbaks' op de coming-out van voormalig NRC-thrillerrecensent Gert Jan de Vries als auteur Tess Franke. Bij de schrijfster zat de sneer nog hoog die 'Franke' in haar/zijn thrillerdebuut 'De inwijding' naar Van der Vlugt uitdeelde.

Twee dagen later is wat Van der Vlugt betreft zo goed als bijna alles vergeven en vergeten en twittert ze 'zand erover'. De Vries had namelijk in een poging tot damage control - waarschijnlijk geïnitieerd door de uitgeverij - zijn excuses aangeboden aan zijn collega, die net als hij bij Anthos publiceert. ,,Ik kan natuurlijk aandragen dat het een personage was die dat zei, maar daar heb ik geen zin in'', zei De Vries vandaag in NRC Handelsblad. ,,Het was oncollegiaal en ik heb daar spijt van.'' De Vries' Anthos-collega Saskia Noort twitterde dat ze een 'unheimisch' gevoel had met de wetenschap dat hij achter Tess Franke zit. Een van haar tweets sloot ze af met de hashtag #lafafrekenen.

De presentatie van 'Maskerade', het vierde boek van Tess Franke, vond vandaag plaats in Amsterdam. Tijdens de launchparty sprak advocaat mr. Gerard Spong (links op de foto) een bemoedigend woordje: ,,Een coming-out hoeft niet altijd een zegen te zijn.'' In de nieuwste thriller is overigens een bedenkelijke rol weggelegd voor Officier van Justitie Pieter Kuit, wellicht bedoeld als een 'bedankje' van De Vries voor deze recensie.

Roel Janssen (interview, 2011)

FINANCIËLE ALCHIMISTEN VAN DE LAGE LANDEN

Bubbels, short gaan, windhandel, Nederland heeft er het patent op. ,,We zijn in 400 jaar niets opgeschoten'', zegt thrillerauteur en oud-NRC-journalist Roel Janssen.

(Door Aly Knol)

De termijnmarkt voor haring bestond al. De haring werd tegen een vastgestelde prijs verkocht nog voordat de vissers waren uitgevaren. Waarom niet een eendere constructie met aandelen fabriceren, bedacht Isaac Lemaire aan het begin van de Gouden Eeuw. Je verkoopt op termijn VOC-aandelen, die je nog niet in je bezit hebt. Dan breng je negatieve geruchten over de Verenigde Oostindische Compagnie in omloop en dalen de koersen. Als je dan je aandelen moet leveren, heb je ze net voor een hele lage prijs weten in te kopen.

,,Tegenwoordig heet dat naked short gaan'', zegt oud-NRC-journalist en Gouden Strop-winnaar Roel Janssen (62), schrijver van het boek 'Grof geld', in een interview met de GPD-kranten. De VOC noemde het destijds beeldend 'rotterye'. Janssen: ,,Heel bijzonder: in 1609 verboden de Staten-Generaal deze 'blanco actiën', zoals ze werden genoemd. Vorig jaar zei de Europese Unie: zullen we maar niet eens een verbod op naked short gaan instellen? We zijn in 400 jaar niets opgeschoten.''

De ondertitel van Janssens boek luidt: 'Financiële schandalen en speculatie in Nederland'. Ons land vond in de Gouden Eeuw niet alleen de 'rotterye' uit, maar ook de bubbels waarover de laatste jaren zoveel ophef is ontstaan. De 'tulpenmanie' uit de jaren dertig van de zeventiende eeuw was de eerste speculatieve verdwazing oftewel luchtbel in de wereld van het geld. ,,Het is een begrip in de financiële wereldliteratuur geworden, zoals later de internet-, goud- en grondstoffenbubbel.''

Volgens Janssen was de 'tulpengekte', waarbij één tulpenbol de prijs kon doen van een Amsterdams grachtenpand, kleiner van omvang dan wel eens in vooral Engelse boeken is voorgesteld. ,,Maar het was wél iets, al was het vooral de gekte van dronken lui aan tafel in de kroeg, kroegjool'', voegt hij daaraan toe. ,,Ze hielden collegie in het café. Dat was niets universitairs, maar vooral een groep vrienden onder elkaar. Collegie houden was met elkaar aan tafel zitten, de meiden knijpen en bier drinken.''

De volgende bubbel deed zich in de achttiende eeuw voor, toen de 'windhandel' in aandelen van maatschappijen, die vaak maar een kort leven waren beschoren, bloeide. Een tijdgenoot noteerde: ,,Als bobbels op het water kwamen ze op, om rap te bersten, en bobbelcompagnieën werd dan ook hun naam.''

Een bonte stoet speculanten, fraudeurs en andere inventievelingen in geldzaken trekt in vaak vermakelijke anekdotiek voorbij in 'Grof geld'. ,,Van calvinistisch fatsoen was in het geheel geen sprake. Financiële alchimisten waren het.'' Zoals de jonge Leendert Pieter de Neufville die met zijn bankhuis in de lucratieve handel in wissels was gestapt. Toen de bank in 1763 failliet ging, werden alleen al in Amsterdam 38 andere banken meegesleurd in de val, gevolgd door banken in Duitsland en Zweden. ,,Het was de eerste Europese bankcrisis. De Neufville was een jong ventje met veel praatjes, een soort hedgefundmanager uit de City nu. Waren er toen Porsches geweest, dan had hij er in gereden.''

Voor Janssen was 'de schokkendste ontdekking' dat ze er ook op het hoogste niveau wat van konden, zoals koning Willem I. Die beschikte over een geheim fonds, bedoeld voor de aflossing van de staatsschuld. ,,Slechts één keer in de tien jaar hoefde hij daarover summier verslag te doen. Bij zijn aftreden in 1840 was de Nederlandse staatsschuld verdubbeld. Hij was twee keer zo groot als die van Griekenland nu. Maar het geld is in de zakken van de Oranjes blijven zitten. Bij de dood van Willem I stond er 30 miljoen gulden klaar voor zijn kinderen.''

Roel Janssen - Grof geld. Uitgeverij De Bezige Bij. Geïll. 256 pag.

(Bron: GPD)