Verstandige mix (nieuws, 2009)

HERCULE POIROTPRIJS VOOR GUIDO EEKHAUT

Debutant Guido Eekhaut heeft de Knack Hercule Poirotprijs gewonnen met zijn roman 'Absint'. Hij werd zaterdag op de Antwerpse Boekenbeurs beloond met een geldprijs van vijfduizend euro en een gegraveerde pen.

Met de prijs wilen de initiatiefnemers de Vlaamse misdaadroman voor het voetlicht brengen. Naast Eekhaut waren de genomineerden dit jaar Nellie Mandel ('Rode aarde'), Ludo Schildermans ('Het pigment'), Rudy Soetewey ('Vrienden') en Lydia Verbeeck ('Verzegeld').

Guido Eekhaut is naast auteur ook journalist en cultuurfilosoof. 'Absint' is zijn eerste thriller. Volgens de jury gaat het om een verstandige mix van actie, dubbelspel, achtervolgingen, afpersing en geloofwaardige politiek-economische connecties tussen de Russische maffia en Hollandse financiële milieus. ,,Het verhaal wordt soms ondersteund door wat te veel details, maar die bewijzen hun nut om de plot voldoende intelligent te houden zonder onnodige kunstgrepen.''

Ademloos (nieuws, 2009)

IN DE WEER VOOR NIEUW DONORSYSTEEM

'Weerloos' luidt de titel van het thrillerdebuut van schrijfster en recensente Kim Moelands, dat in het voorjaar van 2010 in de winkel moet liggen. Maar weerloos slaat evengoed op de schrijfster zelf. Weerloos moet de nu 33-jarige Moelands toezien hoe grillig de ziekte Cystic Fibrosis (ook wel taaislijmziekte) waar ze aan lijdt, zich gedraagt. Dit jaar is haar longcapaciteit in enkele maanden tijd gedaald van iets meer dan vijftig procent naar minder dan dertig procent. Ademen zonder zuurstoffles is voor Moelands al geen optie meer.

Moelands toont zich al jaren een voorvechtster van een actieve donorregistratie. In samenwerking met de Stichting 2 Miljoen Handtekeningen start zij op 2 november de Ademloosweken. Dit initiatief moet er via een nationale digitale petitie voor zorgen dat de huidige donorregistratiewet gewijzigd kan worden in een Actief Donor Registratie systeem (ADR). Het tekort aan donororganen in Nederland is een schrijnend probleem waar tot dusver geen structurele oplossing voor is gevonden. Dit probleem bedreigt op dit moment niet alleen acuut het leven van Moelands, maar ook van vele anderen.

Om zo veel mogelijk handtekeningen binnen te krijgen voor de petitie zorgen de schrijfster en de stichting ervoor dat iedere 50ste ondertekenaar van de petitie een gratis exemplaar van Moelands' autobiografische roman 'Ademloos' ontvangt. Tevens is in elk exemplaar van de nieuwe editie van 'Ademloos' een donorregistratieformulier gestoken. De actie duurt van 2 tot en met 15 november. Handtekeningen kunnen geplaatst worden via de site www.2miljoenhandtekeningen.nl.

Het boek 'Ademloos' verscheen in oktober 2008. Met levenslust en humor gaat ze het leven weer te lijf nadat haar levensgezel Ron is overleden aan de gevolgen van Cystic Fibrosis, een ziekte die je letterlijk de adem beneemt, die je dagelijkse leven overheerst en waar je niet oud mee wordt. Ook wanneer ze langzaam de greep op haar eigen lichaam dreigt te verliezen door dezelfde ziekte houdt Moelands de moed erin. Niet in de laatste plaats door Balou, haar hond uit Bosnië, die zo met haar eigen trauma's worstelt maar haar onvoorwaardelijke liefde schenkt.

Na de verschijning van 'Ademloos' heeft Moelands zich in de media sterk gemaakt voor het Actieve Donor Registratiesysteem. De promotie van 'Ademloos' en de donordiscussie gingen hand in hand. Toen de schrijfster enkele maanden geleden werd gevraagd door de Stichting 2 Miljoen Handtekeningen om ambassadrice te worden, stemde ze daar dan ook direct mee in.

De midprice-editie van 'Ademloos' met het donorregistratieformulier is sinds afgelopen week verkrijgbaar voor 12,50 euro (uitgeverij Mistral).

Memoires (nieuws, 2009)

THRILLERAUTEUR WAS KGB-SPION

De bekende Zweedse journalist en thrillerauteur Jan Guillou was vijf jaar lang, tussen 1967 en 1972, informant van de vroegere KGB, de geheime dienst van de voormalige Sovjet-Unie. In de krant 'Expressen' kondigde de 65-jarige auteur zelf aan dat hij dit verzwegen hoofdstukje uit zijn leven zal toevoegen aan een nieuwe editie van zijn memoires.

Guillou, die internationale faam verwierf met de spionagereeks 'Coq Rouge' rond de Zweedse spion Carl Hamilton, zei dat hij er tot dusver niets over gezegd heeft omdat die periode niet echt interessant was. In 1973 werd Guillou als journalist bekend nadat hij onthullingen had gepubliceerd rondom een schandaal van de Zweedse inlichtingendienst. Hij werd daarvoor veroordeeld tot tien maanden celstraf.

Jan Oscar Sverre Lucien Henri Guillou (Södertälje, 17 januari 1944) schreef naast de reeks over Carl Hamilton een trilogie over de Tempelier Arn Magnusson. Van de elfdelige 'Coq Rouge'-serie zijn er vijf in het Nederlands vertaald. Hij heeft zo'n zeven miljoen boeken verkocht. Tegenwoordig geeft Guillou commentaar op de actualiteit. Zijn interessegebieden zijn het Midden-Oosten en binnenlandse onderwerpen.

(Bron: De Morgen)

Aanschuiven (nieuws, 2009)

'HET VERLOREN SYMBOOL' VERSCHIJNT EN DAT ZULLEN WE WETEN

De actualiteitenrubriek Nova zendt vanavond een interview uit met Dan Brown, van wie morgen in Nederland 'Het verloren symbool' verschijnt. Het is de opmaat voor een fors media-offensief rond de jongste thriller van de Amerikaanse megasellerauteur.

Het interview werd vorige week afgenomen in de bibliotheek van de Amerikaanse Phillips Exeter Academy in Exter New Hampshire, waar Brown ooit studeerde. Brown heeft verder interviews gegeven aan Libelle, Volkskrant, persdienst GPD en De Standaard/Nieuwsblad voor Vlaanderen.

Gemma Groen, marketing en publiciteit van uitgeverij Luitingh, had tientallen aanvragen ontvangen voor een interview. Daaruit maakte ze een selectie die een zo groot mogelijk bereik van de diverse doelgroepen moest opleveren. Vandaar ook dat de GPD mocht aanschuiven. ,,Dat interview verschijnt in alle regionale dagbladen, die hebben een enorm bereik'', verklaart ze tegenover Boekblad. ,,We hadden ook richtlijnen gekregen uit de VS, waarin bijvoorbeeld stond dat er niet te veel televisie mocht zijn.''

Er staat een grote reclamecampagne op stapel rond de lancering van 'Het Verloren Symbool'. Vrijdag start de radiocampagne op de publieke zenders en Sky Radio. Er komen verder tv-commercials, advertenties in onder andere in boekhandelmagazines, dagbladen en algemene tijdschriften, posters in abri's op NS-stations, banners op websites en trailers die boekhandels op hun sites kunnen zetten.

(Bron: Boekblad)

Het betere mierenneuken (achtergrond, 2009)

VERTALEN MET Z'N VIEREN

Veertien dagen, langer mochten de vertalers er niet over doen. Anders dreigde het gevaar dat te veel lezers de Engelse versie zouden kopen. Er zijn vier vertalers aan te pas gekomen om 'Het Verloren Symbool' van Dan Brown - de opvolger van 'De Da Vinci Code' - morgen in de winkel te krijgen. Met zoveel mensen aan hetzelfde boek werken eist intensief overleg en een goede regie.

(Door Sietse de Vries)

Vertaalster Erica Feberwee stond vorige week in Amsterdam in een boekwinkel naast een man die 'The Lost Symbol' doorbladerde. Ze dacht maar één ding: koop hem niet, de vertaling is klaar. Ze slaakte een zucht van verlichting toen de man het boek teruglegde.

Op 15 september - de dag dat de Engelse versie werd gelanceerd - kreeg Feberwee tegelijk met collega-vertalers Yolande Ligterink, Marion Drolsbach en Pieter Janssens het nieuwe boek van Dan Brown. Ze hadden tot 29 september de tijd. Op verzoek van eindredacteur Anne Löhnberg verdeelde uitgeverij Luitingh de vijfhonderd pagina's in acht delen, zodat zij - als de vertalers halverwege waren - al kon beginnen met het redigeren en het op elkaar afstemmen van de teksten.

Hoewel de vier meestal in hun eentje een boek vertalen, is het niet heel uitzonderlijk dat vier vertalers aan één boek werken. Uitgevers hebben wel vaker haastklussen. Een belangrijke taak is in zulke gevallen weggelegd voor de eindredacteur. Die moet erop toezien dat het boek qua stijl een eenheid wordt, dat ze bijvoorbeeld alle vier hetzelfde woord voor hetzelfde ding gebruiken. Als de een - zoals in 'Het Verloren Symbool' - 'sleutelkaart' schrijft, de ander 'magneetkaart' en de derde het woord 'pasje' gebruikt, dan moet zij de knoop doorhakken. 'Pasje' is het geworden. Lekker kort.

Meestal lieten de vertalers het niet op de beslissende stem van de eindredacteur aankomen. Ze hebben gedurende de twee vertaalweken 1087 mailtjes naar elkaar gestuurd. Soms werd halverwege het proces besloten om van woord te veranderen. 'The architect' hadden de vier in eerste instantie allemaal in 'de architect' vertaald, maar toen later duidelijk werd dat er een verband was met de vrijmetselarij, hebben ze daar 'de bouwmeester' van gemaakt.

Ook de eerste zin van het boek is in een later stadium gewijzigd. Aanvankelijk luidde de vertaling: 'Het geheim is hoe te sterven'. Een van de vertalers suggereerde daar 'Hoe te sterven, dat is het geheim' van te maken. Löhnberg: ,,Dat is veel sterker. Daarin ligt de nadruk veel meer op 'hoe'. Als je de zin voor het eerst leest weet je dat nog niet, maar later blijkt dat het daar vooral om gaat.'' Feberwee: ,,Een collega van ons noemt dat 'het betere mierenneuken'. Wij kunnen een hele poos praten over één woordje of over de plek van een komma, dat vinden wij erg leuk. Maar de gemiddelde lezer denkt: lekker belangrijk.''

Dan Brown schrijft razend spannende boeken, maar hij staat niet bekend als een groot stilist. Löhnberg: ,,Als hij schrijft dat iemand diepzwarte ogen heeft, dat schrijft hij vijf pagina's verder rustig opnieuw dat ze diepzwarte ogen heeft. Een literaire schrijver zou dan wat anders hebben gebruikt. Het komt ook voor dat hij vier zinnen achter elkaar met 'hij' begint. Dan neem ik wel eens de vrijheid om een zin anders te beginnen.''

Feberwee zegt goed te begrijpen waarom Dan Brown - ondanks zijn stilistische beperkingen - zo populair is. Zijn romans bestaan uit allemaal korte stukjes en zitten vol cliffhangers. Als je er eenmaal aan begint, wil je gewoon weten hoe het verder gaat; al moet je er tot diep in de nacht voor doorlezen.

''Het verloren symbool' van Dan Brown ligt vanaf 30 oktober in de winkel.

(Bron: Leeuwarder Courant)

Wordt verwacht 140 (nieuws, 2009)

WIE IS IMELDA DIAZ?

'De man van Imelda' is de titel van de achtste misdaadroman van Gerard Nanne en zal half november 2009 verschijnen bij uitgeverij Ellessy Crime. Evenals in zijn vorige 'Het stille kwaad' is in 'De man van Imelda' een hoofdrol weggelegd voor inspecteur Jillian Blom.

Als we de naam Imelda horen, moeten we vrijwel direct denken aan de schoenen verzamelende weduwe van de Filipijnse dictator Ferdinand Marcos. Nannes Imelda komt dan wel van de Filipijnen, maar heeft verder niets te maken met de voormalige First Lady, ook wel Steel Butterfly genoemd. Integendeel.

'De man van Imelda' verhaalt over de Filipijnse Imelda en haar man Juan Diaz, die samen het besluit hebben genomen naar Nederland te komen om geld te verdienen voor hun toekomst. Hun zoontje Angelito blijft achter bij Imelda’s moeder, met wie is afgesproken dat ze na drie jaar terugkeren naar hun thuisland. Maar alles zal anders lopen dan dat ze zich hebben voorgesteld.

Inspecteur Jillian Blom wordt in deze roman belast met het onderzoek naar een gruwelijke moord. Het slachtoffer is aangetroffen in de kofferbak van een gestolen Mercedes en is dusdanig verminkt dat identificatie onmogelijk blijkt. Als enige tijd later een volgend slachtoffer onder vrijwel dezelfde omstandigheden wordt aangetroffen slaat de paniek bij Jillian en haar collega's toe. Wie waren de slachtoffers? Wie is Imelda Diaz? Wat is de betekenis van de volksheilige Santa Muerte? En welke rol speelt officier van justitie Brinkman in het geheel? Veel, heel veel vragen...

Gerard Nanne (Velsen, 1949) is van beroep metselaar. Dat beroep combineert hij sinds enkele jaren met het schrijven van misdaadverhalen. Hij weet zich geïnspireerd door de Zweedse misdaadschrijver Henning Mankell.

In het najaar van 2002 debuteerde Nanne met 'Het lied van de Lijster'. In dat debuut en in de zes boeken die volgden speelden inspecteur Frank Benders en zijn assistente Paula van Es de hoofdrol. Komend voorjaar verschijnt de misdaadroman 'Buitenspel'. Deze thriller schreef Nanne samen met Connie Harkema. Het verhaal speelt zich af in de top van de voetbalwereld.

Op zonne-energie (nieuws, 2009)

STEPHEN KING ZET TANDEN IN STRIPVERHAAL

De Amerikaanse bestsellerauteur Stephen King publiceert komend voorjaar voor het eerst een stripalbum. Het wordt het eerste deel uit een serie van vijf over een opvallend uitziende Amerikaanse vampier. Werden van zijn boeken 'The Stand', 'The Talisman' en de 'Dark Tower'-reeks geïllustreerde uitgaven zijn gemaakt, de American Vampire-serie is het eerste originele stripfeuilleton dat King heeft gemaakt.

De reeks speelt zich af aan het eind van de negentiende eeuw en vertelt het verhaal van de allereerste Amerikaanse vampier, de moorddadige bankovervaller cowboy Skinner Sweet. Vaak gebeten door ratelslangen en daardoor krijgt hij - in tegenstelling tot zijn Europese collega's - zijn energie van de zon. De reeks is bedacht door schrijver Scott Snyder, die King had benaderd voor een aanbeveling op zijn boek, maar ontdekte dat King zelf aan het project wilde werken.

,,Ik ben dol op vampierverhalen en het idee om de duistere geschiedenis van een unieke Amerikaanse vampier te ontginnen, zette mijn verbeelding aan het werk'', aldus King. ,,Ik ben Scott Snyder dankbaar die zijn visie op het verhaal met mij wilde delen en me uit zijn emmer vol bloed liet drinken.''

(Bron: The Guardian)

Er stonden er drie (column, 2009)

WEG MET DE STERREN

(Door Peter de Zwaan)

Je ziet ze bijna overal: sterren onder een recensie.

Omdat het moet. Van wie, voor wie, geen idee, maar het moet, het zal wel een trend zijn.

In de tijd dat ik chef van een kunstredactie was heb ik me altijd tegen die sterren verzet.

Mijn argumenten:
1. 'Als je sterren gebruikt, laat dan alsjeblieft de tekst achterwege, want daar let geen mens op.'
2. 'Het valt niet mee om een recensie zo te schrijven dat de tekst in lijn ligt met het aantal sterren dat onder het stukje staat.'

Ik wil niet opscheppen, maar: ware woorden.

Recensenten die niet kunnen lezen (ze zijn er) en recensenten die niet willen lezen (daar zijn er meer van), maken een zooitje van de tekst en geven steevast twee sterren omdat ze daarmee weinig risico lopen; ik heb al een keer uiteengezet hoe dat zit.

Recensenten die hun vak verstaan (en daar gaat dit stukje over) vergeten soms de samenhang tussen wat ze schrijven en wat ze eronder laten fonkelen.

Een voorbeeld.

In Het Parool stond (van Peter Kuijt): '... stijlvast: ad rem, hilarisch en hardgekookt. De dialogen zijn opnieuw om door een ringetje te halen en – ook niet onbelangrijk – het verhaal is van begin tot eind spannend, variërend van tamelijk tot loeispannend.'

Nu mijn vraag, hoeveel sterren stonden onder het stuk.

Ik zou zeggen: vijf of, als de recensent zwaar is gaan leunen op het woord 'tamelijk', toch zeker vier.

Er stonden er drie.

Dat bedoel ik nou. En daardoor slaat bij mij de verwarring toe. Welke woorden moet een recensent gebruiken als hij uitkomt op vier sterren, en hoe juichend zal hij zijn bij vijf?; ik zie daar geen tekst bij voor me.

Woorden en sterren missen samenhang, zou ik zeggen.

En daarom baal ik een beetje, want u had allang geraden dat het om een recensie van mijn nieuwste boek gaat, 'Een zaak van vrouwen'.

Mijn ervaring is dat (zie boven) bar weinig lezers tekst onthouden, maar dat het aantal sterren blijft hangen.
'Stijlvast: ad rem, hilarisch en hardgekookt': kopen dat boek.

Drie sterren? Aardig, maar ook zozo-lala: laat ik maar iets anders uitzoeken.

Dat bedoel ik nou: één recensie, twee conclusies.

Ik ben schrijver. Ik leef van taal. Daarom zeg ik: de woorden moeten blijven, en weg met de sterren.

(Deze column is ook te lezen op: www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. Onlangs verscheen zijn nieuwe Jeff Meeks-thriller 'Een zaak van vrouwen'. En in 2010 staat een volgende thriller op stapel die de titel 'De mooiste meid van Oregon' heeft meegekregen. Kijk op de site van Peter de Zwaan voor meer informatie. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)





Naschrift Peter Kuijt:

Ik begrijp de verwarring van Peter de Zwaan. Daarom is een toelichting wel op zijn plaats. De recensie van 'Een zaak van vrouwen' die op De Spanningsblog is geplaatst, heb ik gewaardeerd met vier sterren. De bespreking is ook naar een aantal regionale dagbladen gestuurd, overigens zonder sterrenvermelding. Het staat de kranten vrij om met deze recensie te doen wat ze willen: plaatsen of niet plaatsen, inkorten of integraal afdrukken. Bij de Twentsche Courant Tubantia is de recensie in zijn geheel afgedrukt, deze krant doet niet aan een waardering in sterren. De boekenredactie van Het Parool heeft in haar wijsheid besloten de bespreking ietwat in te korten en te voorzien van drie sterren. Dat was niet de bedoeling, maar het kwaad is reeds geschied. Het is buiten mij om gegaan.
Er valt veel voor te zeggen om van het sterrengedoe af te stappen. De tekst moet het per slot van rekening doen. Maar ik vrees dat we daarvoor al te ver 'heen' zijn. Sommige uitgevers adverteren alleen nog maar met kreten als 'Vijf sterren van Crimezone!'
Daar zou ook nog eens een column over geschreven moeten worden: over zinnen uit besprekingen die - wreed uit hun context gerukt! - zo maar worden gebruikt voor reclamedoeleinden.

Van de transfermarkt (nieuws, 2009)

JOHN LE CARRÉ VERKAST NA BIJNA VIER DECENNIA

De Britse auteur John le Carré, pseudoniem van David Cornwell (1931), verruilt na 38 jaar uitgeverij Hodder & Stoughton voor Penguin. Dat heeft het literair agentschap Curtis Brown bekendgemaakt, meldt de boekensite De Papieren Man. De volgende roman van Le Carré zal in 2010 verschijnen onder het Penguin-imprint Viking. De titel daarvan is nog niet bekend.

Volgend jaar zullen ook nieuwe edities van Le Carré's klassiekers 'The Spy Who Came in From the Cold' en 'The Russia House' verschijnen. Penguin neemt ook de rest van de in totaal 21 titels tellende backlist over. Die boeken zullen de komende negen jaar in de reeks Penguin's Modern Classics worden gepubliceerd.

Het is niet bekend over hoe diep Penguin in de buidel heeft moeten tasten om de transfer mogelijk te maken, maar het is duidelijk dat het geen onaanzienlijk bedrag is. Van zijn spionagethrillers zijn wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Le Carré bedankt zijn vorige uitgever voor de goede zorgen. ,,Maar de mogelijkheid om mijn levenswerk gepresenteerd te zien als klassieke paperbacks kon ik op dit punt in mijn carrière niet laten liggen.''

(Bron: De Papieren Man, theBookseller.com)

Joy Fielding - Roerloos (2009)

Ouderwets goed

(Door Arno Ruitenbeek)

Verwacht van Joy Fielding niet dat ze een meesterwerk schept en ze zal je nooit teleurstellen. Elke thriller is ouderwets goed. Roerloos zit wel aan de kwaliteitsbovenkant van het omvangrijke oeuvre.

Een beetje psychologie van de koude grond, keuze uit een groot aantal daders en op driekwart de start van de ontknoping van een heel goed verhaal over een liefhebbende moeder of echtgenote die door familie, vrienden of kennissen een oor wordt aangenaaid. Middle, upper middle en upper class, goede banen, mooie huizen en boem, klap, tik de dramatische omslag.

Met Casey Marshall uit Roerloos is het niet anders. Ze wordt omver gereden door zo'n PC Hooft-trekker en raakt in een maandenlange comateuze toestand. Ze kan echter wel horen wat er wordt gezegd.

Aan haar ziekenhuisbed duiken haar naasten op, die zich onbespied wanen en lang niet zulke leuke types blijken te zijn als Casey altijd dacht. Om het diplomatiek uit te drukken.

Haar ongeluk was een moordpoging en het is zeker dat de moordenaar (en diens opdrachtgever) door zullen gaan tot het misdrijf voltooid is. Casey weet van welke kant het gevaar komt, maar kan dat aan niemand duidelijk maken. Intrige, dialogen en karakters zijn goed voor een 9, verfilming lijkt me logisch.

Joy Fielding - Roerloos. Vertaling: Corrie van den Berg. Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 349 pag.

Voortschrijdend inzicht (nieuws, 2009)

NEERGANG VERANDERT IN PROJECT

Begin augustus besteedde De Spanningsblog aandacht aan het te verschijnen thrillerdebuut van Judy Lohman, synoniem van het schrijversechtpaar Junte de Savornin Lohman en Diety Oppedijk schuil. Destijds meldden we dat het boek 'De neergang van Eva Derwish' zou gaan heten.

Maar tijden veranderen. Voortschrijdend inzicht heeft ertoe geleid dat de titel wordt aangepast. Ook de cover ondergaat een transformatie. ,,Eén en ander in overleg met de boekhandel om het boek nog beter te positioneren'', schrijft Lohman.

De definitieve titel van het boek is 'Project Eva'. Het boek telt 352 pagina's en verschijnt dinsdag 10 november. De thriller wordt donderdag 12 november bij Boekhandel de Vries in Haarlem officieel gepresenteerd.

Het thema is onveranderd gebleven: pesten op de werkvloer. Interessant weetje: Nederland heeft de twijfelachtige eer om samen met Finland de Europese koploper te zijn op het gebied van mobbing: het stelselmatig treiteren van mensen op de werkplek.

Eva Berger, succesvol directeur van een energiebedrijf, wordt van de ene op de andere dag het werken onmogelijk gemaakt. Haar nieuwe bestuursvoorzitter, de onervaren wethouder Mineta Dusa, zaagt manipulatief en vastberaden de poten onder haar stoel vandaan. Insinuaties, spreekverboden, leugens en personeelsleden die tegen haar worden opgezet, leiden er uiteindelijk toe dat ze haar ontslag aanbiedt. Maar als ze denkt dat het daarna voorbij is, komt ze bedrogen uit. Dusa stelt de interim-manager Wulfgang Hellerman, haar vriend, aan als algemeen directeur. Als een ware intrigant zet hij Eva's vroegere collega's in om haar zelfvertrouwen én het energiebedrijf dat zij zo zorgvuldig heeft opgebouwd tot de grond af te breken.

Junte de Savornin Lohman (1947) was werkzaam als organisatieadviseur in het bedrijfsleven en stond als directeur veertien jaar lang aan het roer van het Reumafonds. Diety Oppedijk (1959) was tot begin 2007 directeur van de Meergroep, de sociale werkvoorziening in de IJmond.
(Foto auteur: Erik Smits)

De menselijke maat (nieuws, 2009)

THRILLERAUTEUR WORDT ACTIEVOERDER

Dit voorjaar schreef hij nog de korte spannende feuilleton 'Laag bij de grond' uit protest tegen plannen om ondergronds kooldioxidegas (CO2) op te slaan in zijn woonplaats Barendrecht. Maar thrillerschrijver John Brosens gaat nu een stap verder: hij is voorzitter van de stichting CO2isNEE, die landelijk gaat opereren. Brosens tekende gisteren bij een notaris in zijn woonplaats de oprichtingsakte van de stichting.

Volgens Brosens is het aantal sympathisanten en medewerkers dat zich bij de stichting heeft gemeld gegroeid tot zo'n 250. De organisatie werkt inmiddels samen met verontruste inwoners in Groningen. Het verzet tegen de plannen voor ondergrondse opslag van koolzuurgas wordt steeds breder, aldus de schrijver. De stichting heeft niet langer het karakter van een regionale actiegroep. Zij bereidt acties voor die, zo wordt beloofd, nationaal de aandacht zullen trekken. ,,Het wordt nu echt tijd voor de menselijke maat'', aldus de voorzitter.

Brosens' organisatie bestrijdt de lezing van milieuminister Jacqueline Cramer dat CO2 een zogenaamd 'inert gas' is dat 'niet reageert op de omgeving'. Volgens de stichting is dit juist wél het geval. ,,Het gas kan bijvoorbeeld roestvorming veroorzaken. Het kan poreuze steenlagen omhoog werken. Niemand weet hoe het zich bij ondergrondse opslag gaat gedragen.''

Linda Castillo - Zwijgplicht (2009)

Geslaagd debuut met bloedstollende gruwelmoorden

(Door Monique Brandt)

Is het beroepsdeformatie, door het verslinden van minimaal een handvol thrillers per week? Is het een natuurlijke gave, een aangeboren talent voor het signaleren van een criminele inborst? Hoe dan ook, ondergetekende raadde al na een paar hoofdstukken van het boek Zwijgplicht, wie verantwoordelijk is voor de gruwelmoorden in het anders zo slaperige stadje Painters Mill in Ohio. Moorden die bloedstollend identiek zijn aan een reeks afslachtingen die het gehucht zestien jaar geleden ook in zijn greep hield.

Jammer is het wel, dat de spanning er zo snel af was. Want voor liefhebbers van het niet zo fijnzinnige misdaadgenre à la Karin Slaughter, Chelsea Cain of Mo Hayder is het seriedebuut van de in Texas woonachtige Linda Castillo werkelijk een aanwinst. De schrijfster heeft al een aardige lijst titels op haar naam staan, die het vooral in de VS goed deden.

De nieuwe serie rond politiecommissaris Kate Burkholder, die is geboren als Amish-dochter, maar om even dramatische als geheimzinnige redenen door haar van de moderne tijd afgeschermd levende familie in de 'ban' is gedaan, is veelbelovend.

Burkholder moet het opnemen tegen een psychopaat die meisjes gijzelt, martelt en vervolgens afslacht, na hen ritueel opengesneden te hebben. Lokale politici splitsen haar een aan drank en pillen verslaafde federale agent in de maag, terwijl het moorden vrolijk doorgaat. Daarbij moet Burkholder ook vechten tegen haar persoonlijke demonen, die mogelijk verbonden zijn met de moorden.

Castillo heeft een vlotte pen, weet wat sfeertekenen is en diept de vele personages, zowel Amish als 'English', zoals het oude volk de mensen uit de moderne tijd noemt, heel aardig uit. Nu nog even werken aan een iets sterkere plot. Wij kijken in ieder geval uit naar Burkholder 2.

Linda Castillo - Zwijgplicht. Uitgeverij A.W. Bruna, 312 pag.

De markt vraagt er om (nieuws, 2009)

RECENSENT LEGT EXTREEM GEWELDDADIGE THRILLERS TERZIJDE

Misdaadromans zijn inhoudelijk zo gewelddadig geworden en tegen vrouwen gericht, dat een van de vooraanstaande Britse recensenten weigert om nog langer nieuwe thrillers te bespreken. Jessica Mann (1937), die sinds de jaren zeventig zelf detectives publiceert en recensies schrijft voor de Literary Review, zegt dat zij een groeiend aantal thrillers krijgt toegestuurd, waarin mannelijke overheersers en vrouwelijke slachtoffers in situaties terechtkomen, die zij beschrijft als 'sadistische vrouwenhaat'.

,,Iedere nieuwe psychopaat is nog sadistischer dan de vorige'', zegt Mann in The Observer. ,,Het lot van de slachtoffers wordt in detail beschreven. Als er jonge vrouwen in het spel zijn wordt het nóg explicieter weergegeven. Vrouwen worden vastgebonden, gekneveld, verkracht, verbrand, geslagen, gegeten, ze moeten verhongeren, ze stikken, worden gestoken of levend begraven.''

,,Schrijvers moeten in vrijheid kunnen schrijven wat zij willen en uitgevers moeten uitgeven wat zij willen. Maar recensenten moeten ook de vrijheid hebben om te zeggen dat ze er genoeg van hebben. Hoe meer schrijvers ook met deze mode van sadistische vrouwenhaat willen meedoen, geen enkel boek van hen zal nog door mij worden besproken'', aldus Mann, die zelf een serie goedverkochte thrillers en een non-fictie boek over vrouwelijke misdaadschrijvers op haar naam heeft staan.

Mann signaleerde laatst op de cover van een collega-thrillerauteur het dode lichaam van een vrouw afgebeeld, terwijl het slachtoffer in het boek in feite een man was. Ze trok daarover bij haar uitgever aan de bel, die haar antwoordde dat ze zich daar niets van moest aantrekken. ,,Dode, gemartelde vrouwen verkopen boeken, dode mannen doen dat niet. Dode kinderen en bejaarden evenmin.''

Volgens Mann worden de meest wrede plots overigens verzonnen door vrouwelijke auteurs. ,,De trend kan niet worden verklaard uit een anti-feministische tegenbeweging, want de meest inventieve fictie van deze soort wordt geschreven door vrouwen'', aldus de critica. Een schrijver zou haar hebben gezegd dat vrouwen daartoe het best in staat waren, ,,omdat meisjes nu eenmaal opgroeien met het idee dat vrouw zijn gelijk staat aan het zijn van een prooi.''

Natasha Cooper, oud-voorzitter van de Crime Writers' Association, onderschrijft Manns kritiek. ,,Er heerst een algemeen gevoel dat vrouwelijke auteurs minder belangrijk zijn dan hun mannelijke collega's en dat ze pas in de bestsellerlijsten belanden als ze op zijn minst een boek uitbrengen met expliciet verwoord geweld. Daarmee vestigen ze hun geloofwaardigheid en bewijzen ze dat ze niet meisjesachtig zijn.''

Ook schrijfster Val McDermid constateert dat de thrillers in toenemende mate inhoudelijk nodeloos sensationeel worden. Maar dat komt omdat de markt erom vraagt. ,,Er is een groeiende ongevoeligheid onder lezers. Zij willen nog opzienbarender verhaallijnen'', aldus de schrijfster. ,,Maar als vrouwen schrijven over geweld tegen vrouwen, dan wordt dat onvermijdelijk gruwelijker omdat vrouwen weten dat zij het risico lopen om aangevallen te worden. Wij schrijven van binnenuit over geweld, mannen bekijken dat van de buitenkant.''

Selina Walker, directeur van uitgeverij Transworld, ontkent overigens dat vrouwen meer expliciet over geweld schrijven dan mannen. ,,Lezers willen indirect angst aangejaagd worden door verhalen over wat er gebeurd in de boze wereld. De verkopen van auteurs als Tess Gerritsen, Mo Hayder, Karin Slaughter en Kathy Reichs geven aan dat de vrouwelijke lezers graag angstaanjagende verhalen lezen. En in toenemende aantallen.''

(Bron: The Observer)

De maat genomen (nieuws, 2009)

VERSLOFFEN OF UPDATEN, THAT'S THE QUESTION...

(Door Peter Kuijt)

Een beetje schrijver communiceert tegenwoordig niet alleen via zijn of haar boeken, maar gebruikt ook de laatste trends die internet biedt. Sommigen hyven en twitteren er op los en zijn buitengewoon actief op diverse fora. En dan is er natuurlijk des schrijvers website. Hoe staan de Nederlandse misdaadauteurs er voor als het op hun plek in cyberspace aankomt? Is hun website, die vaak door anderen wordt onderhouden, up-to-date? Is het laatste nieuws over hun werk daar te vinden? Bieden ze veel extra's? Of laten ze de boel versloffen? Een steekproef.

René Appel mag dan bijna de AOW-gerechtigde leeftijd hebben bereikt, zijn website www.reneappel.nl oogt allesbehalve bejaard. Ruime aandacht voor de cv van de schrijver, links naar interviews waarin hij zijn doopceel nog verder laat lichten. Hij geeft antwoorden op veel gestelde vragen ('Waarom bent u thrillers gaan schrijven?') en biedt een fraai overzicht van zijn tot dusver verschenen boeken. Is de site bij de tijd? Mwah: de agenda met lezingen of signeersessies oogt maagdelijk leeg en onder het kopje actueel is de in juni verschenen verhalenbundel Summercrime, waaraan Appel een bijdrage leverde, het meest recente nieuws. Desondanks:

Wie naar de site van Tess Franke, de onder pseudoniem schrijvende juriste, surft, komt terecht op een door uitgeverij De Geus beheerde webstek. En dat is vreemd, want Franke is dit jaar overgestapt naar Anthos, waar haar derde thriller 'De bezieling' verscheen. Derhalve is de site allesbehalve actueel. Onder het kopje nieuws staat een interview dat collega-auteur Charles den Tex dat in april 2008 verscheen. Er wordt gemeld dat haar tweede thriller 'De beproeving' 1 februari 2008 verschijnt (en dus niet 'is verschenen). Wat onder het kopje 'weblog' stond is inmiddels verwijderd. De aan Franke toebedeelde ruimte op de site van Anthos biedt weinig meer: een korte cv, een beschrijving van haar laatste boek, persquotes en een internetinterview.

De homepage van de site van Corine Hartman staat vol met loftuitingen uit haar gastenboek en reacties op haar laatste boek. Het is niet direct in één oogopslag te zien dat we hier te maken hebben met een stukje cyberspace van een thrillerauteur. Daarvoor brengen muiskliks op diverse categorieën de lezer verder. Er is een korte biografie, haar boeken worden uitgelicht en er is informatie over haar uitgever. De site is behoorlijk actueel: de jongste recensies van haar laatste thriller 'In vreemde handen' staan erop. Fraai vormgegeven site.

Fraai is ook de website die voor schrijver Peter de Zwaan wordt onderhouden. Actueel bovendien: de laatste update is van nog geen week geleden, zo hoort het. De site verschaft een mooi overzicht van zijn verschenen boeken, de auteur antwoordt op 'frequently asked questions' (,,Hoe komt u aan de titels?'' Antwoord: ,,Door toeval, het buitengebeuren, de uitgever, geluk.''), er zijn verhalen te lezen en er is informatie te vinden over De Zwaans jeugdboeken en ander werk. Een schrijver kan zich geen mooiere webstek wensen.






De volle mep sterren verdient ook Roel Janssen, winnaar van de Gouden Strop 2007, met zijn strak in het pak zittende www. De financieel-economisch redacteur van NRC Handelsblad zorgt voor actualiteit op z'n site door met regelmaat columns te plaatsen (die overigens niet over thrillers gaan), te linken naar spannendeboekensites (ja, ook deze), maar ook naar radio- en tv-interviews die hij heeft gegeven over zijn meest recente thriller 'De Stem van het Volk'. Verder een keurig overzicht van zijn thrillers met quotes van wat recensenten ervan vonden.

De website van Simone van der Vlugt heeft een sectie in German en in English, alsmede de categorie 'jeugd'. Die laten we even links liggen. We klikken op 'volwassenen'. We lezen nieuws over haar historische roman 'Jacoba. Dochter van Holland'. Het laatste bericht over haar in mei 2010 te verschijnen nieuwe thriller 'Op klaarlichte dag' ontbreekt echter (nog). Verder veel informatie over haar verschenen boeken, een biootje en een levendige fotogalerij met onder andere impressies van het wordingsproces van haar thriller 'Herfstlied'. De agenda is actueel: zaterdag 31 oktober signeert ze in Alkmaar. Na 30 juni is er echter niets meer op haar weblog verschenen. Mmm.

De site die aan leven en werken van Tomas Ross is gewijd, mag wel wat geactualiseerd worden. In Ross' curriculum vitae ontbreekt namelijk de informatie dat hij voor uitgeverij Cargo ook nog de thrillers 'De tranen van Mata Hari', 'De marionet' en 'Het meisje uit Buenos Aires' heeft geschreven. Ross zou verder maandelijks voor het voetbaltijdschrift Johan schrijven, maar dat blad ging al in 2005 ter ziele. Ook de sectie 'nieuws' is verouderd (en dat voor een website van een oud-journalist): daar staat nog doodleuk dat Ross 20 september te gast is bij Kunststof TV ('Heeft u interesse de uitzending bij te wonen? Bel dan...') en dat hij op 17 september een lezing in Veenhuizen geeft. Foei.
De site geeft wel een opsomming van zijn verschenen werk, maar er valt niet te lezen wat bijvoorbeeld critici ervan vonden. En klikken we op de categorie Fragmenten, dan zien we een zwart gat. Dit kan beter.

Het is even schrikken als je het zwart-witte konterfeitsel van Simon de Waal op zijn website ziet oplichten, maar snel daarna denk je: mmm, dat ziet er gelikt uit. Totdat je de site een beetje gaat ontleden. De meest recente nieuwsberichten dateren van deze zomer met informatie over De Waals coproductie met Appie Baantjer, 'Een Rus in de Jordaan', de verhalenbundel 'Summercrime' en een midprice editie van zijn thrillers 'Cop vs Killer' en 'Pentito'. Is er echt niets nieuws te melden over een volgende thriller, bijvoorbeeld? Er is wel veel te vinden over het film- en tv-werk van de parttime rechercheur. Dat hij de Diamanten Kogel won voor 'Pentito' staat niet in zijn korte biografie, wel onder het kopje bibliografie. De schrijver heeft links geplaatst naar andere thrillersites. Wel even de agenda updaten, hoor. De signeersessies met Baantjer waren al weer vier maanden geleden.

Op de website van Loes den Hollander is een trailer te zien van haar thriller 'Vrijdag'. Fraai, maar misschien wat achterhaald. Het boek was immers haar debuut uit 2006 en inmiddels is de deeltijd ambtenaar van de burgerlijke stand in Alkmaar een vijftal thrillers en twee verhalenbundels verder. Wordt het misschien tijd voor een nieuwe trailer? Er staan ook columns op de site, de laatste verscheen op 27 december 2008. De agenda moet wat scherper worden bijgehouden. De modern vormgegeven site is wat aan de compacte kant: je bent met lezen er geen uren aan kwijt.

Wie meer te weten wil komen over drievoudig Gouden Stropwinnaar Charles den Tex, komt niet echt veel verder op zijn karig opgetuigde site. Veel informatie is verouderd of onvolledig. Er wordt niet gemeld met welke boeken Den Tex de belangrijkste Nederlandse thrillerprijs heeft gewonnen. Dat Schijn van kans werd genomineerd lezen we nog wel, maar niet dat die thriller ook werd bekroond. Den Tex' weblog (Bellilog) is in het Engels en sinds medio augustus niet bijgewerkt. De schrijver verwijst naar zijn uitgeverij De Geus, maar ook die site is verre van actueel. We kunnen volgens de uitgever nog stemmen op VN's thrillerfavoriet (die prijs werd op 2 juni al uitgereikt) en volgens De Geus zou Den Tex nog steeds kans maken op de Libris Literatuurprijs (die in mei van dit jaar werd toegekend).

De site van Willem Asman, auteur van de thrillers 'De Cassandra Paradox', 'Brittanica' en 'Wondermans eindspel', kunnen we op z'n minst intrigerend noemen. Strak van opzet, toeters noch bellen, less is kennelijk more. De voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM), vertelt over zich zelf, presenteert zijn drie boeken, verhaalt over het ontstaan van elk werk, ontdekt dat in 2006 tienduizend mensen zijn debuut hebben gekocht en rekent uit dat dat driemaal een uitverkocht Excelsior-stadion betekent. Het onderdeel Asmania (ceci n'est pas une weblog) is Engelstalig. Daarin tekent Asman zijn persoonlijke ervaringen op. De laatste gaan over een bezoek aan Stonehenge. Dat deze mythische plek teniet wordt gedaan door bussen vol toeristen, denkt toerist Asman. En door de koeienvlaaien waar je in trapt als je de gigantische stenen nadert. Verder laat de schrijver zijn gedachten gaan over fenomeen wraak, het thema van de afgelopen Maand van het Spannende Boek. Mooie site.

Bestsellerauteur Saskia Noort heeft natuurlijk ook een website. Of de site actueel is? Ja en nee. Wie de tv-reportage van Ivo Niehe bij de schrijfster thuis in Bergen heeft gezien, moet concluderen dat het auteursportret op de homepage toch wel verouderd is. En ook de agenda moet worden opgeschoond: Lowlands, die Noort als spreekster had geboekt, is allang voorbij. Aan de andere kant veel aandacht voor de verfilming van haar debuutthriller 'Terug naar de kust', vanaf volgende week in de bioscoop. Verder links naar bevriende auteurs als Kluun en M.P.O. Books en naar haar vader, fotograaf Cees Noort. In haar gastenboek wordt bijna dagelijks wel iets geschreven. Toegegeven, het is maar een detail, maar bij het schrijven van 'Nieuwe buren' heeft ze zich laten inspireren door onder andere 'Banger hart' van Rob de Nijs.

Noorts sister in crime Esther Verhoef heeft maar liefst twee websites, die over Esther Verhoef als schrijfster en die over het schrijfduo Escober (Esther en Berry Verhoef). Qua inhoud lijken de sites wel heel erg op elkaar, maar dat mag de pret niet drukken. Veel kleuren, veel foto's, veel doorklikmogelijkheden. De site is echter niet meer zo bij de tijd: er wordt nog steeds opgeroepen om te gaan stemmen voor de reeds vergeven NS Publieksprijs, dat 'Close-up' als dwarsligger is te verkrijgen is ook niet zo nieuw meer en Verhoef heeft voor het laatst op 1 juli iets aan haar weblog toegevoegd. Min of meer bewust, stelt ze onderaan de frequently asked questions: ,,Vanaf juli (2009, red.) zal ik min of meer 'onderduiken' om mezelf de ruimte te geven nieuwe inspiratie op te doen en te schrijven aan wat er in me opkomt, en zich het dringendst aanmeldt.''

Ze is al aan de Hyves en sinds een kleine week twittert ze. Dan mag een eigen site natuurlijk niet ontbreken. En die heeft schrijfster Judith Visser dan ook. Humor: door op haar roodgestifte lippen te drukken, dring je haar site binnen. Alles is aanwezig: een biografie, ruime aandacht voor haar vier boeken (twee romans, twee thrillers), links (naar onder andere Adopteer een kip en de dierenambulance Rotterdam), columns (ai, de laatste dateert van maart 2008) en ook hier de frequently asked questions: ,,Ik vind je leuk, zou je een keer met me uit willen?'' Antwoord: ,,Nee.''. Leuke site.

Wordt verwacht 140 (nieuws, 2009)

OP DE VLUCHT VOOR GEWELDDADIGE EX

Haar historische roman 'Jacoba. Dochter van Holland' is net uit, maar Simone van der Vlugt zit al weer 'mooi op schema' voor een nieuw boek. Het wordt haar zesde thriller, krijgt de titel 'Op klaarlichte dag' mee en zal in mei 2010 verschijnen. ,,Misschien zelfs wat eerder'', stelt de schrijfster, ,,maar laten we het maar even op mei houden.''

Het boek gaat over Nathalie, een jonge vrouw die met haar baby op de vlucht is nadat ze haar gewelddadige ex uit zelfverdediging de hersens heeft ingeslagen. Wat Nathalie niet weet, is dat ze haar ex daarbij niet heeft gedood en dat hij haar op de hielen zit.

De tweede hoofdpersoon, Julia, werkt bij de recherche in Roermond en heeft een toevallige ontmoeting met Nathalie. Zonder te weten wat ze zich daarmee op de hals haalt, verschaft ze haar onderdak. Gaandeweg in het boek wordt duidelijk wat precies het probleem is dat Nathalie op de vlucht heeft doen slaan, en dan blijkt dat niets is wat het lijkt.

De auteur is razend enthousiast over het boek. ,,Het heeft een enorme spanningsboog en zit vol onverwachte gebeurtenissen. Geen huis-tuin-en-keukenthriller, maar veel actie en afwisseling van decor.''

Drie debuten (nieuws, 2009)

SHORTLIST VOL KORTE TITELS

De jury van de Knack Hercule Poirot-prijs voor de beste Vlaamse misdaadroman heeft vandaag vijf nominaties bekendgemaakt voor de twaalfde editie.

De genomineerde titels zijn 'Absint' van Guido Eekhaut (uitgeverij Mynx), 'Rode aarde' van Nellie Mandel (Manteau), 'Het pigment' van Ludo Schildermans (Q), 'Vrienden' van Rudy Soetewey (Kramat) en 'Verzegeld' van Lydia Verbeeck (Manteau). De vijf boeken hebben in ieder geval gemeen dat ze korte titels hebben.

In 'Het pigment', het thrillerdebuut van Schildermans, verdwijnt de succesvolle schilder Egon Pralic spoorloos, enkele weken voordat in Antwerpen een overzichtstentoonstelling van zijn werk geopend wordt. De geruchtenstroom neemt toe als de politie op de avond voor de vernissage een doek in beslag neemt, dat vermoedelijk vervalst is.

'Verzegeld' van Lydia Verbeeck speelt zich af in het najaar van 1597. Na een vermoeiende tocht naar het klooster van Terbank, net ten zuiden van Leuven, keren juffrouw Catharina en juffrouw Barbara terug naar het begijnhof van Lier. Onderweg helpen ze een vrouw, die beweert op de vlucht te zijn voor een aanrander, om aan haar achtervolger te ontsnappen.

Wie zou jij liquideren als je de absolute zekerheid had dat men jou nooit op het spoor zou kunnen komen? En hoe? Dat is een onschuldige vraag, opgeworpen in 'Vrienden' van Rudy Soetewey, zeker wanneer ze als grap gesteld wordt in een groepje vrienden. Zeker als de antwoorden alleen maar de slappe lach veroorzaken. Tot wanneer een van de genoemde kandidaat-slachtoffers enkele dagen later dood wordt teruggevonden.

'Rode aarde' is het debuut van Nellie Mandel. Charlottetown, Prince Edward Island, aan de Canadese Atlantische kust. Een plek waar tijdens de zomer de Canadese en Amerikaanse toeristen komen uitblazen en waar de cruiseschepen aanleggen. Maar ook hier is de misdaad doorgedrongen. In een restaurant wordt een gezin toeristen tijdens een brutale overval vermoord. Alleen de vrouw ontkomt.

'Absint' van Guido Eekhaut is het derde debuut dat de shortlist heeft gehaald. Wanneer hoofdinspecteur Eekhaut (geen familie) naar Amsterdam vertrekt om samen met de AIVD de criminele activiteiten van een Russische financile tycoon te onderzoeken, komt hij meteen in een andere ophefmakende affaire terecht: een jonge linkse dissident heeft een lijst met de namen van contribuanten van een populistische rechtse partij gestolen en wordt vermoord.

Met de Hercule Poirot-prijs wil de organisatie de Vlaamse misdaadauteurs een steuntje in de rug geven. De jury onder voorzitterschap van Jan Haeverans maakte een keuze uit de Vlaamse misdaadromans die voor het eerst verschenen na de Boekenbeurs 2008 en beschikbaar zijn op de komende Boekenbeurs.

De prijs wordt uitgereikt op zaterdag 31 oktober op de Boekenbeurs in Antwerpen. De laureaat krijgt een geldbedrag van 5000 euro en een gegraveerde pen. In 2008 mocht Luc Deflo de prijs in ontvangst nemen voor zijn thriller Pitbull.

(Bron: Knack.be)

In de prijzen (nieuws, 2009)

BRITSE LEZERS KIEZEN HARLAN COBEN ALS FAVORIET

Britse lezers verkiezen de fictie van de Amerikaanse thrillerauteur Harlan Coben boven het werk van zijn collega's uit het Verenigd Koninkrijk als Alexander McCall Smith, Nicci French, Dick Francis en Martina Cole. Coben won deze week de 'Bestseller Dagger', een nieuwe literaire prijs waarvoor kijkers van de Britse tv-zender ITV3 hun stem mogen uitbrengen.

,,Het is een opwindende gebeurtenis'', verklaarde Coben tegenover The Guardian. De schrijver was met zijn tienjarige zoon vanuit zijn woonplaats New Jersey overgekomen naar de ceremonie van de Crime Writers' Association in Londen. ,,De enige keer dat ik verwachtte dat ik met deze mensen op een lijst zou komen te staan, was op die van de reserveringen in een restaurant. Dus het overweldigt me wel. Wellicht is er hier in Engeland meer liefde voor mij dan in de Verenigde Staten.''

Coben heeft inmiddels zestien boeken op zijn naam staan. Hij heeft de belangrijkste Amerikaanse thrillerprijzen gewonnen, maar zei bijzonder verheugd te zijn dat hij nu ook een publieksprijs in de wacht heeft gesleept. ,,De lezers zijn degenen die ons in staat stellen onze dromen te leven'', aldus Coben. ,,Ik probeer boeken te schrijven, die onweerstaanbaar zijn, die je wilt meenemen op vakantie en die je, in plaats van te gaan stappen, op je hotelkamer uitleest omdat je per se wilt weten hoe het afloopt.''

Tijdens de prijsuitreiking in het Grosvenor House Hotel werd de voormalige Augustijner monnik en advocaat William Brodrick bekroond met de Gold Dagger Award. Die prijs kreeg hij voor zijn thriller 'A Whispered Name'. Hij gaf de andere genomineerden Kate Atkinson en Mark Billinghamhet nakijken. Brodrick zei de prijs te beschouwen dat hij het onderwerp waarover hij schreef, de Eerste Wereldoorlog, met respect heeft behandeld.

De Steel Dagger ging naar de Amerikaan John Hart voor zijn thriller 'The Last Child', terwijl de Zweed Johan Theorin de New Blood Dagger voor zijn boek 'Echoes from the Dead' in ontvangst mocht nemen.

Tijdens het evenement werden eveneens Colin Dexter, Lynda La Plante, Ian Rankin en Val McDermid gehuldigd. Zij treden toe tot de Hall of Fame van de Crime Writers' Association. De serie 'The Wire' vergaarde de International TV Dagger voor de beste thrillerreeks op tv.

(Bron: The Guardian)

Wordt verwacht 139 (nieuws, 2009)

JOURNALIST WORDT DETECTIVE

'Leest als een pistool', is de wat merkwaardig verwoorde aanbeveling van de Vlaamse uitgeverij Vrijdag bij het debuut 'Chicago mob' van Sean Chercover. ,,Voor de liefhebbers van Dennis Lehane en Michael Connelly'', is een andere slogan, die wat meer duidelijkheid schept.

'Chicago mob', dat vanaf november 2009 in de winkel behoort te liggen en wordt bestempeld als een 'hard-boiled detective', vertelt het verhaal van oud-journalist Ray Dudgeon. Hij kiest voor een nieuwe carrière als privédetective. Zijn ambitie is niet om de wereld te redden - die illusie was hij al lang kwijt -, hij wil gewoon eerlijk zijn brood verdienen. Als journalist ging dat kennelijk niet meer.

Maar wanneer die eerlijke boterham een bedreiging vormt voor de heersende macht in Chicago, dan slinken de overlevingskansen van de detective met de minuut. Dudgeon valt in een slangenkuil van seksuele afpersing, moord en corruptie tot in de hoogste politieniveaus. Hij komt in de vuurlinie te liggen van FBI, de politie en de Chicago mob en hij weet niet welke kant hij uit moet schieten.

De in Canada geboren Sean Chercover was journalist maar ook privédetective, voordat hij zich fulltime op het schrijven stortte. Zijn eersteling 'Big City, Bad Blood' ('Chicago mob' dus, in 'Nederlandse' vertaling) won diverse debuutprijzen, zoals de Shamus, Gumshoe, Crimespree en Lovey award. Het boek werd ook nog genomineed voor het volgende prijzencircus: de ITW Thriller Award, Anthony Award, Arthur Ellis Award en Barry Award. 'Trigger city', zijn tweede thriller, won dit jaar de Dilys Award.

Chercover groeide op in Toronto, bracht de zomers door bij zijn oma in Georgia en zijn neven in Atlanta. Tijdens zijn middelbare schooltijd werkte hij al voor tv-maatschappijen in Toronto en Montreal. Zo werkte hij mee aan de documentairereeks 'The Last Frontier' over het leven onder water.

Na wat omzwervingen ging hij als 'private eye' aan het werk in Chicago. Datzelfde werk deed hij in New Orleans. Midden jaren negentig keerde Chercover terug naar Toronto en de tv-industrie waar hij onder andere schreef voor kindertelevisie, waaronder de prijswinnende serie 'Once Upon A Hamster'. Vermeldenswaard is verder dat Chercover tussendoor ook nog de kost verdiende als vrachtwagenchauffeur, ober, goochelaar in een nachtclub en verkoper van encyclopedieën.

Prijswinnend etentje (nieuws, 2009)

PUBLIEKSPRIJS VOOR HERMAN KOCH

De verkiezing voor de NS Publieksprijs voor het Nederlandse Boek 2009 is met 24,89% van de stemmen gewonnen door 'Het diner' van Herman Koch. In totaal brachten 34.786 mensen een stem uit, zo is vandaag bekendgemaakt.

Herman Koch kreeg de NS Publieksprijs vandaag uit handen van dichter en schrijver Nico Dijkshoorn. De prijs bestaat uit een sculptuur van Jeroen Henneman, een geldbedrag van 7500 euro en een 1ste klas NS Jaarabonnement ter waarde van 5653 euro. 'Het diner' mag zich voortaan Boek van het Jaar 2009 noemen.

Voor de 23ste editie van de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek waren, naast 'Het diner' van Herman Koch, genomineerd: 'Over de liefde' van Doeschka Meijsing, 'De verbouwing' van Saskia Noort, 'De prooi' van Jeroen Smit, 'Meisje met negen pruiken' van Sophie van der Stap en 'Alles te verliezen' van Esther Verhoef.

'Het diner' staat vanaf verschijning 40 weken onafgebroken in De Bestseller 60, met 17 top 3-noteringen. Inmiddels zijn er 250.000 exemplaren van verkocht. In 'Het diner' proberen twee echtparen zolang mogelijk te vermijden om met elkaar te spreken over de misdaad die hun kinderen hebben gepleegd. Plaats van tijd en handeling is een diner in een trendy Amsterdams restaurant. De vraag staat centraal in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de daden van je eigen kinderen.

Vorig jaar won Arthur Japin de prijs met het bij De Arbeiderspers verschenen 'De overgave'. In totaal brachten toen 47.724 mensen hun stem uit, een kleine 13.000 meer dan dit jaar, wat neerkomt op een teruggang van 27 procent. In 2007 stemden 35.079 mensen.

Krap driekwart van de stemmers was dit jaar vrouw. Twee derde kwam uit de leeftijdsgroep 41 plus. Alleen 'De Prooi' trok meer mannelijke dan vrouwelijke stemmers. Sinds het bestaan van de Publieksprijs is deze onderscheiding nog geen enkele keer door een thrillerauteur gewonnen.