De ballen (column, 2017)

Sterrenhemel boven de Karoo-vlakte (foto: Deon Meyer)

Sterren horen aan de hemel, niet boven recensies

Wellicht heeft u het nog niet gemerkt, maar zo zoetjesaan verdwijnen op deze blog de sterren boven de recensies. De zuivering zal een tijdje duren, want er zijn honderden besprekingen op de site die nog aangepakt moeten worden. Hier heerst de overtuiging dat er overdreven veel waarde wordt gehecht aan sterren, ballen of duimpjes boven een kritiek. Het systeem maakt de lezer lui. Daarom moeten ze weg.

(Door Peter Kuijt)

Je zal ze de kost moeten geven, degenen die zich verheugen op de publicatie van de eerstvolgende Vrij Nederland Detective & Thrillergids. Als-ie op de mat ligt, wordt er verkneukeld doorgebladerd naar de oordelen van de scherprechters van het magazine. Die langere verhalen komen later wel. Nu overheerst de nieuwsgierigheid: wie van de thrillerauteurs wordt door het recensentenkorps tot op de witte sportsokken afgebrand en opgescheept met nul hemellichamen of slechts ééntje voor de moeite en wie behaalt de zeldzame maximale score van vijf sterren? En niet alleen de rechtgeaarde thrillerfan zit op het vinkentouw. Ook de uitgevers leggen de gids onder de microscoop. Wie weet is een van hun boeken wel een vijfsterrenthriller en kan er groots mee worden uitgepakt in advertenties!

We leven in een ratingmaatschappij, schreef economieredacteur Koen Haegens twee maanden geleden in de Volkskrant. Iedereen deelt tegenwoordig voortdurend rapportcijfers uit aan elkaar. We raten en liken tot we een ons wegen en tegelijkertijd worden we aan de lopende band zelf  gerate en geliket. En het gaat niet alleen maar om schrijvers, filmmakers en restaurants, maar leraren, zorginstellingen, bakkers, ski's, leghennen en zelfs collega's ontkomen niet aan het sterrenstelsel. Haegens: 'Het sluipt naar binnen via de achterdeur, in de gedaante van honderden handige apps, sites en andere spontane initiatieven.'

Bijna elke literaire redactie van een tijdschrift of een krant en zo goed als iedere blog of boekensite hanteert het systeem van sterren, ballen, boekjes en kraaien. Er zijn zelfs websites die heel serieus met deze rankings omgaan. Daar draait bijna alles om ranglijsten, tussen- en eindstanden. Die delen het aantal sterren voor een boek door het aantal lezers dat ze heeft gegeven en komen zo tot een ultiem oordeel (3,9 sterren of 4,4 sterren) van de roman of thriller in kwestie. Alsof het om een wetenschappelijke proef gaat. De sterren maken er de dienst uit. 

Uitmuntend
Sterren boven een recensie maken de lezer lui en/of onverschillig. Op Twitter merkte iemand op nooit driesterrenrecensies te lezen, want die boeken zijn niet interessant genoeg. Pas bij 1 ster of de volle mep is de aandacht van deze Twitteraar gewekt. Publiciste Elma Drayer deed onlangs in de Volkskrant een soortgelijke uitspraak. 'Mijn animo om recensies te lezen nam sinds de invoering van het sterrensysteem navenant af. Voorheen begon ik net zo argeloos aan een lovende als aan een krakende of lauwe kritiek. Mits goed geschreven haalde ik de laatste zin moeiteloos. Nu begin ik er niet eens meer aan. Waarom zou ik mijn tijd verdoen aan een stuk over een boek dat slechts twee sterren krijgt toebedeeld? Aan een recensie van een driesterrenwerkje dat ongetwijfeld vlees noch vis zal zijn? Pas bij vier of hoger is mijn belangstelling gewekt.' Drayer pleit overigens voor afschaffing van het sterrenstelsel.

Besprekingen waarbij het boek met drie sterren wordt beloond, kunnen overigens net zo interessant, zo niet interessanter zijn dan lovende of neersabelende kritieken. Een beetje recensent verstaat de kunst om met steekhoudende argumenten en lezenswaardige beschouwingen te onderbouwen waarom het boek in kwestie er 'ergens tussenin' blijft steken. Maar helaas worden zulke kritieken, na één blik op het aantal sterren of ballen, overgeslagen. Recensies worden hierdoor steeds minder gelezen. Dat pakt uiteindelijk nadelig uit voor krantenpagina's of boekensites die dit systeem hanteren.

Het leidt soms ook tot discussies tussen redacties en recensenten. Voor een krant die ook het sterrensysteem hanteert, schrijf ik bij tijd en wijle thrillerrecensies. Het zijn besprekingen op postzegelformaat, ik kan er nauwelijks iets in kwijt. Een aantal maanden geleden gebruikte ik het woord 'uitmuntend' in een recensie van een boek dat ik met vier sterren had gewaardeerd. De boekenredactie van de krant vond dat het met dat bijwoord eigenlijk vijf sterren moest zijn. Daar was ik het weer niet mee eens. Met vijf sterren moet je uiterst spaarzaam omgaan, vind ik. Dan gaat het wat mij betreft om een thriller die je uit je slippers blaast, waarover je nog dagenlang in shock verkeert, over blijft nadenken en die in stijl ongeëvenaard is. Dat had de thriller in kwestie net niet in huis. 

In november 2013 noemde de toenmalige Ombudsvrouw van de Volkskrant het onbespreekbaar dat lezers maar eens de tijd moesten nemen om een recensie van a tot z te lezen. 'Dat is geen optie', schreef ze. 'Dat zou misstaan in een krant die toegankelijkheid hoog in het vaandel heeft staan'. Dat is een diskwalificatie van de lezer. Die neemt toch geen abonnement of koopt de krant in de kiosk om alleen maar koppen te snellen of sterren te tellen? Als de consument echt de interesse kan opbrengen, dan is het helemaal lezen van een recensie een kleine moeite (en hopelijk een groot plezier). En de criticus is dan ook blij. Die heeft er namelijk weinig zin in om een recensie voor de kat z'n viool te schrijven.

Wordt verwacht 406 (nieuws, 2017)

De plaag van de verdwenen zusjes


De lezer van spannende boeken wordt dit jaar geplaagd door zusjes die ins Blaue hinein schijnen op te lossen. In de komende thriller van Karin Slaughter, Goede dochter, is er sprake van. Vandaag verschijnt Het zusje van Louise Jensen, waarin een verloren gewaande bloedverwante opduikt. En in augustus komt uitgeverij Cargo met een thriller waarin tweelingzusjes vermist raken.

Het gaat om Onvindbaar van de Amerikaanse Laura McHugh, die enkele loftuitingen van niet de minste collega-auteurs op de cover van haar boek heeft laten afdrukken. Zo benadrukt Karin Slaughter dat je Laura McHugh gewoon niet wil missen en constateert Jodi Picoult dat de schrijfster 'heel knap met herinneringen speelt'. Ook de duimen omhoog vanuit een onverwachte, meer hardboiled hoek: Lee Child vindt Onvindbaar een ontzettend knap en subtiel verhaal. 'Ik dacht te weten wie het had gedaan, maar zat er vier keer naast.'

De hamvraag in Onvindbaar is: wat als je belangrijkste herinnering niet blijkt te kloppen? Wanneer de tienjarige Arden op haar jonge tweelingzusjes past, ontsnappen ze even aan haar aandacht. Even later ziet ze de meisjes in een glimp in een onbekende auto voorbij snellen. Sindsdien is de tweeling spoorloos verdwenen.

Twintig jaar later heeft Arden haar leven nog maar nauwelijks op de rails, haar ouders zijn gescheiden, haar studie lijkt te mislukken en de vraag of haar zusjes nog leven houdt haar nog altijd bezig.

Als haar vader overlijdt, erft ze het familiehuis dat sinds het drama leegstaat, en besluit ze terug te keren naar haar geboortedorp. Daar blijkt al snel dat haar herinneringen aan die verschrikkelijke middag niet kunnen kloppen, en ze gaat op zoek naar de man die korte tijd verdacht werd van de verdwijning. Arden is vastberaden om de waarheid te achterhalen, maar het stadje en het familiehuis geven hun geheimen niet zomaar prijs.

Laura McHugh woont en werkt in Missouri,en debuteerde met het goed ontvangen Het gewicht van bloed. Ze won er de International Thriller Writers Award 2015 mee.

Foto auteur: Taisia Gordon

Dikke letters (nieuws, 2017)

De uitgever en de geheimhoudingsverklaring



Uitgevers verzinnen soms de gekste initiatieven om een boek onder de aandacht te brengen. Vaak gebeurt dat bij uitgaven waarvan de kwaliteit twijfelachtig is. Of Wat jij niet ziet van Sarah Pinborough een tegenvallend leesavontuur is, kunnen we niet zeggen, want (nog) niet gelezen. Maar we stelden wel vast dat uitgeverij The House of Books voor de promotie ervan eigenaardige bokkensprongen maakt.

De redactie van De Spanningsblog en ook andere recensenten, zo blijkt uit reacties op Facebook kregen een mail van de uitgever waarop in dikke letters GEHEIMHOUDINGSVERKLARING stond. Toegegeven, dat trekt de aandacht. Maar de mail wekt gaandeweg weerzin wanneer de ontvanger voorwaarden dient te accepteren. Hij verplicht zich tot het bekijken van een halve minuut durend onscherp YouTube-filmpje waarin Sarah Pinborough tot hem spreekt. Hij mag niets over het einde van het boek naar buiten brengen en moet erkennen dat de teksten en de plot strikt vertrouwelijk zijn.

Wat de straf behelst als de voorwaarden toch worden geschonden, wordt niet gemeld. Kortom, de mail valt niet serieus te nemen. We kunnen met een gerust hart hier het laatste woord ('Sarah') uit het boek citeren, want wat hebben we te vrezen? Maar op een luidruchtig applaus van de redactie hoeven de bedenkers van deze weinig sympathieke promotieactie niet te rekenen.

Een dag later valt het boek, vergezeld van een briefje met dezelfde geheimhoudingsverklaring in de brievenbus. De achterflap geeft allerlei ronkende commentaren van buitenlandse kranten en blurbs van bekende schrijvers (Harlan Coben en Stephen King) weer, maar niets van de inhoud. Dat stelt ons voor een dilemma: boek lezen of niet?

Gelukkig biedt een recensie uit The Guardian uitkomst. Ook deze krant kreeg van de uitgever op het hart gedrukt toch maar niets van het einde weg te geven. Zoals ook de acteurs van Agatha Christie's toneelstuk The Mousetrap al sinds jaar en dag aan het eind van de voorstelling het publiek dringend verzoeken om niet te verklappen wie het heeft gedaan.

De Britse krant doet in grote lijnen het verhaal van Wat jij niet ziet uit de doeken. We hebben te maken met een thriller van het type 'domestic noir', dat wordt verteld vanuit twee perspectieven. De ene is van de alleenstaande moeder Louise. Tijdens een zeldzaam avondje uit ontmoet ze een man en valt als een blok voor hem. De maandag erop ontmoet ze haar nieuwe baas, David. De man uit het café, die getrouwd blijkt te zijn, en die zegt een fout te hebben begaan. Dan ontmoet Louise Adele, de vrouw van David. De twee raken bevriend en Louise leert een heel andere kant van David kennen. Er lijkt iets goed mis in hun huwelijk.

The Guardian geeft in de recensies geen spoilers weg. De krant constateert dat het verhaal behoorlijk griezelig is en ook een totaal onverwachte weg inslaat. Een aantal wendingen later noemt de krant de thriller een 'total wrong-footer', eentje die de lezer op het verkeerde been zet en verbijsterd achterlaat. De hashtag WTFthatending doet zijn naam eer aan, aldus de recensent.

Sarah Pinborough (1972) is prijswinnend schrijver van boeken en televisieseries, onder meer voor de BBC. Het Engelse manuscript van Wat jij niet ziet werd verkocht na een duizelingwekkende veiling en inmiddels zit ook een film in de pijplijn.

Hints (nieuws, 2017)

Nyk de Vries schrijft Moordspel voor Friese bieb




Schrijver Nyk de Vries schrijft dit jaar een spannend verhaal voor de zesde editie van het Moordspel, een online wedstrijd van de Friese bibliotheken. Tijdens het Moordspel wordt een klassieke 'whodunnit' in meerdere delen gepubliceerd op www.hetmoordspel.nl. Lezers krijgen hints en kunnen zo de dader ontmaskeren. 

Tijdens de Spannende Boeken Weken (9 t/m 25 juni) wordt het verhaal binnen tien dagen in zeven delen gepubliceerd. Op 16 juni komt het eerste deel (de proloog) van het Moordspel en de personages op de website. Hier kunnen lezers ook stemmen op 'hun dader' en kans maken op prijzen. Via sociale media van de Friese bibliotheken wordt er tijdens het Moordspel gediscussieerd over de dader en de hints. Het spel duurt tot 25 juni.

Het Moordspel wordt voor de zesde keer georganiseerd door de Friese bibliotheken, die mensen enthousiast willen maken voor (online) lezen. Door de publicatie in meerdere delen en diverse hints wordt een gezamenlijke bloedstollende leeservaring geboden. Eerder schreven o.a. Bart Kingma, Marion Pauw en Elfie Tromp een verhaal voor het Moordspel. Dit jaar is het aan Nyk de Vries om de Friese lezers onder te dompelen in een meeslepende en muzikale thriller.

Behalve schrijver is De Vries ook muzikant. Hij werd geboren in de Friese Wouden (Noardburgum), een element dat regelmatig terugkeert in zijn werk. Voor het Moordspel putte hij uit zijn rijke ervaring als muzikant en literair performer. Door de jaren heen stond hij op een veelvoud aan podia, van Poetry International, tot aan Lowlands en Crossing Border. Zijn gedichtenbundel gedichten De dingen gebeuren omdat ze rijmen werd genomineerd voor de J.C. Bloemprijs. Recent verscheen zijn roman Renger, een filmische roadnovel. Voor het boek ontving hij de Piter Jelles Literatuurprijs. 

Duistere daden (nieuws, 2017)

Rendells tweede zwanenzang




Meldden we eerder dat met Donkere dagen de echt allerlaatste publicatie van de in 2015 overleden Ruth Rendell is, vandaag moet dat bericht weer enigszins aangepast worden. Na de thriller in juli volgt in oktober van dit jaar nog een verhalenbundel van de Britse Queen of Crime.

De Britse uitgeverij Profile brengt negen recentelijk herontdekte korte verhalen van Ruth Rendell samen in de bundel A Spot of Bother: New Tales of Murder and Mayhem.  Volgens Profile zijn zeven van de negen verhalen nog nooit in druk verschenen.

Deze verhalen van 'duistere daden en adembenemende suspense' zijn volgens Profile geen van alle voorspelbaar. Een zakenman schept op over het bedriegen van zijn vrouw, maar komt later van een koude kermis thuis. In een schitterende pastorie op het platteland weerkaatst de echo van een moord uit het verleden. En een onverbeterlijke leugenaar wordt slachtoffer van de ultieme wraakneming.

Woordvoerster Cecily Gayford van Profile liet weten dat de onderneming trots en verheugd is om de laatste verhalen van Rendell te publiceren. 'Rendell was een van de meest getalenteerde misdaadauteurs ooit. Ze had een dodelijke pen en wist hoe ze spanning kon combineren met een verbluffend inzicht in de menselijke geest.'

Ruth Rendell (1930-2015) schreef tientallen boeken, waarvan wereldwijd 20 miljoen exemplaren zin verkocht. Ze won vele prijzen waaronder de CWA Diamond Dagger voor haar gehele oeuvre. Rendell stierf in mei 2015.

Bron: Profile Books 

Kanshebber (nieuws, 2017)

Anita Terpstra maakt werk van haar angst

Ze heeft even gegild toen ze maandag hoorde dat ze op de shortlist van de Gouden Strop 2017 stond. Anita Terpstra uit Leeuwarden is een van de vijf kanshebbers voor de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Maar voor de rest is de schrijfster behoorlijk introvert. 'Ik ben ook elke keer onzeker', zegt ze in de  Leeuwarder Courant.

Anita Terpstra (1974) debuteert in 2009 met haar thriller Nachtvlucht. Acht jaar later is de schrijfster van Samen een van de genomineerden.

Samen vertelt het verhaal van Matt. Hij wordt verdacht van de ontvoering van vijf vrouwen. Een van de vrouwen wist te ontsnappen en op basis van haar getuigenis wordt hij ter dood veroordeeld. Matt blijft echter volhouden onschuldig te zijn; de andere vrouwen zijn nooit gevonden. In de gevangenis krijgt Matt bezoek van de bijdehante Mackenzie, de enige vrouw die gelooft in zijn onschuld. Ze gaat zelfs zo ver dat ze met Matt trouwt, hoewel iedereen in haar eigen omgeving haar laat vallen. Mackenzie zal werkelijk alles doen om Matts onschuld te bewijzen, zelfs een ontsnapping uit de zwaarbewaakte gevangenis.

Ze is angstig aangelegd, geeft de thrillerauteur toe. Sterker nog: 'Ik ben een enorme schijterd.' Maar ze heeft er haar werk van gemaakt. 'Niks is te gek als het verhaal erom vraagt.'

De sfeer in het zuiden van de VS heeft Terpstra goed getroffen in Samen. Of ze er geweest is? 'Nee joh. Ik heb vliegangst.' Ze bekeek Amerikaanse films en las boeken zoals Gejaagd door de wind.

Ze werkt alweer aan een nieuw project, maar wil er niets over zeggen. 'Ik ben ook elke keer onzeker. Als ik een nieuw boek inlever roep ik altijd: Ik weet het niet hoor, als het prullenbakwerk is moet je het zeggen.'

Bron: Leeuwarder Courant, foto auteur: Harry Cock

Afslankpillen (nieuws, 2017)

Rendells zwanenzang

Toen Ruth Rendell twee jaar geleden op 85-jarige leeftijd overleed, waren enkele van haar boeken nog niet in het Nederlands verschenen. Uitgeverij A.W. Bruna is sindsdien bezig met een inhaalslag en voltooit die op 4 juli met de publicatie van de allerlaatste thriller van Rendell, Donkere wegen.

'Now, it's all over', zijn de laatste woorden in Dark corners, de laatste thriller van Ruth Rendell. Alsof ze voorvoelde wat haar stond te gebeuren. The Guardian en The Independent omschreven het boek als een van de beste thrillers van het jaar. 'Een spookachtig perfect vaarwel, oordeelde The Guardian.

Carl verkoopt een pakje afslankpillen aan zijn goede vriendin Stacy en veroorzaakt daarmee onbedoeld haar dood. Hiermee zet hij een opeenvolging van catastrofale gebeurtenissen in gang. Het begint met uitvluchten, gaat over in leugens en eindigt met moord...

Het eerste boek van Ruth Rendell (1930-2015) verscheen in 1964. Wereldwijd wordt ze beschouwd als de ‘koningin van de misdaadliteratuur’. Onder de naam Barbara Vine schreef ze vooral psychologische thrillers. Naast haar schrijfcarrière had Rendell ook een politieke functie: sinds 1997 had ze de titel barones, en een zetel in het Britse Hogerhuis.

Achtentwintig jaar later (nieuws, 2017)

Opnieuw Nederlandse primeur voor Karin Slaughter



Haar vele fans kunnen het weer in de agenda aankruisen: op 13 juni verschijnt de nieuwe thriller van de Amerikaanse bestsellerauteur Karin Slaughter. En zoals bijna te doen gebruikelijk komt de thriller, Goede dochter geheten als eerste in Nederland uit. The Good Daughter komt in de VS pas over twee maanden uit. Slaughter zal de boeklancering in Nederland bijwonen.

Goede dochter is een standalonethriller. Slaughters bekende personages, Will Trent en Sara Linton, spelen geen rol in deze thriller, een uitgave van HarperCollins.

Achtentwintig jaar geleden: het zorgeloze leven van zusjes Charlotte en Samantha Quinn en hun ouders wordt wreed verstoord door een gruwelijke aanslag. Hun moeder verliest daarbij het leven en hun vader wordt nooit meer de oude. Achtentwintig jaar later: Charlotte – de klassieke ‘goede dochter’ – is advocaat geworden, in de voetsporen van haar vader.

Dan is ze getuige van een nieuwe aanslag, en de details van het misdrijf halen de herinneringen naar boven die ze zo lang heeft geprobeerd te onderdrukken. De schokkende waarheid wil niet langer begraven blijven. Slaughter zegt over dit boek: 'Ik wil het hebben over geweld tegen vrouwen. En wat het met ze doet. Hoe het ze kan breken, maar hoe het ze ook sterker kan laten terugkomen.'

De thrillers van Karin Slaughter zijn in 33 talen verschenen en wereldwijd zijn er meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht. Ze stelt lastige thema’s aan de kaak en baseert haar thrillers altijd op waargebeurde misdaden, waarbij ze vooral geïnteresseerd is in het motief achter de misdaad. Geweld tegen vrouwen speelt een belangrijke rol in haar oeuvre.

Wordt verwacht 405 (nieuws, 2017)

Mona Lisa in de rebound


Veertien jaar na De Da Vinci Code een thriller publiceren waarin de Mona Lisa een voorname rol wordt toebedeeld en de uitgever het boek laten bestempelen als een pageturner voor de fans van Dan Brown. Grote kans dat de auteur het verwijt krijgt een na-aper te zijn of op zijn minst dat hij met een oud idee op de proppen komt.

Maar de Duitse advocaat Tibor Rode komt ermee weg. Sterker nog, zijn debuutthriller met de weinig originele titel Het Mona Lisa-virus werd een bestseller. De thrillerrecensent van de Hamburger Morgenpost sprak van 'een griezelig goed verteld verhaal met een ingenieus plot'. Vanaf 30 mei kunnen we zelf beoordelen of de criticus het goed heeft gezien, want dan ligt de thriller, een uitgave van De Fontein, in de winkel.

Welke geheimen liggen verscholen achter de mysterieuze glimlach van de wereldberoemde schepping van Leonardo da Vinci? In de Verenigde Staten verdwijnt een aantal deelnemers aan een missverkiezing. Wanneer ze gevonden worden blijken ze operatief verminkt te zijn. In Leipzig wordt het oude raadhuis opgeblazen en in Milaan wordt een muurschildering van Da Vinci vernietigd. Tegelijkertijd zorgt een computervirus er wereldwijd voor dat fotobestanden systematisch worden gewijzigd.

Het verband tussen deze gebeurtenissen moet het antwoord zijn op het raadsel waar de Amerikaanse wetenschapper Helen Morgan voor staat. Haar dochter is ontvoerd en het spoor leidt naar Europa. Alles lijkt verband te houden met een complot rondom de creatie van het beroemde schilderij van Mona Lisa, meer dan vijfhonderd jaar geleden.

Schrijver Tibor Rode is naast advocaat ook mediator en docent in Hamburg.

Exit (nieuws, 2017)

Moore is niet meer

De Britse acteur Roger Moore is dinsdag 23 mei overleden aan de gevolgen van kanker. Hij is 89 jaar geworden. Hij speelde jarenlang het personage James Bond in de gelijknamige films, gebaseerd op de boeken van Ian Fleming. Moore werd 89 jaar oud.

De acteur overleed in Zwitserland. Hij wordt in privésfeer begraven in Monaco.  Volgens zijn kinderen zag Moore het ambassadeurswerk dat hij deed voor Unicef als zijn grootste prestatie.

Moore speelde tussen 1973 en 1985 in zeven verschillende James Bond films. Hij was de derde acteur die de befaamde geheim agent vertolkte.

Moore begon zijn carrière als model en stroomde daarna pas door naar de televisiewereld. In 1949 was hij voor het eerst op tv te zien, in The Governess. In 1954 kreeg hij een contract van filmstudio MGM, later voegde hij zich bij Warner Bros. Eind jaren vijftig brak Moore door met zijn rol in de televisieserie Ivanhoe. Nog bekender werd hij aan het begin van de jaren zestig, toen hij het personage Simon Templar speelde in de televisieserie The Saint. Populair was ook de serie The Persuaders (De Versierders) waarin hij met Tony Curtis te zien was.

Nadat Sean Connery in 1966 aangaf nooit meer James Bond te willen spelen, mocht acteur George Lazenby het proberen. Connery keerde daarna eenmalig terug in Diamonds are Forever in 1971, maar daarna was Moore aan de beurt. Zijn eerste Bond-film was Live and let Die. Hij sloot af met A View to a Kill (foto) in 1985.

Het geschreven woord (nieuws, 2017)

Nieuwe uitgeverij verlangt terug naar de pulp

Zo! De nieuwe uitgeverij E-Pulp Publishers gaat er met een gestrekt en harig been in. De Nederlandse markt voor het spannende boek moet loskomen van alle literaire aspiraties, vindt ze. De zogeheten literaire thrillers zijn aan deze in maart van dit jaar opgerichte uitgeverij dan ook niet besteed. Pulp is het devies.

Het zal zo'n tien jaar geleden zijn dat literatuurrecensent Arie Storm in NRC Handelsblad een definitie gaf van het thrillergenre. Hij schreef: 'De Nederlandse literatuur staat misschien niet op een al te hoog niveau. Maar er zit nog altijd een laag onder. Die wordt gevormd door de boeken die worden geschreven door onze thrillerauteurs. Het slaat nergens op om hun werk literair te noemen. Pulp is het en pulp blijft het.'

Dat zal de initiatiefnemers van E-Pulp Publishers als muziek in de oren klinken. Want pulp, zoals haar naam doet vermoeden, is haar bestaansrecht. E-Pulp Publishers is gespecialiseerd in pulp, detectives en thrillers zonder enige literaire pretentie. E-Pulp Publishers zegt daarbij voortvarend te werk te gaan. 'De uitgeverij heeft al vier auteurs onder contract en met twee andere wordt nog gesproken. Voor de komende twaalf maanden staan zo'n twintig uitgaven op het programma, voornamelijk e-books. Maar de fysieke boekhandel wordt niet vergeten, daarom verschijnen de belangrijkste titels ook als paperback. De eerste boeken zijn reeds verschenen.'

De nieuwe uitgeverij presenteert zich met een heus mission statement. 'Wij geloven niet in de glamourgirls van de grachtengordeluitgeverijen', schrijft de uitgever. 'Het gaat ons er niet om of onze auteurs slank, blond en tot in de puntjes verzorgd zijn. Wij doen niet aan flitsende reclamecampagnes waarin auteurs als sterren in abri's verschijnen, maar waarvoor de prijs voor een boek wel fors omhoog moet. Wij doen ook niet aan schrijvende BN'ers, waarmee hijgerige media graag voetjevrijen, en we hollen ook niet achter hypes aan in de hoop een paar stuivers mee te profiteren. Wij geloven in het geschreven woord en onszelf.'

Uitgever Marco Overvest van E-Pulp Publishers laat weten dat zijn club niet geplaagd wordt door 'literaire poeha'. 'We hebben het zo'n beetje gehad met de 'psychologisch-realistische school', die realisme tot norm verhief, maar waardoor de lezer niet langer aan het alledaagse kon ontsnappen en er weinig ruimte voor de verbeelding overbleef. Pulp is voor ons daarom een geuzennaam. Pulp staat voor ons voor fantasierijk, betaalbaar, zonder literaire pretenties.'

Herlevende aandacht

Pulp fictie werd al voor de Tweede Wereldoorlog aangeboden. De nieuwe uitgever zegt internationaal een herlevende aandacht voor pulp te zien, zowel bij uitgevers, lezers als bloggers. In Engeland en Amerika ontstonden de afgelopen jaren verschillende uitgeverijen die boeken en verhalen van schrijvers van weleer opnieuw uitbrengen. Het meest in het oog springend is Mystery in white van J. Jefferson Farjeon dat in 2014 door British Library opnieuw werd uitgebracht. Van dat boek gingen in Engeland in korte tijd ruim 60.000 stuks over de toonbank. Andere uitgeverijen die zich hebben toegelegd op publicaties van weleer zijn onder andere Dean Street Press, Coachwhip Books en, al wat langer, Crippen & Landru Publishers. Sommige kenners spreken van een 'Return of the Golden Age of Crime Fiction'. E-Pulp Publishers richt zich voorlopig echter vooral op hedendaagse schrijvers, maar sluit niet uit op termijn ook vergeten klassiekers uit te brengen.

De eerste uitgaven van E-Pulp Publishers zijn een feit. De allereerste publicatie is een heruitgave van Bij verstek veroordeeld van misdaadauteur M.P.O. Books, dat bij E-Pulp Publishers voor het eerst als e-book is verschenen. Books timmert al een flink aantal jaren aan de weg. Zijn debuut uit 2004 werd zes jaar later opnieuw uitgegeven en voor Books was destijds geen enkel promotiemiddel te veel moeite. Zo liet hij zich filmen terwijl hij vanuit een kliko zijn boek pitchte. Speciaal voor de nieuwe editie friste de auteur Bij verstek veroordeeld op.

Grote verwachtingen zegt E-Pulp Publishers te hebben van de nieuwe auteur Anne van Doorn. Het debuut De ouders keerden niet terug is zojuist verschenen, als e-book en als paperback. Van Doorn wordt gezien als 'de ideale kruising' tussen Arthur Conan Doyle en Agatha Christie. Een andere nieuwkomer is 'de buitenissige' Eugenius Quak. Zijn detectivedebuut Gruwelijk is het huwelijk wordt gezien als 100% pulp en komt in oktober uit. De uitgaven van E-Pulp Publishers zijn verkrijgbaar bij elke boekhandel en webwinkel in Nederland en België met aansluiting met het CB.

En de genomineerden zijn... (nieuws, 2017)

Val McDermid op shortlist voor Theakston thrillerprijs

De Schotse bestsellerauteur Val McDermid heeft met haar dertigste thriller een plek veroverd op de shortlist van de Theakston Old Peculier Crime Novel of the Year. Zij moet het opnemen tegen Mick Herron, Chris Brookmyre, Eva Dolan, Sabine Durrant en Susie Steiner. 

Oud-winnaar McDermid is genomineerd met haar boek Out of Bounds. Herron is in de race met het derde boek in de spionagereeks rond Jackson Lambs, getiteld Real Tigers. Herrons eerste thriller was genomineerd voor de Steel Dagger, terwijl zijn tweede, Dead Lions, in 2013 werd onderscheiden met de Gold Dagger.

Eva Dolan is voor de tweede maal genomineerd, nu met haar derde boek After you die, waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor het onrecht bestrijdende duo Zigic en Ferreira.

Brookmyre staat op de shortlist met Black Widow. Dat boek won al eerder de Scottish Crime Book of the Year Award en was in de race voor een Gold Dagger.

Sabine Durrant, voormalig redacteur van The Guardian en The Sunday Times, verkreeg een plek op de shortlists met haar psychologische thriller Lie with me. Haar verhaal is gesitueerd op een Grieks eiland en draait om een auteur die ooit een bestseller had geschreven, maar nu op de zakken van zijn vrienden leeft.

Ook  Susie Steiner heeft gewerkt bij The Guardian. Zij bereikte de finale met haar tweede thriller, Missing, Presumed.

De opvolger van de winnaar van vorig jaar, Clare Mackintosh, wordt bepaald door zowel een vakjury als het publiek.  Op 20 juli wordt de winnaar bekendgemaakt. Hij of zij ontvangt onder andere een cheque ter waarde van 3.000 Britse pond (bijna 3.500 euro).

Bron: The  Bookseller

Aan tafel bij Humberto (nieuws, 2017)

De jury van de Gouden Strop: v.l.n.r. Marian van Leth, Els Roes, Erik de Vries, Soraya Vink en Anniko van Santen

Bekroonde auteurs op shortlist Gouden Strop 



De voormalig laureaten Donald Nolet en Felix Weber (pseudoniem van Gauke Andriesse) zijn genomineerd voor de Gouden Strop 2017. Nolet won deze thrillerprijs én de Schaduwprijs voor het beste thrillerdebuut drie jaar geleden met zijn boek Versleuteld. Andriesse werd in 2011 gehuldigd voor zijn thriller De handen van Kalman Teller.

Nolet en Weber moeten het opnemen tegen Simon de Waal (oud-winnaar van de inmiddels opgeheven Vlaamse thrillerprijs De Diamanten Kogel), die met zijn politiethriller Nemesis tot de shortlist doordrong. De twee laatste genomineerden zijn Ilse Ruijters met haar psychologische thriller Later als ik dood ben en Anita Terpstra, auteur van Samen.

De jury, onder leiding van tv-presentatrice Anniko van Santen, koos deze vijf thrillers uit 83 inzendingen, een kleiner aantal dan in 2016 toen 97 boeken werden beoordeeld door de jury. De laatste jaren schommelt het aantal inzendingen rond de negentig. In 2011 las de jury het recordaantal van 111 boeken, daarna zette de daling in. De Spanningsblog deed donderdag 18 mei een poging om de shortlist te voorspellen en gokte drie van de vijf genomineerden goed..

Voor de Schaduwprijs, de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige thrillerdebuut, zijn de volgende titels genomineerd: Bling Bling. Diamantroof in Delhi van Jan Van der Cruysse (winnaar van de laatste De Diamanten Kogel), Dooie dagen van Pim Hermans en Maakbaar van Mariette Zweers.

RTL Late Night

De winnaars van De Gouden Strop en de Schaduwprijs worden op donderdag 8 juni bekendgemaakt. In plaats van de Avond van het Spannende Boek vindt de uitreiking plaats in het tv-programma RTL Late Night, de kijkcijferhit gepresenteerd door Humberto Tan. De Stichting CPNB is bij voorbaat al opgetogen over deze bijeenkomst. 'Wij vonden het goed bij RTL passen. En dat vond RTL dus ook', aldus een woordvoerder. 'Mijns inziens verdient het spannende boek zo'n mooi platform, we denken dat het bereik nu groter is dan met Avond van Spannende Boek zoals die er voorheen was.'

De thrillerprijzen zijn een initiatief van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM). De Gouden Strop bestaat dit jaar 31 jaar en is genoemd naar het gelijknamige boek van Joop van den Broek. Aan deze prijs is een geldbedrag van 10.000 euro verbonden en een sculptuur van de hand van Marianne van den Heuvel. Vorig jaar won Lieve mama van Esther Verhoef. De jury bestaat dit jaar uit juryvoorzitter Anniko van Santen, Els Roes (Thriller & Zo, recensent VN’s Detective & Thrillergids), Marian van Leth (directeur BiblioNu Venray/Horst), Erik de Vries (recensent VN’s Detective & Thrillergids) en Soraya Vink (thrillerredacteur en recensent bij Hebban.nl).

De Schaduwprijs wordt dit jaar voor de 21ste keer uitgereikt. De prijs werd in 1997 ingesteld door het GNM om aankomende schrijvers in het genre te stimuleren. De prijs is vernoemd naar 'De Schaduw', de legendarische hoofdpersoon uit de detectiveromans van Havank. De winnaar ontvangt een geldbedrag van duizend euro en een kunstwerk van Daan Jippes. Vorig jaar ging de Schaduwprijs naar Lieve edelachtbare van Max van Olden. De jury van de Schaduwprijs bestaat uit juryvoorzitter Peter Römer (auteur en voorzitter GNM), John Brosens (auteur, GNM bestuur), Isa Maron (auteur, GNM bestuur), Linda Jansma (auteur, GNM lid) en Marian Lerchbaumer (Bibliotheek Kennemerwaard).

Vrijdag 9 juni starten de Spannende Boeken Weken. De Zuid-Afrikaanse bestsellerauteur Deon Meyer heeft het Geschenkboek De vrouw in de blauwe mantel geschreven dat gedurende die weken (van 9 tot en met 25 juni) door de boekhandel aan haar klanten cadeau wordt gedaan bij besteding van € 12,50 aan Nederlandstalige boeken.

(Foto Gouden Strop-jury: Job Jan Altena)

Gesignaleerd 416 (nieuws, 2017)

Edward Hendriks - Geen weg terug


'Zet je alles op het spel voor de baan van je leven?' Deze vraag staat centraal in (en op de cover van) 'Geen weg terug', de nieuwe thriller van Edward Hendriks, die 30 mei bij uitgeverij De Fontein verschijnt.

Het is de laatste dagen weer opnieuw in de media ter sprake gekomen: appen en sms'jes versturen terwijl je een auto bestuurt, kan verkeerd uitpakken voor je gezondheid. In gedachten verzonken zijn trouwens ook. En dat is wat de doorgewinterde misdaadverslaggever Pieter Volmer meemaakt. Onderweg naar een sollicitatiegesprek voor een nieuw tv-programma dat zijn carrière tot grote hoogte kan brengen, is zijn concentratie niet waar deze wezen moet. In een moment van onoplettendheid rijdt hij een vrouw dood. In blinde paniek neemt hij een verstrekkend besluit. Hij verbergt het lichaam.

Kort daarop blijkt dat de dode vrouw Evi de Leeuw is, producent van het tv-programma. Tot overmaat van ramp blijken er getuigen te zijn die denken munt te kunnen slaan uit zijn onbezonnen actie... En dan zijn de rapen meer dan gaat.

Edward Hendriks (1975) is geboren in Velp. Hij is getrouwd en heeft drie dochters. In het dagelijks leven is hij copywriter van beroep. Eerst in dienst van verschillende reclamebureaus, sinds een jaar of acht als freelancer.

Toen hij in het voorjaar van 2009 een maand in Napels doorbracht om er de Italiaanse taal te leren, kwamen de ideeën voor een boek bovendrijven, laat hij op zijn website weten. Het zou overigens nog drie jaar duren voor deze 'op Napolitaanse leest geschoeide' maffiathriller in de boekwinkels lag.

Daarna had hij de smaak te pakken. Wat volgde, was een nieuw verhaal dat zich wat dichter bij huis afspeelt. ‘Gezworen vrienden’ ligt sinds april 2014 in de boekhandel. Inmiddels werkt hij aan zijn vierde en vijfde thrillermanuscript.

Wordt verwacht 404 (nieuws, 2017)

Uw pakketje is onderweg...

We bestellen allemaal online. Verse maaltijden. Een nachtjapon in te kobaltblauw. Onderbroeken van een grootte waaruit flink wat zelfoverschatting blijkt. De Duitse thrillerschrijver Sebastian Fitzek neemt dit hedendaagse fenomeen als thema voor zijn nieuwe thriller Het pakket. Online te bestellen natuurlijk, maar ook vanaf 6 juni verkrijgbaar in de fysieke boekhandel.

Hoofdpersoon in Het pakket is de jonge psychiater Emma Stein. De zielenknijper komt haar huis niet meer uit. Ze is namelijk doodsbang sinds ze werd verkracht in een hotelkamer, en herkent in elke man de dader.

Emma was het derde slachtoffer van de psychopaat die in de pers de Kapper genoemd wordt, en zij is de enige die dat heeft overleefd. Op een dag neemt ze een pakje aan van de postbode, dat voor haar buurman bedoeld is. Maar die buurman heeft ze nog nooit eerder gezien, hoewel ze al jaren in dezelfde straat woont...

Sebastian Fitzek (Berlijn, 1971) studeerde Rechtswetenschappen en werkt als journalist en schrijver voor radiostations en tv-zenders. Van zijn psychologische thrillers zijn miljoenen exemplaren over de toonbank gegaan in niet minder dan negenentwintig talen. Eerder verscheen van Sebastian Fitzek Afgesneden.



Het pakket heeft ook een trailer:

Voor onbepaalde tijd (nieuws, 2017)

Uitstel nieuwe thriller Loes den Hollander

Onderuitgehaald, het nieuwe boek van Loes den Hollander, dat op 1 juli zou verschijnen is voor onbepaalde tijd uitgesteld. De echtgenoot van de schrijfster, Harry, is ernstig ziek. Al haar aandacht en tijd is momenteel gericht op het herstel van haar man.

Uitgeverij De Crime Compagnie heeft besloten om in plaats van Onderuitgehaald het Dossier Metselaer voor de eerste keer in zijn geheel uit te geven. Loes den Hollander schreef deze miniserie in 2015.De zomeromnibus met daarin de thrillers Aangetast en Genadeklap telt ruim 600 pagina's en zal op 1 juli in de boekhandel liggen.

Over Dossier Metselaer: De dag waarop het tien jaar geleden is dat Lieve Metselaer na haar balletles vlak bij haar huis door een automobilist werd doodgereden, nadert. Alle betrokkenen, haar ouders Gideon en Rifka, stiefzusje Tamara en de veroorzaker van het ongeluk, verwerken dat op hun eigen manier.

Maar er is iemand die wil dat de volledige waarheid over het ongeluk dat Lieve het leven kostte boven tafel komt. Iemand die alle intriges wil onthullen. Kunnen de Metselaers de eenheid binnen het gezin bewaren? Zijn ze opgewassen tegen de dreigingen? Of hebben ze misschien hun eigen geheimen?

Afvinken (column, 2017)

De shortlist van de Gouden Strop 2017

(Door Peter Kuijt)

We geven het direct toe: de kop van dit artikel is een beetje misleidend. Want dé officiële shortlist van Nederlands belangrijkste thrillerprijs wordt pas komende maandag bekendgemaakt. Maar het staat eenieder vrij om een eigen lijstje samen te stellen. De redactie van De Spanningsblog speelt graag in haar eentje het gezelschapsspel ‘Voorspel de genomineerden voor de Gouden Strop’ en hoopt hier met voldoende onderbouwing een handvol kanshebbers te kunnen presenteren, waarvan je zou kunnen zeggen: daar zit wat in.

We kunnen het niet genoeg benadrukken. Enige vorm van voorkennis is er niet, dus een honderd procent score zou een mirakel zijn. We weten niets van de inhoud van welk embargobericht dan ook, hebben ook geen microfoontjes geplaatst bij het jongste juryberaad. De lijst is samengesteld op basis van drogredenen, kulargumenten, een potje bullshitbingo, een afmattend uurtje wichelroedelopen en middagje voorspellen met behulp van het sinds mensenheugenis ondergewaardeerde, maar o zo nuttige nattevingerwerk. Kortom, niet serieus te nemen: fake news, alternatieve feiten. Er staat ook niet voor niets column boven dit stuk. O ja, ook niet onbelangrijk: niet alle boeken zijn door de redactie gelezen.

Goed, voordat we beginnen, stellen we u nog even de kandidaten op de longlist voor (dan worden ze allemaal in ieder geval één keertje genoemd): Corine Hartman (Sluipend gif), Donald Nolet (Handschrift van de duivel), Saskia Noort (Huidpijn), Max van Olden (De juiste man), Ross & Hartman (Zwarte weduwe), Ilse Ruijters (Later als ik dood ben), Anita Terpstra (Samen), Peter Terrin (Yucca), Simone van der Vlugt (Toen het donker werd), Simon de Waal (Nemesis), Felix Weber (Tot stof) en Igor Znidarsic (De blindganger).

En dan ook nog maar even de jury. Voorzitter is tv-presentatrice Anniko van Santen. De overige juryleden zijn Els Roes, Erik de Vries, Marian van Leth en Soraya Vink.

Wat valt op aan de samenstelling van de jury? Antwoord: dat er één man in zit. Het zou ons niet verbazen dat dat zijn weerslag heeft in de man/vrouw-verhouding van de shortlist. We gokken op drie schrijfsters en twee schrijvers in de finale.

Wie zou er van de mannen en wie van de vrouwen de shortlist mogen bemensen? Laten we vooropstellen dat allen een groot pluspunt delen, anders krijgen we weer het verwijt dat dit stukje is geschreven door een zuur ruikend, oud mannetje: ze zijn goed genoeg bevonden om uit een grote groep auteurs (de CPNB laat achterwege om het aantal schrijvers op de groslijst te noemen) geselecteerd te worden voor de laatste twaalf.

Laten we er voor het gemak van uitgaan dat de jury niet alleen voor de grote namen kiest. Er zijn wel eens jury’s geweest – ik heb er zelf deel van uitgemaakt – die wel een punt wensten te maken en een uitgesproken voorkeur hadden voor een verrassende shortlist. Bijvoorbeeld een lijst zonder usual suspects, dan wel oud-winnaars. Of een lijst met niet al te veel boeken van één uitgeverij. Eigenzinnig jury’s, het levert steevast gemor op, maar ook voer voor discussie.

Plus- en minpunten
Om tot een selectie te komen, zullen we – als die er al zijn - de uitgesproken plus- en de wat mindere pluspunten (lees: minpunten) van de auteurs tegen het licht moeten houden. En laten we hierbij maar voor het gemak de alfabetische volgorde hanteren. Nu wordt het menens.

Corine Hartman: Heeft met Sluipend gif een uitstekende thriller geleverd. Minpuntje: wil dat weten ook. Elk vier- of vijfsterrenrecensie wordt met een plopmoment gevierd.
Donald Nolet: Oud-winnaar van zowel de Gouden Strop als de Schaduwprijs. Minpuntje: Heeft met zijn thriller een boek afgeleverd, waar Dan Brown zich niet voor zou schamen, aldus een recensent. Tja...
Saskia Noort: Grote naam, bestsellerauteur. Schreef bestverkochte thriller van het afgelopen jaar. Minpuntje (maar misschien kan dit door jury juist als pluspunt worden gezien: Zei enkele jaren geleden al dat ze nooit kans zou maken, omdat een Gouden Strop-jury ooit opmerkte wel erg veel Saskia Noort-klonen onder de inzendingen te hebben geteld. Minpuntje: Volgens een jurylid overtuigt de spannende verhaallijn in Huidpijn niet.
Max van Olden: Kreeg door de bank genomen positieve tot heel positieve recensies voor De juiste man. Met titel kan natuurlijk ook leuk gespeeld worden in juryrapport. Minpuntje: Recensent oppert dat deze advocaat wel eens de John Grisham van de lage landen kan worden.
Ross & Hartman: Dit duo levert puike thrillers af, ook deze Zwarte weduwe staat als een huis. Minpunt: Drievoudig winnaar Tomas Ross verkondigt al jaren dat de Gouden Strop mag worden afgeschaft. Vindt ook dat een auteur niet meer dan drie keer de Strop zou moeten krijgen.
Ilse Ruijters: Zowel plus- als minpunt: schreef maar liefst 37 versies van het overigens goed ontvangen manuscript van  Later als ik dood ben.
Anita Terpstra: Pluspunt: Haar boek Samen speelt zich niet af in de polder, maar in het broeierige Alabama. Zowel plus- als minpunt: Bescheiden schrijfster die zonder al te veel publicitair geroeptoeter stoïcijns aan de weg timmert en af en toe een thriller aan het buitenland weet te verkopen.
Peter Terrin: Pluspunt: enige Vlaming in het gezelschap. Minpunt: Yucca is geen thriller, maar uitgesproken literair verhaal ‘over wie we zijn en wat we doen.’
Simone van der Vlugt: Grote naam, bestsellerauteur. Minpunt: Wordt met Noort en Esther Verhoef gerekend tot de Grote Drie. Verhoef won vorig jaar al de Gouden Strop. Nog een minpunt: Hoofdpersoon in thriller is een vrouw die een ongeluk krijgt, blind wordt, maar toch nog enig zicht heeft. Doet denken aan het hoofdpersonage in haar geschenkboekje Ooggetuige.
Simon de Waal: Pluspunt: Zal ongetwijfeld de sympathie hebben van Anniko ‘Opsporing Verzocht’ van Santen, van wie niet eigenlijk? Minpunt: Nemesis had wel iets langer mogen zijn. Bovendien is titel niet origineel, Jo Nesbø en Philip Roth gingen De Waal voor.
Felix Weber: Pluspunt: Schrijft thriller over doofpotaffaire, dat kan niet vaak genoeg gebeuren. Minpunt: Won eerder als Gauke Andriesse de Gouden Strop.
Igor Znidarsic: Pluspunt 1: Is de dark horse van dit twaalftal. Pluspunt 2: In Slovenië geboren debutant met een opvallende, maar niet uit te spreken naam. Wordt lachen bij het voorlezen van het juryrapport. Minpunt: Twittert wel erg vaak over chemie en dergelijke.

Alles overwegende komt de redactie tot de volgende shortlist:

Corine Hartman, Ilse Ruijters, Anita Terpstra, Simon de Waal en Igor Znidarsic....

... en gaat over tot de orde van de dag.      

Stilte voor de storm? (nieuws, 2017)

Uitputtende tournee voor Deon Meyer tijdens Spannende Boeken Weken



Nog een dag of twintig en dan beginnen de Spannende Boeken Weken. Maar in de aanloop daarvan is er nog weinig te merken van speciale activiteiten tijdens deze actieperiode. Alleen van de Zuid-Afrikaanse geschenkauteur Deon Meyer wordt verwacht dat hij het vuur uit zijn 'skoene' loopt.

De Spannende Boeken Weken beginnen op vrijdag 9 juni en worden op 25 juni afgesloten. Op de speciale website van boekpromotor CPNB kunnen organisaties, boekhandels en bibliotheken evenementen aankondigen die in het kader van de thriller op touw worden gezet. Wie er een blik op werpt, komt van  een koude boekenkermis thuis. Naast signeersessies en interviews met Anya Niewierra en Esther Verhoef worden ook de optredens van Meyer gemeld. Die laat zijn gezicht zien in Middelharnis, Eindhoven, Laren, Culemborg, Maastricht, Sittard, Utrecht, Hoorn, Noordwijk, Bemmel, Zwolle, opnieuw Utrecht en Amsterdam (een literaire salon met Abdelkader Benali).

Een ware uitputtingsslag voor de geschenkauteur van de novelle De vrouw in de blauwe mantel dus. Maar waar duiken andere thrillerschrijvers op? Als we het schema van de CPNB moeten geloven, zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. Wellicht is de boekenbranche niet bekend met de activiteitenkalender. Of erger: er is sprake van desinteresse of gebrek aan middelen om evenementen op poten te zetten. Wie het weet, mag het zeggen, vooralsnog oogt de spannendeboekenwekencampagne nogal futloos.

Wat wel vaststaat is de bekendmaking op maandag 22 mei van de shortlist van de Gouden Strop 2017. Ook handig om te noteren: de uitreiking van de Strop en de Schaduwprijs op 8 juni. Waar en hoe dat in haar werk gaat, maakt de CPNB maandag bekend. 'Het wordt geen avond zoals voorheen, maar wel iets met groot bereik', meldt voorlichter Job Jan Altena.

(c) Foto auteur Deon Meyer: Guido Schwarz  

Stomende romantiek (nieuws, 2017)

Vertoning 'De eetclub' taboe in Uganda

Uganda heeft een vertoning van de Nederlandse film De Eetclub verboden, omdat die homoseksualiteit zou verheerlijken. Dat is verboden in het Afrikaanse land.

De voorstelling maakte onderdeel uit van het Europese filmfestival in de hoofdstad Kampala. Een Ugandese filmcommissie heeft De Eetclub, naar de gelijknamige thriller van Saskia Noort, van tevoren gekeken om hem te keuren en zegt dat er strafbare dingen in te zien zijn.

Volgens de commissie is er in verschillende scènes homoseksualiteit te zien of wordt erover gesproken. 'In de tien minuten dat twee vrouwen homoseksualiteit verheerlijken zeggen zij dat het huwelijk (waarschijnlijk met mannen) zwaar is! Dat gaat tegen de Ugandese waarden in', schrijft de commissie in een rapport, dat door de Nederlandse ambassade in Kampala op Facebook is gezet.

De commissie stoort zich er verder onder meer aan dat twee volwassenen zoenen waar kinderen bij zijn, er veel alcohol wordt gedronken. Bovendien zijn er scènes vol 'stomende romantiek en seksuele activiteiten' te zien. Ook komen er vrouwen en mannen in voor die de echtelijke trouw niet zo serieus nemen. Wat geweldsscènes betreft, werden er opmerkelijk genoeg een opmerkingen gemaakt. En dat terwijl de kijker getuige is van een knokpartij op een feest en de val van iemand uit een wolkenkrabber in aanbouw.

De Nederlandse ambassade betreurt het besluit en trekt zich terug als deelnemer aan het festival. De thriller De Eetclub gaat over intriges binnen een vriendengroep in een exclusieve villawijk.

Bron: NOS

Je verstand bewaren (nieuws, 2017)

De gevangenis uitkomen met een thriller



Hij zat zeven jaar achter de tralies vanwege zijn betrokkenheid bij een mislukte staatsgreep in Equatoriaal-Guinea. In zijn cel werkte hij de voormalige huurling en oud-SAS-officier Simon Mann aan een thriller.

Het levensverhaal van Simon Mann zelf leest al als een thriller. Nu komt hij met een spannende roman, geschreven om maar niet geschift te worden in gevangenschap. 'Ik wilde iets schrijven voor mijn zoon Freddie, die 13 was toen ik de gevangenis in ging. Ik realiseerde me dat hij een verhaal voor volwassenen wilde lezen.' Met zijn boek, getiteld Kass, wilde Mann ook eer bewijzen aan zijn favoriete boek The Thirty-Nine Steps van de Schotse schrijver John Buchan.

De nu 64-jarige Mann zat een straf van zeven jaar uit in Equatoriaal-Guinea voor zijn betrokkenheid bij een mislukte coup, waarvan hij zegt dat die was goedgekeurd door de Britse regering. Sinds zijn vrijlating in 2009 hield Mann zich buiten de publiciteit. Maar toen hij werd uitgenodigd door de Oxford Union om een toespraak te houden, besloot hij zijn lezers op de hoogte te stellen van het spannende verhaal dat hij tijdens zijn detentie had geschreven.

Mann begon met schrijven nadat zijn tweede vrouw Amanda hem een boek had gestuurd met tips om je verstand niet te verliezen terwijl je in gevangenschap zit. 'Het legt de nadruk op het creatief bezig zijn', aldus Mann in The Guardian. 'Als ik niet aan het boek had gewerkt, dan was ik mijn verstand kwijt geraakt in de cel.' Daarnaast hielp zijn in het leger opgedane vaardigheden om de tijd door te komen. 'Ik moest mijzelf een regime opleggen. Ik heb mijn cel anders ingericht, in de ene helft bracht ik de dag door, de andere helft was mijn slaapkamer. Daarnaast ruimde ik altijd alles op en deed ik mijn oefeningen.'

De titel Kass van zijn boek verwijst naar de gelijknamige heldin, die voluit Kassandra Mary Rose Alndell heet. Zij is een soort vrouwelijke James Bond. Mann heeft nog plots uitgewerkt voor twee andere Kass-thrillers.

Zes jaar geleden bracht Mann zijn memoires uit onder de titel Cry Havoc. Maar het boek was behoorlijk gecensureerd door de Britse overheid. Zeker een vijfde deel van zijn verhaal werd geschrapt, aldus Mann.


Bron: The Guardian

Geen munitie meer (nieuws, 2017)

Het is gedaan met De Diamanten Kogel 

Het recente overlijden van juryvoorzitter Henri Floris Jespers heeft het einde ingeluid van de Vlaamse thrillerprijs De Diamanten Kogel. De jaarlijkse prijs voor het beste spannende boek in Vlaanderen en Nederland, houdt op te bestaan, zo heeft de organisatie achter de prijs besloten.

De Diamanten Kogel werd in februari voor het laatst uitgereikt, toen aan Jan Van der Cruysse voor zijn boek Bling bling. Eerder viel de eer al onder meer Jef Geeraerts en Bavo Dhooge te beurt. Zeven Nederlandse schrijvers, onder wie Simon de Waal, Jacob Vis, Elvin Post en Esther Verhoef, gingen ook met de prijs aan de haal.

'De Diamanten Kogel kan zeker niet de verdienste ontzegd worden het spannende boek in Vlaanderen en Nederland onder de aandacht van een ruimer leespubliek te hebben gebracht', zegt de organisatie. Dat de thrillerprijs het loodje legt, komt naar eigen zeggen omdat er de voorbije jaren te weinig media-aandacht was en omdat het benodigde budget niet langer gegarandeerd kan worden. Bovendien overleed onlangs juryvoorzitter en onvermoeibare stuwende kracht. Henri Floris Jespers.

Ereschepen Philip Heylen, jarenlang bevoegd voor Cultuur en als dusdanig gastheer van de uitreiking in het Antwerpse stadhuis, stelt in een reactie het opdoeken van de prijs erg spijtig te vinden. 'Het initiatief van Bob Mendes en Henri Floris Jespers blijf ik altijd koesteren', zegt hij. 'Ik zal de initiatiefnemers, vrijwilligers, sponsors altijd dankbaar zijn voor hun enthousiasme en engagement.'

De prijs werd in 2002 voor het eerst uitgereikt. Benny Baudewijns werd toen voor zijn thriller De Emerson locomotief bekroond. Twee jaar geleden verkeerde de literaire onderscheiding al in zwaar weer. Toen verdween de vaste sponsor achter de tralies op verdenking van handel in cocaïne. De Diamanten Kogel 2014 werd als gevolg daarvan in de zomer van 2015 uitgereikt. In het Nederlandse taalgebied resten nu als voornaamste thrillerprijzen De Gouden Strop, De Schaduwprijs en de Hercule Poirotprijs.

Bron: De redactie.be

Verboden voor boeken (nieuws, 2017)

Ron Howard verfilmt debuut J.P. Delaney

Dat is meteen al scoren: de regisseur van de Dan Brown-films, Ron Howard, strikken voor de verfilming van je thrillerdebuut. Dat is wat J.P. Delaney nu meemaakt. Maar Delaney is dan ook geen onbekende. De schrijver van Het vorige meisje heet in het echt anders. 

Het boek verschijnt op 22 augustus bij uitgeverij Cargo. En daarin staat ene Jane centraal. Na een verschrikkelijke gebeurtenis is Jane toe aan een nieuwe start, in een nieuwe woning. Een lange zoektocht leidt haar naar een huis in Folgate Street.

Ze wordt verliefd op het bijzondere gebouw en is zeer gecharmeerd van de beroemde architect, waardoor ze een aantal vreemde regels op de koop toe neemt: er mogen geen boeken, geen foto's en geen persoonlijke eigendommen worden meegenomen. Dan hoort Jane van de onverwachte dood van de vorige huurster, Emma, die verrassend veel op haar leek.

Terwijl ze de waarheid probeert te achterhalen, volgt ze onbewust dezelfde bewegingen, neemt ze dezelfde beslissingen, ervaart ze dezelfde angst als het vorige meisje...

J.P. Delaney is het pseudoniem van een Amerikaanse auteur, stelt Cargo. Maar de echte naam van Delaney is bekend. Het gaat om Tony Strong, een in Londen wonende copywriter en schrijver van vier voorgaande romans onder andere namen. The Girl Before, zoals het boek oorspronkelijk heet, was een spraakmakende titel  op de laatste Frankfurter Buchmesse. Binnen een week nadat Delaneys agent de eerste vijftig pagina's naar uitgevers in New York stuurde, was het manuscript aan 25 landen verkocht.

Binnen een maand werden via een veiling de filmrechten van de hand gedaan. Universal Pictures trok aan het langste eind en benaderde Ron Howard om in de regisseursstoel te gaan zitten.

Bron: The Star  

Wordt verwacht 403 (nieuws, 2017)

De jacht op de inspecteur is geopend

Hij wordt bestempeld als de bekendste Noorse thrillerschrijver na Jo Nesbø. Maar echt doorgedrongen in Nederland is Jørn Lier Horst nog niet. Uitgeverij A.W. Bruna is ervan overtuigd dat daar verandering in komt met de publicatie, op 7 juni, van Jachthonden. 

In Jachthonden is opnieuw de hoofdrol weggelegd voor inspecteur William Wisting. Zeventien jaar geleden leidde hij het onderzoek in een van Noorwegens meest beruchte strafzaken, de moord op de jonge Cecilia Linde. Als men ontdekt dat het bewijs is vervalst, wordt Wisting geschorst. Het ziet ernaar uit dat er een man onterecht is veroordeeld voor de moord. Vanzelfsprekend ruiken de media bloed.

Jørn Lier Horst (1970, foto) heeft zich volgens A.W. Bruna met zijn serie over inspecteur William Wisting gevoegd bij de elite van de Scandinavische thrillerschrijvers. Zijn boeken zijn inmiddels in 23 landen verschenen. Vijf jaar geleden al werd Jachthonden bekroond met de Glazen Sleutel, de Gouden Revolver én de Prijs van het Genootschap van Zweedse misdaadschrijvers. Zijn serie over William Wisting wordt door de makers van de Millennium-trilogie verfilmd als tv-serie. Voordat hij zich fulltime aan het schrijven wijdde, werkte hij als hoofd van de recherche in het Noorse district Vestfold.

In de rij (nieuws, 2017)

Filmstudio's verdringen zich voor thriller van duo Clinton-Patterson

Deze week werd bekend dat oud-president Bill Clinton samen met auteur James Patterson een thriller zal schrijven onder de naam The President is missing. Volgens The Hollywood Reporter hebben de twee nu al gesprekken met mogelijke studio's voor een verfilming van de roman die in 2018 zal verschijnen.

Bill Clinton en James Patterson spreken later dit jaar met potentiële filmmakers in Californië over de rechten van The President is Missing. 'Het verhaal gaat over een zittende president', lieten ze eerder deze week weten. Meer details over de inhoud zijn nog niet vrijgegeven.

Thrillerauteur Patterson heeft al ervaring met het verkopen van de filmrechten van zijn boeken. Vijf van zijn boeken zijn tot dusver verfilmd op het grote scherm en acht andere verhalen werden gebruikt voor tv-series.

De twee schrijvers zijn van plan om samen een tournee te doen om het boek te promoten. Verder zal het duo interviews met de media doen.

Bron: Hollywood Reporter 

Gesignaleerd 415 (nieuws, 2017)

Janneke Heimweg - De Judajaagster


Afgelopen zondag werd in de synagoge aan de Folkingestraat in Groningen de thriller De Judajaagster van Janneke Heimweg gepresenteerd. Volgens uitgeverij Palmslag gaat het om 'een hedendaagse thriller gebaseerd op een historische gebeurtenis'. Het boek gaat over religie, maar ook over vrouwenemancipatie.  

De Groningse Juul Samplonius leidt een succesvol studentenleven. Daar komt abrupt een einde aan als ze thuiskomt van haar afstudeerstage in de synagoge van Barcelona. Eerder nog was ze vastbesloten uit te zoeken wat het eeuwenoude mozaïek dat ze daar vond te maken heeft met vroegere familieruzies; terug in Groningen is er alleen het heden waarin ze moet zien te overleven.

En dan volgt er een opeenstapeling van bizarre gebeurtenissen. Juul verliest een dierbare. Ondertussen raakt ze steeds meer verwikkeld in de Gronings-Joodse geschiedenis. Prostitutie speelt een prominente rol en onbedoeld haalt ze onbedoeld een groot oorlogsschandaal naar de oppervlakte. Tot overmaat van ramp blijkt ook nog dat haar geliefde synagoge in groot gevaar verkeert.

Janneke Heimweg (1979) uit Groningen is (gast)blogger en redacteur bij Glasnost radio (OOG). Sinds 2012 zijn negen korte verhalen van haar gepubliceerd in verhalenbundels, twee daarvan wonnen een prijs

Goede vrienden (nieuws, 2017)

James Patterson vormt schrijfsetje met Bill Clinton


Over James Patterson wordt gesuggereerd dat hij de verhalen voor zijn thrillers bedenkt en zijn co-auteurs het zware werk laat opknappen: het schrijven. Of dat met zijn volgende schrijfpartner ook het geval zal zijn, is nog maar de vraag. Want 's werelds bestverkopende auteur gaat een samenwerking aan met oud-president Bill Clinton.

In een gezamenlijke verklaring lieten de uitgeefconcerns Knopf Doubleday Publishing Group en de Hachette Book Group weten dat Bill Clinton en James Patterson zijn begonnen met het werk aan een roman getiteld The President Is Missing. Het boek moet in juni 2018 in de winkel liggen.

Knopf is sinds vele jaren de uitgever van Bill Clinton. Bij dit uitgeefhuis verschenen drie van zijn boeken, waaronder My Life uit 2004. Thrillerfabrikant Patterson leidt een 16-koppig team bij Little, Brown, onderdeel van Hachette Book Group, dat vorm geeft aan zowel zijn boeken voor volwassenen als jeugdromans.

Het was op een golfbaan waar Clinton en Patterson elkaar tien jaar geleden voor het eerst ontmoetten. Sindsdien zijn het goede vrienden.

De uitgevers lieten weten dat het nieuwe boek 'insider details' bevat die alleen bij een president bekend zijn. Clinton verklaarde: 'Het schrijven van een boek over een zittende president - waarbij ik kan putten uit wat ik weet over de functie, het leven in het Witte Huis en de wijze waarop 'Washington' werkt - is enorm plezierig om te doen.' Of in het boek Clintons ervaringen in de omgang met stagiaires een rol spelen, is onbekend.

Patterson noemt de samenwerking 'het hoogtepunt van mijn carrière'.

Bron: Publishers Weekly

In de stress schieten (nieuws, 2017)

Minette Walters verlaat het genre



Na een pauze van tien jaar is de Britse schrijfster Minette Walters weer terug met een nieuw boek. Maar ze neemt afscheid van het thrillergenre. Haar nieuwe boek is een historische roman over de pest. 

Minette Walters in 2006

De koningin van de psychologische thriller doet afstand van haar troon. Voortaan is het historische fictie wat de klok slaat. Haar nieuwe roman is getiteld The Last Hours en komt in november uit.

De Black Death, oftewel de pestepidemie die in de veertiende eeuw miljoenen slachtoffers maakte, staat centraal in haar nieuwe boek. Minette Walters raakte gefascineerd door het thema nadat ze erachter was gekomen dat de ziekte voet op Engelse bodem zette op een kleine vijftien kilometer van waar zij woont in Dorset. In de krant The Guardian verklaart ze dat ze het benauwd kreeg van de gedachte dat de slachtoffers van de pest in haar buurt begraven liggen. 'Elke keer als ik mijn huis verlaat, denk ik dat ergens onder mijn voeten een pestgraf is.' Het nieuwe boek is de eerste van een serie van twee delen. Het volgende boek verschijnt in 2018.

Walters heeft zeventien romans, novelles en verhalenbundels op haar naam staan. In Groot-Brittannië alleen al heeft ze voor 13 miljoen euro aan boeken verkocht. Vanaf 1993 tot 2007 publiceerde ze jaar in jaar uit boeken. Maar tien jaar geleden eindigde dat abrupt na de publicatie van The Chameleon's Shadow. Daarna kwam er nog slechts een kort verhaal op de markt: The Cellar uit 2015.

In een interview met The Guardian twee jaar geleden erkende ze dat ze last had van een burn-out. 'Om eerlijk te zijn: ik raakte enorm in de stress en had een pauze nodig. Ik ben een enorm langzame schrijver en het hele proces van het uitbrengen van een boek, met publiciteit en zo eromheen, werkt op mijn zenuwen.

Hoewel het genre van 'domestic noir' waarin zij pionierswerk verrichtte tegenwoordig enorm gewild is, is Walters de misdaadliteratuur een beetje beu. 'Ik hou van vernieuwen en terwijl het me een groot plezier doet dat ik de psychologische thriller populair heb gemaakt, is tegen mijn natuur als ik niet naar andere horizonten op zoek ga.'

Bron: The Guardian. Klik hier voor een interview uit 2008

Worstelen (nieuws, 2017)

Dennis Rijnvis houdt het bij één thriller


Journalist Dennis Rijnvis debuteerde vier jaar geleden bij uitgeverij Cargo met de thriller Savelsbos. Daarna begon hij aan zijn tweede, kreeg zelfs een voorschot van de uitgever, maar maakte die niet af. 'Het had vooral te maken met psychologie', schrijft Rijnvis op zijn blog.

'Een boek schrijven kan een lijdensweg zijn', schrijft Dennis Rijnvis, journalist voor onder meer De Volkskrant, Quest, Nu.nl en Psychologie Magazine. 'Begin 2014 werkte ik aan een thriller met als werktitel Eeuwig Leven. Het boek zou in de winkel komen te liggen, ik had namelijk al een contract bij uitgeverij Cargo.'

Maar het boek voltooien, vlotte maar niet. Rijnvis worstelde met het schrijfproces en de druk. 'Het verhaal kreeg maar langzaam vorm, de eenzame uren achter de computer maakten me ongelukkig en het voorschot zorgde ervoor dat het schrijven voelde als een verplichting.' Het jaar 2014 was bijna halverwege toen Rijnvis een rigoureuze beslissing nam. 'Ik stortte het geld terug en staakte mijn boekproject.'

Rijnvis, die voor zijn debuut nog werd genomineerd voor de Schaduwprijs, kreeg het maar niet voor elkaar zijn boek af te ronden. 'Het had vooral te maken met psychologie', aldus Rijnvis. 'Een boek schrijven is een kwestie van jezelf motiveren, deadlines stellen.' Pas toen hij eenmaal was begonnen aan het tweede boek ontdekte hij dat hij zichzelf niet echt als thrillerschrijver zag. 'Sterker nog: ik ontdekte dat het schrijven van korte artikelen en blogs beter bij me paste dan boeken schrijven.'

Op zijn blog neemt Rijnvis uitgebreid de tijd om in 23 stappen schrijvers in spe op weg te helpen met het verwezenlijken van hun droom. Hier alvast één advies: Vraag geen voorschot. Bij Rijnvis stortte de uitgever het ongevraagd op zijn bankrekening. 'Op zich een mooi gebaar, maar het gaf ook extra druk, en dat kun je niet gebruiken bij het schrijven.'

Bron: Schrijfvis

Een kist van spaanplaat (nieuws, 2017)

Thrillerschrijfster duikt in wereld van rouwen, kisten en cremeren

Vaarwel heet het nieuwe boek van Annet de Jong. Ditmaal geen thriller, maar een verslag van haar 'persoonlijke queeste' door uitvaartland.

Zeven tropenjaren op de parlementaire redactie en ruim een decennium op de kunstredactie van De Telegraaf had Annet de Jong achter zich, toen uitgeverij Luitingh-Sijthoff haar benaderde voor een boek over uitvaart en afscheid. Ze wilde echter geen handboek hoe om te gaan met de dood schrijven zoals de uitgeverij voorstelde, maar verslag doen van een journalistieke speurtocht.

De verslaggeefster interviewde tientallen mensen die in de branche werken, wandelde rond op een uitvaartbeurs en bezocht begraafplaatsen. Ze ontdekte hoe gesloten de uitvaartwereld is, maar wist toch te achterhalen dat verzekeraars in veel gevallen milieuonvriendelijke gefineerde spaanplatenkist leveren, een kist waarvoor de verzekerde acht keer zo veel betaalt als die kost. Ook cremeren brengt veel geld in het laatje, vertelt ze op de site van Villamedia. 'Aan cremeren verdienen de grote verzekeraars die ook crematoria bezitten het meest, dus roept men al jaren da cremeren goedkoper is dan begraven.'

De Jong debuteerde in 2008 als schrijfster en publiceerde enkele thrillers. Sinds 2014 vormt ze met haar partner Dominique van der Heyde het auteursduo Anna Levander.

Bron: Villamedia

Trekker (nieuws, 2017)

Stephen King: 'Trump heeft een persoonlijkheidsstoornis'

De Amerikaanse bestsellerauteur Stephen King vindt dat de toegang die de Amerikaanse president Donald Trump heeft tot het nucleaire wapenarsenaal 'enger dan welk verhaal ook' dat hij heeft geschreven. King laat dat weten op Twitter.

Donald Trump heeft onlangs gezegd dat de Verenigde Staten weer koploper moet worden als het gaat om het bezit van het aantal kernwapens. Zijn opmerkingen leidden tot nogal wat commotie. Een groep psychiaters concludeerde dat Trump symptomen vertoont van 'een gevaarlijke mentale ziekte'. En King sloot zich daarbij aan. 'De tweets van Trump in zijn eerste honderd dagen als president schetsen een helder portret van de man: hij heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Een stoornis die bijna uit het boekje komt.'

That this guy has his finger on the nuclear trigger is worse than any horror story I ever wrote.

— Stephen King (@StephenKing) 4 mei 2017

'Dat deze man zijn vinger op de nucleaire trekker heeft, is erger dan welk horrorverhaal ik ooit heb verzonnen.' Stephen King is al lang een uitgesproken criticus van Trump, met name vanwege zijn gebrek aan transparantie op financieel gebied. Zo schreef hij in april nog: 'Kom op lafaard! Als je mans genoeg om een megabom op Afghanistan te gooien, ben je ook mans genoeg om openheid van zaken te geven over je belastingzaken.'

Bron: Twitter