Nathalie Pagie: 'Ik schrijf met vaart'
Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Nathalie Pagie. 'Ik heb wat nare ervaringen uit het verleden van me af kunnen schrijven, dat gaf een goed gevoel.'
 |
| Na de presentatie van De Toneelclub |
Nathalie Pagie: 'Nog niet zo lang geleden. De negen thrillers die ik tot nu toe schreef, liggen op een stapel naast mijn computer. Regelmatig blader ik er doorheen. Om te kijken hoe iets genoteerd is, welke uiterlijkheden een personage ook alweer had, welke namen ik gebruikt heb. Vaak blijf ik hangen en lees ik een paar hoofdstukken, nog steeds met plezier.'
Hoe verliep de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Over mijn eerste boek heb ik het langst gedaan. Er was nog geen deadline, geen druk. Bovendien was ik tijdens het tweede deel van dat schrijfproces zwanger van mijn zoon Matz. Toen ik het manuscript af had, heb ik het naar zes uitgeverijen toegestuurd. Op goed geluk. Ik geloof dat ik twee of drie afwijzingen kreeg (‘past niet in ons fonds’), van twee uitgeverijen heb ik nooit een reactie ontvangen, maar Meulenhoff-Boekerij hapte toe. Ze vonden het een origineel, spannend verhaal met mooi uitgewerkte personages. Of ik niet eens langs wilde komen in Amsterdam om erover te praten. Je begrijpt dat ik een gat in de lucht sprong. Mijn man was toen op wandelvakantie in Ierland en had net een lastige berg beklommen toen ik hem belde. Allebei enthousiast en gelukkig. Dat gesprekje zullen we allebei nooit vergeten.'
De Toneelclub kwam in 2013 uit. The rest is history. Ik ben bij Meulenhoff-Boekerij gebleven, het is een fantastische uitgeverij. Deze maand komt mijn tiende thriller uit: Camping Oosthoek. De contracten voor drie volgende boeken zijn al getekend.'
Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'Niet precies. De eerste oplage was 4.000 stuks, maar hij is ook als bookazine verspreid bij Libelle, hij verscheen als special bij Kruidvat en er is een Vlaamse editie (met eigen cover) gedrukt voor lezers van dagblad De Standaard.'
Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?"
'Ik kreeg goede reacties en dat was lekker, maar het legde ook een druk op het tweede boek (De Campus), dat ik zelf minder geslaagd vind. Bij elk boek zijn er fijne en minder fijne recensies, dat blijft. Bij je eerste boeken moet je daar nog echt aan wennen, een olifantenhuid ontwikkelen, weten dat smaken verschillen en blijven geloven in je eigen kunnen. Wat dat betreft had ik geluk, mijn eerste werd over het algemeen goed ontvangen, een positieve start voor mijn schrijverscarrière. Met mijn baan als communicatieadviseur ben ik vijf jaar geleden gestopt. Ik ben fulltime schrijver.'
 |
| Nathalie Pagie (foto: Toof Producties) |
'Met trots. Met De Toneelclub is alles begonnen. Bovendien heb ik wat nare ervaringen uit het verleden van me af kunnen schrijven, dat gaf een goed gevoel. De eerste versie van het boek was overigens te kort, zo’n 55.000 woorden. Met hulp van mijn redacteur destijds, Paloma Sanchez, heb ik het verhaal uitgebreid naar, ik geloof, zo’n 65.000 woorden. Pluspunten vind ik de opbouw en de stijl, die herkenbaar is in al mijn boeken; ik schrijf ‘met vaart’, korte hoofdstukken, toegankelijk en lekker leesbaar.'
Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Natuurlijk. Met elk boek leer je bij. Met de kennis van nu zou De Toneelclub een dikker boek zijn geworden. Ik zou meer tijd hebben genomen om de personages te leren kennen, ik zou uitgebreider zijn in mijn opbouw, zodat het einde (dat in de proloog deels voorspeld wordt) minder pats-boem zou aanvoelen. Maar het verhaal blijft het verhaal, dat staat.'
'Ik denk dat je de ontwikkeling en groei in mijn boeken kunt zien. Mijn serie over journalistenduo Tara Linders & Diego Martinez is van een andere orde dan mijn eerste twee boeken. Dat geldt ook voor mijn Scandi-thrillers (IJsengel, Noordkaap en Helsinki). In schrijfstijl verschillen ze misschien niet zozeer, maar in plot, geloofwaardigheid en gelaagdheid van de personages zeker.'
'Nu ik de opleiding scenarioschrijven volg aan Scriptacademy – ik start in september met het tweede en laatste jaar – kijk ik anders naar de structuur van een verhaal. Schrijven voor film en series is een andere tak van sport, die het schrijven van boeken ongetwijfeld zal beïnvloeden. Het is strenger, dwingender en veel meer gericht op actie en dialoog. Pittig, maar ook ontzettend leuk. Boeken schrijven blijf ik doen, maar ik hoop ook films en series aan mijn oeuvre toe te voegen.'
Over De Toneelclub:
Casa Familia en IJsengel wonnen ieder een Thrillzone Award voor Beste Nederlandstalige Thriller (2017 en 2018) en Helsinki was genomineerd voor de Hebban Thrillerprijs 2021.
Begin september verschijnt Camping Oosthoek, Pagies tiende thriller. De mogelijkheden voor verfilming van dit verhaal, maar ook van IJsengel en Noordkaap worden onderzocht.
'Schrijven is een vak dat ik met hart en ziel uitoefen', aldus Pagie op haar website. 'Elk boek is als een reis. De bestemming staat vast, maar hoe ik er kom, weet ik niet en mijn reisgenoten leer ik gaandeweg pas kennen. Ik stap in en laat me graag verrassen en hoop dat de lezer dat na mij ook doet, met minstens evenveel plezier.'
In De Toneelclub zoekt Elin na een verbroken traumatische relatie haar heil in een nieuwe stad en een nieuwe baan. Ze wil helemaal opnieuw beginnen en haar verleden achter zich laten. Vooral Daniël, haar charmante maar ook gewelddadige ex, wil ze vergeten. Het lijkt haar aardig te lukken: haar baan is uitdagend, en ze besluit haar oude liefde voor toneel nieuw leven in te blazen door zich bij een toneelclub aan te sluiten. Als ze daar echter een oude bekende tegenkomt, wordt ze geconfronteerd met herinneringen die ze liever zou vergeten.
Elin komt voor een drastische keuze te staan: als ze niet weer het slachtoffer wil worden, zal ze het heft in eigen handen moeten nemen. Lukt het haar voor eens en voor altijd af te rekenen met haar verleden?
Lees ook:
René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Willem Asman vertelt hier over zijn debuut De Cassandra Paradox
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Bram Dehouck vertelt hier over zijn debuut De minzame moordenaar
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Isa Maron vertelt hier over haar debuut Passiespel
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Ingrid Oonincx vertelt hier over haar debuut Nickname
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Anita Terpstra vertelt hier over haar debuut Nachtvlucht
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Esther Verhoef vertelt hier over haar debuut Onrust
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Jeroen Windmeijer vertelt hier over zijn debuut Het Petrusmysterie
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten