Exit (nieuws, 2021)

 Vlaamse bestsellerauteur Pieter Aspe overleden  



Auteur Pieter Aspe is zaterdag 1 mei overleden. De succesauteur van onder meer de thrillers rond commissaris Van In werd 68 jaar oud. Aspe, geboren Pierre Aspeslag, heeft een vijftigtal boeken op zijn naam staan, waarvan er 3,5 miljoen exemplaren werden verkocht. Het eerste, Het vierkant van de wraak, kwam in 1995 uit.

'Lieve lezers en vrienden van Pieter Aspe, bijzonder verdrietig nieuws', schrijft uitgeverij Aspe NV. 'Pieter Aspe is vandaag overleden na een kort ziekbed. We wensen zijn echtgenote Tamara alle sterkte in het verwerken van dit verdriet. Hij zal heel hard gemist worden. We bedanken iedereen die ons de afgelopen tijd gesteund heeft met berichtjes van hoop. Nu nemen we de tijd om de herinneringen aan Pieter Aspe te koesteren.'

De auteur kampte vorig jaar al met gezondheidsproblemen en lag toen vijftien dagen lang in het ziekenhuis. Hij had zware longproblemen, maar het bleek geen coronavirus te zijn geweest. Wel vonden ze een abces in zijn longen. Door die gezondheidsproblemen zou hij ook dit keer in het ziekenhuis zijn beland.

Ook in 2006 belandde hij al eens in het ziekenhuis na een hartaanval. Hij beloofde toen te stoppen met roken, maar bleef wel Duvels drinken. Die drank was ook het handelsmerk van hoofdpersonage Van In in de boekenreeks.

Aspe laat twee dochters en drie kleinkinderen na. Eind 2018 trouwde hij met de veertien jaar jongere Tamara, die hij toen drie maanden kende. 'Ik vind: ofwel ben je met iemand, ofwel niet. Dus waarom wachten? Ik heb niet zo veel tijd meer, hé', zei Pierre Aspeslag daarover in Het Nieuwsblad.

Tamara was zijn derde vrouw. In augustus 2016 verloor hij zijn toenmalige vrouw Bernadette Vandenbroucke (53) aan kanker. Eerder was hij ook getrouwd met Francine.

Aspe studeerde aan het Sint-Leocollege in Brugge. Hij was voltijds auteur sinds 1996. Daarvoor werkte hij onder andere als magazijnier, verkoper, seizoenagent bij de zeevaartpolitie, fotograaf en studiemeester. Hij was ook enkele jaren conciërge van de Heilig-Bloedkapel in Brugge. Pieter Aspe was een van de bekendste en populairste misdaadschrijvers in Vlaanderen en Nederland. Hij verkocht zijn boeken ook in Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, Portugal, Zuid-Afrika, Polen, Tsjechië en - sinds 2013 - de VS.

Het duurde tot zijn tweeënveertigste voor hij zijn eerste boek publiceerde. De meeste van zijn verhalen spelen zich in Brugge af. In 2001 ontving Aspe de Hercule Poirotprijs voor zijn roman Zoenoffer. De boeken rond Van In werden ook een succesvolle tv-serie onder de naam Aspe, tussen 2004 en 2014. Aspe zelf figureerde meermaals.

Bron: Nieuwsblad.be, VRT

Wordt verwacht 491 (nieuws, 2021)

Moord op activiste

Zijn eerste thriller De Rus werd genomineerd voor de MAX Bronzen Vleermuis en - ook niet mis - de Thrillzone Award voor Beste Nederlandstalige Thrillerdebuut. Met de thriller De minister, die op 3 juni bij The House of Books verschijnt, hoopt Hans Faber volgens zijn uitgever nog hogere ogen te gooien. 

De jonge politicus Jan de Reuver is voor de duvel niet bang. Als een collega hem vraagt te bemiddelen bij de bezetting van een varkensstal in Markelose Broek aarzelt hij geen moment en gaat hij met een delegatie van Meat is Murder in gesprek.

Na zijn daadkrachtige optreden wordt de stal ontruimd en worden de activisten opgepakt. De media zijn lyrisch over zijn optreden en zijn carrière raakt verder in de lift.

Misdaadjournalist Vince van Zandt heeft niks op met activisten, maar raakt geïnteresseerd als het lichaam van een jonge activiste wordt gevonden. Zeker als ze door geweld om het leven gekomen lijkt...

Hans Faber was journalist voor onder meer de Volkskrant en Het Financieele Dagblad. Voor de Volkskrant schreef hij vaak over het schemergebied tussen onder- en bovenwereld en was hij twee keer genomineerd voor Het Gouden Pennetje, de prijs voor talentvolle journalisten. Hij is tegenwoordig copywriter en eigenaar van een communicatiebureau.

Hans Faber is de oom van de in 2017 vermoorde Anne en treedt namens de familie op als woordvoerder. Geïnspireerd door schrijvers als Stieg Larsson en Tom Wolfe schreef hij De Rus, waarvan De minister het vervolg is.

Gesignaleerd 504 (nieuws, 2021)

Heleen van den Hoven - Het Tango Algoritme  



Bij uitgeverij De Crime Compagnie verschijnt op 6 mei de thriller Het Tango Algoritme van Heleen van den Hoven. Het is de derde thriller van deze docent. 

Tot groot plezier van haar huisgenoten Grace en Florence behandelt wiskundelerares Emmy het zoeken naar een nieuwe danspartner als een wiskundig probleem. Ze besluiten Emmy, die dating-apps verschrikkelijk vindt, een handje te helpen.

Ondertussen verbergen de vrouwen alle drie hun eigen geheim. Tot de aankoop van een paar dansschoenen de verkeerde mensen naar hun huis in Nieuwegein leidt…

Met Het CARPA Complot maakte Heleen van den Hoven (1959) in 2019 haar thrillerdebuut bij De Crime Compagnie. In 2020 verscheen Heleens tweede thriller: De speelgoedman. Eerder kwamen bij De kleine Koning enkele kinderboeken van haar hand uit, en de avonturenroman Halverwege (2015), onder het pseudoniem Helen Dool.

Van den Hoven laat zich volgens haar uitgeverij graag inspireren door bijzondere locaties, of dat nu de Maeslantkering is of een oude monumentale begraafplaats. Ze schrijft in uiteenlopende genres en heeft een liefde voor spanning en avontuur.

Van huis uit is Heleen docent. Na het behalen van het tweedegraads diploma Beeldende Vorming en de omscholing tot docent Kantoorautomatisering, bestond haar werk grotendeels uit schrijven en vormgeven: handleidingen, lesmateriaal, cursussen. Door haar liefde voor typografie en vormgeving startte ze in 1999 De kleine Koning, waarin ze als ‘boekmaker’ aan de gang ging. Ze publiceerde zelf enkele kinderboeken, maar besloot algauw dat boeken maken leuker was dan ze verkopen.

Met de kennis van nu #22 (interview, 2021)

Willem Asman: 'Na de eerste verlies je je onbevangenheid'

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Willem Asman. 'Ik heb een jaar lang op verjaardagen aangekondigd dat mijn boek nu echt volgende week klaar was.'

Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw debuut De Cassandra Paradox?
Willem Asman: 'Kort geleden nog, ter gelegenheid van de heruitgave bij mijn uitgever Gloude Publishing en als Kobo Original audiobook. Normaal gesproken doe ik liever iets anders; ik ben geen prettige lezer van eigen werk.'

'Als ik aan het schrijven ben', zei Ilja Leonard Pfeijffer, ‘moet ik volslagen overtuigd zijn van de eenmalige genialiteit van wat ik op dat moment schrijf, anders wordt het niks. Maar ja, du moment dat het klaar is en opgestuurd, denk ik: jezus, in mijn hoofd was het een meesterwerk en nu is het dit?!’

'Het zijn troostende woorden, maar ook pijnlijk, ik herken het zeer. Het is liefde die moet, het kan niet anders, maar liefde onder dwang eindigt altijd in het tegenovergestelde.'

Willem Asman ontvangt in december 2005 het eerste exemplaar van De Cassandra Paradox

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Ik startte met opdrachtjes aan mezelf, bijvoorbeeld dat ik moest stoppen met commentaar leveren bij elk woord. Alles kon namelijk altijd beter, puntiger, grappiger. Toen ik constateerde dat mijn personages nogal veel dachten, moest ik een scène schrijven met alleen dialoog. Zo dwong ik mezelf ook landschappen te beschrijven, interieurs van gebouwen, de smaak van eten, het uiterlijk en de houding van mensen op straat.'

'Langzaam vulde ik zodoende een map met verhalen, hoofdstukjes, losse scènes. Toen het een boek moest worden, zijn twee rechercheurs voor me gaan uitzoeken wat al die verschillende personages en gebeurtenissen met elkaar te maken hadden. Deze methode raad ik niemand aan, overigens – de puzzel was enorm, uiteindelijk telde het eerste manuscript duizend pagina’s. Ik heb een jaar lang op verjaardagen aangekondigd dat mijn boek nu echt volgende week klaar was.'

'Ik heb drie uitgevers benaderd met de eerste vijftig bladzijden, twee daarvan wilden verder.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'De teller tot op heden officieel (De Cassandra Paradox komt nog vaak, vaker zelfs dan Rebound, langs op obscure sites): twaalfduizend exemplaren.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Een lawine van lof, het kon niet op. Het Parool was de eerste: ‘Spannend slim en subversief, geen alledaagse combinatie.’ NRC volgde: ‘Een rijk boek, overtuigend, caleidoscopisch, intelligent.’ Trouw schreef: ‘Asman is een aanwinst’.'

'Vrij Nederland vond het uiteraard allemaal maar raar, maar ik had op mijn cover de prachtige quote van Rinus Ferdinandusse: ‘De plot van dit Cassandra-verhaal is gebaseerd op een zó spannend en tegelijk dichtgetimmerd tegendraads tunneldenken dat, paradoxaal genoeg, uiteindelijk elke ordinaire blauwe boon een spetterende lichtkogel blijkt te zijn.’

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eersteling? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Het geheim van schrijven, leerde ik van Charles den Tex, is onbevangenheid. Die raak je kwijt na je eerste. Omdat je te veel lessen krijgt en die te goed in je oren knoopt. Bij je debuut kun je nog zoeken, verdwalen, je hoeft nog niet na te denken over de mogelijke gevolgen van een onbedachte zijstap of van een figurant die onaangekondigd op de voorgrond treedt. Ik vind het tijdens het schrijven vooral leuk mezelf te verrassen, en dat kan per definitie niet als je alles volgens het boekje doet.'

'Dat schrijfplezier lees ik ook nu nog terug in De Cassandra Paradox – het spat als het ware van de pagina’s af. Sommige scènes grepen me bij de keel, en verbazen me hogelijk: Huh heb ik dat geschreven? Heb ik dat gedurfd?'

'Bij elk volgend werk neem je alle lessen uiteraard mee in je reisbagage, wat je hebt geleerd is immers niet meer te ont-leren. Daardoor wordt het functioneler, zakelijker. Als je niet oppast word je professional, wordt je schrijven vakwerk, meer van hetzelfde. Lees Baldacci en/of Grisham, met alle respect, het is te vaak te veel lopendebandwerk geworden. Eerder gezien, eerder gelezen, en beter.'

'Natuurlijk ben je afhankelijk van uitgevers en inkopers, en van hun ideeën over wat lezers verwachten. Maar worden je boeken er beter van? Ik twijfel. Maak ik het mezelf makkelijk door die twijfel? Ik weet zeker van niet.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Vijftien jaar na De Cassandra Paradox is mijn werkwijze niet structureel veranderd. Nog altijd verzin ik opdrachtjes voor mezelf, om steeds weer iets nieuws te ontdekken. Origineel wil ik zijn, mezelf uitdagen tot een volgende stap, tot iets wat nog niet bestaat, tot iets wat ik nog niet eerder deed. Dat speelt me ook parten bij het schrijven van een vervolg op de Rebound-trilogie: ik wil iets toevoegen aan wat er al is, het mag niet meer van hetzelfde zijn, en dat is me niet gelukt – nog niet, moet ik zeggen. Uit het gebaande pad komen kost tijd.'

'Maar om je vraag te beantwoorden: nee, ik zou niets anders hebben gedaan. Mijn debuut had niet beter gekund of puntiger of grappiger, en zeker ook niet eerder, want allemachtig wat ben ik blij dat ik niet debuteerde op mijn achttiende.'

Over De Cassandra Paradox: 

Willem Asman (1959) studeerde Nederlands en voltooide in 1985 zijn studie aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Amsterdam. Hij werkte vijftien jaar bij Oracle Corporation, het op een na grootste softwarebedrijf ter wereld. Hij is oprichter en eigenaar van een adviesbureau voor human resources, change management en communicatie. Met zijn thrillerdebuut De Cassandra Paradox uit 2006 werd hij genomineerd voor de Gouden Strop van dat jaar. Een jaar later volgt zijn tweede thriller Brittannica. Van 2008 tot 2012 was hij voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs en de Stichting Gouden Strop, van 2013 tot 2016 penningmeester van de Stichting Lira en bestuurslid van de Stichting Rechtshulp Auteurs, van 2013 tot heden is hij penningmeester van het PC Boutensfonds. In 2018 won hij de BookSpot Gouden Strop voor Enter – het eerste deel uit de Rebound-serie.  

Twaalf jaar geleden zei hij op De Spanningsblog het volgende over het ambacht schrijven: 'De eerste versies van een nieuw boek zijn voor mij en niemand anders. In die fase mag ik alles – ik rotzooi maar wat an, in de geest van Karel Appel. Tijdens het herschrijven betaal ik de tol voor die grenzeloosheid. Dan wordt schrijven voor mij duwen, breken, vechten, letterlijk – een voortdurende strijd tussen mezelf meer of juist minder serieus nemen.'

In De Cassandra Paradox geeft een keurige man met Arabisch uiterlijk zich aan op een politiebureau in Miami. Hij bekent dat hij een terroristische aanslag wil plegen. Hij moest zich hier melden, zegt hij, al weet hij niet van wie. In een plastic tasje heeft hij de bewijzen: een foto van het Empire State Building en een bouwtekening van iets wat lijkt op een bom.
Even later verschijnt de woordvoerder van het Witte Huis op tv. Hij verklaart dat de afgelopen twee weken zestien arrestaties zijn verricht. In alle gevallen hebben de mannen ­ zware criminelen en terroristen ­­­ zich vrijwillig aangegeven om redenen die nog opgehelderd moeten worden. Verder worden er geen nadere mededelingen gedaan.
Vanaf dat moment ontvouwt zich een verhaal over de wereld van de internationale machtspolitiek na nine-eleven. thriller. In dit debuut combineert Willem Asman zijn liefde voor film, dialoog, antihelden en complottheorieën tot een thriller van internationale allure, geïnspireerd door Ludlum en Forsythe, met onmiskenbaar accenten van Crichton en King.

Lees ook: 

René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie
Charles den Tex vertelt hier over zijn debuut Dump
Rudy Soetewey vertelt hier over zijn debuut Inbraak
Jacob Vis vertelt hier over zijn debuut Prins Desi
Elvin Post vertelt hier over zijn debuut Groene vrijdag
Tomas Ross vertelt hier over zijn debuut De honden van het verraad
Marelle Boersma vertelt hier over haar debuut Nephila's netwerk
Saskia Noort vertelt hier over haar debuut Terug naar de kust
Roel Janssen vertelt hier over zijn debuut De Struisvogelcode
Jac. Toes vertelt hier over zijn debuut Dubbelspoor
Simon de Waal vertelt hier over zijn debuut Cop vs Killer
Peter Römer vertelt hier over zijn debuut Chantage
Marion Pauw vertelt hier over haar debuut Villa Serena
Gerard Nanne vertelt hier over zijn debuut Lied van de lijster

Wordt verwacht 490 (nieuws, 2021)

De vervloekte state  



Het is al weer drie jaar geleden dat het laatste spannende boerk van Anita Terpstra verscheen. Daarna publiceerde ze een non-fictieboek over volle huizen en een roman. In haar nieuwe thriller Het huis van berouw gaat ze naar het noorden van Friesland, waar een vervloekt landhuis een dorp in zijn greep houdt. Het boek verschijnt 10 juni bij uitgeverij Cargo. 

Ze hoopt op een nieuw leven in de oude state.

Maar dan valt de eerste dode.

Nadat Rens haar verloofde voor het altaar liet staan omdat hij vreemdging, verdween hij spoorloos. Ze richt zich volledig op de renovatie van een vervallen landhuis.

Dorpsbewoners waarschuwen haar dat de state vervloekt is, en dat er onverklaarbare dingen gebeuren, maar Rens gelooft niet in fabels en geesten. Dan wordt het lichaam van haar ex gevonden op het terrein van de state. Als vlak bij het landhuis nog meer doden vallen terwijl Rens in de buurt is, wordt ze het middelpunt van het politieonderzoek.

Ondertussen blijven de vreemde, angstaanjagende gebeurtenissen in de state elkaar opvolgen. Maar Rens weigert zich bang te laten maken, en gaat op zoek naar antwoorden. Wie probeert haar bang te maken? Of zijn er andere krachten aan het werk?

Anita Terpstra (1974) studeerde journalistiek en kunstgeschiedenis. Van haar thrillers werd Samen genomineerd voor de Gouden Strop. Haar thrillers zijn ook in Duitsland en Frankrijk uitgegeven. Terpstra schreef ook een non-fictieboek over grote gezinnen, dat enkele weken in de bestsellerlijsten stond, en de roman De moedermaffia.

Niet passend (nieuws, 2021)

De oude canon doet het nog...  



In december was ineens de aankondiging daar: er komt een nieuwe Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur. Met hulp van lezers, auteurs en kenners van het genre zou website Hebban.nl in juni de lijst publiceren met het beste wat er aan spannende boeken van eigen en Vlaamse bodem is verschenen. Maar de canon komt er niet. 

De aankondiging leidde op deze blog nog tot columns met een meer dan gemiddelde pH-waarde. Tomas Ross vreesde dat er weinig historisch perspectief te vinden zou zijn in de lijst. En Peter de Zwaan vreesde dat de canon blijk zou geven van een hoog RTL-gehalte en vond het merkwaardig dat de jury die de lijst zou samenstellen twee misdaadauteurs telde. 

Maar goed, de canon komt er dus niet. Hoofdredacteur Sander Verheijen van Hebban.nl (tegenwoordig onderdeel van de Stichting CPNB) liet de jury weten dat is besloten om dit jaar af te zien van de organisatie van de Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur. 'De belangrijkste reden is dat de canon niet meer echt past in onze redactionele kalender voor de zomer.' Of er veel Hebban-lezers inmiddels al een lijstje met favoriete thrillers hadden ingeleverd, is niet bekend. Op de website is geen verwijzing meer te vinden naar de canon. 

Peter de Zwaan bracht in zijn column nog de eerdere Canon van de Nederlandstalige Misdaadliteratuur ter sprake. Die verscheen in 2017 en werd door De Zwaan bestempeld als 'kranig werk' van de samenstellers. Die canon is nog wel op Hebban.nl te vinden. De publicatie leidde overigens tot verschillende reacties: van 'eindelijk een lijst samengesteld door kenners' tot 'wat een bagger'.