Lieneke Dijkzeul - De stille zonde (2006)

Verloren strijd tegen de gele kamerlinde

(Door Peter Kuijt)

Over het fenomeen literaire thriller valt veel te zeggen. Dat de term bijvoorbeeld schijnt te zijn bedacht door Rinus Ferdinandusse, die het ooit plakte op Het geheugenspel van Nicci French. Dat uitgeverij Anthos sindsdien op elke roman die geacht wordt spannend te zijn het stempel drukt en dat concurrerende boekdrukkers het vervolgens na-apen om maar zo veel mogelijk exemplaren te kunnen afzetten. Want literaire thrillers zijn heter dan heet, zie het succes van Saskia Noort, Simone van der Vlugt en Esther Verhoef.

Maar nergens lees je wat een spannende roman nu tot een literaire thriller maakt. Oké, het zijn veelal boeken met een mysterieuze foto op de cover van een engelenbeeld, een donker bos of een in nevelen gehuld meer. En toevallig zijn de meeste 'literaire thrillers' ook nog door vrouwen geschreven. Maar een definitie, ho maar.

Wellicht dat De stille zonde, het thrillerdebuut van kinderboekenschrijfster Lieneke Dijkzeul, straks als standaard beschouwd gaat worden. Want ze paart in deze mooie roman spanning aan geraffineerd uitgewerkte personages en een ragfijne stijl. De lezer die prijs stelt op een in mooie beelden opgediend verhaal waarin elk cliché wordt gemeden, kan zijn hart ophalen in De stille zonde. Dijkzeul steekt bestsellerkanonnen als Saskia Noort en Simone van der Vlugt met gemak naar de kroon. En dat terwijl ze eigenlijk maar een klein gegeven beschrijft in dit boek.

Tijdens een druk bezochte schoolreünie wordt Eric Janson, docent Engels, vermoord aangetroffen bij een toiletruimte. Aan de wat oudere rechercheur Paul Vegter de taak om de zaak op te lossen. Geen sinecure, want er zijn in eerste instantie verdachten te over: oud-leerlingen, collega-docenten, de rector. Wie weet heeft de amanuensis wel vuile handen...

Dijkzeul concentreert zich in de uitwerking van het verhaal op een klein groepje mensen, die elk een portie sores met zich mee torsen. Zo is rechercheur Vegter een vereenzaamde speurder, wiens vrouw is overleden en die in zijn appartement machteloos moet toezien dat hij ook de strijd tegen de afstervende kamerlinde zal verliezen. We maken kennis met Jansons ex-vrouwen, de uiterst formele rector en zijn zieke, maar innerlijk ijzersterke echtgenote en dan zijn er nog oud-leerlingen Eva Stotijn, een alleenstaande, graatmagere, jonge moeder wier vader gedurende haar schooltijd de cel in moest wegens fraude, en de manipulatieve David Bomer, een rijkeluiszoontje dat alles al heeft gezien.

Dijkzeul brengt diverse lijntjes uiteindelijk op respectabele wijze samen en weet te overtuigen met het feit dat het recht zijn loop kan hebben zonder dat een rechter er aan te pas komt. Dat ze iets te lang doorgaat nadat alle vragen zo'n beetje zijn beantwoord zij haar onmiddellijk vergeven. Zo kan de lezer nog even verder genieten van haar puntgave stijl.

Lieneke Dijkzeul - De stille zonde. Uitgeverij Anthos, 264 pag.