Toni Coppers - Dixit (2005)

Om te janken

(Door Peter Kuijt)

De signalen op de cover waren niet mis te verstaan: een buitenmodel waterpistool spuwt de titel van het boek uit. De niet bestaande The New York Gazet spreekt van 'a modern-day masterpiece' en schrijver Toni Coppers geeft op dat hij ooit personal trainer is geweest van Brad Pitts cavia. Kortom, waarschuwingen te over om de 'komische thriller' Dixit van Coppers vooral niet serieus te nemen. Wie het toch doet krijgt er spijt van. Dixit is geen thriller. Dixit is niet komisch. Dixit is om te janken.

Coppers (1962), eigenaar van een pr-bureau te Leuven en auteur van de klassieker Reizen met de Kleine Koffer, schrijft over David Cleeffs, voormalig Coördinator Vlaamse Waterwegen. Met zijn eenmansbedrijfje Dixit brengt hij weetjes aan de man: een cursus Oost-Kongo voor soldaten die op vredesmissie gaan, hij herschrijft een beroemde speech van Churchill voor een fabrieksdirecteur die zijn personeel op een reorganisatie moet voorbereiden en hij brengt zelfs de prostituees van Club Pussycat op de hoogte van de culturele musts, zodat ze hun klanten op alle niveaus kunnen plezieren. David laat zich door de dames in natura betalen, want thuis valt het niet mee: hij heeft een koopzieke, horoscoop trekkende vrouw die niet kan koken - ze blust haar gepocheerde vijgen af met glorix.

Ook twee politieagenten maken van Davids diensten gebruik. Zij willen zich terdege voorbereiden op hun jaarlijkse Politiekwis en verlangen van hem alle informatie over het onderwerp terrorisme. De twee moeten dat in het geniep doen en melden zich opzichtig verkleed als animeerdames bij David. Van zulk Allo' Allo'-niveau dus. Maar dan verwisselt een van de twee dienders het tijdelijke met het eeuwige en vlucht de ander naar het buitenland, met als gevolg dat gans België in rep en roer verkeert.

Er is sprake van semtex, Al Qaida wordt er met de baardharen bij gesleept, maar Dixit komt toch geen moment boven het Swiebertje-niveau uit. Coppers hanteert dezelfde flauwe stijl waarmee ambtenaren elkaar moppen vertellen. Als hij toch zo nodig lollig moet wezen zou de Vlaming eens zijn licht kunnen opsteken bij schrijvers als Lisa Scottoline, Harlan Coben, Carl Hiaasen, onze Peter de Zwaan of zelfs de moralistische Grisham. Hij kan ook dichter bij huis blijven: zijn landgenote Johanna Spaey combineerde onderkoelde humor, stijl en spanning en won er de Gouden Strop mee.

Toni Coppers - Dixit. Uitgeverij The House of Books, 231 pag.