31 oktober 2012

Gesignaleerd 174 (nieuws, 2012)

vers van het mes!

JOHN RECTOR - DE KOUDSTE KUS

Bij uitgeverij Boekerij is verschenen 'De koudste kus', het thrillerdebuut van de Amerikaanse auteur John Rector

Nate en Sara hebben na een moeilijke jeugd het geluk gevonden. In een wegrestaurant onderweg naar Reno, waar ze in het geheim willen trouwen, biedt een zieke man hun vijfhonderd dollar voor een lift. Ze stemmen toe, maar na uren in een steeds heviger sneeuwstorm wordt verder rijden onverantwoord. Ze stoppen bij een verlaten motel, waar ze tot hun afgrijzen ontdekken dat hun passagier is overleden.

De verwarring is compleet wanneer blijkt dat de dode een koffertje met twee miljoen dollar bij zich draagt. Wat te doen? Nate en Sara willen best oprecht en eerlijk zijn, maar de verleiding om het geld te houden is gewoon te groot. Door die beslissing belanden ze al snel in een draaikolk van geweld, hebzucht en verraad.

John Rector is een prijswinnend schrijver van korte verhalen, die in talrijke tijdschriften zijn gepubliceerd. Hij woont in Omaha, Nebraska. Voor hij begon te schrijven, werkt Rector als barkeeper, kelner, computertechnicus, tuinarchitect en op een begraafplaats. Er zijn plannen om 'De koudste kus' te gaan verfilmen.

John Rector - De koudste kus. Vertaling: Jasper Mutsaers. Uitgeverij Boekerij, 256 pag., € 17,95. ISBN: 9789022554456

Gebroken spiegel (nieuws, 2012)

HERCULE POIROTPRIJS VOOR LOUIS VAN DIEVEL

Op de Boekenbeurs in Antwerpen is vanmorgen de 15de Knack Hercule Poirotprijs 2012 voor de beste Vlaamse thriller uitgereikt aan Louis Van Dievel. Hij werd bekroond voor zijn boek 'Hof van Assisen'. De ongeschreven regel dat geen enkele Vlaamse auteur voor de tweede keer deze prijs wint, werd ook dit jaar niet geschonden. Van Dievel is een nieuwe naam in de lijst laureaten.

De winnaar ontving een cheque van 5000 euro uit handen van de Schotse thrillerauteur Philip Kerr, bekend van zijn Bernie Gunther-thrillers. Pieter Aspe kreeg de Prijs van de Lezer voor 'Eiland'.

Louis Van Dievel werkte als journalist voor verschillende bladen en werkt nu voor de Vlaamse publieke omroep. Als auteur is hij vooral bekend van zijn faction, geromantiseerde verhalen over de onderlaag van de samenleving. Zo haalde hij in 2007 de shortlist van de Libris literatuurprijs met 'De Pruimelaarstraat'.

Slapstick en felle kritiek, puntige karakterisering en een mozaïek van verschillende standpunten kenmerken volgens de jury Van Dievels vaak hilarische beschrijving van het proces tegen drugshandelaar en ex-wielrenner Gommaar Meganck. Maar is hij ook een moordenaar? Of een maffioso? Op één been?

Van Dievel houdt de lezer een gebroken spiegel voor van verborgen, onderdrukte, maar verslavende ondeugden, concludeert de jury, die dan ook verguld was zoveel constante kwaliteit eindelijk te kunnen belonen.

(Bron: Knack)

Zoektocht (nieuws, 2012)

ANGELA SCHIJF IN VERFILMING 'DAGLICHT'

Angela Schijf en Monique van de Ven gaan spelen in de speelfilm 'Daglicht'. De thriller is gebaseerd op het gelijknamige boek van Marion Pauw, die daarmee in 2009 als eerste Nederlandse schrijfster een Gouden Strop won. Fedja van Huêt speelt de mannelijke hoofdrol, liet distributeur Benelux Film Distributors weten.

Schijf speelt de succesvolle advocate Iris die ontdekt dat haar moeder, de rol van Van de Ven, nog een zoon heeft. Van Huêt speelt Iris' autistische halfbroer die in een tbs-kliniek zit omdat hij een moord heeft gepleegd. Ze trekt zich zijn lot aan en begint een zoektocht naar de waarheid.

'Daglicht' wordt geregisseerd door Diederik van Rooijen, bekend van de thriller 'Taped' en tv-series als 'Penoza' en 'Meiden van de Wit'. De opnamen gaan morgen van start. De film moet in het voorjaar in de bioscopen draaien.

Barometer (nieuws, 2012)

MANNELIJKE AUTEUR FAVORIET ONDER VLAMINGEN

Pieter Aspe
De Vlaamse lezer kiest voor mannelijke auteurs. Thrillerauteur Pieter Aspe voert een exclusief mannelijke top vijf van favorieten aan. Dat is één van de opvallendste conclusies van de Boekbarometer 2012 waarin mediawinkel eci.be peilt naar het leesgedrag van de Vlaming en de Nederlander. Voor zijn jaarlijkse Boekbarometer ondervroeg eci.be dit najaar 3869 Vlamingen en 4866 Nederlanders.

Gevraagd naar zijn favorieten, geeft de Nederlander hoofdzakelijk een vrouwelijke auteur op. Saskia Noort staat op één, voor Simone van der Vlugt, Esther Verhoef, Suzanne Vermeer (het vrouwelijk pseudoniem van de vorig jaar overleden Paul Goeken) en Loes den Hollander.

In Vlaanderen is de top vijf van favoriete Vlaamse auteurs een exclusieve mannenaangelegenheid. Pieter Aspe voert de lijst aan, gevolgd door Luc Deflo, Tom Lanoye, Herman Brusselmans en Dimitri Verhulst.

Sandra Van Geeteruyen, communicatiemanager bij eci.be, vertelt in Knack dat het thrillergenre in Vlaanderen weinig bekende vrouwelijke auteurs kent en dat de combinatie vrouw en schrijverschap die in Vlaanderen 'geen sinecure is'.

E-books zijn in Nederland meer in opmars dan in Vlaanderen. Eén op de vier Nederlanders geeft aan het afgelopen jaar digitale boeken te hebben gelezen. In Vlaanderen is dit één op negen.

De helft van de Nederlanders leest meer dan 10 boeken per jaar, bij de Vlamingen ligt dit op 43 pct. Eén Vlaming op de twee spendeert meer dan 100 euro per jaar aan boeken, tegenover twee op vijf Nederlanders.

(Bron: Knack)

Dennis Lehane - Nachtleven (2012)

Om door een ringetje te halen



(Door Hans Knegtmans)

Joe Coughlin en zijn twee maats hadden gedacht dat het hoofdkwartier van bendeleider Albert White uitgestorven zou zijn op de nacht dat zij binnendrongen om zijn kluis open te breken. Niet dus. Er is een levendig pokeravondje gaande van Whites handlangers. Iemand heeft Coughlin voorgelogen. Het zal toch niet zijn eigen baas, Tim Hickey, zijn geweest?

Mooi begin van een misdaadroman. De naam Coughlin klinkt de vaste lezers van Dennis Lehane misschien bekend in de oren. Kwam die ook niet voor in een eerdere roman? Jawel. 'De infiltrant' (2008) ging over de politiecarriëre van Danny Coughlin. Die trachtte in de voetsporen te treden van vader Thomas, supersmeris te Boston in de jaren twintig. Zijn jongere broertje Joe heeft andere ambities. Hij ziet zichzelf als een bandiet, die expliciet opereert buiten de gangbare maatschappelijke normen, zonder de hypocrisie van bijvoorbeeld een bankdirecteur.

Tijdens de kraak ontsteekt Joe in vuur en vlam voor de daar aanwezige serveerster Emma, uitgerekend de vriendin van White. Daardoor is hij met zijn hoofd niet meer bij het werk, en verkloot hij persoonlijk een volgende overval. Tot overmaat van ramp krijgt hij Albert White achter zich aan, die op zijn territorium geen concurrentie duldt.

Op dat moment is wel duidelijk dat 'Nachtleven' geen klassieke thriller is met een overzichtelijke intrige en een eenduidige ontknoping. Joe belandt in de gevangenis, waar de gangster Maso zich over hem ontfermt. Na zijn vrijlating stelt Maso hem aan als baas rumsmokkel van de staat Florida. Een nieuw leven, een nieuw begin. Ook al weet Joe dat hij voortdurend over zijn schouder moet kijken of Maso - of iemand anders in het criminele circuit - nog steeds geen problemen heeft met zijn functioneren.

Zoals altijd heeft de auteur zich voorbeeldig gedocumenteerd, geholpen door het feit dat hij de helft van zijn tijd in Boston woont, en de andere helft in Tampa (Florida). En, haast vanzelfsprekend, zijn het verhaal en het taalgebruik om door een ringetje te halen.

Daardoor vallen oneffenheden extra op. Zo betoogt Joe tot vervelens toe dat hij een bandiet is en geen misdadiger, tot hij zich na zijn eerste executie gedwongen ziet terug te komen op dit onderscheid. Nooit weg, zulk voortschrijdend inzicht, maar wat moet de lezer ermee? Of met deze wandtegelwijsheid: 'De hemel was niet in de wolken; die was de lucht in je longen'. Ja? Dus?

Maar dit zijn kleine kanttekeningen bij een indrukwekkend epos.

Dennis Lehane - Nachtleven. Vertaling: Bert Meelker. Uitgeverij Anthos

(Bron: Het Parool)

Niet te zien (nieuws, 2012)

KIDMAN IN VERFILMING DEBUUT S.J. WATSON

Actrice Nicole Kidman gaat de hoofdrol spelen in de verfilming van 'Voor ik ga slapen', de met behoorlijk wat enthousiasme onthaalde debuutthriller (hier niet overigens) van de Brit S.J. Watson. De opnamen zouden eind dit jaar of anders begin 2013 van start gaan. Wanneer de film in de bioscoop te zien zal zijn, is niet bekend.

Kidman speelt de rol van Christine. Elke ochtend als Christine wakker wordt zijn haar herinneringen opnieuw gewist. Haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke ochtend moet iemand haar vertellen wie ze is. Hierdoor is ze volledig afhankelijk van haar man Ben, met wie ze al tweeëntwintig jaar getrouwd is. Dankzij haar dagboek, dat ze op advies van de dokter bijhoudt, ontdekt ze dat Ben haar niet alles vertelt.

En Boekblad meldt vandaag dat op de midprice-editie van Watsons thriller een tekst wordt gedrukt, die alleen zichtbaar is in daglicht. Volgens uitgeverij Ambo|Anthos is het voor het eerst dat een Nederlandse uitgever gebruikt maakt van deze innovatieve technische toepassing, waarvoor werd samengewerkt met drukkerij GGP en Achilles in Duitsland.

(Bron: o.a. Boekblad)

30 oktober 2012

Ongeschreven regels (nieuws, 2012)

WORDT HET CONRAD OF VAN DIEVEL?

Gehoord van een betrokkene bij het Vlaamse thrillergenre: er bestaat een ongeschreven regel dat geen enkele auteur de Hercule Poirotprijs voor de tweede keer wint. ,,Kijk maar eens naar de lijst met winnaars.''

En inderdaad: wie het overzicht van de laureaten in ogenschouw neemt, stelt vast dat tot dusver geen enkele Vlaamse auteur deze thrillerprijs twee maal naar huis mocht nemen. De prijs werd voor het eerst in 1998 uitgereikt en ging naar Staf Schoeters. Daarna wonnen Jef Geeraerts, Piet Teigeler, Pieter Aspe, Stan Lauryssens, Jonathan Sonnst, Mieke de Loof, Johanna Spaey, Herman Portocarero, Bob van Laerhoven, Luc Deflo, Guido Eekhaut, Patrick de Bruyn en Rudy Soetewey.

Mocht de tipgever gelijk hebben, dan zal Patrick Conrad óf Louis van Dievel morgen in Antwerpen de prijs in ontvangst nemen. Want de overige auteurs op de shortlist - Aspe, Lauryssens en Deflo - wonnen die al eerder.

Conrad schrijft in 'De geur van de maan' over kunstverzamelaar Winter Wertheimer die in zijn hoofd een lijst met mensen heeft die hij dood wil omdat ze geen smaak hebben. In 'Hof van assisen' van Van Dievel wordt een drugshoertje gevonden in de haven van Antwerpen. Boven haar ligt een man met één been. Zijn prothese is verdwenen. Hoe kan hij het meisje vermoord hebben?

Bij De Diamanten Kogel, die andere Vlaamse thrillerprijs die ook openstaat voor Nederlandse auteurs, doet zich overigens hetzelfde verschijnsel voor. Sinds de eerste uitreiking in 2002 (aan Benny Baudewyns) ging de bewerkte boksbeugel telkens naar een andere auteur: Jef Geeraerts, Bob Mendes, Esther Verhoef, Felix Thijssen, Patrick Conrad, Simon de Waal, Bavo Dhooge, Mieke de Loof en Elvin Post. Toeval?

Als zij leest (nieuws, 2012)

ANNEMARIE VAN GAAL LEIDT JURY GOUDEN STROP

Investeerder en ondernemer Annemarie van Gaal (1962) leidt de jury van de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Ook literatuurrecensent Theo Hakkert (De Twentsche Courant Tubantia) zit in de jury, evenals Lieke Kézér, journalist en cultuurredacteur voor Veronica Magazine, Irene Start, redacteur en recensent van Elsevier en Gijs Korevaar, freelance recensent spannende boeken voor Algemeen Dagblad en de Boekenkrant.

De Gouden Strop wordt volgend jaar voor de 27ste keer toegekend. In 2012 ging de prijs naar Bram Dehouck voor 'Een zomer zonder slaap'. Vanavond komt de jury van 2013 voor het eerst bijeen om zich over de eerste inzendingen te buigen.

Annemarie van Gaal is auteur van drie boeken en werkte mee aan financiële programma's op televisie. Van Gaal heeft wekelijks columns in Het Financieele Dagblad en Margriet. ,,Als zij leest, zijn het altijd spannende boeken'', stelt de Stichting CPNB in een persbericht.

De Gouden Strop werd in 1986 ingesteld op initiatief van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM). De prijs bestaat uit een geldprijs van € 10.000 en een sculptuur van Marianne van den Heuvel. De Gouden Strop 2013 wordt op 30 mei uitgereikt op de Avond van het Spannende Boek, de openingsavond van Juni - Maand van het Spannende Boek.

29 oktober 2012

Affiche (nieuws, 2012)

ANGSTWEKKENDE ZELFPROMOTIE


Fraai staaltje van zelfpromotie van de Australische thrillerschrijver Michael Robotham. En een bewijs dat een flinke dosis zelfspot hem niet vreemd is.

Via Twitter en Facebook liet hij weten dat men in Nederland foto's van auteurs gebruikt om de mensen zo veel angst aan te jagen dat ze boeken gaan kopen. Hij reageerde hiermee op een 'klacht' van een voorbijganger uit Schiedam die op het station in zijn woonplaats tegen het affiche was aangelopen waarop Robotham zijn laatste boek 'Zeg dat het je spijt' aanprijst. Robotham vroeg zich af of kinderen niet bang worden van zijn konterfeitsel.

'Zeg dat het je spijt', dat sinds vorige week in de winkel ligt, gaat over de twee vriendinnen Piper en Tash die op een normale zondagochtend verdwijnen. Niemand weet waar ze zijn en hun vermissing houdt het hele land in zijn greep.

Stigma (nieuws, 2012)

'ALS RUSHDIE EEN NOOR WAS, HAD HIJ THRILLERS GESCHREVEN'

In Scandinavië zit er op het thrillergenre niet zo'n laatdunkend stigma als in andere culturen. Eigenlijk gebeurt daar meer het tegenovergestelde. Veel Scandinavische auteurs die literair van betekenis zijn, voelen de aandrang om een misdaadroman te schrijven om zich zo te kunnen meten met de beste schrijvers. Als Salman Rushdie in Noorwegen was geboren, had hij op zijn minst een thriller geschreven.

Dat zegt de succesvolle Noorse thrillerauteur Jo Nesbø in een interview met de Britse krant The Guardian. De successen die hij boekt, had hij niet verwacht. Maar hij legde er wel de basis voor. ,,Al mijn vrienden die de Grote Europese Roman wilden schrijven, zijn geen steek opgeschoten'', aldus de auteur. ,,Met opzet hield ik daar afstand van, ik wilde iets gaan schrijven dat plotgedreven was. En dat was niet zo zeer een commerciële beslissing, maar een van literaire aard. En dat is te danken aan het succes van schrijvers als Henning Mankell en Peter Høeg.''

Nesbø volgt hanteert bij elk nieuw boek dezelfde werkwijze. Eerst schrijft hij een synopsis van vijf pagina's, gevolgd door een van twintig pagina's. Daarna maakt hij een opzet van zo'n tachtig tot honderd bladzijden waarin de belangrijkste dialoogfragmenten zijn opgenomen om voor elk karakter de juiste stem vast te leggen. Vervolgens schrijft Nesbø een eerste versie en daarna een tweede. Pas dan staat hij enkele mensen die hij vertrouwt toe het manuscript te lezen en enkele aanpassingen te suggereren. Daarna is het boek klaar en al weer 'vergeten'. De enige thriller die hij herlezen heeft is 'De vleermuisman'. ,,Omdat dat mijn debuut is'', legt hij uit. ,,Het is rauw en op sommige plekken vliegt het uit de bocht. Ik hou daar wel van.''

De schrijver heeft veel op met zijn hoofdpersoon, Harry Hole, speurder en ongeleid projectiel met onorthodoxe methoden. De twee zijn van ongeveer dezelfde leeftijd, Nesbø is 52, Hole drie jaar jonger. De schrijver erkent dat hij net zo'n einzelgänger is als Hole. ,,Er zijn mensen die het gezelschap van anderen opzoeken als ze in problemen verkeren'', zegt hij. ,,Ik kies meer voor het isolement.'' Of Nesbø een relatie heeft, je zult het van hem niet horen. Hij geeft wel toe dat hij nauwe banden onderhoudt met zijn dertienjarige dochter.

(Bron: The Guardian)

26 oktober 2012

Volkse rechercheur (nieuws, 2012)

TUINMAN WORDT DE COCK

Acteur Peter Tuinman neemt de rol van rechercheur De Cock op zich in de theaterversie van 'Baantjer'. In aanwezigheid van de 65-jarige hoofdrolspeler doen enkele acteurs in november auditie voor de rol van de jonge adjudant Vledder, maakte het producentenduo Niehe Van Lambaart bekend.

De voorstelling 'Baantjer' is gebaseerd op de karakters uit de populaire boekenreeks van auteur Appie Baantjer en de gelijknamige tv-serie waarin Piet Römer de rol van Baantjer speelde. In oktober 2013 is de première.

Producent Erwin van Lambaart noemt Tuinman 'een zeer veelzijdige acteur die de stugge, volkse, intelligente en oer-Hollandse rechercheur op zijn eigen wijze in theater zal neerzetten'.

Tuinman brak in 1980 door met de film 'Spetters'. Hij won een Gouden Kalf voor zijn rol in de Friestalige film 'De Dream' en speelde in een groot aantal films, tv-series en toneelstukken.

(Bron: Trouw)

Op het nachtkastje (nieuws, 2012)

JOHN GRISHAM: 'OBAMA ZOU 'VIJFTIG TINTEN' MOETEN LEZEN'

De Amerikaanse president Barack Obama zou de erotische trilogie 'Vijftig tinten' van E.L. James eens moeten lezen. ,,Waarom zou al hij al dat plezier moeten missen? '' Dat advies aan het staatshoofd geeft bestsellerauteur John Grisham in de New York Times. Grisham: ,,Wellicht zou Obama er een beetje losser van kunnen worden.''

De krant vroeg Grisham naar zijn leesgewoonten. Volgens de thrillerauteur ligt er een dozijn boeken op zijn nachtkastje. Hij is nu halverwege 'All the King's Men', een roman uit 1946 van Robert Penn Warren, over de opkomst en ondergang van een populistische gouverneur. Grisham: ,,Ik heb het niet meer gelezen sinds middelbare school.''

Diepe indruk op Grisham maakte het boek 'Life after Death' van Damien Echols. De schrijver bracht achttien jaar door in de dodencel in Arkansas, voor een misdaad die hij niet had begaan. In 2011 kwam Echols vrij. ,,Dat boek nam me compleet in beslag'', aldus Grisham. ,,En hoewel hij onschuldig is, weigert de overheid Echols nog steeds van alle blaam te zuiveren.''

In zijn genre is 'Presumed Innocent' (1987) van Scott Turow nog steeds Grishams favoriet. ,,Toen dat boek uitkwam, worstelde ik nog steeds met het manuscript van mijn eerste roman. Scott Turow voorzag het legal thrillergenre van nieuwe energie. Zijn boek inspireerde me om door te gaan. Scott is nog steeds de beste advocaat-schrijver.'' Teleurstellend vond Grisham 'The Girl with the Dragon Tattoo' van Stieg Larsson. ,,Ik ben er een paar keer in begonnen, maar kreeg het boek nooit uit.''

Zijn debuut 'A Time to Kill' beschouwt Grisham nog steeds als zijn favoriet en de advocaat die daarin de hoofdrol speelde, Jake Brigance, als zijn meest geliefde karakter. De beste Grisham-verfilming vindt Grisham 'The Rainmaker' van Francis Ford Coppola. Er zijn nu drie of vier boeken van de auteur in productie. ,,Geen flauw idee wat dat betekent, maar ik vermoed dat het er op neerkomt dat er weinig gebeurt.''

(Bron: The New York Times)

Shortlist (nieuws, 2012)

DEN TEX GENOMINEERD VOOR DIAMANTEN KOGEL

Drievoudig Gouden Stropwinnaar Charles den Tex is genomineerd voor de Vlaamse thrillerprijs De Diamanten Kogel. Met zijn boek 'De vriend' moet hij het opnemen tegen twee landgenoten: Aad van den Heuvel met 'De vuile bom' (evenals Den Tex' thriller uitgegeven bij De Geus) en Almar Otten met 'Blauw Goud' (Sijthoff).

De rivalen van Vlaamse kant zijn Louis van Dievel met 'Hof van Assisen' (Vrijdag) en het duo Enckels en Dewit met 'De mayonaisemoorden' (Witsand).

De Diamanten Kogel wordt uitgereikt op 10 december in het Rubenshuis in Antwerpen. De prijs bestaat uit een trofee, een edelmetalen boksbeugel met diamant, gemaakt door beeldend kunstenaar Wim Delvoye. Vorig jaar werd Elvin Post bekroond met zijn boek 'Roomservice'.

25 oktober 2012

Naar Engeland (nieuws, 2012)

BRITSE UITGEVER VERWERFT RECHTEN VAN DER VLUGT

De Britse uitgever Canongate heeft de Engelstalige wereldrechten gekocht van de thriller 'Blauw water' van Simone van der Vlugt. Canongate is uitgever van onder anderen Paul Auster, A.S. Byatt, Ruth Ozeki, Stephen Hall en Tom Wright.

Chris Herschdorfer, directeur-uitgever van Ambo|Anthos uitgevers, is opgetogen: ,,Canongate is een kleine, zelfstandige uitgeverij en een van de meest creatieve ter wereld. Dat uitgever Jamie Byng 'Blauw water' heeft geacquireerd is dan ook geweldig nieuws en een belangrijke stap op weg naar Simones succes in de Engelstalige wereld.''

Simone van der Vlugt zal de basis vormen van het thrillerfonds van Canongate uk. Haar thriller 'Blauw water' wordt de belangrijkste titel van de zomeraanbieding 2013.

In Nederland werden van 'Blauw water' meer dan 260.000 exemplaren verkocht. Ook in Duitsland zijn de boeken van Simone van der Vlugt een succes. Inmiddels gingen er bijna 400.000 exemplaren over de toonbank.

Op 1 november verschijnt 'Aan niemand vertellen', de achtste thriller van Simone van der Vlugt en de eerste in een reeks met een vrouwelijke Alkmaarse rechercheur in de hoofdrol.

Doorbroken dominantie (nieuws, 2012)

'PERFECTIE' STOOT PORNOROMAN VAN TOPPOSITIE

De Britse thrillerauteur Peter James heeft in eigen land gedaan wat voor onmogelijk werd gehouden: met het verschijnen van de paperback van zijn boek 'Not Dead Yet' stootte hij E.L. James, de auteur van de SM-roman 'Vijftig tinten' van de eerste plaats in de bestsellerlijsten. Op dat moment nam zij al 25 weken onafgebroken die eerste (en tweede en derde) positie in.

,,Het woord 'dolgelukkig' dekt niet eens de lading!'', laat James in een reactie weten. ,,De dominantie van 'Fifty Shades' te kunnen doorbreken met deze nummer 1 notering is een mooie prestatie. Een bijzondere dag!''

De Nederlandse vertaling van 'Not Dead Yet' (titel: 'Schijndood') zal volgend jaar bij uitgeverij De Fontein verschijnen. Dit boek is het tiende deel in de Roy Grace-serie.

24 oktober 2012

Opgebouwd uit superlatieven (nieuws, 2012)


'IEDEREEN HEEFT WEL EEN JAMES BOND IN ZICH'

De nieuwste James Bond-film wordt gebracht met een zelfs voor Bond-begrippen ongekend opgeklopte reclamecampagne. Vijftig jaar na de eerste Bondfilm, 'Dr. No', draait 'Skyfall' vanaf 31 oktober ook in de Nederlandse bioscopen en de Nederlandse fans staan op hun kop. Bond-discipel Jan Kooijman: ,,James Bond is onaantastbaarheid in optima forma.''

(Door Monique Brandt)

Het is even slikken, als tweemaal 254 paardenkrachten de luxe sloep met krankzinnige snelheid over de Thamesjagen. De schipper port deze toch al maagdraaiende ervaring nog gezellig op met een onverwachte haarspeldbocht, die de boot haaks op het water plaatst. Terwijl de passagiers - shaken ánd stirred - zich wanhopig vastklampen aan hun wildvreemde buren, verwaait het sfeerverhogend bedoelde 'toem-ta-da-doem, ta-ta-ta-doem-ta-ta-doem'-James Bonddeuntje over de rivier. Was dit een Bondgirl-examen, dan betekende dit tripje in de sfeer van de befaamde achtervolging over water uit 'The World Is Not Enough' (1999) onherroepelijk slecht nieuws: gezákt! Wat rest is een gezelschap met een weinig glamoureuze lijkgroene teint, én een stil ontzag voor de 'king of cool' Bond, die in de film bijna fluitend dezelfde vaarroute afracet.

Ook massa's toeristen volgen deze weken gretig het kielzog van Bond. De komst van de film 'Skyfall' en het vijftigjarig jubileum van de langstlopende en meest succesvolle filmreeks aller tijden, is in Groot-Brittannië aangegrepen om de meest 'Britse' aller filmhelden te eren met alles wat de natie in huis heeft.

Het past wel bij de held, de meesterspion die 'is opgebouwd uit superlatieven'; iedereen heeft wel een eigen verhaal over zijn of haar Bond-gevoel. En wat die 'Bond-thrill' dan precies is?

,,Een combinatie van het ritme van de vertelling met de découpage, het op een bepaalde manier opdelen van een scène in shots'', zegt filmhistoricus Adriaan Bijl, die een lessencyclus aan Bond heeft gewijd. ,,Het beeld van een helikopter die opstijgt in een Bond-film is nét even anders. De camera staat zo gepositioneerd dat die helikopter net even groter en vervaarlijker lijkt. Daar komt echt wat áán. Die aanpak genereert een gevoel van: ja, lekker!''

ZEEBODEM
Dat 'lekker'-gevoel wordt breed gedeeld. Dat bleek onlangs nog uit de bezoekersaantallen van de London Gallery, waar afgelopen zomer een grote tentoonstelling over vijftig jaar Bond was te zien. Met de nieuwste film 'Skyfall' op komst - met Daniel Craig als Bond - is in Londen en ver daarbuiten helemáál alles Bond wat de klok slaat. Na alle heldendaden die 007 reeds verrichtte voor het vaderland, wordt er nu vooral een commercieel slaatje uit geslagen. Bond-boottochten, Bond-bustours langs filmlocaties, Bond-hotelarrangementen, Bond-picknickmanden en Bond-menu's - iedereen probeert een graantje mee te pikken.

Zo vraagt het Dukes Hotel een kleine vierduizend pond per persoon voor een luxueus Bond-arrangement, inclusief een rit in de typische Bond-auto, de Aston Martin. Verstandiger is het misschien om het te houden bij een stevige Vesper Martini in de hotelbar, bij de befaamde bartender Alessandro Palazzi. Het recept - 'shaken, not stirred' - werd daadwerkelijk op deze plek door Fleming opgetekend voor 'Casino Royale'. De kale barman maakt ter verhoging van de feestvreugde een hele show van het brouwen van naar eigen zeggen 'twee- tot vierhonderd martini's per avond'.

Voor de fan die de neus ophaalt voor zulke alcoholische trivialiteiten, is er een tochtje naar het zuiden van Engeland als alternatief. Het befaamde National Motor Museum in het lieflijke plaatsje Beaulieu, heeft voor de tentoonstelling Bond in Motion vijftig auto's, boten en onderzeeboten, motoren, helikopters en andere transportmiddelen uit de verschillende films bij elkaar gebracht. Snelle, buitenissige, peperdure voertuigen, volgestouwd met bij voorkeur gadgets die voor vuurwerk kunnen zorgen, zijn immers één van de belangrijkste handelsmerken van Bond sinds Sean Connery in 'Dr. No', een Sunbeam Alpine aan barrels reed.

De snoezige Alpine is overigens niet te vinden in het verder brede spectrum aan drijvende, rijdende, vliegende en zwevende obscuriteiten, van parachute '(Goldfinger)' tot Star Wars-achtig minivliegtuig Little Nelly ('You Only Live Twice'), van glimmende Rolls Royce tot een slee annex cellokoffer uit 'The Living Daylights'. Ook Aston Martins zijn er - met of zonder ingebouwde
champagnekoeler en raketwapen. ,,Een ingebouwde kaptafel, dat zou pas handig zijn'', merkt een bezoekster met Bondgirl-aspiraties praktisch op.



Massale aandacht krijgt ook het beroemde witte amfibievoertuig, de Lotus Esprit S1 waarmee Bond in 'The Spy Who Loved Me' de bodem van de Middellandse Zee onveilig maakte. Al kostte het de Ian Fleming Foundation nogal wat moeite de auto te vinden; een cameraman had 'm nadat de film was gedraaid mee mogen nemen. Felrood geschilderd vormde het voertuig in de tuin van de cameraman op de Bahama's een opvallende bloembak. En verrek, daar is ook die handige krokodil annex onderzeeboot uit 'Octopussy', waarmee Bond de schurk Mufti te slim af is.

BOEVEN
Over schurken gesproken: die zijn uiteraard een belangrijke factor in de succesformule. Presentator Jan Kooijman, als jongen al gek van Bond en inmiddels eigenaar van een aardig bibliotheekje Bond-boeken: ,,De strijd tussen goed en kwaad is natuurlijk zo oud als de wereld. Bond is de onaantastbaarheid in optima forma, de held die altijd weer opstaat. Maar ik was persoonlijk, naast de Bond-vrouwen, vooral gecharmeerd van de boeven, met Christopher Walken en Grace Jones in 'A View To A Kill' als hoogtepunt.

Als de schurken en de Bond-girls kleurloos zijn, is de film voor mij mislukt. Een 'goede' schurk werd voor de makers bij het opengaan van het IJzeren Gordijn wel een dingetje, er waren niet meer zulke duidelijke opperschurken als de Russen waren. Bij Daniel Craig, de nieuwe Bond, lukt dat gelukkig wel weer.''

Als fan kijkt hij reikhalzend uit naar 'Skyfall'. ,,Bond heeft bij mij iets goed te maken, want de vorige film, Quantum Of Solace, vond ik een dieptepunt. Maar Craig, daar ben ik dan wel weer blij mee. Hij heeft iets stoers en ruigs, echt van deze tijd.''


Dat elke Bond omstreden is, blijkt ook nu weer. Filmwetenschapper Bijl toont zich desgevraagd minder verheugd over Craig, hij ziet Pierce Brosnan juist als de ideale MI6-werknemer. ,,De makers zijn het spoor juist een beetje bijster geraakt met Craig. James Bond lijkt nu op de goedkope imitaties uit de jaren zestig. Goed gemaakt hoor, maar ik vind het geen Bond-films meer. Daniel Craig in een smoking, dat is toch een beetje het verhaal van 'al draagt een aap een gouden ring..'. Het staat hem gewoonweg niet. Hij heeft iets te veel van een bokser en te weinig van een gentleman.''

Maar ach, het is maar film, zegt de Britse Bond-freak Kanin Johnson. De acteur geeft tijdens het wachten op een doorbraak als ster, rondleidingen langs Londense filmlocaties uit de Bond-reeks. Hij was zo gek van de films dat hij zich als achttienjarige aanmeldde bij de veiligheidsdienst MI6. Omdat Bond ervoor werkte, vertelt hij, terwijl we langs het extreem zwaar bewaakte MI6-bastion rijden. ,,Ik moest een vuistdikke stapel formulieren invullen. Ik kwam tot de helft.''

Hij droomt er zelf van nog eens als Bond in een film te staan. Bij de recente Londense opnamen van 'Skyfall', was hij er steeds bij, als toeschouwer. Maar de geschiedenis geeft hem reden tot hoop. Het Australische voormalige model George Lazenby, die een keer Bond speelde, in 'On Her Majesty's Secret Service' uit 1969, had nimmer geacteerd, maar wilde zó graag dat hij zich bij de producenten naar binnen blufte. Die zaten toen met hun handen in het haar omdat Sean Connery het voor gezien had gehouden. Grijnzend: ,,In feite heeft iedereen wel een Bond in zich. Dus wie weet, zie je mij nog ooit terug op het witte doek.''

'Skyfall', in een regie van Sam Mendes, draait vanaf 31 oktober in de Nederlandse bioscoop.

Acht films (nieuws, 2012)

BEGIN 2013 ONDER 'HYPNOSE'

Vanaf 3 januari 2013 is de eerste verfilming van een thriller van Lars Kepler in de bioscoop te zien. Het gaat om 'The Hypnotist', de bioscoopbewerking van 'Hypnose'. De film, onder regie van Lasse Hallström ('Chocolat', 'What's Eating Gilbert Grape?') is de Zweedse inzending voor de Oscars.

Over 'The Hypnotist': Tien jaar nadat Erik Bark heeft besloten zijn leven als hypnotiseur naast zich neer te leggen, vraagt inspecteur Joona Linna hem om hulp bij een moordzaak. Erik heeft geen andere keuze en brengt een zwaargewonde onder hypnose. Dan wordt Erik getroffen door een reeks gewelddadige gebeurtenissen. Hij had gezworen om nooit meer iemand onder hypnose te brengen. Nu breekt hij zijn belofte om levens te redden, maar zet daarmee zijn eigen leven op het spel.

Met eigen werk had het schrijversechtpaar Alexandra Coelho Ahndoril en Alexander Ahndoril in Zweden en daarbuiten al bekendheid opgebouwd. Onder het pseudoniem Lars Kepler vestigden zij internationaal definitief hun naam in het misdaadgenre. Met hun thrillerdebuut 'Hypnose' domineerden ze met meer dan 600.000 verkochte boeken maandenlang de Zweedse bestsellerlijsten. Inmiddels is het boek met 34 vertalingen in 38 landen verschenen. De inspecteur Joona Linna, in de film gespeeld door Tobias Zilliacus, is de spil in het verhaal. Zilliacus zal de rol in alle acht op stapel staande Lars Kepler-verfilmingen spelen. Mikael Persbrandt vertolkt de rol van hypnotiseur Dr. Erika Maria Bark. Persbrandt speelde in 'The Hobbit'-films van Peter Jackson de rol van Beorn.

De trailer van 'The Hypnotist':


Kevin Guilfoile - De duizend (2012)

Slecht nieuws voor Canada



(Door Hans Knegtmans)

Als kleine meid was Canada Gold door haar ADHD-aandoening een lastig stuk vreten. Haar vader besloot, bij haar een neurostimulator te laten inbrengen, in de woorden van de auteur 'een pacemaker voor het zenuwstelsel'. Dat hielp. Bovendien leidde het tot een onvoorstelbare toename van haar waarnemingsscherpte en geheugencapaciteit. Nu, tien jaar later, maakt ze daar dankbaar gebruik van aan de poker- en blackjacktafels van Las Vegas, en als rechtbankgetuige.

Vader Soloman had eveneens zijn voordeel gedaan met zo'n instrument, hoewel hij ook daarvoor al bekend stond als een uniek getalenteerde componist. Het apparaatje stelde hem echter in staat een onvoltooid requiem van Mozart te completeren in de zekerheid dat zijn bijdrage identiek was aan wat het genie zelf bedacht zou hebben. Kort daarna werd Gold vermoord, en de partituur is sindsdien spoorloos.

Uit deze ingrediënten valt een aardige thriller te destilleren. Maar Kevin Guilfoile heeft nog meer pijlen op zijn boog. Een geheim genootschap laat zijn oog vallen op zowel het requiem als Canada's neurostimulator. De Duizend, noemen ze zich. Hun voorvaderen waren leerlingen van de wiskundige Pythagoras, wiens beroemde driehoeksstelling slechts het tipje vormde van zijn wetenschappelijke vergezichten.

Dat is slecht nieuws voor Canada. Temeer omdat het genootschap al eeuwen geleden uiteengevallen is in twee even onfrisse fracties. De opportunistische mathematici willen met behulp van het apparaatje de wereldheerschappij verwerven, de fundamentalistische acusmatici zoeken genoegdoening voor Canada's blasfemische levenswandel.

Door de overdadige thematiek is 'De duizend' een vreemd allegaartje geworden. Guilefoiles pogingen om het verhaal een wetenschappelijke context te geven blinken uit door nietszeggendheid. Daarom blijft het een raadsel hoe de wiskundige zijn positie van cultheld heeft kunnen verwerven. Misschien gokte de auteur erop dat door zijn fluweelzachte, geleerd ogende proza het kritisch vermogen van de lezers tijdelijk op een laag pitje kwam te staan. Om in de klassieke sfeer te blijven: een pyrrusoverwinning van de schrijver.

Kevin Guilfoile - De duizend. Vertaling: Kathleen Button. Uitgeverij Marmer, 396 pag.

23 oktober 2012

Lange, koude nachten (nieuws, 2012)

DE WAAL GAAT STUG DOOR IN DUOBAAN

Oud-rechercheur Appie Baantjer en rechercheur Simon de Waal begonnen in 2009 met een serie politieromans over de oudere Amsterdamse speurder Peter van Opperdoes en zijn jeugdige collega Jakob. Maar de samenwerking tussen de twee auteurs was helaas van korte duur. De geestelijk vader van rechercheur De Cock overleed op 29 augustus 2010 op 86-jarige leeftijd aan de gevolgen van slokdarmkanker. Baantjer heeft meegeschreven aan de twee eerste policiers en van de derde, 'Een dief in de nacht', heeft hij nog wel de cover onder ogen gehad.

Op uitdrukkelijk verzoek van Baantjer besloten uitgeverij Lebowski en De Waal de reeks voort te zetten en wel onder de naam De Waal & Baantjer. ,,Hoeveel delen er nog zullen komen? Pff, ik heb geen idee. Ik ga gewoon door en ik zie wel'', zei De Waal kort na het overlijden van zijn kompaan.

Drie jaar later werkt De Waal in zijn uppie nog steeds stug door in deze duobaan. Morgen verschijnt 'Een licht in de duisternis', deel zeven in de reeks. Met beide schrijvers is destijds overeengekomen dat Baantjers royalty's van de boeken zullen worden geschonken aan een door hem uitgekozen goed doel, via het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Het zijn de donkere dagen voor Kerstmis. De Jordaan gaat gebukt onder een dik pak sneeuw, en de nachten zijn koud en lang. Maar er is één vreemd lichtpuntje in de duisternis: op het Johnny Jordaanplein, waar vijf standbeelden van bekende vertolkers van het Amsterdamse levenslied staan, heeft iemand een simpel geboetseerd hoofd van klei neergezet, met een brandend kaarsje ervoor.

Hoewel er in eerste instantie geen sprake lijkt van een misdrijf, intrigeert het anonieme hoofd rechercheur Peter van Opperdoes en zijn collega Jacob mateloos. Het lijkt wel een klein ereteken, een gedenkplek voor iemand die er niet meer is. Maar voor wie is het bedoeld? En, belangrijker nog... waarom?

De Waal & Baantjer - Een licht in de duisternis. Uitgeverij Lebowski, 160 pag., € 9,95. ISBN 978 90 488 1513 5

Familiediner (nieuws. 2012)

MARIAN MUDDER OP DE SPANNENDE TOER

Actrice en schrijfster Marian Mudder publiceert op 1 november haar derde roman. Volgens uitgeverij A.W. Bruna betreft het hier 'een spannend familiedrama'. ,,'Volgende keer bij ons' is een spannend en met zwarte humor geschreven verhaal over een disfunctionele familie en een familiediner dat uit de hand loopt'', aldus de wervende tekst van de uitgever, die de lezer ook nog het volgende voorschotelt: ,,Het is een fraai staaltje psychologie in scherp proza. Spannend, sexy, schrijnend, scherp.''

Wanneer Iris haar zestien jaar jongere geliefde meeneemt naar haar vaders vijfenzeventigste verjaardag, worden de onderlinge verhoudingen op scherp gezet. Dit leidt tot schrijnende confrontaties waarin leugens, familiegeheimen en zelfbedrog aan het licht komen. Op al dan niet subtiele wijze brengen ze Iris aan het twijfelen over haar relatie met een jongere man en over zichzelf, terwijl ze voor het eerst echt gelukkig is. Zal haar relatie deze druk overleven?

Marian Mudder (1958) is actrice, speelde in talloze toneel- en televisieproducties en is bij het grote publiek voornamelijk bekend van de serie 'Baantjer' waar ze de rol van rechercheur Vera Prins speelde. Naast actrice is Marian ook personal coach en schrijfster. Ze debuteerde met haar roman 'Geluksblind', waarna 'De perfecte minnares' volgde, dat binnenkort ook in Duitsland verschijnt.

22 oktober 2012

Min of meer satirisch (nieuws, 2012)

POLITIEKE VERSNIPPERING IN MEDIAMYSTERIE

Geheimen! Intriges! Machinaties! Den Haag zindert ervan. Een politicus wordt dood gevonden (vermoord?), een gevreesd manuscript gestolen en vervalst. Daarna volgen afpersing en mishandeling. Oorzaak en gevolg knopen zich verder aaneen en uit het handelen van beleids- en opiniemakers wordt een hype geboren: een populistische gedoogpartij, geleid door een ingehuurde paljas. Die trotseert alle gevaren en speelt de rol van zijn leven.

Ziedaar een schets van 'Haagse blubber', het zojuist verschenen negenentwintigste boek van thrillerveteraan Martin Koomen (foto). Zijn uitgeverij noemt het boek 'een explosief mengsel van politieke satire, pure klucht en bruut geweld'.

'Haagse blubber' is na 'Bloed op het Binnenhof' (2004) het tweede boek van Koomen waarin in het bijzonder de actuele Haagse politiek op de korrel wordt genomen. Het eerste ging over de LPF-gekte. In het nieuwe boek komen begrippen voor als 'gedoogpartij' en 'politieke versnippering'. Die vormen de achtergrond voor een misdaadverhaal waarvan de auteur vooral hoopt dat het spannend is, en aangenaam wegleest.

,,De genoemde thema's krijgen een ironisch getinte behandeling, niet omdat ik ze niet serieus zou nemen, maar omdat de blik op de werkelijkheid zoals die in al mijn
verhalende werken tot uitdrukking komt min of meer satirisch is. Daar kan ik niks
aan doen, dat gaat vanzelf'', laat Koomen weten. De auteur ontving in de loop der jaren vier maal een nominatie voor de Gouden Strop.

Tussen 1986 en 2010 verschenen er veertien delen van Koomens thrillerserie over Robert Portland, een Nederlands geheim agent die in heel Europa opereerde gedurende de late jaren dertig en begin jaren veertig van de vorige eeuw. Koomen: ,,Waarschijnlijk komt er nog wel eens een deeltje bij. Veel van die boeken, in het bijzonder misschien de latere delen, hadden een onnadrukkelijk satirische toon, alsof ik humoristische bedoelingen had. Dat was niet het geval, maar ook in die serie kwamen verschijnselen voorbij als falend overheidsbeleid, gebrekkig functionerende diensten, de opgeblazen pretenties van politici en zo meer.''

,,Ik vrees dat het er op neerkomt dat ik niet overdreven veel illusies koester over de menselijke soort. Menselijke zwakheden, vooral de problemen die horen bij eigenlijk alle menselijke betrekkingen, vormen al gauw een humoristisch fenomeen. In ieder geval worden ze beter te verdragen als ze verschijnen in een mild satirisch licht. Dat geldt voor de perikelen in de internationale politiek, maar niet minder voor die van onze heersers in Den Haag, of zij die dit willen worden.''

In 'Haagse blubber' komen naast politici vooral journalisten voor. Niet voor iets luidt de ondertitel: 'Een mediamysterie'. De meeste personages zijn verzonnen. ,,Andere, die naar bestaande mensen zijn getekend, worden aangeduid met hun eigen naam'', zegt de schrijver. ,,In het laatste geval betreft het figuren uit het openbare leven, lui die bijna iedereen wel kent van de televisie.''

Naast verhalend proza heeft Martin Koomen ook non-fictie boeken gepubliceerd. ,,Het zal niet verbazen dat ik, als voormalig documentatieredacteur van een opinieweekblad, de mening huldig dat in zulk werk alle feiten moeten kloppen. Maar niet alleen aan het schrijven van mijn non-fictie gaat research vooraf. Natuurlijk mag een auteur voor een roman volop uit zijn fantasie putten. Sterker nog: hij moet wel, want de werkelijkheid verschaft hem geen netjes afgeronde verhalen met een begin, een midden en een einde. De werkelijkheid stroomt altijd maar door, zonder dat er een zichtbaar plan aan ten grondslag ligt. Daarom hebben we verhalen broodnodig. Verhaalkunst creëert een ordening, verleent een logische samenhang en zelfs zin aan de verschijnselen. Maar om dat mogelijk te maken, moet de schrijver die verschijnselen eerst onderzoeken en in kaart brengen.''

Bij elk van mijn 29 boeken hoort een ongeveer even hoge stapel aan drukwerk, correspondentie, notities, knipsels, probeersels, scenario’s en andere documenten.
Het scenario voor mijn 'Opus 30' staat in de steigers, het telt momenteel 32
velletjes. Binnenkort schrijf ik op basis daarvan een nieuw en beter scenario, dat
allicht ook weer meer tekst bevat. Ach, je houdt jezelf van de straat en uit de
kroeg, nietwaar?''

Martin Koomen - Haagse blubber. Uitgeverij Ellessy, 206 pag., € 16,95

Interactief gedoe (nieuws, 2012)

BAANTJER OP DE PLANKEN

Eerst waren er de boeken, die de voedingsbodem vormden voor een succesvolle televisieserie. En die reeks is weer een inspiratiebron voor de theatervoorstelling 'Baantjer'. Volgens producent Niehe Media zal de show in oktober 2013 in première gaan.

Het wordt een interactief spektakel, meldt producent Erwin van Lambaart, waarbij het publiek samen met de bekende inspecteur De Cock en zijn assistent Vledder de moord moet oplossen. Er zullen negen acteurs meewerken aan de productie.

Voor de twee uur durende voorstelling wordt een nieuw script geschreven door Peter Römer, de man die ook de oorspronkelijke tv-serie bedacht. Peter Römer is de zoon van Piet Römer, die jarenlang de rol van inspecteur De Cock vertolkte in de tv-serie. Piet Römer overleed in januari van dit jaar. Wie de rol van de beroemde inspecteur gaat spelen, wordt binnenkort bekendgemaakt.

Het theaterstuk zal te zien zijn in alle grote theaters van Nederland.

21 oktober 2012

Hogere schrijfkunst (nieuws, 2012)

'SHORTSELLER NOORT WORDT NOOIT EEN KLASSIEKER'

Schrijfster Saskia Noort is het prototype van een 'shortseller', die in korte tijd hoge verkoopcijfers haalt. Maar die hoge verkoopcijfers dalen ook weer binnen de kortste keren. Daarmee is ze per definitie geen klassieker.

Dit schrijft literair agent Paul Sebes (1965) in het jubileumnummer van De Gids. Dit oudste literaire tijdschrift van Nederland bestaat 175 jaar. Het blad vroeg twintig publicisten - schrijvers, hoogleraren, journalisten etc. - een bijdrage te leveren over de cultuur in Nederland.

Volgens Sebes danken uitgeverijen hun voortbestaan hoe langer hoe meer aan boeken die inslaan als een bom, 'in monsterlijke oplages over de toonbank gaan en daarna weer snel worden vergeten'. Saskia Noort is in de ogen van Sebes een niet-literaire schrijfster. In haar categorie verschijnen boeken van 'inferieure kwaliteit'. Hun succes danken ze ,,voornamelijk aan gewiekste marketing- en publiciteitscampagnes. Het zijn bij uitstek boeken die de tand des tijds niet doorstaan.''

Sebes vraagt zich af hoe dit nieuwe type bestseller heeft kunnen ontstaan. ,,Ongetwijfeld heeft het tempo van het hedendaagse leven er iets mee te maken. Dit ligt zo hoog dat er constant nieuwe impulsen vereist zijn om mensen enigszins te verzadigen, en er steeds sterkere stimuli nodig zijn om hun aandacht te trekken. In feite zijn mensen simpelweg sneller verveeld.''

De hedendaagse lezer heeft grotendeels maling aan wat de literaire fijnproever beschouwt als verantwoorde boeken, stelt Sebes. ,,Er lopen meer mensen warm voor (...) de bestsellers van Suzanne Vermeer en Kluun dan voor een serieus televisieprogramma als 'Boeken' van de VPRO.''

Of deze ontwikkeling een ramp is? Ja en nee, denkt Sebes. ,,Aan de ene kant zijn moderne bestsellers voor uitgevers noodzakelijk geworden om het hoofd boven water te houden. (...) Aan de andere kant is het verlies van de klassieke bestseller als aanvoerder van de bestsellerlijsten een droevig verschijnsel.'' Uitgeverijen doen er wat hem betreft goed aan om de bestseller te blijven gebruiken 'als reddingsboei en subsidiënt' van minder lucratieve, literaire projecten. ,,Gebruik de bestseller als bron waaraan de hogere schrijfkunst zich kan laven.''

Paul Sebes is literair agent van onder anderen René Appel, Willem Asman, Tess Franke, Alex van Galen, Daniëlle Hermans en Roel Janssen.

Kritische burgers (nieuws, 2012)

BROSENS SCHRIJFT THRILLER OVER EIGEN LOBBY-AVONTUREN

De achtste thriller van auteur John Brosens ligt vanaf maandag 22 oktober in de winkel. 'De Mediator Dodenlijst' is deels geënt op de Haagse avonturen die de schrijver beleefde als voorzitter van de Stichting CO2isNEE. Deze lobbyclub slaagde erin op alle niveaus aan tafel te schuiven met het doel de plannen voor CO2-opslag onder Barendrecht, de woonplaats van Brosen, te verhinderen.

Maar het overleg met 'de Haagse Kringen' was ontluisterend, zo was de ervaring van Brosens. ,,Argumenten werden niet tegengesproken, maar ook niet van tafel geveegd. Ze werden aangehoord, genoteerd en daarna voorgoed weggeborgen. Er was geen sprake van een dialoog. Den Haag hoorde niets en stoomde voort op het uitgezette traject.''

'De Mediator Dodenlijst' schetst volgens Brosens een reëel beeld van de wijze waarop sommige ministers en parlementariërs opereren en hoe zij omgaan met kritische burgers. De schrijver verwerkte voorvallen, achtergrondgegevens en anekdotes die geen fictie zijn.

Brosens verhaalt over Roelof Zijldijk (31), een literair auteur met fikse schulden en grote ambities die het niet lukt onstuitbaar door te breken. Dus doet hij interviews voor het huis-aan-huisblad De Havenloods en rijdt hij twee dagen per week als chauffeur voor zijn vriend Salomo Wijnvreugd in Rotterdam.

Zijn leven neemt een drastische wending door twee gebeurtenissen: zijn Oom Wiebo, het enige familielid met wie hij omgaat, treft hij dood aan in diens huis. En op een dag stapt er een oud-studiegenote in zijn wagen die aanbiedt te bemiddelen om zijn talent als auteur met ghostwriting te gelde te maken.

Spoedig dient zich een klus aan: Marjolie van Goor, oud-minister van Justitie, wil een autobiografie. Ingesproken tapes en notities worden aangeleverd. Maar Roelof trekt ook zelf op onderzoek uit en komt zaken op het spoor die de ex-politica liever stil houdt.

John Brosens - De Mediator Dodenlijst. Uitgeverij PMA (Best), 254 pag., € 15,00.

De trailer van 'De Mediator Dodenlijst':


20 oktober 2012

In de kuif gepikt (nieuws, 2012)

LIBANON WOEDEND OVER SERIE 'HOMELAND'

De tweede reeks van de Amerikaanse thrillerserie Homeland is een Libanese minister in het verkeerde keelgat geschoten. Hij heeft met juridische stappen tegen de makers gedreigd, omdat zij 'een verkeerd beeld' van de hoofdstad Beiroet hebben geschetst in een van de afleveringen.

In 'Back to Beirut', de tweede aflevering van de serie, wordt de kijker deelgenoot gemaakt van een bijeenkomst van een terroristische groepering in Hamra Street. De suggestie wordt gewekt dat de straat en omgeving een bolwerk zijn van de militante beweging Hezbollah. De aflevering was overigens gefilmd in Israël.

Volgens Faddy Abboud, de Libanese minister van toerisme, deed de film de werkelijkheid geweld aan. ,,Het schetst geen waarheidsgetrouw portret van Beiroet'', aldus de minister. ,,De film liet een 'Hamra Street' zien, waar overal milities rondlopen'', zei Abboud in een in Beiroet verschijnend magazine. Hij voegde eraan toe dat Hamra Street in werkelijkheid een populaire locaties is met veel winkels en cafés.

De minister denkt dat de serie een negatief effect op toerisme kan hebben. ,,De serie beschadigt het imago van Beiroet. Het is niet waar en het is niet eerlijk tegenover ons.'' De minister eist excuses van de producenten en kondigde gerechtelijke stappen aan. De Libanese televisie deed er nog een schepje bovenop en zei dat de serie Arabieren kleineert. Dat de reeks in Israël werd gefilmd, was 'dubbele belediging'. Twentieth Century Fox, die de serie maakt, weigerde op de affaire commentaar te geven. In de tweede serie keert hoofdrolspeler Claire Danes (foto) terug.

(Bron: BBC)

De trailer voor het tweede seizoen van 'Homeland':

19 oktober 2012

Verplichting (nieuws, 2012)

MISDAADROMANS.NL STOPT

Thrillersite misdaadromans.nl stopt ermee. Oprichter en beheerder Ine Jacet heeft vandaag op het forum en aan onder andere uitgeverijen meegedeeld dat de site vanaf 1 december 2012 niet meer wordt bijgehouden en geactualiseerd.

De site was tien jaar lang online. Jacet: ,,Al die tijd heb ik misdaadromans.nl met veel plezier en passie onderhouden. Maar het vergde ook de nodige discipline (naast werk, gezin en andere bezigheden). De tijd is gekomen om te stoppen.''

,,Dit betekent overigens niet dat ik geen interesse meer heb in spannende romans of misdaadromans'', vervolgt Jacet. ,,Het was, is en zal een favoriet genre van mij blijven. Maar het bijhouden van de site, het zelf schrijven van recensies en het plaatsen van recensies van anderen, bleek de laatste tijd meer een verplichting dan een hobby. En dat was nooit mijn bedoeling.''

De site gaat niet off-line. Alle recensies, interviews en dossiers zullen – zeker het komende jaar - blijven staan. Recensies die voor 1 december binnenkomen, worden nog geplaatst. Misdaadromans.nl heeft nooit commerciële bedoelingen gehad, geldelijk gewin opgeleverd of financiële connecties gehad met uitgeverijen. ,,In de huidige tijd misschien toch wel vermeldenswaardig'', aldus Jacet. Volgens haar trok de site zeker duizend unieke bezoekers per dag.

In debat (nieuws, 2012)

CALIMERO-VIRUS HEERST OP APPEL-FEEST

Er waren chocolade appels van een bonbonmaker in Tegelen, er waren bloemen, er waren verhalenbundels van de jubilaris te over en er was een goed gevulde zaal in het zalencomplex De Rode Hoed in Amsterdam. En vanmorgen stond er nog een advertentie op de voorpagina van de Volkskrant. Kortom, de viering van het 25-jarig schrijverschap van thrillerauteur René Appel is niet onopgemerkt gebleven.

De jubilaris werd door zijn uitgeverij Ambo|Anthos donderdagavond op een voorbeeldige wijze onthaald. Met applaus natuurlijk en daarna mocht Appel aan de leugendetector van VPRO-boekenwurm Wim Brands. Die ontlokte hem uitspraken als 'Echt slechte mensen zijn niet interessant voor een thrillerschrijver', 'Ik ben een van de weinigen in dit genre die nog korte verhalen schrijft' en 'Als ik al niet mee kan leven met mijn karakters, hoe kan de lezer dat dan doen?'.

Vervolgens was er een paneldiscussie met Hanca Leppink, oud-uitgever van Luitingh-Sijthoff, recensent en thrillerauteur Annet de Jong en schrijver Willem Asman, nog even voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. En met Appel en Brands natuurlijk. Daaruit bleek dat er nog wel iets van een Calimero-complex heerste onder de thrillerschrijvers. Waarom zo veel aandacht voor die Scandinaviërs, was de klacht van de een. Waarom haalt de literaire wereld nog steeds de neus op voor de misdaadschrijver, gromde de ander, verwijzend naar de vernietigende kritieken van recensenten als Arie Storm en literaire auteurs die hun thrillercollega's geen blik waardig gunnen op het Boekenbal. Met genoegen werd wel geconstateerd dat het meeste werd verdiend met het spannende boek. ,,We staan voor'', zei Asman, ,,maar hoe blijven we aan de bal?''

Op het feest waren tal van familieleden en vrienden van Appel afgekomen. Maar ook waren er oud-collega's uit de universitaire wereld, recensenten en schrijvende vakgenoten die op Appel toostten. De Anthos-schrijversstal was echter mager vertegenwoordigd. Waar waren auteurs als Lieneke Dijkzeul, Elvin Post, Saskia Noort, Simone van der Vlugt en Esther Verhoef? Wie er wel was, was Gert-Jan de Vries aka thrillerschrijver Tess Franke. Hij stelde wellicht de meest interessante vraag van de avond: Waarom uitgevers zo veel geld steken in de promotie van buitenlandse auteurs en die van eigen bodem vergeten?

Hij kreeg er geen antwoord op.

De hoogste kwaliteit (nieuws, 2012)

GOLD DAGGER VOOR IERSE JOURNALIST

Gene Kerrigan
De Ierse journalist Gene Kerrigan heeft donderdag 18 oktober met zijn thriller 'The Rage' de Gold Dagger voor beste misdaadroman van het jaar gewonnen. De jury van de Crime Writers' Association omschreef het winnende boek als een door 'spanning opgezweepte storm van geweld' in de achterbuurten van Dublin. Kerrigan won met zijn boek een geldbedrag van 2500 pond (2800 euro).

De thriller van Kerrigan, die verkozen werd boven boeken van M.R. Halle, Chris Womersley en N.J. Cooper, vervlecht verhaallijnen over beroepscrimineel Vincent Nailey en rechercheur Bob Tidey. Naylor is net uit de gevangenis ontslagen en beraamt al weer een nieuwe overval, terwijl Tidey de moord op een bankier onderzoekt. Wanneer Tidey wordt getipt door een non dat er iets geheimzinnigs gaande is in haar straat in de Ierse hoofdstad, barst het geweld los. ,,Een complexe 'noir thriller', die meerdere lagen bevat, in een grootse stijl en met vaart geschreven'', aldus de jury. Kerrigan heeft tientallen jaren ervaring als journalist. Hij werd in 1985 en 1990 gekozen tot World Journalist of the Year.

Kerrigan kreeg zijn prijs tijdens een bijeenkomst, waarop ook Charles Cumming werd onderscheiden, maar dan met de CWA Ian Fleming Steel Dagger voor zijn thriller 'A foreign country'. Daarin schrijft hij over het eerste vrouwelijke hoofd van MI6, die zes weken voordat zij aan haar nieuwe baan begint, spoorloos verdwijnt.

De Amerikaanse debutant Wiley Cash ging met de John Creasey New Blood Dagger naar huis voor zijn 'A Land More Kind Than Home'. Daarin schrijft hij over een duivelse pastoor en een negenjarig kind, dat ziet hoe zijn autistische broer sterft tijdens een kerkdienst.

Schrijver Peter James en voorzitter van de CWA was opgetogen over de kwaliteit van de inzendingen dit jaar. ,,Men neemt nog steeds aan dat er een gat gaapt tussen kwaliteitsfictie en misdaadromans, maar dit is de hoogste kwaliteit in de Engelse literatuur, aldus de bestsellerauteur. ,,Goede misdaadliteratuur is beter dan enig ander genre in staat om de wereld waarin we leven te beschouwen en te onderzoeken.''

(Bron: The Guardian)

18 oktober 2012

Grenzen verleggen (nieuws, 2012)

MABEL-THRILLER VERSCHIJNT MEDIO NOVEMBER

Op 15 november ligt hij dan toch in de winkel. De eerder uitgestelde thriller 'Onze vrouw in Tripoli' van Tomas Ross, met daarin een prominente rol voor prinses Mabel.

Factionschrijver Ross verwerkt onder meer de mislukte reddingsoperatie van de Koninklijke Marine met een helikopter in Libië. Op 27 februari 2011 landt deze Lynx op het strand van de kustplaats Sirte om daar een Neder­landse ingenieur en een Zweedse vrouw op te halen. Wat zat er achter deze geheime reddingsactie, vlakbij de villa van de toenmalige leider Muammar Khadaffi, terwijl de situatie in Libië nog allerminst bedreigend was? 'Onze vrouw in Tripoli' is Ross' fictieve reconstructie van deze opmerkelijke gebeurtenis.

December 2010. De Zweedse Camilla Edström, minna­res van Khadaffi's zoon Al Mutassim, ontvlucht Tripoli nadat ze de man heeft gevon­den naar wie ze al jaren op zoek is, de internationaal gezochte terrorist Hassan Tantor.

In Londen wacht de bewoonster van een chique appartement ondertussen op een geheime uitnodiging. Ze is lid van the Young Global Leaders, de groep topmanagers die door George Soros wordt gefinancierd. De vrouw is niemand minder dan Mabel van Oranje.

In Frankrijk ontvangt de Nederlandse oud-diplomaat Willem van Lanschot een brief van Camilla Edström waarin staat dat Tantor verantwoordelijk is voor de moord op zijn vrouw. Hij vertrekt naar Libië, maar Camilla is spoorloos verdwe­nen. Tijdens zijn zoektocht raakt hij verstrikt in een web van intriges, waarbij alles draait om zijn eigen verleden en dat van zijn vermoorde vrouw.

De thriller zou aanvankelijk in april van dit jaar uitkomen bij uitgeverij Cargo. Maar Ross besloot tot uitstel van zijn thriller na het ernstige skiongeval van prins Friso in het Oostenrijkse Lech in februari van dit jaar. Het uitstel heeft alles te maken met piëteit, liet Ross toen weten. ,,Ondanks mijn republikeinse inslag is dit natuurlijk een drama dat me grenzen dicteert.'' De auteur heeft de afgelopen maanden bekeken 'hoe en of ik die grenzen kon verleggen'. ,,Want het boek is te mooi om niet af te maken.''

In een kleine badplaats (nieuws, 2012)

REMAKE RECHTEN 'VUURZEE' VERKOCHT AAN VS

De remakerechten van de VARA-televisieserie 'Vuurzee' zijn gekocht door Sony Pictures TV. ABC, een van de grootste 'networks' van de Verenigde Staten, heeft een deal met Sony Pictures TV gesloten over de ontwikkeling van een remake van 'Vuurzee'.

De serie is gebaseerd op het serieontwerp van Robert Kievit die ook, samen met Frank Ketelaar, tekende voor de karakters en verhaallijnen. Ketelaar schreef de scenario's. De serie liep in Nederland twee seizoenen.

De psychologische thrillerserie speelt zich af in een kleine badplaats aan de kust. In het eerste seizoen is het dorp in de ban van de mysterieuze verdwijning van Yasmin. In het tweede seizoen wordt het dorp opgeschrikt door een aantal raadselachtige branden.

Steve Maeda ('The X-Files') gaat de Nederlandse serie bewerken voor de Amerikaanse zender met als werktitel 'Sea of Fire'. Eerder werd al bekend dat ABC aan de ontwikkeling van een remake van de tv-serie 'Overspel' werkt met als titel 'Betrayal'. Ook van deze VARA-reeks schreven Ketelaar en Kievit de karakters en de verhaallijnen.

17 oktober 2012

Grootmeester (nieuws, 2012)

JOHN LE CARRÉ KOMT MET NIEUWE SPIONAGEROMAN

John le Carré mag dan op vrijdag 19 oktober zijn 81ste verjaardag vieren, hij blijft een actief schrijver. In mei 2013 verschijnt bij Penguin zijn nieuwe spionageroman, 'A Delicate Truth', meldt het magazine Knack. De Nederlandse vertaling, 'Een broze waarheid' komt uit bij Luitingh-Sijthoff, de enige uitgeverij ter wereld waaraan Le Carré sinds zijn debuut trouw is gebleven.

Over de nieuwe roman wordt op zijn officiële website nog met geen woord gerept. Het zou gaan over een antiterrorisme-operatie uit 2008 met de codenaam 'Wildlife', die op rots van Gibraltar in gang wordt gezet. Drie jaar later bezorgt een in ongenade gevallen Engelse beroepsmilitair die bij de operatie 'Wildlife' betrokken was, een boodschap uit het dodenrijk. Oudgediende bij Buitenlandse Zaken Kit Probyn zal samen met de jonge diplomaat Toby Bell, persoonlijk assistent van de minister, proberen om zo niet de wereld, dan toch hun eigen land en ziel te redden. Niets doen is voor de triomf van het kwade zorgen.

Hanca Leppink, dertig jaar Le Carré's Nederlandse uitgever, wil niet erg veel kwijt tegenover Knack: ,,Meer dan ooit zie je de hand van de meester: uitgediepte karakters, trefzekere dialogen, humor en mededogen in een spannend en actueel verhaal. Le Carré is griezelig goed op de hoogte van wat er speelt in de achterkamers van de zogenaamd verlichte en open westerse politiek.''

John le Carré, wiens echte naam David John Moore Cornwell is, introduceerde in 1961 in zijn debuutroman 'Call for the Dead' de legendarische MI6-agent George Smiley. De roman maakte van Le Carré zo niet de eerste, dan toch de beste romancier van de Koude Oorlog. Voor zijn derde thriller 'The spy who came in from the cold', verschenen in 1963, ontving Le Carré zowel een Gold Dagger als een Edgar Award.


(Bron: Knack)

De vijf W's volgens... René Appel (interview, 2012)



Rubriek waarin thrillerschrijvers worden onderworpen aan de de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. In deze aflevering René Appel (Hoogkarspel, 19 september 1945), die donderdagavond 18 oktober in De Rode Hoed in Amsterdam zijn vijfentwintigjarig schrijverschap viert.

'DAT 'GODFATHER' SUGGEREERT HEEL VEEL, WAARSCHIJNLIJK TE VEEL'

(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt René Appel wel dat hij nu is, na 25 jaar schrijverschap?
,,Proef ik enige kritiek in deze vraag (vooral door dat subtiele woordje 'wel' in het eerste deel van de zin)? Alsof ik kapsones heb, om het op zijn Amsterdams te zeggen. Ik wil eerder beweren: ik ben nog steeds dezelfde als de René Appel van 25 jaar geleden, alleen dan wel met een flink aantal boeken op mijn naam, die redelijk goed zijn ontvangen. Mijn uitgever gebruikt wel de aanprijzing 'de godfather van de psychologische thriller in Nederland', maar die frase komt niet van mij, maar uit een recensie van een van mijn boeken. Dat 'godfather' suggereert heel veel, waarschijnlijk te veel, maar dat ik de eerste schrijver in Nederland was die psychologische thrillers schreef (met redelijk succes, o.a. twee Gouden Stroppen) klopt wel.''

- Wat zijn uw sterkste kanten als thrillerauteur?
,,Ik denk dat ik van mijn personages mooie karakters kan maken, dat ik vaak een interessante, verrassende plot kan verzinnen en dat ik een levendige en ook levensechte dialoog kan schrijven.''

- Waar moet een échte 'Appel' aan voldoen?
,,In feite aan de hierboven staande drie elementen. De Mens achter de Misdaad is in ieder geval belangrijk, en dan kom ik met nog een derde M, namelijk die van 'maatschappij'. De sociale achtergrond waartegen een verhaal zich afspeelt, moet ook goed zijn geschetst.''

- Wanneer bereikt de Nederlandse polderthriller het niveau van de Scandinavische misdaadliteratuur?
,,Tja, dat suggereert dat de Scandinavische misdaadliteratuur van een bijna onbereikbaar hoog niveau is. En daar ben ik het dus niet mee eens. Natuurlijk, sommige boeken zijn heel goed, zeker die boeken die aan het principe van de drie hierboven genoemde M's beantwoorden. Maar soms zijn ze ook zeer clichématig (wanneer worden we eens verlost van die politie-inspecteur die ruzie heeft met zijn meerderen of met het OM, die gescheiden is en te veel drinkt), ongeloofwaardig en in ieder geval veel te dik en overvol met overbodige beschrijvingen en details, die niets bijdragen aan de karaktertekening of de ontwikkeling van de intrige. Ja, die Scandinaviërs lusten zoiets wel, met al die lange winteravonden waarin ze veel leesvoer kunnen verstouwen, maar ik geeft de voorkeur aan meer dynamische misdaadliteratuur.''

,,En nu zullen er wel weer mensen zijn die zeggen dat ik jaloers ben op het succes van de Scandinavische auteurs. Goed, dat moet dan maar.''

- Waarom is de thriller, al dan niet als literair bestempeld, te verkiezen boven de literaire roman?
,,Ik weet niet of een thriller (als 'literair' verkocht of niet) altijd te verkiezen is boven een literaire roman. Ik lees verschillende genres en beperk me zeker niet tot alleen misdaadromans. Het probleem van Nederlandse literaire romans is vaak dat het verhaal ondergeschikt is voor de schrijver en dat het meer lijkt te gaan om wat hij/zij met dat verhaal over De Wereld en het gekrioel van mensen op deze planeet wil zeggen. Bij veel buitenlandse auteurs, bijvoorbeeld Ian McEwan of Graham Swift, vind je dat niet. Bovendien zijn hun boeken vaak minstens zulke pageturners als een gedegen thriller.''

De boeken van René Appel verschijnen bij uitgeverij Anthos (foto auteur Merlijn Doomernik)

Håkan Nesser - Een heel ander verhaal (2012)

Nesser doet stapje terug


(Door Maarten Moll)

De Zweedse thriller is populair in Nederland. Camilla Läckberg, Henning Mankell, Stieg Larsson, Håkan Nesser, Åke Edwardson, Roslund en Hellström, Liza Marklund, Leif G.W. Persson; hun boeken worden verslonden.

En de nieuwe thrillerschrijvers uit Zweden blijven opstaan. Jens Lapidus met zijn harde Stockholmtrilogie, waarin de kant van de misdadigers werd belicht. En het schrijversechtpaar dat onder de naam Lars Kepler zijn inspecteur Joona Linna-thrillers publiceert. Hjort Rosenfeldt met de Bergmankronieken.

En waar Henning Mankell na zijn laatste Kurt Wallander-roman De gekwelde man uit 2010 stopte met het schrijven van thrillers, pakte Håkan Nesser na voltooiing van zijn tiendelige reeks rond politieman Van Veeteren, de draad weer op. Hij bedacht een nieuwe inspecteur, Gunnar Barbarotti, en schreef rond hem vijf thrillers.

De tweede Barbarotti, Een heel ander verhaal, is net uit. Waar Nesser in zijn eerste Barbarotti, het prachtige De man zonder hond, nog tot pagina 189 wachtte voor hij Barbarotti introduceerde, is Barbarotti nu vanaf pagina 21 van de partij. Hij krijgt te maken met een moordenaar die hem uitdagende brieven stuurt vlak voor iemand vermoord wordt.

Wat de romans van Nesser zo goed maakt is zijn stijl. Nesser schrijft mooi en wil de lezer daar ook van laten genieten. Het lijkt hem meer om dat schrijven te doen te zijn, dan het speurwerk van zijn hoofdpersoon.

Helaas schrijft Nesser in dit deel van de Barbarottireeks niet zo mooi, al kan dat ook aan de vertaling liggen. Ronduit zoetsappig zijn de passages die Barbarotti met zijn nieuwe geliefde doorbrengt. Bouquetreeksachtig schrijven is dat, en dat ben je helemaal niet van Nesser gewend. Ook een woord als 'prakkeseren' detoneert. Lelijk is ook, als Barbarotti iets denkt: 'Waarom uitgerekend deze gedachte bij hem opkwam kon je je afvragen.' Nesser had deze aan de lezer gerichte zin moeten schrappen, zoals hij veel uit deze te dikke, 598 pagina's dikke roman had moeten schrappen.

Omdat je toch geïnteresseerd bent in hoe Barbarotti de zaak denkt te gaan oplossen, lees je verder, maar afgezet tegen 'De man zonder hond' is 'Een heel ander verhaal' een stapje terug in kwaliteit. Heel erg jammer.


Verpleegster
Anders, en heel goed, is Vuurdoop, de debuutthriller van Alexander Söderberg. Söderberg is van de nieuwe lichting Zweedse thrillerschrijvers.

Hoofdstukken waarin voortdurend van perspectief wordt gewisseld waardoor er een enorme vaart in het verhaal wordt gebracht, en de bijna vijfhonderd pagina's bijzonder snel en prettig weglezen.

Vuurdoop is het eerste van drie delen rond de Stockholmse verpleegster (dat klinkt wat suf, maar is het niet) Sophie Brinkmann. Zij komt in het ziekenhuis in contact met Hector Guzman. Guzman doet zich voor als uitgever, maar blijkt verantwoordelijk te zijn voor de drugsdistributie in Zweden.

Een speciaal politieteam met verregaande, bijna oncontroleerbare bevoegdheden, rekruteert Brinkmann, die in het ziekenhuis bevriend is geraakt met Guzman. Zij moet hem bespioneren en verslag uitbrengen bij het team.

Söderberg moet het vooral hebben van de actie en de vaart, maar zijn manier van schrijven is bijzonder aangenaam. Bovendien verrast hij de lezer op een aantal momenten, momenten die bij de veel bedachtzamer, meer psychologiserende Nesser bijna niet te bespeuren zijn.

Het is vooral uitkijken naar de tweede thriller van nieuweling Söderberg. Is die ook zo goed als zijn debuut? Oudgediende Nesser kan zich alleen maar revancheren, maar heel erg naar het derde deel uit de Barbarottireeks kijken we niet uit.


Håkan Nesser - Een heel ander verhaal. Vertaling: Ydelet Westra. Uitgeverij De Geus, 608 pag.
Alexander Söderberg - Vuurdoop. Vertaling: Edith Sybesma en Neeltje Wiersma. Uitgeverij Cargo, 400 pag.

(Bron: Het Parool)