'Monddood' slaat dood
(Door Peter Kuijt)
Uitgeverij Van Holkema & Warendorf brengt sinds enige tijd een serie boeken op de markt, waarop ze het etiketje 'perfecte thriller' plakt. Het hanteren van zo'n arrogant aandoend bijvoeglijk naamwoord brengt natuurlijk enige risico met zich mee: je laat één rotte appel in de stapel zitten en vergelijkingen met de nationale sportzender Sport7 die zijn pretenties niet kan waarmaken, dringen zich meteen op.Monddood van Jeffery Deaver is zo'n overrijpe vrucht. De Amerikaanse auteur weet ruim 340 pagina's vol te schrijven over een twaalf uur durende gijzeling van acht doofstomme meisjes en dat is minstens de helft te veel.
Het begin is weliswaar veelbelovend: drie ontsnapte gevangenen overmeesteren met een flinke dosis geweld een schoolbus met de dove meisjes en hun leraressen op een snelweg op het platteland van Kansas. De drie verschansen zich vervolgens met hun gijzelaars in een verlaten slachthuis.
Dan beginnen de urenlange onderhandelingen tussen de gijzelnemers en FBI-agent Arthur Potter over een vrijgeleide voor de misdadigers. Dan ook al begint de aandacht van de lezer te verzwakken. Deaver probeert nog de spanning er in te houden door deadlines te laten verstrijken, diverse betrokkenen te laten sneuvelen en een arrestatieteam te formeren die - buiten medeweten van Potter - het slachthuis moet bestormen.
Maar het is vergeefse moeite: zelfs de onverwachte wending aan het slot die voor enige opwinding zou moeten zorgen, verschaft de lezer geen adrenalinestoot. Conclusie: Monddood drinkt als een glas verschaald bier.
Jeffery Deaver - Monddood, Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 344 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten