Gesignaleerd 597 (nieuws, 2023)

Steve Berry - Het web van de keizer



Bij uitgeverij De Fontein verschijnt op 4 juli de thriller Het web van de keizer van Steve Berry. Het is het veertiende deel in de Cotton Malone-serie. Centraal staat de volgende vraag: Wat is er echt gebeurd op 30 april 1945? Het antwoord zou kunnen zijn: toen werd prinses Juliana 36 jaar. Maar dat zal Steve Berry vast niet bedoelen. 

Het web van de keizer van Steve Berry wordt door de uitgever omschreven als 'een historische thriller over onthullingen die een groot mysterie blootleggen met alle gevolgen van dien...' Een Amerikaanse recensent noemde het boek 'een onheilspellend actuele thriller die laat zien hoe extreemrechts nog altijd zeer invloedrijk is'.

Twee kandidaten strijden om kanselier van Duitsland te worden. Ze liggen op ramkoers en alles draait om de gebeurtenissen van één noodlottige dag: 30 april 1945.

Zijn Adolf Hitler en Eva Braun toen inderdaad omgekomen in de Führerbunker? Is Martin Bormann, Hitlers vertrouweling, ontsnapt? Waar zijn de nazirijkdommen naartoe verdwenen in de nadagen van WOII?

De antwoorden zullen niet alleen bepalen wie de strijd wint, maar ook wat het lot van Europa zal zijn. Cotton Malone ontdekt de waarheid over Hitler, Braun en Bormann.…

Maar het blijft fictie, natuurlijk...

Alom worden de boeken van Steve Berry worden alom geprezen vanwege hun rijkdom aan historische details en de grondige research. Zijn thrillers verschijnen in veertig talen. Naast de reeks over speurder  Cotton Malone schreef Berry ook de standalone thriller Het geheim van Gent waarin de verdwijning van het beroemde kunstwerk Het Lam Gods centraal staat.

Lees hier een fragment van Het web van de keizer.

In het DNA (nieuws, 2023)

IJslandse premier schrijft thriller



Je moet maar premier willen zijn. Je hebt nergens anders tijd voor dan het besturen van je land. Maar misschien is Katrín Jakobsdóttir de uitzondering op de regel. Met dank aan de coronapandemie vond ze genoeg momenten om een thriller te kunnen schrijven. Haar debuut Reykjavik, een coproductie met Ragnar Jónasson, verschijnt in januari 2024 bij uitgeverij A.W. Bruna.

Bij de boekpresentatie in haar eigen land, in oktober 2022, zei Katrín Jakobsdóttir: 'Een boek schrijven was niet iets waarvan ik dacht dat ik daarvoor tijd zou hebben. Maar het werkte 'bevrijdend' om met dit project bezig te zijn tijdens de coronapandemie. Ik heb verder niet veel andere grote interesses, thrillers zijn mijn grote liefde.' 

'Ik denk dat elke politicus iets om handen moet hebben om op gepaste momenten afstand te nemen van de dagelijkse politieke beslommeringen', zei Jakobsdóttir, die aan haar tweede termijn als minister-president bezig is. 'Ik heb al mijn hele leven misdaadliteratuur gelezen, dus het zit in mijn DNA.' Ze studeerde IJslands met bijvak Frans aan de Universiteit van IJsland. Jakobsdóttir behaalde in 2004 haar master met de misdaadliteratuur van haar land als onderwerp. Speciale aandacht schonk ze aan bestsellerauteur Arnaldur Indriðason, die wereldwijd meer dan veertien miljoen boeken verkocht in veertig talen. 

Een 'ice cold case' staat centraal in de thriller Reykjavik. IJsland, 1956 . De vijftienjarige Lára heeft een vakantiebaantje bij een echtpaar thuis op het kleine eiland Viðey, net voor de kust van de IJslandse hoofdstad Reykjavík. Begin augustus verdwijnt ze spoorloos.

De vermissingszaak groeit uit tot IJslands grootste onopgeloste zaak. Wat gebeurde er met Lára – leeft ze nog? Verliet ze het eiland? Of gebeurde er daar iets met haar?

Dertig jaar later, in augustus 1986, viert Reykjavík zijn 200ste verjaardag en zal de stad het toneel zijn van de vredestop tussen wereldleiders Ronald Reagan en Mikhail Gorbatsjov.

In dezelfde periode begint journalist Valur Robertsson zijn eigen onderzoek naar Lára’s verdwijning. Maar als hij dichter bij een oplossing komt, en de ogen van de hele wereld op Reykjavík zijn gericht, wordt het langzaam maar zeker duidelijk dat iemand alles op alles zet om te voorkomen dat de zaak wordt opgelost.

Jakobsdóttirs partner in crime Ragnar Jónasson is auteur van dertien thrillers. Wereldwijd verkocht hij tot dusver meer dan 3,2 miljoen boeken in 36 landen. Ragnar woont met zijn gezin in Reykjavík en geeft daar les aan de rechtenfaculteit van de universiteit. Hij groeide zelf op in Siglufjörður, een klein stadje in het noorden van IJsland, waar veel van zijn thrillers zich afspelen.

Katrín Jakobsdóttir (Reykjavik, 1976) is politica voor de partij Vinstrihreyfingin-grænt framboð (Links-Groen. Sinds 30 november 2017 is zij premier van IJsland. Ze werkte van 1999 tot 2003 in deeltijd bij een omroep en was ook tijdschriftredacteur en docent in het middelbaar en hoger onderwijs.

Het is niet de eerste keer dat een zittende premier een boek schrijft. Jakobsdóttirs voorganger David Oddsson publiceerde in 1997 een roman. De Amerikaanse oud-president Bill Clinton schreef samen met James Patterson in 2018 de thriller President vermist. De Noorse oud-minister van Justitie, Anne Holt, schreef een succesvolle thrillerserie, die werd vertaald in 25 talen. Negen leden van het eerste kabinet van de Franse president Emmanuel Macron schreven boeken. Overigens waren niet alle politici succesvol als schrijver. Savrola: A Tale of the Revolution in Laurania, de enige roman van de Britse staatsman Winston Churchill, kreeg slechte recensies, niet in de laatste plaats van de auteur zelf. In zijn autobiografie uit 1930 schreef hij: 'Ik heb mijn vrienden voortdurend geadviseeerd om het boek niet ter hand te nemen.'

Na de dood van Timmetje (nieuws, 2023)

Ontslagen rechercheur wordt kattenoppas



Schrijfster Jet van Vuuren introduceert in haar thriller Nieuw bloed hoofdpersoon Barbara van Eck, een ontslagen rechercheur. Maar ze kan het speuren niet laten, blijkt uit haar nieuwe boek dat op 10 juli bij uitgeverij Ambo|Anthos verschijnt.

Volgens de uitgeverij combineert Jet van Vuuren 'haar onvervalste stijl met elementen van de klassieke whodunit en dat levert een heerlijk spannende thriller op voor een groot lezerspubliek'.

Het zit Barbara van Eck niet mee. Ze is gescheiden, oneervol ontslagen als rechercheur en dan woont ze ook nog tijdelijk in het tiny house van een vriendin. Tot overmaat van ramp overlijdt Timmetje, haar teckel, plotseling. 

Barbara besluit van de weeromstuit maar kattenoppas te worden. Om te beginnen mag ze uitkijken naar drie weken oppassen in een seniorencomplex.

Aanvankelijk lijken het een paar saaie weken te worden, maar dat verandert als de ene na de andere bewoner overlijdt. De politie gaat in alle gevallen uit van een natuurlijke dood. Intussen slinkt de wachtlijst voor een appartement in het complex en komt er nieuw bloed binnen: jonger, energieker en vermogender. Barbara’s rechercheursbloed kruipt waar het niet gaan kan, ze vertrouwt het niet en gaat op onderzoek uit.

De presentatie van Nieuw bloed is op zaterdag 8 juli (15.30-17.30 uur) in boekhandel Veenendaal (Langestraat 33, Amersfoort). Jet van Vuuren (1956) debuteerde in 2011 met de thriller Zomerdruk. Jet schrijft volgens haar website 'oer-Hollandse thrillers waarin vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen met een bepaalde achtergrond, een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar'.

Lees hier alvast een fragment uit Nieuw bloed.

Geoefende lezer (nieuws, 2023)

Marion Pauw: 'VN-jury ruikt naar seksisme'



Tweevoudig Gouden Stropwinnaar Marion Pauw is onlangs uit de jury van de Vrij Nederland-Thriller van het Jaar-verkiezing gestapt. Ze vond dat de jury zich aan seksisme schuldig maakte. Dat zegt ze in een artikel in NRC.

De boekenredactie van NRC vroeg Marion Pauw een toptien van haar favoriete thrillers samen te stellen. Op nummer 6 staat Ik ben Pelgrim van Terry Hayes. 'Een spionagethriller met een nietsontziende terrorist – precies het soort boek waar ik een hekel aan dacht te hebben', zegt ze in de krant. 'Mijn zwager, een betrouwbaar kompas, beval het me aan. In de wachtruimte op Schiphol begon ik aan deze dikke pil, en voordat ik in Australië aankwam had ik het uit. Zó spannend en zó meeslepend.'

Dat Hayes een prestatie van formaat had geleverd besefte Pauw weer toen ze 'onlangs' in de jury zat van de Vrij Nederland-Thriller van het Jaar-verkiezing. 'Bij de genomineerden zaten ook een paar spionageboeken waar ik steeds na honderd bladzijden het spoor bijster raakte. Als mij dat als geoefende lezer al overkomt… Toen ik ook nog zag dat maar twee van de negen genomineerde boeken door vrouwen waren geschreven ben ik uit de jury gestapt. Waarom? Het ruikt daar naar seksisme, vind ik.'

De toptien van Marion Pauw is, aflopend naar 1: 10. Lydia Season - Meneer Peacocks paradijs, 9. Emily Ruskovich - Idaho, 8. Emma Donoghue - Kamer, 7. Lex Noteboom - De man met duizend gezichten, 6. Terry Hayes - Ik ben Pelgrim, 5. Esther Verhoef - Façade, 4. Sarah Pinborough - Wat jij niet ziet, 3. Gillian Flynn - Verloren vrouw, 2. Alice Sebold - De wijde hemel, 1. S.J. Watson - Voordat ik ga slapen. 

De Spanningsblog vroeg Pauw vorig jaar naar haar favoriete thriller. Ze noemde toen De verborgen geschiedenis van Donna Tartt.  

Twintig jaar spraakmakend (nieuws, 2023)

 

De carrière van een controlfreak  



Met de publicatie van De nazaten viert Saskia Noort twintig jaar schrijverschap. In die periode is ze een van de bestverkopende Nederlandse thrillerauteurs geworden. Een overzicht van een opzienbarende carrière.

2003
Saskia Noort (1967) is freelance journaliste voor bladen als Viva, Linda en Libelle als ze in 2003 haar eerste thriller Terug naar de kust publiceert, dat zich in haar geboorteplaats Bergen aan Zee afspeelt. Een roman schrijven wilde ze eigenlijk al als kind. 'Maar omdat ik van nature een onrustig en niet geconcentreerd persoon ben, dacht ik dat een boek schrijven niet voor mij was weggelegd. Journalistiek wel, daar kan je die onrust in kwijt.'

 In Terug naar de kust gaat het om een zelfbewuste moderne vrouw die in een band zingt en twee kinderen van twee vaders heeft. Als deze Maria ontdekt dat ze opnieuw zwanger is, besluit ze tot een abortus. Vanaf dat moment wordt ze bedreigd en gestalkt.

Een interview met het thrillerechtpaar Nicci French stimuleerde haar om haar eersteling af te ronden. Ik vond dat zo'n inspirerende ontmoeting. Ze maken van het schrijven niet zo'n mythisch gebeuren zoals ik vooraf in mijn hoofd had: je afzonderen op een zolderkamertje en daar heel erg diep peinzen. Bij hen is het vanaf 's morgens negen uur heel hard werken. Niet zeuren. Pas als het af is, mag je zeuren. Ik heb mezelf op een 'target' van duizend woorden per dag gesteld. Ik mag niet eerder stoppen, als ik die niet heb gehaald. Ik smokkel wel eens, dan hou ik bij 998 woorden op.'

Haar debuut haalt de shortlist van de Gouden Strop. De jury vindt dat haar boek geschreven zou kunnen zijn door Nicci French. 'Als de jury zoiets over je zegt is dat wel een vorm van erkenning. Want er is heel lang gepraat over het feit dat ik uit de vrouwenbladenhoek kom. In bijna alle recensies was dat de ondertoon: 'gesneden koek voor de lezeres van Marie-Claire', dat soort opmerkingen. Dan is het toch moeilijk om serieus genomen te worden. Zo'n nominatie brengt de zaak in evenwicht.' Van het later verfilmde Terug naar de kust werden 200.000 exemplaren verkocht.

Als in 2021 De Spanningsblog haar vraagt terug te kijken op haar debuut, zegt ze: 'Ik vind TNDK nog steeds een van mijn beste boeken. Qua stijl nog wat voorzichtig en ingehouden, maar qua verhaal is het zeer sterk, thema ook, en superspannend. Een echte klassieker. Dat zie je ook aan de film die Will Koopman maakte, gewoon gedegen goed.'

Saskia Noort in 2004

2004
De eetclub is de titel van haar tweede thriller. En, zoals nu blijkt, het eerste deel van een drieluik. Het tweede deel is het in 2014 verschenen Debet en het laatste deel is De nazaten. De eetclub begon als een grap. 'Toen ik nog tijd had, had ik ook zo'n clubje met een aantal vrienden. Op een avond vroeg een van hen of ik weer een boek aan het schrijven was. 'Hoe ga je het noemen', vroeg ze. 'De eetclub', zei ik. Het was een beetje een zuur grapje omdat we juist een discussie over het voortbestaan van de club hadden. Maar aan de andere kant is het een prachttitel want het is een heel mooie arena om iets fout te laten gaan.' 

Recensies waren lovend en het boek ging ruim een half miljoen keer over de toonbank. Ook deze thriller leverde Noort een nominatie voor de Gouden Strop op.

2006
In mei 2006 verscheen Nieuwe buren, volgens Wikipedia een thriller over seks en liefde, over de drang naar vrijheid, maar ook over de allesoverheersende angst daarvoor'. De recensies waren nu minder eensgezind lovend. Zo schreef recensent Hans Knegtmans in Het Parool over Noorts '...fantasieloze, naïeve schrijfstijl en (...) de opeenstapeling van compositorische ongeloofwaardigheden." Knegtmans classificeert het werk van Noort als "...nieuwe leeghoofdigheid." De Spanningsblog noemde haar thriller 'een handboek voor swingers'. Noort sprak later in interviews haar afkeuring uit over deze bespreking. Nieuwe buren werd bewerkt tot een tv-serie.

2007
Op verzoek van de Stichting CPNB schrijft Noort het korte verhaal Afgunst, dat als geschenknovelle wordt verstrekt tijdens de Maand van het Spannende Boek.  Hoofdpersoon is de blonde Susan van Doorn, succesvol thrillerschrijfster met een grote aanhang. Signeersessies te over en lezingen in het hele land. Maar Susan is ook een schrijfster die weet dat na een voordracht in de bibliotheek van Noord-Scharwoude thuis de wasmachine en de kattenbak wachten. Susan deelde echter ook een verleden met Ernst Scholten. Hij is een mislukte schrijver die het niet kan verkroppen dat zij hem qua verkoopcijfers is voorbijgestreefd. Ernst wil nog een keer zijn gram halen en ontvoert haar.

Noort weigert Nieuwe buren in te zenden omdat ze zeker weet dat ze met de jury van de editie 2007 geen eerlijke kans zou maken. De jury van dat jaar bestaat uit boekhandelaar Ria van den Oever en recensenten Susan Smit, Afra Botman en Peter Kuijt.  

2008
Noort en haar man, beeldend kunstenaar Marcel Schellekens, gaan uit elkaar. De schrijfster daarover in Nouveau: 'Het is zonde. Want het was een mooi verhaal. Maar het is ook moeilijk hoor, twee kunstenaars bij elkaar. Voor zover ik dan een kunstenaar ben...'

2009
In februari verschijnt de vierde thriller van Noort: De verbouwing. Het boek gaat volgens uitgeverij Anthos 'over de maakbaarheid van het hedendaagse leven en de bijkomende druk om te presteren en er goed uit te zien. Waar ligt de grens: hoe ver ga jij?' Het boek is commercieel een succes: er worden 325.000 exemplaren verkocht. 

Hoofdpersoon Mathilde is plastisch chirurg en opent haar eigen kliniek waar mensen zich kunnen laten 'verbouwen'. Ondertussen zit zij thuis al anderhalf jaar in de puinhopen van een verbouwing die haar man, een psychiater met een burn-out, bij wijze van therapie probeert uit te voeren. Als zich iemand aandient die de huizenklus snel en deskundig belooft over te nemen, laat Mathilde zich maar al te graag overhalen. Maar daar krijgt zij al snel heel veel spijt van.

De schrijfster hekelt in Het Parool collega-auteur Jeroen Brouwers.  Die liet in de Volkskrant weten dat het enige dat in Nederland nog verkoopt 'in elkaar gemacramede boekjes zijn, geschreven door welgevormde blonde chicklitschrijfstertjes'. Noort: 'Ik erger me aan alle ruimte die hij krijgt om zijn trieste mening te ventileren'. Het zal niet de laatste keer zijn dat ze uithaalt naar auteurs uit de literaire hoek. Ook met Connie Palmen ligt ze in de clinch. Die zei op het Boekenbal over Noort: 'Scheer je weg uit de literatuur!' 

Samen met collega-thrillerauteur Esther Verhoef is Noort genomineerd voor de NS Publieksprijs. Die wordt echter gewonnen door Herman Koch met Het diner.

2010 
Saskia Noort sleept in Parijs met de Franse vertaling van De Eetclub de Prix SNCF du Polar, een prijs vergelijkbaar met de NS Publieksprijs, in de wacht. Noort was met haar boek Petits meurtres entre voisins, zoals De Eetclub in het Frans is getiteld, een van de drie finalisten in de categorie 'Polars européens'. Het is Noorts eerste literaire prijs. 

Scheidend CPNB-directeur Henk Kraima noemt het in een interview met de Volkskrant uitgesloten dat Saskia Noort wordt gevraagd als auteur van het Boekenweekgeschenk. 'In de huidige vorm niet. In 1980 kon het, toen was de auteur van het geschenk Janwillem van de Wetering. Daarna mochten Henri Knap en Wim Kan ook nog, maar dat zou nu niet meer kunnen. We kiezen voor literatuur.'

In november wordt bekend dat Noort inmiddels twee miljoen boeken heeft verkocht. Haar werk verschijnt in meer dan 15 landen, waaronder Duitsland, Engeland, Rusland, Zweden en Frankrijk. 

Noort vertelt in RTL Boulevard niet al te opgetogen te zijn over de verfilming van haar tweede thriller De eetclub. 'Ik had het einde van het boek passender gevonden bij de film. Ik heb niet voor niets dát einde geschreven.'



2011
Noort raakt twee jaar na de neerbuigende opmerking van Connie Palmen opnieuw verwikkeld in een catfight, nu met auteur Naima el Bezaz. Ze maakten met elkaar kennis op het Boekenbal. Na afloop maakte El Bezaz haar collega uit voor 'arrogant rotwijf'. Noort is beduusd van de opmerking: 'Geen idee wat ik verkeerd heb gedaan.' In de VARA gids stelt El Bezaz later dat een bepaald slag mensen Noorts boeken leest. 'De PVV-stemmende vinexwijkbewoners. Ik heb haar boeken zelf nooit gelezen, godzijdank niet.'

De eetclub wordt een toneelstuk. De voorstelling gaat in november 2011 in première in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Het is de eerste maal dat een boek van Noort tot toneelstuk wordt bewerkt.

In een interview stelt Noort dat ze een controlfreak is. 'Ik wil mezelf niet verliezen. Dat vind ik eng.' In haar nieuwe boek Koorts maakt de schrijfster korte metten met de aanname dat je voor een écht literair leven voortdurend in bibliotheken dient rond te hangen. Ze citeert met graagte de Amerikaanse schrijver Roman Payne, die meent dat je prima research voor literatuur kunt doen in nachtclubs. En dan vooral op Ibiza. Ze komt nu zo'n vijf jaar met enige regelmaat op dit eiland. Ze heeft er een huis op een berg, een finca, een eeuwenoude boerderij. Daar schrijft ze in afzondering haar boeken. 'Ik zit er echt afgelegen. Als ik zin heb om om twaalf uur 's middags in bed te gaan liggen, dan doe ik dat. Maar als ik 's nachts wil schrijven, kan dat ook. Als ik eenmaal in zo'n flow zit, dan gaat het schrijven ook goed. Dat is de kick.'

Konden recensenten haar voorheen nogal flink raken, met kritiek op haar werk kan ze steeds beter overweg. Sterker nog, ze heeft de indruk dat er gaandeweg minder op haar geschoten wordt. 'De verbouwing had bijvoorbeeld best redelijke recensies. Mijn naam wordt er ook niet meer iedere keer bij gehaald als het gaat om de ondergang van de literatuur.'

2012
Noort denkt niet dat ze ooit een Gouden Strop zal winnen, zegt ze op Twitter. 'Ik heb er weinig vertrouwen in. Kijk maar eens naar de juryrapporten van de afgelopen jaren, waarin voortdurend wordt gesproken over Saskia Noort-klonen.' Ze zegt ook 'de gunfactor' te missen. Als voorbeeld noemt ze de NS Publieksprijs. Daarvoor werd wel een boek van Suzanne Vermeer genomineerd, maar niet Noorts Koorts, die met 200.000 verkochte exemplaren de lijst met bestverkochte boeken aanvoerde. Noort: 'En dat is tenslotte wél een publiekslieveling.'

2013
In november verschijnt Debet, het vervolg op De eetclub dat een kleine tien jaar eerder verscheen. 

Het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs kent Noort de Meesterprijs toe als erkenning voor haar bijdrage aan het thrillergenre. 'Haar succes heeft in belangrijke mate bijgedragen aan de emancipatie van het genre, dat de naam literaire thriller kreeg', aldus de jury. 'Behalve dat ze daarmee een enorm, grotendeels vrouwelijk, nieuw lezerspubliek bereikte, effende ze daarmee het pad voor een compleet nieuwe generatie (vrouwelijke) thrillerauteurs.' Eerder kreeg Appie Baantjer de Meesterprijs.

2014
Noort is in een aflevering van het tv-programma Zomergasten de hoofdpersoon. Ze laat veel crime zien. 'Verder dingen uit de jaren tachtig, mijn puberjaren. Ik wil het ook hebben over mijn rol als vrouw in de samenleving. Over feminisme toen en nu. Ik vind dat vrouwen niet heel veel zijn opgeschoten. Ze mogen werken, ja. Maar ze moeten nog steeds mooi, lief en braaf zijn.'

2015
Met haar thrillerdebuut Het reservaat heeft schrijfster Liselotte Stavorinus geen inbreuk gemaakt op het auteursrecht van Saskia Noort. Dat heeft de rechtbank in Lelystad bepaald in een rechtszaak die door de bestsellerauteur was aangespannen tegen Stavorinus en haar uitgeverij De Crime Compagnie. Volgens Noort en uitgeverij Ambo|Anthos had Stavorinus in haar boek veel elementen overgenomen uit Noorts bestseller De eetclub. De twee boeken vertonen volgens de rechter enige gelijkenis, maar het auteursrecht van Noort is niet geschonden. 'Fictie is helaas vogelvrij gebleken', stelt Noort, terugblikkend op het proces. Als je maar een kleine aanpassing doet, is voor de rest alles geoorloofd is de stellige overtuiging van de bestsellerauteur.

2016
Thriller Huidpijn verschijnt. Hoofdpersoon in de nieuwe thriller is Anne, Nederlands populairste televisiepresentatrice en journaliste. Niets menselijks is haar vreemd, dus ook onze Anne heeft een duistere kant. Die komt naar boven als ze haar grote liefde en daarmee haar droom dreigt te verliezen. Het wordt met 142.724 exemplaren de best verkochte thriller van 2016.

2017
Een dag voor haar vijftigste verjaardag krijgt Noort uit handen van Humberto Tan een award voor drie miljoen verkochte boeken. Ze staat dan op de derde plaats van best verkopende thrillerauteurs. Op de eerste plaats staat Havank, gevolgd door Appie Baantjer. 

Na de uitreiking van de Gouden Strop in het programma RTL Late Night kondigt Noort de oprichting van een eigen thrillerprijs aan. 'De uitreiking was een aanfluiting', schrijft ze. 'Neerbuigend naar auteurs en genomineerden. Dat kan anders.' Noort vindt dat de spannende roman als volwassen genre behandeld moet worden, net zoals literatuur. 'Tenslotte wordt in Nederland heel veel literatuur gefinancierd met thrillers.'

2018
Thrillerauteur Saskia Noort wil niet meer als zodanig geafficheerd worden. Dat zegt ze in een interview met Het Parool ter gelegenheid van de verschijning van haar boek Stromboli, door haar uitgeverij 'roman' genoemd. 

Saskia Noort in 2011

'Ik wil af van het label thrillerschrijver', zegt ze. 'Niet omdat ik daardoor salonfähig word voor een ander publiek of een nieuwe doelgroep, of omdat ik bevestiging zoek. Ik heb me de afgelopen vijftien jaar afdoende bewezen. Maar zonder dat label voel ik als schrijver meer vrijheid. Ik kan kiezen voor een ander soort plot, hoef niet om de drie hoofdstukken met een cliffhanger te komen die met een dader of lijk te maken heeft.'

Noort parkeert haar plan voor een eigen thrillerprijs in de ijskast. Nadat Noort haar voorstel had gelanceerd trad een oorverdovende mediastilte in, maar dat betekende volgens de schrijfster niet dat er achter de schermen niets gaande was. 'Er zijn veel gesprekken geweest met diverse betrokken partijen, waaronder uitgevers en het Genootschap. Ook met de Stichting CPNB (die de uitvoering van de Gouden Strop voor haar rekening neemt, red.). Die heeft toegezegd alles te verbeteren rondom de Gouden Strop. Dat gaan we nu rustig afwachten.'

Noort start met een wekelijkse column voor het Algemeen Dagblad.

2019
Noort deelt in een column in het AD een stevige oorvijg uit aan collega-auteur Tomas Ross. Hij zou volgens haar denigrerend over vrouwelijke auteurs hebben geschreven. Aanleiding voor Noorts boze column in het Algemeen Dagblad was het verhaal dat Tomas Ross op De Spanningsblog liet plaatsen. Zijn stuk was weer een reactie op de column van Peter Kuijt op deze site, waarin hij het onder meer had over de 'vertrutting van het thrillergenre', die volgens hem met de opkomst van de vrouwenthrillers vaste grond onder de voeten lijkt te hebben.  'Kwebbelkutjes in ruime mate voorradig', schrijft Ross, 'en uitgevers van fictie hebben al moeite genoeg het hoofd boven water te houden.'
De term 'kwebbelkutjes' leidde tot flinke commotie op social media. Vooral vrouwelijke auteurs wonden zich op over de column van Kuijt en meer nog in het bijzonder die van Ross. Saskia Noort deed vandaag haar duit in het zakje. Zij beschouwt drievoudig Gouden Strop-winnaar Ross als 'iemand die zijn vrouwelijke collega's met zoveel dedain afdoet als waardeloos en anno 2019 feminisering nog steeds ziet als bewijs voor afnemende kwaliteit. (...) Johan Derksen is voor minder op het matje geroepen.'

2020
In juni verschijnt haar nieuwe thriller Bonuskind. Haar thriller gaat over de 15-jarige Lies die op een ochtend wakker wordt en het gevoel heeft dat haar moeder iets ernstigs is overkomen. Hoewel ze twee jaar eerder aangaf geen eurocent meer voor de Gouden Strop te geven, verschijnt de thriller toch op de shortlist. 

2022
Noort stopt met haar wekelijkse column voor het AD. Er is in de afgelopen jaren een 'haattsunami' over haar uitgestort, stelt ze. 'Nederland lijdt aan onverdraagzaamheid, De vrijheid van meningsuiting wordt misbruikt door een ander te bedreigen, te pesten of monddood te maken. Gasten die hun twitterleger op kwetsbare mensen afsturen, tot er op een dag werkelijk iemand door zo'n opgehitste gek wordt afgemaakt.'

Saskia Noort is benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. De schrijfster kreeg de koninklijke onderscheiding uitgereikt door de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema tijdens de première van de verfilming van haar boek Stromboli in Koninklijk Theater Tuschinski in Amsterdam.

2023
The House of Books kondigt Noorts nieuwe thriller aan, De nazaten. Karen Brouwer woont al tien jaar teruggetrokken op het Noord-Brabantse platteland. Na de dood van haar man Michel en Simon Vogel, lid van de eetclub, is er niets meer dat haar aan Bergen bindt. Maar als ze op een ochtend wordt klemgereden, blijken er banden te zijn die niet zomaar verbroken kunnen worden. Het laatste deel van het drieluik dat begon met De eetclub komt vandaag binnen op plek 27 van de Bestseller 60. 

Elk cliché trotserend (nieuws, 2023)

'Thrillerauteur Cody Mcfadyen overleden'



De Amerikaanse thrillerauteur Cody Mcfadyen is op 17 mei overleden. Dat meldt directeur Marco Schneiders van de Duitse uitgeverij Bastei Lübbe. Het is niet bekend waaraan de auteur is overleden.

Cody Mcfadyen werd in 1968 geboren in Texas. In 2006 brak hij wereldwijd in één klap door met zijn debuut De stilte van de hel, dat aan dertien landen werd verkocht.

Hij heeft intussen nog drie andere thrillers geschreven: Gezicht van de dood, In het duister en Tijd om te sterven.

De website van zijn Nederlandse uitgever A.W. Bruna meldt: 'Hij drinkt koffie (veel), speelt gitaar (slecht), houdt van lezen (alles) en is gek op zijn twee zwarte labradors, die de bijnaam ‘De zwarte krachten van vernietiging’ hebben. Voordat hij zich op zijn 35ste aan het schrijven van zijn debuut waagde, ontwierp hij websites.'

Mcfadyen liet de lezers kennis maken met een opmerkelijke hoofdrolspeler van zijn thrillers: Smoky Barrett. Ze was ooit beeldschoon, maar haar eens perfecte gezicht werd later een landkaart vol littekens. Met de seriemoordenaar die haar verkrachtte, verminkte en voor dood achterliet, is afgerekend, maar het leven van FBI-agente Smoky Barett lijkt definitief verwoest. Haar verlangen naar de dood wordt getemperd door haar passie voor haar werk, en haar liefde voor adoptiekind Bonnie. De dochter van haar vermoorde vriendin werd als peuter gevonden, na dagen vastgebonden te zijn geweest aan het stoffelijk overschot van haar moeder. Nu is het jagen op seriemoordenaars Barretts levensdoel, waarmee zij het grote voorbeeld is van Bonnie, die langzaam herstelt van haar trauma.

Volgens uitgever Marco Schneiders is Smoky Barrett er een uit duizenden. 'Je voelde het meteen en vanaf de eerste bladzijden. Hier was een auteur aan het werk die zijn personages niet 'bedacht'en ze ontwierp volgens 'klassieke' genrepatronen. Hier werkte een auteur die zo diep in de psyche van zijn personages dook dat het hoogste niveau van authenticiteit werdt bereikt.'

'Met Smoky Barret had Cody een hoofdpersoon geschapen die elk cliché trotseerde in alles wat ze deed, dacht en voelde. Voor de FBI-onderzoeker werd elk van haar zaken een obsessie.'

'Ik krijg nóóit lauwe reacties: mensen zijn dól op mijn boeken of vinden ze vreselijk', zei Mcfadyen in een interview uit 2009. 'Twee procent van mijn post is, schat ik, behoorlijk heftig. Vrouwen die zelf erge dingen hebben meegemaakt en mij verdenken dat ik ervan geniet om te beschrijven hoe iemand verkracht wordt. Behoorlijk shocking. Aan de andere kant kreeg ik ook een brief van een vrouw die net als Smoky, is verkracht en verminkt door haar aanvaller. Zij werkt thuis, is zo angstig dat ze niet meer naar buiten durft. Zij was vol lof over hoe ik Smoky had neergezet, ze diende als haar voorbeeld omdat Smoky over haar trauma is heen gekomen.' 

Lees hier het interview met Cody Mcfadyen op De Spanningsblog.

Overeenkomsten (nieuws, 2023)

Aftellen naar meer slachtoffers



Het aftellen is begonnen, een seriemoordenaar komt je halen. Dat gevoel bekruipt je, zegt de uitgever, al snel bij het lezen van De 20, de nieuwe serial killer-thriller van Sam Holland. Het boek verschijnt 8 augustus bij uitgeverij HarperCollins Holland.

Sam Holland gooide vorig jaar hoge ogen met haar debuut De Echoman, waarmee ze de MAX Bronzen Vleermuis won voor Beste Debuut.

Holland heeft altijd al een fascinatie gehad voor de kwaadaardige kant van de mens. En die kwaadaardige kant is terug te vinden bij de moordenaar in De 20. Bij ieder slachtoffer is een nummer gevonden: 20, 19, 18... De moordenaar telt af, maar waarom?

In het holst van de nacht arriveert rechercheur Adam Bishop op de plek waar een flink toegetakeld lichaam is ontdekt. Het is een gruwelijk tafereel, maar het met spuitbus aangebrachte cijfer boven het lijk bezorgt Adam pas écht koude rillingen. Er zijn namelijk al meer slachtoffers, en bij elk lichaam is een nummer gevonden: 20, 19, 18… De moordenaar telt af, maar waarom?

Adam heeft geen idee wat het motief is, totdat dr. Romilly Cole bij hem aanklopt en hem erop wijst dat de zaak overeenkomsten vertoont met een reeks moorden die vijfentwintig jaar geleden plaatsvond. Het is een zaak uit Romilly's verleden die haar blijft achtervolgen. Nu maakt de moordenaar het echter persoonlijk. 4, 3, 2…

De uitgeverij bestempelt De 20 als een 'onvervalste serial killer-thriller voor fans van Karin Slaughter, Harlan Coben en Thomas Harris'.

Sam Holland heeft altijd al een fascinatie voor de kwaadaardige kant van de mens gehad. Ze studeerde psychologie op de universiteit en noemt zichzelf een onvervalste serial killer-nerd. Haar fascinatie voor moordenaars en misdadigers resulteerde in haar debuutthriller De echoman. Met De 20 verdiept ze zich opnieuw in deze duistere wereld.

Gesignaleerd 596 (nieuws, 2023)

Kees Postema -  Het Oerolmysterie



Terschelling is weer rustig, het Oerolfestival is voorbij, de tienduizenden bezoekers zijn weer overgestoken naar het vasteland. Voor wie zich toch nog wil onderdompelen in de sfeer van dit culturele festival, is het boek Het Oerolmysterie van Kees Postema, eerder verschenen bij uitgeverij Gopher.

Journalist Bram Vermeer zit rustig in zijn huis in Haarlem als hij wordt opgeschrikt door sirenes in zijn straat. Onder het viaduct vlakbij is een vermoorde, naakte man gevonden. Een man die hij kent.

Het is het startsein voor een bijzondere zoektocht naar de dader. Bram reist naar Friesland om daar op Terschelling naar antwoorden te zoeken. Al snel blijkt dat de moord in Haarlem slechts het begin was van een reeks fatale gebeurtenissen.

Tijdens het grootste culturele festival van Nederland, Oerol, bereikt de jacht op de moordenaar haar hoogtepunt.

Kees Postema (1963) stond de afgelopen jaren voor de klas in het mbo en begeleidde leerlingen naar een volgende stap in hun leven. Daarnaast is Kees schrijver en journalist voor o.a. Het Straatjournaal waarvoor hij het feuilleton De man die zijn gezicht verloor schreef.

Verbintenis, gelijkheid, ongrijpbaarheid, humor en het onverklaarbare zijn volgens zijn uitgeverij thema’s die zijn werk kenmerken.

Gesignaleerd 595 (nieuws, 2023)

Eva Björg Aegisdóttir - Schaduw in de nacht



Bij uitgeverij De Fontein is deze week de thriller Schaduw in de nacht van Eva Björg Aegisdóttir verschenen. Dit is het derde deel in de IJslandse moorden-serie. Onlangs werd het tweede deel in de serie, IJskoude leugens, door de VN Detevtive & Thrillergids bekroond met 5 sterren. 

Een jonge Nederlandse vrouw gaat op IJsland aan de slag als au pair, in de hoop daarmee haar leven een zinvolle invulling te geven na de dood van haar vader. De ogenschijnlijk perfecte familie waar ze terechtkomt blijkt echter vele geheimen te hebben en al snel ontdekt ze dat er maar weinig mensen zijn die ze in vertrouwen kan nemen.

Ondertussen doet rechercheur Elma onderzoek naar een brand in Akranes waarbij een man om het leven kwam. De zaak levert steeds meer verdachten op en brengt Elma uiteindelijk zelfs in levensgevaar…

Eva Björg Aegisdóttir groeide op in Akranes, het decor van haar thrillers, maar woont en werkt inmiddels in Reykjavík. Voor haar debuut Vanuit het duister ontving zij de Blackbird Award, de prijs voor het beste IJslandse thrillerdebuut van het jaar.

Klik hier voor een leesfragment.

Wordt verwacht 555 (nieuws, 2023)

De schaduwzijde van pittoreske fjorden



Op 21 augustus verschijnt bij uitgeverij Ambo|Anthos de thriller Hildur van Satu Rämö, het eerste deel van een nieuwe Scandinavische thrillerserie. In Finland stond het boek wekenlang op nr. 1 in de bestsellerlijsten, acht landen gaan het boek vertalen én de filmrechten zijn gekocht door Take Two Studios. Door de 'mysterieuze IJslandse setting' zal het boek in de smaak vallen bij fans van Arnaldur Indriðasons Erlendur-serie, is de verwachting van de uitgeverij.

Het leven bij de fjorden van IJsland is zwaar: het lijkt idyllisch, maar in werkelijkheid vergt het nogal wat van je. Ook van Hildur Rúnarsdóttir, rechercheur en hoofd van de nationale politieafdeling Vermiste kinderen. Om haar hoofd leeg te maken na een lange werkdag surft ze in de ijskoude wateren van de Atlantische Oceaan.

Hildur wordt op het werk gekoppeld aan de Finse Jakob Johanson, die ver van huis stage loopt om te ontsnappen aan zijn moeilijke thuissituatie.

Ook Jakob ontdekt al snel dat de pittoreske fjorden hun schaduwzijde hebben. Na een lawine in Westfjorden wordt onder de sneeuw het lichaam van een man gevonden, Jón. Zijn keel is doorgesneden. Zodra Hildur en Jakob deze zaak beginnen te onderzoeken beseffen ze dat het misdrijf verband houdt met een oude zaak. Wraak kan zoet zijn, weten ze, maar lost het uiteindelijk iets op? 

De Finse Satu Rämö verhuisde twintig jaar geleden als uitwisselingsstudent naar IJsland om de taal van het land te bestuderen en is er nooit meer weggegaan. Ze schreef verschillende non-fictieboeken, van reisgidsen tot memoirs. Hildur is haar debuut als thrillerauteur en vormt het begin van een trilogie over rechercheur Hildur Rúnarsdóttir. Rämö woont met haar IJslandse echtgenoot en twee kinderen in Ísafjörður, een stadje in het noordwesten van het land.

Drie tienermeisjes (nieuws, 2023)

Is de Donderdagman teruggekeerd?



Uitgeverij Ambo|Anthos publiceert op 10 juli de thriller Onbegraven van Ulrika Rolfsdotter. Het is het spannende tweede deel in de serie over maatschappelijk werker Annie Ljung.

Het is eind augustus en de dagen worden alweer korter in Ådalen. De bewoners ontsteken hun lichten om zo de duisternis buiten de deur te houden.

Op een vroege ochtend worden aan de oevers van het Bålsjö-meer drie tienermeisjes gevonden. Twee zijn dood, één is zwaargewond. Haar leven hangt aan een zijden draadje.

Het kleine dorp is in shock en wordt herinnerd aan een seriemoordenaar die in de jaren zeventig in de streek rondwaarde. Is de Donderdagman teruggekeerd?

Het is de eerste grote zaak voor Sara Emilsson, die zichzelf wil bewijzen tegenover haar vader, gepensioneerd agent, en tegenover de rest van haar team. Wanneer blijkt dat de families van de meisjes regelmatig bezocht worden door medewerkers van de sociale dienst, wordt maatschappelijk werker Annie Ljung betrokken bij het onderzoek.

Samen proberen Sara en Annie te achterhalen wie de dader is. Het wordt een zoektocht die grote gevolgen blijkt te hebben, ook voor Annie zelf.

Ulrika Rolfsdotter (1977) groeide op in Bjärtrå in Zweden. Ze is sociaal werker en cognitief therapeut. Duivelsdal, het eerste deel van een serie met Annie Ljung in de hoofdrol, is haar debuut. Rolfsdotter woont tegenwoordig in Gävle met haar twee kinderen. Onbegraven stond meteen na verschijnen in de Zweedse bestsellerlijst.

Setbezoek (nieuws, 2023)

Een nieuw leven in Californië



De Amerikaanse schrijver Don Winslow gooide vorig jaar hoge ogen met een nieuwe trilogie over de Ierse en Italiaanse misdaadsyndicaten in het Amerika van de jaren 80 en 90. Het eerste deel, Stad in brand, stond in de top 10 van beste boeken van 2022 van NRC, de Volkskrant, Amazon, Barnes & Noble en Waterstones. Eind april verscheen City of dreams, het tweede deel in de trilogie over crimineel Danny Ryan Op 19 juli verschijnt de Nederlandse vertaling Stad van dromen bij HarperCollins Holland.

Crimineel Danny Ryan is op de vlucht. De maffia, de politie en de FBI hebben hem allemaal het liefst dood of achter de tralies. Met zijn zoontje, zijn bejaarde vader en de overige leden van zijn criminele bende trekt hij van Providence naar Californië om een nieuw leven te beginnen.

Ondertussen is een filmmaatschappij met een productie bezig over de bloederige bendeoorlog waar Danny en zijn maten in verzeild raakten. Als Danny de set bezoekt, wordt hij verliefd op Diane Carson, een actrice die zo haar eigen geheimen heeft.

Hoewel hij zich bevindt in de stad van dromen, kan hij weinig met zijn gevoelens voor haar, aangezien hij ondertussen moet vechten voor zijn leven…

Don Winslow is auteur van meer dan twintig bekroonde internationale bestsellers. Meerdere van zijn boeken worden inmiddels verfilmd in Hollywoodproducties en series voor streamingplatformen. Hij is voormalig detective, antiterroristentrainer en trial consultant. Hij woont in Californië en Rhode Island.

Heel heftige dingen (nieuws, 2023)

John Antink keert terug naar Unifil-tijd



Goed nieuws voor de fans van de thrillers van Charles den Tex die over John Antink, ex-chef van de geheime dienst, gaan: er komt na De Repair Club en Trauma nog een derde deel aan in deze serie. Dat meldt de drievoudig winnaar van de Gouden Strop bekend in Zin magazine. 

Unifil-checkpoint in Libanon (foto: Marco K.)

Oud-spion John Antink bestaat niet. Hij is gebaseerd op verhalen die Charles den Tex (71) van anderen hoorde over hoe het was op de plekken waar hij zou hebben kunnen gezeten. 'Eindelijk kon ik weer eens schrijven over iemand van mijn eigen leeftijd', aldus de schrijver.

Antink heeft in de beleving van Den Tex een hele tijd bij de geheime dienst gezeten en is daar ook de baas geweest. Dat biedt de schrijver de mogelijkheid om drie boeken te schrijven waarin hij drie belangrijke momenten uit de Nederlandse mili­ taire geschiedenis kan verwerken. 

'De eerste (De Repair Club, red.) gaat over de inzet van de geheime dienst vlak voor de val van de Berlijnse Muur en de ineenstorting van de Sovjet­Unie', aldus de schrijver. 'Toen ik daarmee bezig was, begon die chaotische en beschamende aftocht uit Afghanistan. Ik ken iemand die bij Buitenlandse Zaken zit en die mij dingen kon vertellen die mij triggerden. De bemoeienis van het Nederlandse defensieapparaat in Afghanistan is toch een van de grote­re acties waar ons land bij betrokken is geweest.'

'Voor het derde deel wil ik terug in de tijd, wanneer John Antink nog een jonge spion is. Ik wil daar­voor eigenlijk graag naar Libanon want daar zijn onder de vlag van UNIFIL heel heftige dingen gebeurd.'

Klik hier voor het hele interview

Een hele last (nieuws, 2023)

Nicci French: 'Wij zijn protestants'



Het Britse schrijversduo Nicci French is mateloos populair, met name in Nederland. Wereldwijd verkochten zij vijftien miljoen boeken, waarvan zes miljoen in ons land. Waarom ze zo populair zijn? 'Wij schrijven over schuld en boete.'

Nicci French (foto: Johnny Ring)

'Ik denk dat wij heel protestantse boeken schrijven', zegt Nicci Gerrard in een interview met de Volkskrant. 'Al die personages dragen hun verleden mee, een hele last.’

'Bij ons is het nooit Goed versus Kwaad', zegt Sean French. 'Dat is katholiek.' De twee schrijven vanuit het besef dat iedereen op zeker moment in staat is tot een misdaad. 'In die zin lijken we wel wat op de Zweedse filmregisseur Ingmar Bergman. Protestantser zul je het niet snel vinden. Schuld en boete. Dat soort zaken.’ Gerrard vult aan: ‘Het zal de reden zijn dat onze boeken vooral aanslaan in Noord-Europa, Nederland voorop.’

French bekent dat hij een gepassioneerd lezer was van de boeken van Tom Clancy (bekend van o.a. De jacht op de Red October). 'Maar nadat hij in 2013 overleed hebben de erven zijn reeksen voortgezet. Die hoef ik niet. Daar trek ik de grens. Dan pak ik liever de nieuwe Stephen King.’

Klik hier voor het interview

In een wolkenkrabber (nieuws, 2023)

Schrijver publiceert thriller tegelijk in Nederland en de VS  



Bij uitgeverij E-Pulp is Het Delfts blauw mysterie van Anne van Doorn verschenen. De thriller speelt zich af in de stad New York tijdens een verwoestende storm. Van Doorn schreef de thriller in twee talen: Engels en Nederlands, want de auteur wil ook in de Verenigde Staten succes oogsten. Het eerste exemplaar werd onlangs in Amerika gelanceerd.

‘De eerste versie schreef ik vanaf februari 2022, juist in de week dat er drie stormen over Nederland trokken', vertelt Anne van Doorn. 'Het kostte me daardoor geen enkele moeite me in mijn verhaal in te leven. Terwijl mijn huis kraakte en tochtte, en de wind buiten schade aanrichtte, deden mijn personages vergelijkbare ervaringen op in een wolkenkrabber in New York.’

Van Doorn schreef de eerste versie van het boek en deed daarna een beroep op drie schrijvers, onder wie David Dean, een gepensioneerd politiecommissaris en schrijver van korte verhalen. ‘David heb ik in de afgelopen jaren leren kennen als een bijzonder vriendelijke, behulpzame man en een getalenteerd schrijver. In dat opzicht kan ik nog wel een puntje aan hem zuigen, zo goed is hij. Toen ik hem benaderde, was hij direct bereid als proeflezer te helpen.’

In Engeland kreeg Van Doorn hulp van schrijver Tom Mead, die furore maakt met zijn debuut Death and the Conjuror (inmiddels verschenen in de VS, VK, Japan, Rusland en Slowakije). Tot slot werd Het Delfts blauw mysterie geredigeerd door Barb Goffman, niet alleen een professional op dit gebied, maar ook een bekroond schrijfster van haar korte verhalen. Pas toen de Engelse versie klaar was, kon Van Doorn de Nederlandse versie ontwikkelen en voltooien.

Van Doorn is blij met de samenwerking met deze mensen. ‘Dat heb ik voor een belangrijk deel te danken aan Josh Pachter, een Amerikaanse schrijver en vertaler die mij in 2017 in het oog kreeg, een kort verhaal van mij vertaalde en voor publicatie zorgde in het tijdschrift Ellery Queen’s Mystery Magazine. In onze correspondentie moedigde hij me verschillende keren aan om in de Engelse taal te werken, omdat mijn beheersing volgens hem goed genoeg is. Zo is het balletje gaan rollen. Hij introduceerde mij ook bij Goffman en Dean. Ik ben Pachter daarvoor zo dankbaar, dat ik besloten heb Het Delfts blauw mysterie aan hem op te dragen. Zonder hem was dit boek nooit tot stand gekomen.’

Anne van Doorn (1972) debuteerde in 2004 als schrijver M.P.O. Books met Bij verstek veroordeeld Crimezone.nl. De Detective & Thrillergids van Vrij Nederland onthaalde deze politieroman als een van de ‘Nieuwe Nederlandstalige Topthrillers’. Vanaf 2017 publiceert de auteur onder het pseudoniem Anne van Doorn. In hetzelfde jaar werd de auteur ontdekt door Josh Pachter, die het korte verhaal ‘De dichter die zichzelf opsloot’ vertaalde. Het leidde tot publicatie in het tijdschrift Ellery Queen’s Mystery Magazine. De hoofdredacteur van dit tijdschrift noemde The Poet Who Locked Himself In van Van Doorn in een blogbericht ‘a very clever tale’.

Meer informatie over de auteur is te vinden op annevandoorn.be en mpobooks.nl.

Gesignaleerd 594 (nieuws, 2023)

Bella Mackie - Hoe vermoord ik mijn familie?



Wie ooms en tantes, broers en zussen, neven en nichten, vaders en moeders niet kan luchten of zien: vrees niet, er is hoop. Want met zo'n titel moet er wel haast iets van een handige gebruiksaanwijzing zitten in de thriller Hoe vermoord ik mijn familie? Schrijfster is de Britse Bella Mackie. Haar debuut verscheen vorige week bij The House of Books.

Wanneer Grace Bernard ontdekt dat haar afwezige miljonairsvader de smeekbeden van haar stervende moeder heeft afgewezen, zweert ze wraak door elk lid van zijn familie te vermoorden.

Ik heb meerdere mensen vermoord (sommige op gruwelijke wijze, andere heel koelbloedig) en toch zit ik nu in de gevangenis voor een moord die ik níét heb gepleegd. Als ik bedenk wat ik écht heb gedaan, vind ik het stiekem jammer dat niemand ooit zal weten wat voor complexe klussen het waren. Ik hoop er natuurlijk ongestraft mee weg te komen, maar ik stel me graag voor dat iemand ooit, als ik er allang niet meer ben, een oude kluis opent en deze bekentenis vindt. Mensen zouden van hun stoel vallen. Er is per slot van rekening vrijwel niemand ter wereld die kan begrijpen hoe iemand van achtentwintig doodleuk zes familieleden kan hebben vermoord, om vervolgens, zonder ook maar een greintje spijt, vrolijk verder te gaan met haar leven.

Bella Mackie is oud-receptioniste van een nagelsalon en werkt tegenwoordig als freelance journalist voor o.a. The Guardian, Vice, Vogue en GQ. In het Verenigd Koninkrijk zijn van haar debuut zo'n 200.000 exemplaren verkocht. In januari ging een gisse boekhandelaar in Londen viraal toen hij in de etalage Mackies boek met de titel How to kill your family naast de memoires van prins Harry plaatste. Mackie is getrouwd met Radio 1-deejay Greg James die recentelijk publiekelijk maakte dat hij en zijn vrouw voorlopig geen kinderen willen...

Gesignaleerd 593 (nieuws, 2023)

Louise Candlish - Tweede leven



Bij uitgeverij Volt verschijnt op 11 juli de thriller Tweede leven van Louise Candlish. Een thriller over lijken in de kast, maar ook lijken uit het verleden. 

Alex leidt een fijn leven met zijn vrouw Beth in een mooie Londense buitenwijk. Hij is wat op zichzelf, maar wel vriendelijk; een goede echtgenoot en buurman.

Dan wordt er aangekondigd dat de rommelige strook bosjes tegenover hun huis plaats gaat maken voor een mooi wandelpad. Dat zal de buurt meer aanzien geven en de huizenprijzen ten goede komen, dus iedereen is blij. Iedereen, behalve Alex. Die lijkt ineens wel een ander persoon; hij is chagrijnig en onrustig.

Het probleem is dat Alex die bosjes heel goed kent van vijfentwintig jaar geleden, en dat daar een groot geheim begraven ligt. Een geheim waar hij al heel lang voor op de vlucht is en dat het einde van zijn zorgvuldig opgebouwde leven kan betekenen.

Louise Candlish begon met het schrijven van romantische boeken en familieromans, maar ze werd pas echt bekend bij het grote publiek toen ze overstapte naar psychologische thrillers. Haar boeken Ons huis en Nieuwe vrienden zijn Sunday Times-bestsellers.

Gesignaleerd 592 (nieuws, 2023)

Jos Pierreux - Rijke mensen sterven niet



Bij uitgeverij Vrijdag verschijnt 14 juni de thriller Rijke mensen sterven niet van de Vlaamse auteur Jos Pierreux. Een nieuwe zaak voor inspecteur Luk Borré.

Er wordt een dode migrant gevonden met een foto in de hand. Op de achterkant staat: ‘Rijke mensen sterven niet.’

De identificatie van de man verloopt moeizaam. Hoe kwam hij aan zijn einde? Het lijkt een ongeluk, of is er meer aan de hand?

Het onderzoek brengt speurder Luk Borré en zijn brigade op het spoor van mensenhandel, asielzoekers en huisjesmelkerij. Zaken waarover de mondaine badstad Knokke liever zijn mond dichthoudt, maar die al snel fameus beginnen te stinken.

Jos Pierreux (1957) won in 2018 en in 2022 de Knack Hercule Poirotprijs. Zijn thrillers spelen zich meestal af in de kustplaats Knokke, waaronder zijn laatst verschenen en bekroonde Besloten stad.

Wordt verwacht 554 (nieuws, 2023)

Een dodelijke lijst



Schrijfster Marelle Boersma heeft al een ruim oeuvre van zeker vijftien thrillers op haar naam staan. Bij uitgeverij De Crime Compagnie verschijnt op 26 september weer een nieuw boek van haar hand: De lijst. Gebaseerd op ware gebeurtenissen, zegt de uitgever

In De lijst staan drie personen centraal. Erin werkt als archeologe in Naturalis in Leiden. Ze vindt niets fijner dan aan de hand van oude botten de geschiedenis te laten herleven. Het leven lijkt haar toe te lachen, helemaal nu ze zich net verloofd heeft.

Charlotte is patissier in Orleans. Taarten zijn haar passie en ze heeft het ambacht van banketbakker zo onder de knie dat ze mag meedoen aan de belangrijkste wedstrijd op haar vakgebied: Meilleur Ouvrier de France.

Max tekent de mooiste jurk uit zijn werkend leven als mode-ontwerper. Geïnspireerd door El Duomo uit Milaan hoopt hij dat deze jurk het slotstuk zal zijn bij de presentatie van de nieuwe collectie die bijna gaat plaatsvinden.

Dan wordt Erins geluk ruw verstoord door de plotselinge dood van haar adoptiemoeder. Haar moeder heeft niet de kans gekregen Erin te vertellen over De lijst. De lijst die deze drie mensen ongewild dichter bijelkaar zal brengen en waarvan de gevolgen dodelijk zullen zijn...

Marelle Boersma baseerde deze thriller op waargebeurde gebeurtenissen die het daglicht niet kunnen verdragen, stelt De Crime Compagnie. Wat die gebeurtenissen zijn blijft vooralsnog in het ongewisse, maar de afgrijselijke details werden in 1995 onthuld en tot op de dag vandaag wordt er nog onderzoek gedaan naar de precieze toedracht.

In het klooster (nieuws, 2023)

De witwasser krijgt een filmbewerking



Door het grote publiek werd het boek De witwasser nauwelijks opgemerkt. Een notering in de Bestseller 60 zat er niet in. Maar gelukkig was er filmmaker Rob Houwer die wel de potentie van het boek inzag. Hij gaat de in november 2021 verschenen thriller van Roel Janssen naar het grote scherm brengen. 

De witwasser is een thriller over, uiteraard, witwaspraktijken, politieke infiltratie en een omstreden Italiaans klooster. Eind mei ondertekenden Roel Janssen, Marjolein Schurink (hoofdredacteur uitgeverij Cargo) en filmproducent Rob Houwer van Nedfilm & Television BV het filmcontract. Houwer maakte eerder Turks Fruit en Soldaat van Oranje. 

In De witwasser staat Rhonda Zander, een jonge, ambitieuze officier van justitie, centraal. Ze wordt naar Frankrijk gestuurd om onderzoek te doen naar de dood van een Nederlandse bankier. Hij is verdronken in het zwembad van zijn villa in de Provence. De Franse politie sluit al snel het dossier, maar Rhonda stuit op steeds meer ongerijmdheden.

Ze ontdekt dat de bankier betrokken is bij een instituut dat rechts-radicale jongeren opleidt om te strijden voor het behoud van traditionele Europese waarden. Dit Instituut voor het Avondland is gevestigd in een middeleeuws klooster in Italië.

Daar ontmoet ze Ebbe Wolfswinkel, een advocaat die als curator werkt aan het faillissement van een bedrijf dat religieuze beelden leverde aan het instituut. Gedreven door hun onderzoek trekken Zander en Wolfswinkel met elkaar op in het klooster. Ze ontdekken dat het instituut een dekmantel vormt voor een sinister netwerk van geweld en witwasserij met vertakkingen tot in de hoogste kringen.

Roel Janssen (1947) is financieel-economisch journalist, voormalig redacteur van NRC Handelsblad en fervent zeezeiler. In uiteenlopende functies heeft hij de afgelopen dertig jaar verslag gedaan van grote economische gebeurtenissen en financiële crises. Daarnaast schrijft hij thrillers en werkte hij als scenarist mee aan de serie De fractie. Met zijn thriller De tiende vrouw won Janssen in 2007 De Gouden Strop. De witwasser is zijn negende thriller. 

Opgestapeld vee (nieuws, 2023)

De Maagd Maria in het koelhuis



Uitgeverij Marmer publiceert op 18 augustus de roman De Slachters. Met deze spannende roman won de Ierse Ruth Gulligan de Royal Society of Literature Ondaatje Prize. De roman speelt zich grotendeels af tijdens de BSE-crisis van eind jaren negentig, een tijd van radicale ontwrichting voor het Ierse platteland en de grensgebieden.

De herinneringen van Ruth Gulligan aan de tijd toen ze acht was zijn de inspiratiebron geweest voor deze roman. 'We werden door onze ouders gewaarschuwd dat we geen hamburgers meer mochten eten en verder waren er gruwelijke beelden op televisie te zien van dood vee dat werd opgestapeld en verbrand.'

Aan de wand van een galerie in New York hangt een foto die tweeëntwintig jaar geleden is genomen maar nooit tentoon is gesteld. We zien een koelhuis, met het portret van de Maagd Maria aan de muur en een vleeshaak aan het plafond. Vanaf de scherpe punt van die haak hangt het levenloze lichaam van een man, ondersteboven.

Het verhaal van wie hij is en hoe hij daar terecht is gekomen, gaat terug naar de Ierse folklore: van weduwen die het land vervloeken en van de mannen die het vee met de hand slachten.

Het moderne Ierland wantrouwt oude tradities, en aangezien de BSE-crisis in Engeland mogelijkheden biedt om rijk te worden in Ierland, geven maar weinigen om de Slachters, de acht mannen die door het land reizen om de koeien te slachten van de boeren die nog wel vertrouwen hebben in oude tradities.
Om te ontdekken wie de man aan de vleeshaak is, volgen we vier personages. Melkveehouder Fionn sluit zich aan bij een groep smokkelaars zodat hij de behandeling kan betalen die, volgens hem, zijn vrouw van hersenkanker zal genezen. Hun zoon Davey wil het platteland achter zich laten en in Dublin studeren. Grá, echtgenoot van een van de Slachters, is eenzaam tijdens de lange jaarlijkse reis van haar man. En hun twaalfjarige dochter Úna hoopt de eerste vrouwelijke Slachter te worden; ze oefent de rituelen, verbetert haar mestechnieken, en zal uiteindelijk de man op de foto wreken.

Een fragment uit het boek:

Eindelijk was de dag ten einde gekropen en was ze weer in haar slaapkamer met de deur stevig dicht. Ze bekeek het tafereel: zeven Legomannetjes in een kring rondom het dier. Ze had er langer dan een uur over gedaan om alles goed te krijgen. Voor iemand anders leek het misschien alsof ze dierentuintje aan het spelen was – alsof een groepje bezoekers naar een of ander bedreigd dier stond te staren. Maar het was geen dierentuin en het was zeker geen spel. Nee, dit was iets anders.
De piepjes van het diertje klonken heel hoog, nasaal, bijna alsof Úna niet alleen een reep gaffertape over het lijfje had geplakt maar ook over het snuitje. Het zat stevig vast aan de houten vloer. Alleen hoopte ze dat het vachtje het kleefvermogen niet zou aantasten. De opstelling was bijna klaar, hoewel de verhoudingen niet helemaal klopten. De Legofiguurtjes waren het probleem, want hun armpjes waren zo kort dat ze heel dicht bij het diertje gezet moesten worden om erbij te kunnen. Ze moesten allemaal de muis aanraken als hij doodging – zeven gele handjes en Úna’s hand als achtste, bevend van opwinding bij het kopje. Dat was de traditie. Dat was wat haar vader had uitgelegd. Dat was alles.
Ze pakte het mes…

Ruth Gilligan is auteur, wetenschapper en journalist. Ze komt oorspronkelijk uit Dublin maar woont nu in het Verenigd Koninkrijk en werkt als docent Creative Writing aan de Universiteit van Birmingham. Ook is ze literair recensent voor onder meer The Guardian, The Irish Independant en The New York Times Supplement. Ruth Gilligan heeft vijf boeken gepubliceerd en was de jongste persoon ooit die bovenaan de Ierse Bestsellerslijst stond.

Waardering (nieuws, 2023)

Zeeuwse spanning in trek



Bij en in de Wandelkerk in Middelburg werd gisteren het eerste Zeeuws Thriller Festival gehouden. De tientallen bezoekers kwamen vooral af op auteurs die hun spannende verhalen in de provincie van Luctor et Emergo situeren.

Een van die schrijvers was Jet van Vuuren. Haar thriller Gifspoor speelt zich voor een deel af op Walcheren. De schrijfster werd geinspireerd door de vondst van een dode vrouw in Westdorpe in 2019 van wie de politie pas drie jaar later de identiteit kon vaststellen.

Ook de schrijvers van de serie De Scalda Moorden waren op het festival. Eén van hen is Mark de Groot uit Middelburg. Het nieuwste deel uit de reeks is Soms Komt Niet Thuis Wat Vertrokken Is. Het verhaal begint met de vondst van het stoffelijk overschot van een 22-jarige studente van de Zeevaartschool in Vlissingen. De resten komen aan het licht bij werkzaamheden op het terrein waar eerst de marinierskazerne zou komen en waar nu het Justitieel Complex Vlissingen moet verrijzen.

De Scalda Moorden spelen zich steeds af tegen de achtergrond van de Zeeuwse actualiteit. De Groot: 'Ik kan vast verklappen dat in het volgende deel de PFAS-vervuiling in de Westerschelde en het slavernijverleden van Zeeland een rol gaan spelen', zo tekent de PZC op.

Naast Jet van Vuuren en Mark de Groot waren ook de schrijvers Wim Hendrikse en Jeroen Windmeijer van de partij. De auteurs vinden allemaal dat het thrillergenre niet de waardering krijgt die het verdient.  'Thrillers zijn de best verkochte boeken in de winkel en de meest uitgeleende boeken in de bibliotheek', aldus Windmeijer. 'Jammer dat er in Nederland op spannende boeken wordt neergekeken.'

(Bron: PZC)

Desnoods Inez Weski op vrije voeten (column, 2023)

Echt, we kunnen veel meer  



(door Tomas Ross)

Ongetwijfeld is de Nederlandse (Nederlandstalige) thriller sinds enkele decennia stukken volwassener geworden. En beter. Althans in het algemeen. Minder piefpafpoef , inspecteur Snuf, Blonde Beppie en seriemoorden (ongeveer half Nederland moet inmiddels zijn uitgemoord).

Dat ik me wel eens kritisch heb uitgelaten over sommige vrouwelijke auteurs, betekent niet dat ik anderen niet met plezier lees (al worden er wel erg veel zusjes met een al dan niet duister verleden vermist). Corine Hartman, Anya Niewierra, Lieneke Dijkzeul, Anita Terpstra en Esther Verhoef kunnen zich met gemak meten met de grote buitenlandse collegae. En op de shortlist voor de Gouden Strop 2023 stonden vijf (mannelijke) schrijvers die internationaal vakwerk afleverden. Kwalitatief hebben we dus niet te klagen.

Echter (ja hoor, daar gaan we weer), populair als het genre is, die vijf verkopen hier samen stukken minder dan de nieuwe Baldacci, Nicci French, Lars Kepler of Karin Slaughter. In de Top 60 van de CPNB kom je hun boeken zelden of nooit tegen in tegenstelling tot de buitenlandse reuzen. Sowieso staat er vrijwel nooit een vaderlandse misdaadauteur in. Als het gebeurt, dan hoogstens enkele weken, met uitzondering van Thomas Olde Heuvelt (meer spannende fantasy en horror), Peter – ‘Baantjer’- Römer, Esther Verhoef en de onvermijdelijke Suzanne Vermeer en Linda van Rijn. En, toch verrassend, de genoemde Anya Niewierra.

Tegenwoordig word je al een bestsellerauteur genoemd wanneer je tienduizend exemplaren verkoopt

En waarom een Top Tien Spanning in het leven geroepen? Om toch maar in een lijstje te staan? Zo isoleren we ons zelf. (Dan kunnen we ADO ook de beste voetbalclub noemen. Ja, van Den Haag).

Oké, het is crisis in boekenland en tegenwoordig word je al een bestsellerauteur genoemd wanneer je tienduizend exemplaren verkoopt (voorheen minstens het viervoudige), maar de teneur is al jaren dezelfde in ons genre: voor uitgevers en boekhandelaren ligt de prioriteit vooral bij de grote buitenlandse namen. ‘We moeten wel, willen we blijven bestaan. En we jullie (Nederlandse schrijvers) kunnen uitgeven, c.q. in- en verkopen.’ Dat is een onloochenbaar feit, maar ook een vicieuze cirkel.

‘Koopt Nederlandsche waar, dan helpen wij elkaar’, luidde de reclameslogan tijdens die andere crisis, de wereldcrisis begin jaren dertig. Maar met zo’n slogan alleen schiet je niet op.

Wat bijvoorbeeld te doen?

Je moet de Gouden Strop niet tijdens een uurtje op een doordeweekse dag in een bibliotheekzaaltje uitreiken maar tijdens een avond in een chique gelegenheid zoals voorheen in de Rotterdamse schouwburg, het Amstelhotel, Frascati, De Rode Hoed, Felix Meritis. Zoals andere literaire prijzen die daar wel door uitgevers en CPNB worden georganiseerd.

Vroeger was het NOS Journaal er nog bij

Nodig daar als eregast(e) geen al dan niet bekende buitenlandse auteur voor uit (ze lachen zich krom in Stockholm) maar een aansprekende Nederlander (m/v). Een landelijk bekende politicus (m/v), acteur/actrice, tv-personality, het hoofd van de AIVD , desnoods Inez Weski nu ze weer op vrije voeten is. Je genereert er veel meer publiciteit mee. Geef die er ook aan, schakel je perscontacten in. Vroeger – toen lang niet alles beter was – was het NOS Journaal er nog bij, hadden landelijke dagbladen als NRC en de Volkskrant voorbeschouwingen, interviews met de genomineerden.

Uitgevers en boekhandelaren zouden de genomineerde boeken enkele weken voor de uitreiking moeten promoten. Zij zijn aangesloten bij de CPNB, de P staat voor Propaganda. Wel voor de Boekenweek, voor de Publieksprijs, voor de Kinderboekenweek, waarom niet net zo intensief en met aandacht voor de Nederlandse auteurs in het o zo populaire genre Thrillers en Detectives. Hup, leg in die Thrillerweken vaderlandse thrillers in de etalage, plaats advertenties voor de titels, dat heeft veel meer effect dan een als stofzuigervertegenwoordiger rondreizende misdaadauteur naar dertig luisteraars in lokale bibliotheken, die tijd is echt voorbij.

Breng tijdens de Thrillerweken het geschenkboekje weer terug, geschreven door een Nederlandse misdaadauteur (m/v). En als je het dan wilt laten samenstellen door een BN’er, dan door Barry Atsma (‘de nieuwe 007’), John van den Heuvel of desnoods Inez Weski nu ze weer op vrije voeten is, maar niet weken later door Matthijs van Nieuwkerk of Anna Drijver met verhalen van Heleen van Royen en Maarten Biesheuvel. Of erger.

Waarom kunnen de Denen en Noren het wel en wij niet? 

Uitgevers moeten qua marketing en betaalde promotie veel meer aandacht (lees: geld) besteden voor hun Nederlandse auteurs, met name hun debutanten. Zo creëer je een kweekvijver voor talent (zie de Scandinaviërs). Baldacci verkoopt toch wel, Esther Verhoef ook, maar John Kuipers of Gerrit Barendrecht niet, ondanks lovende recensies en respectievelijk hun Gouden Strop en de Hebban Thrillerprijs.

Stimuleer als GNM (Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs) meer aandacht in de boekenbijlagen van de dag- en weekbladen. Nu is dat af en toe een rubriekje en dan nog over een onbekende Japanse of Finse auteur (de Volkskrant). In de boekenbijlage van die krant van 13 mei stonden 2,5 pagina’s interview met drie Spaanse auteurs die als schrijfster Carmen Mola een bestseller schreven, een stuk over het nieuwe boek van de Amerikaanse Rebecca Makkai. En in een klein kadertje iets over de Thrillerweken. Volgend jaar bij de Spaanse thrillerdagen in de krant El Pais komt een dubbelinterview met Willem Asman en Tomas Ross. En gij gleuft het.

Bij het GNM zijn ook recensenten aangesloten en journalisten die thrillers schrijven. Hetzelfde geldt voor de redacties van tv- en radioprogramma’s. Anna van den Breemer (Het Perfecte Zusje), Volkskrant-journaliste en getrouwd met Özkan Akyol (Eus Boekenclub) kan goed werk verrichten. Zelf werd ik na kritiek op het elitaire karakter van Brommer op Zee uitgenodigd voor het programma.

En tenslotte, het GNM kan veel meer doen dan een jaarlijkse vergadering (statuten, notulen en rondvraag) en een verwaterd Mystery Dinner uitsluitend voor leden te organiseren. Hebban en Zoetermeer (Nederlands Thrillerfestival) doen hun best maar in tegenstelling tot Duitsland, het VK of de Scandinavische landen hebben we geen spectaculair Crime Festival. Organiseer dat enkele dagen, reik dan de Gouden Strop uit, gooi er een paar populaire bands tegen aan, vertoon Nederlandse misdaadseries, ook die zijn beter dan ooit, nodig de acteurs uit, laat desnoods Inez Weski op vrije voeten presenteren.

Waarom kunnen de Denen en Noren het wel en wij niet?

Echt, we kunnen veel meer.

En veel beter.

(Deze bijdrage van drievoudig Gouden Stropwinnaar Tomas Ross stond eerder op Hebban.nl)