Liza Cody - Koppensneller (1995)

Veel geschreeuw, weinig plot

(Door Peter Kuijt)

De Londense Ladykiller is haar bijnaam en ze heeft de reputatie één van de hardste en gemeenste secreten van het worstelwereldje in het Verenigd Koninkrijk te zijn. Eva Wylie luidt haar echte naam, deze creatie van de Britse schrijfster Liza Cody. Het zwaargewicht mocht al eerder opdraven in Cody's debuut Knollekop.

In Koppensneller moet Eva Wylie zich opnieuw staande zien te houden in de Londense Mandala Street en omgeving, te midden van hoeren, macho worstelaars, sluwe promotors van worstelgala's, pooiers en louche huisjesmelkers. Ze woont met haar twee honden, Ramses en Lineker, de een nog valser dan de ander, naast een autosloperij, die zij moet zien te beveiligen tegen insluipers.

Voor de 'Knollekop' bestaat het leven uit drie dingen: trainen in Sams sportschool, worstelen en de sloperij bewaken. Lekker overzichtelijk. Valt iemand haar lastig, dan zet zij haar grote mond, biceps, triceps en deltaspieren op, in welke volgorde dan ook. Geen centje pijn.

Eva's leventje wordt echter op z'n kop gezet door Crystal, die een marktstalletje heeft. Eva kent haar nog van vroeger, toen ze allebei op straat leefden. 'Ze heeft me nooit gematst', zegt Eva over Crystal, 'maar ook nooit wat gekost. Meer verwacht ik niet van een vriendin.'

Crystals zusje Dawn, die 'in het leven' zit, wordt op een kwade dag vermoord. Crystal vraagt Eva haar te helpen met het zoeken naar de moordenaar. En ook smeekt ze de 'Knollekop' enkele hoeren wat zelfverdedigingstechnieken bij te brengen. Eva stemt daarmee in en dan begint het gedonder in de glazen. De 'slettenbakken' veroorzaken een chaos in de sportschool waar de Ladykiller traint, zodat Eva daar tot persona non grata wordt verklaard. Ook in het kraakpandje waar de dames de eerste fitnesslessen van Eva ontvangen, breekt - zacht gezegd - de pleuris uit.

De 'Knollekop' wordt er gek van. Toch laat ze zich steeds weer tot acties verleiden door Crystal. Maar die is dan ook niet voor niets de 'Koppensneller', die net zo lang in Eva's 'grijze brij' blijft roeren, totdat de worstelaarste in al haar trucjes trapt.

'Thriller' staat er in niet al te grote letters op de kaft van Koppensneller. En dat is maar goed ook, want een spannend plot is ver te zoeken. Het is Eva tegen de rest van de wereld. Punt. De lezer kan zich slechts tevreden stellen met de rauwe stijl waarin Koppensneller is geschreven. Een lekker bekkende krachtterm op z'n tijd is nooit weg, al wordt het op den duur irritant wanneer Eva zich voor de zoveelste keer met een grote mond tot de lezer richt. Ergens halverwege het boek brult ze: 'Je hoeft niet altijd te weten waarom ik iets doe, of wel soms? Nou, wel dan? Je bent toch geen smeris, of wel soms?'

Dat soort teksten in een 'thriller', daar koop ik niks voor, begrijp je wel?

Liza Cody - Koppensneller, uitgeverij Atlas, 240 pag.