Werner W. van den Berg - De Papyrus Moorden (2007)

Jezus was geen Brave Hendrik

(Door Peter Kuijt)

De moed zakt je in de schoenen als je De Papyrus Moorden, de nieuwste thriller van Werner W. van den Berg, een in Goes woonachtige auteur van Duitse komaf, in handen krijgt. Een meer dan vijfhonderd pagina's tellende pocket, met kleine priegellettertjes op dichtbedrukt papier van een bedenkelijke toiletrolachtige kwaliteit. Zo'n boekje waar je je al lezend voortdurend afvraagt of het niet eens tijd wordt voor een bezoek aan de opticien, want om de haverklap gaan de lettertjes dansen. Een ongerief dat nauwelijks wordt verlicht door het verhaal dat Van den Berg presenteert, want dat is te langdradig om in een staat van opwinding te geraken.

Van den Berg heeft zijn eigen De Da Vinci Code geschreven. Hij plaatst in het boek regelmatig verwijzingen naar Dan Browns bestseller om eraan toe te voegen dat wat hij in handen heeft pas echt de katholieke kerk op zijn grondvesten doet schudden. Bij de Dode Zee worden namelijk papyrusrollen opgegraven met onthullende teksten: brieven van moeder Maria aan haar zoon Jezus en een kattebelletje van Maria Magdalena aan de Verlosser. Wat erin staat kan hier natuurlijk niet onthuld worden, behalve dan dat uit de brieven blijkt dat niets menselijks Jezus vreemd was.

Kardinaal Medeiros, die voor het Vaticaan streng in de gaten houdt dat de geloofsleer niet wordt aangetast, stelt alles in het werk om de papyrusrollen in bezit te krijgen. Hij schakelt priester Josef Schwartzstein in die met twee meedogenloze Bulgaarse criminelen de boer op gaat. Zij komen uiteindelijk in Amsterdam terecht bij studente Ilse die door stom toeval de documenten in handen heeft gekregen. Haar vriendin Nathalie wordt ontvoerd en uiteindelijk gedood. Ilse verandert van de weeromstuit van een studente oudheidkunde in een Engel der Wrake en reist met behulp van een voormalige Mossad-agent Schwartzstein en trawanten tot in Rusland achterna om het recht te doen zegevieren.

Van den Berg diende bij het Korps Commando Troepen en heeft meerdere militaire missies meegemaakt. Misschien verklaart dat waarom hij met misselijkmakende precisie enkele martelingen weet te beschrijven. Voor de rest zijn het z'n tamelijk emotieloze schrijfstijl, de vele herhalingen van scènes vanuit telkens een andere invalshoek en de enkele taalkundige uitglijder ('part nog deel') die maken dat je op gezette tijden in slaap sukkelt. Maar het kunnen ook de kleine lettertjes zijn.

Werner W. van den Berg - De Papyrus Moorden. Uitgeverij De Vleermuis, 532 pag.