31 juli 2009

Een boekje open (nieuws, 2009)

TON THEUNIS VERBREEKT STILZWIJGEN

Voor wie het niet wist: misdaadauteur Ton Theunis (1959) werkte van 1994 tot 2000 als griffier bij de arrondissementsrechtbank in Amsterdam. Hij was betrokken bij een aantal spraakmakende onderzoeken die de kranten zouden halen. Zo was Theunis aanwzig bij arrestaties, huiszoekingen en voorgeleidingen van verdachten. Duizenden afgeluisterde telefoongesprekken passeerden zijn bureau.

Theunis' werkterrein was Amsterdam, het centrum van de Nederlandse onderwereld. Maar in het kielzog van de rechter-commissaris vloog hij regelmatig de wereld over om getuigen te horen, zelfs naar strafkampen in Siberië.

Voordat hij griffier werd, was Theunis werkzaam als gevangenbewaarder in de Bijlmerbajes en medewerker van Bureau Slachtofferhulp. In 1992 en 1994 verschenen van zijn hand de non-fictieboeken 'De toren' en 'De pion', over corruptie in het gevangeniswezen. In oktober 2009 publiceert hij opnieuw een true crimeboek: 'De griffier'. De ondertitel van deze uitgave van Mouria luidt: 'Opzienbarende verhalen uit de praktijk'. Volgens de uitgeverij doet Theunis, 'na negen jaar zwijgen', een 'opzienbarend boekje open over de achterkamertjes van ons Nederlandse rechtssysteem'. In het boek behandelt hij onderwerpen als vrouwenhandel en miljoenenfraude.

30 juli 2009

Ietwat donker, niet al te sterk (nieuws, 2009)

JACK REACHER TREKT DE STUDIEBEURS

De robuuste, voormalige militaire agent Jack Reacher, 'geesteskind' van de Britse thrillerauteur Lee Child, blijkt niet vies te zijn van enige filantropische actie. De schrijver heeft onder de naam van de fictieheld enkele beurzen beschikbaar gesteld voor studenten aan Sheffield University.

Child, gasthoogleraar aan de universiteit, heeft 104.000 Britse ponden (ruim 110.000 euro) gedoneerd voor 52 Jack Reacher-fondsen ter ondersteuning van studenten. ,,Het verheugt mij dat ik de helpende hand kan bieden'', zegt de in 1954 geboren schrijver van dertien Jack Reacher thrillers. ,,Studenten van mijn generatie konden nog gratis naar de universiteit en ik geloof in het helpen van mensen.''

,,Het maakt een mens overstuur als hij ziet hoe intelligente en toegewijde studenten afhaken door financiële problemen. Zoals Jack Reacher geloof ik er ook in dat dingen moeten worden rechtgezet.''

Child ontmoette enkele studenten in de Fat Cat pub in Sheffield. Daar is een speciaal Jack Reacher-bier - ietwat donker, niet al te sterk - gebrouwen ter gelegenheid van de lancering van de beurzen door pubeigenaar Dave Wickett, een afgestudeerde van Sheffield University. Reacher is niet de eerste boekenheld naar wie een biersoort is genoemd. Twee jaar geleden werd een Rebus20-bier ten doop gehouden om te vieren dat inspecteur John Rebus, een creatie van Ian Rankin, twintig jaar bestond.

(Bron: The Guardian)

29 juli 2009

Late doorbraak (nieuws, 2009)

BRITSE INTERESSE VOOR JEF GEERAERTS

Je bent nooit te oud om door te breken. De 79-jarige Vlaamse meester Jef Geeraerts begint op zijn leeftijd nog aan een internationale carrière als 'crime writer'. Zijn introductie door het Vlaams Literair Fonds bij een Engelse uitgeverij leverde een goed ontvangen vertaling op, meldt Boekblad.

De Britse uitgeverij Bitter Lemon Press uit Notting Hill heeft onlangs 'The Public Prosecutor' op de markt gebracht, de Engelse vertaling van de misdaadroman 'De PG' uit 1998. Het boek kreeg op positieve kritieken in onder meer The Independent, The Glasgow Herald en op de website Crime Time. Vooral de literaire kwaliteit en het roman noir-gehalte van het boek werden geprezen.

'The Public Prosecutor' is op die manier de eerste misdaadroman van Geeraerts die in het Angelsaksische taalgebied verschijnt. De uitgever laat in Boekblad weten ook graag 'De ambassadeur' uit 2000 te willen uitbrengen. Daarnaast heeft Bitter Lemon ook al twee romans van Saskia Noort uitgegeven in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Na 'The Dinner Club' ('De eetclub') verscheen onlangs 'Back to the Coast' ('Terug naar de kust').

(Bron: Boekblad)

Spookhuis (nieuws, 2009)

'MOORDMYSTERIE' HAALT LONGLIST BOOKER PRIZE

'De kleine vreemdeling', de laatste roman - of zoals de auteur het zelf noemt 'moordmysterie' - van Sarah Waters heeft de longlist van de prestigieuze Man Booker Prize gehaald. De Britse schrijfster heeft concurrentie te dulden van een dozijn vakgenoten, onder wie drie debutanten, maar ook de twee voormalige winnaars J.M. Coetzee (twee keer bekroond) en A.S. Byatt.

De winnaar van de prijs, met een geldbedrag van omgerekend ruim 53.000 euro, wordt in oktober bekendgemaakt. Een shortlist met zes titels wordt op 8 september vrijgegeven. Volgens juryvoorzitter James Naughtie is de lijst met dertien boeken 'één van de sterkste' van de afgelopen jaren, die 'de meest uiteenlopende thema's' behandelen.

Waters' roman, die dit jaar verscheen bij Nijgh & Van Ditmar, speelt zich af in een 'haunted house'. In een stoffige, naoorlogse zomer verschijnt in het afgelegen Hundreds Hall dokter Faraday bij zijn patiënt. Het ooit voorname en indrukwekkende Georgiaanse landhuis, al meer dan twee eeuwen bewoond door de familie Ayres, is danig in verval. De eigenaars - moeder, zoon en dochter - worstelen met de veranderende maatschappij, hun eindige leven en met hun eigen conflicten. Maar het lijkt erop dat de familie gekweld wordt door iets dat nog onheilspellender is. De arts weet nog niet hoe nauw en angstaanjagend hun verhaal met zijn leven verweven zal raken.

Waters (1966) werd eerder voor de Man Booker Prize genomineerd met 'Vingervlug'. Deze historische thriller uit 2003 werd wél bekroond met de Crime Writer's Association Ellis Peters Dagger Award voor de beste historische crime novel.

(Bron: BBC)

28 juli 2009

Obstakels (achtergrond, 2009)

HOLLYWOOD AAST OP LARSSON-TRILOGIE

Nu het tweede deel van de Millennium-trilogie van de Zweed Stieg Larsson, 'Flickan som lekte med elden' (oftewel 'De vrouw die met vuur speelde') in de Verenigde Staten uitkomt (en in een paperbackeditie in Groot-Brittannië), is de interesse om een Engelstalige Hollywood-verfilming van de thrillers enorm toegenomen.

Naar verluidt zouden George Clooney, Johnny Depp en Brad Pitt in zijn voor de rol van Mikael Blomkwist, de idealistische journalist uit de Larsson-reeks. Ook zou de Deense producer Søren Stærmose, die de filmrechten op de serie bezit, inmiddels zijn benaderd door niet de minster regisseurs, zoals Quentin Tarantino, Ridley Scott en Martin Scorsese.

Volgens hoofdredacteur Sonny Mehta van Knopf, Larssons Amerikaanse uitgever, is een Hollywood-versie in de maak. ,,Ik ben ervan overtuigd dat er binnen enkele maanden nieuws hierover te lezen zal zijn in Variety (filmvakblad, red.), zei hij vorige maand.

Ondertussen aarzelen filmdistributeurs in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië om de Zweedse lowbudgetversie van het eerste deel, 'Mannen die vrouwen haten', uit te brengen. En dat terwijl de film sinds de release in februari van dit jaar een enorme box office hit is in Zweden, Denemarken, Finland, Noorwegen, Frankrijk, België en Spanje, die met succes de concurrentie is aangegaan met de verfilming van Dan Browns 'Het Bernini Mysterie'. In Nederland is de film vanaf 6 augustus te zien. Maar de distributeurs wachten liever op een grote Hollywoodproductie waarmee enorme winsten kunnen worden gemaakt.

Maar er zijn nog wel twee behoorlijke obstakels te nemen voordat Larssons werk door Amerikaanse studiobazen kan worden uitgemolken. Het eerste betreft het typische Noordse karakter van de Millennium-serie. Als Hollywood aan de Scandinavische locaties gaat morrelen, loopt de filmindustrie het risico flink wat Larsson-fans in verwarring te brengen.

Het tweede probleem is van ernstiger aard. De op zestig sigaretten per dag levende Stieg Larsson stierf op vijftigjarige leeftijd aan een hartaanval toen hij de trap naar zijn kantoor moest nemen vanwege een defecte lift. Zijn boeken werden pas na zijn dood een succes. Over Larssons nalatenschap is een hevige strijd gaande. Zijn familie erfde de rechten op zijn werk na zijn overlijden in 2004, terwijl Larssons partner Eva Gabrielsson nog steeds woont in hun oude appartement.

Gabrielsson die dertig jaar met Larsson samen was, probeert uit alle macht controle uit te oefenen over Larssons nalatenschap. De twee hielden hun bankrekeningen en persoonlijk papierwerk strikt gescheiden, omdat Larsson bang was dat de vele vijanden die hij met zijn antifascistische journalistieke werk maakte zich zouden wreken op zijn vriendin. Gevolg daarvan was dat er geen bewijs was van het samenleven van Larsson en Gabrielsson. Zij heeft advocaten ingeschakeld om aanspraak te kunnen maken op de Millennium-miljoenen. ,,Het is een groot onrecht'', zegt Gabrielsson. ,,Het zou Stiegs grootste nachtmerrie zijn als hij zou weten dat iemand anders dan ik de rechten op zijn boeken zou bezitten. Mijn advocaat heeft geprobeerd om met de familie een regeling te treffen, waardoor ik de literaire rechten zou krijgen, maar het is tevergeefs geweest.''

De kwestie heeft in Zweden en daarbuiten tot verdeeldheid geleid. Op internet is intussen de actie 'Help Eva' op gang gekomen. Haar achterban heeft opgeroepen tot een wijziging van de Zweedse wet, waardoor het voor partners-zonder-boterbriefje mogelijk wordt elkaars erfgenamen te zijn. De discussie heeft van de verfilming van Larssons boeken een controversiële kwestie gemaakt.

Gabrielsson heeft bovendien Larssons laptop in bezit, waarop volgens haar een 200 pagina's tellend manuscript van een vierde thriller staat. De laptop is dus miljoenen waard. Larsssons vader en broer die de helft van zijn appartement hebben geërfd, hebben reeds aangeboden hun aanspraken op de woning te ruilen voor de laptop van de overleden auteur. Op dat voorstel is Gabrielsson niet ingegaan. ,,Mijn raadsman noemt het afpersing.''

(Bron: The Observer)

27 juli 2009

Biertje? (nieuws, 2009)

PUBLIEKSPRIJS VOOR MARK BILLINGHAM

Tom Thorne, de Londense inspecteur en hoofdpersoon in de misdaadromans van Mark Billingham, heeft het Yorkshire speurdersduo Dalziel en Pascoe van Reginald Hill en inspecteur Banks van Peter Robinson het nakijken gegeven. Op het Harrogate thrillerfestival werd Billinghams 'Death Message' namelijk bekroond met de 'Theakstons Old Peculier crime novel of the year award'.

'Death Message' is de zevende in de reeks boeken rond Tom Thorne. In deze thriller ontvangt Thorne foto's van vermoorde personen op zijn mobieltje. En daarnaast weet een gevangen zittende psychopaat zijn vroegere medegedetineerden zo te manipuleren dat ze voor hem moordende klussen opknappen.

Billinghams boek versloeg de thrillers van niet de minste auteurs, onder wie de al eerder genoemde Robinson en Hill, maar ook Ian Rankin, Lee Child en Val McDermid. De bekroonde schrijver ontving een bedrag van drieduizend Britse ponden en een handgemaakt vat van de sponsorende bierbrouwerij. ,,Iedereen vroeg me of er bier in zat'', aldus Billingham in The Guardian. ,,Nee, dat zat er niet in, maar op het festival zelf is er bier genoeg. Misdaadauteurs kunnen 'm stevig raken, op één avond zijn we doorgegaan tot half zes de volgende ochtend.''

Billingham won de prijs ook al in 2005, toen met de thriller 'Lazy Bones'. De schrijver zei dat hij verbaasd was dat hij nu ook bekroond werd. ,,Er was stevige competitie, het hele alfabet van de thrillerschrijvers zat erbij. Als je deel uitmaakt van een stevige shortlist van veertien auteurs, denk je niet snel aan winnen.''

De prijs wordt toegekend door de lezers. Dit jaar werden er meer dan vijfduizend stemmen geteld. Billingham: ,,Het is leuk als je een goede recensie in de krant krijgt, maar het betekent enorm veel als je een prijs krijgt van de lezers.''

(Bron: The Guardian)

Groeten uit... (nieuws, 2009)

PATTERSON EN MARKLUND DOEN AAN 'PARTNERRUIL'

De bestverkopende (en in Engeland meest uitgeleende) thrillerauteur ter wereld, de Amerikaan James Patterson, is een samenwerking aangegaan samen met Liza Marklund, een van de meest succesvolle beoefenaars van het genre in Scandinavië. Hun coproductie is uiteraard een thriller. Het boek is getiteld 'Partnerruil' en verschijnt in januari 2010 bij uitgeverij Cargo.

In 'Partnerruil' wordt Europa opgeschrikt door een reeks gruwelijke moorden: in Parijs, Rome, Amsterdam en Berlijn worden echtparen dood in hun hotelkamers aangetroffen. Hun lichamen zijn op bizarre wijze achtergelaten: als bekende kunstwerken. De enige aanwijzing voor de politie is een ansichtkaart, afkomstig van de moordenaars.
De dochter van de Amerikaanse politieman Jakob Kanon was een van de slachtoffers en Kanon is vastberaden de seriemoordenaars te vinden. Samen met journaliste Dessie uit Stockholm zet hij alles op alles om de moorden te stoppen. Maar dan ontvangt zij een nieuwe ansichtkaart…

Liza Marklund (1962) is de auteur van een reeks succesvolle thrillers met journaliste Annika Bengtzon in de hoofdrol. Daarnaast is ze columniste van Expressen en ambassadeur voor Unicef. Marklund is de bestverkopende Scandinavische thrillerschrijfster van dit moment. Haar werk is in meer dan dertig talen vertaald en er werden al meer dan negen miljoen exemplaren van haar boeken verkocht.

Marklunds partner in crime James Patterson (1947) is de meest succesvolle hedendaagse thrillerauteur. Hij begon zijn carrière bij een reclamebureau, waar hij al snel een toppositie verwierf. Vanaf 1976 schreef hij in zijn vrije tijd misdaadromans. In 1993 besloot hij zich fulltime aan het schrijverschap te wijden. Patterson, volgens Stephen King een 'verschrikkelijke schrijver', is de auteur van de twee bestverkochte thrillerreeksen: Alex Cross en The Women's Murder Club. Uit beide reeksen zijn boeken verfilmd, waaronder 'Along came the Spider' en 'Kiss the Girls'. Het is overigens niet de eerste keer dat Patterson samen met iemand een boek schrijft. Maxine Paetro, Andrew Gross en Peter DeJonge gingen Marklund voor.

,,Een uniek project in de boekenwereld'', zegt Pieter Swinkels, hoofdredacteur bij De Bezige Bij/Cargo in Boekblad over de coproductie. ,,Patterson bood het ons aan.''
De Amerikaan vond zelf dat 'Partnerruil' bij Cargo moest verschijnen, aldus Swinkels. ,,Hij is de initiatiefnemer van het project en wij zijn Pattersons uitgever.'' Daarom is het ook geen coproductie met De Geus, die Liza Marklund uitgeeft.

Volgens hoofdredacteur Swinkels schrijven de twee de misdaadroman samen. ,,Het is geen om en om-traject. Patterson geeft een aanzet, die bespreken ze samen en zo komen tot de plot'', zegt Swinkels. Ze schrijven ieder een stuk en lezen en becommentariëren dan elkaars werk. De stukken die Marklund schrijft worden door Pattersons team uit het Zweeds naar het Engels vertaald.

(Bron: Cargo, Boekblad)

26 juli 2009

Wen er maar aan (nieuws, 2009)

'TRAGE START HOORT BIJ 'LITERAIRE THRILLERS''

Een trage opbouw is kenmerkend voor de hedendaagse traditie van literaire thrillers. Dat is de stellige overtuiging van Marion Pauw, die met 'Daglicht', door haar uitgever ook gekenmerkt als een literaire thriller, dit jaar de Gouden Strop won.

Ook boeken van Simone van der Vlugt, Esther Verhoef en Saskia Noort komen rustig op gang. ,,Wen er maar aan'', aldus Pauw in een interview met Gijs Korevaar, lid van de Gouden Stropjury van 2009, in het Algemeen Dagblad. ,,Het is hoe de Nederlandse literaire thriller er vandaag de dag uitziet.'' Pauw reageerde op een opmerking van Korevaar over haar jongste boek 'Zondaarskind', dat vooral in de eerste hoofdstukken vaart ontbeert.

Het winnen van de Gouden Strop stimuleerde de verkoop van 'Daglicht enorm', stelt de schrijfster. ,,'Daglicht' was zo'n beetje aan het eind van zijn levenscyclus. De verkoop druppelde een beetje na, dat was het wel zo'n beetje.'' 'Daglicht' werd in Juni - Maand van het Spannende Boek het best verkocht.
In 'Zondaarskind' is de hoofdrol weggelegd voor de tachtigjarige Geertruide Amalia Langhout. En niet zonder reden, vertelt Pauw. ,,Ik was die vrouwen van 30, hun grote borsten en mooie billen en de foute mannen voor wie ze vallen zo enorm zat. Ik wilde die clichés per se voorkomen.''

(Bron: AD)

Geheugenverlies (nieuws, 2009)

SCHRIJVER DOOD, GEEN NOOD (VOOR DE UITGEVER)

Na het heengaan publiceren, we kijken er niet meer van op. Acht jaar na de dood van de Amerikaanse bestsellerauteur verschijnen er nog steeds thrillers onder de naam Ludlum. De Zweed Stieg Larsson kreeg met zijn 'Millennium'-trilogie pas succes na zijn fatale hartaanval in 2004 en wellicht kunnen we nog een vierde thriller van zijn hand (en mogelijk van de hand van iemand anders) verwachten.

De Amerikaanse thrillerschrijver Donald E. Westlake stierf op Oudejaarsavond 2008 op 75-jarige leeftijd tijdens zijn vakantie in Mexico. Bij leven en welzijn schreef hij meer dan honderd romans en non-fictieboeken. In april 2010 verschijnt nóg een roman onder zijn naam, getiteld 'Memory', zo heeft thrilleruitgever Hard Case Crime bekendgemaakt. Westlake was befaamd om zijn ingenieuze plots en levendige dialogen (hij schreef dus geen 'literaire thrillers'...).

Westlakes thriller vertelt het verhaal van een man genaamd Paul Cole, die lijdt aan geheugenverlies opgelopen na een vechtpartij. Cole liep stevige klappen op nadat hij in bed was betrapt met een getrouwde vrouw. Terwijl Cole er wanhopig probeert achter te komen wie hij eigenlijk is, loopt hij nog meer (tegen)slagen op.

Westlake schreef onder een dozijn pseudoniemen. Populair zijn de gewelddadige thrillers rond de crimineel Parker die hij onder de naam Richard Stark schreef. Drie boeken uit deze serie, 'The Hunter', 'The Man with the Getaway Face' en 'The Outfit' werden vorig jaar opnieuw uitgebracht door de University of Chicago Press. In mei van dit jaar verschenen 'The Jugger', 'The Mourner' en 'The Score', terwijl volgende maand 'The Handle', 'Rare Coin Score' en 'The Seventh' een re-issue beleven.

(Bron: examiner.com)

24 juli 2009

Knipoogjes (nieuws, 2009)

GASTROL VOOR JEF GEERAERTS IN EIGEN THRILLER

Bij de opnames van de film 'Dossier K.' heeft Jef Geeraerts, schrijver van de gelijknamige thriller, deze week een gastrol vertolkt. 'Dossier K.' is de tweede thriller van Geeraerts die verfilmd wordt. Regisseur Erik Van Looy maakte zes jaar geleden een succesvolle vertaling naar het witte doek van de thriller 'De Zaak Alzheimer' uit 1985.

Geeraerts speelde de afgelopen dagen een kleine rol als voorbijganger. Hij is te zien als één van de hoofdpersonages, Nazim, vertolkt door Blerim Destani, in België aankomt. In het door Jan Verheyen geregisserde 'Dossier K.' zitten trouwens hier en daar wel nog knipoogjes naar voorganger 'De Zaak Alzheimer'.

Cast en crew van 'Dossier K.', dat begint als in een Antwerps restaurant twee Albanezen worden doodgeschoten, draaien al tien weken in de Scheldestad. Het gaat om de tiende film van Jan Verheyen. 'Dossier K.', als boek verschenen in 2002, wordt bestempeld als een meeslepende misdaadthriller over passie en verraad, wraak, blinde ambitie en de onontkoombaarheid van het noodlot. De hoofdrollen worden vertolkt door Koen De Bouw (Vincke), Werner De Smedt (Verstuyft), Blerim Destani (Nazim), Hilde Debaerdemaeker (Linda De Leenheer) en Marieke Dilles (Naomi). De film komt op 9 december uit in de bioscoop.

(Bron: Het laatste nieuws. Op de foto: Jef Geeraerts (links) en acteur Koen De Bouw.)

Wordt verwacht 120 (nieuws, 2009)

NA 007 VOLGT THRILLER IN DE METRO

Op verzoek van de nabestaanden van Ian Fleming schreef de Britse auteur Sebastian Faulks (1953) - in zes weken tijd! - een nieuw James Bond-avontuur: 'Devil May Care'. Het verscheen op 28 mei 2008, de honderdste geboortedag van de geestelijk vader van Agent 007 en diens nazaten waren uitermate blij met het resultaat.

Romanschrijver Faulks komt opnieuw met een spannend boek. In oktober 2009 verschijnt bij uitgeverij Prometheus 'Een week in december'. De uitgeverij bestempelt het boek als een mix van 'een briljante sociale satire en een razend spannende thriller tegen de achtergrond van de moderne Londense maatschappij'.

Het verhaal speelt zich af in de Britse hoofdstad in de week voor Kerstmis 2007. Gedurende zeven dagen worden zeven karakters gevolgd, meldt Faulks op zijn website: een carrièrejager bij een hedgefonds die de grootste slag uit zijn loopbaan wil slaan, een profvoetballer die zojuist uit Polen is gearriveerd, een jonge advocaat met weinig werk en veel tijd om te speculeren, een student die zich aangetrokken voelt door het islamisme, een literair recensent, een schooljongen die verslaafd is aan marihuana en reality-tv en de vrouwelijke machinist van de metro, die deze personen dagelijks vervoert.

Faulks weet - in een soms bijzonder geestige stijl, aldus de uitgever - de levenslopen van deze helden met elkaar te verbinden. Het boek behandelt ook de ontmenselijkende effecten van het internettijdperk en het uiteenvallen van de maatschappij.

Inger Ash Wolfe - De roeping (2009)

Niets is normaal




(Door Arno Ruitenbeek)

Dat een thriller over een seriemoordenaar zelfs een oude rot van een recensent kan verrassen, is te danken aan Inger Ash Wolfe. De Amerikaanse romanschrijver die zich achter dit mooie pseudoniem verbergt, weet waar Abraham de mosterd, de ketchup en de mayonaise haalt.

Niets, maar dan ook werkelijk niets is 'normaal' in De roeping. Het decor: een kleine stad in Canada. De recherchechef: een grijze dame van in de zestig die voor haar moeder, de ex-burgemeester, zorgt en tegelijkertijd moet voorkomen dat haar korpsje verder wordt uitgekleed.

Haar medewerkers: een zooitje ongeregeld met enorm veel talent dat elders te lang onopgemerkt of genegeerd is. De slachtoffers: ongeneeslijk zieken. En als klap op de vuurpijl de dader: een veganistische lekepriester met een koffer vol giftige paddenstoelen en dodelijke tincturen.

De ontknoping is even zinderend als de aanvankelijke verwarring bij de 'goeden' met welke 'slechte' ze te doen hebben. Alvorens een min of meer gericht onderzoek op gang komt, is de moordserie op een haar na gevild. Letterlijk. Zo lieflijk de omgeving, zo gruwelijk de misdrijven.

Inger Ash Wolfe - De roeping. Vertaling: Iris Bol. Uitgeverij De Boekerij, 320 pag.

23 juli 2009

Vaak opgehaald (nieuws, 2009)

KRABBÉ, VAN DER VLUGT EN NOORT GELIEFD ONDER SCHOLIEREN

De thriller 'Het gouden ei' van Tim Krabbé uit 1984 is heel populair onder scholieren, die moeten lezen voor hun boekenlijst. Boekverslagen van Krabbé's thriller zijn in de afgelopen jaren bijna 2,5 miljoen keer gedownload. Bij de nieuwste boeken staat 'Echte mannen eten geen kaas' uit 2008 van Maria Mosterd bovenaan, een autobiografie over de praktijken van een loverboy.

Dat meldt de website scholieren.com, waar jongeren boekverslagen en uittreksels kunnen downloaden. In het afgelopen schooljaar bezochten ruim vijftien miljoen scholieren de site. Na Krabbé werd Harry Mulisch het meest 'aangeklikt'. 'Twee vrouwen' uit 1975 staat op plaats twee en 'De aanslag' (1982) op drie.

Boeken die recent zijn verfilmd, komen vaak op de boekenlijsten terecht. Zo was 'Oorlogswinter' van Jan Terlouw flink weggezakt, maar het boek heeft afgelopen schooljaar een comeback gemaakt. Ook 'Radeloos' van Carry Slee en 'Zomerhitte' van Jan Wolkers staan hoog op de lijst. Overigens is 'Het gouden ei' al langer geleden verfilmd, net als 'De oesters van Nam Kee' van Kees van Beijnum en 'Phileine zegt sorry' (Ronald Giphart), waar ook vaak verslagen van worden gedownload.

Het oudste moderne boek dat scholieren nog steeds lezen, is 'Het bittere kruid' van Marga Minco uit 1957, dat op de tiende plaats in de downloadlijst staat. Onder de echt oude boeken scoren Multatuli 'Max Havelaar'), 'Van den Vos Reinaerde' en 'Karel ende Elegast' nog steeds goed, blijkt op scholieren.com.

Carry Slee en thrillerschrijfsters Saskia Noort en Simone van der Vlugt doen het ook goed onder scholieren. Ze staan met meer dan één titel in de lijst. Van der Vlugt staat overigens drie keer genoteerd, met twee thrillers en één jeugdroman. Connie Palmen, die Noort nog tijdens het Boekenbal toevoegde zich weg te scheren uit de literatuur, daarentegen is helemaal niet populair: ze is niet bij de eerste honderd boektitels terug te vinden.

Marion Pauw - Zondaarskind (2009)


Zoete wraak met een rotheup




(Door Peter Kuijt)

Drievoudig Gouden Stropwinnaar Tomas Ross attaqueerde onlangs de laatste winnaar van Nederlands belangrijkste thrillerprijs, Marion Pauw. Zij presteerde het om net na haar bekroning te praten over de 'uitgediepte karakters' in haar winnende boek Daglicht om vervolgens te zwijgen over 'de plot', volgens thrillerveteraan Ross toch het belangrijkste element van een écht spannend boek.

Mocht Ross ooit nog eens een thriller gaan lezen van één van zijn vaderlandse vakgenoten, dan kan hij met Zondaarskind, de nieuwste van Pauw, zijn lol op. Het boek staat bol van de 'uitgediepte karakters'. En de plot? Tja...

Het verhaal begint in ieder geval op een niet alledaagse locatie voor thrillers: in een verzorgingstehuis. Daar moet de 80-jarige Geertruida Amalia Langhout revalideren nadat ze haar heup had gebroken in de douche van haar woning. Het verblijf in De Smaragd is zeer tegen de zin van Langhout. Ze noemt het 'een zuurstofloze sterffabriek', waar de geur van 'belegen mensen' hangt. Je vraagt je meteen af of Zondaarskind zal worden opgenomen in de groteletterbibliotheek van bejaardenhuizen, maar dit terzijde.

Bij een repetitie van het ouderenkoor komt onze anderszins krasse bejaarde oog in oog te staan met Frédérique Vos, die ze nog kent van zestig jaar geleden. Vos heeft haar kort na de oorlog iets vreselijks aangedaan. Destijds was Langhout niet in staat wraak te nemen, maar nu wel. Weliswaar geplaagd door een rotheup en niet zonder de hulp van de licht trillende negentigplusser mevrouw Koe, die in haar arbeidzame jaren nog cheffin was op de damesafdeling van de Bijenkorf.

Voor de strafexpeditie kan plaatsvinden, keren we echter terug naar het verleden. In een tranentrekkend eerste deel vertelt Pauw, die zelf een streng gelovige opvoeding 'genoten' heeft, over 'Truitje' die op jonge leeftijd haar ouders verliest en moet opgroeien bij de hardvochtige Zusters van Liefde, die elke fysieke aanraking afwijzen en de weeskinderen een nummer geven. 'Truitje' is nummer veertien.

Dan krijgt 'Truitje' een betrekking als dienstbode bij een gegoede familie in Bussum. Ze schilt niet alleen aardappels en boenwast, maar ze raakt ook zwanger. Ze droomt van een mooie toekomst met de vader van haar 'zondaarskind', maar Frédérique Vos steekt daar een 'stokje' voor.

Het eerste deel van Zondaarskind, dat een groot Joop ter Heul-achtig gehalte kent, ontrolt zich met de snelheid waarmee doorgaans rollators worden voortbewogen. Pas als de oude mevrouw Langhout haar plan om de kokette mevrouw Vos een loer te draaien ten uitvoer brengt, komt er wat schwung in het verhaal. En in de laatste pagina's zelfs wat spanning.

Pauw paart een fijne pen aan een goed ontwikkeld inlevingsvermogen. Ze schrijft vooral goede dialogen en geeft blijk van een geraffineerd gevoel voor humor. Kom daar maar eens om in het wereldje van literairethrillerschrijvers. Maar er komt meer bij kijken voor een goede thriller. Een vernuftig plot bijvoorbeeld. Nu blijft Zondaarskind een tikkeltje te voorspelbaar. Het is ook meer een 'coming-of-old-age-roman', zoals Pauw zelf laatst in een interview beaamde.

Marion Pauw – Zondaarskind. Uitgeverij Anthos, 291 pag.

22 juli 2009

Frances Fyfield - De mond gesnoerd (2009)


Thriller voor klaarwakkere lezers




(Door Hans Knegtmans)

Frances Fyfield is geen thrillerschrijfster voor het grote publiek. Wie al moeite heeft met Ruth Rendell (of haar alter ego Barbara Vine), moet er vooral niet aan beginnen. Te subtiel. Te impliciet. Te veel doe-het-zelven voor de lezer die de overdadige uitleg van de vrouwelijke 'literaire thriller' gewend is.

De juryleden zagen daar geen been in toen ze Fyfields Blood from stone in 2008 de Duncan Lawrie Dagger toekenden voor de beste Britse misdaadroman van het jaar. Terecht. In ruim driehonderd pagina's vertelt de schrijfster een ijzingwekkend verhaal over de nasleep van een rechtszaak.

Op instigatie van haar zuster Henrietta klaagt Angel Joyce haar partner aan vanwege ontvoering, verkrachting en zware mishandeling. Dat lijkt wel erg zwaar geschut, maar zodra Fyfield de beklaagde introduceert, begrijpt iedereen dat Rick Boyd een gewetenloze carrièrepsychopaat is, die vrouwen inpalmt en hen vervolgens tiranniseert.

Het probleem is echter dat zijn advocate, Marianne Shearer, haar vak even meedogenloos uitoefent als Boyd het zijne. Zij laat geen spaan heel van de zachtmoedige Angel. Zo diep wordt die vernederd dat zij tijdens de rechtszaak zelfmoord pleegt. Einde proces. Einde voorarrest van de verdachte.

En dan moet het eigenlijke verhaal nog beginnen. In plaats van haar overwinning te vieren stort de succesvolle advocate zich van de zesde verdieping van een luxehotel in Kensington. Niet gekleed in haar stemmig zwarte broekpak, maar in een extravagant kleurige, peperdure rok. Haar cliënt Rick weet dat zij over ruim voldoende belastend materiaal beschikte om de aanklacht van Angel te onderbouwen. Hij heeft ook een vermoeden waar hij die informatie moet zoeken.

Om Blood from stone, vertaald als De mond gesnoerd, naar waarde te schatten moet de lezer klaarwakker zijn. Pas dan raakt hij ervan doordrongen aan welke emoties vooral hoofdpersoon Henrietta Joyce heeft blootgestaan.

Zo moet een psychologische thriller eruitzien.

Frances Fyfield - De mond gesnoerd. Vertaling: Catalien van Paassen. Uitgeverij Archipel, 332 pag.

(Bron: Het Parool, foto auteur: GPD)

21 juli 2009

Wordt verwacht 119 (nieuws, 2009)

BEENDEREN OP ZOLDER

Uitgeverij De Boekerij brengt de komende maanden de eerstelingen van auteurs uit onverwachte hoek op de markt. Het eerste debuut is van een Ghanees-Britse documentairemaker, de tweede komt van een duo Deense kinderboekenschrijvers.

'Bloedzusters', het eerste boek van Yaba Badoe (54), is volgens de uitgever gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ook is een tragische gebeurtenis uit het leven van deze Ghanees-Britse journalist in het boek (verschijning: oktober 2009) verwerkt.

De elfjarige Ajuba wordt door haar Ghanee vader op een kostschool in Engeland gedropt als duidelijk is dat haar geestelijk zieke moeder niet meer voor haar kan zorgen. Al snel raakt Ajuba bevriend met een andere nieuwkomer, de Amerikaanse Polly Venus, en haar chaotische, warme familie.

Op een dag vinden de meisjes bij Polly thuis beenderen op zolder die van een lang geleden overleden baby blijken te zijn. Geïnspireerd door een tijdschrift over waargebeurde moorden gaan ze zelf op onderzoek uit. De speurtocht leidt tot een aantal tragische gebeurtenissen die de levens van beide meisjes voorgoed zullen veranderen.

Documentairemaker en journalist Yaba Badoe doceert momenteel aan de universiteit van Ghana en is daar de film 'The Witches of Gambaga' aan het afronden. Badoe gaf ook les in Spanje en op Jamaica. Ze was werkzaam als ambtenaar in Ghana voordat ze bij de BBC in dienst trad. Ze publiceerde eerder korte verhalen in onder andere 'Critical Quarterly' en 'African Love Stories'. Jaarlijks woont Badoe zes maanden in Londen, waar ze werkt aan filmprojecten.

NAAKT JONGETJE OP STATION

Jeugdboekenauteurs die thrillers voor volwassenen gaan schrijven, het is vaker gebeurd. Kijk maar naar onder anderen Simone van der Vlugt, Lieneke Dijkzeul, Joost Heyink, Jan Terlouw. Lene Kaaberbol en Agnete Friis zijn gerenommeerde jeugdromanschrijvers in Denemarken. 'De jongen in de koffer', dat in januari 2010 op de planken moet liggen, is het eerste boek dat ze samen schrijven.

Hoofdpersoon in het boek is Nina Borg. Als verpleegkundige bij het Rode Kruis heeft zij al meer dan genoeg ellende gezien. Zelfs in Kopenhagen, waar ze woont, is er een grote groep mensen voor wie een dak boven het hoofd, een ziektekostenverzekering en je gewoonweg veilig voelen, ongehoorde luxe is. In hun wereld is het normaal dat er kinderen verdwijnen, niemand stelt vragen.

Niemand, behalve Nina. Als ze op een dag door een vriendin wordt gevraagd om een koffer op te halen op het station, blijkt daar een naakt jongetje van een jaar of drie te zitten dat amper nog leeft. Nina besluit om het kind te helpen. Maar ze weet dan nog niet wat voor onfrisse personen ze hiermee in haar leven haalt.

Met hun thrillerdebuut wonnen Kaaberbol en Friis meteen de Harald Morgensen Award 2008 voor de beste Deense thriller van het jaar. Ook werden ze genomineerd voor de Glazen Sleutel voor beste Scandinavische misdaadroman. Hun Zweedse collega Johan Theorin zag zijn boek 'Nachtstorm' met deze prijs bekroond.

Andere nieuwe titels:

Kathy Reichs - '206 botten' (oktober 2009). Forensisch antropoloog Temperance Brennan wordt wakker en ontdekt dat ze in een heel kleine, heel donkere, heel koude ruimte ligt. Haar handen en voeten zijn vastgebonden.
Alicia Giménez Bartlett - 'Harteloos' (oktober 2009). Als in een park het lichaam van een dakloze wordt gevonden en een getuige beweert dat skinheads de man in elkaar hebben geslagen, lijkt er geen diepgaand politieonderzoek nodig te zijn. Maar inspecteur Petra Delicado gelooft niet in de skinheadtheorie.
Allan Folsom - 'Dag van ontmaskering' (november 2009). Oliemaatschappij Striker wil met de hulp van de CIA en de militaire organisatie Hadrian de regering van Equatoriaal Guinea omverwerpen om zo het olieveld dat voor de kust ligt in handen te krijgen.
Philip Kerr - 'Als de doden niet herrijzen' (november 2009). Berlijn 1934. De nazi's zijn anderhalf jaar aan de macht en de stad bereidt zich voor op de Olympische Spelen van '36. Privédetective Bernie Gunther raakt na de ontdekking van twee lijken, dat van een zakenman en een Joodse boksers, betrokken bij de activiteiten van twee gasten van hotel Adlon.

19 juli 2009

Kondor Vilmos - Nacht over Budapest (2009)

Goulash zonder spanning





(Door Arno Ruitenbeek)

Een Hongaarse thriller van een debutant met een bèta-achtergrond. Met een titel en een kaft die van alles beloven.

Schone schijn, want dit is een, hoewel geslaagde, poging om Agatha Christie en Graham Greene te plaatsen tegen de achtergrond van een politiek fout Hongarije midden jaren dertig van de vorige eeuw. Een whodunnit, waarbij de speurder een met geld strooiende journalist is.

Die verslaggever, Zsigmond Gordon, wil zo graag weten wie achter de laffe moord op een joods hoertje zit, dat hij blind is voor de vele risico's die hem in Budapest bedreigen.

De grootste fout van schrijver Kondor Vilmos is dat hij ons, onwetende westerlingen, als eerste onderdompelt in de zeventig jaar oude politieke en sociale verhoudingen van Hongarije. Eenmaal van de schrik van zoveel onbekende namen en gebeurtenissen bekomen, is de intrige met één oog open te volgen.

De ontknoping is voorspelbaar, het einde onnodig gerekt. Deze wiskundeleraar vertelt een knap verhaal, maar heeft geen goulash gegeten van spanning.

Kondor Vilmos - Nacht over Budapest. Uitgeverij Mynx, 272 pag.

17 juli 2009

Lange neus (nieuws, 2009)

FRED VARGAS GEEFT SCANDINAVIËRS HET NAKIJKEN

Misdaadliteratuur uit Scandinavië mag dan de toon aangeven in de bestsellerlijsten, de Franse thrillerschrijfster Fred Vargas gaf haar noordelijke collega's deze week toch mooi een gevoelige tik. Ze kaapte voor hun neus de International Dagger Award van de Crime Writers' Association (CWA) weg.

Vargas, die de prijs ook al won in 2006 en 2007, mocht ditmaal de duizend Britse ponden (zo'n 1070 euro) in ontvangst nemen voor het eerste deel in haar serie rond politieman Jean-Baptiste Adamsberg, 'L'homme aux cercles bleus' (in het Nederlands verschenen als 'De man van de blauwe cirkels'). De andere genomineerde boeken kwamen van de Zweden Stieg Larsson ('De vrouw die met vuur speelde'), Karin Alvtegen ('Schaduw') en Johan Theorin ('Schemeruur'), de Noor Jo Nesbo ('De verlosser') en de IJslander Arnaldur Indridason ('Winternacht').

Fred Vargas is het pseudoniem van archeologe Frédérique Audoin-Rouzeau. Haar vertaler, Sîan Reynolds, won overigens vijfhonderd Britse ponden.

Vargas' winnende roman volgt de onorthodoxe politieman Jean-Baptiste Adamsberg die onderzoek doet naar blauw gekrijte cirkels op Parijse stoepen, waarbinnen vreemde objecten liggen: een duivenpoot of een poppenhoofd. Adamsberg wordt er onrustig van, maar de media doen er spottend over. Totdat het lichaam van een gruwelijk toegetakelde vrouw wordt gevonden. Omcirkeld.

De CWA veroorzaakte in 2005 wat commotie toen ze besloot niet-Engelstalige auteurs uit te sluiten van deelname aan de Golden Dagger Award, die 3000 pond (3200 euro) bedraagt. Dat gebeurde nadat vertaalde thrillers in de voorgaande acht jaar drie keer met de prijs werden bekroond. De organisatie accepteerde voor de prijs alleen boeken die origineel in het Engels waren geschreven, de International Dagger Award was voor 'buitenlands' werk.

Schrijver Colin Cotterill won deze week de CWA Dagger in the Library (1500 pond) voor zijn oeuvre. Eerdere winnaars van de Library Dagger waren Stuart McBride, Craig Russell en Alexander McCall Smith. De Debut Dagger (500 pond) ging naar de Canadese schrijfster Catherine O'Keefe voor haar eersteling 'The Pathologist'.

(Bron: The Guardian, CWA)

16 juli 2009

Alex Dryden - Rode oorlog (2009)



Vooral een roman







(Door Arno Ruitenbeek)

Rode oorlog is een spionageroman met de nadruk op de laatste twee lettergrepen. Een gesmeerd lopend, aangrijpend liefdesverhaal tussen de Britse geheim agent Finn en de Russische spionne Anna, dat halverwege de 365 pagina's een ontzettende oplawaai krijgt. Doordat Alex Dryden probeert de intrige van begin tot einde uit te leggen door een vloedgolf van nieuwe personen te introduceren die bovendien lullen als Brugman.

Finn is onder het mom van handelssecretaris in Moskou zijn baas, MI6, aan het voorzien van informatie over de ineenstortende Sovjet-Unie en datgene dat daarna lijkt te komen. Anna moet van de SVR, de KGB in nieuwe gedaante (maar met oude streken), Finns informant en informatie achterhalen. Het bed is het middel. Natuurlijk wordt het echte liefde, met alles er op en er aan: sneeuw, wodka, plannen en dromen.

De crux zit 'm in datgene wat Finn weet (en van wie) en voor welke waarheid niet alleen de Russen bang zijn.

Alex Dryden doet dít goed, want hij laat Finn hardop zeggen dat Poetin een enorm gevaarlijke kerel is, die nog geen honderd jaar na de revolutie zal doen wat destijds werd voorspeld: de Russische beer de wereldheerschappij geven.

Het gaat echter fout met de spanning, daar waar Finn en zijn obscure vrienden in alle uithoeken van Europa de geldstromen van de Poetinclan blootleggen. Aangezien Anna de ik-persoon en de vertelster is, die vanaf de bijna-ontknoping terugblikt op gebeurtenissen aan de hand van Finns geheime aantekeningen, mis ik het gevoel ín de ontwikkelingen te zitten.

Alex Dryden - Rode oorlog. Vertaling: Rob van Moppes. Uitgeverij Mynx, 365 pag.

Alle helden uit de weg (nieuws, 2009)

NAZAAT SCHRIJFT VERVOLG OP DRACULA

De roman 'Dracula' van de Ierse schrijver Bram Stoker (1847-1912) krijgt een officieel vervolg. In oktober 2009 verschijnt 'Dracula - De ondode', meldt uitgeverij Mynx. Het boek zal tegelijkertijd ook in vele andere landen uitkomen.

'Dracula - De ondode' is geschreven door Dacre Stoker, volgens de uitgever een directe nakomeling van Bram Stoker. Het verhaal is gebaseerd op handgeschreven aantekeningen van Bram Stoker en bevat tevens scènes en personages uit het origineel. De co-auteur is Ian Holt.

Het verhaal begint in 1912, vijfentwintig jaar na de gebeurtenissen in 'Dracula'. Een van de hoofdpersonen uit het origineel, dr. Jack Seward, gaat de strijd aan tegen een oude vijand - iemand die druk bezig is alle helden te vermoorden die verantwoordelijk waren voor de dood van de legendarische vampier Graaf Dracula.

'Dracula' uit 1897 is een van de klassiekers in de wereldliteratuur en vereeuwigd in talloze romans en films. De filmrechten van 'Dracula - De ondode' zijn al verkocht aan Jan de Bont, die al met de productie is begonnen. De film wordt medio 2010 verwacht.

15 juli 2009

Een slow start (nieuws, 2009)

POSTUUM EEN HALF MILJOEN

De boeken van Stieg Larsson domineren al tientallen weken de nationale bestsellerlijsten. Maar deze week heeft de Zweedse thrillerauteur de grens van 500.000 verkochte exemplaren in Nederland en Vlaanderen bereikt.

In drie jaar tijd zijn Larssons boeken 'Mannen die vrouwen haten', 'De vrouw die met vuur speelde' en 'Gerechtigheid' een hype geworden in ons land. ,,'Mannen die vrouwen haten' maakte een slow start. Van zulke aantallen had ik in 2006 niet durven dromen. Al geloofde ik zeker in een goede afloop, gezien de verkoopresultaten in het buitenland'', zegt Joska de Kruijf, hoofd Marketing van uitgeverij Signatuur.

Larsson is inmiddels uitgegroeid tot de tweede bestverkopende fictieauteur ter wereld. De plots van zijn forse boeken zijn ingenieus en bevatten twee intrigerende personages: journalist Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander, een jonge computerhackster.

Vanaf 6 augustus 2009 draait Millennium The Movie – Mannen die vrouwen haten in de Nederlandse bioscopen, de verfilming van Larssons debuut. Sinds de release eind februari is de film in Zweden, Denemarken, Finland, Noorwegen, Frankrijk, België en Spanje uitgegroeid tot kassucces. Inmiddels trok de film in totaal ruim acht miljoen bezoekers.

Sinds 2005 zijn van de Millennium-trilogie wereldwijd ruim 15 miljoen boeken verkocht. Het leverde de auteur diverse nationale en internationale prijzen op. Larsson mocht het succes van zijn boeken niet meemaken. In 2004 overleed de schrijver en journalist op vijftigjarige leeftijd aan een hartaanval, nog voordat zijn eerste boek gepubliceerd kon worden.

(Op de foto: Stieg Larsson in 1987)

Feiten en fictie (nieuws, 2009)

MEEVAREN OP HET SUCCES

De eerste profiteur van de nakende, onvermijdelijke nieuwe bestseller 'The Lost Symbol' van Dan Brown is al gesignaleerd. Hij luistert naar de naam Simon Cox (1966) en komt in november 2009 met 'De geheimen van The Lost Symbol'. 'Zo snel mogelijk' na de Nederlandse vertaling van Browns boek 'om optimale verkoop te garanderen', aldus uitgeverij Forum.

De Brit bewees al eerder dat een boek over Browns bestsellers vruchten afwerpt. Zo verkocht hij in Nederland van 'De geheimen van Het Bernini Mysterie' 40.000 exemplaren en van eenzelfde soort boek maar dan over 'De Da Vinci Code' maar liefst 110.000 stuks.

Dat 'The Lost Symbol' over de vrijmetselaars gaat, is al uitgelekt. Cox is zich dus al behoorlijk aan het inlezen over passer en winkelhaak, loges, maçonnieke arbeid en andere genootschappen als de Rozenkruisers. Uitgeverij Forum belooft dat Cox' boek vol feiten en wetenswaardigheden zal staan over figuren, plaatsen, organisaties en thema's die aan de orde komen in Browns thriller.

14 juli 2009

Wordt verwacht 118 (nieuws, 2009)

EN ALWEER EEN WERELDPRIMEUR VAN NICCI FRENCH

,,Wij voelen ons in Nederland altijd zeer welkom. (...) Wat is het elke keer een feest om onze enthousiaste lezers te ontmoeten.'' Dat schrijven Nicci Gerrard en haar echtgenoot Sean French, oftewel het Britse auteursduo Nicci French, in de najaarsbrochure van uitgeverij Anthos. Het stel hoefde 'er dan ook niet lang over na te denken om Nederland weer de wereldprimeur van ons nieuwe boek te geven'. En met zo'n vroege vertaling voorkom je ook grotendeels dat de Nederlandse lezers hun toevlucht nemen tot de Engelstalige versie.

Die nieuwe thriller, waarvan de titel nog niet bekend is, verschijnt in november 2009. Maar het bestsellerstel heeft al beloofd op het boekenevenement Manuscripta in september een tipje van de sluier te zullen oplichten en met hun Nederlandse fans bij te praten. Ons land is een goede afzetmarkt voor hun thrillers: er zijn inmiddels meer dan vijf miljoen exemplaren van verkocht.

In het boek staat de vraag 'Hoe ver ga jij om jezelf te beschermen?' centraal. Een vrouw staat in haar appartement, ze kijkt om zich heen en de lezer kijkt mee door haar ogen. De lezer zit meubels die zijn omvergegooid, spullen die zijn kapotgesmeten en dan draait het perspectief naar de grond. Het oog valt op het levenloze lichaam van een man.

De vrouw reageert helemaal niet zoals je zou verwachten: ze brengt orde in de chaos, haalt een paar van haar eigendommen weg uit het appartement en verwijdert de vingerafdrukken. Dan pakt ze de telefoon, toetst een nummer in en vraagt iemand om hulp bij het verbergen van het lichaam. Wat is aan dit tafereel voorafgegaan?
(Foto: Merlijn Doomernik)

BACKPACKERS

Van haar eerste twee thrillers 'Mijn laatste bekentenis' en 'Kleine meisjes' verkocht Helen FitzGerald in totaal meer dan 25.000 exemplaren. In januari 2010 verschijnt haar derde thriller 'De duivelskamer', door The Independent omschreven als 'angstaanjagende en stijlvolle urban noir'. 'De duivelskamer' is geen leesvoer voor watjes, aldus de uitgeverij. Het boek speelt zich af in een duistere stadsomgeving.

De brochure van de uitgeverij laat wat summiere informatie los over de thriller. Bronny is een onschuldige Australische tiener die een beschermde jeugd heeft gehad, nooit drugs heeft gebruikt, nog nooit met iemand naar bed is geweest en nog nooit iemand heeft vermoord. Als ze in Londen verzeild raakt, is ze binnen zes weken vertrouwd met deze drie zaken.
Een groepje losbandige backpackers kraakt een chique Londens pand. Ze realiseren zich alleen niet dat er nog iemand in het huis aanwezig is...

Helen FitzGerald werd geboren in Australië in een gezin met dertien kinderen. Ze verhuisde naar Glasgow om een beetje aandacht te krijgen. En dat lukte, schrijft ze op haar website. Haar familie ziet haar zo zelden, dat ze veel van haar houden. FitzGerald werkte tien jaar als reclasseringsambtenaar voor ze voor televisie, toneel en film begon te schrijven.

Andere nieuwe titels:

Joost Heyink - 'Het experiment' (januari 2010). Reisconsulente Hella heeft een latrelatie met ene Berry, die in zijn vrije tijd trainingen volgt bij de Sygma Foundation. Maar de organisatie blijkt niet zo zweverig en onschuldig als Hella denkt.
Mark Mills - 'Verloren eiland' (november 2009). Zomer 1942. Op Malta woedt de oorlog in alle hevigheid. De Britse inlichtingenofficier Max Chadwick moet het moreel van de inwoners van Malta zien hoog te houden. Maar dan ontdekt hij dat een Britse officier Maltese vrouwen heeft vermoord.
Denise Mina - 'In de stille nacht' (oktober 2009). Gewapende overvallers kidnappen een opa in een rustige buitenwijk van Glasgow. Politievrouw Alex Morrow wordt op de zaak gezet.
Inger Wolf - 'Vorst en as' (oktober 2009). De zevenjarige Lukas wordt tijdens een sneeuwstorm dood gevonden in een beek. Hij is gewurgd met een vislijn en zijn lichaam zit onder de brandwonden.
Karin Fossum - 'Kwade wil' (oktober 2009). Tijdens een tocht van drie vrienden naar een vakantiehuisje aan een meer valt een van hen uit een roeiboot en verdrinkt. De andere twee jongens doen niets om hem te redden. Vlak daarna vindt iemand het lijk van een andere jongen, ook in een meer.
Simone van der Vlugt - 'Dochter van Holland' (november 2009). Geen thriller ditmaal, maar een historische roman over hertogin Jacoba van Beieren.
Rebecca Connell - 'De affaire' (oktober 2009, uitgeverij Artemis). De jonge Louise wordt nog steeds achtervolgd door de dramatische dood van haar moeder toen zij een klein meisje was. Ze weet dat haar moeder destijds een minnaar had. Louise zint op wraak.

Cory Doctorow - Little Brother (2009)

Bloedspannend wordt het nergens




(Door Peter Kuijt)

'Big Brother voor de internetgeneratie', luidt de ondertitel van Little Brother van de Canadese überblogger Cory Doctorow (1971). Je moet van heel goeden huize komen om jouw boek te vergelijken met 1984, de wereldhervormende roman over een totalitaire staat, die George Orwell vijftig jaar geleden schreef. IT-activist en 'Young Global Leader' Doctorow, die laatst nog hackers in Birmingham toesprak over auteursrechten, maakt de verwachtingen dan ook niet waar.

Op de eerste pagina van zijn sciencefictionachtige thriller denk je nog dat de auteur een diepe buiging maakt voor de Britse schrijver als hij zijn hoofdpersoon Marcus Yallow introduceert. Yallow is ook wel bekend onder de naam 'w1n5ton'. Een knipoog naar Winston Smith, ambtenaar van het ministerie van Waarheid, en het voornaamste personage in 1984, vermoed je. Maar behalve in het nawoord kom je nergens een verwijzing naar Orwells boek tegen.

Marcus Yallow is een 17-jarige whizzkid die je niets meer hoeft te vertellen over internet. Met gemak spamt hij 'voor de goede zaak' en hackt hij geavanceerde beveiligingssystemen van zijn middelbare school. Altijd makkelijk als je met je vrienden onder schooltijd wilt spijbelen om te 'gamen' in downtown San Francisco. En daar gaat het mis.

Op het moment dat Marcus zijn vrienden in de stad ontmoet, blazen terroristen de Bay Bridge en de metrotunnel onder de baai op. Duizenden mensen vinden de dood. Het Department of Homeland Security (DHS) komt vervolgens in actie met massale arrestaties. Ook Marcus en zijn vrienden worden gearresteerd en meer dan stevig verhoord – later wordt er ook nog even 'gewaterboard'.

Na enkele dagen detentie op een geheime plek worden Marcus en zijn kornuiten vrijgelaten. Op een vriend na, die in het niets lijkt te zijn opgelost. Het DHS houdt Marcus nauwgezet in de gaten en heeft San Francisco veranderd in een politiestaat. Iedere burger wordt beschouwd als een potentiële bommenlegger. Betogingen worden uiteengeslagen, mailverkeer wordt onderschept.

Als Marcus beseft dat zijn herwonnen vrijheid maar relatief is, zint hij op wraak. En hoe kan dat beter dan met de schier oneindige mogelijkheden die cyberspace biedt. Met zijn acties tergt hij het DHS tot het uiterste.

Little Brother heeft van de uitgever de kwalificatie 'thriller' meegekregen, maar verdient dat stempel eigenlijk niet. Bloedspannend wordt het nergens. Marcus, die om de haverklap moet huilen, kan als hoofdpersoon niet bekoren. En als je de overvloed aan technische informatie en historische weetjes over internetprotocollen even terzijde schuift, blijft er een mager verhaal over zonder al te grote surprises.

De wat kinderlijke stijl van Doctorow is ook niet je dat: hij lijkt voortdurend op zijn hurken te gaan zitten om de lezertjes toe te spreken. En wat blijkt na enig zoeken op internet? In zijn thuisland en de VS wordt Little Brother vooral beschouwd als leesvoer voor 'young adults'. Voor volwassen lezers is het boek echter ondermaats.

Cory Doctorow – Little Brother. Vertaling: Piet Verhagen. Uitgeverij De Vliegende Hollander, 336 pag.

13 juli 2009

Wordt verwacht 117 (nieuws, 2009)

LEZERS VELLEN HET VONNIS

De in Kampen gevestigde uitgever Kok brengt voornamelijk boeken over zingeving, geloof en theologie op de markt. Wie de brochure voor dit najaar bestudeert, komt er echter ook thrillers tegen. Maar dan wel thrillers met een Boodschap.

Van de Amerikaanse schrijver, advocaat en voorganger Randy Singer verschijnt in november 2009 'Schaduwjury'. Een rechtbankthriller 'over morele thema's en spannend van begin tot eind', belooft de uitgever.

Een man dringt een televisiestudio binnen en schiet voor het oog van de camera een nieuwslezeres neer. Nabestaanden klagen het bedrijf aan dat het wapen heeft verstrekt: de enige partij die goed in de slappe was zit. De zaak verdeelt het land in twee kampen.
De jonge advocate Kelly Starling en de veelbelovende Jason Nobel zijn niet vies van de media-aandacht en nemen het tegen elkaar op. Het gaat hard tegen hard. En dat kan ook niet anders, want beiden hebben het vak geleerd bij Justice Inc., een bedrijf dat miljarden verdient door grote rechtszaken na te bootsen. Met topadvocaten en een schaduwjury voorspelt het bedrijf het eindvonnis - en zit er zelden naast.

Singer schreef dit verhaal over de voors en tegens van wapenbezit nadat zinloos geweld was gebruikt op de school van zijn vrouw en kind. Op 15 december 1988 schoot een 16-jarige scholier een lerares dood en verwondde een leerkracht op de Atlantic Shores Christian School. Singer vertegenwoordigde de nabestaanden van de lerares in een zaak tegen de wapenhandel, waar de jongen zijn geweer had gekocht. De schrijver schreef het boek, maar liet zijn lezers bepalen wat het vonnis moest zijn.

In 'Schaduwjury' vertegenwoodigt het finale oordeel de mening van de meerderheid van zijn lezers, aldus Singer.

BIOWAPEN

Op zijn blog noemt de Amerikaan Steven James zichzelf een 'husband', 'daydreamer' en 'friend of Jesus'. Maar hij houdt ook van 'chicken fajitas'. Bovenal is hij een 'storyteller'.

In januari 2010 verschijnt er weer een 'story' van hem, getiteld 'De toren'. Uitgeverij Kok noemt het boek 'een misdaadverhaal als een dodemansrit'.

FBI-agent Patrick Bowers, die ook al opdook in het eerder verschenen De pion, wordt ditmaal meegetrokken in een dodelijk web van intriges. Op weg naar San Diego neemt Bowers zich stellig voor de pyromaan te pakken die de stad onveilig maakt en daarna eindelijk tijd door te brengen met zijn immer sarcastische dochter Tessa.
Maar voordat hij het weet, bevindt hij zich met collega's Ralph en Lièn-Hua in een race tegen de klok om een levensgevaarlijke crimineel in de kraag te vatten. De branden die de pyromaan sticht, blijken nog maar het topje van de ijsberg. Langzaam ontrafelt zich een opzienbarend plan rondom het meest schadelijke biowapen ooit.

'De toren' was een van de drie genomineerde boeken voor de Christy Award 2009, de prijs voor de beste thriller van een christelijke uitgever.

Andere nieuwe titels:

Maggie Hamand - 'Ten derden dage' (februari 2010). Het is Goede Vrijdag in Londen. Richard Page leidt de kerkdienst, maar plotseling verstoort een zwaargewonde man de rust. De onbekende overlijdt aan zijn steekwonden. De man lijkt sprekend op het geschilderde portret van Christus dat in de kerk hangt.
Ted Dekker - 'De dochter van de beul' (januari 2010). Ze noemen hem Beul: een seriemoordenaar die al zes jonge vrouwen heeft ontvoerd. Hij is op zoek naar de perfecte dochter. Maar wie niet aan zijn hoge verwachtingen voldoet, moet het met een gruweldood bekopen. Uitgave in samenwerking met Luitingh-Sijthoff.

12 juli 2009

Iets van jeugdsentiment (column, 2009)

WEG MET AMBLER EN SPILLANE

(Door Peter de Zwaan)

Het kwam zo maar over me: te veel boeken. Ik schrok van de gedachte, maar ze wilde niet wijken. Mijn woonkamer heeft geen behang, maar boek, overal. Eerst netjes in het gelid, later met stapels tot de plank er boven, nog later op de vloer en op de bovenste plank tot het plafond. Er was blijdschap bij de spinnen, maar verdriet bij bezoekers met stofallergie.

Na lang tobben kreeg ik een bruikbaar idee: alle boeken waarvan ik zeker wist dat ik ze niet nog een keer wilde lezen konden weg. Daar ging 'De wetten' van Connie Palmen; wat moet ik met een boek dat je hebt omdat je het hoort te hebben al weet je dat niemand bladzijde 40 heeft gehaald. Weg met 'De slinger van Foucault' van Umberto Eco en met 'Imprimatur' van Monaldi & Sorti. Er waren meer boeken waar ik door vrienden niet mee gezien wilde worden, maar het schoot niet op. Series moest ik hebben.

Daar gingen alle boeken van Edward S. Aarons over zijn held Sam Durell (stuk of 50), alles van Carter Brown (ruim 60), van James Hadley Chase, Mickey Spillane en Dan J. Marlowe. De meeste van die boeken had ik bewaard omdat ze van die fantastische omslagen hebben, kleine kunstwerkjes die een beter tijdsbeeld geven van de jaren '50 en '60 dan de inhoud. Alles van Ian Fleming ging er achteraan, daar waren zelfs de omslagen van onder de maat.

Eric Ambler ging ook in een doos voor de Kringloopwinkel, net als Janwillem van de Wetering, het meeste van Koos van Zomeren, een deel van de boeken van Ross MacDonald, alles van Peter Cheyney behalve de Duister-serie, het meeste van Len Deighton en alles van Duncan Kyle.

Let wel, voor u me bedreigt met hel en verdoemenis, ik heb het over boeken waarvan ik zeker wist dat ik ze nooit zou herlezen.

Dus weg met alle Harlan Cobens behalve zijn boeken over Myron Bolitar, weg met vrijwel alles van Lisa Scottoline.

Toen ik klaar was zaten er gaten in de boekenkast, en stonden in de serre zestien volle dozen. Er was nog veel over. Waarom kon ik nog geen afscheid nemen van Dick Francis? Zijn eerste 10, 15 boeken zijn goed, daarna schreef hij elk jaar hetzelfde boek met andere namen. Waarom ging P.G. Wodehouse naar zolder en niet in een weggeefdoos? Net als Ed McBain en Rex Stout?

Iets van jeugdsentiment, misschien, of het vage gevoel van: maak het niet te gek, tussen de 10 en 20 procent van je boeken weg doen is revolutionair genoeg.

Nadat ik de dozen had weggezet ging ik de stad in.

Daar kocht ik 'Cellojaren' van Bernlef.

Dat gaf een heel goed gevoel.

(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. In september 2009 verschijnt zijn nieuwe Jeff Meeks-thriller 'Een zaak van vrouwen'. En 'ergens in 2010' staat een volgende thriller op stapel die de - voorlopige - titel 'De mooiste meid van Oregon' heeft meegekregen. Kijk op de site van Peter de Zwaan voor meer informatie. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

11 juli 2009

Foute gedachten (nieuws, 2009)

ASPE BEST VERKOPENDE VLAAMSE SCHRIJVER OOIT

Thrillerauteur Pieter Aspe heeft twee miljoen boeken verkocht en daarmee doet hij beter dan welke naoorlogse Vlaamse schrijver ook. Meer zelfs, geen enkele auteur uit Vlaanderen slaagde er ooit in zo populair te worden in nauwelijks vijftien jaar tijd.

Momenteel legt Pieter Aspe de laatste hand aan zijn 25ste triller. In 'De cel' komen de speurders Van In en Versavel terecht in de wereld van het stamcelonderzoek en de cocaïne. Wanneer 'De cel' over enkele weken in de boekhandel ligt, zullen er opnieuw 60.000 tot 70.000 stuk van verkocht worden.

In totaal zijn er volgens uitgeverij Manteau zowat 1,6 miljoen exemplaren verkocht van het Van In & Versavel-oeuvre. ,,Daar moet je evenwel nog enkele andere boeken van Aspe bijtellen, wil je tot het werkelijke totaal komen'', aldus Wim Verheije, uitgever van Manteau en Standaard Uitgeverij, in Nieuwsblad.be. ,,Je moet rekening houden met zijn twee jeugdboeken uit het begin van de jaren negentig, 'Bloedband' en 'Luchtpost' die nog elk jaar worden herdrukt, en natuurlijk met de pockets 'Grof wild' en 'De Japanse tuin. Voeg daarbij de vele speciale uitgaven die verdeeld werden via kranten, tijdschriften en speciale acties en je komt nog eens aan zowat 400.000 boeken. Dat brengt het totaal deze dagen op twee miljoen stuks.''

Dat Aspe beslist de bestverkopende naoorlogse Vlaamse schrijver is, staat volgens Wim Verheije vast. ,,Zelfs de auteurs die jarenlang op de leeslijsten van alle scholen stonden, kunnen niet aan zijn twee miljoen tippen. Een Ward Ruyslinck en Jos Vandeloo moeten elk ergens in de buurt van het miljoen komen. Ook Claus haalt naar mijn mening geen twee miljoen. Hoezeer zijn literaire productie ook werd geprezen, een verkoopkanon van het Aspekaliber was hij niet.''

Pieter Aspe zelf blijft ondertussen rustig bij zoveel goed nieuws. ,,Ik probeer er niet bij stil te staan. Doe je dat wel, dan krijg je foute gedachten. Dan ga je gekke dingen doen of zelfs overwegen te stoppen. Voor alle duidelijkheid: ik stop niet met schrijven, want ik doe het ontzettend graag.''

(Bron: Nieuwsblad.be)

10 juli 2009

De vijf W's volgens... Daniëlle Hermans (interview, 2009)

'VAN OORSPRONG ZIJN WIJ TUIG VAN DE RICHEL'

Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. Vandaag: Daniëlle Hermans (1963), auteur van de thrillers 'Het tulpenvirus' (2008) en 'De watermeesters' (2009), waarin ze verbanden legt tussen Nederlands verleden en heden.

(Door Peter Kuijt)

Wie denkt Daniëlle Hermans wel dat zij is?
Daniëlle Hermans: ,,Sinds een paar jaar is zij een junkie, verslaafd aan het schrijven van thrillers. Ze heeft geen enkele behoefte om af te kicken, dus zal ze dit haar leven lang blijven doen. Na 'Het tulpenvirus' en 'De watermeesters', is ze nu met haar derde boek bezig, dat in het voorjaar van 2010uitkomt.''

,,Na haar studie kunstbeleid- en management aan de Universiteit van Utrecht is zij het communicatievak ingerold en daarin gebleven. Sinds vijf jaar is zij freelance communicatiemanager en tekstschrijver. Nu mag zij zichzelf ook misdaadauteur noemen.''



Wat zouden wij Nederlanders absoluut niet mogen vergeten over onze vaderlandse geschiedenis?
,,Aangezien wij de grootste vingerwijzers ter wereld zijn – jij doet dit fout en dit doe jij niet goed, dit mag jij niet doen en dat kan veel beter – vind ik dat elke Nederlander moet weten dat wij van oorsprong echt tuig van de richel waren, piraten, op zoek naar het snelle geld. We legden ons schip aan en riepen: 'Show me the money!' Kregen we het niet, dan pakten we het toch gewoon? Geld nodig? Dan vroegen we toch een zeeroofvergunning aan? Ons monopolie op de handel in specerijen kwijtgeraakt? Gingen we toch in mensen handelen? Geen probleem. Zolang het maar geld opleverde. Ik zeg niet dat andere landen altijd integer bezig waren, verre van, maar dit is wel een belangrijk deel van onze geschiedenis, het deel waarmee we 'groot' zijn geworden. De, volgens mij daaruit voortvloeiende, arrogantie, botheid en opportunistische houding die wij in het buitenland ten toon spreiden is hemeltergend. Ik schaam me vaak dood.''

,,En dan nu het goede nieuws: wat wij ook niet mogen vergeten is hoe deze hebzucht heeft geleid tot het doen van grote ontdekkingen, tot de beste cartografen, tot uitstekende onderhandelaars, tot een volk dat altijd wel weer iets ziet of vindt (of pakt, vooruit dan maar) waar we ons geld mee kunnen verdienen. Want voor elk probleem vinden wij wel een oplossing. Dat we het eerste land ter wereld zijn waar verschillende religieuze stromingen werden geaccepteerd, het land waar de verlichting is ontstaan (ook al werden we er zelf beter van, vooruit dan maar weer), en de eerste republiek ter wereld, iets wat een enorme vrijheid aan de bevolking gaf. Meesters in de waterbeheersing, meesters in de schilderkunst en meesters in het overleg. We moeten alleen nooit vergeten waar dat allemaal vandaan komt.''

Waar heeft uw literair agent Paul Sebes u het meest mee geholpen?
,,Waarmee niet? Hij heeft de eerste versie van 'Het tulpenvirus', mijn debuut, gelezen. Op zijn advies heb ik er nog behoorlijk aan zitten schrappen en schaven. Vervolgens heeft hij dit manuscript bij uitgeverij A.W.Bruna onder de aandacht gebracht. De uitkomst: een contract voor twee boeken: 'Het tulpenvirus' en 'De watermeesters'.''

,,Natuurlijk kun je als beginnend schrijver zelf uitgeverijen benaderen – de meesten doen dit ook - maar in mijn ogen werkt het altijd beter als iemand anders een uitgever vertelt dat je boek fantastisch is, dan dat je zoiets over je eigen boek moet gaan zeggen. Naast enige – mens eigen - schroom, waardoor niet iedereen zichzelf even goed kan verkopen, komt het toch wat minder geloofwaardig over als je jezelf op je borst staat te kloppen.''

,,Maar na A.W. Bruna was Sebes nog niet klaar. Een week voor de Frankfurter Buchmesse 2008 heeft hij de rechten van 'Het tulpenvirus' aan de New Yorkse uitgeverij St. Martin’s Press verkocht. Op de Messe zelf lukte het hem mijn boek aan nog zes andere landen te slijten. Hij is nog steeds niet klaar, en gaat daar vrolijk mee verder. Engeland, Japan en Zuid-Korea zitten in de pijplijn. 'De watermeesters' is ondertussen verkocht aan Italië en Duitsland.''

Wanneer wordt de Gouden Strop volgens u eindelijk een volwassen literaire prijs?
,,Ik vind de Gouden Strop al een volwassen literaire prijs. Literatuur is volgens de Van Dale 'het geheel van de schriftelijke overlevering van een volk'. De Gouden Strop wordt dus uitgereikt aan iemand van een volk – in deze situatie, iemand van het Nederlandse volk + onze Vlaamse provincie - die, volgens de jury, dat jaar op de beste manier een spannend onderwerp 'schriftelijk heeft overgeleverd'.''

,,Bovendien, als de prijs niet volwassen zou zijn, zou niemand zich er druk om maken. En dat gebeurt wel. Schrijvers, uitgevers, recensenten, de boekhandels en de diehard thrillerfanaten zijn er allemaal rond de tijd van de nominaties en de uitreiking heel druk mee bezig. Het barst dan los: gefundeerde en ongefundeerde meningen, overschatte en onderschatte inschattingen, hoogstaande commentaren, irritante bemoeizucht, lamlendig gezwets en gezever en sterk beargumenteerde opinies. Voor schrijvers is het een eer De Gouden Strop te winnen. Bovendien verkoop je er beter door. Altijd fijn. Volwassen genoeg lijkt me, die strop. Ik zou mijn nek er graag in leggen.''



Waarom verkoopt u wel uw boeken aan Italië, Duitsland, Brazilië, de VS, Australië, Noorwegen en Spanje, maar zien we ze niet terug in de Bestseller 60?
,,Dat heb ik me ook af zitten vragen. Ik denk dat het er deels mee te maken heeft dat vrouwelijke thrillerauteurs in Nederland voornamelijk psychologische thrillers schrijven. Mijn boeken zijn anders, dus ik val niet in deze categorie. En dat is meteen het probleem: ik val in geen enkele categorie. Ik schrijf geen historische thrillers, want mijn boeken spelen zich voornamelijk af in het heden. Maar het zijn ook geen politieke thrillers, of juridische, of medische, of spionage-, of actiethrillers. Wat zijn het dan? Ik ben er nog niet uit. Ik moet er nog een hokje voor bedenken. Daar houden Nederlanders van.''

,,In het buitenland zitten ze daar minder mee. Ze lezen het, zien er wat in en kopen de rechten. Niet te vergeten: buitenlanders vinden onze geschiedenis heel erg interessant (dat is het ook!). Je zou het kunnen vergelijken met een Utrechter die nog nooit de Dom heeft beklommen, of een Amsterdammer die het Anne Frank huis nog nooit van binnen heeft gezien. En met een inwoner van Parijs die je met geen stok de Eiffeltoren op krijgt (gelijk heeft-ie), terwijl het daar wemelt van de Nederlanders.''

Daniëlle Hermans - De watermeesters. Uitgeverij A.W. Bruna, 301 pag., 19,95 euro.