De duivel woont op een eiland
(Door Peter Kuijt)
Laten we maar direct met het oordeel in huis vallen: Duivelswerk is niet de smerigste thriller uit het repertoire van de Britse schrijfster Mo Hayder. Niet zo schokkend als haar debuut Vogelman waarin een seriemoordenaar levende zebravinkjes in zijn slachtoffers achterlaat, niet zo onsmakelijk als De behandeling waarin ritueel kindermisbruik centraal staat en niet zo sinister als haar voorlaatste roman Tokio, waarin verre van fijnzinnig het thema kannibalisme wordt aangeroerd. Het lijkt wel of Hayder als het om weerzinwekkende scènes gaat, het gaspedaal iets minder ver heeft ingetrapt.
Maar hardcore Hayder-fans hoeven niet meteen te wanhopen: goor is Duivelswerk wel. Wat heet: beschrijvingen van afgepelde lijken, rottende varkenskoppen en het verre van zachtzinnig penetreren van lichaamsopeningen grenzen bijna aan horror.
Maar de rillingen lopen er niet meer van over de rug. Wellicht ligt dat aan de stijl die Hayder ditmaal heeft gehanteerd. Ze vertelt vanuit twee personages: de journalist Joe Oakes en zijn niet al te snuggere vrouw Lexie. Gelijk het huwelijk van Sir Paul McCartney en Heather Mills botert het ook tussen Joe en Lexie al lang niet meer. Receptioniste Lexie koestert steeds meer warme gevoelens voor de neurochirurg voor wie zij werkt.
Toch reist ze - in een uiterste poging hun huwelijk te redden - met Joe mee naar Schotland, waar hij een reportage hoopt te maken over een sekte die zich op een eiland voor de kust heeft gevestigd. Het is Oakes' missie om bedriegers van spirituele aard te ontmaskeren. Twintig jaar geleden deed hij dat al eens met de voormalige gebedsgenezer Malachi Dove, wiens volgelingen nu op het Schotse eiland wonen. Uit vage videobeelden is op te maken dat op het eiland een wezen rondloopt dat half mens half beest lijkt te zijn. Heeft de duivel daar zijn tenten opgeslagen? Oakes wil er het fijne van weten.
Het zal de lezer nauwelijks verbazen dat het er op het eiland allemaal gruwelijk en 'over the top' aan toegaat. Maar ook op het Schotse vasteland beleeft het echtpaar Oakes krankzinnige toestanden met de 'duivel'. De plot lijkt er helaas met de haren bijgesleept en de dommigheden die Lexie zich veroorlooft maken deze 'Hayder' een wat minder onrustbarende leeservaring dan haar vorige thrillers. Het is horror met een grijns. Niettemin is uitlezen vereist, want dan pas weet je wie er op des duivels oorkussen rust.
Mo Hayder - Duivelswerk. Vertaling: Yolande Ligterink. Uitgeverij Luitingh, 352 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten