Felix Thijssen - Cleopatra (1998)

Een ansichtkaart van Cleopatra

(Door Peter Kuijt)

Felix Thijssen schreef ooit misdaadromans waarin de hoofdrol was weggelegd voor de gangster Charlie Mann, een figuur van het type ruwe bolster, met een niet zo politiek correcte blanke pit. In zijn nieuwste thriller introduceert Thijssen de speurder Max Winter. Zijn bolster is iets meer gepolijst, maar herbergt minder pit.

Sinds hij bij de politie vanwege een onduidelijk akkefietje - zijn vriendin Marga noemt het de Harmonie van het Toeval - op een zijspoor werd gerangeerd, verdient Winter een dunbelegde boterham als detective.

Ex-officier van justitie Bernard Meulendijk, die een eigen onderzoeksbureau is begonnen, schakelt hem in nadat een bulldozer een lijk heeft opgegraven in de tuin van het huis van de voormalig minister van buitenlandse zaken. Van wie is het geraamte, dat hoofd en handen mist? Is het Cleopatra, de eerste echtgenote van minister Cleveringa? Maar die is in 1980 omgekomen bij een vliegramp. Althans, dat is de officiële lezing. Haar dochter zegt twee jaar na die ramp nog een ansichtkaart van haar moeder te hebben ontvangen. Aan Winter de taak dit raadsel op te lossen.

Thijssen trekt bij de beschrijving van Winters zoektocht alle registers open. Financiële manipulaties, corruptie, chantage, overspel en zelfs bigamie: de arme speurder krijgt het allemaal op z'n bordje. En op weg naar de waarheid laat hij zich nog in elkaar slaan ook. Maar een echte 'poor, lonesome detective' is Winter nou ook weer niet.

Voor wat omstreden fysieke arbeid schakelt hij enkele autodealers van schokbeton in, de bevriende computerexpert CyberNel kraakt alom bestanden en soms moet pottenbakster Marga haar vrijer ook nog helpen met het ambachtelijke 'combineren en deduceren'.

Max Winter is niet direct een onverschrokken speurder die snel lezersharten zal winnen. Daar komt nog bij dat hij ronddoolt in een tamelijk rommelig geschreven thriller. Je struikelt over de talrijke personages, nodeloze herhalingen en storende fouten ('mensen is leuk' of 'hij looppaste door de straat'). En de finale is ook niet een die beklijft.

Thijssen was eerder verantwoordelijk voor de scenario's (en de daarop gebaseerde boeken) van tv-series als Coverstory en het succesvolle Unit 13. Het moge duidelijk zijn: in deze tegenvallende Cleopatra zit geen serie.

Felix Thijssen - Cleopatra, uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 256 pag.