31 oktober 2015

Oudejaarsnacht (nieuws, 2015)



HERCULE POIROTPRIJS NAAR PATRICK CONRAD

Patrick Conrad, auteur van Moço, heeft vandaag de achttiende Knack Hercule Poirotprijs gewonnen. Hij droeg deze prijs op aan recensent Fred Braeckman, de dit jaar overleden drijvende kracht achter de onderscheiding. 
Conrad kreeg vandaag de prijs op de openingsdag van de Boekenbeurs uit handen van de acteur Herbert Flack, alias commissaris Van In uit de misdaadserie Aspe.
De Knack Hercule Poirotprijs bekroont jaarlijks het beste Vlaamse misdaadverhaal. Patrick Conrad krijgt een cheque van 5000 euro en een Mont-Blancpen Leo Tolstoy, limited edition.

De jury selecteerde de winnaar uit een shortlist van vijf boeken. De winnaar van vorig jaar, Toni Coppers, kaapte deze keer de publieksprijs weg met De vleermuismoorden.

Moço is het tragische verhaal van verloren familiebanden en de ondergang van idealen. Beroepsfotograaf Harry Kramer is gespecialiseerd in morbide foto's, die hij aan het sensatieblad Shock slijt. Het is oudejaarsnacht vlak voor de millenniumbug kan toeslaan in 2000. Hij draalt om het verplicht bezoek aan zijn moeder te brengen. Maar groot is zijn verrassing als hij op de stoep het lijk van zijn moeder aantreft. Gevallen of geduwd uit het raam? En waarom is een schilderijtje van Permeke verdwenen uit haar flat ? En waarom verdwijnt plots ook Moço, een zwerver die tegenover de flat kampeerde in een parkje ?

De zoektocht naar het verleden van zijn kille, spilzieke, en overspelige moeder brengt tal van onthullende verrassingen mee, zeker in Kafee Atlas aan de Antwerpse Kaai.

De ongeschreven regel dat geen enkele auteur voor de tweede keer de Hercule Poirotprijs wint, is ook dit jaar niet overtreden. Conrad was vier keer eerder genomineerd voor de prijs, maar mocht hem nog niet eerder mee naar huis nemen.

Bron: Knack

27 oktober 2015

Bloemenzee (nieuws, 2015)

CORINE HARTMAN BASEERT NIEUWE THRILLER OP FAMILIEDRAMA

Nederland telt elk jaar zo'n veertig partnerdodingen. De afgelopen tien jaar hebben ruwweg 250 kinderen hierdoor een biologische ouder verloren. Corine Hartman baseert haar nieuwe thriller Een vlaag van waanzin op een dergelijk, waargebeurd familiedrama.


Een vlaag van waanzin verschijnt niet bij Karakter, waar Hartmans eerdere thrillers, waaronder de Jessie Haider-reeks, werden uitgebracht. Het nieuwe boek komt in februari 2016 uit bij Cargo, de uitgever die Hartmans coproductie Doodskopvlinder met Tomas Ross publiceerde.

Het verhaal: Voor de buitenwereld vormen ze een perfect gezin: Anthonie en Romée van Baerle en hun drie kinderen. Ze wonen in een villa met een zwembad. Hij is een succesvolle ondernemer, zij een toegewijde yogalerares. Maar dan krijgt Anthonie van zijn vrouw te horen dat ze hem gaat verlaten. Romée is verliefd op een ander en wil een tijdje op zichzelf gaan wonen om afstand te nemen. Diezelfde nacht vermoordt Anthonie zijn vrouw. Een vlaag van waanzinvertelt zijn verhaal. En het hare.

Manuscript
En dan is er nieuws van Gouden Stropwinnaar Donald Nolet. Ruim tweeëneenhalf jaar na zijn winnende debuut Versleuteld, verschijnt in mei 2016 zijn nieuwe thriller Handschrift van de duivel.

Nolet verhaalt over de briljante jonge wiskundig Zina Welter, die zich heeft teruggetrokken uit de maatschappij. In haar afzondering is ze gefascineerd geraakt door het Voynich Manuscript, een eeuwenoud geschrift, geschreven in een onbekende taal. Zina begint te werken aan een algoritme, waarmee ze hoopt dit mysterie te kunnen ontcijferen. Op een bijeenkomst van Voynich-experts ontvouwt ze haar plannen. Vanaf dat moment wordt ze meegesleurd op een zoektocht die haar naar Rome, Wenen en uiteindelijk een verborgen tombe in Praag leidt.

Concentratiekamp op Vlieland (nieuws, 2015)


LIJFSTRAFFEN OP HET BINNENHOF

In de thriller Verweesde kudde is het schrikbeeld dat Geert Wilders de Nederlander graag voorspiegelt, waarheid geworden. De samenleving is geïslamiseerd. Toch is zijn boek niet bedoeld om expliciet te wijzen op eventuele gevaren van de islam of andere godsdiensten, benadrukt schrijver Ronald A.R. Aarsen.


Verweesde kudde speelt zich af in het Nederland van 2035. De westerse samenleving is geïslamiseerd en de bevolking heeft zich apathisch bij de situatie neergelegd. Koninklijke erfopvolging is uit de grondwet geschrapt, de Oranjes zijn naar Argentinië vertrokken en Nederland is een republiek. De sharia is ingevoerd en tegenstanders van de machthebbers kunnen rekenen op lijfstraffen, uitgevoerd op het Binnenhof, of verdwijnen naar een geheim concentratiekamp op Vlieland.

Dit is het decor van de thriller Verweesde kudde van Ronald A.R. Aarsen, gepensioneerd ambtenaar van de Diplomatieke Dienst. Het boek is maandag 26 oktober verschenen.

In het verhaal wordt diplomaat Alex van Heert teruggeroepen uit het buitenland en krijgt hij de opdracht om illegale groepen die een afwijkende mening hebben op te sporen. Hij heeft zich in de tussentijd echter al bij een van die clubs aangesloten. Een nog dieper verborgen gezelschap bestaat uit leden van de regering en kopstukken uit de autochtone bevolking. Zij willen samenwerken om moslims en christenen nader tot elkaar te brengen. Het hoofd van de veiligheidsdienst heeft echter zo zijn eigen agenda. Hij wil ook de groepen opsporen, maar slechts met het doel ze te vernietigen. Van Heert raakt verzeild tussen twee vuren.

Schrijver Ronald A.R. Aarsen (1940) was vanaf 1967 werkzaam op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Later was hij plaatsvervangend Kanselier en financial controller op diverse ambassades, voornamelijk in Afrika. 'Dit boek is niet bedoeld om expliciet te wijzen op eventuele gevaren van de islam of andere godsdiensten', benadrukt de auteur. 'Wel laat het zien wat er zou kunnen gebeuren wanneer massa-immigratie niet gepaard gaat met integratie in bestaande samenlevingen. Dus wanneer gescheiden bevolkingsgroepen ontstaan die naast elkaar leven in plaats van met elkaar, waardoor radicale elementen kunnen floreren.' Verweesde kudde wordt op de markt gebracht door uitgeverij Village, een imprint van Van Dop Uitgevers.

Van Aarsens hand verscheen eerder De kanselier, waarin hij gebeurtenissen in de diplomatieke dienst beschrijft, die hij typeert als 'een nomadische tocht van 40 jaar'. Niet alleen wordt het leven en werken op Nederlandse ambassades in onder andere Duitsland, Indonesië en Kenia beschreven, ook komen diverse misstanden aan bod.

Koude onderkant (nieuws, 2015)


DEBUUTPRIJS VOOR ILSE RUIJTERS

Schrijfster Ilse Ruijters uit Almere heeft zondag 25 oktober de Hebban Thriller Debuutprijs 2015 in ontvangst genomen voor haar thriller De onderkant van sneeuw. Ze kreeg de Award uitgereikt door Bronja Hoffschlag, winnares van de vorige editie.

De prijsuitreiking vond plaats tijdens het Nederlands Thrillerfestival in Zoetermeer. De thrillerdebuutprijs werd in 2013 door hoofdredacteur Sander Verheijen in het leven geroepen en betekende de eerste lezersjuryprijs van thrillersite Crimezone.

Ruijters winnende boek verscheen in september 2014 bij The House of Books. De thriller vertelt het verhaal van Irene die de driejarige peuter Maja doodreed. Irene dreigt kopje onder te gaan in een immens schuldcomplex en lijkt zichzelf gek te maken; of doet iemand anders dat?

Eerdere winnaars van de Hebban Thriller Debuutprijs waren Arjen Lubach (IV, 2013) en Bronja Hoffschlag (De dode kamer, 2014). De andere genomineerden voor de prijs van deze editie waren Chantal van Mierlo met De nummers, Eva Monté (Te koop),  Bianca Nederlof (Ongrijpbaar), René van Rijckevorsel (Tunis) en Arjan Hoks met De verloren dochters.

Thrillerveteraan René Appel nam de Gouden Vleermuis in ontvangst uit handen van Ria Oostrop, voorzitter van het festival. De oeuvreprijs werd voor de derde keer uitgereikt. De eerste was voor Charles den Tex. Vorig jaar werd Tomas Ross gehuldigd voor zijn bijdrage aan de Nederlandse misdaadliteratuur.

(Bron: Hebban.nl)

18 oktober 2015

Vechten om vertaalrechten (nieuws, 2015)

ONVERWACHT THRILLERSUCCES VOOR ROEMEENSE JOURNALIST

De in Roemenië geboren Eugene Chirovici vestigde zich drie jaar geleden in Groot-Brittannië. Nu staat zijn eerste in het Engels geschreven thriller op het punt een internationaal succes te worden.


Eugene Chirovici
De misdaadroman The Book of Mirrors heeft de aandacht getrokken van uitgevers in 23 landen. Vertaalrechten worden aan de lopende band verkocht. Eugene Chirovici (51), die in de plaats Reading woont, publiceerde de afgelopen twee decennia tien literaire thrillers in zijn geboorteland. Maar de markt daar is te klein om er een redelijk belegde boterham mee te verdienen. Chirovici werkte er dan ook als journalist. Maar nu wacht hem een voorschot van zeven cijfers voor de komma met dank aan de contracten die inmiddels gesloten zijn.

'Ik weet niet zeker of ik me wel realiseer wat er gebeurt', aldus de schrijver in The Guardian. 'Het is overweldigend en onverwacht.'

De auteur, die onder de naam E.O. Chirovici schrijft, had bij het eerste Britse literaire agentschap waarnaar hij zijn manuscript stuurde, meteen succes. Daarvoor was hij afgewezen door zes Amerikaanse literaire agentschappen. 'In hun brieven schreven ze niet waarom', aldus Chirovici. Zijn agent begon drie weken gegadigden te zoeken voor The Book of Mirrors. Binnen drie uur had hij een Italiaanse uitgever gevonden, terwijl elf Duitse uitgeefhuizen vochten om de vertaalrechten.

Een uitgever beschrijft The Mirror of Books als een kruising tussen De verborgen geschiedenis van Donna Tartt en De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón. Het boek speelt zich af in deze tijd, maar gaat over een moord op een charismatische hoogleraar aan Princeton University in de late jaren tachtig van de vorige eeuw. Een literair agent in New York ontvangt een onvolledig manuscript van een boek, genaamd The Book of Mirrors. Het is geschreven door een man die destijds student was aan de universiteit. In het manuscript heeft hij een aanwijzing naar de moordenaar 'verstopt'. De schrijver overlijdt voordat de literaire agent meer over hem te weten kan komen. De agent vervolgens op zoek naar de waarheid achter de moord.

Chirovici kwam naar Groot-Brittannië omdat zijn zoon kon gaan studeren aan de universiteit van Cardiff en zijn vrouw een aanbod had gekregen om er als financieel analist te gaan werken. 'Het is de bedoeling dat ik fulltime schrijver word', aldus Chirovici.

(Bron: The Guardian)

Max van Olden (interview, 2015)

'GRISHAM IS EEN REUS'

Vers van de pers ligt 'Lieve edelachtbare' in de winkel, het thrillerdebuut van advocaat Max van Olden (1973). Zijn uitgever noemt hem de Nederlandse John Grisham. Een kennismaking in twaalf vragen.


(Door Peter Kuijt)


Voor de thrillerlezer, die - hopelijk - niet al te vaak met rechtszaken te maken heeft, ben je (nog) een onbekende. Zou je je in het kort aan de lezer willen voorstellen?

Max van Olden: 'Ik ben geboren in Zevenaar, heb rechten gestudeerd in Nijmegen en woon alweer vijftien jaar in Amsterdam, waar ik ook werk als advocaat. Al vanaf mijn jeugd lees ik veel, als klein jongetje was ik kind aan huis in de bibliotheek. Op de middelbare school klaagde iedereen steen en been over de twintig boeken die je op je lijst moest hebben, maar op die van mij stonden er meer dan veertig. Ik vond en vind lezen een erg prettig tijdverdrijf. Na mijn rechtenstudie ben ik ook gaan schrijven.'


We begrijpen dat je als advocaat gespecialiseerd bent in portret- en auteursrecht. Heb je in jouw praktijk weleens zaken meegemaakt die betrekking hadden op (al dan nog niet) gepubliceerde misdaadromans?
'In mijn eigen praktijk heb ik dat nog niet meegemaakt. Er zijn wel verschillende procedures gevoerd over de Endstra-tapes met de discussie op hoog academisch niveau of er auteursrechten rusten op de gesprekken met vastgoedondernemer Willem Endstra. Die gesprekken, die in boekvorm werden uitgegeven, waren opgenomen op de achterbank van een politieauto. Voor een auteursrechtjurist en boekenliefhebber als ik was dat natuurlijk een prachtzaak om te volgen.'


We lezen dat jouw interesse ligt in de hoek van ‘onrechtmatige (pers)publicaties’. Welke zaken heb je zoal op je bordje gekregen?
'Jaren geleden haalde een zaak die ik voor een arts behandelde de voorpagina's van de landelijke dagbladen. Het ging om de inmiddels overleden Haagse arts dr. Sickesz, van wie werd gezegd dat ze aan kwakzalverij deed. Ik heb het hoger beroep in die zaak gedaan bij het hof, en met succes. Er moest een rectificatie komen. Helaas is de uitspraak later vernietigd door de Hoge Raad, maar ik vond het één van de interessantste zaken die ik ooit heb gedaan. Verder sta ik regelmatig mensen en bedrijven bij die, al dan niet met gebruik van een verborgen camera, in consumentenprogramma’s als Kassa en Radar te zien zijn geweest, en heb ik een religieuze organisatie en verschillende schrijvers bijgestaan.'


Waarom heb je gekozen voor het schrijven van een thriller en niet voor een non-fictieboek? Jouw boek gaat immers over 'chantage en machtsmisbruik binnen het Nederlandse rechtssysteem'.
'Dat is heel eenvoudig: in fictie kun je alles naar je hand zetten. Je kunt de verhaallijnen, de personages en de settings uitdenken en de spanning optimaal doseren. Bovendien vind ik het leuk om een vleugje entertainment aan het verhaal toe te voegen, een lichte toets. Die vrijheid is fantastisch. Non-fictie kan ook heel spannend zijn, maar dan ben je gebonden aan de feiten en dat ligt me wat minder.'


Hoe ben je op het idee voor Lieve edelachtbare gekomen? Is het verhaal wellicht gebaseerd op een ervaring uit de beroepspraktijk? Kunnen sommige personen zich in de karakters herkennen?
'Het verhaal is honderd procent fictie. Ik heb het bedacht toen ik me realiseerde dat er in het strafrecht interessante, onzichtbare muren staan tussen de drie partijen: de rechterlijke macht, de advocatuur en het Openbaar Ministerie. Dat is dramatisch gezien een mooi gegeven en aangezien ik al een tijd een boek wilde schrijven ben ik daarmee aan slag gegaan. Toen ik eenmaal had besloten welke van die muren ik wilde afbreken kwam ik snel tot een idee. Mocht iemand zich overigens wél in een van de twee hoofdpersonages uit mijn boek herkennen dan raad ik diegene dringend aan alvast een goede advocaat te nemen…'


Hoelang heb je aan het boek gewerkt?

'Ik schreef na het avondeten steeds een paar uur en in het weekend. Toen het manuscript al in een vergevorderd stadium was, heb ik ook een hele week in mijn eentje in een bungalow zitten werken. Dat was geweldig. Het huisje stond in de bossen en als ik over mijn laptop heen keek, zag ik spechten en eekhoorns in de bomen zitten. Het hele traject, van eerste idee tot boekpresentatie, heeft een kleine twee jaar geduurd.'


Hoe is het schrijven überhaupt bevallen? Een ervaring in de categorie ‘eens maar nooit weer’ of smaakte het juist naar meer?
'Het is mij zeer goed bevallen. Als ik de betreffende scène al goed in mijn hoofd had, kwamen de zinnen soms bijna vanzelf op het scherm te staan. Dat was een verrassende ervaring. Natuurlijk ging het niet altijd zo gemakkelijk. Ik heb het manuscript ook weleens een paar weken laten liggen omdat ik vastzat. Toch kwam ik er altijd weer uit. Verder heb ik een goede redacteur die de zwakke plekken kon aanwijzen. Het schrijven smaakt dus zeker naar meer.'


Jouw uitgever stelt dat je ‘de Nederlandse John Grisham’ bent. Wat vind je van deze Amerikaanse bestsellerauteur?
'Grisham is een reus. Zijn plots zijn geweldig, er zit een enorme stuwende kracht in zijn verhalen. Ik lees zijn boeken graag.'


Kun je ook aangeven wat Grishams plus- en minpunten zijn?
'Ik heb een aantal van zijn klassiekers gelezen: De advocaat van de duivel, De getuige, De cliënt en een paar minder grote titels. Zoals gezegd; de verhalen zitten erg goed in elkaar, je wilt blijven doorlezen en dat is toch een van de belangrijkste kwaliteiten van een thriller. Als ik een minpunt moet noemen dan vind ik dat zijn personages soms wat eendimensionaal overkomen. Die zouden wat mij betreft beter mogen worden uitgewerkt.'


Wie zijn jouw favoriete thrillerauteurs?

'Die vraag trek ik graag wat breder, naar spannende boeken in het algemeen want dat is wat ik meestal zoek in een boek: suspense in combinatie met originaliteit. Er hoeft voor mij namelijk echt geen lijk gevonden te worden op de eerste pagina en er hoeft ook niet per se ‘thriller’ op het omslag te staan. Ik kom dan uit op de volgende auteurs: Stephen King (Misery, De shining), Tim Krabbé (Het gouden ei), Patrick Süskind (Het parfum), John Grisham (De getuige, Advocaat van de duivel), Saskia Noort (De eetclub), Elvin Post (Roomservice, Dame blanche), Michael Berg (Heller) en S.K. Tremayne (IJstweeling).'


De Amerikaanse advocaat Phillip Margolin, die later een succesvol thrillerauteur werd, zei ooit in een interview dat hij als advocaat liever geen onschuldige cliënten had. ‘Dat is het ergste dat je als strafpleiter kunt meemaken. Als jouw verdachte schuldig is en je verliest de zaak, kun je je nog troosten met de gedachte: tja, hij deed het toch. Maar als je dat overkomt bij een onschuldige cliënt, is dat onvergeeflijk. Er staat dan ook een ongelooflijke druk op je. Je mag de zaak gewoon niet verliezen.’ Wat vind je van die uitspraak?

'Natuurlijk is het verschrikkelijk als een onschuldige cliënt in de gevangenis belandt. Maar als advocaat kun je bijna nooit zeker weten of je cliënt de waarheid spreekt, je bent immers niet bij het delict aanwezig geweest. Een gevoel van onrechtvaardigheid is dan dus vooral gebaseerd op intuïtie.
Is er wél onweerlegbaar bewijs van zijn of haar onschuld – wat niet snel het geval zal zijn – dan mag je als advocaat inderdaad niet verliezen. Toch zal het OM ook de nodige druk ervaren, want de officier van justitie ziet de vrijspraak natuurlijk al aankomen.'


Als advocaat heb je jaren geleden voor een cliënt geprobeerd een boek over een evangelist te verbieden. Hoe sta je als schrijver in het algemeen tegenover pogingen om de verschijning van een boek te verhinderen?

'Als schrijver? Nou, de vrijheid van meningsuiting is in Nederland – gelukkig – een groot goed. Er moet daarom heel wat aan de hand zijn voordat een boek door een rechter wordt verboden. Dat neemt echter niet weg dat schrijvers van non-fictie hun huiswerk goed moeten hebben gedaan voordat de drukpersen gaan draaien; voor ernstige beschuldigingen moet immers een deugdelijke feitelijke onderbouwing bestaan.

Bij fictie geldt dat herkenbaarheid nog weleens tot geschillen leidt. Als romanpersonages te duidelijk zijn te herleiden tot bestaande personen en deze bijvoorbeeld worden geschoffeerd, kan de publicatie onrechtmatig zijn. Maar zaken waarin de uitgave van een roman door een rechter is verboden zijn op één hand te tellen. Excuses, nu heb ik de vraag toch als advocaat beantwoord.'

(copyright foto auteur: Lawrence Mooij)

Boekje open (nieuws, 2015)

LE CARRÉ ONTHULT SPIONAGETRUCS IN MEMOIRES

Oud-medewerker van de Britse geheime dienst en bestsellerauteur John le Carré brengt komend jaar zijn memoires uit. Daarin opent hij deuren die voor normale stervelingen doorgaans gesloten blijven.


The Pigeon Tunnel is de titel van de memoires die John le Carré in september 2016 op de markt brengt. In het boek, dat Stories from my life als subtitel heeft, openbaart de voormalig agent van MI5 en MI6 ervaringen uit zijn spionnenleven, waarop sommige van zijn thrillers zijn gebaseerd.

'Komende uit een geheime wereld heb ik geprobeerd een theater op te zetten voor de grotere wereld waarin we leven', schrijft Le Carré in het boek. 'Eerst komt de fantasie, daarna de zoektocht naar de werkelijkheid. Vervolgens gaan we weer terug naar het imaginaire en dan naar de schrijftafel waaraan ik zit.' Volgens uitgeverij Penguin Random House is The Pigeon Tunnel Le Carré's eerste non-fictie boek. 'Het is een opwindende reis naar de wereld van 'de geheimendelers' - de mannen en vrouwen die de inspiratie vormden voor zijn boeiendste spionageromans', aldus de uitgever.

Naast memoires van John le Carré, pseudoniem van David Cornwell, zelf staat er ook een biografie van de schrijver op stapel. In november verschijnt John le Carré, the biography, geschreven door Adam Sisman bij uitgeverij Bloomsbury.

(Bron: The Guardian)

Aanbod (nieuws, 2015)

LAGERCRANTZ SCHRIJFT NIEUWE MILLENNIUM-THRILLERS

David Lagercrantz heeft de smaak blijkbaar te pakken: zijn vervolg op de 'Millennium'-trilogie ligt nog maar twee maanden in de boekhandel of de uitgeverij kondigt al aan dat er nog twee delen bij komen.


'Ik kon dit aanbod gewoonweg niet weigeren', zegt David Lagercrantz in een verklaring op de website van zijn uitgeverij Norstedts. 'Ik heb zo veel plezier gehad bij het schrijven. En ik denk dat ik echt een goed verhaal heb voor een vervolg.'

De uitgever heeft het besluit genomen vanwege de positieve reacties op Wat ons niet zal doden, dat wereldwijd op 27 augustus verscheen. In veel landen, waaronder Nederland, staat het boek nog altijd in de top-10 van de bestsellerlijsten.

Lagercrantz deed vorige maand nog voorkomen alsof hij in dubio verkeerde over het schrijven van een of meerdere nieuwe delen van de Millennium-serie. Hij zei toen in een interview op Hebban.nl met Kees de Bree: 'Ik moet er diep over nadenken. Ik heb een oprecht grondige hekel aan het herhalen van mezelf. Voordat ik het weet zit ik vast in het Millennium en schrijf ik alleen maar voor het geld. Ik wil geen onderdeel worden van een commerciële business. Dat is een valkuil, waar ik op dit moment liever niet in vastzit. In ieder geval niet mijn leven lang. Nog één of twee jaar Millennium, daar kan over nagedacht worden. Dan ben ik financieel onafhankelijk en kan ik gaan schrijven over bloemen in tuinen, ja. Over dingen waarover ik zelf graag wil schrijven. Maar aan de andere kant is dat juist het probleem: Wat wil ik dan precies? Ik geef mezelf nog even de tijd om dat uit te zoeken.'

Van de eerste trilogie werden wereldwijd 80 miljoen exemplaren verkocht. Auteur Stieg Larsson overleed in 2004 op 50-jarige leeftijd aan een hartaanval. Hij heeft niet kunnen meemaken dat de reeks zo'n succes zou worden. De auteur zou voor zijn dood aan een vierde deel gewerkt hebben, maar het is niet duidelijk of er daadwerkelijk een script was. De roman van Lagercrantz staat daar volledig los van.

Het vijfde boek uit de reeks zal in 2017 uitkomen, het zesde boek wordt waarschijnlijk in 2019 gepubliceerd.

(Bronnen: Norstedts, De Morgen, NOS)

Spin-off (nieuws, 2015)

HANNAH SCHRIJFT TWEEDE 'POIROT'

De Britse misdaadauteur Sophie Hannah is door de erven van Agatha Christie gevraagd om een tweede detective rond Hercule Poirot te schrijven. Het boek moet volgend jaar verschijnen. Dan is het honderd jaar geleden dat de Belgische speurder voor het eerst in een verhaal opdook.


In 2014 publiceerde Sophie Hannah het Poirot-avontuur De Monogram Moorden, de eerste geautoriseerde spin-off van een van de door Agatha Christie bedachte karakters. Het boek verkocht in het Verenigd Koninkrijk 76.000 exemplaren en werd in 34 talen vertaald.

De nieuwe Poirot draagt de titel The Closed Casket. Het wordt in september 2016 in Groot-Brittannië en de VS uitgegeven door HarperCollins. De vertaalrechten zijn in handen van de Christie Estate.

Hercule Poirot werd geïntroduceerd in De onschuldige moordenaar, ook bekend als De zaak Styles. Het was de eerste misdaadroman van Agatha Christie. Het originele boek The Mysterious Affair at Styles werd in 1916 geschreven, maar werd pas vier jaar later in de VS en vijf jaar later in Engeland uitgebracht. Een eerste Nederlandstalige versie kwam in 1932 op de markt.

(Bron: o.a. The Bookseller)

11 oktober 2015

Voor de komma (nieuws, 2015)

IEDEREEN WIL 'MAESTRA'

Erin Cressida Wilson, die het script schrijft voor de verfilming van de thriller 'The Girl on the Train' van Paula Hawkins, zal ook het filmscenario van 'Maestra' van de Britse historica Lisa Hilton voor haar rekening nemen.

Lisa Hilton
De thriller Maestra verschijnt pas op 10 maart 2016 in het Verenigd Koninkrijk (en ook komend voorjaar in Nederlandse vertaling bij The House of Books), maar nu is er al veel te doen over het boek van Lisa Hilton. TriStar Pictures kocht in een vroeg stadium de filmrechten, de vertaalrechten zijn inmiddels aan twintig landen verkocht. Zo verwierf uitgeverij Putnam de rechten voor de Amerikaanse markt en had daar een bedrag met zeven cijfers voor de komma voor over. The Daily Mail bombardeerde schrijfster Lisa Hilton - zeer tegen haar zin, trouwens - al tot de nieuwe E.L. James.

Maestra vertelt het verhaal van Judith Rashleigh, die overdag werkzaam is op een prestigieus veilinghuis in Londen en 's avonds nog wat bijverdient in een weinig aangename bar. Rashleigh wordt door het veilinghuis op straat gezet als ze ontdekt dat er een vervalst schilderij onder de hamer komt. Ze ontdekt dat er een complot in de maak is, vlucht naar de Franse Rivièra en raakt uiteindelijk in een strijd verwikkeld, waarin ze moet vechten voor haar leven.

Mark Smith, CEO van uitgeverij Bonnier Publishing, die onlangs met L.S. Hilton (haar schrijversnaam) de Nederlandse pers ontmoette voor een 'sneak preview' van Maestra, verklaart tegenover The Bookseller dat hij niet kan wachten op de verfilming. Hij verwacht 'een slimme en sexy thriller'.

Lisa Hilton (40) is journaliste, biografe en historica, die meerdere boeken op haar naam heeft staan, waaronder een biografie van koningin Elizabeth I. Maestra is de eerste in een serie van drie psychologische thrillers. 'Historie zal altijd een passie van mij blijven, maar ik ben verheugd dat ik ook iets totaal anders heb mogen schrijven', liet Hilton aan The Daily Mail weten. Volgens deze krant moet Hiltons 'erotische' thriller de concurrentie aangaan met de Vijftig tinten-trilogie van E.L. James.

Amy Pascal, die de film Maestra produceert, beschrijft Judith Rasleigh als 'een van de meest memorabele heldinnen' in de fictie van de laatste jaren. Volgens haar zal Rasleigh vooral fans van de thrillers van Stieg Larsson en Gillian Flynn aanspreken. En Putnam-uitgever Tara Singh Carlson vergelijkt Rasleigh met 'een vrouwelijke Mr. Ripley'. 'Ze is sexy, slim en erg slecht in de goede zin van het woord.'

(Bronnen: o.a. The Bookseller, The Daily Mail, New York Times)

Bonusregeling (nieuws, 2015)

JAMES PATTERSON DEELT - WEER - UIT

Bestsellerauteur James Patterson zit bepaald niet op zijn centen. Geregeld helpt hij de Amerikaanse boekhandel met financiële steun. Nu deelt Patterson opnieuw uit en zijn boekverkopers de gelukkigen.

's Werelds bestverkopende schrijver deelt de komende tijd een kwart miljoen dollar uit aan medewerkers van onafhankelijke boekwinkels, aangesloten bij de American Booksellers Association (ABA). 'Ik blijf aandacht vragen voor het feit dat boekverkopers de helden van onze maatschappij zijn', meldt de auteur in een mail aan de Los Angeles times. 'Boekverkopers worden doorgaans onderbetaald, terwijl ze lange dagen maken.'

James Patterson is Sinterklaas niet, maar hij handelt er wel naar. Hij geeft een 'vakantiebonus', variërend van duizend tot vijfduizend dollar, aan boekverkopers die daarvoor worden genomineerd door hun fans, klanten en collega's. Tussen nu en 1 november kan iedereen daartoe een formulier invullen op de site van de ABA. Een week voor Kerstmis worden de namen van de gelukkige bonusontvangers bekendgemaakt.

De afgelopen jaren deed Patterson zich al vaker kennen als een weldoener voor de boekhandel. Zo doneerde hij in 2014 één miljoen dollar aan 178 boekwinkels in de Verenigde Staten. Patterson liet de Los Angeles Times weten niet verbaasd te zullen zijn als de boekverkopers hun bonus (deels) zouden besteden aan boeken. 'Dat is wat boekenliefhebbers doen.'

(Bron: Los Angeles Times)

Bewijs het maar (nieuws, 2015)

PATRICK CONRAD GENOMINEERD VOOR HERCULE POIROTPRIJS

De jury van de Knack Hercule Poirotprijs 2015 heeft de kanshebbers voor de bekendste bekroning voor Vlaamse misdaadromans bekendgemaakt. De longlist bestond uit 41 boeken, veertien minder dan de vorige editie.

De 5 genomineerden zijn: Weg van Jos Dewit (Witsand uitgevers), De vleermuismoorden van Toni Coppers (Manteau), Justine van Anne-Laure Van Neer (Kramat), Moço van Patrick Conrad (Vrijdag) en Bewijs het maar van Rudy Soetewey (Kramat).

De 18de Hercule Poirotprijs wordt op 31 oktober uitgereikt. Dat gebeurt tijdens de openingsdag van de Boekenbeurs in Antwerpen. De prijs bestaat uit een 'gepersonaliseerde Mont-Blanc Tolstoi Writers edition’-pen en een geldprijs van 5.000 euro. Als de ongeschreven regel dat geen enkele auteur de prijs voor de tweede keer wint, nog steeds van kracht is, dan maken Coppers en Soetewey geen kans. Zij wonnen de prijs respectievelijk in 2014 en 2011.

Dit jaar bestaat de jury uit Linda Asselbergs (Knack Weekend), de onlangs overleden Fred Braeckman (De Morgen, Knack.be, VRT), Lukas De Vos (redactie.be, knack.be), Patrick Van Gompel (VTM), John Vervoort (Het Nieuwsblad, De Standaard), onder aanvoering van juryvoorzitter Geert Lambrecht (Knack-Line-extensions).

05 oktober 2015

Exit (nieuws, 2015)



SCHRIJVER HENNING MANKELL OVERLEDEN

De Zweedse schrijver Henning Mankell is op 67-jarige leeftijd overleden. Het bericht van zijn overlijden werd vandaag op zijn website geplaatst. Mankell is onder meer bekend door zijn misdaadromans zoals die van de serie Kurt Wallander. Hij bleek vorig jaar aan longkanker te lijden en trok zich uit de openbaarheid terug.

Voor zijn Nederlandse uitgever, Eric Visser van De Geus, komt het nieuws van het overlijden toch onverwacht. Hij kende hem goed. Visser heeft in twintig jaar zeker twintig boeken van Mankell uitgegeven. „Mankell was een heel groot verhalenverteller. Een sociaal bewogen man, die het schrijven niet los kon zien van maatschappelijke verhoudingen. Zo had hij bijvoorbeeld veel aandacht voor Afrika en vluchtelingen."

Mankells boeken deden en doen het zeer goed in Nederland. „Ik denk dat er zeker ruim 3,5 miljoen van zijn verkocht", aldus Visser. Het nieuwste boek van de Zweedse auteur verschijnt overigens volgende week. De titel is: Zweedse laarzen. Het is het vervolg op de roman Italiaanse schoenen. De nieuwe roman draait opnieuw rond Fredrik Welin. Sinds hij als chirurg een fatale fout heeft gemaakt, leeft hij teruggetrokken op een Zweeds eiland in de Oostzee. Hij heeft de stilte opgezocht en sluit zich af voor mensen. Op een herfstnacht schrikt de oud-chirurg wakker: zijn huis staat in lichterlaaie. Ternauwernood weet hij het brandende huis te ontvluchten. Welin is alles kwijt en is gedwongen zijn leven opnieuw vorm te geven. En dat terwijl hij wordt beschuldigd van brandstichting.

In mei van dit jaar verscheen Mankells boek Drijfzand, een autobiografie die werd bestempeld als 'een ode aan het leven'. Begin 2014 werd bij Mankell kanker in een vergevorderd stadium geconstateerd. Er waren tumoren aangetroffen in zijn linkerlong en nek. ,,Ik heb al heel vroeg besloten om hierover te schrijven, omdat het uiteindelijk gaat om de pijn en het lijden die zo veel mensen treffen'', liet Mankell weten. ,,Mijn angst is groot'', vervolgde de schrijver, ,,maar globaal genomen kan ik het onder controle houden.''

Mankell laat in Drijfzand allerlei belangrijke momenten uit zijn leven de revue passeren. Vanuit zijn dagelijkse strijd tegen de ziekte reist Mankell terug en vooruit in de tijd, waarbij het erfgoed dat de mens nalaat en de opeenvolging van generaties de rode draad vormen, die verleden, heden en toekomst met elkaar verbindt. De schrijver brengt verschillende onderwerpen ter sprake, van 's werelds eerste kunstenaars die de prehistorische grotschilderingen maakten tot onderzoek naar komende ijstijden.

Henning Mankell begon al op twintigjarige leeftijd te schrijven en is daarna nooit meer gestopt, zelfs toen hij vorig jaar te horen kreeg dat hij kanker had. Sterker nog, de Zweedse auteur schreef over zijn ziekte columns voor een Zweedse krant.

Mankell werd op 3 februari 1948 in de Zweedse hoofdstad Stockholm geboren. Hij groeide op in de kleine dorpjes Sveg en Boras in het westen en zuiden van Zweden. Toen hij zes jaar was en zijn grootmoeder hem leerde schrijven, was hij verkocht. Op twintigjarige leeftijd werd hij schrijver en assistent-regisseur aan een theater in Stockholm. In 1985 begon hij met werken in een theater in Mozambique en vanaf dat moment woonde hij afwisselend in het Afrikaanse land en Zweden.

De boeken van Mankell zijn in meer dan dertig landen uitgegeven. Hij boekte veel succes met zijn  misdaadserie over de tobberige inspecteur Kurt Wallander, die ook is verfilmd in Zweden. Voor het boek Moordenaar zonder gezicht kreeg hij in 1992 al de Glazen Sleutel, de prijs voor het beste Scandinavische misdaadboek. Later zou hij onder meer de Dagger Award (2001) krijgen voor Dwaalsporen en een Amerikaanse Gumshoe Award (2004) voor de misdaadroman De terugkeer van de dansleraar. De Wallander-televisieserie kreeg in 2009 een BAFTA-Award.

De Zweed schreef tientallen boeken, waaronder ook romans en kinderboeken, en kaartte daarin regelmatig maatschappelijke kwesties aan. Hij stond bekend om zijn kritiek op de Vietnamoorlog, de apartheid in Zuid-Afrika en de manier waarop het Westen met zijn koloniën omging. In een interview zei Mankell later ook dat zijn boeken niet alleen over een misdaad gaan. „Een goed misdaadverhaal gaat niet alleen om de misdaad die wordt opgelost. Het zou een psychologische beschouwing moeten zijn van de cultuur die het weerspiegelt."