Fons Burger - De Martelaren van Lot (2005)

Eén miljonair maakt nog geen schrijver

(Door Peter Kuijt)

Je bent miljonair en je denkt dat je kunt schrijven. Omdat je niet van de luimen van commercieel denkende uitgevers afhankelijk wilt zijn, laat je je nieuwe roman in eigen beheer uitkomen. En je wacht ook niet lijdzaam af totdat recensenten eindelijk de moeite nemen jouw roman te ontdekken. Nee, je betaalt een bureau, bedreven in 'publicity & creative support', dat de pers bestookt met het boek en later met de vraag of de criticus 'het' wat vond.

Ziehier de strategie van Fons Burger, in een vorig leven hoofdredacteur van Nieuwe Revu, socialist en zanger, thans promotor van de maatschappelijk verantwoorde Oké-sinaasappel, miljonair, linkse projectontwikkelaar in Rotterdam en schrijver. De slagerszoon uit Zandvoort debuteerde vorig jaar met zijn 'dicklitroman' Vrouwen, een mannelijke versie van Bridget Jones en Sex & the City waarin hij op 'elke pagina klaarkwam', nu probeert hij het met zijn eerste thriller, De Martelaren van Lot.

Hoofdpersoon is fotograaf en (net als Burger) ex-oorlogsjournalist David J. Carelsen, die het gevaar laat voor wat het is en in een luxe studio het ene model na het andere vereeuwigt en daarna met ze de koffer in duikt. Zijn leven kantelt als hij in een café in het geniep een plaatje schiet van de mooie Rebecca. Dat had hij beter niet kunnen doen, want Rebecca, in wier niet met name genoemde land een stevige burgeroorlog gaande is, wil goedschiks dan wel kwaadschiks de foto's bemachtigen.

Carelsen raakt in de ban van deze gevaarlijke vrouw, sterker nog: hij wordt verliefd op Rebecca en reist haar achterna naar haar land in oorlog. Onderwijl heeft hij nog affaires met een verre van oprechte journaliste en een gesluierde dame die overdag schoonmaakt en hem 's nachts berijdt. En o ja, er vinden ook nog aanslagen plaats: op een diplomaat in een Mercedes en op een passagierstrein in een tunnel.

Burger is op de achterflap luid en duidelijk over De Martelaren van Lot: 'Een pageturner met een aangrijpende ontknoping.' Wie de moeite neemt het boek te lezen, zal tot een andere conclusie komen. De thriller hangt als los woestijnzand aan elkaar en veroorzaakt geen enkel moment een verhoogde hartslag. Burger wisselt voortdurend van perspectief in tijd, zonder dat de importantie daarvan duidelijk wordt, wellicht alleen maar om de lezer in verwarring achter te laten. Een meeslepende stijl, tja, ook die is er niet: geen enkele zin in de thriller is de moeite van het herlezen waard. Kortom, één miljonair maakt nog geen schrijver.

Fons Burger - De Martelaren van Lot. Uitgave van Dif Books, 215 pag.