Dokter Mambo mist gevoel voor ritme
(Door Peter Kuijt)
Oud-politieman Lex Eckhardt noemt zichzelf een forensisch onderzoeker. In opdracht van zijn voormalige werkgever brengt de Amsterdammer op niet altijd geoorloofde wijze witwaspraktijken van criminelen in kaart. Daarnaast is hij door particulieren in te schakelen voor allerhande opdrachten, mits goedbetaald. Lex Eckhardt is ook tamelijk arrogant. Hij denkt dat hij goed kan salsadansen, laat zich voorstaan op zijn beheersing van de oosterse vechtkunst pencak silat en koestert vooroordelen over vrouwen, latino's, psychiaters en verhuizers.
Lex Eckhardt is, kortom, geen prettige persoonlijkheid. Maar lezers die Dokter Mambo, de tweede thriller van psycholoog Theo IJzermans (1944) openslaan, moeten hem voor lief nemen. Eckhardt speelt er na IJzermans' thrillerdebuut Rum en Coca-Cola namelijk weer de hoofdrol in. Als Dokter Mambo een meeslepend leesavontuur was geweest, hoefde dat op zich nog niet zo'n ramp te zijn. Helaas, IJzermans' jongste pennenvrucht is moeilijk weg te slikken.
Eckhardt wordt door de echtgenote van psychiater Ronald Verhoeven ingeschakeld omdat haar man wordt bedreigd. Verhoeven wordt ook wel Dokter Mambo genoemd vanwege zijn voorliefde voor salsamuziek en zijn steun aan Latijns-Amerikaanse organisaties. Even later meldt zich ene Angelito, een Cubaanse vluchteling, bij Eckhardt. Ook hij wordt bedreigd. De lezer die aan een half woord genoeg heeft, weet: deze twee zaken houden verband met elkaar. Het heeft zelfs te maken met showprocessen die eind jaren 80 in Cuba werden gevoerd, maar het voert te ver om op deze plek over uit te weiden.
Zonder noemenswaardige problemen, ja zelfs bijna zonder kleerscheuren, weet Eckhardt dit avontuur, waar toch een aantal slachtoffers valt, tot een goed einde te brengen. En daar zit hem nou net de kneep. Het gaat die vervelende blaag te makkelijk af, het wordt geen moment spannend. Tel daarbij op de kleine foutjes (zo schrijft IJzermans stengun terwijl hij het stroomstootwapen stungun bedoelt) en de weinige vlammende stijl (tenenkrommend: 'haar rug was doorzeefd met kogelgaten') en de conclusie is duidelijk: Dokter Mambo mist elk gevoel voor ritme.
Theo IJzermans - Dokter Mambo, uitgeverij Signature, 192 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten