08 januari 2022

De beste thrillers aller tijden #6 (nieuws, 2022)


De favoriet van... Anya Niewierra




De Spanningsblog bestaat op 14 april vijftien jaar. En wie (bijna) jarig is, trakteert. Maar in boeken weggeven zijn we niet zo bedreven, daar zijn andere websites beter in. Waar deze blog zijn volgers wel blij mee hoopt te maken, is een lijst met de allerbeste thrillers, gekozen door tientallen spannendeboekenschrijvers uit Vlaanderen en Nederland. In de aanloop naar het derde lustrum haalt De Spanningsblog telkens een boek naar voren dat volgens in ieder geval één auteur boven al het andere spannende leesvoer uitstijgt. Uiteindelijk komt daar een favorietenlijst van heb ik jou daar tot wasdom. Vandaag: schrijfster Anya Niewierra.


Isabelle Allende - Het Huis met de Geesten


Het begon met de Markiezin der Engelen

(Door Anya Niewierra) 

Mijn grote passie voor lezen begon toen ik 12 was, op 25 december 1976. Ik kreeg toen de roman Angélique, Markiezin der Engelen van Anne en Serge Golon cadeau van mijn ouders. Ik had om dat boek gezeurd. Een paar weken eerder waren namelijk de vijf Angélique-films op tv uitgezonden.

Ik was na het kijken helemaal in de ban van de adellijke Angélique en haar avonturen in het 17e eeuwse Frankrijk en wilde méér. Echter, in die jaren kon je alleen maar méér krijgen in boekvorm. Dvd’s bestonden immers nog niet. Dus ik moest lezen. Wat ik deed. Het verhaal greep me vanaf de eerste zin:

“Nounou”, vroeg Angélique, "waarom heeft Gilles de Retz toch zoveel kindertjes doodgemaakt?"

De Angéliques waren formeel geen thrillers, maar lazen wél als thrillers. Er waren talloze achtervolgingen en er werden mensen doodgestoken, doodgeslagen, vergiftigd, opgehangen, levend verbrand. Noem maar op… Menige huidige thriller verbleekt bij het arsenaal aan gruwelijkheden dat in de Angélique-serie aan je voorbij trekt.

Na mijn thriller-ontgroening door Angélique, stortte ik me op de Agatha Christies. Deze stonden op de bovenste plank van de hoge boekenkast in onze woonkamer. Die bovenste plank was verboden terrein. Daar mochten mijn zusje en ik niet aankomen. Wij waren volgens mijn vader nog ‘te jong voor de inhoud’. Echter, met het verbod, kwam mijn drang om tegen dat verbod in te gaan.

Aangezien mijn ouders veel weg waren, was er gelegenheid genoeg om de ‘verboden inhoud’ te verkennen. Het eerste boek dat ik staande op een stoel pakte, was een omnibus met vijf boeken van Agatha Christie (van A.W. Sijthoff uit 1965. Ik heb ‘m nog!). Ik sloeg het boek open en begon te lezen:

“Mr. Mayherne zette zijn pince-nez af, wreef de glazen op en plaatste hem vervolgens weer bedachtzaam op zijn vlezige neus. Toen kuchte hij – het korte, droge kuchje dat zo typerend voor hem was – en vestigde zijn blik opnieuw op de man die tegenover hem zat, de man die beschuldigd was van moord met voorbedachten rade.”

Dat jaar heb ik zeker twintig Agatha Christies gelezen, in onze woonkamer, bij de verboden boekenplank. Tijdens het lezen deed ik wedstrijdjes met mezelf: na twee hoofdstukken gokken wie het had gedaan. Als ik verloor, zou ik mijn huiswerk maken. Als ik won, mocht ik van mezelf nóg een verhaal lezen. Ik verloor vrijwel altijd… Agatha Christie is kampioen in het misleiden van haar lezers.

Op deze plek wil ik ook nog even het aller-aller-aller-spannendste boek noemen dat ik ooit heb gelezen: dat is Het Huis met de Geesten van Isabel Allende. Ook dit boek is formeel géén thriller, maar staat vol met paranormale verschijnselen, achtervolgingen en martelingen. Het verhaal begint zo:

“Barrabas is over zee bij ons gekomen, schreef het meisje Clara in keurig schoonschrift. Ze had destijds al de gewoonte om belangrijke dingen op te schrijven. Later, toen ze niet meer praatte, noteerde ze ook alledaagse dingen…”

Eh? En hoezo praatte die Clara dan niet meer? Wat is met haar gebeurd?

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Flaptekst: 
Het huis met de geesten is een familiekroniek die zich vanaf het begin van de twintigste eeuw over vier generaties uitstrekt tot in de jaren zeventig, toen de militaire dictatuur een einde maakte aan het socialistische bewind van Salvador Allende.

Rond de figuur van Esteban Trueba, de tirannieke, wellustige grootgrondbezitter bewegen zich vier uitzonderlijke vrouwen. Rose de Schone, de nimf met het groene haar, haar zuster Clara, de dromerige helderziende die op telekinetische wijze voorwerpen kan laten bewegen en haar dochter Blanca, die een verboden liefde koestert voor een linkse protestzanger, tot grote schande van de familie zwanger van hem wordt en een dochter baart.

Dit kind, het meisje Alba, zal later in een tijd van verval en terreur de wonderbaarlijke geschiedenis van haar familie opschrijven, om zoals ze zegt: 'het verleden te laten herleven en mijn eigen ontzetting te overwinnen.'

Isabel Allende werd in 1942 uit Chileense ouders geboren in de Peruaanse hoofdstad Lima. In 1945 scheidden haar ouders en keerde haar moeder terug naar Chili met haar drie kinderen. Van 1953 tot 1958 woonde Isabel eerst in Bolivia en vervolgens in Libanon. In 1958 keerde zij terug naar Chili en maakte er de middelbare school af. Zij ontmoette daar haar latere echtgenoot Miguel Frías, met wie ze twee kinderen zou krijgen. Vanaf 1967 werkte ze onder meer voor een feministisch vrouwenblad; ze publiceerde talrijke artikelen, kinderboeken en toneelstukken, en verzorgde verschillende televisieprogramma’s.

Na de militaire staatsgreep in 1973, waarbij haar oom, president Salvador Allende, de dood vond, vestigde ze zich met haar gezin in Venezuela. In 1981 vernam Isabel dat haar grootvader, inmiddels 99 jaar oud, op sterven lag. Ze begon hem een brief te schrijven die uiteindelijk in een manuscript voor een roman ontaardde: Het huis met de geesten.

Haar debuut was een groot internationaal succes en het boek werd later verfilmd als The House of Spirits. In 1987 scheidde Isabel van Miguel Frías, waarna ze in 1988 verhuisde naar de Verenigde Staten en hertrouwde met Willie Gordon. In 1992 overleed Isabels dochter Paula. Deze aangrijpende gebeurtenis vormde een van de basiselementen van haar roman Paula en was de aanleiding voor de oprichting van de Isabel Allende Foundation. Momenteel werkt Isabel als schrijfster en journaliste in San Francisco. Ze ontving verschillende literaire prijzen en sinds 2004 is zij ambassadrice van de Hans Christian Andersen-stichting.


Anya Niewierra
is ondernemer en Algemeen Directeur van VVV Zuid-Limburg. Ze debuteerde in 2013 met de literaire thriller Vrij Uitzicht. Deze werd genomineerd voor de Schaduwprijs, de Thriller Award en de Hebban Debuutprijs. Haar tweede thriller Het Dossier verscheen in 2017 en werd door lezers overladen met vijfsterrenrecensies. Het boek belandde op de shortlist voor de Thriller Award. Tomas Ross zegt over Het Dossier: ‘Een parel binnen de Nederlandstalige misdaadliteratuur.’
De derde thriller van Niewierra verscheen in januari 2020 bij Luitingh-Sijthof. Titel: Het Bloemenmeisje. Met haar vierde thriller, De Camino, won ze eind vorig jaar de Thrillzone Award voor beste Nederlandstalige thriller 2021. Anya Niewierra is lid van het collectief Moordwijven.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Zie ook:
De beste thrillers aller tijden (werk in uitvoering):

John le Carré - Spion aan de muur; favoriet van Willem Asman
Raymond Chandler - Het lange afscheid; favoriet van Bavo Dhooge
James Ellroy - Bloed op de maan; favoriet van Jos Pierreux
Stephen King - Misery; favoriet van Wim Bax
Sjöwall & Wahlöö - Man op het balkon; favoriet van Joop van Riessen

Geen opmerkingen: