(Door Peter Kuijt)
De slingers hangen al. De gebakjes mogen uit de koeling, het bier erin. En de vlag wappert. De redactie viert in kleine kring een bescheiden feestje: De Spanningsblog bestaat vandaag namelijk zes jaar.Op zaterdag 14 april 2007 eigende ik me een plekje in cyberspace toe, waar ik mijn thrillerrecensies en interviews met misdaadschrijvers kon verzamelen. De blog groeide gaandeweg uit tot een site waar behalve de besprekingen en de interviews, ook columns, achtergrondverhalen en nieuws uit het thrillergenre een plek kregen.
Wie een blog begint, wil gelezen worden. Als De Spanningsblog geen bezoekers zou trekken, zou de site al lang het loodje hebben gelegd. Maar als we de cijfers laten spreken, dan is er behoefte aan deze webstek. Van tienduizend 'unieke bezoekers' in 2007 tot 140.000 vijf jaar later. Dat beschouw ik als een beloning. Iets anders is er namelijk niet. De Spanningsblog is en blijft advertentievrij en wordt ook niet gesubsidieerd van rijkswege. De overheid zou wel gek zijn...
Een groot aantal thrillerauteurs nam vorig jaar bij het eerste lustrum de gelegenheid te baat om De Spanningsblog eens kritisch tegen het licht te houden. Het commentaar varieerde van 'de Privé van Thrillerland' tot 'een thrillerkroeg' waar de laatste nieuwtjes werden uitgewisseld. De site werd bestempeld als 'onafhankelijk, actueel, akelig actueel, scherp, tongue-in-cheek, gewoon goed, altijd informatief, tegendraads, verslavend, overzichtelijk, goed leesbaar, soms provocatief, tikkeltje venijnig, opruiend, zuur', maar ook 'gemaakt met passie, kunde en een vleugje azijn'.
Tja, je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Maar eigenlijk is die ruime variatie aan commentaar op de blog juist een compliment. Mag ik dat zo stellen? Ja, dat mag ik zo stellen. Want beter een blog die tot opwinding leidt en de gemoederen in beweging brengt, dan een site die schouderophalend wordt gelezen. Daarvan zijn er al genoeg.
Er wordt wel eens gezegd dat je moet stoppen op je hoogtepunt. Dat vind ik een nobel streven en een doel op zich. Maar ja, je weet pas dat je je hoogtepunt hebt gehad, als dat weer voorbij is. En om ná je hoogtepunt te stoppen, is ook weer zó 2012....
Conclusie: u zit voorlopig nog even vast aan dit bijtertje, deze 'Sven Kockelmann' onder de thrillersites...
4 opmerkingen:
De hoed gaat af. De buiging is diep en het applaus oorverdovend. Tussen al het gejuich is slechts één woord duidelijk hoorbaar: DOORGAAN.
Arrogantie is niet erg. Zolang je waarmaakt wat je belooft. Proficiat, Peter!
Gefeliciteerd! En goed te horen dat jij mijn navelstreng naar de nederlandse misdaadszene verder niet gaat knippen. De enkele kritiek: het lezen van het Spanningsblog heeft blijkbaar mijn nederlands niet beter gemaakt - maar kunt ook een individuele probleem zijn... ;-)
Proficiat en doe nog maar een jaar of tig.
Een reactie posten