15 mei 2010

Simone van der Vlugt - Op klaarlichte dag (2010)


Onwaarschijnlijke wendingen


(Door Sonja de Jong)

Het duurt lang voor Op klaarlichte dag, de nieuwe thriller van Simone van der Vlugt, je in zijn ban krijgt. Maar als dat eenmaal gebeurt, zo ergens halverwege het boek, dan beginnen allerlei eerst onwaarschijnlijk lijkende zaken opeens op hun plek te vallen en krijgt het verhaal vaart. De slordigheden die er helaas ook in zitten (bijvoorbeeld een ontvoering waarover eerst nadrukkelijk gezegd wordt dat alle getuigen gezien hebben dat het door een vrouw gedaan is en vijftig pagina's verderop de totale verrassing dat het een vrouw blijkt te zijn die de kidnap op haar geweten heeft) vergeef je Van der Vlugt dan maar.

Het verhaal begint met de vlucht van Nathalie. Zij heeft haar gewelddadige partner met een zware lamp neergeslagen en is ervan overtuigd dat hij dood is. Samen met baby Robbie rijdt de vrouw zuidwaarts, naar haar vakantiehuis in Italië. Al snel komt zij erachter dat Vincent helemaal niet dood is, maar achter haar aankomt. De eerste helft van het boek behelst niets meer dan een eindeloze achtervolging. Steeds lijkt Vincent haar te pakken te krijgen, steeds weet Nathalie net te ontsnappen.

Uiteindelijk keert de vrouw terug naar haar woonplaats (waarom eigenlijk, dat is vragen om moeilijkheden) en ontmoet daar bij toeval politieagente Julia. En dan blijkt beetje bij beetje dat de zaken toch heel anders liggen dan de lezer tot dan toe dacht.

Van der Vlugt verweeft in dit boek het thema kindermishandeling en hoe een mens als gevolg daarvan psychisch totaal kan ontsporen. Ze weet dat psychologische portret geloofwaardig en met inlevingsvermogen neer te zetten.

Het niveau van haar vorige thriller, Herfstlied, haalt dit boek niet. Daarvoor kent het verhaal te veel onwaarschijnlijke wendingen. Neemt niet weg dat ze ook dit keer weer een boek heeft geschreven dat - zeker in de tweede helft - goed is voor enkele uurtjes aangenaam leesplezier.

Simone van der Vlugt - Op klaarlichte dag. Uitgeverij Anthos, 280 pag.

(Bron: Noordhollands Dagblad)

1 opmerking:

niels zei

het aantal sterren wat hierbij staat vind ik dan weer belachelijk. Ik vond het boek van het begin al pakkend en vond het boek niet ongeloofwaardig!