Lebensborn-thriller overtuigt niet
(Door Arno Ruitenbeek)
Verbijstering en ongeloof maken zich meester van jongeren en jongvolwassenen als je ze vraagt naar Lebensborn. En ze vervolgens uitlegt dat dit het project van de mensenfokkerijen van de SS was. Daarom was ik zo in mijn sas met de thriller Kinderen van het kwaad, die dit experiment van het Derde Rijk als onderwerp had.Maar wat een teleurstelling. Schrijver Nicolas d'Estienne d'Orves, zeg maar Nico, had goud in handen en eindigt met lood. Dat is grotendeels te wijten aan zijn hoofdrolspeelster. Deze Anaïs Chouday geeft zich uit voor freelance journaliste en is in permanente staat van een onappetijtelijke combinatie van opwinding, afgrijzen en ontkenning. Ze gruwt en griezelt van bijna alles. Valt van de ene verbazing in de andere. Is constant aan het bedenken hoe ze bij iets of iemand moet afhaken om dat vervolgens achterwege te laten.
Ze krijgt een voorschot van 150.000 euro om een boek te schrijven over Lebensborn, in casu de vraag of die proef wel is geëindigd in 1945. Maar bijna al het onderzoekswerk wordt gedaan door een voormalige porno-acteur die zich Vidkun Venner noemt. Mevrouw Chouday zoekt overal wat achter. Edoch, juist als een vriendje haar waarschuwt dat deze Venner niet is wie hij zegt dat hij is, maar hoogstwaarschijnlijk de zoon van een kampbeul/arts die in een Lebensborn-kliniek het vlees sneed, geeft Chouday niet thuis.
Ik zal niet verhelen dat ik enerzijds blij was dat mijn vooroordeel, dat Franse spannende romans een contradictio in terminis is, werd bevestigd. Maar uiteindelijk ben ik behoorlijk pissig dat het boek niet overtuigt. Zeker in deze tijd van herdenken en vieren heeft Nico een grote kans gemist om de huidige generatie, die nauwelijks meer iets weet van de Tweede Wereldoorlog, via een thriller iets heel belangrijks bij te brengen.
Nicolas d'Estienne d'Orves - Kinderen van het kwaad. Vertaling Hans van Cuijlenborg. Uitgeverij Mynx, 448 pag.
3 opmerkingen:
Goede recensie, geheel in de roos! Ben het er helemaal mee eens. Het was dan ook, na hoopvolle verwachtingen bij toekenning van de opdracht, in toenemende mate een nachtmerrie om dit boek te moeten vertalen! Heb er een knallende ruzie met de uitgever aan overgehouden.
de vertaler
Hans van Cuijlenborg
ik heb het boek net uit en begon ook met de hoogste verwachtingen. eindelijk een epos over lebensborn. helaas moet ik ook de voorgaande recensie bestaven en zijn helaas mijn verwachtingen niet voldaan. ik ben het absoluut eens dat juist deze tijd een goede tijd is om deze generatie en de daarop volgende te 'onderwijzen" over dit onderwerp. het is erg jammer dat er niet inhoudelijker is ingegaan over het lebensborn programma en het verhaal eigenlijk bijna eender is geeindigd als the boys from brasil van Ira Levin.
ik bedoel daarmee het "kloon" pricipe van de nazaat van Hitler.
ik ben jong, 34 jaar en misschien heb ik het helemaal mis maar het valt mij zwaar om boeken te vinden die gaan over het werkelijke onderwerp; lebensborn. buiten een boek van Marc hillel, dat ik via een antiekboekhadel heb kunnen bemachtigen, blijft dit onderwerp een weinig beschreven gegeven. en dat terwijl ik denk dat dit toch iets is dat ook bekend moet morden bij zowel mijn generatie als mijn kinderen en de daaropvolgende!
iets meer dan 2 jaar na deze recensie heb ik het boek - in een weekendje Ardennen - uitgelezen.
Zeer goed recensie, waar met name het moment dat zij het mogelijke verleden van Venner weigert te geloven gewoonweg achterlijk overkomt. Ik heb het boek desondanks in een ruk uitgelezen vanwege het fascinerende onderwerp waar ik nagenoeg niets van wist, maar ik kan me voorstellen dat je als vertaler gek wordt van alle onnatuurlijke superlatieve gemoedstoestanden waar Anaïs zich voortdurend in stort. The drama! Schril contrast met het werkelijke drama in het boek, maar zoals gezegd, door het onderwerp toch zeer interessant
Een reactie posten