Bij bosjes (column, 2024)

 

Vakkenvullen verdient beter



(Door Peter de Zwaan)

Wat verdient een schrijver. Daar had ik het in de vorigecolumn over en ik bedoelde: wat verdient hij per uur.

Ik geef mezelf als voorbeeld en zeg meteen dat je snelle schrijvers hebt en langzame, dunne en dikke, slimme en domme, kortom, iedereen is en doet anders, het gaat om het idee.

Ik schrijf twee jeugdboeken in een jaar, als ik uitsloverig doe twee van 184 pagina’s en een dunne van 112 pagina’s. Allemaal delen van de Bob Evers-serie en, soms schrik ik er zelf van, ik ben nu bezig met deel 79, au, toevallig bijna mijn leeftijd en stel dat ik 140 word... u mag er niet aan denken.

Het schrijven van een boek duurt door de bank genomen 20 weken, uitgaande van zeven uur per dag en zeven dagen in de week. Inderdaad, ik heb weinig vrienden en schrijven is het enige dat ik wil en kan.

In totaal ben ik 980 uur bezig voor rond 60.000 woorden.

Een boek kost 14,99 euro. Volgend jaar wordt dat 17,49 maar nu geef ik ze nog bijna weg.

De meeste schrijvers krijgen van hun uitgever 10 procent van de verkoopprijs, soms ook nog van de prijs zonder btw, maar dat laat ik verder zitten.

Als er één boek wordt verkocht verdien ik op basis van 10 procent voor 980 uur werken dus 1,499, afgerond 1,5 euro.

Als ik er 1000 verkoop, verdien ik 1500 euro. Dat is nog steeds voor die 980 uur werken en het maakt een gemiddelde uurprijs  van 1,53 euro.

Ik zei in het vorige stukje toch zeker dat een vakkenvuller in een kramplach zou schieten? U zit met een frons in het voorhoofd en gelooft geen barst van wat ik beweer. ‘Zijn er echt mensen aan wie zoveel schroefjes los zitten dat ze voor 1,53 per uur gaan werken?’

Ja hoor, die zijn er, bij bosjes. Het wemelt in dit land van de schrijvers, kijk maar eens onder de artikelen in uw krant: Jan Jansen, filosoof en schrijver, Jan Jansen, natuurkundige en schrijver, Janna Jansen, prof. mr. dr. in het-een-en-ander en schrijver. Iedereen schrijft. De meesten voor minder dan 1,53 per uur, want ik geef als voorbeeld de verkoop van 1000 boeken en dat is ver boven het gemiddelde. Ik ken mensen die bereid zijn geld toe te geven alleen om een boek te baren met hun naam op de voorkant.

Daar is niks mis mee. Schrijf het van je af, het houdt je van de straat en over het algemeen heel rustig.

Maar het verdient niet en als je van de opbrengst van je boeken moet leven dan heb je gegarandeerd het adres van de voedselbank paraat.

Daarom zijn er schrijvers die hun boeken zelf uitgeven. Dat verandert de situatie. In de vorige column heb ik uitgelegd dat iemand die zijn eigen boeken uitgeeft heel wat meer dan 10 procent kan verdienen. Hij moet dan wel eelt op zijn ziel en zijn computer hebben, maar daar heb ik het een andere keer over.

Als je de zaken niet goed aanpakt, zit je toch al gauw op 40 procent winst van de verkoopprijs. In mijn voorbeeld 4 keer 1,53 is 6,12 euro per uur. Het kan beter en ik weet hoe het moet, maar als je kunt zeggen dat je met je schrijverij toch maar mooi 6,12 euro per uur verdient, dan hoef je in elk geval niet te blozen als je dochter thuiskomt van een paar uur vakkenvullen en vol meelijden zegt: ‘Pap, ik heb een pak vla voor je gekocht, je wordt zo mager.’

Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl

Een jonge moeder (nieuws, 2024)

Terug naar Limburg



In 2025 kunnen fans van thrillerauteur Michael Berg uitzien naar nieuw werk. Nadat in 2021 zijn tiende boek De vermissing uitkwam, verschijnt komende zomer Terugkeer. Het is het eerste deel van de trilogie De Mergellandmoorden.

'Ik doe ongeveer anderhalf jaar over een boek', vertelt de auteur aan de regionale omroep L1. 'Mijn nieuwe project beslaat drie boeken, dus reken maar uit. Bovendien wilde ik vóór het eerste deel gepubliceerd zou worden, die drie boeken zoveel mogelijk af hebben.'

De trilogie heet De Mergellandmoorden en speelt zich af in het gebied dat globaal wordt begrensd door de snelwegen A2, A79 en A76 en de grens met België. Hoofdpersoon is de Limburger Alex Nievelsteijn. Die vertrekt vanwege zijn slechte relatie met zijn dominante vader na zijn eindexamen naar Amsterdam waar hij rechercheur wordt.

Twintig jaar later is Alex' carrière bij de Amsterdamse politie vastgelopen. Noodgedwongen solliciteert hij op de eerste beste vacature die langs komt. Zo komt hij weer in Limburg terecht, als hoofd van een klein coldcaseteam. De vermissing van een jonge moeder wordt zijn eerste zaak.

Inmiddels zijn de eerste twee boeken afgerond en staat deel drie grotendeels in de steigers, laat Gouden Strop-winnaar Michael Berg weten. Publicatie van deel 2 en 3 staat gepland voor 2026. 

Boekenprijs (column, 2024)

Het mag een procentje meer zijn  


(Door Peter de Zwaan) 

Leeftijd maakt lui. Voor je het weet denk je: ik ben nu tachtig, ik hoef vandaag niks. Soms geef je daar aan toe. Dan doe je niks en heb je aan het einde van de dag een hekel aan jezelf waardoor je je de dag erna het schompes werkt als vorm van overcompensatie.

Soms ook begin je ineens over iets waar je het helemaal niet over wilt hebben. Zoals nu.

Uitgeven, daar wilde ik het over hebben. Maanden geleden was daarover meer dan een pagina te lezen in de Volkskrant. Ik was van plan er een stukje over te schrijven, maar dat schoot me toen te buiten. Vanmorgen schoot het me weer te binnen en daar gaat ie.

Er was een schrijver aan het woord die een boek had gepleegd en het zelf had uitgegeven. Dat doe ik ook, zelf uitgeven, dus reken maar dat ik belangstelling had voor het artikel.

‘Ik als schrijver', zei de schrijver, ‘verdien 10 procent van de boekenprijs.’

‘Ik als uitgever', zei dezelfde schrijver, ‘verdien als uitgever ook 10 procent van de boekenprijs.’

In totaal kon hij dus 20 procent van elk boek dat hij verkocht op zijn bankrekening laten bijschrijven.

Ik las het artikel, las het nog een keer, waste mijn ogen zodat er geen ongerechtigheid voor de lens kon komen, en las opnieuw.

Elke keer stond er 20 procent in totaal en ik dacht: de man is van het padje geraakt, dit is echt wel een beetje vreemd.

Dat van die 10 procent voor de schrijver klopt. Schrijvers krijgen van hun uitgever 10 procent van de boekenprijs en als ze een krenterige uitgever hebben is het ook nog 10 procent van de boekenprijs minus de btw.

Nu de 10 procent voor de uitgever. Ik ga niet zo vaak meer naar uitgevers, maar in de tijd dat ik het wel deed, heb ik heel wat trappen van grachtengordelpanden en huizen in de buurt van het Museumplein betreden. Ik heb het nu natuurlijk over Amsterdam. Uitgevers zaten ook elders, maar daar heb ik vaak heel lacherig over horen doen en uiteindelijk gingen ze scheetgewijs toch maar liever naar de hoofdstad.

In de tijd dat ik nog belangstelling had voor boekenbeurzen zag ik vaak uitgevers in ruime auto’s die zeiden dat ze de nacht doorbrachten in een groot hotel, vier sterren was het minimum.

Nou kan het best zijn dat als je een grachtenpand huurt of koopt en een auto bestelt in de kijkmijeens-klasse, je uiteindelijk maar 10 procent van de boekenprijzen overhoudt, maar ik beschouw de kosten van optrekje en vervoer als deel van de winst.

De man die in de Volkskrant aan het woord was, jokte een beetje, hoop ik voor hem. Ik geef mijn eigen jeugdboeken uit en als ik in totaal 20 procent zou overhouden, zou ik mijn vingers in het gips laten zetten om te voorkomen dat ik onverhoeds toch weer aan de slag zou gaan.

Ik zal in een ander stukje een keer proberen uit te rekenen hoeveel een schrijver per uur verdient en ik zeg alvast: een vakkenvuller schiet erdoor in een kramplach. Maar een schrijver/uitgever die 20 procent in totaal opstrijkt, maakt er een potje van, wie 30 procent overhoudt hoort tot de schijvers-met-behoud-van-uitkering en wie 40 procent kan bijschrijven moet zich nodig afvragen of hij het gat in zijn handen niet moet laten dichten.

Het gaat om meer, lezer, echt meer. Hoeveel dat zeg ik niet, maar als je ruim onder de 50 procent zit dan doe je een paar dingen niet goed.

Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl

 

Wordt verwacht 611 (nieuws, 2024)

De vrouw blijkt een man te zijn 



Van de enige vrouwelijke Scandinavische auteur die ooit op de eerste plaats stond van de bestsellerlijst van de New York Times, verschijnt op 21 januari bij uitgeverij De Geus een nieuwe thriller.  Met Stormberg sluit Liza Marklund haar Poolcirkel-trilogie af.  

De midzomerfeesten in Stenträsk zijn in volle gang als er een lichaam opduikt in het moeras. Men denkt aanvankelijk dat het de vermiste vrouw van Wiking Stormberg is, maar het blijkt een man te zijn.

Hij blijkt op een gruwelijke manier aan zijn einde te zijn gekomen: hij is met een staak door zijn hart in de bodem van het moeras vastgespietst.

Voor Wiking is dit het begin van een duizelingwekkende reis terug in zijn eigen familiegeschiedenis. Al snel weet hij niet meer wat de waarheid is en wat een leugen – of wie hijzelf is.

Stormberg is volgens de uitgeverij een los te lezen laatste deel van de Poolcirkel-trilogie. 'Voor de lezers van Camilla Läckberg, Jo Nesbø en Samuel Bjørk', aldus de uitgeverij.

Liza Marklund (Zweden, 1962) is een in Zweden enorm geliefde en populaire misdaadschrijver. Haar serie over Annika Bengtzon werd wereldwijd een groot succes: van haar boeken zijn meer dan 23 miljoen exemplaren verkocht in meer dan 40 talen. Haar werk is veelvuldig bekroond.

Wordt verwacht 610 (nieuws, 2024)

Onverwachte uitvaart



Bij uitgeverij HarperCollins Holland verschijnt op 4 maart 2025 de nieuwste thriller van Marieke Damen. In De laatste wens wordt volgens de uitgeverij een spel gespeeld, waarin niets en niemand te vertrouwen lijkt.

'Emotional crime', dat is waarin Marieke Damen sterk in is, beweert haar uitgever. 'Ze heeft het talent om onze meest verborgen angsten naar boven te brengen. Met een scherp oog voor detail en een meeslepende schrijfstijl bouwt ze een verhaal vol spanning op, waarin de grenzen tussen schuld en onschuld steeds verder vervagen.' De laatste wens is daar een goed voorbeeld van, aldus haar uitgever.   

In De laatste wens staat Nadja centraal. Zij runt samen met haar man Steven een uitvaartonderneming. Op een avond verandert alles: een ongeluk.

Steven raakt met zijn auto van de weg en komt om het leven. Hoewel de politie uitgaat van een ongeval, kan Nadja dat niet geloven: haar man was een goede bestuurder en kende de weg blindelings.

Ze ontdekt dat er wel degelijk sprake zou kunnen zijn van een misdrijf. Als er nog een slachtoffer in haar omgeving valt, weet ze het zeker: iemand is vastbesloten haar leven tot een hel te maken. Ze moet erachter komen wie het op haar gemunt heeft, voordat ze alleen achterblijft…

Marieke Damen begon tijdens een sabbatical in het buitenland met schrijven. Eerder schreef ze Stilleven en Onbreekbaar, waarmee ze nominaties binnensleepte voor beide Hebban-prijzen, de MAX Bronzen Vleermuis en de ThrillZone-award. Haar werk kenmerkt zich door een subtiele schrijfstijl, waarmee ze de gruwelijkste gebeurtenissen beschrijft.

Als het wat wordt (nieuws, 2024)

Een onbetrouwbare stapel



Of er na De meidenschuur uit 2022 nog een thriller van Peter de Zwaan op stapel staat, was de vraag. 'Jawel, maar het is een vreemde stapel. Eentje die niet helemaal betrouwbaar is, naar ik vrees.'

Het grootste deel van zijn tijd gaat op aan de Bob Evers-serie, meldt Peter de Zwaan. Die serie zette hij in de jaren 80 van de vorige eeuw voort na het overlijden van bedenker en auteur Willy van der Heide. In 1987 voltooide De Zwaan het manuscript van Een zeegevecht met watervrees, deel 33 uit de reeks. Inmiddels staat met de publicatie van De worstelaar van Wanneperveen de teller op 75. 

'Het schrijven van de boeken is te doen, zeker als je wordt opgejut door een immer enthousiaste achterban', aldus De Zwaan. 'Het is het uitgeven dat voor problemen zorgt. Een drukker vinden lukt wel, maar probeer maar eens iets te begrijpen van de jaarlijkse veranderingen die PostNL plompverloren doorvoert. En voer maar eens een gevecht met KPN dat een stuk of 1000 mailtjes ter promotie van boeken die zullen verschijnen ziet als een soort terroristische aanslag.'

Toegegeven, de leeftijd speelt ook een rol, zegt de schrijver die in augustus tachtig jaar werd. 'Het is zelfs al een keer voorgekomen dat ik een dag geen zin had om te schrijven. Geen zin, het moet niet gekker worden.'

Op De Spanningsblog en zijn eigen website verschenen tot september 2022 De Zwaans columns over thrillers, schrijven en boeken uitgeven. 'De columns zijn zo ongeveer gesneuveld omdat ik alles wat ik over boeken te zeggen had wel dacht te hebben gezegd. Maar nu denk ik aan geen zin. Misschien moet ik eens iets bedenken over schrijvers die ouder worden en luier en die zich verschuilen achter geen zin.'

Maar die thriller dan? 'Tussen alle bedrijven door ben ik bezig met een boek waarin een hoofdpersoon van een jaar of 70, 80 zonder naam (of juist heel veel namen) wraak wil nemen op iedereen die hem ooit iets heeft aangedaan wat hem niet beviel. Ik kwam er al schrijvend weer achter (ik stelde het ten tijde van mijn boek Dietz al vast) dat het me moeite kost er lekker op los te seriemoorden. Maar ik doe mijn best.' Als het wat wordt, is de redactie van De Spanningsblog een van de eersten die het hoort.'