Allemaal herkenbaar (nieuws, 2009)

'SNEL, PLAT EN GERICHT OP SEKS'

,,Jonge oppervlakkige vrouwelijke auteurs zoals Esther Verhoef, Saskia Noort en Simone van der Vlugt hebben de misdaadmarkt veroverd, wat op zich een fenomeen is; wat zij schrijven is allemaal herkenbaar, snel, plat en gericht op seks.''

Dat zegt schrijver Tomas Ross op de site nrcboeken.nl in een toelichting op het artikel over de Gouden Strop en het Nederlandse thrillergenre dat hij schreef voor Ezzulia.nl. Hij bepleit onder meer het afschaffen van de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. De bekroning zou volgens hem de 'onterechte' scheiding tussen literatuur en thrillers alleen maar benadrukken. Ook bekritiseert hij de samenstelling van de Stropjury's, die maar weinig 'zwaargewichten uit de literatuur' zouden bevatten.

In de jaren tachtig was er ineens een golf van misdaadauteurs die maatschappijkritisch waren. ,,Dat is de club waar ik uit kom'', stelt Ross. ,,Deze generatie schrijfsters haalt het niveau terug naar de jaren vijftig alleen dan met meer expliciete seks. Veel mensen willen dat. Lezers zijn ook veelal jonge vrouwen, maar dan moet je geen overkoepelende literaire thrillerprijs meer willen.''

Spannende literatuur zou gewoon mee moeten doen met de normale literaire prijzen, vindt Ross. (...) ,,Ieder goed boek is spannend, en ieder spannend boek is goed. 'De donkere kamer van Damokles' van W.F. Hermans is een geweldige thriller. Dat was de reactie van John Le Carré toen hij het las.''

Ross wijst erop dat Nederland met bijna 17 miljoen inwoners nog geen grootheid zoals Zweden (Mankell) of IJsland (Indridason) heeft voortgebracht. ‘Dat komt omdat in het buitenland misdaadauteurs niet zo nadrukkelijk worden gescheiden van andere literatuur. Mankell, is in Zweden gewoon een groot auteur en niet per se een misdaadauteur.''

(Bron: nrcboeken.nl)

In het hoofd (nieuws, 2009)

JOURNALISTE KRUIPT IN HET HOOFD VAN VERKNIPTE BREDANAAR

,,Waarom iemand over de schreef gaat, dat interesseert me veel meer.'' Dat zegt Jessica Lutz, die recent haar debuutthriller 'Happy Hour' publiceerde, in een interview met BN/De Stem. De in Istanbul woonachtige journaliste kroop voor haar eersteling in het hoofd van een man uit Breda met een verknipte geest: hij kickt op seksuele escapades met minderjarige meisjes.

Lutz (Delft, 1962) werkte als correspondent voor de persdienst GPD en voor het NOS Journaal. Dat Breda de plaats van handeling is, is niet helemaal toevallig. Na Delft bracht Lutz haar jeugd door in Bergen op Zoom en vervolgens in het Belgische Meerle. Toen ze daar van de nonnenschool was afgetrapt, heeft ze haar middelbare school afgemaakt in Breda.

Lutz vertelt in BN/De Stem dat ze haar journalistieke werkzaamheden voor een deel opzij heeft geschoven om zich aan fictie te wijden. ,,Ik wilde al op mijn vijftiende verhalen schrijven, maar nu pas ben ik eraan toe." Het was haar man die, op de eerste dag van hun huwelijksreis, het zetje gaf. Hij stelde voor om meteen elk een kort verhaal te schrijven. ,,Waar het zijne is gebleven, weet ik eerlijk gezegd niet meer. Het mijne is uitgegroeid tot deze roman.''

Het gaat er hier en daar nogal expliciet aan toe in 'Happy Hour'. ,,Ik wilde het niet romantischer maken dan het is'', zegt Lutz. ,,Bovendien: mijn eerste versies waren nóg explicieter; ik heb al ingebonden.''

Lutz heeft de smaak van het schrijven te pakken. ,,De volgende roman zal ook een thriller worden. En dan zal ik weer in het hoofd van de dader kruipen in plaats van het slachtoffer.''

'Happy Hour' is verschenen bij uitgeverij Conserve.

(Bron: BN/De Stem)

Korter en sneller (nieuws, 2009)

JEFFREY ARCHER RENOVEERT JAREN '70-THRILLER

De Britse ex-politicus, acteur, toneelschrijver en thrillerauteur Jeffrey Archer (1940) heeft zijn thriller 'Kane and Abel' uit 1979 herschreven voor een hedendaags lezerspubliek. De renovatie kostte Archer negen maanden. In die periode schrapte hij veertigduizend woorden uit het oorspronkelijke boek. Daarvoor in de plaats kwamen 27.000 woorden, die de roman korter, maar ook sneller maakten.

,,De hoofdstukken zijn dynamischer en de verhaallijn ontwikkelt zich veel sneller'', zegt Archers redacteur Jeremy Trevathan bij uitgeverij Pan Macmillan in The Guardian. ,,Archer heeft gekeken naar die succesvolle romans, die in elk hoofdstuk eindigen met een cliffhanger. In de oorspronkelijke 'Kane and Abel' waren de cliffhangers een beetje ingewikkeld. Nu eindigt ieder hoofdstuk met een vraagteken of een meer opvallende cliffhanger.''

'Kane and Abel' is het bestverkochte boek van Archer. Volgens de uitgever zijn er wereldwijd 34 miljoen exemplaren van verkocht. Het boek volgt de levens van de rijke William Lowell Kane uit Boston en de arme Poolse immigrant Abel Rosnovski - beiden geboren op dezelfde dag, - tijdens de Eerste Wereldoorlog, de beurskrach van 1929 en de bittere rivaliteit die zich tussen hen ontwikkelt.

De gereviseerde versie van de roman wordt in oktober van dit jaar gepubliceerd om de dertigste verjaardag van het boek te markeren. In het nieuwe boek is niet de plot veranderd, maar wel de stijl. ,,Jeffrey herlas een aantal jaren geleden en hij vond toen dat het boek zo veel beter kon'', aldus Trevathan. ,,Jeffrey zei dat hij er aan is gaan werken alsof hij het boek nu schreef in plaats van dertig jaar geleden. We noemen het ook wel 'Kane and Abel voor de nieuwe generatie'. Het nieuwe boek doet niet gedateerd aan, de oude editie doet dat wel.''

De restyling van 'Kane and Abel' is volgens Trevathan te danken aan de tijdgeest. Thrillers zoals 'The Da Vinci Code' van Dan Brown spreken lezers veel meer aan door de korte hoofdstukken en de vaart die erin zit. ,,Dat laatste is meer uitgesproken dan decennia terug toen de mix tussen commerciële en literaire fictie meer in balans was. Boeken waren toen meer literair. Wat er nu gebeurt is dat de commerciële fictie de markt domineert. De elementen die een boek goed doen verkopen zijn belangrijker geworden.''

Archer gaat wellicht ook het vervolg op 'Kane and Abel', 'The Prodigal Daughter', reviseren. In dat boek wordt het verhaal over de vete verteld vanuit het perspectief van de kinderen van Kane en Abel. Of hij ook de dagboeken die hij in de gevangenis bijhield - hij heeft twee jaar gezeten wegens meineed en belemmering van de rechtsgang - gaat herschrijven, is niet bekend.

(Bron: The Guardian)

Kritische blik 17

(rubriek over thrillerrecensies in andere media)

GOED UIT DE VERF

'Mooie start', schrijft recensent Gijs Korevaar in het AD over het debuut 'Zusters in het kwaad' van het schrijversduo Kortsmit & Lotz. Een groep vriendinnen vormt een wraakclub die actie onderneemt tegen asociaal gedrag. Op een dag gaan ze te ver.
Het boek is mooi geschreven, aldus Korevaar. ,,De karakters komen goed uit de verf en de wraakacties lopen steeds verder uit de hand, waardoor de spanning in de vriendinnenclub oploopt.''

ZIJN TWEEDE

Afra Botman (Trouw) is opgetogen over 'Dicht bij huis' van de Canadees Linwood Barclay. De 16-jarige Derek struint in het leegstaande huis van zijn buren rond om een plekje te vinden waar hij later de liefde kan bedrijven met zijn vriendin. Maar dan komen de buren ineens terug. Derek, die zich heeft verstopt, hoort dat er wordt aangebeld. En hij hoort ook schoten. Even later treft hij de lijken aan van zijn buurman, buurvrouw en buurjongen, tevens zijn beste vriend. Derek wordt later als hoofdverdachte beschouwd.
Barclay is een rasverteller, vindt Botman, die geen grote personages of grove effecten nodig heeft om een alledaags leven te veranderen in een nachtmerrie. ,,En dit is pas zijn tweede thriller.''

OVERTUIGEND

In 'Gevallen engel' van de Ierse Julie Parsons is Adam Smythe net ontslagen uit de gevangenis en heeft hij in Ierland werk gevonden als visser. Jong en knap als hij is, weet hij veel mensen in te palmen. Zo ook de oude Lydia Beauchamp, eigenaresse van een landgoed. Maar zal zij achter Adams ware gezicht komen, voor het te laat is?
Julie Parsons is relatief onbekend in thrillerland en dat is onterecht, schrijft Els Roes in De Telegraaf. ,,Ze kan de vergelijking met grote namen makkelijk doorstaan.'' De uitwerking van de karakters is weer top, stelt de recensent. Met 'Gevallen engel' (overigens een van de acht delen van de thrillerbox die bij de Telegraaf te koop is) heeft Parsons een overtuigende psychologische thriller geschreven, aldus Roes. Zie hier overigens een interview met Parsons uit 1999.

MORAAL

Nadat recensent Arie Storm in Het Parool de loftrompet had gestoken over 'Doodverf' van A.F.Th. van der Heijden - en in één moeite met het nodige dedain het Nederlandse thrillergenre neersabelde -, laat nu ook criticus Gert Jan de Vries in NRC Handelsblad zijn licht schijnen over het nieuwste boek van de schrijver. Hoofdrolspelers zijn de drie vrienden Albert, Flix en Thjum. Ze raken verwikkeld in twee elkaar uiteindelijk rakende plotlijnen. Flix verpakt in een atelier in Italië levende modellen niet zonder risico in gipsverband. Albert smokkelt vanuit Italië eerst brieven naar Nederland, maar uiteindelijk zelfs levende waar, namelijk een klein jongetje.
De moraal wijkt in 'Doodverf' af van de mainstream thriller, concludeert De Vries. ,,Misdaadromans eindigen vaak hoopvol met het herstel van de maatschappelijke orde. Dat maakt het genre tot veilig vermaak.'' Daar is in het 'hopeloze universum' van Van der Heijden geen sprake van, aldus de bespreker. ,,Ook nu hij als thrillerauteur reïncarneert blijft zijn wereldbeeld van het grimmige, inktzwarte realisme waar de meeste van zijn misdaadcollega's een puntje aan kunnen zuigen.''

Op het mobieltje (nieuws, 2009)

THRILLERSITE HELPT AUTEUR EEN HANDJE MET PUBLICATIE

Een obscure Amerikaanse thrillersite heeft de schrijver van een boek over een ex-IRA-killer geholpen met de publicatie ervan. De thriller 'The Twelve' van auteur Stuart Neville uit het Noord-Ierse Armagh, kwam tot leven op het display van zijn mobieltje en kreeg uiteindelijk een klaterende aanbeveling van auteur James Ellroy. De schrijver van 'LA Confidential en 'American Tabloid' beschreef Nevilles postvredesprocesthriller als 'het beste debuut dat ik in jaren heb gelezen'.

Een kort verhaal gebaseerd op de hoofdpersoon uit Nevilles boek - een voormalige IRA-guerrilla die uit wraak zijn vroegere kameraden omlegt - op de site thuglit.com werd opgemerkt door literair agent Matt Sobel uit New York. Op basis van alleen dat verhaal contracteerde Sobel de auteur uit Armagh. 'The Twelve' komt in juli in Groot-Brittannië uit en in de Verenigde Staten in het najaar, maar dan onder de titel 'The Ghosts of Belfast'.

,,Het begon allemaal op mijn gsm'', aldus Neville in The Observer. ,,Ik werd wakker met dit idee voor een boek in mijn hoofd en het eerste apparaat wat in mijn bereik lag was mijn mobiel. Ik heb het daarin opgeslagen en kopieerde het verhaal later naar mijn computer.''

De 37-jarige webdesigner plaatste later een verhaal gebaseerd op het personage Gerry Fegan op de site van thuglit.com. ,,Dat was in februari en twee weken later belde Matt Sobel mij.''

De geobsedeerde Fegan vermoordt zes mensen als een bloedige vorm van boetedoening voor het dozijn slachtoffers dat hij maakte tijdens de Noord-Ierse twisten. ,,Ik beschouw dit boek voornamelijk als een thriller met een paranormaal element'', aldus Neville, ,,maar het is ook een boek dat het recente verleden van Noord-Ierland onderzoekt.''

Neville heeft inmiddels een sabbatical genomen om aan een vervolg op zijn debuut te werken. Hij was verbaasd dat er aan beide zijden van de Atlantische Oceaan belangstelling is voor zijn thriller, aangezien 'Noord-Ierland' niet echt meer speelt in de media. ,,Een Republikein in Noord-Ierland is niet een regelmatig terugkerend figuur in misdaadliteratuur tegenwoordig.''

(Bron: The Observer)

Michael Connelly - Ongrijpbaar (2009)

Connelly bewijst opnieuw zijn grootmeesterschap

(Door Arno Ruitenbeek)

Mijn favoriete schrijver heeft me in zijn nieuwste thriller twee keer geraakt tot in het diepst van mijn ziel. Ongrijpbaar is niet alleen het zoveelste bewijs van het grootmeesterschap van Michael Connelly als het om spanning gaat. Het is bovendien het trieste verhaal van een collega-misdaadverslaggever die, net als ik, door nieuwlichters en bezuinigers zijn baan verliest.

De krant waar ik werk, heeft me niet ontslagen. Wel ben ik heengezonden naar de buitengewesten, alwaar ik wanhopig probeer de restanten van wat in mijn ogen het mooiste onderdeel van het krantenvak is, overeind te houden in vaak veel te krap bemeten kolommen en zonder de tijd die nodig is om grondig onderzoek te doen. Intussen zie je de concurrent met de verhalen weglopen.

In de vijftien jaar dat ik criminelen, politie en justitie in de provincie Noord-Holland op de voet volgde, gebeurde dat niet. Ik zorgde dat ik eerder was met de berichtgeving en dook in de krochten van kadaster, kamer van koophandel, advocatendossiers en politieverbalen voor de achtergronden en duiding. Mijn netwerk was schier grenzeloos en betrouwbaar.

Jack McEvoy heeft het dus aanmerkelijk slechter getroffen bij de Los Angeles Times. Hij moet binnen veertien dagen opkrassen en tegelijkertijd zijn opvolgster - jong, goedkoop en zonder enige relevante ervaring of relaties - inwerken. Bij Jack rijpt het plan om met een klapper van een verhaal zijn plaaggeesten verbijsterd achter te laten. Dat lijkt hem in de schoot geworpen te worden met twee moorden op naaktdanseressen. De opsporingsinstanties zagen de onmiskenbare verbanden tussen deze en andere zaken niet, zodat onschuldigen in de nor belandden.

Met hulp van een van Connelly's andere sterren, FBI-agente Rachel Walling, graaft Jack zich naar de fundamenten van deze bloederige, door een bizarre seksuele afwijking gekleurde affaire. De 50-plusjournalist die zich moet zien te redden in de digitale wereld is overigens een derde element van herkenbaarheid.

Hoewel zijn naam niet wordt genoemd en hij geen rol speelt in dit ijzingwekkend goed geschreven drama, zijn er verwijzingen naar de Grote Speurder: Harry Bosch. Zijn geestelijke vader kennende, is Bosch in de volgende pageturner weer aan de beurt. Ik kan niet wachten.

Michael Connelly - Ongrijpbaar. Uitgeverij De Boekerij, 368 pag.