 |
| Sjöwall en Wahlöö in vroegere tijden |
Maj Sjöwall, de grootmoeder van de Scandinavische thrillerscene, heeft haar collega's flink onderuit de zak gegeven. Volgens haar zijn de misdaadschrijvers uit het noorden veel te veel bezig met de verfilming van hun werk. ,,Ze schrijven niet meer over misdaad en het speurwerk van de politie, maar veel meer over liefde en relaties, zoals in meisjesboeken.''
Met haar partner Per Wahlöö schreef Sjöwall vanaf 1965 tien misdaadromans rond inspecteur Martin Beck. Ze schreven voor het eerst over politie-onderzoeken en -procedures en maakten daarmee de weg vrij voor auteurs als Stieg Larsson en Henning Mankell en tv-series als 'The Bridge' en 'The Killing'.
Toen ze aan hun tiende roman, 'Terroristerna', werkten, was Wahlöö al ziekelijk. Hij stierf in 1975 op 49-jarige leeftijd en heeft het boek niet zien uitkomen. Sjöwall heeft sindsdien weinig geschreven: een kort verhaal en ze was co-auteur van een boek. Ze heeft voornamelijk gewerkt als vertaler. ,,Steeds hetzelfde soort boek schrijven gaat vervelen. Ik wil niet meer publiceren, geen deel meer uitmaken van het circus.''
Hoewel - later verfilmde - bestsellers, hebben de Beck-thrillers haar nooit de rijkdom en de status bezorgd van een schrijver als Henning Mankell. ,,Toen wij boeken schreven, was niemand geïnteresseerd in de schrijver. Nu gedragen auteurs zich bijna als filmsterren'', zei Sjöwall tegen haar gehoor op het Edinburgh International Book Festival.
Sjöwall zei dat hun politieke betrokkenheid - ze waren lid van de communistische partij - de aanzet gaf tot het schrijven van de thrillers. ,,Toen wij begonnen, werd er nog niet geschreven over hoe de politie te werk ging, er waren slechts Agatha Christie-achtige boeken met amateurspeurders in de hoofdrol. Wij wilden onze kijk op de maatschappij tonen en een tijdperk in Zweden beschrijven.''
Sjöwall ontmoette haar partner, een oud-misdaadverslaggever, in 1961. Vier jaar eerder was hij Franco's Spanje uitgezet. Samen bespraken ze tot in detail de verhalen. ,,We praatten urenlang over onze karakters: wat dachten ze, wat waren ze aan het doen.'' Nadat ze een dertig hoofdstukken tellende synopsis hadden opgezet, zetten ze zich achter de typemachine. Zij zaten dan tegenover elkaar aan tafel. Een van hen schreef het eerste hoofdstuk, de andere het volgende. De avond erop zouden ze de boel omruilen. Ze typten elkaars werk en redigeerden het ondertussen.
(Bron: The Guardian)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten