Down under (nieuws, 2018)

Australische thrillerschrijver Peter Corris overleden



Peter Corris, die de godfather van de Australische misdaadliteratuur wordt genoemd, is overleden. Hij stierf vandaag in zijn woning in Sydney op 76-jarige leeftijd.

Volgens de krant The Sydney Morning Herald zijn de Australische liefhebbers van thrillers een groot auteur kwijtgeraakt. In de periode dat het genre down under een groot gebrek had aan een puur Australische held, creëerde Corris een mix van hard-boiled verhalen met echte Australische personages in herkenbare settings.

Corris publiceerde zijn eerste misdaadroman, The Dying Trade, in 1980. Hij liet toen de lezer meteen kennismaken met zijn bekendste karakter, Cliff Hardy. Tot veler verrassing wist Hardy, een stevige drinker, vrouwenversierder en vechtersbaas, het er in 42 boeken levend vanaf te brengen. Ook in Corris' laatste boek Win, Lose or Draw, in 2017 gepubliceerd, was Hardy van de partij. Corris schreef ook historische fictie, zijn oeuvre bestaat in totaal uit meer dan zestig boeken.

De thrillerschrijver leed sinds zijn zestiende aan diabetes type 1 en dat heeft zijn tol geëist. Vorig jaar liet hij aan Fairfax Media weten dat zijn door de suikerziekte veroorzaakte slechtziendheid het moeilijk maakte om te blijven werken. Maar hij bleef tot het laatste toe schrijven, zo had hij een wekelijkse column op de website Newtown Review of Books.

Thrillerschrijver Michael Robotham spreekt met respect over Corris. 'Hij luisterde naar mijn audioboeken en liet me altijd weten dat hij ervan genoot. Hij is belangrijk geweest voor het Australische thrillergenre. Hij heeft veel schrijvers ertoe overgehaald om dat genre te beoefenen.'

Bron: The Sydney Morning Herald

René van Rijckevorsel - Zwanenbroeders (2018)

Hoogspanning in 's-Hertogenbosch



(Door Peter Kuijt)

Het zal niet wijd en zijd bekend zijn, maar het Illustre Lieve Vrouwe Broederschap mag dit jaar 700 kaarsjes uitblazen. Dit genootschap bestaat uit 36 leden, 18 van katholieke komaf en 18 van reformatorische snit. Het is een mannenclub uit ’s-Hertogenbosch die de bevordering van de christelijke saamhorigheid in het vaandel heeft staan. Willem van Oranje was ooit lid.

Het zijn feiten die René van Rijckevorsel, plaatsvervangend hoofdredacteur van Elsevier Weekblad, rijkelijk etaleert in zijn derde thriller Zwanenbroeders, genoemd naar de leden van de broederschap. Van Rijckevorsel is één van hen.

Zijn boek begint met de beroving van en de moord op de Bossche kunsthandelaar én Zwanenbroeder Lucas Van Beyens. De overvallers gaan aan de haal met een middeleeuws Mariabeeld. Zoon Matthijs is verbijsterd: wie wil zijn vader zoiets aandoen? Zijn speurtocht brengt hem onder meer in Pilsen, Champéry, Barcelona en Bordeaux.

 Van Rijckevorsel neemt uitgebreid de tijd om de couleur locale op diverse plaatsen te schetsen. Af en toe lijkt het of je een betere reisgids hebt opengeslagen in plaats van een thriller. En over diverse religieuze aangelegenheden wil hij de lezer ook het een en ander bijspijkeren.

Maar het element spanning verliest hij niet uit het oog. De finale – in en om de Sint-Janskathedraal in de Brabantse hoofdstad - is er een om je vingers bij af te likken. Fraaie typeringen zijn er ook, zoals van een oude, breekbare man die zijn einde voelt naderen: ‘als een roerdomp in de herfstregen’. Zo'n mooi beeld blijft je bij. Kortom, Zwanenbroeders heeft een prettige afdronk.

René van Rijckevorsel - Zwanenbroeders. Uitgeverij Prometheus, 304 pag.

Deze recensie is eerder verschenen in het AD

Nogal intimiderend (nieuws, 2018)

  Lee Child werkt aan tv-serie rond Jack Reacher



Bestsellerauteur Lee Child heeft wereldwijd meer dan honderd miljoen boeken van zijn Jack Reacher-thrillers verkocht. Nu werkt de Britse schrijver aan bewerkingen van zijn boeken voor meerdere televisieseries na klachten van fans over de vertolking van Tom Cruise die in twee Jack Reacher-speelfilms de held uithing. 

Jack Reacher, de eenling die ten strijde trekt tegen onrecht en tuig van de richel, wordt in de boeken van Child beschreven als een 1,96 meter lange man met een imposant fysiek. Cruise komt echter niet boven de 1,70 meter uit. Hij is nog kleiner dan de oprichter van De Spanningsblog...

'Ik heb tienduizenden brieven van fans gehad, waarin ze schreven dat ze Tom Cruise niet geschikt vonden omdat hij gewoon aan de kleine kant is', laat Child aan The Guardian weten. 'Reacher komt nogal intimiderend over, als hij een kamer binnenwandelt, zijn mensen wat minder op hun gemak. Cruise kon dat, ondanks al zijn talenten, niet bewerkstelligen.'

Lee Child hoopt dat hij in november een deal kan sluiten voor de productie van meerdere tv-series die per boek 10 tot 12 uur kijktijd vergen. Over een eventuele rolverdeling zegt hij: 'Dat is het mooie aan televisie, die is minder van grote sterren afhankelijk dan speelfilms. Dus degene die Reacher gaat vertolken, hoeft niet een kerel te zijn van de zogeheten A-lijst.'

Brieven van fans en bewonderaars vormen een omvangrijk onderdeel van het archief vol correspondentie, notities en manuscripten dat Child voor het publiek toegankelijk wil maken. Deze week werd bekend dat hij al het materiaal wil afstaan aan het Britse archief van hedendaagse schrijvers aan de universiteit van East Anglia. Dit archief bevat de literaire nalatenschappen van auteurs als Doris Lessing en J.D. Salinger. In het archief zijn ook brieven van Reacher-fans Barack Obama en Bill Clinton opgenomen. Ook is er een brief te vinden van een vrouw, die klaagt dat haar man liever naar bed gaat met een Reacher-thriller.

Child heeft meer dan veertig uit de kluiten gewassen archiefdozen aan de universiteit overgedragen. Er is zo veel materiaal voorhanden, dat het zeker een jaar duurt om alles te categoriseren. Child publiceerde zijn eerste Reacher-thriller in 1997. In november komt deel 23, Past Tense, in de handel. Zijn werk is vertaald in 49 talen.

Bron: The Guardian

Gevestigde namen (nieuws, 2018)

Uitgevers houden deur dicht voor beginnende auteurs



De aandacht van de boekverkopers verflauwt en die van de media ook. Daarom neemt A.W. Bruna geen Nederlandstalige manuscripten meer in ontvangst. Ook andere uitgevers gooien ongevraagd toegestuurde manuscripten in de kliko. Schrijfster Esther Boek is 'not amused'.


Het staat er echt op de pagina 'Veelgestelde vragen' op de website van uitgeverij A.W. Bruna: Op dit moment nemen we bij AW Bruna, op de afdeling fictie, geen nieuw Nederlands materiaal in overweging. We zullen manuscripten daarom niet beoordelen. Singel Uitgeverijen (waaronder De Geus en Q vallen, met thrillerauteurs als Charles den Tex, Annet de Jong en Ellen den Hollander) laat ongevraagd toegezonden manuscripten ongeopend. Hetzelfde geldt voor uitgeverij HarperCollins Holland.

Esther Boek

Het is een beleid dat schrijfster Esther Boek, die vorig jaar met Geen kind meer debuteerde bij uitgeverij De Crime Compagnie ernstig tegen de borst stuit. Op Facebook liet ze deze week duidelijk haar ongenoegen merken. Boek: 'Een onbekende auteur heeft dus 0 kans!'

Boek kreeg eerder ook nul op het rekest toen zij haar manuscript op de post deed. Een uitgever schreef haar: 'Laat ik gelijk eerlijk zijn: ... zal niet jouw manuscript uitgeven. De hoofdreden hiervoor is dat wij in de afgelopen anderhalf jaar steeds selectiever zijn geworden waar het oorspronkelijk Nederlandse auteurs betreft. De markt (lees: de inkopers, de boekhandels) is steeds kritischer geworden bij hun inkoop en helaas is het zo dat veel oorspronkelijk Nederlands werk daar de dupe van is; er wordt maar moeizaam en mondjesmaat ingekocht.'

De uitgever noemde het frustrerend voor zijn/haar bedrijf én voor de auteurs. 'Temeer daar het níets met kwaliteit te maken heeft. Jouw manuscript is qua genre weliswaar precies wat wij doen maar wij kunnen jou niet de beste kans bieden te midden van het ‘geweld’ van nieuw werk van gevestigde buitenlandse namen die wij per aanbiedingsronde aanbieden.'

Het is oneerlijk en onterecht beleid waar de schrijver uit het Nederlandse taalgebied de dupe van is, stelt Boek. 'De boekhandel wil vertalingen op de schappen. En de lezer wil daarom deze vertalingen lezen. Want die zien ze op reclame, in bushokjes, in folders.' Ze vindt dat heel raar. 'Voor al dat geld dat wordt uitgeven aan het aankopen en verkopen van een vertaling, kunnen prachtige Nederlandse auteurs kansen krijgen.'

Saskia Hausel van A.W. Bruna Uitgevers bevestigt dat er geen nieuw Nederlands materiaal 'in overweging' wordt genomen. Maar de soep wordt nooit zo heet gegeten als zij wordt opgediend, relativeert ze.  'De focus ligt bij het thrillerfonds van A.W. Bruna inderdaad op vertaalde fictie, dat is eigenlijk altijd zo geweest. Maar we beoordelen wel degelijk Nederlandstalige manuscripten die onder andere via agenten binnenkomen. We geven ook gewoon oorspronkelijk Nederlandstalig werk uit, bijvoorbeeld van Peter Römer en Annet Hock, die in 2017 bij ons debuteerden en van wie in 2019 een tweede boek verschijnt.'

Voor goede Nederlandstalige fictie staat haar uitgeverij nog steeds open, stelt Hausel. 'Ik helemaal. Er is niets leukers dan met Nederlandse auteurs te werken. Maar het is wel steeds moeilijker omdat de aandacht er ook vaak niet is. Het kost mij steeds meer moeite om interviews te regelen dan bijvoorbeeld vijf à acht jaar geleden. Maar we werken echt al jaren zo, er is helemaal niks veranderd in ons beleid.'

Overigens zijn er tal van uitgeverijen die wel graag Nederlandstalige manuscripten in hun brievenbus zien ploffen. Een rondje langs wat grotere uitgeverijen leert dat wat dat betreft onder andere Ambo|Anthos, Luitingh-Sijthoff, Cargo, Xander Uitgevers, Prometheus geen beletsels opwerpen.

Vermist in Lissabon (nieuws, 2018)

Hilde Vandermeeren in zee met advocaat



Tientallen boeken schreef ze in haar eentje en behaalde er prijzen mee. In het najaar vormt de Vlaamse schrijfster Hilde Vandermeeren een setje met Walter Damen. Geen misdaadauteur pur sang, maar een advocaat met tv-ervaring. 

Vandermeeren en Damen werken samen aan een trilogie waarvan het eerste deel in oktober bij uitgeverij Van Halewyck verschijnt. Het boek krijgt de titel Rusteloos en zet een jonge advocate in de schijnwerpers.

Een korte inhoud van Rusteloos: Kirsten is een strafrechtadvocate die voor een gerenommeerd advocatenkantoor in Lissabon werkt. Wanneer de dochter van een Portugese partijvoorzitter vermist wordt, krijgt Kirsten haar eerste grote strafzaak.

Kirsten verdedigt een Vlaamse projectontwikkelaar die verdacht wordt van betrokkenheid bij deze verdwijning. Volgens de publieke opinie is hij schuldig en de druk van de media is bijkans niet te weerstaan. Haar cliënt houdt zijn onschuld vol, maar is hij te vertrouwen?

Een onderzoeksjournalist ontdekt feiten die een nieuw licht werpen op de zaak. Sommigen hebben er alles voor over om de waarheid te verbergen. Zelfs voor een moord deinzen ze niet terug. Er staat veel op het spel. Wie wint en wie verliest?

Na enkele tientallen kinderboeken schrijft Hilde Vandermeeren sinds 2013 thrillers voor volwassenen. Ze boekte direct succes: haar thrillerdebuut Als alles duister wordt werd bekroond met de Hercule Poirot publieksprijs 2013. In 2016 behaalde haar boek Stille Grond de shortlist van de Gouden Strop 2016. Haar boek Schemerzone werd bekroond met de Hercule Poirotprijs 2017 en haalde de longlist Bookspot Gouden Strop 2018.

Walter Damen studeerde rechten aan Ufsia in Antwerpen en aan de KU Leuven. Hij trad op als advocaat in verschillende dossiers die de volle aandacht van de media hadden. Damen is medeauteur van verschillende boeken, waaronder enkele thrillers met Joëlle Rozie, professor strafrecht in Antwerpen. Hij was ook een van de gezichten in de tv-serie Strafpleiters op Canvas.

Val McDermid - Eenzame prooi (2018)

Overdadig hard slotakkoord



(Door Hans Knegtmans)

Eenzame prooi is het laatste boek over politieduo Carol Jordan en Tony White. Schrijfster Val McDermid vond het na tien delen wel goed zo. Hoofdinspecteur Jordan had eigenlijk al ontslag genomen, maar de korpsleiding van het Engelse plaatsje Bradfield kwam op het slimme idee haar de leiding te geven over het nieuwe Regionaal Team Zware Misdrijven. Daartoe verdonkeremaande men het vernietigende resultaat van een blaastest, waardoor de chantabele Jordan tegen heug en meug de nieuwe post moest aanvaarden. Het zal de kenners niet verbazen dat ook haar vaste werkpartner en praatpaal, profiler Tony White, de overstap naar de nieuwe dienst maakte.

De plot in engere zin is nogal mager. Een producent van reclametijdschriften kan het niet verwerken als zijn rechterhand en liefje Tricia er plotseling vandoor gaat. Hij voelt zich terecht bedrogen, en zou bij voorkeur zijn geliefde aan het mes rijgen. Waar vindt hij zo gauw een ander slachtoffer?

De oplossing is simpel. Op bruiloften zijn tal van vrouwelijke singles aanwezig van wie er toch minimaal één aan eenzaamheid en onvervulde verlangens zal lijden. De eerste de beste kandidaat slikt zijn lulpraat voor zoete koek - vooral het 'feit' dat ze hem zo doet denken aan zijn aan kanker gestorven echtgenote. Daarna is het een kwestie van een gezellig restaurantbezoek, een glaasje na, en tot besluit de moord die ceremonieel wordt afgesloten met een uitgebrande auto met het lijk er nog in.

Dat ging lekker! Tricia mag dan het beoogde slachtoffer zijn, zo'n onbekende troel vermoorden heeft ook zijn charmes voor de bedrogen echtgenoot.

Het team dat de moord onderzoekt, zit met de handen in het haar. Werkelijk aan alles heeft de dader gedacht. Zelfs alleskunner Tony White moet erkennen hij er met zijn gebruikelijke inventiviteit niet komt. Eerlijk gezegd zou een volgende moord het team goed uitkomen.

McDermid zorgt voor extra variatie door - naast Jordans permanente strijd tegen de alcohol - een aantal zijsporen in het verhaal te vervlechten. Zo wordt de adoptiezoon van rechercheur Paula gechanteerd met seksfoto's waarvan zijn klasgenoten ongetwijfeld zouden genieten. En de plaatselijke roddeljournaliste krijgt van een politieman vertrouwelijke informatie toegespeeld die Jordans positie en zelfs het voortbestaan van het onderzoeksteam in gevaar kan brengen.

Het boek eindigt zo dramatisch dat de lezer even van de schrik moet bekomen voor hij beseft dat de schrijfster zojuist met een kanon op een mug heeft geschoten. Indrukwekkend, maar het was nergens voor nodig.

Omgekeerd verandert de overspelige Tricia in een goedwillende getuige, en het voornemen haar te vermoorden komt niet meer ter

Val McDermid - Eenzame prooi. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 368 pag.

Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool