Gesignaleerd (92)

vers van het mes!

TOM WOOD - DE JAGER

Bij uitgeverij Boekerij is recent verschenen 'De jager', de eerste thriller van de Brit Tom Wood.

Victor is een freelance killer - de beste die er is. Hij is ijskoud, efficiënt en trefzeker. Hij leeft alleen, hij werkt alleen en niemand kent zijn achtergrond of zijn echte naam. Voor hem is iedere opdracht een zuiver zakelijke transactie: hij schakelt het doelwit uit en hij krijgt betaald, klaar.

Wanneer hij in Parijs is om een routineklus op te knappen voor een anonieme klant, loopt hij in een hinderlaag en moet hij ineens vechten voor zijn eigen leven, een rol die volkomen nieuw voor hem is. Hij heeft geen idee wie zijn vijanden zijn, maar één ding is zeker: ze deinzen nergens voor terug. Victor slaat op de vlucht door Europa terwijl de autoriteiten hem proberen te dwarsbomen en hij op de hielen wordt gezeten door huurmoordenaars en geheime diensten.

Tom Wood is de schrijversnaam van video-editor en scriptschrijver Tom Hinshelwood, voorheen schoonmaker, fabrieksarbeider en boekverkoper. Hij werd geboren in Staffordshire, Engeland en woont nu in Londen.

Tom Wood - De jager. Vertaling: Jasper Mutsaers. Uitgeverij Boekerij, 430 pag., € 19,95. ISBN 9789022553985

Plaat van de maand (20)

De Spanningsblog besteedt met recensies, interviews en nieuws voornamelijk aandacht aan de hedendaagse thriller en de auteurs daarvan: Marion Pauw, Esther Verhoef, Robert Harris, Patricia Cornwell, noem maar op. De vroege Nederlandse misdaadroman is op deze site een ondergeschoven kindje. Maar verzamelaar Wim van Eyle biedt uitkomst. Uit zijn rijke collectie richt Van Eyle eens per maand de schijnwerper op het werk van een - soms vergeten - Nederlandse misdaadschrijver uit vroeger tijden. Vandaag de twintigste aflevering uit de serie Plaat van de maand. Over Pim Hofdorp, schrijver van topografische politieromans.

WARME BROODJES IN DEN HAAG

(Door Wim van Eyle)

Wilhelm Gustave Kierdorff (geboren 4 februrari 1912) hanteerde als auteur het pseudoniem Pim Hofdorp en een enkele keer schreef hij onder de naam Will Geerlink en Will Wanting.

De boeken die Pim Hofdorp schreef waren topografische misdaadromans die zich voor het merendeel in Den Haag afspeelden. Voordat het zover was werkte journalist Kierdorff gedurende negen jaar (1930-1939) bij de Javabode en Anela (het Indonesische ANP). Terug in Nederland werd hij
voorlichtingsambtenaar bij de Nederlandse Emigratiedienst.

Na dat een tijdje gedaan te hebben werkte hij bij Overheidstoerisme als reisleider en gidsontwerper. Op een gegeven moment begon hij voor zichzelf met het Haags Public Relationsbureau. Hij leerde uitgever Hoeve kennen en vertaalde enige boeken van de auteur Robert van Gulik die ook bij Hoeve zat.

In zijn schooltijd schreef hij al in de schoolkrant en hij begon zich meer en meer in de geschiedenis van Den Haag te interesseren en legde een heel historisch archief aan. Dat archief zou een belangrijke rol spelen in zijn boeken. Hij schreef de Geschiedenis van het Statenkwartier en Ommelanden en in 1959 startte zijn politieromanserie (de Haagse mysterie-reeks) met commissaris Albert Aremberg en hoofdinspecteur
Enters in de hoofdrol.

Hij was altijd al een liefhebber van Simenons Maigret geweest en hij leerde ook het werk van Léo Malet kennen die het boek 'Les nouveaux mystères de Paris' schreef. Ieder verhaal speelde zich af in een ander arrondissement van Parijs en dat leek Kierdorff wel wat. En zo kwam hij tot een hele serie boeken die zich in bepaalde wijken en buurten van Den Haag afspeelden (kleine uitstapjes naar Delft, Voorschoten en Gouda daargelaten).

Iedere buurt die in een van zijn boeken voorkwam, verkende Hofdorp van tevoren uitgebreid op de fiets. In zijn teksten ging hij zeer uitgebreid op allerlei huizen, straten en pleinen in, hij ging zelfs zover dat in het boek een plattegrond van de buurt was opgenomen.

Voor de bewoners van de betreffende buurt was het prachtig. Die herkenden de snackbar, de groentewinkel, het postagentschap etc. en bedachten er meteen de mensen bij die daar werkten. Dat deed Hofdorp niet, de personen en de misdaden waren fictie, maar de rest stond er echt (alhoewel er nu veel van afgebroken is). Met name over Scheveningen schreef hij graag.

Verkochten zijn boeken in Den Haag als warme broodjes, buiten Den Haag liep het niet zo'n storm en dat kwam door het feit dat Hofdorp zelf door
zijn precieze beschrijvingen en historische achtergronden het tempo grondig uit zijn romans haalde.

De boeken hebben in de regel wel een goede plot, maar zijn verder zo traag als stroop op een cocosmatten. Toch werd het een rij met negentien titels Hofdorp), 1 Geerlink en 1 Wanting plus nog een bijdrage in de pocket Dubbel M in 1965.

Bijzonder was dat uitgever Hoeve alle covers in het geel uitwerkte (dacht hij aan de gele successen van Bruna?). Eind van de jaren negentig probeerde
eerst de Haagse kantoorboekhandel de Vulpen en later het bedrijf Twinkle Star de Hofdorp-titels opnieuw uit te geven, maar net als bij Van Gulik mislukte het ook hier, na acht titels hield men het voor gezien.

Pim Hofdorp maakte dat niet meer mee want hij stierf op 9 juni 1984. Niet onvermeld mag blijven dat hij enige tijd voorzitter van de Nederlandse
Geoffrey Gill club (genoemd naar de Engelse detective) was.

1. 1959: 'Moord in miniatuur' ('Misdaad in miniatuur') - Hoeve
2. 1960: 'Dodemansbroodjes' - Hoeve
3. 1961: 'Paspoort voor moord' - Hoeve
4. 1962: 'Sambals voor Sweelinck' ('Soesah rond Lucie') - Hoeve
5. 1963: 'Bloed in de branding' - Hoeve
6. 1964: 'Hubertusjacht' - Hoeve
7. 1965: 'Rafels aan de franje' - Hoeve
8. 1965: 'Katastrofe in Kijkduin' - Hoeve
9. 1967: 'Oudejaarsavondmoord' - Hoeve
10. 1968: 'Alarm in de archipel' - Hoeve
11. 1969: 'Vampiers in Valkenbos' - Hoeve
12. 1969: 'Schoten op voorschot' - Hoeve
13. 1970: 'Dwalend door Delft' - Hoeve
14. 1971: 'Gegooi in de glazen' - Hoeve
15. 1972: 'Doe-het-zelf-dood in Duinoord' - Wyt
16. 1972: 'Vreemdeling in Scheveningen' - Wyt
17. 1973: 'Spionnen in Segbroek' - Wyt
18. 1975: 'Holle ogen van de herfst' - Wyt
19. 1980: 'Als de eenden in de hofvijver' - Omniboek

Onder het pseudoniem Will Geerlink
20. 1959: 'Moord bij eb (en andere verhalen)' - van Stockum

Onder het pseudoniem Will Wanting
21. 1959: 'Moord met staatsie' (uitgever onbekend)

(Bronnen: Wim van Eyle, P. van de Linden, Wikipedia)

Oh boy (nieuws, 2011)

BLOEM IS GEEN PAUW

De nachtmerrie van iedere hoofdredacteur: publiek maken dat er een grote fout in jouw medium staat. Hoofdredacteur Jan Heemskerk van de Playboy verspreidde vandaag op grote schaal een persbericht - zelfs de redactie van De Spanningsblog ontving de mail - met als strekking dat een erotisch verhaal in zijn blad niet is geschreven door auteur Marion Bloem, zoals boven het verhaal staat, maar door thrillerschrijfster Marion Pauw.

,,Oorzaak van de verwarring is een grote fout van de redactie, die abusievelijk de naam van Marion Bloem in de kop bij het artikel zette in plaats van, zoals juist zou zijn geweest, Marion Pauw'', schrijft Heemskerk. Playboy betreurt de gang van zaken en heeft inmiddels verontschuldigingen aan beide schrijfsters aangeboden. Aan het ongelukkige voorval is niet eerder ruchtbaarheid gegeven, omdat in overleg werd besloten niet verder de aandacht te vestigen op de – voor alle betrokkenen – pijnlijke situatie. Dat het blad nu toch een persbericht rondstuurt heeft te maken met een column van Ronald Giphart in de Volkskrant over de - 'what's in a name?' - affaire.

Heemskerk: ,,Nu echter de kwestie onbedoeld toch in de publiciteit is gekomen, hecht de hoofdredactie van Playboy er aan, mede namens Marion Bloem en Marion Pauw aan, nogmaals duidelijk te verklaren dat niet Marion Bloem, maar Marion Pauw de auteur is van het gewraakte erotisch kort verhaal in Playboy 12, de editie die nu in de winkels ligt. We verzoeken redacties goede nota te nemen van deze vergissing.''

Marion Bloem schreef overigens vorige maand al op haar Facebookpagina: ,,Ik wil geliefd, gehaat, geroemd, geminacht, bewonderd, geprezen worden voor een eigen verhaal, niet voor dat van een ander. Als Playboy me goed zou betalen zou ik het niet erg vinden om een spannende tekst voor ze te schrijven, ik kan heel erotisch schrijven als het moet, als ik wil.''

,,Ik word vaker met Marion Pauw door de war gehaald door journalisten, ook al kon ze misschien mijn dochter zijn en ben ik zwart en is zij blond, maar dit is van een enorme slordigheid.''

De lat ligt hoog (nieuws, 2011)

NU OOK 'PLOP' VOOR ESTHER VERHOEF

Als de paradepaardjes uit de stal van Anthos via Twitter melden dat ze zulk geweldig nieuws hebben, maar nog niets mogen vertellen en hun bericht afsluiten met 'plop', dan kun je er donder op zeggen dat er een boekverfilming staat aan te komen. Eerder kwamen er soortgelijke meldingen van Saskia Noort en Simone van der Vlugt, deze week twitterde ook Esther Verhoef een champagneplop.

En ja hoor, de filmrechten van Verhoefs thriller 'Rendez-vous' zijn verkocht. De schrijfster heeft een contract getekend voor de verfilming van haar beststeller met producent Millstreet Films, heeft distributeur Independent Films laten weten. De opnames van 'Rendez-vous' staan gepland voor volgend jaar. De film draait in 2013 in de bioscoop. Op de foto tekenen Rachel van Bommel namens de producent en Verhoef het contract. De champagne is ingeschonken...

In de thriller, Verhoefs eerste 'literaire' na diverse actiethrillers, verhuist Simone (34) met man en kinderen naar Frankrijk om een landhuis om te bouwen tot een kleinschalig hotel. Terwijl de hectiek van de verbouwing steeds groter wordt, vlucht Simone in een affaire met een van de bouwvakkers en raakt ze de controle over haar leven kwijt. Langzamerhand ontaardt de Franse droom in een nachtmerrie.

In 2006 werd 'Rendez-vous' genomineerd voor de NS Publieksprijs. Van het boek werden 300.000 exemplaren verkocht. De thriller is onder meer vertaald in het Engels, Duits en Russisch. In een reactie stelt Verhoef: ,,'Rendez-vous' is voor veel van mijn lezers hun favoriete boek, dus de lat ligt hoog, maar ik heb veel vertrouwen in deze samenwerking en kan niet wachten om het eindresultaat te zien.''

Subgenre (column, 2011)

GOUDEN LUL

(Door Peter de Zwaan)

In haar recensie van 'Koorts' geschreven door Saskia Noort zegt Ineke van den Bergen in De Volkskrant: 'Voor het eerst een volledig geslaagde 'thruller' gelezen. Een subgenre van deze tijd: thriller met trullen.'

Had ik blijkbaar een heel subgenre gemist.

Dat kan, ik mis vaak wat, dat heb je als je schrijft: je zit achter je computer en je denkt en tikt, terwijl achter je rug een geheel nieuw subgenre tot ontwikkeling komt.

Nu mag ik met regelmaat achterlopen, het betekent niet dat ik vies ben van enige bijscholing.

Omdat ik geen e-mailadres van Ineke van den Bergen heb besloot ik Peter Kuijt in te schakelen. Hij verzorgde de misdaadquiz op het 25-jarig jubileum van het GNM, het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. Als je dat mag doen word je geacht alles van thrillers te weten.

'Peter, hoe zit dat met de thrullers?'

Hij wist het niet, de arme.

Maar hij deed wel wat ik had moeten doen, hij pakte de Van Dale.

Trul:
1. schijf
2. benaming voor enige soorten baksels
3. vleinaam, synoniem voor troel
4. (scheldwoord) goedgelovige, slordige, onhandige, trage vrouw

Hij dacht dat het ging om punt 4 omdat in het boek 'heel wat goedgelovige mutsen voorkomen'.

Ik aarzel. Ik ben geen kenner van de boeken van Saskia Noort en ik heb 'Koorts’' niet gelezen, maar het feit dat in boeken mutsen voorkomen is niet bepaald nieuw en als het tot een subgenre had geleid dan was dat zelfs bij mij wel bekend geweest.

Het lijkt er een beetje op dat de recensent een los idee had en besloot zichzelf een trede hoger op de ladder van het recensentendom te plaatsen door het subgenre thruller in te voeren. Want hoe gaat zoiets: wie niet nadenkt neemt zo'n woord klakkeloos over en voor je het weet sta je over een poosje in het zonnetje als iemand die een waardevolle bijdrage leverde aan de ontwikkeling van de misdaadliteratuur.

Peter Kuijt kwam ook nog met een suggestie: Stel dat voor de beste thruller 'een prijs wordt bedacht, moet de winnares – winnares, want mannen schrijven niet over slordige vrouwen - dan worden bedacht met de Gouden Lul voor de beste thruller?'

Nee, dat moet niet.

Die Gouden Lul is briljant, maar hij moet naar een recensent; ze verdienen een eigen prijs. Als we het handig aanpakken krijgen we Saskia Noort zo ver dat ze in de jury gaat zitten.

PS. Aan het einde van de recensie zegt Ineke van den Bergen: 'Vijfsterrenthruller, eensterrenthriller'. Als ik de uitgever was zette ik zaterdag een advertentie op de voorpagina van De Volkskrant. 'Koorts, vijf sterren in deze krant.' Recensenten klagen wel eens dat ze door uitgevers in advertenties slordig worden geciteerd, maar sommige inkoppertjes zijn te simpel om te negeren.

(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. Vorige maand verscheen bij uitgeverij Ellessy Crime de thriller 'Zusjesliefde', dat De Zwaan samen met zijn vrouw Lia Krijnen onder het pseudoniem Lia Peters heeft geschreven. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

Robert Harris - De angst-index (2011)

Als computers de beursvloer overnemen



(Door Aly Knol)

Hij heeft een slordige miljard op zijn bankrekening staan en is zojuist met zijn vrouw Gabrielle in een zwaar beveiligd huis van 60 miljoen getrokken aan de rand van het Meer van Genève. Maar om geld geeft hij eigenlijk niet. De enige passie van de Amerikaanse natuurkundige dr. Alexander Hoffmann is zijn computer VIXAL-4.

Hij werkte al aan voorlopers van deze machine, die van zijn eigen ervaringen leert en zijn toekomstige gedrag automatisch aanpast aan eerder opgeslagen gegevens. Toen was hij nog als wetenschapper verbonden aan de deeltjesversneller van CERN. Daar vonden ze dat hij gevaarlijk bezig was, want was deze machine nog wel in toom te houden?

Als hij besluit zijn computer in te zetten om een hedgefonds te beheren, blijken de resultaten verbluffend. Samen met zijn partner, financieel whizzkid Hugo Quarry, slurpt Hoffmann dagelijks miljoenen op de beursvloeren op, waar alle beleggers in hun fonds rijkelijk van profiteren. In een thriller kan dat natuurlijk niet goed gaan en dat bewijst 'De angst-index' natuurlijk. Al in het eerste hoofdstuk gaat er iets helemaal mis, als Hoffmann ondanks alle veiligheidssystemen in en rondom zijn huis wordt overvallen. Het is het begin van een nachtmerrie die 24 uur zal duren.

'De angst-index', het nieuwste boek van de Britse bestsellerschrijver Robert Harris, is akelig actueel. De bezuinigingen in Griekenland, beleggers die Italië en Spanje kapot proberen te maken met hun speculaties, het slagveld waarin de Amerikaanse beurzen veranderden op 6 mei 2010, Harris heeft al deze gebeurtenissen op razend knappe en spannende wijze in zijn roman weten te verwerken.

VIXAL-4 blijkt een al te goede leerling van Hoffmann te zijn. De algoritmen, waarmee de machine werkt, zijn net iets te perfectionistisch. De computer weet ook panieksignalen op te vangen, die nog geen geheime dienst heeft gesignaleerd, en er in milliseconden zijn financiële voordeel mee te doen.

Wie dacht dat 'economie' vervelend was, heeft het bij het verkeerde eind. Vooral, omdat er al machines à la VIXAL-4 bestaan, die misschien ook in de ware wereld allang het heft in handen hebben en geheel op eigen houtje de beursvloer beheersen. Komt er nog wel een nuchter ofwel relativerend denkend mens aan te pas? Wie zal het zeggen.

Robert Harris, die eerder furore maakte met romans als 'Vaderland', 'Enigma', 'Archangel', 'Pompeii' en 'Geest', betreedt met 'De angst-index' al weer een nieuw terrein. Na lezing zal geen beursnotering je meer onberoerd laten. En weet je eindelijk hoe hedgefondsen werkelijk in elkaar steken. Zo spannend was de financiële wereld nog nooit.

De filmrechten zijn al verkocht en net als voor 'The Ghost Writer' zal Harris zelf het scenario schrijven. Gezien de filmische opzet van zijn boek, zal die film niet al te lang meer op zich laten wachten.

Robert Harris - De angst-index. Vertaling Janneke Zwart. Uitgeverij Cargo, 351 pag.