The Seven Year Itch (nieuws, 2014)

DE BAKENS VERZETTEN

(Door Peter Kuijt)

In de rechterkolom staat onder het kopje 'Kan het beter?' dat De Spanningsblog werd opgericht op 14 april 2007. De meest eenvoudige conclusie die hieruit kan worden getrokken is dat deze site vandaag precies zeven jaar bestaat. Mooie smoes voor het kopen van zoetigheid bij een van de betere banketbakkers in Leidschendam. En vooruit, laten we er vanavond nog een flesje wijn bij opentrekken en dan nog eens al die via mail, Twitter en Facebook uitgedeelde schouderklopjes incasseren. 

Ik kan me de aftrap nog goed herinneren: het was op een zaterdag. De dikke weekendkrant was op hoge snelheid doorgebladerd, de column van Youp overgeslagen, want ik wilde me die dag op iets anders richten. Ik had besloten me een plekje in cyberspace toe te eigenen, waar ik mijn thrillerrecensies en interviews met misdaadschrijvers kon verzamelen. Alsof ik toen al het voorgevoel had dat de persdienst waar ik werkte jaren later om zeep zou worden geholpen. En waar zou dat archief dan blijven....?

De blog groeide gaandeweg uit tot een site waar behalve de besprekingen en de interviews, ook columns, achtergrondverhalen en nieuws uit het thrillergenre een plek kregen. En ik mocht daarbij destijds rekenen op bijdragen van collega's die ik collega's mocht noemen. Daar is de laatste jaren enigszins de klad in gekomen, allemaal gevolg van economische omstandigheden en een enkele gebroken belofte. Maar er zijn diehards die met grote regelmaat en geheel belangeloos recensies, columns, tips, vuige roddels en achtergrondverhalen blijven mailen en die niet genoeg bedankt kunnen worden. Dus bij deze nogmaals: Wim, Peter, Guido, Deepthroat I en Deepthroat II veel dank!

Een stukje zelfplagiaat nu. ,,Wie een blog begint, wil gelezen worden'', schreef ik vorig jaar. ,,Als De Spanningsblog geen bezoekers zou trekken, zou de site al lang het loodje hebben gelegd.'' Als we de cijfers als maatgevend zouden beschouwen, dan is er - eigenlijk best wel - behoefte aan deze webstek. Van ruim tienduizend 'unieke bezoekers' in 2007 tot 107.000 zes jaar later, aldus het tamelijk conservatieve telprogramma dat aan deze blog gekoppeld is. Geen cijfers die je omver blazen, maar we doen het kennelijk ook niet voor de kat z'n viool. 

Maar na zeven jaar begint het toch een beetje te jeuken. Met regelmaat vraag ik me af of de blog nog wel op de goede weg zit. Heeft het wel enig effect wat er op deze site wordt geschreven? Leidt de blog nog tot enige opwinding of wordt er van de inhoud tegenwoordig schouderophalend kennis genomen? Het is moeilijk om daar een vinger achter te krijgen. Primeurtjes zie je soms op andere sites letterlijk gekopieerd terug, maar een stevig standpunt dan wel een kritische benadering van zaken in het thrillergenre wordt in de regel doodgezwegen. En de vraag die dan zurig oprispt is: 'Heeft het zin om je er nog heel druk om te maken? Het levert je vooralsnog niets op.' 

Besloten is om de bakens lichtelijk te verzetten. De site is met duizenden verhalen, berichten en interviews 'loaded'. Dat willen we te gelde maken. Aan de onafhankelijkheid in berichtgeving, verhalen en recensies wordt niet getornd. Maar we zetten de deur wel op een kier voor de commercie. We gaan voor boter bij de vis die moet zwemmen en de schoorsteen die moet blijven roken. In welke vorm een en ander gegoten gaat worden, is nog een punt van overleg en uitproberen. De expertise die hier in de loop der jaren is opgebouwd, wordt aangeboden aan partijen die er iets voor over hebben. Te denken valt aan verhalen op bestelling, interviews in het openbaar, (eind)redactie, manuscriptbeoordeling en ga zo maar door. We sluiten bovendien niet uit dat het woord 'advertentievrij' op deze site gaat verdwijnen.

Advertenties, reclame, ingezonden mededelingen.....

Brrrr. 

Eerst maar even dat gebakje eten.