Esther Verhoef - Close-up (2007)

'Close-up' benadert de perfectie

(Door Peter Kuijt)

Het mediaoffensief was overweldigend. In tijdschriften en op tv, overal dook Esther Verhoef (38) op om kond te doen van haar nieuwste literaire thriller, Close-up. Niets bleef onbesproken. We weten nu dat ze voor het laatst huilde bij Dr. Phil, dat haar laatste Porsche voor haar ogen in de fik vloog, dat ze niet vrij is van enige zwaarmoedigheid, dat de ruïne in Frankrijk waar ze met man en kinderen naartoe verhuisde dat woord allang niet meer verdient, dat ze vroedvrouwen met belerende vingertjes haat, dat ze ooit euthanasie pleegde op een goudvis van 17 en dat ze niet in God gelooft. Kortom, geen mens is perfect.

Het mediaoffensief was ook doeltreffend. Close-up verkeert dezer dagen in de eredivisie van de bestsellerlijsten. Het moet gek lopen wil Verhoefs jongste krachtproef niet het succes evenaren van haar vorige literaire thriller Rendez-vous, waarvan binnen een half jaar 125.000 exemplaren werden weggezet.

Net als in Rendez-vous is ook in Close-up de hoofdrol weggelegd voor een jonge vrouw. Ditmaal gaat het om Margot Heijne, een Brabants roodharig meisje, wier echtgenoot is vreemdgegaan. Hij vond haar te dik. Margot is helemaal van de kook, haar zelfbeeld is lager dan wenselijk wordt geacht. Ze woont in het bruisende Den Bosch, maar bij Margot zijn de bubbels uiteengespat.

Om de zinnen te verzetten boekt ze met een collega een trip naar Londen. Maar de collega haakt op het laatste moment af, waarna Margot besluit alleen te gaan. In Londen ontmoet ze de Nederlandse kunstfotograaf Leon Wagner, die haar wereld op zijn kop zet. Ze leert door hem haar creatieve ik kennen, maar verlegt onder invloed van deze dominante knaap ook op seksueel gebied haar grenzen.

Een andere lijn in het boek is die van een moordenaar die voor het eerst toeslaat met het lang genoeg onderdompelen van een vrouw in een badkuip. Dat smaakt naar meer. Uiteindelijk richt deze killer ook het vizier op Margot.

Voor wie Verhoefs actiethrillers Onrust, Onder druk en Chaos (de laatste onder schrijversnaam Escober) gewend is, ontwikkelt Close-up zich op een bijna tergend langzame wijze. Maar geduld wordt hier ruimschoots beloond met een donkere thriller vol uitgewerkte karakters en goede dialogen, die broeit zonder ook maar een moment ranzig te worden en een plot heeft om je vingers bij af te likken. En voor wie het ooit heeft meegemaakt, is de dramatisch verlopen Brabantse bruiloft in Close-up een 'feest' der herkenning.

Zoals geen mens perfect is, is ook geen enkele thriller perfect. Maar mochten die toch bestaan, dan zit Esther Verhoef er met Close-up wel heel dicht bij. Close-up is een thriller zoals thrillers geschreven dienen te worden. Een toptien-notering is volkomen terecht.

Esther Verhoef – Close-up, uitgeverij Anthos, 341 pag. (genomineerd voor de Gouden Strop 2007)