Jean-Christophe Grangé - Het wolvenrijk (2004)

Chocola en Grijze Wolven

(Door Peter Kuijt)

Het wolvenrijk was in 2003 de op een na best verkochte roman in Frankrijk. Binnen een maand na verschijnen haalde het boek een verkoop van 250.000 exemplaren.

Het zijn aantallen waar Nederlandse misdaadauteurs alleen maar nat van kunnen dromen. Maar voor Jean-Christophe Grangé (Parijs, 1961) wordt het zo langzamerhand gewoonte. Eerdere thrillers als Het stenen concilie en De vlucht van de ooievaars verkochten ook goed in zijn geboorteland. De tweede roman van deze 'Franse Stephen King', Les rivières pourpres, is zelfs verfilmd.

In Grangé's vierde thriller speelt Anna Heymes een van de hoofdrollen. De Parisienne, ergens in de dertig en echtgenote van een hoge ambtenaar op het ministerie van Binnenlandse Zaken, lijdt al meer dan een maand aan geheugenverlies. Ze herkent op sommige momenten haar eigen man niet meer. En regelmatig stapt er een man binnen in het Maison du Chocolat waar ze werkt, die ze eigenlijk niet hoort te kennen, maar die haar vagelijk bekend voorkomt. Ze wordt onderzocht door een bevriende neuroloog die haar een biopsie - een kleine operatie waarbij een stukje van haar hersenen wordt verwijderd - adviseert. Dat is voor de vrouw het moment om zelf maar te gaan achterhalen wat haar mankeert.

In een ander deel van de Franse hoofdstad, in het tiende arrondissement dat ook wel als Klein Turkije bekend staat, is politie-inspecteur Paul Nerteaux een onderzoek begonnen naar een aantal moorden. Drie vrouwen van Turkse afkomst zijn er vreselijk verminkt aangetroffen: van hun gezichten is hoegenaamd niets meer overgebleven. Om te kunnen infiltreren in de wijk roept Nerteaux de hulp in van Jean-Louis Schiffer, een verre van onkreukbare collega, maar onmisbaar vanwege zijn 'Turkse' contacten. Het duo ontdekt dat de rechts-extremistische groepering Grijze Wolven aan het moorden is geslagen.

Anna Heymes en de moordenaarsbende lijken op het eerste gezicht weinig met elkaar van doen te hebben, maar met ingenieus vlechtwerk brengt Grangé de twee uiteindelijk samen. Hij houdt er flink de vaart in met spectaculaire scènes, zoals op begraafplaats Père Lachaise, waar de urnen met as en pakketjes heroïne in de rondte vliegen en aan de oevers van de Bosporus, waar de 'lettergrepen in bloed' geschreven worden. De finale, op een besneeuwde bergtop in Anatolië, lijkt een beetje vergezocht, maar het mag de pret om een uitermate spannend en degelijk geschreven verhaal niet drukken.

Jean-Christophe Grangé - Het wolvenrijk. Vertaling: Théo Buckinx. Uitgeverij De Geus, 411 pag.