Rubriek waarin thrillerschrijvers worden onderworpen aan de de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. In deze aflevering René Appel (Hoogkarspel, 19 september 1945), die donderdagavond 18 oktober in De Rode Hoed in Amsterdam zijn vijfentwintigjarig schrijverschap viert.
'DAT 'GODFATHER' SUGGEREERT HEEL VEEL, WAARSCHIJNLIJK TE VEEL'
(Door Peter Kuijt)
- Wie denkt René Appel wel dat hij nu is, na 25 jaar schrijverschap?
,,Proef ik enige kritiek in deze vraag (vooral door dat subtiele woordje 'wel' in het eerste deel van de zin)? Alsof ik kapsones heb, om het op zijn Amsterdams te zeggen. Ik wil eerder beweren: ik ben nog steeds dezelfde als de René Appel van 25 jaar geleden, alleen dan wel met een flink aantal boeken op mijn naam, die redelijk goed zijn ontvangen. Mijn uitgever gebruikt wel de aanprijzing 'de godfather van de psychologische thriller in Nederland', maar die frase komt niet van mij, maar uit een recensie van een van mijn boeken. Dat 'godfather' suggereert heel veel, waarschijnlijk te veel, maar dat ik de eerste schrijver in Nederland was die psychologische thrillers schreef (met redelijk succes, o.a. twee Gouden Stroppen) klopt wel.''
- Wat zijn uw sterkste kanten als thrillerauteur?
,,Ik denk dat ik van mijn personages mooie karakters kan maken, dat ik vaak een interessante, verrassende plot kan verzinnen en dat ik een levendige en ook levensechte dialoog kan schrijven.''
- Waar moet een échte 'Appel' aan voldoen?
,,In feite aan de hierboven staande drie elementen. De Mens achter de Misdaad is in ieder geval belangrijk, en dan kom ik met nog een derde M, namelijk die van 'maatschappij'. De sociale achtergrond waartegen een verhaal zich afspeelt, moet ook goed zijn geschetst.''
- Wanneer bereikt de Nederlandse polderthriller het niveau van de Scandinavische misdaadliteratuur?
,,Tja, dat suggereert dat de Scandinavische misdaadliteratuur van een bijna onbereikbaar hoog niveau is. En daar ben ik het dus niet mee eens. Natuurlijk, sommige boeken zijn heel goed, zeker die boeken die aan het principe van de drie hierboven genoemde M's beantwoorden. Maar soms zijn ze ook zeer clichématig (wanneer worden we eens verlost van die politie-inspecteur die ruzie heeft met zijn meerderen of met het OM, die gescheiden is en te veel drinkt), ongeloofwaardig en in ieder geval veel te dik en overvol met overbodige beschrijvingen en details, die niets bijdragen aan de karaktertekening of de ontwikkeling van de intrige. Ja, die Scandinaviërs lusten zoiets wel, met al die lange winteravonden waarin ze veel leesvoer kunnen verstouwen, maar ik geeft de voorkeur aan meer dynamische misdaadliteratuur.''
,,En nu zullen er wel weer mensen zijn die zeggen dat ik jaloers ben op het succes van de Scandinavische auteurs. Goed, dat moet dan maar.''
- Waarom is de thriller, al dan niet als literair bestempeld, te verkiezen boven de literaire roman?
,,Ik weet niet of een thriller (als 'literair' verkocht of niet) altijd te verkiezen is boven een literaire roman. Ik lees verschillende genres en beperk me zeker niet tot alleen misdaadromans. Het probleem van Nederlandse literaire romans is vaak dat het verhaal ondergeschikt is voor de schrijver en dat het meer lijkt te gaan om wat hij/zij met dat verhaal over De Wereld en het gekrioel van mensen op deze planeet wil zeggen. Bij veel buitenlandse auteurs, bijvoorbeeld Ian McEwan of Graham Swift, vind je dat niet. Bovendien zijn hun boeken vaak minstens zulke pageturners als een gedegen thriller.''
De boeken van René Appel verschijnen bij uitgeverij Anthos (foto auteur Merlijn Doomernik)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten