Dennis Lehane - Nachtleven (2012)

Om door een ringetje te halen



(Door Hans Knegtmans)

Joe Coughlin en zijn twee maats hadden gedacht dat het hoofdkwartier van bendeleider Albert White uitgestorven zou zijn op de nacht dat zij binnendrongen om zijn kluis open te breken. Niet dus. Er is een levendig pokeravondje gaande van Whites handlangers. Iemand heeft Coughlin voorgelogen. Het zal toch niet zijn eigen baas, Tim Hickey, zijn geweest?

Mooi begin van een misdaadroman. De naam Coughlin klinkt de vaste lezers van Dennis Lehane misschien bekend in de oren. Kwam die ook niet voor in een eerdere roman? Jawel. 'De infiltrant' (2008) ging over de politiecarriëre van Danny Coughlin. Die trachtte in de voetsporen te treden van vader Thomas, supersmeris te Boston in de jaren twintig. Zijn jongere broertje Joe heeft andere ambities. Hij ziet zichzelf als een bandiet, die expliciet opereert buiten de gangbare maatschappelijke normen, zonder de hypocrisie van bijvoorbeeld een bankdirecteur.

Tijdens de kraak ontsteekt Joe in vuur en vlam voor de daar aanwezige serveerster Emma, uitgerekend de vriendin van White. Daardoor is hij met zijn hoofd niet meer bij het werk, en verkloot hij persoonlijk een volgende overval. Tot overmaat van ramp krijgt hij Albert White achter zich aan, die op zijn territorium geen concurrentie duldt.

Op dat moment is wel duidelijk dat 'Nachtleven' geen klassieke thriller is met een overzichtelijke intrige en een eenduidige ontknoping. Joe belandt in de gevangenis, waar de gangster Maso zich over hem ontfermt. Na zijn vrijlating stelt Maso hem aan als baas rumsmokkel van de staat Florida. Een nieuw leven, een nieuw begin. Ook al weet Joe dat hij voortdurend over zijn schouder moet kijken of Maso - of iemand anders in het criminele circuit - nog steeds geen problemen heeft met zijn functioneren.

Zoals altijd heeft de auteur zich voorbeeldig gedocumenteerd, geholpen door het feit dat hij de helft van zijn tijd in Boston woont, en de andere helft in Tampa (Florida). En, haast vanzelfsprekend, zijn het verhaal en het taalgebruik om door een ringetje te halen.

Daardoor vallen oneffenheden extra op. Zo betoogt Joe tot vervelens toe dat hij een bandiet is en geen misdadiger, tot hij zich na zijn eerste executie gedwongen ziet terug te komen op dit onderscheid. Nooit weg, zulk voortschrijdend inzicht, maar wat moet de lezer ermee? Of met deze wandtegelwijsheid: 'De hemel was niet in de wolken; die was de lucht in je longen'. Ja? Dus?

Maar dit zijn kleine kanttekeningen bij een indrukwekkend epos.

Dennis Lehane - Nachtleven. Vertaling: Bert Meelker. Uitgeverij Anthos

(Bron: Het Parool)