(Door Hans Knegtmans)
Zullen we eens raden hoe het verder gaat? Echtgenoot ongerust, politie probeert de man te kalmeren. Als het mens niet boven water komt, verdenkt iedereen hem ervan, de verdwijning/ontvoering in scène te hebben gezet. Moest dat nou?
Gelukkig staat op diezelfde flap dat de auteur een gerenommeerd kinderboekenschrijver is, die hier zijn eerste stappen zet op het pad van de thriller. Dat geeft de burger moed, en terecht. Al in een van de eerste hoofdstukken lezen we hoe een ouder echtpaar Ylva gijzelt, en haar opsluit in een geluidsdichte villa pal naast haar echtelijke woning. Via een camera op het dak blijft ze op de hoogte van het komen en gaan van echtgenoot Mike en hun zevenjarige dochter Sanna.
Mike weet van niets en kan alleen maar speculeren of zijn vrouw een ongeluk heeft gehad of - waar hij zich eigenlijk meer zorgen over maakt - het heeft aangelegd met een andere man. Het zou de eerste keer niet zijn dat haar flirterige optreden iemands hoofd op hol bracht.
Het verhaal richt zich afwisselend op Mike en Ylva. Daardoor heeft de lezer voortdurend een kennisvoorsprong op de radeloze echtgenoot. We zien dat de ontvoerders Ylva onderwerpen aan de geijkte technieken in deze omstandigheden: sociale isolatie, dreiging of uitoefening van geweld, vernedering, beklemtonen van uitzichtloosheid.
Op de laatste pagina's blijkt waaraan Ylva haar gevangenschap verdiend heeft, althans in de ogen van de ontvoerders. De lezer mag uitmaken of hij hun visie deelt.
Volgens de uitgever zijn twee volgende delen in aantocht, bij wijze van trilogie. Als die het niveau hebben van 'Ze komt nooit meer terug', staat ons nog veel moois te wachten.
Hans Koppel - Ze komt nooit meer terug. Vertaling: Corry van Bree. Uitgeverij A.W. Bruna, 218 pag.
(Bron: Het Parool)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten