Neil Cross - Verzwegen (2009)

Met een lamlul in de hoofdrol wordt het niets



(Door Arno Ruitenbeek)

Een lamlul van een hoofdpersoon kan zo maar een potentiële bestseller verneuken. Recentste voorbeeld is het thrillerdebuut van de Britse auteur Neil Cross.

Nathan is een ambitieloze medewerker van een deejay op zijn retour. Op diens feestje leert Nathan een leuke meid, Elise, kennen. Vage kennis Bob neemt het stelletje mee in de auto, er wordt onder invloed van drugs wat seks afgewikkeld en aan het einde van het liedje is Elise dood. Beide jongemannen verbergen het lijk en zwijgen als het graf.

Nathan krijgt een baantje bij een wenskaartenuitgever, gaat op zoek naar Elises zuster Holly en trouwt met haar, zonder zijn geheim te onthullen. Tot Bob op de stoep staat is zijn burgermansleventje enkele jaren dik in orde.

Verzwegen krijgt tot op dat moment het voordeel van de twijfel om het zo goed als helemaal kwijt te raken in de draaikolk van gebeurtenissen die aan de grens van het bespottelijk ongeloofwaardige grenzen. Om over de ontknoping maar niet te spreken.

Neil Cross vergelijken met Harlan Coben (zoals de uitgever doet) is een gotspe, ik zou het niet eens wagen hem te meten met een Dean Koontz of Stephen King op een van hun weinige slechte momenten.

Neil Cross - Verzwegen. Vertaling: Jasper Mutsaers. Uitgeverij De Boekerij, 287 pag.