(Door Wilko Voordouw)
Knap. Je laat in de eerste pagina's een moord plegen, je vertelt precies wie het heeft gedaan en hoe die moord in z'n werk is gegaan. Daarna schrijf je een boek dat ruim 300 pagina's lang spannend blijft en dat een verrassende ontknoping kent. Hoe dat te doen?
Dames en heren literaire thrillerauteurs: ga eens in een leer bij de Japanse schrijver Keigo Higashino. Zijn 'De fatale toewijding van verdachte X' is zo'n boek dat je bij de strot grijpt en niet meer loslaat. Dat uitgeverij De Geus net als alle andere uitgevers een ronkende
tekst op de voorplaat zet - 'De nieuwe thrillersensatie uit Japan' - is voor één keer geen grootspraak en al helemaal geen plat verkooppraatje.
De laatste tijd zijn we helaas gewend geraakt aan mensen die - ter zake kundig of niet - vaststellen dat er een nieuwe Stieg Larsson is opgestaan. In het geval van Keigo Higashino gaat het om de verder best respectabele krant The Times. Maar dit dagblad slaat de plank volledig mis. Want het eerste boek dat van Higashino in het Nederlands is vertaald, laat zich niet vergelijken met de Zweedse auteur. Simpelweg omdat het om onvergelijkbare grootheden gaat. Stieg is Stieg en Keigo is Keigo...
In 'De fatale toewijding van verdachte X' wordt het leven verteld van alleenstaande moeder Yasuko Hanaoka. Ze werkt in het Japanse equivalent van een broodjeswinkel, dacht verlost te zijn van haar ex-man, maar op een kwade dag staat die ineens voor haar deur. Hij valt haar opnieuw lastig en dus slaan bij Yasuko alle stoppen door en vermoordt ze
haar ex.
Buurman Ishigami, een briljante wiskundeleraar hoort door de dunne muren van de huurflat alles. Hij biedt haar aan om het lichaam weg te werken en voor een waterdicht alibi te zorgen. De politie staat voor een raadsel maar heeft - via de net zo briljante natuurkundige Manabu Yukawa - een troef in handen.
Het is een steekspel, een partij floretschermen op het hoogste niveau, dat zich in de roman van Higashino afspeelt. Dat alles tegen de achtergrond van het voor ons redelijk ondoorgrondelijke Japan. In Westerse thrillers weten we al snel veel over het leven van de diverse hoofdrolspelers. Een beetje rechercheur laat van alles doorschemeren over zijn bemoeizuchtige vrouw, zijn drankzucht of zijn iets te losse handjes. Het bekende stramien wordt hier compleet doorbroken. De ontroering zit hier in een totaal andere hoek.
Ook is de spanningsboog anders, in ieder geval voor het gevoel. Dat bij elkaar - en de verbijsterende ontknoping - maakt dat het boek van Higashino een heerlijke ontdekkingsreis is.
De schrijver zelf is in Japan een bekendheid. De elektrotechnicus werd geboren in 1958 en is sinds 1985 fulltime schrijver. Hij publiceerde tot nu toe twaalf boeken, waarvan 'De fatale toewijding van verdachte X' (waarvoor hij in eigen land de Naoki Prijs kreeg, vergelijkbaar met de Man Booker Prize) het eerste is dat in ons taalgebied verschijnt. Als de andere boeken van Higashino net zo goed zijn kan de Times-recensent een nieuw superlatief gaan verzinnen zodra hij een toppertje van zijn boekenstapel heeft gelezen: 'De nieuwe Keigh Higashino'. En dan is er geen woord van gelogen.
Dat dit boek niet de maximale score haalt van vijf sterren maar 'slechts' 4,5 krijgt heeft te maken met een storend elementje uit de vertaling van Luk Van Haute. Iets te vaak gebruikt hij - wanneer hij de politie bedoelt - het woord 'speurders'. Alsof het om padvinders gaat.
Jammer.
Keigo Higashino - De fatale toewijding van verdachte X. Vertaling: Luk Van Haute. Uitgeverij De Geus, 320 pag.
2 opmerkingen:
O mijn god, de spanningsblog doet ook al aan halve sterren. Help!
En de argumenten zijn ook nogal wankel.
Speurders zijn padvinders?
Of zijn speurders 'de politie'?
Het hele politieapparaat bestaat uit speurders?
Als je weer eens een vertaler (dik gedrukt) aan de schandpaal wilt nagelen, Wilko, doe het dan iets zorgvuldiger.
Twee sterren voor deze recensent. :)
Een reactie posten