De Spanningsblog besteedt met recensies, interviews en nieuws voornamelijk aandacht aan de hedendaagse thriller en de auteurs daarvan: Paul Goeken, Rudy Soetewey, Peter de Zwaan, Bram Dehouck, Jeffery Deaver, noem maar op. De vroege Nederlandse misdaadroman is op deze site een ondergeschoven kindje. Maar verzamelaar Wim van Eyle biedt uitkomst. Uit zijn rijke collectie richt Van Eyle eens per maand de schijnwerper op het werk van een - soms vergeten - Nederlandse misdaadschrijver uit vroeger tijden. Vandaag de vijftiende aflevering uit de serie Plaat van de maand. Over Ine van Etten, eendagsvlieg in het spannende genre.
Ine van Etten is het pseudoniem van G.B.M. van Etten-Sjoukes. Zij werd geboren op 8 augustus 1903 in Amsterdam en overleed in 1990 in Naarden. Haar bijdrage tot de misdaadliteratuur bleef beperkt tot één boek, maar dan wel een prijswinnend boek in een door Bruna uitgeschreven wedstrijd.
Ine van Etten studeerde Nederlandse letteren aan de Universiteit van Amserdam waar zij haar doctorandusgraad behaalde. Zij is ook nog enkele jaren bevriend geweest met schrijver Menno ter Braak. Het Letterkundig Museum in Den Haag is in het bezit van een aantal brieven die zij Ter Braak schreef in de periode (1927-1930), toen zij met haar man in de Oost verbleef.
Van Etten schreef een aantal romannetjes 'voor de rijpere jeugd', zoals 'Goede morgen, melkboer!'. In 1954 deed zij mee aan een door uitgeverij Bruna uitgeschreven wedstrijd met het spannende boek als thema. Het werd 'De moord in het openluchtmuseum'. De flaptekst meldt: 'Dit is een uitstekend geschreven boek, dat zeker een vergelijking met soortgelijk werk uit het buitenland kan doorstaan. Het is van begin tot eind spannend en heeft een bijzonder originele enscenering. Het kon, in één woord gezegd, tot voorbeeld dienen voor de juiste detectiveroman'.
Met het door Dick Bruna (de meester van de Hollandse detectivecovers) getekende omslag, werd dit een fraai deeltje in de Bruna boek-van-de-maandserie. Helaas bleef het bij dit ene boek wat de spannende producties betreft.
(Bron: Wim van Eyle, Lectuur Repertorium, DBNL)
1 opmerking:
Ik wil ten eerste Wim van Eyle hartelijk bedanken voor het onder de aandacht brengen van deze reeks klassieke, soms vergeten, detective schrijvers van eigen bodem – vooral omdat ik altijd in veronderstelling verkeerde dat wij niet zoiets hadden als een Gouden Eeuw van de misdaadroman. Maar ik heb ook een puntje van kritiek aangaande de inhoud van deze stukjes, waarin de aandacht voornamelijk is gericht op de auteurs en zelden inhoudelijk op de boeken ingaat. Ik wil deze schrijvers erg graag lezen, maar zonder enige inhoudelijke informatie is het maken van keuzes daarin erg moeilijk – en zogenaamde "capsule reviews" zou al erg behulpzaam zijn bij het selecteren van titels.
Het zou bijvoorbeeld erg informatief zijn om te weten wat voor type detective verhalen ze schreven, aangezien ik een groot liefhebber ben van de klassieke puzzel detectives, waarin je aan de hand van de gegeven aanwijzingen zelf tot een oplossing kunt komen, en die heerlijke onmogelijke misdaden waar schrijvers zoals John Dickson Carr, Hake Talbot en Joseph Commings zich in specialiseerde (is er een Nederlandse schrijver die een waardig locked room mysterie heeft neergepend?). Maar dat is echter moeilijk, dan wel niet onmogelijk, om op te maken uit deze reeks artikelen.
Ik heb trouwens enkele recensies (in het Engels) geschreven voor mijn blog van Nederlandstalige detective verhalen, o.a. van Bertus Aafjes, Tjalling Dix en recentelijk Ben van Eysselsteijn (de publicatie datum van Romance in F-Dur klopt trouwens niet) en die zijn redelijk enthousiast ontvangen door door de bezoekers van mijn blog (vooral Aafjes).
Een reactie posten