Loes den Hollander - Uitglijder (2011)

Recensent onderuit in halfbakken thriller


(Door Peter Kuijt)

Loes den Hollander is een uiterst productieve auteur. Sinds haar debuut Vrijdag uit 2006 heeft ze inmiddels een tiental thrillers, twee verhalenbundels, een roman en enkele novelles uit haar printer laten rollen. Met ruim een half miljoen verkochte boeken heeft ze inmiddels een vaste schare fans om zich heen verzameld.

In haar nieuwste boek, de minithriller Uitglijder, richt ze zich op de wereld van de thrillerrecensenten. Een beroepsgroep die ze de afgelopen jaren aardig heeft leren kennen. Niet alleen vanwege haar oeuvre, maar ook als bestuurslid van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. De keuze is wel ietwat gewaagd: aan de ene kant is het een uitgelezen kans om lezers wat meer te vertellen over het vaderlandse misdaadgenre, anderzijds loop je al gauw het risico deze en gene tegen je in het harnas te jagen.

Lezers die zich min of meer beroepshalve hadden verheugd op rake klappen richting het recensentenkorps, zullen teleurgesteld zijn. Loes den Hollander houdt zich in. Nergens een sneer tegen een boekbespreker, auteurs worden niet tegen het licht gehouden en er wordt weinig kennis van binnenuit gedeeld over de mores in het wereldje van de polderthrillers. Verder dan de constatering dat je blond moet zijn en tieten moet hebben om boeken aan de vrouw te brengen, komt Den Hollander niet.

De enige die het zuur zou kunnen krijgen van Uitglijder is Gert Jan de Vries, voormalig thrillerrecensent van NRC Handelsblad, die dit voorjaar zijn coming out beleefde als Tess Franke, 'schrijfster' van weinig imponerende thrillers over advocate Femke Wolzak. Het kan geen toeval zijn dat De Vries dezelfde initialen heeft als Gustaaf Jelle de Volte, de spannendeboekbespreker in Uitglijder. Hij maakt er een sport van om zijn recensies in azijn te soppen. Met de printjes van zijn meest vernietigende kritieken heeft hij zijn werkkamer behangen.

Maar uiteraard is deze De Volte in zijn hart een geweldige schrijver. Hij heeft zijn eerste literaire thriller voltooid, maar merkt dat zijn reputatie in de weg staat naar een lucratief contract met een uitgever. Als hij merkt dat zijn voornaamste slachtoffer, schrijfster Annabel Schot, worstelt met een writer's block, krijgt hij een lumineus idee. Hij helpt haar aan een manuscript. Zijn manuscript. Maar het loopt allemaal anders dan De Volte gepland had.

In plaats van een brutaal inkijkje in het Nederlandse misdaadgenre is Uitglijder een weinig meeslepende roman geworden over verstoorde relaties, een moedercomplex, overspel en omgaan met ziekte. Spanning die je de nagels doet bijten, is er nauwelijks.

Opvallend is wel het soepele taalgebruik van Den Hollander. Onverbloemd en hier en daar recht voor z'n raap. Mannen zijn tietenzuigers, laat de schrijfster een van haar personages zeggen.
Dat weten we dan ook weer.

Loes den Hollander - Uitglijder. Uitgeverij Karakter, 192 pag.