Misdaadromans zijn inhoudelijk zo gewelddadig geworden en tegen vrouwen gericht, dat een van de vooraanstaande Britse recensenten weigert om nog langer nieuwe thrillers te bespreken. Jessica Mann (1937), die sinds de jaren zeventig zelf detectives publiceert en recensies schrijft voor de Literary Review, zegt dat zij een groeiend aantal thrillers krijgt toegestuurd, waarin mannelijke overheersers en vrouwelijke slachtoffers in situaties terechtkomen, die zij beschrijft als 'sadistische vrouwenhaat'.,,Iedere nieuwe psychopaat is nog sadistischer dan de vorige'', zegt Mann in The Observer. ,,Het lot van de slachtoffers wordt in detail beschreven. Als er jonge vrouwen in het spel zijn wordt het nóg explicieter weergegeven. Vrouwen worden vastgebonden, gekneveld, verkracht, verbrand, geslagen, gegeten, ze moeten verhongeren, ze stikken, worden gestoken of levend begraven.''
,,Schrijvers moeten in vrijheid kunnen schrijven wat zij willen en uitgevers moeten uitgeven wat zij willen. Maar recensenten moeten ook de vrijheid hebben om te zeggen dat ze er genoeg van hebben. Hoe meer schrijvers ook met deze mode van sadistische vrouwenhaat willen meedoen, geen enkel boek van hen zal nog door mij worden besproken'', aldus Mann, die zelf een serie goedverkochte thrillers en een non-fictie boek over vrouwelijke misdaadschrijvers op haar naam heeft staan.
Mann signaleerde laatst op de cover van een collega-thrillerauteur het dode lichaam van een vrouw afgebeeld, terwijl het slachtoffer in het boek in feite een man was. Ze trok daarover bij haar uitgever aan de bel, die haar antwoordde dat ze zich daar niets van moest aantrekken. ,,Dode, gemartelde vrouwen verkopen boeken, dode mannen doen dat niet. Dode kinderen en bejaarden evenmin.''
Volgens Mann worden de meest wrede plots overigens verzonnen door vrouwelijke auteurs. ,,De trend kan niet worden verklaard uit een anti-feministische tegenbeweging, want de meest inventieve fictie van deze soort wordt geschreven door vrouwen'', aldus de critica. Een schrijver zou haar hebben gezegd dat vrouwen daartoe het best in staat waren, ,,omdat meisjes nu eenmaal opgroeien met het idee dat vrouw zijn gelijk staat aan het zijn van een prooi.''
Natasha Cooper, oud-voorzitter van de Crime Writers' Association, onderschrijft Manns kritiek. ,,Er heerst een algemeen gevoel dat vrouwelijke auteurs minder belangrijk zijn dan hun mannelijke collega's en dat ze pas in de bestsellerlijsten belanden als ze op zijn minst een boek uitbrengen met expliciet verwoord geweld. Daarmee vestigen ze hun geloofwaardigheid en bewijzen ze dat ze niet meisjesachtig zijn.''
Ook schrijfster Val McDermid constateert dat de thrillers in toenemende mate inhoudelijk nodeloos sensationeel worden. Maar dat komt omdat de markt erom vraagt. ,,Er is een groeiende ongevoeligheid onder lezers. Zij willen nog opzienbarender verhaallijnen'', aldus de schrijfster. ,,Maar als vrouwen schrijven over geweld tegen vrouwen, dan wordt dat onvermijdelijk gruwelijker omdat vrouwen weten dat zij het risico lopen om aangevallen te worden. Wij schrijven van binnenuit over geweld, mannen bekijken dat van de buitenkant.''
Selina Walker, directeur van uitgeverij Transworld, ontkent overigens dat vrouwen meer expliciet over geweld schrijven dan mannen. ,,Lezers willen indirect angst aangejaagd worden door verhalen over wat er gebeurd in de boze wereld. De verkopen van auteurs als Tess Gerritsen, Mo Hayder, Karin Slaughter en Kathy Reichs geven aan dat de vrouwelijke lezers graag angstaanjagende verhalen lezen. En in toenemende aantallen.''
(Bron: The Observer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten