Truttig 'bijgeloof' pakt wreed uit
(Door Peter Kuijt)
De proloog van de thriller Bijgeloof is nog niet eens ten einde of we hebben onze eerste portie uitgedrukte oogballen en geknakte ruggengraat al te verstouwen gekregen. De Amerikaanse auteur R.L. Stine, die eerder een serie Kippevel-boeken voor kinderen schreef, weet nu ook volwassen lezers de stuipen op het lijf te jagen.Aan de andere kant haalt Stine's Bijgeloof - vaker dan ons lief is - nog niet eens het niveau van de saaiste damesroman. Dat is bijvoorbeeld wanneer de hoofdpersoon, studente Sara Morgan, verliefd wordt op professor Liam O'Connor. Dan sijpelt de truttigheid van de pagina's. Er gaat geen ontmoeting tussen de twee tortelduiven voorbij, of 'Sara voelt haar wangen weer warm worden'. Van die zinnen, dus.
Er is trouwens geen enkele reden voor Sara om zich zo als een bakvis te gedragen. Want wij lezers hebben natuurlijk al snel door dat die O'Connor geen knip voor z'n geleerde neus waard is. De hoogleraar culturele antropologie laat namelijk zijn leven leiden door z'n orthodoxe bijgeloof - hij gooit kilo's zout over zijn linkerschouder en hyperventileert als hij een zwarte kat ziet - en dan weten we meteen: dat kan niet goed gaan.
Maar dromende Sara heeft dat dus niet door. Zwijmelend fladdert ze over het universiteitsterrein. Het deert haar niet als een vroegere vlam van O'Connor verhaal komt halen. Ze raakt ook niet bezorgd als er nog wat meer ruggengraten worden geknakt en ingewanden worden uitgerukt op en in de omgeving van de campus. Pas aan het eind keert onze Sara 'down to earth' en moet ze zich danig weren in een spannende finale die de ware liefhebber van pure horror moet aanspreken. Als die dan tenminste nog wakker is...
R.L. Stine - Bijgeloof, uitgeverij BZZTôH, 364 pag.
Deze recensie werd in gepubliceerd in november 1996
Geen opmerkingen:
Een reactie posten