Slaapverwekkende jacht op maniak
(Door Peter Kuijt)
Deze psychopaat maakt al sinds enige tijd Minneapolis en omgeving onveilig. Koop jaagt op jonge, weerloze vrouwen, pikt ze op in boekhandels en lokt ze mee. Met een vlijmscherp mes rijt hij ze open, met nagenoeg hetzelfde gemak als waarmee een volleerde kampeerder zijn trekkerstentje openritst. Koop is dus het prototype van een seriemoordenaar, een onderwerp waarvan we dachten dat dat al jaren geleden door thrillerauteurs van naam was uitgekauwd en nu toch als onbruikbaar terzijde moet worden gelegd.
Om toch nog 318 pagina's te kunnen vullen, verzint Sandford er van alles bij: Koop wordt tot over z'n oren verliefd op Sara Jensen, één van zijn slachtoffers bij wie hij heeft ingebroken. Hij slaapt in haar bed als ze er niet in ligt, likt haar voorhoofd als ze er wel in ligt. Al kettingrokend bespiedt Koop haar en springt vervolgens ook niet zachtzinnig met Jensens minnaar om, wanneer deze na een onrustige maar desalniettemin plezierige nacht haar appartement verlaat.
Lucas Davenport krijgt aanvankelijk geen vat op Koop. Ook niet wanneer hij hulp krijgt van rechercheur Meagan Connell, die er wel erg op gebrand is Koop achter de tralies te krijgen. Connell lijdt aan kanker en wil voordat zij haar strijd tegen de dood moet opgeven, met eigen ogen zien dat het recht in dit geval zijn loop heeft.
Het duo Davenport/Connell hobbelt op z'n elfendertigst achter Koops spoor van opengesneden vrouwen aan. Ondertussen vecht Connell tegen de misselijkmakende bijwerkingen van de zoveelste chemotherapie, terwijl Davenport zich - in figuurlijke zin - teweer moet stellen tegen een wel zeer ambitieuze vrouwelijke politiecommissaris en zich - in letterlijke zin - een televisieverslaggeefster van het lijf moet zien te houden. Want hoeveel erotische visioenen hij van de hoogbenige tv-dame ook krijgt, hij houdt écht van z'n vriendin, de chirurge Weather Karkinnen.
De insluiper is in de verste verte geen 'pageturner', je valt er eerder bij in slaap. Het ontbeert originele wendingen en zit daarentegen vol met irritante verwijzingen naar vorige Davenport-avonturen, die voor de lezer die voor het eerst met Sandford kennismaakt, onbegrijpelijk zijn. Dat Davenport en Connell de maniak uiteindelijk te pakken zullen krijgen, staat al vanaf de eerste pagina's vast. Kortom, zelfs met het vlijmscherpe instrument van Koop in je hand, mis je de spanning om te snijden.
John Sandford - De insluiper, uitgeverij A.W. Bruna, 319 pag.
Deze recensie werd eerder gepubliceerd in maart 1995
Geen opmerkingen:
Een reactie posten